ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'

Στίχ. 1-12. Ο Βαρνάβας καί ο Παύλος εις Κύπρον. 

Ήσαν δέ τινες εν Αντιοχεία κατά τήν ούσαν εκκλησίαν προφήται καί διδάσκαλοι, ό τε Βαρνάβας καί Συμεών ο επικαλούμενος Νίγερ, καί Λούκιος ο Κυρηναίος, Μαναήν τε Ηρώδου τού τετράρχου σύντροφος καί Σαύλος. 
2 λειτουργούντων δέ αυτών τώ Κυρίω καί νηστευόντων είπε τό Πνεύμα τό Άγιον αφορίσατε δή μοι τόν Βαρνάβαν καί τόν Σαύλον εις τό έργον ό προσκέκλημαι αυτούς. 
3 τότε νηστεύσαντες καί προσευξάμενοι καί επιθέντες αυτοίς τάς χείρας απέλυσαν. 
4 Ούτοι μέν ούν εκπεμφθέντες υπό τού Πνεύματος τού Αγίου κατήλθον εις τήν Σελεύκειαν, εκείθέν τε απέπλευσαν εις τήν Κύπρον, 
5 καί γενόμενοι εν Σαλαμίνι κατήγγελλον τόν λόγον τού Θεού εν ταίς συναγωγαίς τών Ιουδαίων είχον δέ καί Ιωάννην υπηρέτην. 
6 Διελθόντες δέ τήν νήσον άχρι Πάφου εύρον τινα μάγον ψευδοπροφήτην Ιουδαίον ώ όνομα Βαριησούς, 
7 ός ήν σύν τώ ανθυπάτω Σεργίω Παύλω, ανδρί συνετώ. ούτος προσκαλεσάμενος Βαρνάβαν καί Σαύλον επεζήτησεν ακούσαι τόν λόγον τού Θεού 
8 ανθίστατο δέ αυτοίς Ελύμας ο μάγος - ούτω γάρ μεθερμηνεύεται τό όνομα αυτού - ζητών διαστρέψαι τόν ανθύπατον από τής πίστεως. 
9 Σαύλος δέ, ο καί Παύλος, πλησθείς Πνεύματος Αγίου καί ατενίσας πρός αυτόν 
10 είπεν ώ πλήρης παντός δόλου καί πάσης ραδιουργίας, υιέ διαβόλου, εχθρέ πάσης δικαιοσύνης, ου παύση διαστρέφων τάς οδούς Κυρίου τάς ευθείας; 
11 καί νύν ιδού χείρ Κυρίου επί σέ, καί έση τυφλός μή βλέπων τόν ήλιον άχρι καιρού. παραχρήμα δέ έπεσεν επ' αυτόν αχλύς καί σκότος, καί περιάγων εζήτει χειραγωγούς. 
12 τότε ιδών ο ανθύπατος τό γεγονός επίστευσεν, εκπλησσόμενος επί τή διδαχή τού Κυρίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'

Στίχ. 20-25. Θάνατος τού Ηρώδου.

20 Ήν δέ Ηρώδης θυμομαχών Τυρίοις καί Σιδωνίοις ομοθυμαδόν τε παρήσαν πρός αυτόν, καί πείσαντες Βλάστον τόν επί τού κοιτώνος τού βασιλέως ητούντο ειρήνην, διά τό τρέφεσθαι αυτών τήν χώραν από τής βασιλικής. 
21 τακτή δέ ημέρα ο Ηρώδης ενδυσάμενος εσθήτα βασιλικήν καί καθίσας επί τού βήματος εδημηγόρει πρός αυτούς. 
22 ο δέ δήμος επεφώνει Θεού φωνή καί ουκ ανθρώπου. 
23 παραχρήμα δέ επάταξεν αυτόν άγγελος Κυρίου ανθ' ών ουκ έδωκε τήν δόξαν τώ Θεώ, καί γενόμενος σκωληκόβρωτος εξέψυξεν. 
24 Ο δέ λόγος τού Θεού ηύξανε καί επληθύνετο. 
25 Βαρνάβας δέ καί Σαύλος υπέστρεψαν εξ Ιερουσαλήμ πληρώσαντες τήν διακονίαν, συμπαραλαβόντες καί Ιωάννην τόν επικληθέντα Μάρκον. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'

Στίχ. 1-19. Μαρτύριον τού Ιακώβου.
Φυλάκισις τού Πέτρου καί απελευθέρωσις αυτού διά θαύματος.

Κατ' εκείνον δέ τόν καιρόν επέβαλεν Ηρώδης ο βασιλεύς τάς χείρας κακώσαι τινας τών από τής εκκλησίας. 
2 ανείλε δέ Ιάκωβον τόν αδελφόν Ιωάννου μαχαίρα. 
3 καί ιδών ότι αρεστόν εστι τοίς Ιουδαίοις, προσέθετο συλλαβείν καί Πέτρον ήσαν δέ αι ημέραι τών αζύμων 
4 όν καί πιασας έθετο εις φυλακήν, παραδούς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτών φυλάσσειν αυτόν, βουλόμενος μετά τό πάσχα αναγαγείν αυτόν τώ λαώ. 
5 ο μέν ούν Πέτρος ετηρείτο εν τή φυλακή προσευχή δέ ήν εκτενής γινομένη υπό τής εκκλησίας πρός τόν Θεόν υπέρ αυτού. 
6 Ότε δέ έμελλεν  αυτόν προάγειν ο Ηρώδης, τή νυκτί εκείνη ήν ο Πέτρος κοιμώμενος μεταξύ δύο στρατιωτών δεδεμένος αλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρό τής θύρας ετήρουν τήν φυλακήν. 
7 καί ιδού άγγελος Κυρίου επέστη καί φώς έλαμψεν εν τώ οικήματι πατάξας δέ τήν πλευράν τού Πέτρου ήγειρεν αυτόν λέγων ανάστα εν τάχει. καί εξέπεσον αυτού αι αλύσεις εκ τών χειρών. 
8 είπε τε ο άγγελος πρός αυτόν περίζωσαι καί υπόδησαι τά σανδάλια σου. εποίησε δέ ούτω. καί λέγει αυτώ περιβαλού τό ιμάτιόν σου καί ακολούθει μοι. 
9 καί εξελθών ηκολούθει αυτώ, καί ουκ ήδει ότι αληθές εστι τό γινόμενον διά τού αγγέλου, εδόκει δέ όραμα βλέπειν. 
10 διελθόντες δέ πρώτην φυλακήν καί δευτέραν ήλθον επί τήν πύλην τήν σιδηράν τήν φέρουσαν εις τήν πόλιν, ήτις αυτομάτη ηνοίχθη αυτοίς, καί εξελθόντες προήλθον ρύμην μίαν, καί ευθέως απέστη ο άγγελος απ' αυτού. 
11 καί ο Πέτρος γενόμενος εν εαυτώ είπε νύν οίδα αληθώς ότι εξαπέστειλε Κύριος τόν άγγελον αυτού καί εξείλετό με εκ χειρός Ηρώδου καί πάσης τής προσδοκίας τού λαού τών Ιουδαίων. 
12 συνιδών τε ήλθεν επί τήν οικίαν Μαρίας τής μητρός Ιωάννου τού επικαλουμένου Μάρκου, ού ήσαν ικανοί συνηθροισμένοι καί προσευχόμενοι. 
13 κρούσαντος δέ αυτού τήν θύραν τού πυλώνος προσήλθε παιδίσκη υπακούσαι ονόματι Ρόδη, 
14 καί επιγνούσα τήν φωνήν τού Πέτρου, από τής χαράς ουκ ήνοιξε τόν πυλώνα, εισδραμούσα δέ απήγγειλεν εστάναι τόν Πέτρον πρό τού πυλώνος. 
15 οι δέ πρός αυτήν είπον μαίνη. η δέ διισχυρίζετο ούτως έχειν. οι δέ έλεγον ο άγγελος αυτού εστιν. 
16 ο δέ Πέτρος επέμενε κρούων. ανοίξαντες δέ είδον αυτόν καί εξέστησαν. 
17 κατασείσας δέ αυτοίς τή χειρί σιγάν διηγήσατο αυτοίς πώς ο Κύριος εξήγαγεν αυτόν εκ τής φυλακής, είπε δέ απαγγείλατε Ιακώβω καί τοίς αδελφοίς ταύτα. καί εξελθών επορεύθη εις έτερον τόπον. 
18 Γενομένης δέ ημέρας ήν τάραχος ουκ ολίγος εν τοίς στρατιώταις, τί άρα ο Πέτρος εγένετο. 
19 Ηρώδης δέ επιζητήσας αυτόν καί μή ευρών, ανακρίνας τούς φύλακας εκέλευσεν απαχθήναι, καί κατελθών από τής Ιουδαίας εις τήν Καισάρειαν διέτριβεν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'

Στίχ. 19-30. Ο Βαρνάβας καί ο Παύλος εις Αντιόχειαν. 

19 Οι μέν ούν διασπερέντες από τής θλίψεως τής γενομένης επί Στεφάνω διήλθον έως Φοινίκης καί Κύπρου καί Αντιοχείας, μηδενί λαλούντες τόν λόγον ει μή μόνον Ιουδαίοις. 
20 Ήσαν δέ τινες εξ αυτών άνδρες Κύπριοι καί Κυρηναίοι, οίτινες εισελθόντες εις Αντιόχειαν ελάλουν πρός τούς Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τόν Κύριον Ιησούν. 
21 καί ήν χείρ Κυρίου μετ' αυτών, πολύς τε αριθμός πιστεύσας επέστρεψεν επί τόν Κύριον. 
22 Ηκούσθη δέ ο λόγος εις τά ώτα τής εκκλησίας τής εν Ιεροσολύμοις περί αυτών, καί εξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθείν έως Αντιοχείας 
23 ός παραγενόμενος καί ιδών τήν χάριν τού Θεού εχάρη, καί παρεκάλει πάντας τή προθέσει τής καρδίας προσμένειν τώ Κυρίω, 
24 ότι ήν ανήρ αγαθός καί πλήρης Πνεύματος Αγίου καί πίστεως καί προσετέθη όχλος ικανός τώ Κυρίω. 
25 εξήλθε δέ εις Ταρσόν ο Βαρνάβας αναζητήσαι Σαύλον, καί ευρών αυτόν ήγαγεν αυτόν εις Αντιόχειαν. 
26 εγένετο δέ αυτούς ενιαυτόν όλον συναχθήναι εν τή εκκλησία καί διδάξαι όχλον ικανόν, χρηματίσαι τε πρώτον εν Αντιοχεία τούς μαθητάς Χριστιανούς. 
27 Εν ταύταις δέ ταίς ημέραις κατήλθον από Ιεροσολύμων προφήται εις Αντιόχειαν 
28 αναστάς δέ είς εξ αυτών ονόματι Άγαβος εσήμανε διά τού Πνεύματος λιμόν μέγαν μέλλειν έσεσθαι εφ' όλην τήν οικουμένην όστις καί εγένετο επί Κλαυδίου Καίσαρος. 
29 τών δέ μαθητών καθώς ηυπορείτό τις, ώρισαν έκαστος αυτών εις διακονίαν πέμψαι τοίς κατοικούσιν εν τή Ιουδαία αδελφοίς 
30 ό καί εποίησαν αποστείλαντες πρός τούς πρεσβυτέρους διά χειρός Βαρνάβα καί Σαύλου.

Ναός της Αναστάσεως

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'

Στίχ. 1-18. Ο Πέτρος εξιστορεί τά περί τού Κορνηλίου.

Ήκουσαν δέ οι απόστολοι καί οι αδελφοί οι όντες κατά τήν Ιουδαίαν ότι καί τά έθνη εδέξαντο τόν λόγον τού Θεού. 
2 καί ότε ανέβη Πέτρος εις Ιεροσόλυμα, διεκρίνοντο πρός αυτόν οι εκ περιτομής 
3 λέγοντες ότι πρός άνδρας ακροβυστίαν έχοντας εισήλθες καί συνέφαγες αυτοίς. 
4 αρξάμενος δέ ο Πέτρος εξετίθετο αυτοίς καθεξής λέγων 
5 εγώ ήμην εν πόλει Ιόππη προσευχόμενος, καί είδον εν εκστάσει όραμα, καταβαίνον σκεύος τι ως οθόνην μεγάλην τέσσαρσιν αρχαίς καθιεμένην εκ τού ουρανού, καί ήλθεν άχρις εμού 
6 εις ήν ατενίσας καρενόουν, καί είδον τά τετράποδα τής γής καί τά θηρία καί τά ερπετά καί τά πετεινά τού ουρανού. 
7 ήκουσα δέ φωνής λεγούσης μοι αναστάς, Πέτρε, θύσον καί φάγε. 
8 είπον δέ μηδαμώς, Κύριε ότι πάν κοινόν ή ακάθαρτον ουδέποτε εισήλθεν εις τό στόμα μου. 
9 απεκρίθη δέ μοι φωνή εκ δευτέρου εκ τού ουρανού ά ο Θεός εκαθάρισε σύ μή κοίνου. 
10 τούτο δέ εγένετο επί τρίς, καί πάλιν ανεσπάσθη άπαντα εις τόν ουρανόν. 
11 καί ιδού εξαυτής τρείς άνδρες επέστησαν επί τήν οικίαν εν ή ήμην, απεσταλμένοι από Καισαρείας πρός μέ. 
12 είπε δέ μοι τό Πνεύμα συνελθείν αυτοίς μηδέν διακρινόμενον. ήλθον δέ σύν εμοί καί οι έξ αδελφοί ούτοι, καί εισήλθομεν εις τόν οίκον τού ανδρός. 
13 απήγγειλέ τε ημίν πώς είδε τόν άγγελον εν τώ οίκω αυτού σταθέντα καί ειπόντα αυτώ απόστειλον εις Ιόππην άνδρας καί μετάπεμψαι Σίμωνα τόν επικαλούμενον Πέτρον, 
14 ός λαλήσει ρήματα πρός σε, εν οίς σωθήση σύ καί πάς ο οίκός σου. 
15 εν δέ τώ άρξασθαί με λαλείν επέπεσε τό Πνεύμα τό Άγιον επ' αυτούς ώσπερ καί εφ' ημάς εν αρχή. 
16 εμνήσθην δέ τού ρήματος Κυρίου ως έλεγεν Ιωάννης μέν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δέ βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι Αγίω. 
17 ει ούν τήν ίσην δωρεάν έδωκεν αυτοίς ο Θεός ως καί ημίν πιστεύσασιν επί τόν Κύριον Ιησούν Χριστόν, εγώ δέ τίς ήμην δυνατός κωλύσαι τόν Θεόν; 
18 ακούσαντες δέ ταύτα ησύχασαν καί εδόξαζον τόν Θεόν λέγοντες άρα γε καί τοίς έθνεσιν ο Θεός τήν μετάνοιαν έδωκεν εις ζωήν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'

Στίχ. 44-48. Έκχυσις τού Αγίου Πνεύματος επί τούς πιστεύσαντας.

44 Έτι λαλούντος τού Πέτρου τά ρήματα ταύτα επέπεσε τό Πνεύμα τό Άγιον επί πάντας τούς ακούοντας τόν λόγον. 
45 καί εξέστησαν οι εκ περιτομής πιστοί όσοι συνήλθον τώ Πέτρω, ότι καί επί τά έθνη η δωρεά τού Αγίου Πνεύματος εκκέχυται 
46 ήκουον γάρ αυτών λαλούντων γλώσσαις καί μεγαλυνόντων τόν Θεόν. 
47 τότε απεκρίθη ο Πέτρος μήτι τό ύδωρ κωλύσαι δύναταί τις τού μή βαπτισθήναι τούτους, οίτινες τό Πνεύμα τό Άγιον έλαβον καθώς καί ημείς; 
48 προσέταξέ τε αυτούς βαπτισθήναι εν τώ ονόματι τού Κυρίου. τότε ηρώτησαν αυτόν επιμείναι ημέρας τινάς

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'

Στίχ. 1-43. Επιστροφή τού εκατοντάρχου Κορνηλίου.

Ανήρ δέ τις εν Καισαρεία ονόματι Κορνήλιος, εκατοντάρχης εκ σπείρης τής καλουμένης Ιταλικής, 
2 ευσεβής καί φοβούμενος τόν Θεόν σύν παντί τώ οίκω αυτού, ποιών τε ελεημοσύνας πολλάς τώ λαώ καί δεόμενος τού Θεού διά παντός, 
3 είδεν εν οράματι φανερώς ωσεί ώραν ενάτην τής ημέρας άγγελον τού Θεού εισελθόντα πρός αυτόν καί ειπόντα αυτώ Κορνήλιε. 
4 ο δέ ατενίσας αυτώ καί έμφοβος γενόμενος είπε τί εστι, κύριε; είπε δέ αυτώ αι προσευχαί σου καί αι ελεημοσύναι σου ανέβησαν εις μνημόσυνον ενώπιον τού Θεού. 
5 καί νύν πέμψον εις Ιόππην άνδρας καί μετάπεμψαι Σίμωνα τόν επικαλούμενον Πέτρον 
6 ούτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεί, ώ εστιν οικία παρά θάλασσαν. 
7 ως δέ απήλθεν ο άγγελος ο λαλών τώ Κορνηλίω, φωνήσας δύο τών οικετών αυτού καί στρατιώτην ευσεβή τών προσκαρτερούντων αυτώ, 
8 καί εξηγησάμενος αυτοίς άπαντα, απέστειλεν αυτούς εις τήν Ιόππην. 
9 Τή δέ επαύριον οδοιπορούντων εκείνων καί τή πόλει εγγιζόντων ανέβη Πέτρος επί τό δώμα προσεύξασθαι περί ώραν έκτην. 
10 εγένετο δέ πρόσπεινος καί ήθελε γεύσασθαι παρασκευαζόντων δέ εκείνων επέπεσεν επ' αυτόν έκστασις, 
11 καί θεωρεί τόν ουρανόν ανεωγμένον καί καταβαίνον επ' αυτόν σκεύος τι ως οθόνην μεγάλην, τέσσαρσιν αρχαίς δεδεμένον καί καθιέμενον επί τής γής, 
12 εν ώ υπήρχε πάντα τά τετράποδα τής γής καί τά θηρία καί τά ερπετά καί τά πετεινά τού ουρανού. 
13 καί εγένετο φωνή πρός αυτόν αναστάς, Πέτρε, θύσον καί φάγε. 
14 ο δέ Πέτρος είπε μηδαμώς, Κύριε ότι ουδέποτε έφαγον πάν κοινόν ή ακάθαρτον. 
15 καί φωνή πάλιν εκ δευτέρου πρός αυτόν ά ο Θεός εκαθάρισε σύ μή κοίνου. 
16 τούτο δέ εγένετο επί τρίς, καί πάλιν ανελήφθη τό σκεύος εις τόν ουρανόν. 
17 Ως δέ εν εαυτώ διηπόρει ο Πέτρος τί άν είη τό όραμα ό είδε, καί ιδού οι άνδρες οι απεσταλμένοι από τού Κορνηλίου διερωτήσαντες τήν οικίαν Σίμωνος επέστησαν επί τόν πυλώνα, 
18 καί φωνήσαντες επυνθάνοντο ει Σίμων ο επικαλούμενος Πέτρος ενθάδε ξενίζεται. 
19 τού δέ Πέτρου διενθυμουμένου περί τού οράματος είπεν αυτώ τό Πνεύμα ιδού άνδρες τρείς ζητούσι σε 
20 αλλά αναστάς κατάβηθι καί πορεύου σύν αυτοίς μηδέν διακρινόμενος, διότι εγώ απέσταλκα αυτούς. 
21 καταβάς δέ Πέτρος πρός τούς άνδρας είπεν ιδού εγώ ειμι όν ζητείτε τίς η αιτία δι' ήν πάρεστε; 
22 οι δέ είπον Κορνήλιος εκατοντάρχης, ανήρ δίκαιος καί φοβούμενος τόν Θεόν, μαρτυρούμενός τε υπό όλου τού έθνους τών Ιουδαίων, εχρηματίσθη υπό αγγέλου αγίου μεταπέμψασθαί σε εις τόν οίκον αυτού καί ακούσαι ρήματα παρά σού. 
23 εισκαλεσάμενος ούν αυτούς εξένισε. Τή δέ επαύριον αναστάς εξήλθε σύν αυτοίς, καί τινες τών αδελφών τών από τής Ιόππης συνήλθον αυτώ, 
24 καί τή επαύριον εισήλθον εις τήν Καισάρειαν. ο δέ Κορνήλιος ήν προσδοκών αυτούς συγκαλεσάμενος τούς συγγενείς αυτού καί τούς αναγκαίους φίλους. 
25 Ως δέ εγένετο τού εισελθείν τόν Πέτρον, συναντήσας αυτώ ο Κορνήλιος πεσών επί τούς πόδας προσεκύνησεν. 
26 ο δέ Πέτρος αυτόν ήγειρε λέγων ανάστηθι καγώ αυτός άνθρωπός ειμι. 
27 καί συνομιλών αυτώ εισήλθε, καί ευρίσκει συνεληλυθότας πολλούς, 
28 έφη τε πρός αυτούς υμείς επίστασθε ως αθέμιτόν εστιν ανδρί Ιουδαίω κολλάσθαι ή προσέρχεσθαι αλλοφύλω καί εμοί ο Θεός έδειξε μηδένα κοινόν ή ακάθαρτον λέγειν άνθρωπον 
29 διό καί αναντιρρήτως ήλθον μεταπεμφθείς. πυνθάνομαι ούν τίνι λόγω μετεπέμψασθέ με; 
30 καί ο Κορνήλιος έφη από τετάρτης ημέρας μέχρι ταύτης τής ώρας ήμην νηστεύων, καί τήν ενάτην ώραν προσευχόμενος εν τώ οίκω μου καί ιδού ανήρ έστη ενώπιόν μου εν εσθήτι λαμπρά, 
31 καί φησι Κορνήλιε, εισηκούσθη σου η προσευχή καί αι ελεημοσύναι σου εμνήσθησαν ενώπιον τού Θεού. 
32 πέμψον ούν εις Ιόππην καί μετακάλεσαι Σίμωνα ός επικαλείται Πέτρος ούτος ξενίζεται εν οικία Σίμωνος βυρσέως παρά θάλασσαν ός παραγενόμενος λαλήσει σοι. 
33 εξαυτής ούν έπεμψα πρός σε, σύ τε καλώς εποίησας παραγενόμενος. νύν ούν πάντες ημείς ενώπιον τού Θεού πάρεσμεν ακούσαι πάντα τά προστεταγμένα σοι υπό τού Θεού. 
34 Ανοίξας δέ Πέτρος τό στόμα αυτού είπεν επ' αληθείας καταλαμβάνομαι ότι ουκ έστι προσωπολήπτης ο Θεός, 
35 αλλ' εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν καί εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστι. 
36 τόν λόγον όν απέστειλε τοίς υιοίς Ισραήλ ευαγγελιζόμενος ειρήνην διά Ιησού Χριστού ούτός εστι πάντων Κύριος 
37 υμείς οίδατε τό γενόμενον ρήμα καθ' όλης τής Ιουδαίας, αρξάμενον από τής Γαλιλαίας μετά τό βάπτισμα ό εκήρυξεν Ιωάννης, 
38 Ιησούν τόν από Ναζαρέτ, ως έχρισεν αυτόν ο Θεός Πνεύματι Αγίω καί δυνάμει, ός διήλθεν ευεργετών καί ιώμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους υπό τού διαβόλου, ότι ο Θεός ήν μετ' αυτού 
39 καί ημείς εσμεν μάρτυρες πάντων ών εποίησεν έν τε τή χώρα τών Ιουδαίων καί εν Ιερουσαλήμ όν καί ανείλον κρεμάσαντες επί ξύλου. 
40 τούτον ο Θεός ήγειρε τή τρίτη ημέρα καί έδωκεν αυτόν εμφανή γενέσθαι, 
41 ου παντί τώ λαώ, αλλά μάρτυσι τοίς προκεχειροτονημένοις υπό τού Θεού, ημίν, οίτινες συνεφάγομεν καί συνεπίομεν αυτώ μετά τό αναστήναι αυτόν εκ νεκρών 
42 καί παρήγγειλεν ημίν κηρύξαι τώ λαώ καί διαμαρτύρασθαι ότι αυτός εστιν ο ωρισμένος υπό τού Θεού κριτής ζώντων καί νεκρών. 
43 τούτω πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, άφεσιν αμαρτιών λαβείν διά τού ονόματος αυτού πάντα τόν πιστεύοντα εις αυτόν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'

Στίχ. 31-43. Ο Πέτρος θεραπεύει τόν Αινέαν καί ανιστά τήν Ταβιθά.

31 Αι μέν ούν εκκλησίαι καθ' όλης τής Ιουδαίας καί Γαλιλαίας καί Σαμαρείας είχον ειρήνην οικοδομούμεναι καί πορευόμεναι τώ φόβω τού Κυρίου, καί τή παρακλήσει τού Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο. 
32 Εγένετο δέ Πέτρον διερχόμενον διά πάντων κατελθείν καί πρός τούς αγίους τούς κατοικούντας Λύδδαν. 
33 εύρε δέ εκεί άνθρωπόν τινα Αινέαν ονόματι, εξ ετών οκτώ κατακείμενον επί κραβάττω, ός ήν παραλελυμένος. 
34 καί είπεν αυτώ ο Πέτρος Αινέα, ιάταί σε Ιησούς ο Χριστός ανάστηθι καί στρώσον σεαυτώ. καί ευθέως ανέστη. 
35 καί είδον αυτόν πάντες οι κατοικούντες Λύδδαν καί τόν Σάρωνα, οίτινες επέστρεψαν επί τόν Κύριον. 
36 Εν Ιόππη δέ τις ήν μαθήτρια ονόματι Ταβιθά, ή διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς αύτη ήν πλήρης αγαθών έργων καί ελεημοσυνών ών εποίει. 
37 εγένετο δέ εν ταίς ημέραις εκείναις ασθενήσασαν αυτήν αποθανείν λούσαντες δέ αυτήν έθηκαν εν υπερώω. 
38 εγγύς δέ ούσης Λύδδης τή Ιόππη οι μαθηταί ακούσαντες ότι Πέτρος εστίν εν αυτή, απέστειλαν δύο άνδρας πρός αυτόν παρακαλούντες μή οκνήσαι διελθείν έως αυτών. 
39 αναστάς δέ Πέτρος συνήλθεν αυτοίς όν παραγενόμενον ανήγαγον εις τό υπερώον, καί παρέστησαν αυτώ πάσαι αι χήραι κλαίουσαι καί επιδεικνύμεναι χιτώνας καί ιμάτια όσα εποίει μετ' αυτών ούσα η Δορκάς. 
40 εκβαλών δέ έξω πάντας ο Πέτρος θείς τά γόνατα προσηύξατο, καί επιστρέψας πρός τό σώμα είπε Ταβιθά, ανάστηθι. η δέ ήνοιξε τούς οφθαλμούς αυτής, καί ιδούσα τόν Πέτρον ανεκάθισε. 
41 δούς δέ αυτή χείρα ανέστησεν αυτήν, φωνήσας δέ τούς αγίους καί τάς χήρας παρέστησεν αυτήν ζώσαν. 
42 γνωστόν δέ εγένετο καθ' όλης τής Ιόππης, καί πολλοί επίστευσαν επί τόν Κύριον. 
43 Εγένετο δέ ημέρας ικανάς μείναι αυτόν εν Ιόππη παρά τινι Σίμωνι βυρσεί.

Στίχ. 19-30. Ο Παύλος κηρύττει εις Δαμασκόν καί Ιερουσαλήμ.

19 Εγένετο δέ ο Σαύλος μετά τών όντων εν Δαμασκώ μαθητών ημέρας τινάς, 
20 καί ευθέως εν ταίς συναγωγαίς εκήρυσσε τόν Ιησούν ότι ούτός εστιν ο υιός τού Θεού. 
21 εξίσταντο δέ πάντες οι ακούοντες καί έλεγον ουχ ούτός εστιν ο πορθήσας εν Ιερουσαλήμ τούς επικαλουμένους τό όνομα τούτο, καί ώδε εις τούτο ελήλυθεν, ίνα δεδεμένους αυτούς αγάγη επί τούς αρχιερείς; 
22 Σαύλος δέ μάλλον ενεδυναμούτο καί συνέχυνε  τούς Ιουδαίους τούς κατοικούντας εν Δαμασκώ, συμβιβάζων ότι ούτός εστιν ο Χριστός. 
23 ως δέ επληρούντο ημέραι ικαναί, συνεβουλεύσαντο οι Ιουδαίοι ανελείν αυτόν 
24 εγνώσθη δέ τώ Σαύλω η επιβουλή αυτών. παρετήρουν τε τάς πύλας ημέρας τε καί νυκτός όπως αυτόν ανέλωσι 
25 λαβόντες δέ αυτόν οι μαθηταί νυκτός καθήκαν διά τού τείχους χαλάσαντες εν σπυρίδι. 
26 Παραγενόμενος δέ ο Σαύλος εις Ιερουσαλήμ επειράτο κολλάσθαι τοίς μαθηταίς καί πάντες εφοβούντο αυτόν, μή πιστεύοντες ότι εστί μαθητής. 
27 Βαρνάβας δέ επιλαβόμενος αυτόν ήγαγε πρός τούς αποστόλους, καί διηγήσατο αυτοίς πώς εν τή οδώ είδε τόν Κύριον καί ελάλησεν αυτώ, καί πώς εν Δαμασκώ επαρρησιάσατο εν τώ ονόματι τού Ιησού. 
28 καί ήν μετ' αυτών εισπορευόμενος καί εκπορευόμενος εν Ιερουσαλήμ καί παρρησιαζόμενος εν τώ ονόματι τού Κυρίου Ιησού, 
29 ελάλει τε καί συνεζήτει πρός τούς Ελληνιστάς οι δέ επεχείρουν αυτόν ανελείν. 
30 επιγνόντες δέ οι αδελφοί κατήγαγον αυτόν εις Καισάρειαν καί εξαπέστειλαν αυτόν εις Ταρσόν. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'

Στίχ. 1-18. Η επιστροφή τού Παύλου.

Ο δέ Σαύλος έτι εμπνέων απειλής καί φόνου εις τούς μαθητάς τού Κυρίου, προσελθών τώ αρχιερεί 
2 ητήσατο παρ' αυτού επιστολάς εις Δαμασκόν πρός τάς συναγωγάς, όπως εάν τινας εύρη τής οδού όντας, άνδρας τε καί γυναίκας, δεδεμένους αγάγη εις Ιερουσαλήμ. 
3 εν δέ τώ πορεύεσθαι εγένετο αυτόν εγγίζειν τή Δαμασκώ, καί εξαίφνης περιήστραψεν αυτόν φώς από τού ουρανού, 
4 καί πεσών επί τήν γήν ήκουσε φωνήν λέγουσαν αυτώ Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεις; 
5 είπε δέ τίς εί, κύριε; ο δέ Κύριος είπεν εγώ ειμι Ιησούς όν σύ διώκεις 
6 αλλά ανάστηθι καί είσελθε εις τήν πόλιν, καί λαληθήσεταί σοι τί σε δεί ποιείν.
7 οι δέ άνδρες οι συνοδεύοντες αυτώ ειστήκεισαν ενεοί, ακούοντες μέν τής φωνής, μηδένα δέ θεωρούντες. 
8 ηγέρθη δέ ο Σαύλος από τής γής, ανεωγμένων τε τών οφθαλμών αυτού ουδένα έβλεπε χειραγωγούντες δέ αυτόν εισήγαγον εις Δαμασκόν. 
9 καί ήν ημέρας τρείς μή βλέπων, καί ουκ έφαγεν ουδέ έπιεν. 
10 Ήν δέ τις μαθητής εν Δαμασκώ ονόματι Ανανίας, καί είπεν πρός αυτόν ο Κύριος εν οράματι Ανανία. ο δέ είπεν ιδού εγώ, Κύριε. 
11 ο δέ Κύριος πρός αυτόν αναστάς πορεύθητι επί τήν ρύμην τήν καλουμένην ευθείαν καί ζήτησον εν οικία Ιούδα Σαύλον ονόματι Ταρσέα ιδού γάρ προσεύχεται, 
12 καί είδεν εν οράματι άνδρα ονόματι Ανανίαν εισελθόντα καί επιθέντα αυτώ χείρα, όπως αναβέψη. 
13 απεκρίθη δέ Ανανίας Κύριε, ακήκοα από πολλών περί τού ανδρός τούτου, όσα κακά εποίησε τοίς αγίοις σου εν Ιερουσαλήμ 
14 καί ώδε έχει εξουσίαν παρά τών αρχιερέων δήσαι πάντας τούς επικαλουμένους τό όνομά σου. 
15 είπε δέ πρός αυτόν ο Κύριος πορεύου, ότι σκεύος εκλογής μοί εστιν ούτος τού βαστάσαι τό όνομά μου ενώπιον εθνών καί βασιλέων υιών τε Ισραήλ 
16 εγώ γάρ υποδείξω αυτώ όσα δεί αυτόν υπέρ τού ονόματός μου παθείν. 
17 Απήλθε δέ Ανανίας καί εισήλθεν εις τήν οικίαν, καί επιθείς επ' αυτόν τάς χείρας είπε Σαούλ αδελφέ, ο Κύριος απέσταλκέ με, Ιησούς ο οφθείς σοι εν τή οδώ ή ήρχου, όπως αναβλέψης καί πλησθής Πνεύματος Αγίου. 
18 καί ευθέως απέπεσον από τών οφθαλμών αυτού ωσεί λεπίδες, ανέβλεψέ τε, καί αναστάς εβαπτίσθη, καί λαβών τροφήν ενίσχυσεν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'

Αναστατώσεις εν ταίς ανθρωπίναις κοινωνίαις, εις τάς οποίας εισβάλλει επιδημία τις πνευματική, προελεύσεως διαβολικής, εγγεννώσα εις τάς ψυχάς τών ασφραγίστων αγωνίαν καί μίασμα μελαγχολίας αφορήτου, ωθούσης εις αυτοκτονίαν, επακολουθούν εις τό σάλπισμα τής πέμπτης σάλπιγγος. Αι εν τώ τμήματι τούτω ακρίδες δέν είναι αισθηταί, αλλά δέον νά εκληφθούν αλληγορικώς ως δυνάμεις σατανικαί καί η επίδρασις αυτών καί η εξ αυτών πληγή περιγράφουν είδός τι δαιμονοληψίας καί αιχμαλωσίας πονηράς, εν τή οποία ο μαμωνισμός, αι κοινωνικαί ανατροπαί, αι συγκρούσεις τών ανθρωπίνων παθών δημιουργούν κατάστασις αφόρητον. Τά εις τό έκτον σάλπισμα επακολουθούντα εθεωρήθησαν υπό πλείστων ερμηνευτών ως αναφερόμενα εις επιδρομάς καί εισβολάς βαρβάρων καί ξένων προερχομένων εξ Ανατολής καί σκορπιζόντων εις τήν διάβασιν αυτών ερείπια καί καταστροφάς. Καί αι πληγαί αύται δέν αναφέρονται εις ωρισμένην εποχήν. Έχουσαι τά προανακρούσματα αυτών εις πάσαν γενεάν, θά επιταθούν κατά τήν περίοδον τού τελικού αγώνος, όστις θά προηγηθή τού οριστικού θριάμβου τού ευαγγελίου καί τής επικρατήσεως τής βασιλείας τού Θεού.

Καί ο πέμπτος άγγελος εσάλπισε καί είδον αστέρα εκ τού ουρανού πεπτωκότα εις τήν γήν, καί εδόθη αυτώ η κλείς τού φρέατος τής αβύσσου, 
2 καί ήνοιξε τό φρέαρ τής αβύσσου, καί ανέβη καπνός εκ τού φρέατος ως καπνός καμίνου καιομένης, καί εσκοτίσθη ο ήλιος καί ο αήρ εκ τού καπνού τού φρέατος. 
3 καί εκ τού καπνού εξήλθον ακρίδες εις τήν γήν, καί εδόθη αυταίς εξουσία ως έχουσιν εξουσίαν οι σκορπίοι τής γής 
4 καί ερρέθη αυταίς ίνα μή αδικήσωσι τόν χόρτον τής γής ουδέ πάν χλωρόν ουδέ πάν δένδρον, ει μή τούς ανθρώπους οίτινες ουκ έχουσι τήν σφραγίδα τού Θεού επί τών μετώπων αυτών. 
5 καί εδόθη αυταίς ίνα μή αποκτείνωσιν αυτούς, αλλ' ίνα βασανισθώσι μήνας πέντε καί ο βασανισμός αυτών ως βασανισμός σκορπίου, όταν παίση άνθρωπον. 
6 καί εν ταίς ημέραις εκείναις ζητήσουσιν οι άνθρωποι τόν θάνατον καί ου μή ευρήσουσιν αυτόν, καί επιθυμήσουσιν αποθανείν, καί φεύξεται απ' αυτών ο θάνατος. 
7 καί τά ομοιώματα τών ακρίδων όμοια ίπποις ητοιμασμένοις εις πόλεμον, καί επί τάς καφαλάς αυτών ως στέφανοι όμοιοι χρυσίω, καί τά πρόσωπα αυτών ως πρόσωπα ανθρώπων, 
8 καί είχον τρίχας ως τρίχας γυναικών, καί οι οδόντες αυτών ως λεόντων ήσαν, 
9 καί είχον θώρακας ως θώρακας σιδηρούς, καί η φωνή τών πτερύγων αυτών ως φωνή αρμάτων ίππων πολλών τρεχόντων εις πόλεμον. 
10 καί έχουσιν ουράς ομοίας σκορπίοις καί κέντρα, καί εν ταίς ουραίς αυτών εξουσίαν έχουσι τού αδικήσαι τούς ανθρώπους μήνας πέντε. 
11 έχουσι βασιλέα επ' αυτών τόν άγγελον τής αβύσσου όνομα αυτώ Εβραϊστί Αβαδδών, εν δέ τή Ελληνική όνομα έχει Απολλύων. 
12 Η ουαί η μία απήλθεν ιδού έρχονται έτι δύο ουαί μετά ταύτα. 
13 Καί ο έκτος άγγελος εσάλπισε καί ήκουσα φωνήν μίαν εκ τών τεσσάρων κεράτων τού θυσιαστηρίου τού χρυσού τού ενώπιον τού Θεού, 
14 λέγοντος τώ έκτω αγγέλω ο έχων τήν σάλπιγγα, λύσον τούς τέσσαρας αγγέλους τούς δεδεμένους επί τώ ποταμώ τώ μεγάλω Ευφράτη. 
15 καί ελύθησαν οι τέσσαρες άγγελοι οι ητοιμασμένοι εις τήν ώραν καί εις τήν ημέραν καί μήνα καί ενιαυτόν, ίνα αποκτείνωσι τό τρίτον τών ανθρώπων. 
16 καί ο αριθμός τών στρατευμάτων τού ίππου δύο μυριάδες μυριάδων ήκουσα τόν αριθμόν αυτών. 
17 καί ούτως είδον τούς ίππους εν τή οράσει καί τούς καθημένους επ' αυτών, έχοντας θώρακας πυρίνους καί υακινθίνους καί θειώδεις καί αι κεφαλαί τών ίππων ως κεφαλαί λεόντων, καί εκ τών στομάτων αυτών εκπορεύεται πύρ καί καπνός καί θείον. 
18 από τών τριών πληγών τούτων απεκτάνθησαν τό τρίτον τών ανθρώπων, εκ τού πυρός καί τού καπνού καί τού θείου τού εκπορευομένου εκ τών στομάτων αυτών. 
19 η γάρ εξουσία τών ίππων εν τώ στόματι αυτών εστι καί εν ταίς ουραίς αυτών αι γάρ ουραί αυτών όμοιαι όφεσιν, έχουσαι κεφαλάς, καί εν αυταίς αδικούσι. 
20 καί οι λοιποί τών ανθρώπων, οί ουκ απεκτάνθησαν εν ταίς πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ τών έργων τών χειρών αυτών, ίνα μή προσκυνήσωσι τά δαιμόνια καί τά είδωλα τά χρυσά καί τά αργυρά καί τά χαλκά καί τά λίθινα καί τά ξύλινα, ά ούτε βλέπειν δύναται ούτε ακούειν ούτε περιπατείν, 
21 καί ου μετανόησαν εκ τών φόνων αυτών ούτε εκ τών φαρμακειών αυτών ούτε εκ τής πορνείας αυτών ούτε εκ τών κλεμμάτων αυτών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'

Στίχ. 26-40. Ο Φίλιππος βαπτίζει Αιθίοπα αξιωματούχον.

26 Άγγελος δέ Κυρίου ελάλησε πρός Φίλιππον λέγων ανάστηθι καί πορεύου κατά μεσημβρίαν επί τήν οδόν τήν καταβαίνουσαν από Ιερουσαλήμ εις Γάζαν αύτη εστίν έρημος. 
27 καί αναστάς επορεύθη. καί ιδού ανήρ Αιθίοψ ευνούχος δυνάστης Κανδάκης τής βασιλίσσης Αιθιόπων, ός εληλύθει προσκυνήσων εις Ιερουσαλήμ, 
28 ήν τε υποστρέφων καί καθήμενος επί τού άρματος αυτού, καί ανεγίνωσκε τόν προφήτην Ησαϊαν. 
29 είπε δέ τό Πνεύμα τώ Φιλίππω πρόσελθε καί κολλήθητι τώ άρματι τούτω. 
30 προσδραμών δέ ο Φίλιππος ήκουσεν αυτού αναγινώσκοντος τόν προφήτην Ησαΐαν, καί είπεν άρά γε γινώσκεις ά αναγινώσκεις; 
31 ο δέ είπε πώς γάρ άν δυναίμην, εάν μή τις οδηγήση με; παρεκάλεσέ τε τόν Φίλιππον αναβάντα καθίσαι σύν αυτώ. 
32 η δέ περιοχή τής γραφής ήν ανεγίνωσκεν ήν αύτη ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη καί ως αμνός εναντίον τού κείροντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει τό στόμα αυτού. 
33 εν τή ταπεινώσει αυτού η κρίσις αυτού ήρθη τήν δέ γενεάν αυτού τίς διηγήσεται; ότι αίρεται από τής γής η ζωή αυτού. 
34 αποκριθείς δέ ο ευνούχος τώ Φιλίππω είπε δέομαί σου, περί τίνος ο προφήτης λέγει τούτο; περί εαυτού ή περί ετέρου τινός; 
35 ανοίξας δέ ο Φίλιππος τό στόμα αυτού καί αρξάμενος από τής γραφής ταύτης ευηγγελίσατο αυτώ τόν Ιησούν. 
36 ως δέ επορεύοντο κατά τήν οδόν, ήλθον επί τι ύδωρ, καί φησιν ο ευνούχος ιδού ύδωρ τί κωλύει με βαπτισθήναι; 
37 είπε δέ ο Φίλιππος ει πιστεύεις εξ όλης τής καρδίας, έξεστιν. αποκριθείς δέ είπε πιστεύω τόν υιόν τού Θεού είναι τόν Ιησούν Χριστόν. 
38 καί εκέλευσε στήναι τό άρμα, καί κατέβησαν αμφότεροι εις τό ύδωρ, ό τε Φίλιππος καί ο ευνούχος, καί εβάπτισεν αυτόν. 
39 ότε δέ ανέβησαν εκ τού ύδατος, Πνεύμα Κυρίου ήρπασε τόν Φίλιππον, καί ουκ είδεν αυτόν ουκέτι ο ευνούχος επορεύετο γάρ τήν οδόν αυτού χαίρων. 
40 Φίλιππος δέ ευρέθη εις Άζωτον, καί διερχόμενος ευηγγελίζετο τάς πόλεις πάσας έως τού ελθείν αυτόν εις Καισάρειαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'

Στίχ. 1-25. Διωγμός κατά τής Εκκλησίας.
Ο διάκονος Φίλιππος κηρύττει εις τήν Σαμάρειαν. Σίμων ο μάγος.
Οι απόστολοι Πέτρος καί Ιωάννης εις τήν Σαμάρειαν.

Εγένετο δέ εν εκείνη τή ημέρα διωγμός μέγας επί τήν εκκλησίαν τήν εν Ιεροσολύμοις πάντες δέ διεσπάρησαν κατά τάς χώρας τής Ιουδαίας καί Σαμαρείας, πλήν τών αποστόλων. 
2 συνεκόμισαν δέ τό Στέφανον άνδρες ευλαβείς καί εποίησαν κοπετόν μέγαν επ' αυτώ.
3 Σαύλος δέ ελυμαίνετο τήν εκκλησίαν κατά τούς οίκους εισπορευόμενος, σύρων τε άνδρας καί γυναίκας παρεδίδου εις φυλακήν. 
4  Οι μέν ούν διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τόν λόγον.
5 Φίλιππος δέ κατελθών εις πόλιν τής Σαμάρειας εκήρυσσεν αυτοίς τόν Χριστόν. 
6 προσείχον δέ οι όχλοι τοίς λεγομένοις υπό τού Φιλίππου ομοθυμαδόν εν τώ ακούειν αυτούς καί βλέπειν τά σημεία ά εποίει. 
7 πολλών γάρ τών εχόντων πνεύματα ακάθαρτα βοώντα φωνή μεγάλη εξήρχετο, πολλοί δέ παραλελυμένοι καί χωλοί εθεραπεύθησαν, 
8 καί εγένετο χαρά μεγάλη εν τή πόλει εκείνη. 
9 Ανήρ δέ τις ονόματι Σίμων προϋπήρχεν εν τή πόλει μαγεύων καί εξιστών τό έθνος τής Σαμαρείας, λέγων είναί τινα εαυτόν μέγαν 
10 ώ προσείχον πάντες από μικρού έως μεγάλου λέγοντες ούτός εστιν η δύναμις τού Θεού η μεγάλη. 
11 προσείχον δέ αυτώ διά τό ικανώ χρόνω ταίς μαγείαις εξεστακέναι αυτούς. 
12 ότε δέ επίστευσαν τώ Φιλίππω ευαγγελιζομένω τά περί τής βασιλείας τού Θεού καί τού ονόματος Ιησού Χριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε καί γυναίκες. 
13 ο δέ Σίμων καί αυτός επίστευσε, καί βαπτισθείς ήν προσκαρτερών τώ Φιλίππω, θεωρών τε δυνάμεις καί σημεία γινόμενα εξίστατο. 
14 Ακούσαντες δέ οι εν Ιεροσολύμοις απόστολοι ότι δέδεκται η Σαμάρεια τόν λόγον τού Θεού, απέστειλαν πρός αυτούς τόν Πέτρον καί Ιωάννην 
15 οίτινες καταβάντες προσηύξαντο περί αυτών όπως λάβωσι Πνεύμα Άγιον 
16 ούπω γάρ ήν επ' ουδενί αυτών επιπεπτωκός, μόνον δέ βεβαπτισμένοι υπήρχον εις τό όνομα τού Κυρίου Ιησού. 
17 τότε επετίθουν τάς χείρας επ' αυτούς, καί ελάμβανον Πνεύμα Άγιον. 
18 ιδών δέ ο Σίμων ότι διά τής επιθέσεως τών χειρών τών αποστόλων δίδοται τό Πνεύμα τό Άγιον, προσήνεγκεν αυτοίς χρήματα 
19 λέγων δότε καμοί τήν εξουσίαν ταύτην, ίνα ώ εάν επιθώ τάς χείρας λαμβάνη Πνεύμα Άγιον. 
20 Πέτρος δέ είπε πρός αυτόν τό αργύριόν σου σύν σοί είη εις απώλειαν, ότι τήν δωρεάν τού Θεού ενόμισας διά χρημάτων κτάσθαι. 
21 ουκ έστι σοι μερίς ουδέ κλήρος εν τώ λόγω τούτω η γάρ καρδία σου ουκ έστιν ευθεία ενώπιον τού Θεού. 
22 μετανόησον ούν από τής κακίας σου ταύτης, καί δεήθητι τού Θεού ει άρα αφεθήσεταί σοι η επίνοια τής καρδίας σου 
23 εις γάρ χολήν πικρίας καί σύνδεσμον αδικίας ορώ σε όντα. 
24 αποκριθείς δέ ο Σίμων είπε δεήθητε υμείς υπέρ εμού πρός τόν Θεόν όπως μηδέν επέλθη επ' εμέ ών ειρήκατε. 
25 Οι μέν ούν διαμαρτυράμενοι καί λαλήσαντες τόν λόγον τού Κυρίου υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ, πολλάς τε κώμας τών Σαμαρειτών ευηγγελίσαντο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'

Στίχ. 1-60. Απολογία καί λιθοβολισμός τού Στεφάνου.

Είπε δέ ο αρχιερεύς ει άρα ταύτα ούτως έχει; 
2 ο δέ έφη άνδρες αδελφοί καί πατέρες, ακούσατε. ο Θεός τής δόξης ώφθη τώ πατρί ημών Αβραάμ όντι εν τή Μεσοποταμία, πρίν ή κατοικήσαι αυτόν εν Χαρράν, 
3 καί είπε πρός αυτόν έξελθε εκ τής γής σου καί εκ τής συγγενείας σου, καί δεύρο εις γήν ήν άν σοι δείξω. 
4 τότε εξελθών εκ γής Χαλδαίων κατώκησεν εν Χαρράν. κακείθεν μετά τό αποθανείν τόν πατέρα αυτού μετώκισεν αυτόν εις τήν γήν ταύτην εις ήν υμείς νύν κατοικείτε 
5 καί ουκ έδωκεν αυτώ κληρονομίαν εν αυτή ουδέ βήμα ποδός, καί επηγγείλατο δούναι αυτώ εις κατάσχεσιν αυτήν καί τώ σπέρματι αυτού μετ' αυτόν, ουκ όντος αυτώ τέκνου. 
6 ελάλησε δέ ούτως ο Θεός, ότι έσται τό σπέρμα αυτού πάροικον εν γή αλλοτρία, καί δουλώσουσιν αυτό καί κακώσουσιν έτη τετρακόσια 
7 καί τό έθνος ώ εάν δουλεύσωσι κρινώ εγώ, είπεν ο Θεός καί μετά ταύτα εξελεύσονται καί λατρεύσουσί μοι εν τώ τόπω τούτω.
8 καί έδωκεν αυτώ διαθήκην περιτομής καί ούτως εγέννησε τόν Ισαάκ καί περιέτεμεν αυτόν τή ημέρα τή ογδόη, καί ο Ισαάκ τόν Ιακώβ, καί ο Ιακώβ τούς δώδεκα πατριάρχας. 
9 Καί οι πατριάρχαι ζηλώσαντες τόν Ιωσήφ απέδοντο εις Αίγυπτον. 
10 καί ήν ο Θεός μετ' αυτού, καί εξείλετο αυτόν εκ πασών τών θλίψεων αυτού, καί έδωκεν αυτώ χάριν καί σοφίαν εναντίον Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου, καί κατέστησεν αυτόν ηγούμενον επ' Αίγυπτον καί όλον τόν οίκον αυτού. 
11 ήλθε δέ λιμός εφ' όλην τήν γήν Αιγύπτου καί Χαναάν καί θλίψις μεγάλη, καί υοχ εύρισκον χορτάσματα οι πατέρες ημών. 
12 ακούσας δέ Ιακώβ όντα σίτα εν Αιγύπτω εξαπέστειλε τούς πατέρας ημών πρώτον 
13 καί εν τώ δευτέρω ανεγνωρίσθη Ιωσήφ τοίς αδελφοίς αυτού, καί φανερόν εγένετο τώ Φαραώ τό γένος τού Ιωσήφ. 
14 αποστείλας δέ Ιωσήφ μετεκαλέσατο τόν πατέρα αυτού Ιακώβ καί πάσαν τήν συγγένειαν αυτού εν ψυχαίς εβδομήκοντα πέντε. 
15 κατέβη δέ Ιακώβ εις Αίγυπτον καί ετελεύτησεν αυτός καί οι πατέρες ημών, 
16 καί μετετέθησαν εις Συχέμ καί ετέθησαν εν τώ μνήματι ώ ωνήσατο Αβραάμ τιμής αργυρίου παρά τών υιών Εμμόρ τού Συχέμ. 
17 Καθώς δέ ήγγιζεν ο χρόνος τής επαγγελίας ήν ώμοσεν ο Θεός τώ Αβραάμ, ηύξησεν ο λαός καί επληθύνθη εν Αιγύπτω, 
18 άχρις ού ανέστη βασιλεύς έτερος, ός ουκ ήδει τόν Ιωσήφ. 
19 ούτος κατασοφισάμενος τό γένος ημών εκάκωσε τούς πατέρας ημών τού ποιείν έκθετα τά βρέφη αυτών, εις τό μή ζωογονείσθαι 
20 εν ώ καιρώ εγεννήθη Μωϋσής, καί ήν αστείος τώ Θεώ ός ανετράφη μήνας τρείς εν τώ οίκω τού πατρός αυτού. 
21 εκτεθέντα σέ αυτόν ανείλετο αυτόν η θυγάτηρ Φαραώ καί ανεθρέψατο αυτόν εαυτή εις υιόν. 
22 καί επαιδεύθη Μωϋσής πάση σοφία Αιγυπτίων, ήν δέ δυνατός εν λόγοις καί εν έργοις. 
23 Ως δέ επληρούτο αυτώ τεσσαρακονταετής χρόνος, ανέβη εις τήν καρδίαν αυτού επισκέψασθαι τούς αδελφούς αυτού τούς υιούς Ισραήλ. 
24 καί ιδών τινα αδικούμενον ημύνατο, καί εποιήσατο εκδίκησιν τώ καταπονουμένω πατάξας τόν Αιγύπτιον. 
25 ενόμιζε δέ συνιέναι τούς αδελφούς αυτού ότι ο Θεός διά χειρός αυτού δίδωσιν αυτοίς σωτηρίαν οι δέ ου συνήκαν. 
26 τή τε επιούση ημέρα ώφθη αυτοίς μαχομένοις, καί συνήλασεν αυτούς εις ειρήνην ειπών άνδρες, αδελφοί εστε υμείς ίνα τί αδικείτε αλλήλους; 
27 ο δέ αδικών τόν πλησίον απώσατο αυτόν ειπών τίς σε κατέστησεν  άρχοντα καί δικαστήν εφ' ημών; 
28 μή ανελείν με σύ θέλεις όν τρόπον ανείλες χθές τόν Αιγύπτιον; 
29 έφυγε δέ Μωϋσής εν τώ λόγω τούτω καί εγένετο πάροικος εν γή Μαδιάμ, ού εγέννησεν υιούς δύο. 
30 Καί πληρωθέντων ετών τεσσαράκοντα ώφθη αυτώ εν τή ερήμω τού όρους Σινά άγγελος Κυρίου εν φλογί πυρός βάτου. 
31 ο δέ Μωϋσής ιδών εθαύμαζε τό όραμα προσερχομένου δέ αυτού κατανοήσαι εγένετο φωνή Κυρίου πρός αυτόν 
32 εγώ ο Θεός τών πατέρων σου, ο Θεός Αβραάμ καί ο Θεός Ισαάκ καί ο Θεός Ιακώβ. έντρομος δέ γενόμενος Μωϋσής ουκ ετόλμα κατανοήσαι. 
33 είπε δέ αυτώ ο Κύριος λύσον τό υπόδημα τών ποδών σου ο γάρ τόπος εν ώ έστηκας γή αγία εστίν. 
34 ιδών είδον τήν κάκωσιν τού λαού μου τού εν Αιγύπτω καί τού στεναγμού αυτών ήκουσα, καί κατέβην εξελέσθαι αυτούς καί νύν δεύρο αποστελώ σε εις Αίγυπτον. 
35 Τούτον τόν Μωϋσήν όν ηρνήσαντο ειπόντες τίς σε κατέστησεν άρχοντα καί δικαστήν; τούτον ο Θεός άρχοντα καί λυτρωτήν απέστειλεν εν χειρί αγγέλου τού οφθέντος αυτώ εν τή βάτω. 
36 ούτος εξήγαγεν αυτούς ποιήσας τέρατα καί σημεία εν γή Αιγύπτω καί εν Ερυθρά θαλάσση καί εν τή ερήμω έτη τεσσαράκοντα. 
37 ούτός εστιν ο Μωϋσής ο ειπών τοίς υιοίς Ισραήλ προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ τών αδελφών υμών ως εμέ αυτού ακούσεσθε. 
38 ούτός εστιν ο γενόμενος εν τή εκκλησία εν τή ερήμω μετά αγγέλου τού λαλούντος αυτώ εν τώ όρει Σινά καί τών πατέρων ημών, ός εδέξατο λόγια ζώντα δούναι ημίν. 
39 ώ ουκ ηθέλησαν υπήκοοι γενέσθαι οι πατέρες ημών, αλλ' απώσαντο καί εστράφησαν τή καρδία αυτών εις Αίγυπτον 
40 ειπόντες τώ Ααρών ποίησον ημίν θεούς οί προπορεύσονται ημών ο γάρ Μωϋσής ούτος, ός εξήγαγεν ημάς εκ γής Αιγύπτου, ουκ οίδαμεν τί γέγονεν αυτώ. 
41 καί εμοσχοποίησαν εν ταίς ημέραις εκείναις καί ανήγαγον θυσίαν τώ ειδώλω, καί ευφραίνοντο εν τοίς έργοις τών χειρών αυτών. 
42 έστρεψε δέ ο Θεός καί παρέδωκεν αυτούς λατρεύειν τή στρατιά τού ουρανού, καθώς γέγραπται εν βίβλω τών προφητών μή σφάγια καί θυσίας προσηνέγκατέ μοι έτη τεσσαράκοντα εν τή ερήμω, οίκος Ισραήλ; 
43 καί ανελάβετε τήν σκηνήν τού Μολόχ καί τό άστρον τού θεού υμών Ρεμφάν, τούς τύπους ούς εποιήσατε προσκυνείν αυτοίς καί μετοικιώ υμάς επέκεινα Βαβυλώνος. 
44 Η σκηνή τού μαρτυρίου ήν τοίς πατράσιν ημών εν τή ερήμω, καθώς διετάξατο ο λαλών τώ Μωϋσή ποιήσαι αυτήν κατά τόν τύπον όν εωράκει
45 ήν καί εισήγαγον διαδεξάμενοι οι πατέρες ημών μετά Ιησού εν τή κατασχέσει τών εθνών ών έξωσεν ο Θεός από προσώπου τών πατέρων ημών, έως τών ημερών Δαυϊδ 
46 ός εύρε χάριν ενώπιον τού Θεού καί ητήσατο ευρείν σκήνωμα τώ Θεώ Ιακώβ. 
47 Σολομών δέ ωκοδόμησεν αυτώ οίκον.
48 αλλ' ουχ ο ύψιστος εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί, καθώς ο προφήτης λέγει 
49 ο ουρανός μοι θρόνος, η δέ γή υποπόδιον τών ποδών μου ποίον οίκον οικοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ή τίς τόπος τής καταπαύσεώς μου; 
50 ουχί η χείρ μου εποίησε ταύτα πάντα; 
51 Σκληροτράχηλοι καί απερίτμητοι τή καρδία καί τοίς ωσίν, υμείς αεί τώ Πνεύματι τώ Αγίω αντιπίπτετε, ως οι πατέρες υμών καί υμείς. 
52 τίνα τών προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες υμών; καί απέκτειναν τούς προκαταγγείλαντας περί τής ελεύσεως τού δικαίου, ού νύν υμείς προδόται καί φονείς γεγένησθε 
53 οίτινες ελάβετε τόν νόμον εις διαταγάς αγγέλων, καί ουκ εφυλάξατε. 
54 Ακούοντες δέ ταύτα διεπρίοντο ταίς καρδίαις αυτών καί έβρυχον τούς οδόντας επ' αυτόν. 
55 υπάρχων δέ πλήρης Πνεύματος Αγίου, ατενίσας εις τόν ουρανόν είδε δόξαν Θεού καί Ιησούν εστώτα εκ δεξιών τού Θεού, 
56 καί είπεν ιδού θεωρώ τούς ουρανούς ανεωγμένους καί τόν υιόν τού ανθρώπου εκ δεξιών τού Θεού εστώτα. 
57 κράξαντες δέ φωνή μεγάλη συνέσχον τά ώτα αυτών καί ώρμησαν ομοθυμαδόν επ' αυτόν, 
58 καί εκβαλόντες έξω τής πόλεως ελιθοβόλουν. καί οι μάρτυρες απέθεντο τά ιμάτια αυτών παρά τούς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου, 
59 καί ελιθοβόλουν τόν Στέφανον, επικαλούμενον καί λέγοντα Κύριε Ιησού, δέξαι τό πνεύμά μου. 
60 θείς δέ τά γόνατα έκραξε φωνή μεγάλη Κύριε, μή στήσης αυτοίς τήν αμαρτίαν ταύτην. καί τούτο ειπών εκοιμήθη. Σαύλος δέ ήν συνευδοκών τή αναιρέσει αυτού.

Η Δ' ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΣ

Κανών Α'

Περί φυλακής τών συνοδικών κανόνων.

Τούς παρά τών αγίων Πατέρων καθ' εκάστην σύνοδον άχρι τού νύν εκτεθέντας κανόνας κρατείν εδικαιώσαμεν.
ΣΤ' β', Ζ' α'.

Κανών Β'

Περί τού μή χειροτονείν διά χρημάτων.

Εί τις επίσκοπος, επί χρήμασι χειροτονίαν ποιήσαιτο, καί εις πράσιν καταγάγοι τήν άπρατον χάριν, καί χειροτονήσοι επί χρήμασιν επίσκοπον, ή χωρεπίσκοπον, ή πρεσβυτέρους, ή διακόνους, ή έτερόν τινα τών εν τώ κλήρω κατηριθμημένων, ή προβάλλοιτο επί χρήμασιν οικονόμον, ή έκδικον, ή παραμονάριον, ή όλως τινά τού κανόνος, δι' αισχροκέρδειαν οικείαν, ο τούτο επιχειρήσας, ελεγχθείς, κινδυνευέτω περί τόν οικείον βαθμόν καί ο χειροτονούμενος, μηδέν εκ τής κατ' εμπορίαν ωφελείσθω χειροτονίας, ή προβολής αλλ' έστω αλλότριος τής αξίας, ή τού φροντίσματος, ούπερ επί χρήμασιν έτυχεν. Ει δέ τις καί μεσιτεύων φανείη τοίς ούτως αισχροίς καί αθεμίτοις λήμμασι, καί ούτος, ει μέν κληρικός είη, τού οικείου εκπιπτέτω βαθμού ει δέ λαϊκός, ή μονάζων, αναθεματιζέσθω.
Αποστ. κθ', λ', ΣΤ' κβ', κγ', Ζ' γ', δ', ε', ιθ', Βασιλ. ^ε', Λαοδ. ιβ', Γενναδ. καί Ταρασίου επιστολή.

Κανών Γ'

Περί κληρικών ή μοναχών αναδεχομένων κοσμικάς φροντίδας.

Ήλθεν εις τήν αγίαν σύνοδον, ότι τών εν τώ κλήρω κατειλεγμένων τινές, δι' αισχροκέρδειαν, αλλοτρίων κτημάτων γίνονται μισθωταί, καί πράγματα κοσμικά εργολαβούσι, τής μέν τού Θεού λειτουργίας καταρραθυμούντες, τούς δέ τών κοσμικών υποτρέχοντες οίκους, καί ουσιών χειρισμούς αναδεχόμενοι διά φιλαργυρίαν. Ώρισε τοίνυν η αγία καί μεγάλη σύνοδος, μηδένα τού λοιπού, μή επίσκοπον, μή κληρικόν, μή μονάζοντα, ή μισθούσθαι κτήματα, ή πραγμάτων επεισάγειν εαυτόν κοσμικαίς διοικήσεσι πλήν ει μήπου εκ νόμων καλοίτο εις αφηλίκων απαραίτητον επιτροπήν ή ο τής πόλεως επίσκοπος εκκλησιαστικών επιτρέψοι φροντίζειν πραγμάτων, ή ορφανών, ή χηρών απρονοήτων, καί τών προσώπων τών μάλιστα τής εκκλησιαστικής δεομένων βοηθείας, διά τόν φόβον τού Θεού. Ει δέ τις παραβαίνων τά ωρισμένα τού λοιπού επιχειρήσοι, ο τοιούτος εκκλησιαστικοίς υποκείσθω επιτιμίοις.
Αποστ. ς', πα', πγ', Δ' ζ', Ζ' ι', ΑΒ' ια', Καρθαγ. ιη'.

Κανών Δ'

Περί τού μή συνιστάν μονήν άνευ επισκοπικής γνώμης.

Οι αληθώς καί ειλικρινώς τόν μονήρη μετιόντες βίον, τής προσηκούσης αξιούσθωσαν τιμής. Επειδή δέ τινες τώ μοναχικώ κεχρημένοι προσχήματι, τάς τε εκκλησίας, καί τά πολιτικά διαταράσσουσι πράγματα, περιΪόντες αδιαφόρως εν ταίς πόλεσιν, ου μήν αλλά καί μοναστήρια εαυτής συνιστάν επιτηδεύοντες, έδοξε, μηδένα μέν μηδαμού οικοδομείν μηδέ συνιστάν μοναστήριον, ή ευκτήριον οίκον, παρά γνώμην τού τής πόλεως επισκόπου  τούς δέ καθ' εκάστην πόλιν καί χώραν, μονάζοντας, υποτετάχθαι τώ επισκόπω, καί τήν ησυχίαν ασπάζεσθαι, καί προσέχειν μόνη τή νηστεία, καί τή προσευχή, εν οίς τόποις απετάξαντο, προσκαρτερούντες μήτε δέ εκκλησιαστικοίς, μήτε βιωτικοίς παρενοχλείν πράγμασιν, ή επικοινωνείν, καταλιμπάνοντας τά ίδια μοναστήρια, ει μήποτε άρα επιτραπείν διά χρείαν αναγκαίαν υπό τού τής πόλεως επισκόπου μηδένα δέ προσδέχεσθαι εν τοίς μοναστηρίοις δούλον επί τό μονάσαι, παρά γνώμην τού ιδίου δεσπότου τόν δέ παραβαίνοντα τούτον ημών τόν όρον, ωρίσαμεν ακοινώνητον είναι, ίνα μή τό όνομα τού Θεού βλασφημήται. Τόν μέν τοι επίσκοπον τής πόλεως, χρή τήν δέουσαν πρόνοιαν ποιείσθαι τών μοναστηρίων.
Αποστ. πβ', Δ' κε', ΣΤ' πε', Ζ' ιζ', κα', ΑΒ' α', Βασιλ. μ', μβ', Καρθ. ογ', ^', Γαγγ. γ'.

Κανών Ε'

Απαγόρευσις μετακινήσεως κληρικών.

Περί τών μεταβαινόντων από πόλεως εις πόλιν επισκόπων, ή κληρικών, έδοξε τούς περί τούτων τεθέντας κανόνας παρά τών αγίων Πατέρων έχειν τήν ισχύν.
Αποστ. ιδ', ιε', Α' ιε', ις', ΣΤ' ιζ', Αντιοχ. γ', ις', κα', Σαρδ. α', β', ιε', ις', ιθ', Καρθ. νζ', ξγ', ^η'.

Κανών ΣΤ'

Μή χειροτονείσθαί τινα απολελυμένως.

Μηδένα απολελυμένως χειροτονείσθαι, μήτε πρεσβύτερον, μήτε διάκονον, μήτε όλως τινά τών εν τώ εκκλησιαστικώ τάγματι ει μή ειδικώς εν εκκλησία πόλεως, ή κώμης, ή μαρτυρίω, ή μοναστηρίω, ο χειροτονούμενος επικηρύττοιτο. Τούς δέ απολύτως χειροτονουμένους, ώρισεν η αγία σύνοδος, άκυρον έχειν τήν τοιαύτην χειροθεσίαν, καί μηδαμού δύνασθαι ενεργείν, εφ' ύβρει τού χειρονονήσαντος.
Νεοκαισ. ιγ', Δ' ς'.

Κανών Ζ'

Κληρικούς ή μοναχούς μή στρατεύεσθαι.

Τούς άπαξ εν κλήρω τεταγμένους, ή καί μονάστας, ωρίσαμεν μήτε επί στρατείαν, μήτε επί αξίαν κοσμικήν έρχεσθαι ή, τούτο τολμώντας, καί μή μεταμελουμένους, ώστε επιστρέψαι επί τούτο, ό διά Θεόν πρότερον είλοντο, αναθεματίζεσθαι.

Κανών Η'

Τούς κληρικούς τών πτωχοτροφείων καί μοναστηρίων
υποτάσσεσθαι τώ επισκόπω.

Οι κληρικοί τών πτωχείων, καί μοναστηρίων, καί μαρτυρίων, υπό τήν εξουσίαν τών εν εκάστη πόλει επισκόπων, κατά τήν τών αγίων Πατέρων παράδοσιν, διαμενέτωσαν καί μή κατά αυθάδειαν αφηνιάτωσαν τού ιδίου επισκόπου. Οι δέ τολμώντες ανατρέπειν τήν τοιαύτην διατύπωσιν, καθ' οιονδήποτε τρόπον, καί μή υποταττόμενοι τώ ιδίω επισκόπω, ει μέν είεν κληρικοί, τοίς τών κανόνων υποκείσθωσαν επιτιμίοις ει δέ μονάζοντες, ή λαϊκοί, έστωσαν ακοινώνητοι.

Κανών Θ'

Υπό τίνος δικάζονται οι κληρικοί.

Εί τις κληρικός πρός κληρικόν πράγμα έχει, μή εγκαταλιμπανέτω τόν οικείον επίσκοπον, καί επί κοσμικά δικαστήρια μή κατατρεχέτω, αλλά πρότερον τήν υπόθεσιν γυμναζέτω παρά τώ ιδίω επισκόπω, ή γούν, γνώμη αυτού τού επισκόπου, παρ' οίς άν αμφότερα τά μέρη βούλωνται, τά τής δίκης συγκροτείσθω ει δέ τις παρά ταύτα ποιήσοι, κανονικοίς επιτιμίοις υποκείσθω. Ει δέ κληρικός πράγμα έχει πρός τόν ίδιον, ή καί πρός έτερον επίσκοπον, παρά τή συνόδω τής επαρχίας δικαζέσθω. Ει δέ πρός τόν τής επαρχίας μητροπολίτην, επίσκοπος ή κληρικός αμφισβητοίη, καταλαμβανέτω τόν έξαρχον τής διοικήσεως, ή τόν τής βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως θρόνον, καί επ' αυτώ δικαζέσθω.
Αποστ. οδ', Β' ς', Δ' ιζ', κα', Αντιοχ. ιδ', ιε', Καρθαγ. η', ιβ', ιδ', ιε', ις', κζ', κη', λς', πζ', ^ς', ρε', ριε', ριη', ρλδ', ρλζ', ρλη', ρλθ'.

Κανών Ι'

Περί κληρικού τού τήν ιδίαν εκκλησίαν καταλιπόντος.

Μή εξείναι κληρικόν εν δύο πόλεων κατά ταυτόν καταλέγεσθαι εκκλησίαις, εν ή τε τήν αρχήν εχειροτονήθη, καί εν ή προσέφυγεν, ως μείζονι δήθεν, διά δόξης κενής επιθυμίαν. Τούς δέ γε τούτο ποιούντας αποκαθίστασθαι τή ιδία εκκλησία, εν ή εξ αρχής εχειροτονήθησαν, καί εκεί μόνον λειτουργείν. Ει μέν τοι ήδη τις μετετέθη ε άλλης εις άλλην εκκλησίαν, μηδέν τοίς τής προτέρας εκκλησίας,ήτοι τών υπ' αυτήν μαρτυρίων, ή πτωχείαν, ή ξενοδοχείων επικοινωνείν πράγμασι. Τούς δέ γε τολμώντας, μετά τόν όρον τής μεγάλης καί οικουμενικής ταύτης συνόδου, πράττειν τι τών νύν απηγορευμένων, ώρισεν η αγία σύνοδος εκπίπτειν τού ιδίου βαθμού.
Αποστ. ιε', Α', ιε', ις', Δ' ε', κ', ΣΤ' ιζ', ιη', Ζ' ιε', ντιοχ. γ', Καρθ. ξγ', ^η', Σαρδικ. ιε', ις'.

Κανών ΙΑ'

Τίσι δοτέον ειρηνικάς επιστολάς.

Πάντας τούς πένητας καί δεομένους επικουρίας, μετά δοκιμασίας επιστολίοις, είτουν ειρηνικοίς εκκλησιαστικοίς μόνοις, οδεύειν ωρίσαμεν, καί μή συστατικοίς διά τό τάς συστατικάς επιστολάς προσήκειν τοίς ούσιν εν υπολήψει μόνοις παρέχεσθαι προσώποις.
Αποστ. ιβ', λγ', Δ' ιγ', ΣΤ' ιζ', Αντιοχ. ζ', η', ια', Λαοδ. μα', μβ', Σαρδικ. ζ', η', Καρθαγ. λα', ^ζ', ριζ'.

Κανών ΙΒ'

Μή διαιρείν μίαν μητρόπολιν εις δύο.

Ήλθεν εις ημάς, ώς τινες παρά τούς εκκλησιαστικούς θεσμούς προσδραμόντες δυναστείαις, διά πραγματικών τήν μίαν επαρχίαν εις δύο κατένεμον, ως εκ τούτου δύο μητροπολίτας είναι εν τή αυτή επαρχία. Ώρισε τοίνυν η αγία σύνοδος, τού λοιπού μηδέν τοιούτον τολμάσθαι παρά επισκόπου επεί, τόν τοιούτο επιχειρούντα εκπίπτειν τού ιδίου βαθμού. Όσαι δέ ήδη πόλεις διά γραμμάτων βασιλικών τώ τής μητροπόλεως ετιμήθησαν ονόματι, μόνης απολαυέτωσαν τής τιμής, καί ο τήν εκκλησίαν ταύτην διοικών επίσκοπος, δηλονότι σωζομένων τή κατ' αλήθειαν μητροπόλει τών οικείων δικαίων.
Αποστ. λδ', Α' ς', ζ', η', Β' β', γ', Γ' η', Δ' κη', ΣΤ' λς', λθ'.

Κανών ΙΓ'


Ξένους κληρικούς μή ιερουργείν δίχα συστατικών γραμμάτων.

Ξένους κληρικούς καί αγνώστους, εν ετέρα πόλει, δίχα συστατικών γραμμάτων τού ιδίου επισκόπου, μηδόλως μηδαμού λειτουργείν.
Αποστ. ιβ', ιε'.

Κανών ΙΔ'

Μή συνάπτειν γάμον αιρετικοίς ή Ιουδαίοις.

Επειδή έν τισιν επαρχίαις συγκεχώρηται τοίς αναγνώσταις καί ψάλταις, γαμείν, ώρισεν η αγία σύνοδος, μή εξείναί τινι αυτών ετερόδοξον γυναίκα λαμβάνειν. Τούς δέ ήδη εκ τοιούτου γάμου παιδοποιήσαντας, ει μέν έφθασαν βαπρίσαι τά εξ αυτών τεχθέντα παρά τοίς αιρετικοίς, προσάγειν αυτά τή κοινωνία τής καθολικής εκκλησίας μή βαπτίσαντας δέ, μή δύνασθαι έτι βαπτίζειν αυτά παρά τοίς αιρετικοίς, μήτε μήν συνάπτειν πρός γάμον αιρετικώ, ή Ιουδαίω, ή Έλληνι, ει μή άρα επαγγέλλοιτο μετατίθεσθαι εις τήν ορθόδοξον πίστιν τό συναπτόμενον πρόσωπον τώ ορθοδόξω. Ει δέ τις τούτον τόν όρον παραβαίη τής αγίας συνόδου, κανονικώ υποκείσθω επιτιμίω.
Αποστ. κς', ΣΤ' ς', οβ', Λαοδικ. ι', λα', Καρθ. ιθ', κθ', λγ'.

Κανών ΙΕ'

Περί διακονισσών.

Διάκονον μή χειροτονείσθαι γυναίκα πρό ετών τεσσαράκοντα, καί ταύτην μετ' ακριβούς δοκιμασίας. Ει δέ γε δεξαμένη τήν χειροθεσίαν, καί χρόνον τινά παραμείνασα τή λειτουργία, εαυτήν επιδώ γάμω, υβρίσασα τήν τού Θεού χάριν, η τοιαύτη αναθεματιζέσθω μετά τού αυτή συναφθέντος.
Α' ιθ', ΣΤ' ιε', μ', Βασιλ. μδ'.

Κανών ΙΣΤ'

Περί παρθένων.

Παρθένον αναθείσαν εαυτήν τώ δεσπότη Θεώ, ωσαύτως δέ καί μονάζοντας, μή εξείναι γάμω προσομιλείν. Ει δέ γε ευρεθείεν τούτο ποιούντες, έστωσαν ακοινώνητοι. Ωρίσαμεν δέ έχειν τήν αυθεντίαν τής επ' αυτοίς φιλανθρωπίας τόν κατά τόπον επίσκοπον.
Δ' ζ', ΣΤ' μδ', Καρθ. ιθ', Βασιλ. ς', ιη', ιθ', κ', ξ', Αγκύρ. ιθ'.

Κανών ΙΖ'

Μή μετακινείν παροικίαν υπό τινι επαρχία λ' έτη υποκειμένην.


Τάς καθ' εκάστην επαρχίαν αγροικικάς παροικίας, ή εγχωρίους, μένειν απαρασαλεύτους παρά τοίς κατέχουσιν αυτάς επισκόποις, καί μάλιστα ει τριακονταετή χρόνον ταύτας αβιάστως διακατέχοντες ωκονόμησαν. Ει δέ εντός τών τριάκοντα ετών γεγένηταί τις, ή γένοιτο περί αυτών αμφισβήτησις, εξείναι τοίς λέγουσιν ηδικείσθαι, περί τούτων κινείν παρά τή συνόδω τής επαρχίας. Ει δέ τις αδικοίτο παρά τού ιδίου μητροπολίτου, παρά τώ εξάρχω τής διοικήσεως, ή τώ Κωνσταντινουπόλεως θρόνω, δικαζέσθω, καθά προείρηται. Ει δέ καί τις εκ βασιλικής εξουσίας εκαινίσθη πόλις, ή αύθις καινισθείη, τοίς πολιτικοίς καί δημοσίοις τύποις, καί τών εκκλησιαστικών παροικιών η τάξις ακολουθείτω.
Αποστ. οδ', Α', ς', Δ' θ', κα', ΣΤ' κε', λη', Αντιοχ. ιδ', ιε', Καρθ. η', ιβ', ιδ', ιε', ις', κζ', κη', λς', πζ', ^ς', ρε', ριε', ριη', ρκη', ρκθ', ρλ', ρλζ', ρλη', ρλθ'.

Κανών ΙΗ'

Περί συνωμοσίας κληρικών κατά τών οικείων επισκόπων καί συγκληρικών.

Τό τής συνωμοσίας, ή φατρίας, έγκλημα καί παρά τών έξω νόμων πάντη κεκώλυται, πολλώ δή μάλλον εν τή τού Θεού εκκλησία τούτο γίνεσθαι απαγορεύειν προσήκει. Εί τινες τοίνυν κληρικοί, ή μονάζοντες, ευρεθείεν συνομνύμενοι, ή φατριάζοντες, ή κατασκευάς τυρεύοντες επισκόποις, ή συγκληρικοίς, εκπιπτέτωσαν πάντη τού οικείου βαθμού.
Αποστ. λα', ΣΤ' λδ', Καρθ. ι', ξβ', Γάγγρ. ς΄, Αντιοχ. ε', ΑΒ' γ', ιδ', ιε'.

Κανών ΙΘ'

Περί επαρχιακών συνόδων.

Ήλθεν εις τάς ημετέρας ακοάς, ως εν ταίς επαρχίαις αι κεκανονισμέναι σύνοδοι τών επισκόπων ου γίνονται, καί εκ τούτου πολλά παραμελείται τών διορθώσεως δεομένων εκκλησιαστικών πραγμάτων. Ώρισε τοίνυν η αγία σύνοδος, κατά τούς τών αγίων Πατέρων κανόνας, δίς τού ενιαυτού επί τό αυτό συντρέχειν καθ' εκάστην επαρχίαν τούς επισκόπους, ένθα άν ο τής μητροπόλεως επίσκοπος δοκιμάση, καί διορθούν έκαστα τά ανακύπτοντα. Τούς δέ μή συνιόντας επισκόπους, ενδημούντας ταίς εαυτών πόλεσι, καί ταύτα εν υγεία διάγοντας, καί πάσης απαραιτήτου καί αναγκαίας ασχολίας όντας ελευθέρους, αδελφικώς επιπλήττεσθαι.
Αποστ. λζ', Α' ε', ΣΤ' η', Ζ' ς', Αντιοχ. κ', Καρθ. κς', πα', πδ', πε', ρδ'.

Κανών Κ'

Περί τών δεχομένων επισκόπων ξένους κληρικούς.

Κληρικούς εις εκκλησίαν τελούντας, καθώς ήδη ωρίσαμεν, μή εξείναι εις άλλης πόλεως τάττεσθαι εκκλησίαν αλλά στέργειν εκείνην, εν ή λειτουργείν εξ αρχής ηξιώθησαν, εκτός εκείνων, οίτινες απολέσαντες τάς οικείας πατρίδας από ανάγκης, εις άλλην εκκλησίαν μετήλθον. Ει δέ τις επίσκοπος μετά τόν όρον τούτον, άλλω επισκόπω προσήκοντα δέξοιτο κληρικόν, έδοξεν ακοινώνητον είναι καί τόν δεχθέντα, καί τόν δεξάμενον, έως άν ο μεταστάς κληρικός εις τήν ιδίαν επανέλθη εκκλησίαν.
Αποστ. ιε', Α' ιε', ις', Δ' ε', ι', κγ', ΣΤ' ιζ', ιη', Ζ' ιε', Αντιοχ. γ', Καρθαγ. ξγ', ^η', Σαρδικ. ιε', ις'.

Κανών ΚΑ'

Εξεταστέοι οι κατήγοροι επισκόπων, ή κληρικών.


Κληρικούς, ή λαϊκούς, κατηγορούντας επισκόπων, ή κληρικών, απλώς καί αδοκιμάστως μή προσδέχεσθαι εις κατηγορίαν, ει μή πρότερον εξετασθείη αυτών η υπόληψις.
Αποστ. οδ', Β' ς', Καρθαγ. η', κζ', ρλζ', ρλη', ρλθ'.

Κανών ΚΒ'

Περί τού μή διαρπάζειν τούς κληρικούς τήν ουσίαν
τών θνησκόντων επισκόπων.

Μή εξείναι κληρικοίς μετά θάνατον τού ιδίου επισκόπου, διαρπάζειν τά διαφέροντα αυτώ πράγματα, καθώς καί τοίς παραλαμβάνουσιν απηγόρευται ή τούς τούτο ποιούντας, κινδυνεύειν περί τούς ιδίους βαθμούς.
Αποστ. μ', Αντιοχ. κδ', ΣΤ' λε', Καρθ. λ', πθ'.

Κανών ΚΓ'


Περί απομακρύνσεως εκ ΚΠόλεως τών άλλοθεν ακοινωνήτων κληρικών.

Ήλθεν εις τάς ακοάς τής αγίας συνόδου, ως κληρικοί τινες καί μονάζοντες, μηδέν εγκεχειρισμένοι υπό τού ιδίου επισκόπου, έστι δ' ότε καί ακοινώνητοι γενόμενοι παρ' αυτού, καταλαμβάνοντες τήν βασιλεύουσαν Κωνσταντινούπολιν, επί πολύεν αυτή διατρίβουσι, ταραχάς εμποιούντες, καί θορυβούντες τήν εκκλησιαστικήν κατάστασιν, ανατρέπουσί τε οίκους τινών. Ώρισε τοίνυν η αγία σύνοδος, τούς τοιούτους υπομιμνήσκεσθαι μέν πρότερον διά τού εκδίκου τής κατά Κωνσταντινούπολιν αγιωτάτης εκκλησίας επί τώ εξελθείν τής βασιλευούσης πόλεως ει δέ τοίς αυτοίς πράγμασιν  επιμένοιεν αναισχυντούντες, καί άκοντας αυτούς διά τού αυτού εκδίκου εκβάλλεσθαι, καί τούς ιδίους καταλαμβάνειν τόπους. 
Αποστ. ιε', Α' ιε', ις', Δ' ε', ι', κ', ΣΤ' ιζ', ιη', Ζ' ιε', ΣΑντιοχ. γ', Καρθ. ξγ', ^η', Σαρδικ. ιε', ις', ιθ'.


Κανών ΚΔ'


Περί τού μή μεταλλάττεσθαι τά μοναστήρια εις κοσμικά καταλύματα. 

Τά άπαξ καθιερωθέντα μοναστήρια, κατά γνώμην επισκόπου, μένειν εις τό διηνεκές μοναστήρια, καί τά ανήκοντα αυτοίς πράγματα φυλάττεσθαι, καί μηκέτι γίνεσθαι ταύτα κοσμικά καταγώγια τούς δέ συγχωρούντας τούτο γίνεσθαι, υποκείσθαι τοίς εκ τών κανόνων επιτιμίοις.
Δ' δ', ΣΤ' μθ', Ζ' ιβ', ιθ', ΑΒ' α', Κυρίλλου β'. 

Κανών ΚΕ' 

Περί τής εντός τριμήνου πληρώσεως 
τών επισκοπικών θρόνων. 

Επειδή πέρ τινες τών μητροπολιτών, ως περιηχήθημεν, αμελούσι τών εγκεχειρισμένων αυτοίς ποιμνίων, καί αναβάλλονται τάς χειροτονίας τών επισκόπων έδοξε τή αγία συνόδω, εντός τριών μηνών γίνεσθαι τάς χειροτονίας τών επισκόπων, ει μήποτε άρα απαραίτητος ανάγκη παρασκευάσοι επιταθήναι τόν τής αναβολής χρόνον. Ει δέ μή τούτο ποιήσοι, υποκείσθαι αυτόν εκκλησιαστικοίς επιτιμίοις. Τήν μέν τοι πρόσοδον τής χηρευούσης εκκλησίας, σώαν παρά τώ οικονόμω τής αυτής εκκλησίας φυλάττεσθαι. 
Αποστ. νη', ΣΤ' ιθ', ΑΒ ις', Καρθ. οθ', πβ', πς', ρλα', ρλβ', ρλγ', Πετρ. ι'.

Κανών ΚΣΤ' 

Περί οικονόμων 

Επειδή έν τισιν εκκλησίαις , ως περιηχήθημεν, δίχα οικονόμων οι επίσκοποι τά εκκλησιαστικά χειρίζουσι πράγματα, έδοξε πάσαν εκκλησίαν επίσκοπον έχουσαν, καί οικονόμον έχειν εκ τού ιδίου κλήρου, οικονομούντα τά εκκλησιαστικά κατά γνώμην τού ιδίου επισκόπου ώστε μή αμάρτυρον είναι τήν οικονομίαν τής εκκλησίας, καί εκ τούτου σκορπίζεσθαι τά αυτής πράγματα, καί λοιδορίαν τή ιερωσύνη προστρίβεσθαι ει δέ μή τούτο ποιήσοι, υποκείσθαι  αυτόν τοίς θείοις κανόσιν. 
Αποστ. λη', λθ', μα', Ζ' ια', ιβ', Αντιοχ. κδ', κε', ΑΒ' ζ', Καρθαγ. λδ', μα', Γάγγρ. ζ', Αγκύρ. ιε', Θεοφίλ. ι', Κυρίλλ. β'. 

Κανών ΚΖ' 

Περί αρπαζόντων γυναίκας.

Τούς αρπάζοντας γυναίκας επ' ονόματι συνοικεσίου, ή συμπράττοντας, ή συναιρομένους τοίς αρπάζουσιν, ώρισεν η αγία σύνοδος, ει μέν κληρικοί είεν, εκπίπτειν τού ιδίου βαθμού ει δέ λαϊκοί, αναθεματίζεσθαι. 
ΣΤ' ^β', Αγκύρ. ια', Βασιλ. κβ', λ', λη', μβ', νγ'. 

Κανών ΚΗ' 

Περί τών τού ΚΠόλεως προνομίων. 

Πανταχού τοίς τών αγίων Πατέρων όροις επόμενοι, καί τόν αρτίως αναγνωσθέντα κανόνα τών εκατόν πεντήκοντα θεοφιλεστάτων επισκόπων, τών συναχθέντων επί τού τής ευσεβούς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίου, τού γενομένου βασιλέως εν τή βασιλίδι Κωνσταντινουπόλεως Νέα Ρώμη, γνωρίζοντες, τά αυτά καί ημείς ορίζομέν τε καί ψηφιζόμεθα περί τών πρεσβείων τής αγιωτάτης εκκλησίας τής αυτής Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης καί γάρ τώ θρόνω τής πρεσβυτέρας Ρώμης, διά τό βασιλεύειν τήν πόλιν εκείνην, οι Πατέρες εικότως αποδεδώκασι τά πρεσβεία. Καί τώ αυτώ σκοπώ κινούμενοι οι εκατόν πεντήκοντα θεοφιλέστατοι επίσκοποι, τά ίσα πρεσβεία απένειμαν τώ τής Νέας Ρώμης αγιωτάτω θρόνω, ευλόγως κρίναντες, τήν βασιλεία καί συγκλήτω τιμηθείσαν πόλιν, καί τών ίσων απολαύουσαν πρεσβείων τή πρεσβυτέρα βασιλίδι Ρώμη, καί εν τοίς εκκλησιαστικοίς ως εκείνην υπάρχουσαν. Καί ώστε τούς τής Ποντικής, καί τής Ασιανής, καί τής Θρακικής διοικήσεως μητροπολίτας μόνους, έτι δέ καί τούς εν τοίς βαρβαρικοίς επισκόπους τών προειρημένωνδιοικήσεων χειροτονείσθαι υπό τού προειρημένου αγιωτάτου θρόνου τής κατά Κωνσταντινούπολιν αγιωτάτης εκκλησίας δηλαδή εκάστου μητροπολίτου τών προειρημένων διοικήσεων μετά τών τής επαρχίας επισκόπων χειροτονούντος τούς τής επαρχίας επισκόπους, καθώς τοίς θείοις κανόσι διηγόρευται χειροτονείσθαι δέ, καθώς είρηται τούς μητροπολίτας τών προειρημένων διοικήσεων παρά τού Κωνσταντινουπόλεως αρχιεπισκόπου, , ψηφισμάτων συμφώνων κατά τό έθος γινομένων, καί επ' αυτόν αναφερομένων. 
Αποστ. λδ', Β' γ', ΣΤ' λς'. 

Κανών ΚΘ' 

Οι επίσκοποι ουχ υποβιβάζονται εις πρεσβυτέρους.

Επίσκοπον εις πρεσβυτέρου βαθμόν φέρειν, ιεροσυλία εστίν. Ει δέ αιτία τις δικαία εκείνους από τής πράξεως τής επισκοπής αποκινεί, ουδέ πρεσβυτέρου τόπον κατέχειν οφείλουσιν. Ει δέ εκτός τινος εγκλήματος απεκινήθησαν τού αξιώματος, πρός τήν τής επισκοπής αξίαν επαναστρέψουσιν. Ανατόλιος ο ευλαβέστατος αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, είπεν Ούτοι οι λεγόμενοι από τής επισκοπικής αξίας εις τήν τού πρεσβυτέρου τάξιν κατεληλυθέναι, ει μέν υπό ευλόγων τινών αιτιών καταδικάζονται, εικότως ουδέ τής πρεσβυτέρου εντόςάξιοι τυγχάνουσιν είναι τιμής ει δέ δίχα τινός αιτίας ευλόγου εις τόν ήττονα κατεβιβάσθησαν βαθμόν, δίκαιοι τυγχάνουσιν, εί γε ανεύθυνοι φανείεν, τήν τής επισκοπής επαναλαβείν αξίαν τε καί ιερωσύνην. 

Κανών Λ' 

Περί τών εν τή συνόδω μή υπογραφόντων
Αιγυπτίων επισκόπων. 

Επειδή οι ευλαβέστατοι επίσκοποι τής Αιγύπτου, ουχ ως μαχόμενοι τή καθολική πίστει, υπογράψαι τή επιστολή τού οσιωτάτου αρχιεπισκόπου Λέοντος επί τού παρόντος ανεβάλοντο, αλλά φάσκοντες, έθος είναι εν τή Αιγυπτιακή διοικήσει παρά γνώμην καί διατύπωσιν τού αρχιεπισκόπου μηδέν τοιούτο ποιείν καί αξιούσιν εκδοθήναι αυτοίς άχρι τής χειροτονίας τού εσομένου τής τών Αλεξανδρέων μεγαλουπόλεως επισκόπου εύλογον ημίν εφάνη καί φιλάνθρωπον, ώστε αυτοίς μένουσιν επί τού οικείου σχήματος εν τή βασιλευούση πόλει, ένδοσιν παρασχεθήναι, άχρις άν χειροτονηθή ο αρχιεπίσκοπος τής Αλεξανδρέων μεγαλοπόλεως. Όθεν μένοντες επί τού οικείου σχήματος, ή εγγύας παρέξουσιν, ει τούτο αυτοίς δυνατόν, ή εξωμοσία καταπιστευθήσονται. 
Αποστολ. κ', λδ'.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ'

Στίχ. 8-15. Ο Στέφανος κηρύττει τόν Χριστόν.
Οδηγείται εις τό συνέδριον.

8 Στέφανος δέ πλήρης πίστεως καί δυνάμεως εποίει τέρατα καί σημεία μεγάλα εν τώ λαώ. 
9 ανέστησαν δέ τινες τών εκ τής συναγωγής τής λεγομένης Λιβερτίνων καί Κυρηναίων καί Αλεξανδρέων καί τών από Κιλικίας καί Ασίας συζητούντες τώ Στεφάνω, 
10 καί ουκ ίσχυον αντιστήναι τή σοφία καί τώ πνεύματι ώ ελάλει. 
11 τότε υπέβαλον άνδρας λέγοντας ότι ακηκόαμεν αυτού λαλούντος ρήματα βλάσφημα εις Μωϋσήν καί τόν Θεόν 
12 συνεκίνησάν τε τόν λαόν καί τούς πρεσβυτέρους καί τούς γραμματείς, καί επιστάντες συνήρπασαν αυτόν καί ήγαγον εις τό συνέδριον,
13 έστησάν τε μάρτηρας ψευδείς λέγοντας ο άνθρωπος ούτος ου παύεται ρήματα βλάσφημα λαλών κατά τού τόπου τού αγίου καί τού νόμου
14 ακηκόαμεν γάρ αυτού λέγοντος ότι Ιησούς ο Ναζωραίος ούτος καταλύσει τόν τόπον τούτον καί αλλάξει τά έθη ά παρέδωκεν ημίν Μωϋσής. 
15 καί ατενίσαντες εις αυτόν άπαντες οι καθεζόμενοι εν τώ συνεδρίω είδον τό πρόσωπον αυτού ωσεί πρόσωπον αγγέλου. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ'

Στίχ. 1-7. Εκλογή τών επτά διακόνων.

Εν δέ ταίς ημέραις ταύταις πληθυνόντων τών μαθητών εγένετο γογγυσμός τών Ελληνιστών πρός τούς Εβραίους, ότι παρεθεωρούντο εν τή διακονία τή καθημερινή αι χήραι αυτών.
2 προσκαλεσάμενοι δέ οι δώδεκα τό πλήθος τών μαθητών είπον ουκ αρεστόν εστιν ημάς καταλείψαντας τόν λόγον τού Θεού διακονείν τραπέζαις.
3 επισκέψασθε ούν, αδελφοί, άνδρας εξ υμών μαρτυρουμένους επτά, πλήρεις Πνεύματος Αγίου καί σοφίας, ούς καταστήσομεν επί τής χρείας ταύτης 
4 ημείς δέ τή προσευχή καί τή διακονία τού λόγου προσκαρτερήσομεν. 
5 καί ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός τού πλήθους καί εξελέξαντο Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως Πνεύματος Αγίου, καί Φίλιππον καί Πρόχορον καί Νικάνορα καί Τίμωνα καί Παρμενάν καί Νικόλαον προσήλυτον Αντιοχέα,
6 ούς έστησαν ενώπιον τών αποστόλων, καί προσευξάμενοι επέθηκαν αυτοίς τάς χείρας. 
7 καί ο λόγος τού Θεού ηύξανε, καί επληθύνετο ο αριθμός τών μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα, πολύς τε όχλος τών ιερέων υπήκουον τή πίστει.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'

Στίχ. 17-42. Δευτέρα φυλάκισις τού Πέτρου καί τού Ιωάννου
καί διά θαύματος θαυμαστή αποφυλάκισις αυτών.

17 Αναστάς δέ ο αρχιερεύς καί πάντες οι σύν αυτώ, η ούσα αίρεσις τών Σαδδουκαίων, επλήσθησαν ζήλου 
18 καί επέβαλον τάς χείρας αυτών επί τούς αποστόλους, καί έθεντο αυτούς εν τηρήσει δημοσία. 
19 άγγελος δέ Κυρίου διά τής νυκτός ήνοιξε τάς θύρας τής φυλακής, εξαγαγών τε αυτούς είπε 
20 πορεύεσθε, καί σταθέντες λαλείτε εν τώ ιερώ τώ λαώ πάντα τά ρήματα τής ζωής ταύτης. 
21 ακούσαντες δέ εισήλθον υπό τόν όρθρον εις τό ιερόν καί αδίδασκον. παραγενόμενος δέ ο αρχιερεύς καί οι σύν αυτώ συνεκάλεσαν τό συνέδριον καί πάσαν τήν γερουσίαν τών υιών Ισραήλ, καί απέστειλαν εις τό δεσμωτήριον αχθήναι αυτούς. 
22 οι δέ υπηρέται παραγενόμενοι ουχ εύρον αυτούς εν τή φυλακή, αναστρέψαντες δέ απήγγειλαν 
23 λέγοντες ότι τό μέν δεσμωτήριον εύρομεν κεκλεισμένον εν πάση ασφαλεία καί τούς φύλακας εστώτας πρό τών θυρών, ανοίξαντες δέ έσω ουδένα εύρομεν. 
24 ως δέ ήκουσαν τούς λόγους τούτους ό τε ιερεύς καί ο στρατηγός τού ιερού καί οι αρχιερείς, διηπόρουν περί αυτών τί άν γένοιτο τούτο. 
25 παραγενόμενος δέ τις απήγγειλεν αυτοίς ότι ιδού οι άνδρες, ούς έθεσθε εν τή φυλακή, εισίν εν τώ ιερώ εστώτες καί διδάσκοντες τόν λαόν. 
26 τότε απελθών ο στρατηγός σύν τοίς υπηρέταις ήγαγεν αυτούς ου μετά βίας εφοβούντο γάρ τόν λαόν, ίνα μή λιθασθώσιν 
27 αγαγόντες δέ αυτούς έστησαν εν τώ συνεδρίω καί επηρώτησεν αυτούς ο αρχιερεύς 
28 λέγων ου παραγγελία παρηγγείλαμεν υμίν μή διδάσκειν επί τώ ονόματι τούτω; καί ιδού πεπληρώκατε τήν Ιερουσαλήμ τής διδαχής υμών, καί βούλεσθε επαγαγείν εφ' ημάς τό αίμα τού ανθρώπου τούτου.
29 αποκριθείς δέ Πέτρος καί οι απόστολοι είπον πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις. 
30 ο Θεός τών πατέρων ημών ήγειρεν Ιησούν, όν υμείς διεχειρίσασθε κρεμάσαντες επί ξύλου 
31 τούτον ο Θεός αρχηγόν καί σωτήρα ύψωσε τή δεξιά αυτού δούναι μετάνοιαν τώ Ισραήλ καί άφεσιν αμαρτιών. 
32 καί ημείς εσμεν αυτού μάρτυρες τών ρημάτων τούτων, καί τό Πνεύμα δέ τό Άγιον ό έδωκεν ο Θεός τοίς πειθαρχούσιν αυτώ. 
33 οι δέ ακούσαντες διεπρίοντο καί εβουλεύοντο ανελείν αυτούς. 
34 Αναστάς δέ τις εν τώ συνεδρίω Φαρισαίος ονόματι Γαμαλιήλ, νομοδιδάσκαλος τίμιος παντί τώ λαώ, εκέλευσεν έξω βραχύ τι τούς αποστόλους ποιήσαι, 
35 είπε τε πρός αυτούς άνδρες Ισραηλίται, προσέχετε εαυτοίς επί τοίς ανθρώποις τούτοις τί μέλλετε πράσσειν. 
36 πρό γάρ τούτων τών ημερών ανέστη Θευδάς, λέγων είναί τινα εαυτόν, ώ προσεκλίθη αριθμός ανδρών ωσεί τετρακοσίων ός ανηρέθη, καί πάντες όσοι επείθοντο αυτώ διελύθησαν καί εγένοντο εις ουδέν. 
37 μετά τούτον ανέστη Ιούδας ο Γαλιλαίος εν ταίς ημέραις τής απογραφής καί απέστησε λαόν ικανόν οπίσω αυτού κακείνος απώλετο, καί πάντες όσοι επείθοντο αυτώ διεσκορπίσθησαν. 
38 καί τά νύν λέγω υμίν, απόστητε από τών ανθρώπων τούτων καί εάσατε αυτούς ότι εάν ή εξ ανθρώπων η βουλή αύτη ή τό έργον τούτο, καταλυθήσεται 
39 ει δέ εκ Θεού εστιν, ου δύνασθε καταλύσαι αυτό, μή ποτε καί θεομάχοι ευρεθήτε. 
40 επείσθησαν δέ αυτώ, καί προσκαλεσάμενοι τούς αποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μή λαλείν επί τώ ονόματι τού Ιησού, καί απέλυσαν αυτούς. 
41 οι μέν ούν επορεύοντο χαίροντες από προσώπου τού συνεδρίου, ότι υπέρ τού ονόματος αυτού κατηξιώθησαν ατιμασθήναι 
42 πάσάν τε ημέραν εν τώ ιερώ καί κατ' οίκον ουκ επαύοντο διδάσκοντες καί ευαγγελιζόμενοι Ιησούν τόν Χριστόν. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'

Στίχ. 12-16. Θαύματα τών αποστόλων.

12 Διά δέ τών χειρών τών αποστόλων εγίνετο σημεία καί τέρατα εν τώ λαώ πολλά καί ήσαν ομοθυμαδόν άπαντες εν τή στοά Σολομώντος 
13 τών δέ λοιπών ουδείς ετόλμα κολλάσθαι αυτοίς, αλλ' εμεγάλυνεν αυτούς ο λαός 
14 μάλλον δέ προσετίθεντο πιστεύοντες τώ Κυρίω πλήθη ανδρών τε καί γυναικών, 
15 ώστε κατά τάς πλατείας εκφέρειν τούς ασθενείς καί τιθέναι επί κλινών καί κραβάττων, ίνα ερχομένου Πέτρου κάν η σκιά επισκιάση τινί αυτών. 
16 συνήρχετο δέ καί τό πλήθος τών πέριξ πόλεων εις Ιερουσαλήμ φέροντες ασθενείς καί οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες εθεραπεύοντο άπαντες. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'

Στίχ. 1-11. Τό ψεύδος καί η τιμωρία τού Ανανίου καί τής Σαπφείρης.

Ανήρ δέ τις Ανανίας ονόματι σύν Σαπφείρη τή γυναικί αυτού επώλησε κτήμα 
2 καί ενοσφίσατο από τής τιμής, συνειδυίας καί τής γυναικός αυτού, καί ενέγκας μέρος τι παρά τούς πόδας τών αποστόλων έθηκεν. 
3 είπε δέ Πέτρος Ανανία διατί επλήρωσεν ο σατανάς τήν καρδίαν σου, ψεύσασθαί σε τό Πνεύμα τό Άγιον καί νοσφίσασθαι από τής τιμής τού χωρίου; 
4 ουχί μένον σοι έμενε καί πραθέν εν τή σή εξουσία υπήρχε; τί ότι έθου εν τή καρδία σου τό πράγμα τούτο; ουκ εψεύσω ανθρώποις, αλλά τώ Θεώ.
5 ακούων δέ ο Ανανίας τούς λόγους τούτους πεσών εξέψυξε, καί εγένετο φόβος μέγας επί πάντας τούς ακούοντας ταύτα. 
6 αναστάντες δέ οι νεώτεροι συνέστειλαν αυτόν καί εξενέγκαντες έθαψαν. 
7 Εγένετο δέ ως ωρών τριών διάστημα καί η γυνή αυτού, μή ειδυία τό γεγονός, εισήλθεν. 
8 απεκρίθη δέ αυτή ο Πέτρος ειπέ μοι, ει τοσούτου τό χωρίον απέδοσθε; η δέ είπε ναί, τοσούτου. 
9 ο δέ Πέτρος είπε πρός αυτήν τί ότι συνεφωνήθη υμίν πειράσαι τό Πνεύμα Κυρίου; ιδού οι πόδες τών θαψάντων τόν άνδρα σου επί τή θύρα καί εξοίσουσί σε. 
10 έπεσε δέ παραχρήμα παρά τούς πόδας αυτού καί εξέψυξεν εισελθόντες δέ οι νεανίσκοι εύρον αυτήν νεκράν, καί εξενέγκαντες έθαψαν πρός τόν άνδρα αυτής. 
11 καί εγένετο φόβος μέγας εφ' όλην τήν εκκλησίαν καί επί πάντας τούς ακούοντας ταύτα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'

Στίχ. 32-37. Ενότης θαυμαστή τών πιστών.

32 Τού δέ πλήθους τών πιστευσάντων ήν η καρδία καί η ψυχή μία, καί ουδέ είς τι τών υπαρχόντων αυτώ έλεγεν ίδιον είναι, αλλ' ήν αυτοίς άπαντα κοινά. 
33 καί μεγάλη δυνάμει απεδίδουν τό μαρτύριον οι απόστολοι τής αναστάσεως τού Κυρίου Ιησού, χάρις τε μεγάλη ήν επί πάντας αυτούς. 
34 ουδέ γάρ ενδεής τις υπήρχεν εν αυτοίς όσοι γάρ κτήτορες χωρίων ή οικιών υπήρχον, πωλούντες έφερον τάς τιμάς τών πιπρασκομένων καί ετίθουν παρά τούς πόδας τών αποστόλων 
35 διεδίδοτο δέ εκάστω καθότι άν τις χρείαν είχεν.
36 Ιωσής δέ ο επικληθείς Βαρνάβας από τών αποστόλων, ό εστι μεθερμηνευόμενον υιός παρακλήσεως, Λευϊτης, Κύπριος τώ γένει, 
37 υπάρχοντος αυτώ αγρού, πωλήσας ήνεγκε τό χρήμα καί έθηκε παρά τούς πόδας τών αποστόλων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'

Στίχ. 23-31. Προσευχή τής Εκκλησίας.

23 Απολυθέντες δέ ήλθον πρός τούς ιδίους καί απήγγειλαν όσα πρός αυτούς οι αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι είπον. 
24 οι δέ ακούσαντες ομοθυμαδόν ήραν φωνήν πρός τόν Θεόν καί είπον Δέσποτα, σύ ο ποιήσας τόν ουρανόν καί τήν γήν καί τήν θάλασσαν καί πάντα τά εν αυτοίς, 
25 ο διά στόματος Δαυϊδ παιδός σου ειπών ίνα τί εφρύαξαν έθνη καί λαοί εμελέτησαν κενά; 
26 παρέστησαν οι βασιλείς τής γής καί οι άρχοντες συνήχθησαν επί τό αυτό κατά τού Κυρίου καί κατά τού Χριστού αυτού. 
27 συνήχθησαν γάρ επ' αληθείας επί τόν άγιον παίδα σου Ιησούν, όν έχρισας, Ηρώδης τε καί Πόντιος Πιλάτος σύν έθνεσι καί λαοίς Ισραήλ, 
28 ποιήσαι όσα η χείρ σου καί η βουλή σου προώρισε γενέσθαι 
29 καί τά νύν, Κύριε, έπιδε επί τάς απειλάς αυτών, καί δος τοίς δούλοις σου μετά παρρησίας πάσης λαλείν τόν λόγον σου 
30 εν τώ τήν χείρα σου εκτείνειν σε εις ίασιν καί σημεία καί τέρατα γίνεσθαι διά τού ονόματος τού αγίου παιδός σου Ιησού. 
31 καί δεηθέντων αυτών εσαλεύθη ο τόπος εν ώ ήσαν συνηγμένοι, καί επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, καί ελάλουν τόν λόγον τού Θεού μετά παρρησίας. 

Μοναστήρι Προυσσού

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'

Στίχ. 1-22. Οι απόστολοι Πέτρος καί Ιωάννης ενώπιον τού συνεδρίου.

Λαλούντων δέ αυτών πρός τόν λαόν επέστησαν αυτοίς οι ιερείς καί ο στρατηγός τού ιερού καί οι Σαδδουκαίοι, 
2 διαπονούμενοι διά τό διδάσκειν αυτούς τόν λαόν καί καταγγέλλειν εν τώ Ιησού τήν ανάστασιν τών νεκρών 
3 καί επέβαλον αυτοίς τάς χείρας καί έθεντο εις τήρησιν εις τήν αύριον ήν γάρ εσπέρα ήδη. 
4 πολλοί δέ τών ακουσάντων τόν λόγον επίστευσαν, καί εγενήθη ο αριθμός τών ανδρών ωσεί χιλιάδες πέντε. 
5 Εγένετο δέ επί τήν αύριον συναχθήναι αυτών τούς άρχοντας καί τούς πρεσβυτέρους καί γραμματείς εις Ιερουσαλήμ, 
6 καί Άνναν τόν αρχιερέα καί Καϊάφαν καί Ιωάννην καί Αλέξανδρον καί όσοι ήσαν εκ γένους αρχιερατικού, 
7 καί στήσαντες αυτούς εν τώ μέσω επυνθάνοντο εν ποία δυνάμει ή εν ποίω ονόματι εποιήσατε τούτο υμείς; 
8 τότε Πέτρος πλησθείς Πνεύματος Αγίου είπε πρός αυτούς άρχοντες τού λαού καί πρεσβύτεροι τού Ισραήλ, 
9 ει ημείς σήμερον ανακρινόμεθα επί ευεργεσία ανθρώπου ασθενούς, εν τίνι ούτος σέσωσται, 
10 γνωστόν έστω πάσιν υμίν καί παντί τώ λαώ Ισραήλ ότι εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου, όν υμείς εσταυρώσατε, όν ο Θεός ήγειρεν εκ νεκρών, εν τούτω ούτος παρέστηκεν ενώπιον υμών υγιής. 
11 ούτός εστιν ο λίθος ο εξουθενηθείς υφ' υμών τών οικοδομούντων, ο γενόμενος εις κεφαλής γωνίας. 
12 καί ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία ουδέ γάρ όνομά εστιν έτερον υπό τόν ουρανόν τό δεδομένον εν ανθρώποις εν ώ δεί σωθήναι ημάς. 
13 Θεωρούντες δέ τήν τού Πέτρου παρρησίαν καί Ιωάννου, καί καταλαβόμενοι ότι άνθρωποι αγράμματοί εισι καί ιδιώται, εθαύμαζον, επεγίνωσκόν τε αυτούς ότι σύν τώ Ιησού ήσαν, 
14 τόν δέ άνθρωπον βλέποντες σύν αυτοίς εστώτα τόν τεθεραπευμένον, ουδέν είχον αντειπείν. 
15 κελεύσαντες δέ αυτούς έξω τού συνεδρίου απελθείν, συνέβαλλον πρός αλλήλους 
16 λέγοντες τί ποιήσομεν τοίς ανθρώποις τούτοις; ότι μέν γάρ γνωστόν σημείον γέγονε δι αυτών, πάσι τοίς κατοικούσιν Ιερουσαλήμ φανερόν, καί ου δυνάμεθα αρνήσασθαι 
17 αλλ' ίνα μή επί πλείον διανεμηθή εις τόν λαόν, απειλή απειλησώμεθα αυτοίς μηκέτι λαλείν επί τώ ονόματι τούτω μηδενί ανθρώπων.
18 καί καλέσαντες αυτούς παρήγγειλαν αυτοίς τό καθόλου μή φθέγγεσθαι μηδέ διδάσκειν επί τώ ονόματι τού Ιησού. 
19 ο δέ Πέτρος καί Ιωάννης αποκριθέντες πρός αυτούς είπον ει δίκαιόν εστιν ενώπιον τού Θεού υμών ακούειν μάλλον ή τού Θεού, κρίνατε. 
20 ου δυνάμεθα γάρ ημείς ά είδομεν καί ακούσαμεν μή λαλείν. 
21 οι δέ προσαπειλησάμενοι απέλυσαν αυτούς, μηδέν ευρίσκοντες τό πώς κολάσονται αυτούς, διά τόν λαόν, ότι πάντες εδόξαζον τόν Θεόν επί τώ γεγονότι
 22 ετών γάρ ήν πλειόνων τεσσαράκοντα ο άνθρωπος εφ' όν εγεγόνει τό σημείον τούτο τής ιάσεως.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'

Στίχ. 12-26. Δευτέρα ομιλία τού Πέτρου.
Νέα προτροπή εις μετάνοιαν.

12 ιδών δέ Πέτρος απεκρίνατο πρός τόν λαόν άνδρες Ισραηλίται, τί θαυμάζετε επί τούτω, ή ημίν τί ατενίζετε ως ιδία δυνάμει ή ευσεβεία πεποιηκόσι τού περιπατείν αυτόν;
13 ο Θεός Αβραάμ καί Ισαάκ καί Ιακώβ, ο Θεός τών πατέρων ημών, εδόξασε τόν παίδα αυτού Ιησούν όν υμείς μέν παρεδώκατε καί ηρνήσασθε αυτόν κατά πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος εκείνου απολύειν
14 υμείς δέ τόν άγιον καί δίκαιον ηρνήσασθε, καί ητήσασθε άνδρα φονέα χαρισθήναι υμίν,
15 τόν δέ αρχηγόν τής ζωής απεκτείνατε, όν ο Θεός ήγειρεν εκ νεκρών, ού ημείς μάρτυρές εσμεν.
16 καί επί τή πίστει τού ονόματος αυτού τούτον, όν θεωρείτε καί οίδατε, εστερέωσε τό όνομα αυτού, καί η πίστις η δι' αυτού έδωκεν αυτώ τήν ολοκληρίαν ταύτην απέναντι πάντων υμών.
17 καί νύν, αδελφοί, οίδα ότι κατά άγνοιαν επράξατε, ώσπερ καί οι άρχοντες υμών
18 ο δέ Θεός ά προκατήγγειλεν διά στόματος πάντων τών προφητών αυτού παθείν τόν Χριστόν, επλήρωσεν ούτω.
19 μετανοήσατε ούν καί επιστρέψατε εις τό εξαλειφθήναι υμών τάς αμαρτίας,
20 όπως άν έλθωσι καιροί αναψύξεως από προσώπου τού Κυρίου καί αποστείλη τόν προκεχειρισμένον υμίν Χριστόν Ιησούν,
21 όν δεί ουρανόν μέν δέξασθαι άχρι χρόνων αποκαταστάσεως πάντων ών ελάλησεν ο Θεός διά στόματος πάντων αγίων αυτού προφητών απ' αιώνος.
22 Μωϋσής μέν γάρ πρός τούς πατέρας είπεν ότι προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ τών αδελφών υμών ως εμέ αυτού ακούσεσθε κατά πάντα όσα άν λαλήση πρός υμάς.
23 έσται δέ πάσα ψυχή, ήτις εάν μή ακούση τού προφήτου εκείνου, εξολοθρευθήσεται εκ τού λαού.
24 καί πάντες δέ οι προφήται από Σαμουήλ καί τών καθεξής όσοι ελάλησαν, καί κατήγγειλαν τάς ημέρας ταύτας.
25 υμείς εστε οι υιοί τών προφητών καί τής διαθήκης ής διέθετο ο Θεός πρός τούς πατέρας ημών, λέγων πρός Αβραάμ καί εν τώ σπέρματί σου ενευλογηθήσονται πάσαι αι πατριαί τής γής.
26 υμίν πρώτον ο Θεός αναστήσας τόν παίδα αυτού Ιησούν απέστειλεν αυτόν ευλογούντα υμάς εν τώ αποστρέφειν έκαστον από τών πονηριών υμών.