Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'.
Στίχ. 1-9. Ο Παύλος ευχαριστεί τόν Θεόν διά τά χαρίσματα
τών Κορινθίων Χριστιανών.

Παύλος, κλητός απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, καί Σωσθένης ο αδελφός,
2 τή εκκλησία τού Θεού τή ούση εν Κορίνθω, ηγιασμένοις εν Χριστώ Ιησού, κλητοίς αγίοις, σύν πάσι τοίς επικαλουμένοις τό όνομα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν παντί τόπω αυτών τε καί ημών
3 χάρις υμίν καί ειρήνη από Θεού πατρός ημών καί Κυρίου Ιησού Χριστού.
4 Ευχαριστώ τώ Θεώ μου πάντοτε περί υμών επί τή χάριτι τού Θεού τή δοθείση υμίν εν Χριστώ Ιησού,
5 ότι εν παντί επλουτίσθητε εν αυτώ, εν παντί λόγω καί πάση γνώσει,
6 καθώς τό μαρτύριον τού Χριστού εβεβαιώθη εν υμίν,
7 ώστε υμάς μή υστερείσθαι εν μηδενί χαρίσματι, απεκδεχομένους τήν αποκάλυψιν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
8 ός καί βεβαιώσει υμάς έως τέλους ανεγκλήτους εν τή ημέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
9 πιστός ο Θεός δι' ού εκλήθητε εις κοινωνίαν τού υιού αυτού Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών.

Στίχ. 10-17. Οι Κορίνθιοι Χριστιανοί διηρημένοι εις κόμματα.

10 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί, διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα τό αυτό λέγητε πάντες, καί μή ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δέ κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοΐ καί εν τή αυτή γνώμη. 
11 εδηλώθη γάρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό τών Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισι. 
12 λέγω δέ τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει εγώ μέν ειμι Παύλου, εγώ δέ Απολλώ, εγώ δέ Κηφά, εγώ δέ Χριστού. 
13 μεμέρισται ο Χριστός; μή Παύλος εσταυρώθη υπέρ υμών; ή εις τό όνομα Παύλου εβαπτίσθητε; 
14 ευχαριστώ τώ Θεώ ότι ουδένα υμών εβάπτισα ει μή Κρίσπον καί Γάϊον, 
15 ίνα μή τις είπη ότι εις τό εμόν όνομα εβάπτισα. 
16 εβάπτισα δέ καί τόν Στεφανά οίκον λοιπόν ουκ οίδα εί τινα άλλον εβάπτισα. 
17 ου γάρ απέστειλέ με Χριστός βαπτίζειν, αλλ' ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μή κενωθή ο σταυρός τού Χριστού. 

Στίχ. 18-31. Τό Ευαγγέλιον καί η σοφία τού κόσμου.
Ο Θεός δέν έχει ανάγκην τών σοφών τού κόσμου.

18 Ο λόγος γάρ ο τού σταυρού τοίς μέν απολλυμένοις μωρία αστί, τοίς δέ σωζομένοις ημίν δύναμις Θεου εστι. 
19 γέγραπται γάρ απολώ τήν σοφίαν τών σοφών, καί τήν σύνεσιν τών συνετών αθετήσω. 
20 πού σοφός; πού γραμματεύς; πού συζητητής τού αιώνος τούτου; ουχί εμώρανεν ο Θεός τήν σοφίαν τού κόσμου τούτου; 
21 επειδή γάρ εν τή σοφία τού Θεού ουκ έγνω ο κόσμος διά τής σοφίας τόν Θεόν, ευδόκησεν ο Θεός διά τής μωρίας τού κηρύγματος σώσαι τούς πιστεύοντας. 
22 επειδή καί Ιουδαίοι σημείον αιτούσι καί Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, 
23 ημείς δέ κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μέν σκάνδαλον, Έλλησι δέ μωρίαν, 
24 αυτοίς  δέ τοίς κλητοίς, Ιουδαίοις τε καί Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν καί Θεού σοφίαν 
25 ότι τό μωρόν τού Θεού σοφώτερον τών ανθρώπων εστί, καί τό ασθενές τού Θεού ισχυρότερον τών ανθρώπων εστί.  
26 Βλέπετε γάρ τήν κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς, 
27 αλλά τά μωρά τού κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τούς σοφούς καταισχύνη, καί τά ασθενή τού κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τά ισχυρά, 
28 καί τά αγενή τού κόσμου καί τά εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, καί τά μή όντα, ίνα τά όντα καταργήση, 
29 όπως μή καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον τού Θεού. 
30 εξ αυτού δέ υμείς εστε εν Χριστώ Ιησού, ός εγενήθη ημίν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε καί αγιασμός καί απολύτρωσις, 
31 ίνα, καθώς γέγραπται, ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω.