ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'

Στίχ. 1-22. Οι απόστολοι Πέτρος καί Ιωάννης ενώπιον τού συνεδρίου.

Λαλούντων δέ αυτών πρός τόν λαόν επέστησαν αυτοίς οι ιερείς καί ο στρατηγός τού ιερού καί οι Σαδδουκαίοι, 
2 διαπονούμενοι διά τό διδάσκειν αυτούς τόν λαόν καί καταγγέλλειν εν τώ Ιησού τήν ανάστασιν τών νεκρών 
3 καί επέβαλον αυτοίς τάς χείρας καί έθεντο εις τήρησιν εις τήν αύριον ήν γάρ εσπέρα ήδη. 
4 πολλοί δέ τών ακουσάντων τόν λόγον επίστευσαν, καί εγενήθη ο αριθμός τών ανδρών ωσεί χιλιάδες πέντε. 
5 Εγένετο δέ επί τήν αύριον συναχθήναι αυτών τούς άρχοντας καί τούς πρεσβυτέρους καί γραμματείς εις Ιερουσαλήμ, 
6 καί Άνναν τόν αρχιερέα καί Καϊάφαν καί Ιωάννην καί Αλέξανδρον καί όσοι ήσαν εκ γένους αρχιερατικού, 
7 καί στήσαντες αυτούς εν τώ μέσω επυνθάνοντο εν ποία δυνάμει ή εν ποίω ονόματι εποιήσατε τούτο υμείς; 
8 τότε Πέτρος πλησθείς Πνεύματος Αγίου είπε πρός αυτούς άρχοντες τού λαού καί πρεσβύτεροι τού Ισραήλ, 
9 ει ημείς σήμερον ανακρινόμεθα επί ευεργεσία ανθρώπου ασθενούς, εν τίνι ούτος σέσωσται, 
10 γνωστόν έστω πάσιν υμίν καί παντί τώ λαώ Ισραήλ ότι εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου, όν υμείς εσταυρώσατε, όν ο Θεός ήγειρεν εκ νεκρών, εν τούτω ούτος παρέστηκεν ενώπιον υμών υγιής. 
11 ούτός εστιν ο λίθος ο εξουθενηθείς υφ' υμών τών οικοδομούντων, ο γενόμενος εις κεφαλής γωνίας. 
12 καί ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία ουδέ γάρ όνομά εστιν έτερον υπό τόν ουρανόν τό δεδομένον εν ανθρώποις εν ώ δεί σωθήναι ημάς. 
13 Θεωρούντες δέ τήν τού Πέτρου παρρησίαν καί Ιωάννου, καί καταλαβόμενοι ότι άνθρωποι αγράμματοί εισι καί ιδιώται, εθαύμαζον, επεγίνωσκόν τε αυτούς ότι σύν τώ Ιησού ήσαν, 
14 τόν δέ άνθρωπον βλέποντες σύν αυτοίς εστώτα τόν τεθεραπευμένον, ουδέν είχον αντειπείν. 
15 κελεύσαντες δέ αυτούς έξω τού συνεδρίου απελθείν, συνέβαλλον πρός αλλήλους 
16 λέγοντες τί ποιήσομεν τοίς ανθρώποις τούτοις; ότι μέν γάρ γνωστόν σημείον γέγονε δι αυτών, πάσι τοίς κατοικούσιν Ιερουσαλήμ φανερόν, καί ου δυνάμεθα αρνήσασθαι 
17 αλλ' ίνα μή επί πλείον διανεμηθή εις τόν λαόν, απειλή απειλησώμεθα αυτοίς μηκέτι λαλείν επί τώ ονόματι τούτω μηδενί ανθρώπων.
18 καί καλέσαντες αυτούς παρήγγειλαν αυτοίς τό καθόλου μή φθέγγεσθαι μηδέ διδάσκειν επί τώ ονόματι τού Ιησού. 
19 ο δέ Πέτρος καί Ιωάννης αποκριθέντες πρός αυτούς είπον ει δίκαιόν εστιν ενώπιον τού Θεού υμών ακούειν μάλλον ή τού Θεού, κρίνατε. 
20 ου δυνάμεθα γάρ ημείς ά είδομεν καί ακούσαμεν μή λαλείν. 
21 οι δέ προσαπειλησάμενοι απέλυσαν αυτούς, μηδέν ευρίσκοντες τό πώς κολάσονται αυτούς, διά τόν λαόν, ότι πάντες εδόξαζον τόν Θεόν επί τώ γεγονότι
 22 ετών γάρ ήν πλειόνων τεσσαράκοντα ο άνθρωπος εφ' όν εγεγόνει τό σημείον τούτο τής ιάσεως.