ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΣΤ'.

Ήχος α'.

Πρός Εβραιους επιστολής Παύλου.

( β' 2 - 10 )

Αδελφοί, ει γάρ ο δι' αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, καί πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πάς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι διά τού Κυρίου, υπο τών ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη, συνεπιμαρτυρούντος τού Θεού σημείοις τε καί τέρασι καί ποικίλαις δυνάμεσι καί Πνεύματος Αγίου μερισμοίς κατά τήν αυτού θέλησιν. Ου γάρ αγγέλοις υπέταξε τήν οικουμένην τήν μέλλουσαν, περί ής λαλούμεν, διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων τί εστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού, ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν; ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ' αγγέλους, δόξη καί τιμή εστεφάνωσας αυτόν, πάντα υπέταξας υποκάτω τών ποδών αυτού εν γάρ τώ υποτάξαι αυτώ τά πάντα ουδέν αφήκεν αυτώ ανυπότακτον. νύν δέ ούπω ορώμεν αυτώ τά πάντα υποτεταγμένα τόν δέ βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένον βλέπομεν Ιησούν διά τό πάθημα τού θανάτου δόξη καί τιμή εστεφανωμένον, όπως χάριτι Θεού υπέρ παντός γεύσηται θανάτου. έπρεπε γάρ αυτώ, δι' όν τά πάντα καί δι' ού τά πάντα, πολλούς υιούς εις δόξαν αγαγόντα, τόν αρχηγόν τής σωτηρίας αυτών διά παθημάτων τελειώσαι.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( η' 41 - 56 )

Τώ καιρώ εκείνω, άνθρωπός τις προσήλθεν τώ Ιησού, ώ όνομα Ιάειρος, καί αυτός άρχων τής Συναγωγής υπήρχε καί πεσών παρά τούς πόδας τού Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τόν οίκον αυτού, ότι θυγάτηρ μονογενής ήν αυτώ ως ετών δώδεκα, καί αύτη απέθνησκεν. Εν δέ τώ υπάγειν αυτόν οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν. Καί γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ιατροίς προσαναλώσασα όλον τόν βίον ουκ ίσχυσεν υπ' ουδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν ήψατο τού κρασπέδου τού ιματίου αυτού, καί παραχρήμα έστη η ρύσις τού αίματος αυτής. Καί είπεν ο Ιησούς Τίς ο αψάμενός μου; Αρνουμένων δέ πάντων, είπεν ο Πέτρος καί οι σύν αυτώ Επιστάτα, οι όχλοι συνέχουσί σε καί αποθλίβουσι, καί λέγεις Τίς ο αψάμενός μου; Ο δέ Ιησούς είπεν ήψατό μού τις εγώ γάρ έγνων δύναμιν εξελθούσαν απ' εμού. Ιδούσα δέ η γυνή ότι ουκ έλαθε, τρέμουσα ήλθεν καί προσπεσούσα αυτώ, δι' ήν αιτίαν ήψατο αυτού απήγγειλεν αυτώ ενώπιον παντός τού λαού, καί ως ιάθη παραχρήμα. Ο δέ είπεν αυτή Θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε πορεύου εις ειρήνην. Έτι αυτού λαλούντος έρχεταί τις παρά τού αρχισυναγώγου λέγων αυτώ ότι τέθνηκεν η θυγάτηρ σου μή σκύλλε τόν Διδάσκαλον. Ο δέ Ιησούς ακούσας απεκρίθη αυτώ λέγων Μή φοβού μόνον πίστευε, καί σωθήσεται. Εισελθών δέ εις τήν οικίαν ουκ αφήκεν εισελθείν ουδένα ει μή Πέτρον καί Ιάκωβον καί Ιωάννην καί τόν πατέρα τής παιδός καί τήν μητέρα. Έκλαιον δέ πάντες καί εκόπτοντο αυτήν. Ο δέ είπε Μή κλαίετε ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει. Καί κατεγέλων αυτού, ειδότες ότι απέθανεν. Αυτός δέ εκβαλών έξω πάντας καί κρατήσας τής χειρός αυτής εφώνησε λέγων Η παίς, εγείρου. Καί επέστρεψε τό πνεύμα αυτής, καί ανέστη παραχρήμα, καί διέταξεν αυτή δοθήναι φαγείν. Καί εξέστησαν οι γονείς αυτής. Ο δέ παρήγγειλεν αυτοίς μηδενί ειπείν τό γεγονός.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΕ'.

Ήχος πλ. δ'.

Πρός Α' Κορινθίους επιστολής Παύλου.

( ιβ' 27-ιγ' 8 )

Αδελφοί, υμείς δέ εστε σώμα Χριστού καί μέλη εκ μέρους. Καί ούς μέν έθετο ο Θεός εν τή εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών. μή πάντες απόστολοι; μή πάντες προφήται; μή πάντες διδάσκαλοι; μή πάντες δυνάμεις; μή πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων; μή πάντες γλώσσαις λαλούσι; μή πάντες διερμηνεύουσι; ζηλούτε δέ τά χαρίσματα τά κρείττονα. καί έτι καθ' υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι. Εάν ταίς γλώσσαις τών ανθρώπων λαλώ καί τών αγγέλων, αγάπην δέ μή έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. καί εάν έχω προφητείαν καί ειδώ τά μυστήρια πάντα καί πάσαν τήν γνώσιν, καί εάν έχω πάσαν τήν πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δέ μή έχω, ουδέν ειμι. καί εάν ψωμίσω πάντα τά υπάρχοντά μου, καί εάν παραδώ τό σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δέ μή έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τά εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται τό κακόν, ου χαίρει επί τή αδικία, συγχαίρει δέ τή αληθεία πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δέ προφητείαι, καταργηθήσονται είτε γλώσσαι, παύσονται είτε γνώσις, καταργηθήσεται.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( ιστ' 19 - 31 )

Είπεν ο Κύριος Άνθρωπός τις ήν πλούσιος, καί ενεδιδύσκετο πορφύραν καί βύσσον ευφραινόμενος καθ' ημέραν λαμπρώς. Πτωχός δέ τις ήν, ονόματι Λάζαρος, ός εβέβλητο πρός τόν πυλώνα αυτού ηλκωμένος καί επιθυμών χορτασθήναι από τών ψιχίων τών πιπτόντων από τής τραπέζης τού πλουσίου αλλά καί οι κύνες ερχόμενοι απέλειχον τά έλκη αυτού. Εγένετο δέ αποθανείν τόν πτωχόν καί απενεχθήναι αυτόν υπό τών Αγγέλων εις τόν κόλπον τού Αβραάμ. Απέθανε δέ καί ο πλούσιος καί ετάφη. Καί εν τώ Άδη επάρας τούς οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τόν Αβραάμ από μακρόθεν καί Λάζαρον εν τοίς κόλποις αυτού. Καί αυτός φωνήσας είπε Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με καί πέμψον Λάζαρον ίνα βάψη τό άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος καί καταψύξη τήν γλώσσάν μου, ότι οδυνώμαι εν τή φλογί ταύτη. Είπε δέ Αβραάμ Τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες σύ τά αγαθά σου εν τή ζωή σου, καί Λάζαρος ομοίως τά κακά νύν δέ ώδε παρακαλείται, σύ δέ οδυνάσαι. Καί επί πάσι τούτοις μεταξύ ημών καί υμών χάσμα μέγα εστήρικται, όπως οι θέλοντες διαβήναι εντεύθεν πρός υμάς μή δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν πρός ημάς διαπερώσιν. Είπε δέ Ερωτώ ούν σε, Πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν εις τόν οίκον τού πατρός μου έχω γάρ πέντε αδελφούς όπως διαμαρτύρηται αυτοίς, ίνα μή καί αυτοί έλθωσιν εις τόν τόπον τούτον τής βασάνου. Λέγει αυτώ Αβραάμ Έχουσι Μωσέα καί τούς Προφήτας ακουσάτωσαν αυτών. Ο δέ είπεν Ουχί, Πάτερ Αβραάμ, αλλ' εάν τις από νεκρών πορευθή πρός αυτούς, μετανοήσουσιν. Είπε δέ αυτώ Ει Μωσέως καί τών Προφητών ουκ ακούουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή, πεισθήσονται.

Ευχή εις τήν Υπεραγίαν Θεοτόκον.

( Αγ. Δημητρίου τού Ροστώφ )

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με καί διαφύλαττέ με, τόν δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε καί σώματος, καί από παντός εχθρού ορατού καί αοράτου. Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη σύ εν γυναιξί καί ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες τών ψυχών ημών. Χαίρε καί ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, καί πρέσβευε υπέρ τού δούλου σου. Κυρία καί Δέσποινα τών Αγγέλων καί Μήτηρ τών χριστιανών, βοήθησόν μοι τώ δούλω σου. Ώ Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε χαίρε, η χαρά τών θλιβομένων καί η παραμυθία τών λυπουμένων χαίρε, η τροφή τών πεινώντων καί ο λιμήν τών χειμαζομένων χαίρε, τών αγίων αγιωτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα χαίρε, τού Πατρός αγίασμα, τού Υιού τό σκήνωμα, καί τού Αγίου Πνεύματος τό επισκίασμα χαίρε, τού πάντων Βασιλέως, Χριστού τού Θεού ημών, τό τερπνόν παλάτιον χαίρε, η Μήτηρ τών ορφανών καί η βακτηρία τών τυφλών χαίρε, τό καύχημα τών χριστιανών καί τών προσκαλουμένων σε η ετοίμη βοηθός. Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου ότι εις τάς παναχράντους χείρας σου παρατίθημι τό πνεύμά μου. Γενού βοηθός καί σκέπη τής ψυχής μου εν τή φοβερά ημέρα τής κρίσεως, καί πρέσβευε υπέρ εμού τού αναξίου, ίνα εισέλθω καθαρός καί αγνός εις τόν Παράδεισον. Μή απορρίψης με, Κυρία μου, τόν δούλον σου αλλά βοήθησόν μοι, καί δός μοι πάν τό συμφέρον τή ψυχή μου. Λύτρωσαί με από παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης καί ασθενείας, καί δώρησαί μοι πρό τού τέλους μετάνοιαν ίνα, σωζόμενος τή μεσιτεία καί βοηθεία σου, διαφυλάττωμαι εν τώ παρόντι βίω από παντός εχθρού, ορατού καί αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοίς θελήμασι τού αγαπητού σου Υιού καί Θεού ημών. Καί εν τή φοβερά ημέρα τής κρίσεως ρύσαί με από τής αιωνίου καί φοβεράς κολάσεως, ίνα προσκυνώ, ευχαριστώ καί δοξάζω τό πανάγιόν σου όνομα εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ'

Ήχος Βαρύς

Πρός Εφεσίους επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( β' 14-22 )

Αδελφοί, Χριστός εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τά αμφότερα έν καί τό μεσότοιχον τού φραγμού λύσας, τήν έχθραν, εν τή σαρκί αυτού τόν νόμον τών εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τούς δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην, καί αποκαταλλάξη τούς αμφοτέρους εν ενί σώματι τώ Θεώ διά τού Σταυρού, αποκτείνας τήν έχθραν εν αυτώ καί ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοίς μακράν καί τοίς εγγύς, ότι δι' αυτού έχομεν τήν προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί Πνεύματι πρός τόν Πατέρα. Άρα ούν ουκέτι εστέ ξένοι καί πάροικοι, αλλά συμπολίται τών αγίων καί οικείοι τού Θεού, εποικοδομηθέντες επί τώ θεμελίω τών αποστόλων καί προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού, εν ώ πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω εν ώ καί υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον τού Θεού εν πνεύματι.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( η' 27-39 )

Τώ καιρώ εκείνω, ελθόντι τώ Ιησού εις τήν χώραν τών Γαδαρηνών, υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ τής πόλεως, ός είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, καί ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο καί εν οικία ουκ έμενεν, αλλ' εν τοίς μνήμασιν. Ιδών δέ τόν Ιησούν καί ανακράξας προσέπεσεν αυτώ, καί φωνή μεγάλη είπε Τί εμοί καί σοί, Ιησού, Υιέ τού Θεού τού Υψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσης. Παρήγγειλε γάρ τώ πνεύματι τω ακαθάρτω εξελθείν από τού ανθρώπου. Πολλοίς γάρ χρόνοις συνηρπάκει αυτόν, καί εδεσμείτο αλύσεσι καί πέδαις φυλασσόμενος, καί διαρρήσσων τά δεσμά ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τάς ερήμους. Επηρώτησε δέ αυτόν ο Ιησούς λέγων Τί σοί εστιν όνομα; Ο δέ είπε Λεγεών ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν καί παρεκάλει αυτόν ίνα μή επιτάξη αυτοίς εις τήν άβυσσον απελθείν. Ήν δέ εκεί αγέλη χοίρων ικανών βοσκομένων εν τώ όρει καί παρεκάλουν αυτόν ίνα επιτρέψη αυτοίς εις εκείνους εισελθείν καί επέτρεψεν αυτοίς. Εξελθόντα δέ τά δαιμόνια από τού ανθρώπου εισήλθον εις τούς χοίρους καί ώρμησεν η αγέλη κατά τού κρημνού εις τήν λίμνην καί απεπνίγη. Ιδόντες δέ οι βόσκοντες τό γεγενημένον έφυγον, καί απελθόντες απήγγειλαν εις τήν πόλιν καί εις τούς αγρούς. Εξήλθον δέ ιδείν τό γεγονός καί ήλθον πρός τόν Ιησούν καί εύρον καθήμενον τόν άνθρωπον, αφ' ού τά δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον καί σωφρονούντα παρά τούς πόδας τού Ιησού, καί εφοβήθησαν. Απήγγειλαν δέ αυτοίς οι ιδόντες πώς εσώθη ο δαιμονισθείς. Καί ηρώτησαν αυτόν άπαν τό πλήθος τής περιχώρου τών Γαδαρηνών απελθείν απ' αυτών, ότι φόβω μεγάλω συνείχοντο. Αυτός δέ εμβάς εις τό πλοίον, υπέστρεψεν. Εδέετο δέ αυτού ο ανήρ, αφ' ού εξεληλύθει τά δαιμόνια, είναι σύν αυτώ απέλυσε δέ αυτόν ο Ιησού, λέγων Υπόστρεφε εις τόν οίκόν σου καί διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός. Καί απήλθε καθ' όλην τήν πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς.