ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'. 

Στίχ. 1-20. Οι Ιουδαίοι καί ειδωλολάτραι έχουν ανάγκην δικαιώσεως. 

Τί ούν τό περισσόν τού Ιουδαίου, ή τίς η ωφέλεια τής περιτομής; 
2 πολύ κατά πάντα τρόπον. πρώτον μέν γάρ ότι επιστεύθησαν τά λόγια τού Θεού. 
3 τί γάρ ει ηπίστησάν τινες; μή η απιστία αυτών τήν πίστιν τού Θεού καταργήσει; 
4 μή γένοιτο γινέσθω δέ ο Θεός αληθής, πάς δέ άνθρωπος ψεύστης, καθώς γέγραπται όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε. 
5 ει δέ η αδικία ημών Θεού δικαιοσύνην συνίστησι, τί ερούμεν; μή άδικος ο Θεός ο επιφέρων τήν οργήν; κατά άνθρωπον λέγω. 
6 μή γένοιτο επεί πώς κρινεί ο Θεός τόν κόσμον; 
7 ει γάρ η αλήθεια τού Θεού εν τώ εμώ ψεύσματι επερίσσευσεν εις τήν δόξαν αυτού, τί έτι καγώ ως αμαρτωλός κρίνομαι; 
8 καί μή καθώς βλασφημούμεθα καί καθώς φασί τινες ημάς λέγειν ότι ποιήσωμεν τά κακά ίνα έλθη τά αγαθά; ών τό κρίμα ένδικόν εστι. 
9 Τί ούν; προεχόμεθα; ου πάντως προητιασάμεθα γάρ Ιουδαίους τε καί Έλληνας πάντας υφ' αμαρτίαν είναι, 
10 καθώς γέγραπται ότι ουκ έστι δίκαιος ουδέ είς, 
11 ουκ έστιν ο συνιών, ουκ έστιν ο εκζητών τόν Θεόν 
12 πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός. 
13 τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταίς γλώσσαις αυτών εδολιούσαν, ιός ασπίδων υπό τά χείλη αυτών 
14 ών τό στόμα αράς καί πικρίας γέμει 
15 οξείς οι πόδες αυτών εκχέαι αίμα, 
16 σύντριμμα καί ταλαιπωρία εν ταίς οδοίς αυτών, 
17 καί οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν. 
18 ουκ έστι φόβος Θεού απέναντι τών οφθαλμών αυτών. 
19 Οίδαμεν δέ ότι όσα ο νόμος λέγει τοίς εν τώ νόμω λαλεί, ίνα πάν στόμα φραγή καί υπόδικος γένηται πάς ο κόσμος τώ Θεώ, 
20 διότι εξ έργων νόμου ου δικαιωθήσεται πάσα σάρξ ενώπιον αυτού διά γάρ νόμου επίγνωσις αμαρτίας. 

Στίχ. 21-31. Η δικαίωσις παρέχεται εις όλους 
διά τής πίστεως εις τόν Ιησούν Χριστόν.

21 Νυνί δέ χωρίς νόμου δικαιοσύνη Θεού πεφανέρωται, μαρτυρουμένη υπό τού νόμου καί τών προφητών, 
22 δικαιοσύνη δέ Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας καί επί πάντας τούς πιστεύοντας ου γάρ έστι διαστολή 
23 πάντες γάρ ήμαρτον καί υστερούνται τής δόξης τού Θεού, 
24 δικαιούμενοι δωρεάν τή αυτού χάριτι διά τής απολυτρώσεως τής εν Χριστώ Ιησού, 
25 όν προέθετο ο Θεός ιλαστήριον διά τής πίστεως εν τώ αυτού αίματι, εις ένδειξιν τής δικαιοσύνης αυτού διά τήν πάρεσιν τών προγεγονότων αμαρτημάτων 
26 εν τή ανοχή τού Θεού, πρός ένδειξιν τής δικαιοσύνης αυτού εν τώ νύν καιρώ, εις τό είναι αυτόν δίκαιον καί δικαιούντα τόν εκ πίστεως Ιησού. 
27 Πού ούν η καύχησις; εξεκλείσθη. διά ποίου νόμου; τών έργων; ουχί, αλλά διά νόμου πίστεως. 
28 λογιζόμεθα ούν πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου. 
29 ή Ιουδαίων ο Θεός μόνον; ουχί δέ καί εθνών; ναί καί εθνών, 
30 επείπερ είς ο Θεός ός δικαιώσει περιτομήν εκ πίστεως καί ακροβυστίαν διά τής πίστεως. 
31 νόμον ούν καταργούμεν διά τής πίστεως; μή γένοιτο, αλλά νόμον ιστώμεν.