Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ’

Στίχ. 1-15. Ο Παύλος υπήρξεν ανιδιοτελής κατά την άσκησιν του έργου του.

Όφελον ανείχεσθέ μου μικρόν τη αφροσύνη αλλά και ανέχεσθέ μου.

2 ζηλώ γαρ υμάς Θεού ζήλω ηρμοσάμην γαρ υμάς ενί ανδρί, παρθένον αγνήν παραστήσαι τω Χριστώ

3 φοβούμαι δε μήπως, ως ο όφις Εύαν εξηπάτησεν εν τη οανουργία αυτού, ούτω φθαρή τα νοήματα υμών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.

4 ει μεν γαρ ο ερχόμενος άλλον Ιησούν κηρύσσει ον ουκ εκηρύξαμεν, ή πνεύμα έτερον λαμβάνετε ο ουκ ελάβετε, ή ευαγγέλιον έτερον ο ουκ εδέξασθε, καλώς ανείχεσθε.

5 λογίζομαι γαρ μηδέν υστερηκέναι των υπέρ λίαν αποστόλων.

6 ει δε και ιδιώτης τω λόγω, αλλ’ ου τη γνώσει, αλλ’ εν παντί φανερωθέντες εν πάσιν εις υμάς.

7 Η αμαρτίαν εποίησα εμαυτόν  ταπεινών ίνα υμείς υψωθήτε, ότι δωρεάν το του Θεού ευαγγέλιον ευηγγελισάμην υμίν;

8 άλλας εκκλησίας εσύλησα λαβών οψώνιον προς την υμών διακονίαν, και παρών προς υμάς και υστερηθείς ου κατενάρκησα ουδενός

9 το γαρ υστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οι αδελφοί ελθόντες από Μακεδονίας και εν παντί αβαρή υμίν εμαυτόν ετήρησα και τηρήσω.

10 έστιν αλήθεια Χριστού εν εμοί ότι καύχησις αύτη ου φραγήσεται εις εμέ εν τοις κλίμασι της Αχαΐας.

11 διατί; ότι ουκ αγαπώ υμάς; ο Θεός οίδεν

12 ο δε ποιώ, και ποιήσω, ίνα εκκόψω την αφορμήν των θελόντων αφορμήν, ίνα εν ω καυχώνται ευρεθώσι καθώς και ημείς.

13 οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δίλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού.

14 και ου θαυμαστόν αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός.

15 ου μέγα ουν ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών.

Στίχ. 16-33. Τα αποστολικά έργα και παθήματά του.

16 Πάλιν λέγω, μη τις με δόξη άφρονα δέξασθέ με, ίνα καγώ μικρόν τι καυχήσωμαι.

17 ο λαλώ, ου λαλώ κατά Κύριον, αλλ’ ως εν αφροσύνη, εν ταύτη τη υπόστάσει της καυχήσεως.

18 επεί πολλοί καυχώνται κατά την σάρκα, καγώ καυχήσομαι.

19 ηδέως γαρ ανέχεσθε των αφρόνων φρόνιμοι όντες

20 ανέχασθε γαρ ει τις υμάς καταδουλοί, ει τις κατεσθίει, ει τις λαμβάνει, ει τις επαίρεται, ει τις υμάς εις πρόσωπον δέρει.

21 κατά  ατιμίαν λέγω, ως ότι ημείς ησθενήσαμεν. εν ω δ’ αν τις τολμά, εν αροσύνη λέγω, τολμώ καγώ.

22 Εβραίοι εισί; καγώ Ισραηλίται εισι; καγώ σπέρμα Αβραάμ εισι;  καγώ

23 διάκονοι Χριστού εισι; παραφρονών λαλώ, υπέρ εγώ εν κόποις περισσοτέρως, εν πληγαίς υπερβαλλόντως, εν φυλακαίς περισσοτέρως, εν θανάτοις πολλάκις

24 υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν έλαβον,

25 τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθάσθην, τρις εναυάγησα, νυχθήμερον εν τω βυθώ πεποίηκα

26 οδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις

27 εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι

28 χωρίς των παρεκτός η επισύστασίς μου η καθ’ ημέραν, η μέριμνα πασών των εκκλησιών.

29 τις ασθενεί, και ουκ ασθενώ; τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγώ πυρούμαι;

30 ει καυχάσθαι δει, τα της ασθενείας μου καυχήσομαι.

31 ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οίδεν, ο ων ευλογητός εις τους αιώνας, ότι ου ψεύδομαι.

32 εν Δαμασκώ ο εθνάρχης Αρέτα του βασιλέως εφρούρει την Δαμασκηνών πόλιν πιάσαι με θέλων,

33 και διά θυρίδος εν σαργάνη εχαλάσθην διά του τείχους και εξέφυγον τας χείρας αυτού.