Στίχ. 22-27. Η διά θαύματος πληρωμή τού φόρου.

22 Αναστρεφομένων δέ αυτών εις τήν Γαλιλαίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς μέλλει ο υιός τού ανθρώπου παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων
23 καί αποκτενούσιν αυτόν, καί τή τρίτη ημέρα εγερθήσεται. καί ελυπήθησαν σφόδρα.
24 Ελθόντων δέ αυτών εις Καπερναούμ προσήλθον οι τά δίδραχμα λαμβάνοντες τώ Πέτρω καί είπον ο διδάσκαλος υμών ου τελεί τά δίδραχμα;
25 λέγει, ναί. καί ότε εισήλθεν εις τήν οικίαν, προέφθασεν αυτόν ο Ιησούς λέγων τί σοι δοκεί, Σίμων; οι βασιλείς τής γής από τίνων λαμβάνουσι τέλη ή κήνσον; από τών υιών αυτών ή από τών αλλοτρίων;
26 λέγει αυτώ ο Πέτρος από τών αλλοτρίων. έφη αυτώ ο Ιησούς άραγε ελεύθεροι εισιν οι υιοί.
27 ίνα δέ μή σκανδαλίσωμεν αυτούς, πορευθείς εις τήν θάλασσαν βάλε άγκιστρον καί τόν αναβάντα πρώτον ιχθύν άρον, καί ανοίξας τό στόμα αυτού ευρήσεις στατήρα εκείνον λαβών δός αυτοίς αντί εμού καί σού.

Στίχ. 14-21. Θεραπεία τού σεληνιαζομένου νέου.

14 Καί ελθόντων αυτών πρός τόν όχλον προσήλθεν αυτώ άνθρωπος γονυπετών αυτόν καί λέγων
15 Κύριε, ελέησόν μου τόν υιόν, ότι σεληνιάζεται καί κακώς πάσχει πολλάκις γάρ πίπτει εις τό πύρ καί πολλάκις εισ τό ύδωρ.
16 καί προσήνεγκα αυτόν τοίς μαθηταίς σου, καί ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι.
17 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν ώ γενεά άπιστος καί διεστραμμένη! έως πότε έσομαι μεθ' υμών; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετέ μοι αυτόν ώδε.
18 καί επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς; καί εξήλθεν απ' αυτού τό δαιμόνιον καί εθεραπεύθη ο παίς από τής ώρας εκείνης.
19 Τότε προσελθόντες οι μαθηταί τώ Ιησού κατ' ιδίαν είπον διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό;
20 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς διά τήν απιστίαν υμών. αμήν γάρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τώ όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, καί μεταβήσεται, καί ουδέν αδυνατήσει υμίν.
21 τούτο δέ τό γένος ουκ εκπορεύεται ει μή εν προσευχή καί νηστεία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ'.

Στίχ. 1-13. Η Μεταμόρφωσις τού Σωτήρος.

1 Καί μεθ' ημέρας έξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τόν Πέτρον καί Ιάκωβον καί Ιωάννην τόν αδελφόν αυτού καί αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν
2 καί μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, καί έλαμψε τό πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τά δέ ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως τό φώς.
3 καί ιδού ώφθησαν αυτοίς Μωσής καί Ηλίας μετ' αυτού συλλαλούντες.
4 αποκριθείς δέ ο Πέτρος είπε τώ Ιησού Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι ει θέλεις, ποιήσωμεν ώδε τρείς σκηνάς, σοί μίαν καί Μωσεί μίαν καί μίαν Ηλία.
5 έτι αυτού λαλούντος ιδού νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς, καί ιδού φωνή εκ τής νεφέλης λέγουσα ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα αυτού ακούετε.
6 καί ακούσαντες οι μαθηταί έπεσον επί πρόσωπον αυτών καί εφοβήθησαν σφόδρα.
7 καί προσελθών ο Ιησούς ήψατο αυτών καί είπεν εγέρθητε καί μή φοβείσθε.
8 επάραντες δέ τούς οφθαλμούς αυτών ουδένα είδον ει μή τόν Ιησούν μόνον.
9 καί καταβαινόντων αυτών από τού όρους ενετείλατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων μηδενί είπητε τό όραμα έως ού ο υιός τού ανθρώπου εκ νεκρών αναστή.
10 Καί επηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες τί ούν οι γραμματείς λέγουσιν ότι Ηλίαν δεί ελθείν πρώτον;
11 ο δέ Ιησούς αποκριθείς είπεν αυτοίς Ηλίας μέν έρχεται πρώτον καί αποκαταστήσει πάντα
12 λέγω δέ υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθε, καί ουκ επέγνωσαν αυτόν, αλλ' εποίησαν εν αυτώ όσα ηθέλησαν ούτω καί ο υιός τού ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ' αυτών.
13 τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου τού βαπτιστού είπεν αυτοίς.

Στίχ. 21-28. Προαναγγελία τού Πάθους.

21 Από τότε ήρξατο ο Ιησούς δεικνύειν τοίς μαθηταίς αυτού ότι δεί αυτόν απελθείν εις Ιεροσόλυμα καί πολλά παθείν από τών πρεσβυτέρων καί αρχιερέων καί γραμματέων καί αποκτανθήναι, καί τή τρίτη ημέρα εγερθήναι.
22 καί προσλαβόμενος αυτόν ο Πέτρος ήρξατο επιτιμάν αυτώ λέγων ίλεώς σοι, Κύριε ου μή έσται σοι τούτο.
23 ο δέ στραφείς είπε τώ Πέτρω ύπαγε οπίσω μου, σατανά σκάνδαλόν μου εί ότι ου φρονείς τά τού Θεού, αλλά τά τών ανθρώπων.
24 Τότε ο Ιησούς είπε τοίς μαθηταίς αυτού εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν καί αράτω τόν σταυρόν αυτού καί ακολουθείτω μοι.
25 ός γάρ άν θέλη τήν ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν ός δ' άν απολέση τήν ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν.
26 τί γάρ ωφελείται άνθρωπος εάν τόν κόσμον όλον κερδήση, τήν δέ ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα τής ψυχής αυτού;
27 μέλλει γάρ ο υιός τού ανθρώπου έρχεσθαι εν τή δόξη τού πατρός αυτού μετά τών αγγέλων αυτού, καί τότε αποδώσει εκάστω κατά τήν πράξιν αυτού.
28 αμήν λέγω υμίν, εισί τινες τών ώδε εστηκότων, οίτινες ου μή γεύσωνται θανάτου έως άν ίδωσι τόν υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον εν τή βασιλεία αυτού.

Στίχ. 13-20. Η ομολογία τού Πέτρου καί τών μαθητών.

13 Ελθών δέ ο Ιησούς εις τά μέρη Καισαρείας τής Φιλίππου ηρώτα τούς μαθητάς αυτού λέγων τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τόν υιόν τού ανθρώπου;
14 οι δέ είπον οι μέν Ιωάννην τόν βαπτιστήν, άλλοι δέ Ηλίαν, έτεροι δέ Ιερεμίαν ή ένα τών προφητών.
15 λέγει αυτοίς υμείς δέ τίνα με λέγετε είναι;
16 αποκριθείς δέ Σίμων Πέτρος είπε σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού τού ζώντος.
17 καί αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτώ μακάριος εί, Σίμων Βαριωνά, ότι σάρξ καί αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ' ο πατήρ μου ο εν τοίς ουρανοίς.
18 καγώ δέ σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, καί επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου τήν εκκλησίαν, καί πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής.
19 καί δώσω σοι τάς κλείς τής βασιλείας τών ουρανών, καί ό εάν δήσης επί τής γής, έσται δεδεμένον εν τοίς ουρανοίς, καί ό εάν λύσης επί τής γής, έσται λελυμένον εν τοίς ουρανοίς.
20 τότε διεστείλατο τοίς μαθηταίς αυτού ίνα μηδενί είπωσιν ότι αυτός εστιν Ιησούς ο Χριστός.

Η προσευχή τού Ιησού καί επίσης η όλη Χριστιανική ζωή, δέν κατανοούνται μέ θεωρητική μελέτη, παρά μόνον μέσω τής πρακτικής εφαρμογής, δηλαδή μέ τήν πνευματική ένωσι τού νού καί τής καρδιάς καί τήν πρόοδο στήν εσωτερική συγκέντρωσι. Αυτό βοηθάει στό άνοιγμα τής ζωοδόχου πηγής τής αυτενεργούσης προσευχής, η οποία οδηγεί στήν ένωσι μέ τόν Χριστό, ελευθερώνει τήν καρδιά από κάθε ακαθαρσία, παρέχει βαθειά ειρήνη καί πνευματική σταθερότητα καί μεταμορφώνει όλη τήν εσωτερική καί εξωτερική ζωή μας. Εδώ έγκειται τό νόημα τής προσευχής τού Ιησού.

Αγίου Θεοφάνους τού Εγκλείστου

Προσεύχου απλά. Μή περιμένης νά βρής στήν καρδιά σου κάποιο εξαιρετικό δώρο προσευχής. Νά θεωρής τόν εαυτό σου ανάξιο γιά κάτι τέτοιο. Έτσι θά αποκτήσης ειρήνη. Χρησιμοποίησε τήν άδεια καί κρύα στεγνότητα τής προσευχής σου σάν τροφή γιά ταπείνωσι. Επαναλάμβανε ακατάπαυστα: Είμαι ανάξιος, ώ Κύριε, είμαι ανάξιος! Όμως, νά τό λές αυτό ταπεινά, όχι μέ ταραχή. Τέτοια ταπεινή προσευχή θά είναι ευάρεστη στόν Θεό.

Οσίου Μακαρίου τής Όπτινα

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΣΤ'.

Στίχ. 1-12. Μόνον τήν διδασκαλίαν τού Κυρίου πρέπει νά έχωμεν οδηγόν μας.

1 Καί προσελθόντες οι Φαρισαίοι καί Σαδουκαίοι πειράζοντες επηρώτησαν αυτόν σημείον εκ τού ουρανού επιδείξαι αυτοίς.
2 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς οψίας γενομένης λέγετε ευδία πυρράζει γάρ ο ουρανός
3 καί πρωϊ σήμερον χειμών πυρράζει γάρ στυγνάζων ο ουρανός. υποκριταί, τό μέν πρόσωπον τού ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεία τών καιρών ου δύνασθε γνώναι;
4 γενεά πονηρά καί μοιχαλίς σημείον επιζητεί, καί σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μή τό σημείον Ιωνά τού προφήτου. καί καταλιπών αυτούς απήλθεν.
5 Καί ελθόντες οι μαθηταί αυτού εις τό πέραν επελάθοντο άρτους λαβείν.
6 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς οράτε καί προσέχετε από τής ζύμης τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων.
7 οι δέ σιελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοντες ότι άρτους ουκ ελάβομεν.
8 γνούς δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς τί διαλογίζεσθε εν εαυτοίς, ολιγόπιστοι, ότι άρτους ουκ ελάβετε;
9 ούπω νοείτε, ουδέ μνημονεύετε τούς πέντε άρτους τών πεντακισχιλίων καί πόσους κοφίνους ελάβατε;
10 ουδέ τούς επτά άρτους τών τετρακισχιλίων καί πόσας σπυρίδας ελάβετε;
11 πώς ου νοείτε ότι ου περί άρτου είπον υμίν προσέχειν από τής ζύμης τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων;
12 τότε συνήκαν ότι ουκ είπε προσέχειν από τής ζύμης τού άρτου, αλλ' από τής διδαχής τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων.

Στίχ. 32-39. Ο πολλαπλασιασμός τών επτά άρτων.

32 Ο δέ Ιησούς προσκαλεσάμενος τούς μαθητάς αυτού είπε σπλαγχνίζομαι επί τόν όχλον, ότι ήδη ημέραι τρείς προσμένουσί μοι καί ουκ έχουσι τί φάγωσι καί απολύσαι αυτούς νήστεις ου θέλω, μήποτε εκλυθώσιν εν τή οδώ.
33 καί λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού πόθεν ημίν εν ερημία άρτοι τοσούτοι ώστε χορτάσαι όχλον τοσούτον;
34 καί λέγει αυτοίς ο Ιησούς πόσους άρτους έχετε; οι δέ είπον επτά, καί ολίγα ιχθύδια.
35 καί εκέλευσε τοίς όχλοις αναπεσείν επί τήν γήν.
36 καί λαβών τούς επτά άρτους καί τούς ιχθύας, ευχαριστήσας έκλασε καί έδωκε τοίς μαθηταίς αυτού, οι δέ μαθηταί τοίς όχλοις.
37 καί έφαγον πάντες καί εχορτάσθησαν, καί ήραν τό περισσεύον τών κλασμάτων επτά σπυρίδας πλήρεις
38 οι δέ εσθίοντες ήσαν τετρακισχίλιοι άνδρες χωρίς γυναικών καί παιδίων.
39 καί απολύσας τούς όχλους ενέβη εις τό πλοίον καί ήλθεν εις τά όρια Μαγδαλά.

Στίχ. 29-31. Διάφοροι θεραπείαι.

29 Καί μεταβάς εκείθεν ο Ιησούς ήλθε παρά τήν θάλασσαν τής Γαλιλαίας, καί αναβάς εις τό όρος εκάθητο εκεί.
30 καί προσήλθον αυτώ όχλοι πολλοί έχοντες μεθ' εαυτών χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κυλλούς καί ετέρους πολλούς, καί έρριψαν αυτούς παρά τούς πόδας τού Ιησού, καί εθεράπευσεν αυτούς,
31 ώστε τούς όχλους θαυμάσαι βλέποντας κωφούς ακούοντας, αλάλους λαλούντας, κυλλούς υγιείς, χωλούς περιπατούντας καί τυφλούς βλέποντας καί εδόξασαν τόν Θεόν Ισραήλ.

Στίχ. 21-28. Θεραπεία τής θυγατρός τής Χαναναίας.

21 Καί εξελθών εκείθεν ο Ιησούς ανεχώρησεν εις τά μέρη Τύρου καί Σιδώνος.
22 καί ιδού γυνή Χαναναία από τών ορίων εκείνων εξελθούσα εκραύγασεν αυτώ λέγουσα ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαυϊδ η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται.
23 ο δέ ουκ απεκρίθη αυτή λόγον. καί προσελθόντες οι μαθηταί αυτού ηρώτων αυτόν λέγοντες απόλυσον αυτήν, ότι κράζει όπισθεν ημών.
24 ο δέ αποκριθείς είπεν ουκ απεστάλην ει μή εις τά πρόβατα τά απολωλότα οίκου Ισραήλ.
25 η δέ ελθούσα προσεκύνησεν αυτώ λέγουσα Κύριε, βοήθει μοι.
26 ο δέ αποκριθείς είπεν ουκ έστι καλόν λαβείν τόν άρτον τών τέκνων καί βαλείν τοίς κυναρίοις.
27 η δέ είπε ναί, Κύριε καί γάρ τά κυνάρια εσθίει από τών ψιχίων τών πιπτόντων από τής τραπέζης τών κυρίων αυτών.
28 τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή ώ γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις. καί ιάθη η θυγάτηρ αυτής από τής ώρας εκείνης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ'

Στίχ. 1-20. Διδασκαλία περί τής καθαράς καρδίας.

1 Τότε προσέρχονται τώ Ιησού οι από Ιεροσολύμων γραμματείς καί Φαρισαίοι λέγοντες
2 διατί οι μαθηταί σου παραβαίνουσι τήν παράδοσιν τών πρεσβυτέρων; ου γάρ νίπτονται τάς χείρας αυτών όταν άρτον εσθίωσιν.
3 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς διατί καί υμείς παραβαίνετε τήν εντολήν τού Θεού διά τήν παράδοσιν υμών;
4 ο γάρ Θεός ενετείλατο λέγων τίμα τόν πατέρα καί τήν μητέρα καί ο κακολογών πατέρα ή μητέρα θανάτω τελευτάτω.
5 υμείς δέ λέγετε ός άν είπη τώ πατρί ή τή μητρί, δώρον ό εάν εξ εμού ωφεληθής, καί ου μή τιμήση τόν πατέρα αυτού ή τήν μητέρα αυτού
6 καί ηκυρώσατε τήν εντολήν τού Θεού διά τήν παράδοσιν υμών.
7 υποκριταί! καλώς προεφήτευσε περί υμών Ησαϊας λέγων
8 εγγίζει μοι ο λαός ούτος τώ στόματι αυτών καί τοίς χείλεσί με τιμά, η δέ καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού
9 μάτην δέ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων.
10 Καί προσκαλεσάμενος τόν όχλον είπεν αυτοίς ακούετε καί συνίετε
11 ου τό εισερχόμενον εις τό στόμα κοινοί τόν άνθρωπον, αλλά τό εκπορευόμενον εκ τού στόματος τούτο κοινοί τόν άνθρωπον.
12 τότε προσελθόντες οι μαθηταί αυτού είπον αυτώ οίδας ότι οι Φαρισαίοι εσκανδαλίσθησαν ακούσαντες τόν λόγον;
13 ο δέ αποκριθείς είπε πάσα φυτεία ήν ουκ εφύτευσεν ο πατήρ μου ο ουράνιος εκριζωθήσεται.
14 άφετε αυτούς οδηγοί εισι τυφλοί τυφλών τυφλός δέ τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται.
15 αποκριθείς δέ ο Πέτρος είπεν αυτώ φράσον ημίν τήν παραβολήν ταύτην.
16 ο δέ Ιησούς είπεν ακμήν καί υμείς ασύνετοί εστε;
17 ούπω νοείτε ότι πάν τό εισπορευόμενον εις τό στόμα εις τήν κοιλίαν χωρεί καί εις αφεδρώνα εκβάλλεται;
18 τά δέ εκπορευόμενα εκ τού στόματος εκ τής καρδίας εξέρχεται, κακείνα κοινοί τόν άνθρωπον.
19 εκ γάρ τής καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.
20 ταύτα εστι τά κοινούντα τόν άνθρωπον τό δέ ανίπτοις χερσί φαγείν ου κοινοί τόν άνθρωπον.