ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'

Στίχ. 17-42. Δευτέρα φυλάκισις τού Πέτρου καί τού Ιωάννου
καί διά θαύματος θαυμαστή αποφυλάκισις αυτών.

17 Αναστάς δέ ο αρχιερεύς καί πάντες οι σύν αυτώ, η ούσα αίρεσις τών Σαδδουκαίων, επλήσθησαν ζήλου 
18 καί επέβαλον τάς χείρας αυτών επί τούς αποστόλους, καί έθεντο αυτούς εν τηρήσει δημοσία. 
19 άγγελος δέ Κυρίου διά τής νυκτός ήνοιξε τάς θύρας τής φυλακής, εξαγαγών τε αυτούς είπε 
20 πορεύεσθε, καί σταθέντες λαλείτε εν τώ ιερώ τώ λαώ πάντα τά ρήματα τής ζωής ταύτης. 
21 ακούσαντες δέ εισήλθον υπό τόν όρθρον εις τό ιερόν καί αδίδασκον. παραγενόμενος δέ ο αρχιερεύς καί οι σύν αυτώ συνεκάλεσαν τό συνέδριον καί πάσαν τήν γερουσίαν τών υιών Ισραήλ, καί απέστειλαν εις τό δεσμωτήριον αχθήναι αυτούς. 
22 οι δέ υπηρέται παραγενόμενοι ουχ εύρον αυτούς εν τή φυλακή, αναστρέψαντες δέ απήγγειλαν 
23 λέγοντες ότι τό μέν δεσμωτήριον εύρομεν κεκλεισμένον εν πάση ασφαλεία καί τούς φύλακας εστώτας πρό τών θυρών, ανοίξαντες δέ έσω ουδένα εύρομεν. 
24 ως δέ ήκουσαν τούς λόγους τούτους ό τε ιερεύς καί ο στρατηγός τού ιερού καί οι αρχιερείς, διηπόρουν περί αυτών τί άν γένοιτο τούτο. 
25 παραγενόμενος δέ τις απήγγειλεν αυτοίς ότι ιδού οι άνδρες, ούς έθεσθε εν τή φυλακή, εισίν εν τώ ιερώ εστώτες καί διδάσκοντες τόν λαόν. 
26 τότε απελθών ο στρατηγός σύν τοίς υπηρέταις ήγαγεν αυτούς ου μετά βίας εφοβούντο γάρ τόν λαόν, ίνα μή λιθασθώσιν 
27 αγαγόντες δέ αυτούς έστησαν εν τώ συνεδρίω καί επηρώτησεν αυτούς ο αρχιερεύς 
28 λέγων ου παραγγελία παρηγγείλαμεν υμίν μή διδάσκειν επί τώ ονόματι τούτω; καί ιδού πεπληρώκατε τήν Ιερουσαλήμ τής διδαχής υμών, καί βούλεσθε επαγαγείν εφ' ημάς τό αίμα τού ανθρώπου τούτου.
29 αποκριθείς δέ Πέτρος καί οι απόστολοι είπον πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις. 
30 ο Θεός τών πατέρων ημών ήγειρεν Ιησούν, όν υμείς διεχειρίσασθε κρεμάσαντες επί ξύλου 
31 τούτον ο Θεός αρχηγόν καί σωτήρα ύψωσε τή δεξιά αυτού δούναι μετάνοιαν τώ Ισραήλ καί άφεσιν αμαρτιών. 
32 καί ημείς εσμεν αυτού μάρτυρες τών ρημάτων τούτων, καί τό Πνεύμα δέ τό Άγιον ό έδωκεν ο Θεός τοίς πειθαρχούσιν αυτώ. 
33 οι δέ ακούσαντες διεπρίοντο καί εβουλεύοντο ανελείν αυτούς. 
34 Αναστάς δέ τις εν τώ συνεδρίω Φαρισαίος ονόματι Γαμαλιήλ, νομοδιδάσκαλος τίμιος παντί τώ λαώ, εκέλευσεν έξω βραχύ τι τούς αποστόλους ποιήσαι, 
35 είπε τε πρός αυτούς άνδρες Ισραηλίται, προσέχετε εαυτοίς επί τοίς ανθρώποις τούτοις τί μέλλετε πράσσειν. 
36 πρό γάρ τούτων τών ημερών ανέστη Θευδάς, λέγων είναί τινα εαυτόν, ώ προσεκλίθη αριθμός ανδρών ωσεί τετρακοσίων ός ανηρέθη, καί πάντες όσοι επείθοντο αυτώ διελύθησαν καί εγένοντο εις ουδέν. 
37 μετά τούτον ανέστη Ιούδας ο Γαλιλαίος εν ταίς ημέραις τής απογραφής καί απέστησε λαόν ικανόν οπίσω αυτού κακείνος απώλετο, καί πάντες όσοι επείθοντο αυτώ διεσκορπίσθησαν. 
38 καί τά νύν λέγω υμίν, απόστητε από τών ανθρώπων τούτων καί εάσατε αυτούς ότι εάν ή εξ ανθρώπων η βουλή αύτη ή τό έργον τούτο, καταλυθήσεται 
39 ει δέ εκ Θεού εστιν, ου δύνασθε καταλύσαι αυτό, μή ποτε καί θεομάχοι ευρεθήτε. 
40 επείσθησαν δέ αυτώ, καί προσκαλεσάμενοι τούς αποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μή λαλείν επί τώ ονόματι τού Ιησού, καί απέλυσαν αυτούς. 
41 οι μέν ούν επορεύοντο χαίροντες από προσώπου τού συνεδρίου, ότι υπέρ τού ονόματος αυτού κατηξιώθησαν ατιμασθήναι 
42 πάσάν τε ημέραν εν τώ ιερώ καί κατ' οίκον ουκ επαύοντο διδάσκοντες καί ευαγγελιζόμενοι Ιησούν τόν Χριστόν.