Απόλυσις

Κάθε ιερή ακολουθία της Εκκλησίας μας τελειώνει με την Απόλυση. Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια η Απόλυσις ήτο απλή, όπως μας διδάσκουν οι αρχαίες Θ. Λειτουργίες π.χ. του αγ. Ιακώβου << Απολύεσθε εν ειρήνη >>. Αργότερα πήρε τη μορφή που έχει σήμερα. << Η Απόλυση, αναφέρει ένας σύγχρονος θεολόγος, είναι μιά δεύτερη και τελευταία ευχή, μετά την Οπισθάμβωνο στην οποία η ιερή σύναξη επικαλείται το έλεος και τη σωτηρία του Ιησού Χριστού, με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και όλων των αγίων >>. Υπάρχει μικρή και μεγάλη Απόλυση. Μεγάλη Απόλυση έχουμε στον Εσπερινό, τον Όρθρο και στην Θεία Λειτουργία. Στις άλλες ακολουθίες έχουμε μικρή Απόλυση. Στο μυστήριο του Βαπτίσματος και του Γάμου έχουμε ειδική απόλυση. Επίσης στη Νεκρώσιμο ακολουθία και στην ακολουθία της Γονυκλισίας την Κυριακή της Πεντηκοστής. Στις Δεσποτικές εορτές προτάσσεται το χαρακτηριστικό της εορτής π.χ. της Θείας Μεταμορφώσεως << Ο εν τω όρει τω Θαβώρ μεταμορφωθείς εν δόξη ενώπιον των αγίων Αυτού μαθητών και Αποστόλων, Χριστός ο αληθινός Θεός ημών... >>, που είναι το χαρακτηριστικό της Απόλυσης του Πάσχα. Στην Απόλυση ο ιερεύς επικαλείται τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, την δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, την προστασία των Αγγέλων, τις ικεσίες του Τιμίου Προδρόμου, των Αποστόλων, των Μαρτύρων, των Πατέρων και όλων των αγίων της Εκκλησίας μας. Η Απόλυσις τελειώνει με το << Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών... >>, το οποίο σφραγίζει και όλες τις ιερουργίες.