ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ'

Στίχ. 17-38. Λόγος τού Αποστόλου πρός τούς πρεσβυτέρους τής Εφέσου.

17 Από δέ τής Μιλήτου πέμψας εις Έφεσον μετεκαλέσατο τούς πρεσβυτέρους τής εκκλησίας. 
18 ως δέ παρεγένοντο πρός αυτόν, είπεν αυτοίς υμείς επίστασθε, από πρώτης ημέρας αφ' ής επέβην εις τήν Ασίαν, πώς μεθ' υμών τόν πάντα χρόνον εγενόμην, 
19 δουλεύων τώ Κυρίω μετά πάσης ταπεινοφροσύνης καί πολλών δακρύων καί πειρασμών τών συμβάντων μοι εν ταίς επιβουλαίς τών Ιουδαίων, 
20 ως ουδέν υπεστειλάμην τών συμφερόντων τού μή αναγγείλαι υμίν καί διδάξαι υμάς δημοσία καί κατ' οίκους, 
21 διαμαρτυρόμενος Ιουδαίοις τε καί Έλλησι τήν εις τόν Θεόν μετάνοιαν καί πίστιν τήν εις τόν Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. 
22 καί νύν ιδού εγώ δεδεμένος τώ πνεύματι πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ, τά εν αυτή συναντήσοντά μοι μή ειδώς, 
23 πλήν ότι τό Πνεύμα τό Άγιον κατά πόλιν διαμαρτύρεται λέγον ότι δεσμά με καί θλίψεις μένουσιν. 
24 αλλ' ουδενός λόγον ποιούμαι ουδέ έχω τήν ψυχήν μου τιμίαν εμαυτώ, ως τελειώσαι τόν δρόμον μου μετά χαράς καί τήν διακονίαν ήν έλαβον παρά τού Κυρίου Ιησού, διαμαρτύρασθαι τό ευαγγέλιον τής χάριτος τού Θεού. 
25 καί νύν ιδού εγώ οίδα ότι ουκέτι όψεσθε τό πρόσωπόν μου υμείς πάντες, εν οίς διήλθον κηρύσσων τήν βασιλείαν τού Θεού. 
26 διό μαρτύρομαι υμίν εν τή σήμερον ημέραν ότι καθαρός εγώ από τού αίματος πάντων 
27 ου γάρ υπεστειλάμην τού μή αναγγείλαι υμίν πάσαν τήν βουλήν τού Θεού. 
28 προσέχετε ούν εαυτοίς καί παντί τώ ποιμνίω εν ώ υμάς τό Πνεύμα τό Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν τήν εκκλησίαν τού Κυρίου καί Θεού, ήν περιεποιήσατο διά τού ιδίου αίματος. 
29 εγώ γάρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά τήν άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μή φειδόμενοι τού ποιμνίου 
30 καί εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα τού αποσπάν τούς μαθητάς οπίσω αυτών. 
31 διό γρηγορείτε, μνημονεύοντες ότι τριετίαν νύκτα καί ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον. 
32 καί τά νύν παρατίθεμαι υμάς, αδελφοί, τώ Θεώ καί τώ λόγω τής χάριτος αυτού τώ δυναμένω εποικοδομήσαι καί δούναι υμίν κληρονομίαν εν τοίς ηγιασμένοις πάσιν. 
33 αργυρίου ή χρυσίου ή ιματισμού ουδενός επεθύμησα 
34 αυτοί γινώσκετε ότι ταίς χρείαις μου καί τοίς ούσι μετ' εμού υπηρέτησαν αι χείρες αύται. 
35 πάντα υπέδειξα υμίν ότι ούτω κοπιώντας δεί αντιλαμβάνεσθαι τών ασθενούντων, μνημονεύειν τε τών λόγων τού Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε μακάριόν εστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν. 
36 καί ταύτα ειπών, θείς τά γόνατα αυτού σύν πάσιν αυτοίς προσηύξατο. 
37 ικανός δέ εγένετο κλαυθμός πάντων, καί επιπεσόντες επί τόν τράχηλον τού Παύλου κατεφίλουν αυτόν, 
38 οδυνώμενοι μάλιστα επί τώ λόγω ώ ειρήκει, ότι ουκέτι μέλλουσι τό πρόσωπον αυτού θεωρείν. προέπεμπον δέ αυτόν εις τό πλοίον.