Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Η προσευχή τού Ιησού καί επίσης η όλη Χριστιανική ζωή, δέν κατανοούνται μέ θεωρητική μελέτη, παρά μόνον μέσω τής πρακτικής εφαρμογής, δηλαδή μέ τήν πνευματική ένωσι τού νού καί τής καρδιάς καί τήν πρόοδο στήν εσωτερική συγκέντρωσι. Αυτό βοηθάει στό άνοιγμα τής ζωοδόχου πηγής τής αυτενεργούσης προσευχής, η οποία οδηγεί στήν ένωσι μέ τόν Χριστό, ελευθερώνει τήν καρδιά από κάθε ακαθαρσία, παρέχει βαθειά ειρήνη καί πνευματική σταθερότητα καί μεταμορφώνει όλη τήν εσωτερική καί εξωτερική ζωή μας. Εδώ έγκειται τό νόημα τής προσευχής τού Ιησού.

Αγίου Θεοφάνους τού Εγκλείστου
Προσεύχου απλά. Μή περιμένης νά βρής στήν καρδιά σου κάποιο εξαιρετικό δώρο προσευχής. Νά θεωρής τόν εαυτό σου ανάξιο γιά κάτι τέτοιο. Έτσι θά αποκτήσης ειρήνη. Χρησιμοποίησε τήν άδεια καί κρύα στεγνότητα τής προσευχής σου σάν τροφή γιά ταπείνωσι. Επαναλάμβανε ακατάπαυστα: Είμαι ανάξιος, ώ Κύριε, είμαι ανάξιος! Όμως, νά τό λές αυτό ταπεινά, όχι μέ ταραχή. Τέτοια ταπεινή προσευχή θά είναι ευάρεστη στόν Θεό.

Οσίου Μακαρίου τής Όπτινα