ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'

Στίχ. 21-41. Αναταραχαί εις τήν Έφεσον. 

21 Ως δέ επληρώθη ταύτα, έθετο ο Παύλος εν τώ πνεύματι διελθών τήν Μακεδονίαν καί Αχαΐαν πορεύεσθαι εις Ιερουσαλήμ, ειπών ότι μετά τό γενέσθαι με εκεί δεί με καί Ρώμην ιδείν. 
22 αποστείλας δέ εις τήν Μακεδονίαν δύο τών διακονούντων αυτώ, Τιμόθεον καί Έραστον, αυτός επέσχε χρόνον εις τήν Ασίαν. 
23 Εγένετο δέ κατά τόν καιρόν εκείνον τάραχος ουκ ολίγος περί τής οδού. 
24 Δημήτριος γάρ τις ονόματι, αργυροκόπος, ποιών ναούς αργυρούς Αρτέμιδος παρείχετο τοίς τεχνίταις εργασίαν ουκ ολίγην 
25 ούς συναθροίσας καί τούς περί τά τοιαύτα εργάτας είπεν άνδρες, επίστασθε ότι εκ ταύτης τής εργασίας η ευπορία ημών εστι, 
26 καί θεωρείτε καί ακούετε ότι ου μόνον Εφέσου, αλλά σχεδόν πάσης τής Ασίας ο Παύλος ούτος πείσας μετέστησεν ικανόν όχλον, λέγων ότι ουκ εισί θεοί οι διά χειρών γινόμενοι. 
27 ου μόνον δέ τούτο κινδυνεύει ημίν τό μέρος εις απελεγμόν ελθείν, αλλά καί τό τής μεγάλης θεάς Αρτέμιδος ιερόν εις ουθέν λογισθήναι, μέλλειν τε καί καθαιρείσθαι τήν μεγαλειότητα αυτής, ήν όλη η Ασία καί η οικουμένη σέβεται. 
28 ακούσαντες δέ καί γενόμενοι πλήρεις θυμού έκραζον λέγοντες μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 
29 καί επλήσθη η πόλις όλη τής συγχύσεως, ώρμησάν τε ομοθυμαδόν εις τό θέατρον συναρπάσαντες Γάϊον καί Αρίσταρχον Μακεδόνας, συνεκδήμους Παύλου. 
30 τού δέ Παύλου βουλομένου εισελθείν εις τόν δήμον ουκ είων αυτόν οι μαθηταί 
31 τινές δέ καί τών Ασιαρχών, όντες αυτώ φίλοι, πέμψαντες πρός αυτόν παρεκάλουν μή δούναι εαυτόν εις τό θέατρον. 
32 άλλοι μέν ούν άλλο τι έκραζον ήν γάρ η εκκλησία συγκεχυμένη, καί οι πλείους ουκ ήδεισαν τίνος ένεκεν συνεληλύθεισαν. 
33 εκ δέ τού όχλου προεβίβασαν Αλέξανδρον, προβαλλόντων αυτόν τών Ιουδαίων ο δέ Αλέξανδρος κατασείσας τήν χείρα ήθελεν απολογείσθαι τώ δήμω. 
34 επιγνόντες δέ ότι Ιουδαίος εστι, φωνή εγένετο μία εκ πάντων, ως επί ώρας δύο κραζόντων μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 
35 καταστείλας δέ ο γραμματεύς τόν όχλον φησίν άνδρες Εφέσιοι, τίς γάρ εστιν άνθρωπος ός ου γινώσκει τήν Εφεσίων πόλιν νεωκόρον ούσαν τής μεγάλης θεάς Αρτέμιδος καί τού Διοπετούς; 
36 αναντιρρήτων ούν όντων τούτων δέον εστίν υμάς κατεσταλμένους υπάρχειν καί μηδέν προπετές πράσσειν. 
37 ηγάγετε γάρ τούς άνδρας τούτους ούτε ιεροσύλους ούτε βλασφημούντας τήν θεάν υμών. 
38 ει μέν ούν Δημήτριος καί οι σύν αυτώ τεχνίται έχουσι πρός τινα λόγον, αγοραίοι άγονται καί ανθύπατοί εισιν, εγκαλείτωσαν αλλήλοις. 
39 ει δέ τι περί ετέρων επιζητείτε, εν τή εννόμω εκκλησία επιλυθήσεται. 
40 καί γάρ κινδυνεύομεν εγκαλείσθαι στάσεως περί τής σήμερον, μηδενός αιτίου υπάρχοντος περί ού δυνησόμεθα αποδούναι λόγον τής συστροφής ταύτης. 
41 καί ταύτα ειπών απέλυσε τήν εκκλησίαν.