ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄
Στίχ. 1-11. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν διά τους Φιλιππησίους.
Παύλος και Τιμόθεος, δούλοι Ιησού Χριστού, πάσι τοις αγίοις εν Χριστώ Ιησού τοις ούσιν εν Φιλίπποις συν επισκόποις και διακόνοις
2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
3 Ευχαριστώ τω Θεώ μου επί πάση τη μνεία υμών,
4 πάντοτε εν πάση δεήσει μου υπέρ πάντων υμών μετά χαράς την δέησιν ποιούμενος
5 επί τη κοινωνία υμών εις το ευαγγέλιον από πρώτης ημέρας άχρι του νυν,
6 πεποιθώς αυτό τούτο, ότι ο εναρξάμενος εν υμίν έργον αγαθόν επιτελέσει άχρις ημέρας Ιησού Χριστού,
7 καθώς εστι δίκαιον εμοί τούτο φρονείν υπέρ πάντων υμών διά το έχειν με εν τη καρδία υμάς, εν τε τοις δεσμοίς μου και εν τη απολογία και βεβαιώσει του ευαγγελίου συγκοινωνούς μου της χάριτος πάντας υμάς όντας.
8 μάρτυς γαρ μού εστιν ο Θεός, ως επιποθώ πάντας υμάς εν σπλάγχνοις Ιησού Χριστού.
9 και τούτο προσεύχομαι, ίνα η αγάπη υμών έτι μάλλον και μάλλον περισσεύη εν επιγνώσει και πάση αισθήσει,
10 εις το δοκιμάζειν υμάς τα διαφέροντα, ίνα ήτε ειλικρινείς και απρόσκοποι εις ημέραν Χριστού,
11 πεπληρωμένοι καρπών δικαιοσύνης των διά Ιησού Χριστού εις δόξαν και έπαινον Θεού.
Στίχ. 12-18. Το Ευαγγέλιον διαδίδεται παρά τας δυσμενείς συνθήκας του Αποστόλου.
12 Γινώσκειν δε υμάς βούλομαι, αδελφοί, ότι τα κατ' εμέ μάλλον εις προκοπήν του ευαγγελίου ελήλυθεν,
13 ώστε τους δεσμούς μου φανερούς εν Χριστώ γενέσθαι εν όλω τω πραιτωρίω και τοις λοιποίς πάσι,
14 και τους πλείονας των αδελφών εν Κυρίω πεποιθότας τοις δεσμοίς μου περισσοτέρως τολμάν αφόβως τον λόγον λαλείν.
15 τινές μεν και διά φθόνον και έριν, τινές δε και δι' ευδοκίαν τον Χριστόν κηρύσσουσιν
16 οι μεν εξ εριθείας τον Χριστόν καταγγέλλουσιν, ουχ αγνώς, οιόμενοι θλίψιν επιφέρειν τοις δεσμοίς μου
17 οι δε εξ αγάπης, ειδότες ότι εις απολογίαν του ευαγγελίου κείμαι.
18 τί γαρ; πλην παντί τρόπω, είτε προφάσει είτε αληθεία, Χριστός καταγγέλλεται. και εν τούτω χαίρω. αλλά και χαρήσομαι
Στίχ. 19-26. Τα συναισθήματα του Παύλου ευρισκομένου εις την φυλακήν.
19 οίδα γαρ ότι τούτο μοι αποβήσεται εις σωτηρίαν διά της υμών δεήσεως και επιχορηγίας του Πνεύματος Ιησού Χριστού,
20 κατά την αποκαραδοκίαν και ελπίδα μου ότι εν ουδενί αισχυνθήσομαι, αλλ' εν πάση παρρησία, ως πάντοτε και νυν μεγαλυνθήσεται Χριστός εν τω σώματί μου είτε διά ζωής είτε διά θανάτου.
21 Εμοί γαρ το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος.
22 ει δε το ζην εν σαρκί, τούτο μοι καρπός έργου, και τι αιρήσομαι ου γνωρίζω.
23 συνέχομαι δε εκ των δύο, την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι πολλώ γαρ μάλλον κρείσσον
24 το δε επιμένειν εν τη σαρκί αναγκαιότερον δι' υμάς.
25 και τούτο πεποιθώς οίδα ότι μενώ και συμπαραμενώ πάσιν υμίν εις την υμών προκοπήν και χαράν της πίστεως,
26 ίνα το καύχημα υμών περισσεύη εν Χριστώ Ιησού εν εμοί διά της εμής παρουσίας πάλιν προς υμάς.
Στίχ. 27-30. Προτροπαί προς τους Φιλιππησίους.
27 Μόνον αξίως του ευαγγελίου του Χριστού πολιτεύεσθε, ίνα είτε ελθών και ιδών υμάς είτε απών ακούσω τα περί υμών, ότι στήκετε εν ενί πνεύματι, μιά ψυχή συναθλούντες τη πίστει του ευαγγελίου,
28 και μη πτυρόμενοι εν μηδενί υπό των αντικειμένων, ήτις αυτοίς μεν εστιν ένδειξις απωλείας, υμίν δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού
29 ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν,
30 τον αυτόν αγώνα έχοντες, οίον είδετε εν εμοί και νυν ακούετε εν εμοί.
