Προσευχή εμπιστοσύνης προς τον Κύριον

Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον Εσύ γνωρίζεις τι. Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου. Πατέρα, δώσε στον δούλο σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ. Δεν τολμώ να Σου ζητιανέψω ούτε πάθη ούτε απόλαυση, παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοικτή απέναντί Σου. Συ βλέπεις τις ανάγκες που εγώ δεν βλέπω, κοίταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου. Χτύπησε και θεράπευσε, ρίξε με και ανύψωσέ με. Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά στις κρίσεις Σου για μένα. Προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία προς Εσένα. Δεν υπάρχει μέσα μου άλλη επιθυμία παρά μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου. Μάθε με να προσεύχομαι. Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι 
Αμήν! 

Αγίου Φιλαρέτου,
Μητροπολίτου Μόσχας

Свято-Данилов монастырь - Μοναστήρι Danilov

Данилов монастырь – первый в Москве основан в 1282 году младшим сыном святого благоверного князя Александра Невского Даниилом. Тогда же было построено первое здание Даниловского монастыря, деревянная церковь во имя преподобного Даниила Столпника, небесного покровителя князя. В 1303 году князь Даниил Александрович, приняв великую схиму, скончался и похоронен по его завещанию на монастырском кладбище, среди могил простых иноков.

После смерти основателя Данилов монастырь просуществовал на своем месте недолго. В 1330 году сын Даниила великий князь Иоанн Калита перевел обитель в Кремль, в храм Спаса-на-Бору, а в конце XV века в правление Иоанна Васильевича III произошло второе переселение обители на Крутицкий холм, с именем Спаса Нового (Новоспасский). На месте основания монастыря оставался приходской храм Даниила Столпника и небольшое сельцо Даниловское.

Возобновление Даниловской обители произошло в 1547-1560 годах, спустя два века в правление Иоанна Грозного. Он приказал восстановить обитель на ее прежнем месте и поставить каменную церковь и обнести территорию обители большими каменными стенами. В 1561 году по велению царя и благословению митрополита Московского и всея Руси Макария был возведен храм, освященный во имя Святых Отцов Семи Вселенских Соборов (в XVIII веке его перестроили в двухэтажный: нижний этаж Покровский храм в честь Покрова Божией Матери, верхний этаж храм Святых Отцов Семи Вселенских Соборов). В 1731-1732 годах ансамбль Данилова монастыря дополнила колокольня с церковью преподобного Симеона Столпника, возведенная над главными воротами монастыря. В 1833-1838 годах по проекту архитектора Осипа Бове возводится Троицкий собор, освещал его выдающийся церковный иерарх, причисленный в наше время к лику святых, митрополит Московский Филарет (Дроздов).

Многие беды и опасности пережил Данилов монастырь. В 1591 году его мощные стены помогли отразить набег войска крымского хана Казы-Гирея. В 1606 году у стен монастыря произошло сражение с армии князя М.В. Шуйского и крестьянскими отрядами Ивана Болотникова. В 1812 году французами была похищена почти вся драгоценная утварь из храмов монастыря. После революции 1917 года стены монастыря укрывали священнослужителей московских храмов от большевиков, а в 1930 году монастырь был закрыт, самым последним во всей России. После закрытия монастыря на его территории был устроен приемник-распределитель для малолетних преступников и был установлен памятник В.И. Ленину.

В 1983 году монастырь был возвращен верующим. Тогда же в монастыре начались восстановительные и реставрационные работы. Возрождение старейшей обители стало началом новой эпохи в истории Русской Православной Церкви. Через пять лет реставрационных работ ансамбль монастыря был восстановлен. Здесь был установлен памятник основателю монастыря князю Даниилу Московскому и освящен храм преподобного Серафима Саровского. В 1988 году, в дни празднования 1000-летия Крещения Руси по проекту Ю.Г. Алонова в монастыре были сооружены Надкладезная и Поминальная часовня. В 2008 году вернулись исторические колокола, проданные в 1930 году в Америку.

В наши дни на территории Свято-Данилова монастыря находится Духовно-административный центр Русской Православной Церкви: Резиденция Патриарха Московского и всея Руси (с изображением Спаса Нерукотворного на фасаде здания), также в монастыре находится Отдел внешних церковных связей Московского Патриархата.

В некрополе Свято-Данилова монастыря покоятся прославленные люди. Здесь были похоронены религиозные философы и публицисты А.С. Хомяков и Ю.Ф. Самарин, художник В.Г. Перов, пианист и дирижер Н.Г. Рубинштейн и классик русской литературы Н.В. Гоголь, могила которого ныне находится на кладбище в Новодевичьем монастыре.

 

                                                                     Μετάφραση

Στο Μοναστήρι Danilov, το πρώτο στη Μόσχα ιδρύθηκε το 1282, ο νεότερος γιος του το ιερό πρίγκιπας Αλέξανδρος Nevsky Daniel. Την ίδια στιγμή χτίστηκαν το πρώτο κτίριο της Μονής Danilovskogo, το ξύλινη εκκλησία του St. Daniel ο στυλίτης, πολιούχου του πρίγκιπα. Το 1303 πρίγκιπας ΔΑΝΙΗΛ Αλεξάντροβιτς, λαμβάνοντας το μεγάλο σχήμα, πέθανε και τάφηκε στο το κληροδότημά του το μοναστική νεκροταφείο στους τάφους των απλών μοναχών.

Μετά το θάνατο του ιδρυτή της το Danilov Μονή διήρκεσε ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Το 1330, ο γιος του Daniel του Μέγα πρίγκηπα Ivan Καλιτά μετακόμισε το μοναστήρι στο Κρεμλίνο, στην εκκλησία του Σωτήρα-για-το-δάσους, και στο τέλος του 15ου αιώνα κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του John V. ΙΙΙ επανεγκατάστασης δεύτερη κατοικία στο λόφο Kuznetskiy, με το όνομα το νέο (Νοβοσπάσκιι). Η ίδρυση της Μονής ήταν η ενοριακή εκκλησία του Daniel ο στυλίτης και το μικρό χωριό του Danilovskoe.

Την επανάληψη της κατοικίας Danilovskaya ήταν το 1547-1560, αντίστοιχα, δύο αιώνες αργότερα κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του Ivan ο τρομερός. Διέταξε την ανοικοδόμηση της Μονής στην αρχική του τοποθεσία και έβαλε μια πέτρινη εκκλησία και μπει η κατοικία του το μεγάλο πέτρινους τοίχους. Το 1561, κατά διαταγή του βασιλιά, και με την ευλογία του Μητροπολίτης της Μόσχας και πασών των Ρωσιών, Μακάριος χτίστηκε ο ναός, αφιερωμένο στο όνομα των Αγίων Πατέρων των επτά οικουμενικών συνόδων (τον 18ο αιώνα ήταν ανακατασκευάστηκε σε ένα διώροφο: ισόγειο Ποκρόβσκι ναός προς τιμήν του την προστασία της μητέρας του Θεού, το τελευταίο όροφο του ναού των Αγίων Πατέρων των επτά οικουμενικών συνόδων). Το 1731-1732, σύνολο Μοναστήρι Danilov προστέθηκε ένα καμπαναριό να την εκκλησία του Αγίου Συμεών ο στυλίτης, ανεγερθεί πάνω από την κεντρική πύλη της Μονής. Το 1833-1838, από τον αρχιτέκτονα Όσιπ Beauvais είναι ο καθεδρικός ναός της Αγίας Τριάδας, που καλύπτει την εξαιρετική εκκλησία Ιεράρχης, που αναφέρονται στην εποχή μας ως Άγιος, Μητροπολίτης Filaret (Drozdov). 

Πολλά από τα δεινά και τους κινδύνους υπέμεινε στο Μοναστήρι Danilov. Το 1591, τους τοίχους του έχουν βοηθήσει αποκρούει RAID, στρατεύματα της Κριμαίας Khan Kazy-Γκεράι. Κατά το έτος 1606 στους τοίχους του μια μάχη με το στρατό του Πρίγκιπα M.v. Shuisky και Ivan rondas Bolotnikova. Το 1812, οι Γάλλοι είχαν απαχθεί σχεδόν όλα τα πολύτιμα εφόδια των ναών της Μονής. Μετά την επανάσταση του 1917, τα τείχη της μονής που προστατευμένη τον κλήρο από τους ναούς της Μόσχας από τους Μπολσεβίκους και το 1930, το μοναστήρι παρέμεινε κλειστό κάτω, πιο πρόσφατα στη Ρωσία. Μετά το κλείσιμο της μονής στο έδαφός του ήταν ένα δέκτη-εκχώρησης για ανήλικες εγκληματίες και ήταν ένα μνημείο για τον Βλαντιμίρ Λένιν. 

Το 1983, το μοναστήρι επέστρεψε στους πιστούς. Την ίδια στιγμή την Μονή ανασυγκρότηση και  άρχισαν αποκατάσταση οι εργασίες. Η αναβίωση του το αρχαιότερο μοναστήρι ήταν η αρχή μιας νέας εποχής στην ιστορία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μετά από πέντε χρόνια αναστηλωτικές εργασίες αποκαταστάθηκε το συγκρότημα της Μονής. Υπήρχε ένα μνημείο για τον ιδρυτή της Μονής του Πρίγκιπα Δανιήλ του Μόσχας και αφιερωμένη εκκλησία του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Το έτος 1988, κατά τον εορτασμό της επετείου-1000 του βαφτίσματος του ρωσ από J.g. Alonova στο μοναστήρι χτίστηκε το 1930, και μια Memorial Chapel. Το 2008, το ιστορικό καμπάνες επέστρεψε, πωλούνται το 1930 στην Αμερική. 

Στις μέρες μας για το έδαφος του Αγίου Danilov μοναστήρι είναι το πνευματικό και διοικητικό κέντρο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: η κατοικία του ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών (από τις εικόνες στη πρόσοψη της Αγίας Πετρούπολης), επίσης στο μοναστήρι είναι τμήματος για τις εξωτερικές σχέσεις εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας. 

Στη νεκρόπολη της Μονής Αγίου Danilov βρίσκονται τις διάσημες προσωπικότητες. Εδώ ήταν θαμμένος η θρησκευτική φιλόσοφοι και πολιτικοί αρθρογράφοι χάμστερ α.σ. και U.f. Samarin, καλλιτέχνης Περόφ β.γ., πιανίστας και μαέστρος του κλασικού της ρωσικής λογοτεχνίας του Rubinstein και Νικολάι Γκόγκολ, του οποίου ο τάφος βρίσκεται μέσα στο νεκροταφείο στην Καμτσάτκα.

Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής

Όλες οι καλές και κακές πράξεις μας εξαρτώνται από τη θέλησή μας, αλλά οι τιμωρίες και οι καταστροφές, που μας συμβαίνουν, όπως και τα αντίθετά τους, είναι πέρα από τις δυνάμεις μας. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να επηρεάσουμε καθόλου μιά μακροχρόνια ασθένεια, που ίσως μας οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο, αλλά μόνο εκείνες τις συνθήκες οι οποίες επιδεινώνουν την ασθένεια ή διασφαλίζουν την υγεία μας. Έτσι, χάρη στην τήρηση των εντολών του Θεού, δυνάμεθα να κερδίσουμε την Ουράνια Βασιλεία, ενώ η αθέτησή τους είναι αιτία για να οδηγηθούμε στη γέεννα του πυρός.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

''Μελέτα συνεχώς τα βιβλία των Αγίων Πατέρων για την πρόνοια του Θεού, διότι έτσι καθοδηγείται ο νους να αντιληφθεί την θαυμαστή τάξη των κτισμάτων του Θεού και να γνωρίσει τα έργα Αυτού. Τότε ο νους δυναμώνει και διαμορφώνει, διά του βάθους της μελέτης, νοήματα και σκέψεις που φωτίζουν τον νου. Εν τέλει η μελέτη των Αγίων Πατέρων και των Γραφών βοηθά τον νου να προχωρήσει με πνευματική καθαρότητα στην βαθύτερη γνώση των δημιουργημάτων του Θεού. Να διαβάζεις πάντοτε σε έρημο και αθόρυβο τόπο, όντας ελεύθερος από την πολλή φροντίδα του σώματος και από την ταραχή των κοσμικών πραγμάτων, για να γευθεί και να αισθανθεί η ψυχή σου γλυκύτητα από την κατανόηση των Γραφών που με επιμονή μελετάς''.

ΓΕΝΕΣΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

ΚΑΙ ἦν πᾶσα ἡ γῆ χεῖλος ἕν, καὶ φωνὴ μία πᾶσι. 2 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κινῆσαι αὐτοὺς ἀπὸ ἀνατολῶν, εὗρον πεδίον ἐν γῇ Σενναὰρ καὶ κατῴκησαν ἐκεῖ. 3 καὶ εἶπεν ἄνθρωπος τῷ πλησίον αὐτοῦ· δεῦτε πλινθεύσωμεν πλίνθους καὶ ὀπτήσωμεν αὐτὰς πυρί. καὶ ἐγένετο αὐτοῖς ἡ πλίνθος εἰς λίθον, καὶ ἄσφαλτος ἦν αὐτοῖς ὁ πηλός. 4 καὶ εἶπαν· δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἔσται ἡ κεφαλὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ποιήσωμεν ἑαυτοῖς ὄνομα πρὸ τοῦ διασπαρῆναι ἡμᾶς ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς. 5 καὶ κατέβη Κύριος ἰδεῖν τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον, ὃν ᾠκοδόμησαν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων. 6 καὶ εἶπε Κύριος· ἰδοὺ γένος ἓν καὶ χεῖλος ἓν πάντων, καὶ τοῦτο ἤρξαντο ποιῆσαι, καὶ νῦν οὐκ ἐκλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν πάντα, ὅσα ἂν ἐπιθῶνται ποιεῖν. 7 δεῦτε καὶ καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν, ἵνα μὴ ἀκούσωσιν ἕκαστος τὴν φωνὴν τοῦ πλησίον. 8 καὶ διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐκεῖθεν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπαύσαντο οἰκοδομοῦντες τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον. 9 διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτῆς Σύγχυσις, ὅτι ἐκεῖ συνέχεε Κύριος τὰ χείλη πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐκεῖθεν διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς. 10 Καὶ αὗται αἱ γενέσεις Σήμ. καί ἦν Σὴμ υἱὸς ἑκατὸν ἐτῶν, ὅτε ἐγέννησε τὸν ᾿Αρφαξάδ, δευτέρου ἔτους μετὰ τὸν κατακλυσμόν. 11 καὶ ἔζησε Σὴμ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ᾿Αρφαξὰδ ἔτη πεντακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 12 Καὶ ἔζησεν ᾿Αρφαξὰδ ἑκατὸν τριάκοντα πέντε ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν. 13 καὶ ἔζησεν ᾿Αρφαξὰδ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Καϊνᾶν ἔτη τετρακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἔζησε Καϊνᾶν ἑκατὸν καὶ τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Σαλά. καὶ ἔζησε Καϊνᾶν μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τόν Σαλὰ ἔτη τριακόσια τριάκοντα καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 14 Καὶ ἔζησε Σαλὰ ἑκατὸν τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ῞Εβερ. 15 καὶ ἔζησε Σαλὰ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ῞Εβερ τριακόσια τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 16 Καὶ ἔζησεν ῞Εβερ ἑκατὸν τριάκοντα τέσσαρα ετη καὶ ἐγέννησε τὸν Φαλέγ. 17 καί ἔζησεν ῞Εβερ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Φαλὲγ ἔτη διακόσια ἑβδομήκοντα καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 18 Καὶ ἔζησε Φαλὲγ τριάκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Ραγαῦ. 19 καὶ ἔζησε Φαλὲγ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ραγαῦ ἐννέα καὶ διακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱούς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 20 Καὶ ἔζησε Ραγαῦ ἑκατὸν τριάκοντα καὶ δύο ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Σερούχ. 21 καὶ ἔζησε Ραγαῦ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Σεροὺχ διακόσια ἑπτὰ ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 22 καὶ ἔζησε Σεροὺχ ἑκατὸν τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Ναχώρ. 23 Καὶ ἔζησε Σερούχ, μετὰ τό γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ναχώρ, ἔτη διακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 24 Καὶ ἔζησε Ναχὼρ ἔτη ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἐννέα καὶ ἐγέννησε τὸν Θάρα. 25 καὶ ἔζησε Ναχώρ, μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Θάρα, ἔτη ἑκατὸν εἰκοσιπέντε καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 26 Καὶ ἔζησε Θάρα ἑβδομήκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ῞Αβραμ καὶ τὸν Ναχὼρ καὶ τὸν ᾿Αρράν. 27 Αὗται αἱ γενέσεις Θάρα· Θάρα ἐγέννησε τὸν ῞Αβραμ καὶ τὸν Ναχὼρ καὶ τὸν ᾿Αρράν, καὶ ᾿Αρρὰν ἐγέννησε τὸν Λώτ. 28 καὶ ἀπέθανεν ᾿Αρρὰν ἐνώπιον Θάρα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ, ᾗ ἐγεννήθη, ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Χαλδαίων. 29 καὶ ἔλαβον ῞Αβραμ καὶ Ναχὼρ ἑαυτοῖς γυναῖκας· ὄνομα τῇ γυναικὶ ῞Αβραμ Σάρα, καὶ ὄνομα τῇ γυναικὶ Ναχὼρ Μελχά, θυγάτηρ ᾿Αρρὰν καὶ πατὴρ Μελχὰ καὶ πατὴρ ᾿Ιεσχά. 30 καὶ ἦν Σάρα στεῖρα καὶ οὐκ ἐτεκνοποίει. 31 καὶ ἔλαβε Θάρα τὸν ῞Αβραμ υἱὸν αὐτοῦ καὶ τὸν Λὼτ υἱὸν ᾿Αρράν, υἱὸν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ τὴν Σάραν τὴν νύμφην αὐτοῦ, γυναῖκα ῞Αβραμ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ τῆς χώρας τῶν Χαλδαίων πορευθῆναι εἰς γῆν Χαναὰν καὶ ἦλθον ἕως Χαρρὰν καὶ κατῴκησεν ἐκεῖ. 32 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Θάρα ἐν γῇ Χαρρὰν διακόσια πέντε ἔτη, καὶ ἀπέθανε Θάρα ἐν Χαρράν.

Διακαινήσιμος εβδομάς

Είναι η πρώτη εβδομάδα μετά το Πάσχα. Η Διακαινήσιμος ( καινούρια ημέρα ) θεωρείται εκκλησιαστικά ως μία ημέρα και κατ' αυτήν ψάλλονται όλα τα αναστάσιμα τροπάρια και των οκτώ ήχων ( κάθε ημέρα και ένας ). Ο λειτουργός ιερεύς σε όλες τις ακολουθίες ενδύεται << άπασαν την ιερατικήν αυτού  στολήν >> και αρχίζει με το δοξολογικό τροπάριο << Δόξα τη αγία και ομοουσίω και ζωοποιώ Τριάδι πάντοτε... >> και συνεχίζει με τον αναστάσιμο παιάνα << Χριστός Ανέστη εκ νεκρών... >>. Την εβδομάδα της Διακαινησίμου υπάρχει ειδική, εναρκτήριος ακολουθία. 

<< Μακάριος Ανήρ >>

Είναι η Στιχολογία του πρώτου Καθίσματος του ψαλτηρίου, που ψάλλεται στους Μεγάλους Εσπερινούς. Λέγεται << Μακάριος Ανήρ >> γιατί με τις λέξεις αυτές αρχίζει ο πρώτος στίχος του Καθίσματος ( ψαλ. Α΄ 1 ). 

Άμωμος

Ο 118ος ψαλμός ονομάζεται Άμωμος, γιατί αρχίζει με τη φράση << Μακάριοι οι Άμωμοι εν οδώ... >>. Αποτελείται από 176 στίχους και είναι ο εκτενέστερος ψαλμός. Ο 118ος ψαλμός διαβάζεται κάθε ημέρα το πρωί στο Μεσονυκτικό, εκτός Σαββάτου και Κυριακής, και χωρίζεται σε τρεις στάσεις: α΄στάση στίχοι 1-72, β΄στάση 73-131 και γ΄στάση 132-176. Οι στίχοι του 118ου ψαλμού, το πρωί του αγίου και Μεγάλου Σαββάτου προηγούνται των τροπαρίων των Εγκωμίων. Σήμερα η τάξη αυτή τηρείται μόνο στα μοναστήρια. Επίσης ο Άμωμος στιχολογείται την Κυριακή μετά τα Αναστάσιμα Καθίσματα της β΄ στιχολογίας και προ των Αναστασίμων Ευλογηταρίων, δηλ. στη θέση του Πολυελέου, ενω στιχολογία σε τρεις στάσεις ψάλλεται κατά την Νεκρώσιμη ακολουθία. 

ΓΕΝΕΣΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 

ΑΥΤΑΙ δὲ αἱ γενέσεις τῶν υἱῶν Νῶε, Σήμ, Χάμ, ᾿Ιάφεθ, καὶ ἐγεννήθησαν αὐτοῖς υἱοὶ μετὰ τὸν κατακλυσμόν. 2 Υἱοὶ ᾿Ιάφεθ· Γαμὲρ καὶ Μαγὼγ καὶ Μαδοὶ καὶ ᾿Ιωύαν καὶ ᾿Ελισὰ καὶ Θοβὲλ καὶ Μοσόχ καὶ Θείρας. 3 καὶ υἱοὶ Γαμέρ· ᾿Ασχανὰζ καὶ Ριφὰθ καὶ Θοργαμά. 4 καὶ υἱοὶ ᾿Ιωύαν· ᾿Ελισὰ καὶ Θάρσεις, Κίτιοι, Ρόδιοι. 5 ἐκ τούτων ἀφωρίσθησαν νῆσοι τῶν ἐθνῶν ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, ἕκαστος κατὰ γλῶσσαν ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν. 6 Υἱοὶ δὲ Χάμ· Χοὺς καὶ Μερσαΐν Φοὺδ καὶ Χαναάν. 7 υἱοὶ δὲ Χούς· Σαβὰ καὶ Εὐϊλὰ καὶ Σαβαθὰ καὶ Ρεγμὰ καὶ Σαβαθακά. υἱοὶ δὲ Ρεγμά· Σαβὰ καὶ Δαδάν. 8 Χοὺς δὲ ἐγέννησε τὸν Νεβρώδ. οὗτος ἤρξατο εἶναι γίγας ἐπὶ τῆς γῆς· 9 οὗτος ἦν γίγας κυνηγὸς ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ· διὰ τοῦτο ἐροῦσιν, ὡς Νεβρὼδ γίγας κυνηγὸς ἐναντίον Κυρίου. 10 καὶ ἐγένετο ἀρχὴ τῆς βασιλείας αὐτοῦ Βαβυλὼν καὶ ᾿Ορὲχ καὶ ᾿Αρχὰδ καὶ Χαλάννη ἐν τῇ γῇ Σεναάρ. 11 ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης ἐξῆλθεν ᾿Ασσοὺρ καὶ ᾠκοδόμησε τὴν Νινευΐ καὶ τὴν Ροωβὼθ πόλιν καὶ τὴν Χαλὰχ 12 καὶ τὴν Δασὴ ἀνὰ μέσον Νινευΐ καὶ ἀνὰ μέσο Χαλάχ· αὕτη ἡ πόλις μεγάλη. 13 καὶ Μεσραΐν ἐγέννησε τοὺς Λουδιεὶμ καὶ τοὺς ᾿Ενεμετιεὶμ καὶ τοὺς Λαβιεὶμ καὶ τοὺς Νεφθαλιεὶμ καὶ τοὺς Πατροσωνιεὶμ 14 καὶ τοὺς Χασλωνιείμ, ὅθεν ἐξῆλθε Φυλιστιείμ, καὶ τοὺς Καφθοριείμ. 15 Χαναὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Σιδῶνα πρωτότοκον αὐτοῦ 16 καὶ τὸν Χετταῖον καὶ τὸν ᾿Ιεβουσαῖον καὶ τὸν ᾿Αμορραῖον καὶ τὸν Γεργεσαῖον καὶ τὸν Εὐαῖον καὶ τὸν ᾿Αρουκαῖον 17 καὶ τὸν ᾿Ασενναῖον καὶ τὸν ᾿Αράδιον καὶ τὸν Σαμαραῖον καὶ τὸν ᾿Αμαθί. 18 καὶ μετὰ τοῦτο διεσπάρησαν αἱ φυλαὶ τῶν Χαναναίων, 19 καὶ ἐγένετο τὰ ὅραι τῶν Χαναναίων ἀπὸ Σιδῶνος ἕως ἐλθεῖν εἰς Γεραρὰ καὶ Γαζάν, ἕως ἐλθεῖν ἕως Σοδόμων καὶ Γομόρρας, ᾿Αδαμὰ καὶ Σεβωΐμ ἕως Δασά. 20 οὗτοι υἱοὶ Χάμ, ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν, κατὰ γλώσσας αὐτῶν, ἐν ταῖς χώραις αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν. 21 Καὶ τῷ Σὴμ ἐγεννήθη καὶ αὐτῷ, πατρὶ πάντων τῶν υἱῶν ῞Εβερ, ἀδελφῷ ᾿Ιάφεθ τοῦ μείζονος. 22 υἱοὶ Σήμ· ᾿Ελὰμ καὶ ᾿Ασσοὺρ καὶ ᾿Αρφαξὰδ καὶ Λοὺδ καὶ ᾿Αρὰμ καὶ Καϊνᾶν. 23 καὶ υἱοὶ ᾿Αράμ· Οὒζ καί Οὒλ καὶ Γατὲρ καὶ Μοσόχ. 24 καὶ ᾿Αρφαξὰδ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν, καὶ Καϊνᾶν ἐγέννησε τὸν Σαλά, Σαλὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ῞Εβερ. 25 καὶ τῷ ῞Εβερ ἐγεννήθησαν δύο υἱοί· ὄνομα τῷ ἑνὶ Φαλέγ, ὅτι ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ διεμερίσθη ἡ γῆ, καὶ ὄνομα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ᾿Ιεκτάν. 26 ᾿Ιεκτὰν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελμωδὰδ καὶ Σαλὲθ καὶ τὸν Σαρμὼθ καὶ ᾿Ιαρὰχ καὶ ῾Οδορρὰ καὶ Αἰβὴλ καὶ Δεκλὰ 27 καὶ Εὐὰλ καὶ ᾿Αβιμαὲλ καὶ Σαβὰ 28 καὶ Οὐφεὶρ καὶ Εὐειλὰ καὶ ᾿Ιωβάβ. 29 πάντες οὗτοι υἱοὶ ᾿Ιεκτάν. 30 καὶ ἐγένετο ἡ κατοίκησις αὐτῶν ἀπὸ Μασσῆ ἕως ἐλθεῖν εἰς Σαφηρά, ὄρος ἀνατολῶν. 31 οὗτοι υἱοὶ Σήμ, ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν, κατὰ γλώσσας αὐτῶν, ἐν ταῖς χώραις αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν. 32 Αὗται αἱ φυλαὶ υἱῶν Νῶε κατὰ γενέσεις αὐτῶν, κατὰ ἔθνη αὐτῶν· ἀπὸ τούτων διεσπάρησαν νῆσοι τῶν ἐθνῶν ἐπὶ τῆς γῆς μετὰ τὸν κατακλυσμόν.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ΄

Στίχ. 1-10. Η Σκηνή του Μαρτυρίου και αι χωρίς αποτέλεσμα λειτουργίαι της.

Είχε μεν ουν και η πρώτη σκηνή δικαιώματα λατρείας το τε Άγιον κοσμικόν.
2 σκηνή γαρ κατεσκευάσθη η πρώτη, εν η η τε λυχνία και η τράπεζα και η πρόθεσις των άρτων, ήτις λέγεται Άγια.
3 μετά δε το δεύτερον καταπέτασμα σκηνή η λεγομένη Άγια Αγίων,
4 χρυσούν έχουσα θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίω, εν η στάμνος χρυσή έχουσα το μάννα και η ράβδος Ααρών η βλαστήσασα και αι πλάκες της διαθήκης,
5 υπεράνω δε αυτής Χερουβίμ δόξης κατασκιάζοντα το ιλαστήριον περί ων ουκ έστι νυν λέγειν κατά μέρος.
6 Τούτων δε ούτω κατεσκευασμένων εις μεν την πρώτην σκηνήν διά παντός εισίασιν οι ιερείς τας λατρείας επιτελούντες,
7 εις δε την δευτέραν άπαξ του ενιαυτού μόνος ο αρχιερεύς, ου χωρίς αίματος, ο προσφέρει υπέρ εαυτού και των του λαού αγνοημάτων,
8 τούτο δηλούντος του Πνεύματος του Αγίου, μήπω πεφανερώσθαι την των Αγίων οδόν, έτι της πρώτης σκηνής εχούσης στάσιν
9 ήτις παραβολή εις τον καιρόν τον ενεστηκότα, καθ' όν δώρά τε και θυσίαι προσφέρονται μη δυνάμεναι κατά συνείδησιν τελειώσαι τον λατρεύοντα,
10 μόνον επί βρώμασι και πόμασι και διαφόροις βαπτισμοίς και δικαιώμασι σαρκός, μέχρι καιρού διορθώσεως επικείμενα.

Στίχ. 11-22. Το Αίμα του Χριστού.

11 Χριστός δε παραγενόμενος αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μείζονος και τελειοτέρας σκηνής, ου χειροποιήτου, τουτ' έστιν ου ταύτης της κτίσεως,
12 ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, διά δε του ιδίου αίματος εισήλθεν εφάπαξ εις τα Άγια, αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος. 
13 ει γαρ το αίμα ταύρων και τράγων και σποδός δαμάλεως ραντίζουσα τους κεκοινωμένους αγιάζει προς την της σαρκός καθαρότητα, 
14 πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, ος διά Πνεύματος αιωνίου εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τω Θεώ, καθαριεί την συνείδησιν υμών από νεκρών έργων εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι; 
15 Και διά τούτο διαθήκης καινής εστίν, όπως, θανάτου γενομένου εις απολύτρωσιν των επί τη πρώτη διαθήκη παραβάσεων, την επαγγελίαν λάβωσιν οι κεκλημένοι της αιωνίου κληρονομίας. 
16 όπου γαρ διαθήκη, θάνατον ανάγκη φέρεσθαι του διαθεμένου 
17 διαθήκη γαρ επί νεκροίς βεβαία, επεί μήποτε ισχύει ότε ζη ο διαθέμενος. 
18 Όθεν ουδ' η πρώτη χωρίς αίματος εγκεκαίνισται 
19 λαληθείσης γαρ πάσης εντολής κατά τον νόμον υπό Μωϋσέως παντί τω λαώ, λαβών το αίμα των μόσχων και τράγων μετά ύδατος και ερίου κοκκίνου και υσσώπου, αυτό τε το βιβλίον και πάντα τον λαόν ερράντισε 
20 λέγων τούτο το αίμα της διαθήκης ης ενετείλατο προς υμάς ο Θεός 
21 και την σκηνήν δε και πάντα τα σκεύη της λειτουργίας τω αίματι ομοίως ερράντισε. 
22 και σχεδόν εν αίματι πάντα καθαρίζεται κατά τον νόμον, και χωρίς αίματεκχυσίας ου γίνεται άφεσις. 

Στίχ. 23-28. Ο Χριστός διά τής θυσίας του εξήλειψε την αμαρτίαν. 

23 Ανάγκη ουν τα μεν υποδείγματα των εν τοις ουρανοίς τούτοις καθαρίζεσθαι, αυτά δε τα επουράνια κρείττοσι θυσίαις παρά ταύτας. 
24 ου γαρ εις χειροποίητα Άγια εισήλθεν ο Χριστός, αντίτυπα των αληθινών, αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν, νυν εμφανισθήναι τω προσώπω του Θεού υπέρ ημών 
25 ουδ' ίνα πολλάκις προσφέρη εαυτόν, ώσπερ ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα Άγια κατ' ενιαυτόν εν αίματι αλλοτρίω 
26 επεί έδει αυτόν πολλάκις παθείν από καταβολής κόσμου νυν δε άπαξ επί συντελεία των αιώνων εις αθέτησιν αμαρτίας διά της θυσίας αυτού πεφανέρωται. 
27 και καθ' όσον απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις, 
28 ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσενεχθείς εις το πολλών ανενεγκείν αμαρτίας, εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας οφθήσεται τοις αυτόν απεκδεχομένοις εις σωτηρίαν. 

Δίπτυχα

Χριστιανικό σημειωματάριο με δύο φύλλα ξύλινα ή χάρτινα, στο οποίο γράφονται οι ζώντες και οι νεκροί και μνημονεύονται στις ιεροτελεστίες. Οι νεκροί και οι ζώντες μνημονεύονται στην αγία Πρόθεση, όπου ο λειτουργός ιερεύς εξάγει και τις <<μερίδες>>. Μνημονεύονται επίσης και στο << Εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε... >> όπου μνημονεύεται και ο επίσκοπος του τόπου. << Αυτό σημαίνει, όπως σημειώνει ένας σύγχρονος θεολόγος, πως ο λειτουργός ιερεύς δεν προσφέρει μιά δική του λειτουργία, αλλά ότι αυτός και ο επίσκοπός του έχουν την ίδια πίστη και ζουν μέσα στην ίδια παράδοση της εκκλησίας >>. 

ΓΕΝΕΣΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 

ΚΑΙ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς. 2 καὶ ὁ τρόμος καὶ ὁ φόβος ὑμῶν ἔσται ἐπὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς, ἐπὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης· ὑπὸ χεῖρας ὑμῖν δέδωκα. 3 καὶ πᾶν ἑρπετόν, ὅ ἐστι ζῶν, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν· ὡς λάχανα χόρτου δέδωκα ὑμῖν τὰ πάντα. 4 πλὴν κρέας ἐν αἵματι ψυχῆς οὐ φάγεσθε· 5 καὶ γὰρ τὸ ὑμέτερον αἷμα τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἐκ χειρὸς πάντων τῶν θηρίων ἐκζητήσω αὐτὸ καὶ ἐκ χειρὸς ἀνθρώπου ἀδελφοῦ ἐκζητήσω τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου. 6 ὁ ἐκχέων αἷμα ἀνθρώπου, ἀντὶ τοῦ αἵματος αὐτοῦ ἐκχυθήσεται, ὅτι ἐν εἰκόνι Θεοῦ ἐποίησα τὸν ἄνθρωπον. 7 ὑμεῖς δὲ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν, καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς. 8 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός τῷ Νῷε καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ λέγων· 9 καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀνίστημι τὴν διαθήκην μου ὑμῖν καὶ τῷ σπέρματι ὑμῶν μεθ᾿ ὑμᾶς 10 καὶ πάσῃ ψυχῇ ζώσῃ μεθ᾿ ὑμῶν, ἀπὸ ὀρνέων καὶ ἀπὸ κτηνῶν, καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς, ὅσα ἐστὶ μεθ᾿ ὑμῶν ἀπὸ πάντων τῶν ἐξελθόντων ἐκ τῆς κιβωτοῦ. 11 καὶ στήσω τὴν διαθήκην μου πρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐκ ἀποθανεῖται πᾶσα σὰρξ ἔτι ἀπὸ τοῦ ὕδατος τοῦ κατακλυσμοῦ, καὶ οὐκ ἔτι ἔσται κατακλυσμὸς ὕδατος τοῦ καταφθεῖραι πᾶσαν τὴν γῆν. 12 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· τοῦτο τὸ σημεῖον τῆς διαθήκης, ὃ ἐγὼ δίδωμι ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν καὶ ἀνὰ μέσον πάσης ψυχῆς ζώσης, ἥ ἐστι μεθ᾿ ὑμῶν εἰς γενεὰς αἰωνίους· 13 τὸ τόξον μου τίθημι ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ἔσται εἰς σημεῖον διαθήκης ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς. 14 καὶ ἔσται ἐν τῷ συννεφεῖν με νεφέλας ἐπὶ τὴν γῆν, ὀφθήσεται τὸ τόξον ἐν τῇ νεφέλῃ, 15 καὶ μνησθήσομαι τῆς διαθήκης μου, ἥ ἐστιν ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν, καὶ ἀνὰ μέσον πάσης ψυχῆς ζώσης ἐν πάσῃ σαρκί, καὶ οὐκ ἔσται ἔτι τὸ ὕδωρ εἰς κατακλυσμόν, ὥστε ἐξαλεῖψαι πᾶσαν σάρκα. 16 καὶ ἔσται τὸ τόξον μου ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ὄψομαι τοῦ μνησθῆναι διαθήκην αἰώνιον ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς καὶ ἀνὰ μέσον ψυχῆς ζώσης ἐν πᾶσι σαρκί, ἥ ἐστιν ἐπὶ τῆς γῆς. 17 καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ Νῶε· τοῦτο τὸ σημεῖον τῆς διαθήκης, ἧς διεθέμην ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ἀνὰ μέσον πάσης σαρκός, ἥ ἐστιν ἐπὶ τῆς γῆς. 18 ῏Ησαν δὲ οἱ υἱοὶ Νῶε, οἱ ἐξελθόντες ἐκ τῆς κιβωτοῦ, Σήμ, Χάμ, ᾿Ιάφεθ· Χάμ δὲ ἦν πατὴρ Χαναάν. 19 τρεῖς οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Νῶε· ἀπὸ τούτων διεσπάρησαν ἐπί πᾶσαν τὴν γῆν. 20 Καὶ ἤρξατο Νῶε ἄνθρωπος γεωργὸς γῆς καὶ ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα. 21 καὶ ἔπιεν ἐκ τοῦ οἴνου καὶ ἐμεθύσθη καὶ ἐγυμνώθη ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ. 22 καὶ εἶδε Χὰμ ὁ πατὴρ Χαναὰν τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐξελθὼν ἀνήγγειλε τοῖς δυσὶν ἀδελφοῖς αὐτοῦ ἔξω. 23 καὶ λαβόντες Σὴμ καὶ ᾿Ιάφεθ τὸ ἱμάτιον ἐπέθεντο ἐπὶ τὰ δύο νῶτα αὐτῶν καὶ ἐπορεύθησαν ὀπισθοφανῶς καὶ συνεκάλυψαν τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὐτῶν, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῶν ὀπισθοφανῶς, καὶ τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὐτῶν οὐκ εἶδον. 24 ἐξένηψε δὲ Νῶε ἀπὸ τοῦ οἴνου καὶ ἔγνω ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ νεώτερος, 25 καὶ εἶπεν· ἐπικατάρατος Χαναάν· παῖς οἰκέτης ἔσται τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ. 26 καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Σήμ, καὶ ἔσται Χαναὰν παῖς οἰκέτης αὐτοῦ. 27 πλατύναι ὁ Θεὸς τῷ ᾿Ιάφεθ, καὶ κατοικησάτω ἐν τοῖς οἴκοις τοῦ Σὴμ καὶ γενηθήτω Χαναὰν παῖς αὐτοῦ. 28 ῎Εζησε δὲ Νῶε μετὰ τὸν κατακλυσμὸν ἔτη τριακόσια πεντήκοντα. 29 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Νῶε ἐννακόσια πεντήκοντα ἔτη, καὶ ἀπέθανεν.

ΓΕΝΕΣΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 8

ΚΑΙ ἀνεμνήσθη ὁ Θεὸς τοῦ Νῶε καὶ πάντων τῶν θηρίων καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάντων τῶν πετεινῶν καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων, ὅσα ἦν μετ᾿ αὐτοῦ ἐν τῇ κιβωτῷ, καὶ ἐπήγαγεν ὁ Θεὸς πνεῦμα ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἐκόπασε τὸ ὕδωρ, 2 καὶ ἐπεκαλύφθησαν αἱ πηγαὶ τῆς ἀβύσσου καὶ οἱ καταρράκται τοῦ οὐρανοῦ, καὶ συνεσχέθη ὁ ὑετὸς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ. 3 καὶ ἐνεδίδου τὸ ὕδωρ πορευόμενον ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἠλαττονοῦτο τὸ ὕδωρ μετὰ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἡμέρας. 4 καὶ ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς ἐν μηνὶ τῷ ἑβδόμῳ, ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ᾿Αραράτ. 5 τὸ δὲ ὕδωρ ἠλαττονοῦτο ἕως τοῦ δεκάτου μηνός· καὶ ἐν τῷ δεκάτῳ μηνί, τῇ πρώτῃ τοῦ μηνός, ὤφθησαν αἱ κεφαλαὶ τῶν ὀρέων. 6 καὶ ἐγένετο μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας ἠνέῳξε Νῶε τὴν θυρίδα τῆς κιβωτοῦ, ἣν ἐποίησε, καὶ ἀπέστειλε τὸν κόρακα τοῦ ἰδεῖν, εἰ κεκόπακε τὸ ὕδωρ· 7 καὶ ἐξελθών, οὐκ ἀνέστρεψεν ἕως τοῦ ξηρανθῆναι τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς. 8 καὶ ἀπέστειλε τὴν περιστερὰν ὀπίσω αὐτοῦ ἰδεῖν, εἰ κεκόπακε τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς. 9 καὶ οὐχ εὑροῦσαι ἡ περιστερὰ ἀνάπαυσιν τοῖς ποσὶν αὐτῆς, ἀνέστρεψε πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν κιβωτόν, ὅτι ὕδωρ ἦν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἔλαβεν αὐτήν, καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν πρὸς ἑαυτὸν εἰς τὴν κιβωτόν. 10 καὶ ἐπισχὼν ἔτι ἡμέρας ἑπτὰ ἑτέρας, πάλιν ἐξαπέστειλε τὴν περιστερὰν ἐκ τῆς κιβωτοῦ· 11 καὶ ἀνέστρεψε πρὸς αὐτὸν ἡ περιστερὰ τὸ πρὸς ἑσπέραν, καὶ εἶχε φύλλον ἐλαίας κάρφος ἐν τῷ στόματι αὐτῆς, καὶ ἔγνω Νῶε ὅτι κεκόπακε τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς. 12 καὶ ἐπισχὼν ἔτι ἡμέρας ἑπτὰ ἑτέρας, πάλιν ἐξαπέστειλε τὴν περιστεράν, καὶ οὑ προσέθετο τοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς αὐτὸν ἔτι. 13 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑνὶ καὶ ἑξακοσιοστῷ ἔτει ἐν τῇ ζωῇ τοῦ Νῶε, τοῦ πρώτου μηνός, μιᾷ τοῦ μηνός, ἐξέλιπε τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς· καὶ ἀπεκάλυψε Νῶε τὴν στέγην τῆς κιβωτοῦ, ἣν ἐποίησε, καὶ εἶδεν ὅτι ἐξέλιπε τὸ ὕδωρ ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς. 14 ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ μηνὶ ἐξηράνθη ἡ γῆ, ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός. 15 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε λέγων· 16 ἔξελθε ἐκ τῆς κιβωτοῦ, σὺ καὶ ἡ γυνή σου καὶ οἱ υἱοί σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν σου μετὰ σοῦ 17 καὶ πάντα τὰ θηρία, ὅσα ἐστὶ μετὰ σοῦ, καὶ πᾶσα σὰρξ ἀπὸ πετεινῶν ἕως κτηνῶν, καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἐξάγαγε μετὰ σεαυτοῦ· καὶ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε ἐπὶ τῆς γῆς. 18 καὶ ἐξῆλθε Νῶε καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ. 19 καὶ πάντα τὰ θηρία, καὶ πάντα τὰ κτήνη, καὶ πᾶν πετεινόν, καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ γένος αὐτῶν, ἐξήλθοσαν ἐκ τῆς κιβωτοῦ. 20 καὶ ᾠκοδόμησε Νῶε θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ, καὶ ἔλαβεν ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν πετεινῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀνήνεγκεν εἰς ὁλοκάρπωσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. 21 καὶ ὠσφράνθη Κύριος ὁ Θεὸς ὀσμὴν εὐωδίας, καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς διανοηθείς· οὐ προσθήτω ἔτι καταράσασθαι τὴν γῆν διὰ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, ὅτι ἔγκειται ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ ἐκ νεότητος αὐτοῦ· οὐ προσθήσω οὖν ἔτι πατάξαι πᾶσαν σάρκα ζῶσαν, καθὼς ἐποίησα. 22 πάσας τὰς ἡμέρας τῆς γῆς, σπέρμα καὶ θερισμός, ψῦχος καὶ καῦμα, θέρος καὶ ἔαρ, ἡμέραν καὶ νύκτα οὐ καταπαύσουσι.