Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Την πρώτην επιστολήν έφεραν εις Κόρινθον ο Τίτος μετ’ άλλου αδελφού, του οποίου το όνομα δεν μας αναφέρει ο θείος Παύλος.

Αφού δε ωργάνωσεν εις Κόρινθον ο Τίτος την λογίαν, ήτοι την συνεισφοράν υπέρ των εν Ιεροσολύμοις πτωχών Χριστιανών, επέστρεψεν εις την Έφεσον. Εν τω μεταξύ ήλθε και ο Τιμόθεος εις Κόρινθον και αντελήφθη κατάστασιν πραγμάτων ουχί ευχάριστον, διότι το κύρος του Αποστόλου διημφεσβητείτο και πάλιν σοβαρώς και το σχίσμα, το οποίον είχε διαιρέσει την Εκκλησίαν της Κορίνθου, εξηκολούθει. Αναγκάζεται λοιπόν ο Απόστολος να πέμψη προς τους Κορινθίους και δευτέραν αυστηράν επιστολήν, την οποίαν εκόμισεν εις αυτούς ο Τίτος και η οποία απωλέσθη. Εν τω μεταξύ η παραμονή του Παύλου εις την Έφεσον κατέστη γεμάτη από κινδύνους, ένεκα των οποίων και αναχωρεί εκείθεν, έρχεται δε εις Τρωάδα, ελπίζων ότι θα συνήντα εκεί τον Τίτον, κομίζοντα ειδήσεις περί των εν Κορίνθω. Αλλ’ επειδή δεν εύρε τούτον εκεί, πλήρης ανησυχίας, φεύγει εκ Τρωάδος σπεύδων προς συνάντησιν του Τίτου, ήτις επραγματοποιήθη εις Μακεδονίαν. Αι ειδήσεις, τας οποίας ο Τίτος μετέδωκεν εις αυτόν περί της εν Κορίνθω καταστάσεως, ήσαν ενθαρρυντικαί και ευχάριστοι. Γράφει λοιπόν τότε την δευτέραν ταύτην επιστολήν του και αποστέλλει αυτήν προς τους Κορινθίους πάλιν διά του Τίτου, διά τρίτην ήδη φοράν επισκεπτομένου την Κόρινθον. Ο χρόνος κατά ταύτα, κατά τον οποίον απεστάλη η επιστολή αύτη, δεν απέχει πολύ από τον χρόνον, κατά τον οποίον συνεγράφη η πρώτη επιστολή, διότι τα γεγονότα, τα οποία υπαινίττεται η Β’ προς Κορινθίους, θα ηδύναντο να σημειωθούν εις χρονικόν διάστημα 7-8 μηνών. Εάν λοιπόν η πρώτη επιστολή συνεγράφη εις το τέλος του 54 ή τας αρχάς του 55 μ. Χ., η Δευτέρα συνεγράφη περί το φθινόπωρον του 55.