ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'

Στίχ. 1-12. Ο αντίχριστος και το τέλος του κόσμου.
Τι θα προηγηθή της δευτέρας παρουσίας. 

Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, υπέρ της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ημών επισυναγωγής επ' αυτόν, 
2 εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς από του νοός μήτε θροείσθαι μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως δι' ημών, ως ότι ενέστηκεν η ημέρα του Χριστού. 
3 μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, 
4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός. 
5 Ου μνημονεύετε ότι έτι ων προς υμάς ταύτα έλεγον υμίν; 
6 και νυν το κατέχον οίδατε, εις το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ 
7 το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας, μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται 
8 και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού 
9 ου εστιν η παρουσία κατ' ενέργειαν του σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους 
10 και εν πάση απάτη της αδικίας εν τοις απολλυμένοις, ανθ' ων την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς 
11 και διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, 
12 ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ' ευδοκήσαντες εν τη αδικία. 

Στίχ. 13-17. Λόγοι ενισχύσεως και προτροπής. 

13 Ημείς δε οφείλομεν ευχαριστείν τω Θεώ πάντοτε περί υμών, αδελφοί ηγαπημένοι υπό Κυρίου, ότι είλετο υμάς ο Θεός απ' αρχής εις σωτηρίαν εν αγιασμώ Πνεύματος και πίστει αληθείας, 
14 εις ο εκάλεσεν υμάς διά του ευαγγελίου ημών εις περιποίησιν δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 
15 Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας αδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι' επιστολής ημών. 
16 Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και πατήρ ημών, ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι, 
17 παρακαλέσαι υμών τας καρδίας και στηρίξαι υμάς εν παντί λόγω και έργω αγαθώ. 

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'

Στίχ. 1-12. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν διά τους Χριστιανούς 
της Θεσσαλονίκης και προσεύχεται δι' αυτούς. 

Παύλος και Σιλουανός και Τιμόθεος τη εκκλησία Θεσσαλονικέων εν Θεώ πατρί ημών και Κυρίω Ιησού Χριστώ 
2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 
3 Ευχαριστείν οφείλομεν τω Θεώ πάντοτε περί υμών, αδελφοί, καθώς άξιόν εστιν, ότι υπεραυξάνει η πίστις υμών και πλεονάζει η αγάπη ενός εκάστου πάντων υμών εις αλλήλους, 
4 ώστε ημάς αυτούς εν υμίν καυχάσθαι εν ταις εκκλησίαις του Θεού υπέρ της υπομονής υμών και πίστεως εν πάσι τοις διωγμοίς υμών και ταις θλίψεσιν αίς ανέχεσθε, 
5 ένδειγμα της δικαίας κρίσεως του Θεού, εις το καταξιωθήναι υμάς της βασιλείας του Θεού, υπέρ ης και πάσχετε, 
6 είπερ δίκαιον παρά Θεώ ανταποδούναι τοις θλίβουσιν υμάς θλίψιν 
7 και υμίς τοις θλιβομένοις άνεσιν μεθ' ημών εν τη αποκαλύψει του Κυρίου Ιησού απ' ουρανού μετ' αγγέλων δυνάμεως αυτού 
8 εν πυρί φλογός, διδόντος εκδίκησιν τοις μη ειδόσι Θεόν και τοις μη υπακούουσι τω ευαγγελίω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 
9 οίτινες δίκην τίσουσιν όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού, 
10 όταν έλθη ενδοξασθήναι εν τοις αγίοις αυτού και θαυμασθήναι εν πάσι τοις πιστεύσασιν, ότι επιστεύθη το μαρτύριον ημών εφ' υμάς, εν τη ημέρα εκείνη. 
11 εις ο και προσευχόμεθα πάντοτε περί υμών, ίνα υμάς αξιώση της κλήσεως ο Θεός ημών και πληρώση πάσαν ευδοκίαν αγαθωσύνης και έργον πίστεως εν δυνάμει, 
12 όπως ενδοξασθή το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν υμίν, και υμείς εν αυτώ, κατά την χάριν του Θεού ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'

Στίχ. 1-11. Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου άγνωστον πότε θα γίνη. 
Οι Χριστιανοί πρέπει να είναι πάντοτε άγρυπνοι. 

Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε υμίν γράφεσθαι 
2 αυτοί γαρ ακριβώς οίδατε ότι η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. 
3 όταν γαρ λέγωσιν, ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνίδιος αυτοίς εφίσταται όλεθρος, ώσπερ η ωδίν τη εν γαστρί εχούση, και ου μη εκφύγωσιν. 
4 υμείς δε, αδελφοί, ουκ εστέ εν σκότει, ίνα η ημέρα υμάς ως κλέπτης καταλάβη 
5 πάντες υμείς υιοί φωτός εστε και υιοί ημέρας. ουκ εσμέν νυκτός ουδέ σκότους. 
6 Άρα ουν μη καθεύδωμεν ως και οι ποιποί, αλλά γρηγορώμεν και νήφωμεν. 
7 οι γαρ καθεύδοντες νυκτός καθεύδουσι, και οι μεθυσκόμενοι νυκτός μεθύουσιν 
8 ημείς δε ημέρας όντες νήφωμεν, ενδυσάμενοι θώρακα πίστεως και αγάπης και περικεφαλαίαν ελπίδα σωτηρίας 
9 ότι ουκ έθετο ημάς ο Θεός εις οργήν, αλλ' εις περιποίησιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 
10 του αποθανόντος υπέρ ημών, ίνα είτε γρηγορώμεν είτε καθεύδωμεν άμα συν αυτώ ζήσωμεν. 
11 Διό παρακαλείτε αλλήλους και οικοδομείτε εις τον ένα, καθώς και ποιείτε. 

Στίχ. 12-16. Υποχρεώσεις τας οποίας επιβάλλει η χριστιανική αγάπη. 

12 Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, ειδέναι τους κοπιώντας εν υμίν και προϊσταμένους υμών εν Κυρίω και νουθετούντας υμάς, 
13 και ηγείσθαι αυτούς υπερεκπερισσού εν αγάπη διά το έργον αυτών. ειρηνεύετε εν εαυτοίς. 
14 Παρακαλούμεν δε υμάς, αδελφοί, νουθετείτε τους ατάκτους, παραμυθείσθε τους ολιγοψύχους, αντέχεσθε των ασθενών, μακροθυμείτε προς πάντας. 
15 οράτε μη τις κακόν αντί κακού τινι αποδώ, αλλά πάντοτε το αγαθόν διώκετε και εις αλλήλους και εις πάντας. 
16 Πάντοτε χαίρετε, 

Στίχ. 17-22. Άλλαι χριστιανικαί υποχρεώσεις. 

17 αδιαλείπτως προσεύχεσθε, 
18 εν παντί ευχαριστείτε τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς. 
19 το Πνεύμα μη σβέννυτε, 
20 προφητείας μη εξουθενείτε. 
21 πάντα δε δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε 
22 από παντός είδους πονηρού απέχεσθε. 

Στίχ. 23-28. Ευχαί και παραγγελίαι. 

23 Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης αγιάσαι υμάς ολοτελείς, και ολόκληρον υμών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη. 
24 πιστός ο καλών υμάς, ος και ποιήσει. 
25 Αδελφοί, προσεύχεσθε περί ημών. 
26 Ασπάσασθε τους αδελφούς πάντας εν φιλήματι αγίω. 
27 Ορκίζω υμάς τον Κύριον αναγνωσθήναι την επιστολήν πάσι τοις αγίοις αδελφοίς. 
28 Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μεθ' υμών αμήν.

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' 

Στίχ. 1-8. Προτροπαί ίνα έχουν αγνά ήθη.

Το λοιπόν ουν, αδελφοί, ερωτώμεν υμάς και παρακαλούμεν εν Κυρίω Ιησού, καθώς παρελάβετε παρ' ημών το πως δει υμάς περιπατείν και αρέσκειν Θεώ, ίνα περισσεύητε μάλλον 
2 οίδατε γαρ τίνας παραγγελίας εδώκαμεν υμίν διά του Κυρίου Ιησού. 
3 Τούτο γαρ εστι θέλημα του Θεού, ο αγιασμός υμών, απέχεσθαι υμάς από της πορνείας, 
4 ειδέναι έκαστον υμών το εαυτού σκεύος κτάσθαι εν αγιασμώ και τιμή, 
5 μη εν πάθει επιθυμίας καθάπερ και τα έθνη τα μη ειδότα τον Θεόν, 
6 το μη υπερβαίνειν και πλεονεκτείν εν τω πράγματι τον αδελφόν αυτού, διότι έκδικος ο Κύριος περί πάντων τούτων, καθώς και προείπομεν υμίν και διεμαρτυράμεθα. 
7 ου γαρ εκάλεσεν ημάς ο Θεός επί ακαθαρσία, αλλ' εν αγιασμώ. 
8 τοιγαρούν ο αθετών ουκ άνθρωπον αθετεί, αλλά τον Θεόν τον και δόντα τοΠνεύμα αυτού το Άγιον εις υμάς. 

Στίχ. 9-12. Φιλάδελφοι και εργατικοί. 

9 Περί δε της φιλαδελφίας ου χρείαν έχετε γράφειν υμίν αυτοί γαρ υμείς θεοδίδακτοί εστε εις το αγαπάν αλλήλους 
10 και γαρ ποιείτε αυτό εις πάντας τους αδελφούς τους εν όλη τη Μακεδονία. παρακαλούμεν δε υμάς, αδελφοί, περισσεύειν μάλλον 
11 και φιλοτιμείσθαι ησυχάζειν και πράσσειν τα ίδια και εργάζεσθαι ταις ιδίαις χερσίν υμών, καθώς υμίν παρηγγείλαμεν, 
12 ίνα περιπατήτε ευσχημόνως προς τους έξω και μηδενός χρείαν έχητε. 

Στίχ. 13-18. Μα μη ταράσσωνται περί της αναστάσεως των νεκρών. 

13 Ου θέλομεν δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, ίνα μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. 
14 ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει συν αυτώ. 
15 τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας 
16 ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ' ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, 
17 έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα. 
18 Ώστε παρακαλείτε αλλήλους εν τοις λόγοις τούτοις.

Προσόμοιον

Ονομάζεται το τροπάριο εκείνο που έχει δικό του ρυθμό και μέλος. Είναι το Αυτόμελο. Πάνω από κάθε Προσόμοιο αναγράφεται ο ήχος και η αρχή του Αυτομέλου. Αυτό λέγεται Πρόλογος και χρησιμεύει ως οδηγός γιά τα τροπάρια που θα ακολουθήσουν. Τα τροπάρια αυτά ( Προσόμοια ) έχουν το ίδιο μέλος, τον ίδιο ρυθμό και τις ίδιες συλλαβές με το Αυτόμελο, που σημειώνεται στον Πρόλογο.

Μεγάλη Είσοδος

Ονομάζεται έτσι η μεταφορά των Τιμίων δώρων από την Αγία Πρόθεση στην Αγία Τράπεζα γιά την αναίμακτη θυσία. Η Είσοδος γίνεται με κατάνυξη και με κάθε μεγαλοπρέπεια και συμβολίζει την πορεία του Ιησού προς το Σταυρό, όπου και θυσιάζεται << υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας >>. Η Μεγάλη Είσοδος πραγματοποιείται μετά τον Χερουβικό ύμνο και πριν την απαγγελία των Πληρωτικών. Η Μεγάλη Είσοδος είναι από τις πιό επίσημες και ιερές στιγμές της θείας Λειτουργίας. Ο ιερεύς << σεμνώς ως έξεστι και κοσμίως >> μεταφέρει τα τίμια δώρα από την Αγία Πρόθεση στην Αγία Τράπεζα, γιατί η Είσοδος αυτή συμβολίζει την τελευταία φανέρωση του Χριστού στο λαό όταν πήγαινε από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα γιά το << εκούσιον πάθος >>. << Την από Βηθανίας προς Ιερουσαλήμ δηλοί του Κυρίου εισέλευσιν >>όπως ερμηνεύει ένας βυζαντινός συγγραφέας τη Μεγάλη Είσοδο. Η << Μεγάλη Είσοδος >> λέγεται στη γλώσσα του λαού << Άγια >> και με τον χαρακτηρισμό αυτό την ξεχωρίζει από τη << Μικρά Είσοδο >>.

Υπακοή

Συνοπτικό τροπάριο που το περιεχόμενό του είναι εγκωμιαστικό, δοξολογικό και περιγραφικό. Ψαλλόταν στην αρχή ολόκληρο από τον χορό των ιεροψαλτών και στη συνέχεια ο διάκονος ή ο αναγνώστης απήγγελε ψαλμικούς στίχους και ο λαός ή ο χορός έψαλλε το ακροτελεύτιο του τροπαρίου. Στο τέλος των ψαλμικών στίχων ο χορός επανελάμβανε ολόκληρο το τροπάριο. Με τον τρόπο αυτό ψάλλουμε σήμερα τα τροπάρια << Λαθών ετέχθης υπό το σπήλαιον... >> και <<Επεφάνης εν τω κόσμω... >> στους Εσπερινούς των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων. Την Υπακοή σ'ημερα την απαγγέλλουμε στον Όρθρο της Κυριακής και στις Δεσποτικές και Θεομητορικές γιορτές. Την Κυριακή διαβάζεται πριν τους Αναβαθμούς, ενώ στις Δεσποτικές και Θεομητορικές γιορτές πριν από τα Καθίσματα της Γ' ωδής. Επίσης απαγγέλλεται στο Μικρό Απόσειπνο του Σαββάτου. 

Εγκώμια

Ωραιότατοι, εκκλησιαστικοί ύμνοι, που ψάλλονται σε τρεις στάσεις κατά τη διάρκεια του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου ( Επιτάφιοι ύμνοι, Επιτάφιοι θρήνοι ). Όμοια Εγκώμια ψάλλονται στην Κοίμηση της Θεοτόκου και στις μνήμες αγίων, κατ' απομίμηση των Εγκωμίων της ταφής του Ιησού Χριστού. Προ των τροπαρίων των Εγκωμίων του Ιησού Χριστού στον Όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου προτάσσονται οι στίχοι του Αμώμου, δηλ. του 118ου ψαλμού.

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' 

Στίχ. 1-5. Επειδή ο ίδιος ημποδίσθη, έστειλε τον Τιμόθεον.

Διό μηκέτι στέγοντες ευδοκήσαμεν καταλειφθήναι εν Αθήναις μόνοι, 
2 και επέμψαμεν Τιμόθεον, τον αδελφόν ημών και διάκονον του Θεού και συνεργόν ημών εν τω ευαγγελίω του Χριστού, εις το στηρίξαι υμάς και παρακαλέσαι υμάς περί της πίστεως υμών, 
3 το μηδένα σαίνεσθαι εν ταις θλίψεσι ταύταις. αυτοί γαρ οίδατε ότι εις τούτο κείμεθα 
4 και γαρ ότε προς υμάς ήμεν, προελέγομεν υμίν ότι μέλλομεν θλίβεσθαι, καθώς και εγένετο και οίδατε. 
5 διά τούτο καγώ μηκέτι στέγων έπεμψα εις το γνώναι την πίστιν υμών, μήπως επείρασεν υμάς ο πειράζων και εις κενόν γένηται ο κόπος ημών. 

Στίχ. 6-13. Αι καλαί ειδήσεις του Τιμοθέου παρηγόρησαν τον Απόστολον.

6 Άρτι δε ελθόντος Τιμοθέου προς ημάς αφ' υμών και ευαγγελισαμένου ημίν την πίστιν και την αγάπην υμών, και ότι έχετε μνείαν ημών αγαθήν πάντοτε, επιποθούντες ημάς ιδείν καθάπερ και ημείς υμάς, 
7 διά τούτο παρεκλήθημεν, αδελφοί, εφ' υμίν επί πάση τη θλίψει και ανάγκη ημών διά της υμών πίστεως 
8 ότι νυν ζώμεν, εάν υμείς στήκετε εν Κυρίω. 
9 τίνα γαρ ευχαριστίαν δυνάμεθα τω Θεώ ανταποδούναι περί υμών επί πάση τη χαρά ή χαίρομεν δι' υμάς έμπροσθεν του Θεού ημών, 
10 νυκτός και ημέρας υπερεκπερισσού δεόμενοι εις το ιδείν υμών το πρόσωπον και καταρτίσαι τα υστερήματα της πίστεως υμών; 
11 Αυτός δε ο Θεός και πατήρ ημών και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός κατευθύναι την οδόν ημών προς υμάς 
12 υμάς δε ο Κύριος πλεονάσαι και περισσεύσαι τη αγάπη εις αλλήλους και εις πάντας, καθάπερ και ημείς εις υμάς, 
13 εις το στηρίξαι υμών τας καρδίας αμέμπτους εν αγιωσύνη έμπροσθεν του Θεού και πατρός ημών εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων των αγίων αυτού.