ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄ 

Στίχ. 1-7. Καθηκοντα των συζύγων. 

 

Ομοίως αι γυναίκες υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα και ει τινες απειθούσι τω λόγω, διά της των γυναικών αναστροφής άνευ λόγου κερδηθήσονται, 

2 εποπτεύσαντες την εν φόβω αγνήν αναστροφήν υμών. 

3 ων έστω ουχ ο έξωθεν εμπλοκής τριχών και περιθέσεως χρυσίων ή ενδύσεως ιματίων κόσμος, 

4 αλλ' ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τω αφθάρτω του πραέος και ησυχίου πνεύματος, ο εστιν ενώπιον του Θεού πολυτελές. 

5 ούτω γαρ ποτε και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εκόσμουν εαυτάς, υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν, 

6 ως Σάρρα υπήκουσε τω Αβραάμ, κύριον αυτόν καλούσα ης εγενήθητε τέκνα αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. 

7 Οι άνδρες ομοίως συνοικούντες κατά γνώσιν, ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμοντες τιμήν, ως και συγληρονόμοι χάριτος ζωής, εις το μη εγκόπτεσθαι τας προσευχάς υμών. 

Στίχ. 8-17. Προτροπαί διάφοποι προς τους πιστούς. 

8 Το δε τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, 

9 μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες, ειδότες ότι εις τούτο εκλήθητε, ίνα ευλογίαν κληρονομήσητε. 

10 ο γαρ θέλων ζωήν αγαπάν και ιδείν ημέρας αγαθάς παυσάτω την γλώσσαν αυτού από κακού και χείλη αυτού του μη λαλήσαι δόλον, 

11 εκκλινάτω από κακού και ποιησάτω αγαθόν, ζητησάτω ειρήνην και διωξάτω αυτήν 

12 ότι οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις σέησιν αυτών, πρόσωπον δε Κυρίου επί ποιούντας κακά. 

13 Και τις ο κακώσων υμάς, εάν του αγαθού μιμηταί γένησθε; 

14 αλλ' ει και πάσχοιτε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε, 

15 Κύριον δε τον Θεόν αγιάσατε εν ταις καρδίαις υμών, έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος μετά πραΰτητος και φόβου, 

16 συνείδησιν έχοντες αγαθήν, ίνα εν ω καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, καταισχυνθώσιν οι επηρεάζοντες υμών την αγαθήν εν Χριστώ αναστροφήν. 

 17 κρείττον γαρ αγαθοποιούντας, ει θέλοι το θέλημα του Θεού, πάσχειν ή κακοποιούντας. 

Στίχ. 18-22. Ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών. 

18 ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι 

19 εν ω και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν, 

20 απειθήσασί ποτε, ότε απεξεδέχετο η του Θεού μακροθυμία εν ημέραις Νώε κατασκευαζομένης κιβωτού, εις ην ολίγαι, τούτ' έστιν οκτώ ψυχαί, διεσώθησαν δι' ύδατος. 

21 ο αντίτυπον νυν και ημάς σώζει βάπτισμα, ου σαρκός απόθεσις ρύπου, αλλά συνειδήσεως αγαθής επερώτημα εις Θεόν, δι' αναστάσεως Ιησού Χριστού, 

22 ος εστιν εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις ουρανόν, υποταγέντων αυτώ αγγέλων και εξουσιών και δυνάμεων.