Η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ

Η Ιερά Παράδοσις περιέχει ότι διαλαμβάνει και διδάσκει και η Αγία Γραφή. Αλλά και κάτι περισσότερον, μερικά που, δεν τα έχει η Αγία Γραφή. Όπως, το να κτίζωμεν τας εκκλησίας μας και να προσευχώμεθα κατά Ανατολάς δεν το λέγει η Γραφή, είναι της Παραδόσεως. Ομοίως το να κάμνωμεν το το σημείον του Σταυρού, η τέλεσις του Βαπτίσματος, όπως γίνεται, η ευλογία του ύδατος της ιεράς κολυμβήθρας, ο νηπιοβαπτισμός, η χρίσις του βαπτιζομένου με άγιον έλαιον, η τριττή κατάδυσις εις το νερό της κολυμβήθρας, η χρίσις και σφράγισις του βαπτισθέντος με το Άγιον Μύρον, της Παραδόσεως και αυτά. Από την Παράδοσιν επίσης είναι ο τρόπος, κατά τον οποίον τελείται η θεία Λειτουργία, όπως και διάφοροι λειτουργικοί τύποι, αι ευχαί της αγίας Αναφοράς και του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων, ο τρόπος της κοινωνίας των πιστών. Ακόμη αι νεκρώσιμοι ακολουθίαι, τα μνημόσυνα, τα μνημονεύματα ζώντων και τεθνεώτων και άλλα. Όλα αυτά τα διδασκόμεθα από την άγραφον, όπως ήτο εις την αρχήν, Παράδοσιν. Η Ιερά Παράδοσις, περιλαμβάνει την Αποστολικήν Παράδοσιν και την Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν, είναι η δευτέρα πηγή της Ορθοδόξου πίστεως. Ωσάν επίλογος και επισφράγισις τρόπον τινά της Ιεράς Παραδόσεως ετέθησαν από την εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο οι εξής λόγοι. <<Οι προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν... ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν... Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστις την οικουμένην εστήριξε>>. Την Ιεράν αυτήν Παράδοσιν, έτσι όπως διεμορφώθη οριστικώς και τελικώς και έκλεισε με την εβδόμην Οικουμενικήν Σύνοδον, μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει ως πηγήν της διδασκαλίας της γνησίαν και ισόκυρον της Αγίας Γραφής. Μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία. Διότι οι μεν Προτεστάνται έχουν απορρίψει τελείως την Ιεράν Παράδοσιν και αρκούνται μόνον εις την Αγίαν Γραφήν. Και επειδή δεν έχουν ως οδηγόν της ερμηνείας της Αγίας Γραφής την Ιεράν Παράδοσιν, έχουν περιπέσει εις πλήθος κακοδοξιών και είναι διηρημένοι εις εκατοντάδας κοινοτήτων και παραφυάδων. Οι δε Ρωμαιοκαθολικοί (Παπικοί) και μετά την εβδόμην Οικουμενικήν Σύνοδον επρόσθεσαν νέα δόγματα, τα οποία ή είναι σαφώς αντίθετα προς την Αγίαν Γραφήν και την Ιεράν Παράδοσιν (όπως είναι το δόγμα των ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται <<και εκ του Υιού>>, το περίφημον filioque), ή δεν μαρτυρούνται και δεν στηρίζονται ούτε εις την Αγίαν Γραφήν ούτε εις την Ιεράν Παράδοσιν των οκτώ πρώτων αιώνων. Μόνον λοιπόν η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει τας δύο αυτάς θείας και ουρανίας πηγάς της διδασκαλίας της, την Αγίαν Γραφήν και την Ιεράν Παράδοσιν. Και η μεν Αγία Γραφή είναι γνωστή εις όλους. Της δε Ιεράς Παραδόσεως συντομωτάτη και περιληπτική έκθεσις είναι το ιερόν Σύμβολον της Πίστεως, το <<Πιστεύω>>.