ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' 

Στίχ. 1-6. Ο Χριστός μάς εδίδαξε τήν ανοχήν. 

Οφείλομεν δέ ημείς οι δυνατοί τά ασθενήματα τών αδυνάτων βαστάζειν, καί μή εαυτοίς αρέσκειν. 
2 έκαστος ημών τώ πλησίον αρεσκετω εις τό αγαθόν πρός οικοδομήν 
3 καί γάρ ο Χριστός ουχ εαυτώ ήρεσεν, αλλά καθώς γέγραπται, οι ονειδισμοί τών ονειδιζόντων σε επέπεσον επ' εμέ. 
4 όσα γάρ προεγράφη, εις τήν ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ίνα διά τής υπομονής καί τής παρακλήσεως τών γραφών τήν ελπίδα έχωμεν. 
5 ο δέ Θεός τής υπομονής καί τής παρακλήσεως δώη υμίν τό αυτό φρονείν εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, 
6 ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι δοξάζητε τόν Θεόν καί πατέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Στίχ. 7-13. Ιουδαίοι καί εθνικοί Χριστιανοί πρέπει νά ενωθούν.

7 διό προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς καί ο Χριστός προσελάβετο υμάς εις δόξαν Θεού. 
8 Λέγω δέ Χριστόν Ιησούν διάκονον γεγενήσθαι περιτομής υπέρ αληθείας Θεού, εις τό βεβαιώσαι τάς επαγγελίας τών πατέρων, 
9 τά δέ έθνη υπέρ ελέους δοξάσαι τόν Θεόν, καθώς γέγραπται διά τούτο εξομολογήσομαί σοι εν έθνεσι, Κύριε, καί τώ ονόματί σου ψαλώ. 
10 καί πάλιν λέγει ευφράνθητε έθνη μετά τού λαού αυτού. 
11 καί πάλιν αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, καί επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί. 
12 καί πάλιν Ησαΐας λέγει έσται η ρίζα τού Ιεσσαί, καί ο ανιστάμενος άρχειν εθνών επ' αυτώ έθνη ελπιούσιν. 
13 Ο δέ Θεός τής ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς καί ειρήνης εν τώ πιστεύειν, εις τό περισσεύειν υμάς εν τή ελπίδι εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου. 

Στίχ. 14-33. Διατί ο Παύλος δέν μετέβη εις τήν Ρώμην. 
Ζητεί τάς προσευχάς τών Χριστιανών τής Ρώμης. 

14 Πέπεισμαι δέ, αδελφοί μου, καί αυτός εγώ περί υμών, ότι καί αυτοί μεστοί εστε αγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως, δυνάμενοι καί αλλήλους νουθετείν. 
15 τολμηρότερον δέ έγραψα υμίν, αδελφοί, από μέρους, ως επαναμιμνήσκων υμάς, διά τήν χάριν τήν δοθείσάν μοι υπό τού Θεού 
16 εις τό είναί με λειτουργόν Ιησού Χριστού εις τά έθνη, ιερουργούντα τό ευαγγέλιον τού Θεού, ίνα γένηται η προσφορά τών εθνών ευπρόσδεκτος, ηγιασμένη εν Πνεύματι Αγίω. 
17 έχω ούν καύχησιν εν Χριστώ Ιησού τά πρός τόν Θεόν 
18 ου γάρ τολμήσω λαλείν τι ών ου κατειργάσατο Χριστός δι εμού εις υπακοήν εθνών λόγω καί έργω, 
19 εν δυνάμει σημείων καί τεράτων, εν δυνάμει Πνεύματος Θεού, ώστε με από Ιερουσαλήμ καί κύκλω μέχρι τού Ιλλυρικού πεπληρωκέναι τό ευαγγέλιον τού Χριστού, 
20 ούτω δέ φιλοτιμούμενον ευαγγελίζεσθαι ουχ όπου ωνομάσθη Χριστός, ίνα μή επ' αλλότριον θεμέλιον οικοδομώ, 
21 αλλά καθώς γέγραπται, οίς ουκ ανηγγέλη περί αυτού όψονται, καί οί ουκ ακηκόασι συνήσουσι. 
22 Διό καί ενεκοπτόμην τά πολλά τού ελθείν πρός υμάς 
23 νυνί δέ μηκέτι τόπον έχων εν τοίς κλίμασι τούτοις, επιποθίαν δέ έχων τού ελθείν πρός υμάς από πολλών ετών, 
24 ως εάν πορεύωμαι εις τήν Σπανίαν, ελεύσομαι πρός υμάς ελπίζω γάρ διαπορευόμενος θεάσασθαι υμάς καί υφ' υμών προπεμφθήναι εκεί, εάν υμών πρώτον από μέρους εμπλησθώ. 
25 νυνί δέ πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ διακονών τοίς αγίοις. 
26 ευδόκησαν γάρ Μακεδονία καί Αχαΐα κοινωνίαν τινά ποιήσασθαι εις τούς πτωχούς τών αγίων τών εν Ιερουσαλήμ. 
27 ευδόκησαν γάρ καί οφειλέται αυτών εισιν ει γάρ τοίς πνευματικοίς αυτών εκοινώνησαν τά έθνη, οφείλουσι καί εν τοίς σαρκικοίς λειτουργήσαι αυτοίς. 
28 τούτο ούν επιτελέσας, καί σφραγισάμενος αυτοίς τόν καρπόν τούτον, απελεύσομαι δι' υμών εις τήν Σπανίαν. 
29 οίδα δέ ότι ερχόμενος πρός υμάς εν πληρώματι ευλογίας τού ευαγγελίου τού Χριστού ελεύσομαι. 
30 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί, διά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού καί διά τής αγάπης τού Πνεύματος, συναγωνίσασθαί μοι εν ταίς προσευχαίς υπέρ εμού πρός τόν Θεόν, 
31 ίνα ρυσθώ από τών απειθούντων εν τή Ιουδαία καί ίνα η διακονία μου η εις Ιερουσαλήμ ευπρόσδεκτος γένηται τοίς αγίοις, 
32 ίνα εν χαρά έλθω πρός υμάς διά θελήματος Θεού καί συναναπαύσωμαι υμίν. 
33 ο δέ Θεός τής ειρήνης μετά πάντων υμών αμήν.