ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'

Μετά τό έβδομον σάλπισμα αρχίζουν γεγονότα προμηνύοντα τήν έλευσιν τού αντιχρίστου. Τοποθετούνται δέ εν τώ ουρανώ, διότι τά ανταποκρινόμενα εις αυτά επίγεια γεγονότα βασίζονται καί έχουσι τόν αόρατον  παράγοντα αυτών εις συνθήκας καί όρους υπεργηΐνους καί ουρανίους. Η μυστηριώδης γυνή μάλλον συμβολίζει τήν βασιλείαν τών ουρανών εν τή ιουδαϊκή θεοκρατία καί τή ταύτην διαδεχθείση Εκκλησία. Εγκυμονούσα τήν γέννησιν τού Μεσσίου η πρώτη, μετά τήν γέννησιν αυτού υπό τής Μαρίας αντικατεστάθη υπό τής Εκκλησίας, τής έτι ωδινούσης άχρις ού μορφωθή Χριστός εν τοίς τέκνοις αυτής. Ο δράκων ο κινούμενος πρός εξόντωσιν τού τεχθέντος Μεσσίου είναι ο σατανάς, κυριαρχών διά τής πολυθεΐας καί δι' αυτής πειρώμενος νά κατακτήση καί αυτόν τόν ουρανόν. Ο αγών τού μονοθεϊσμού κατά τής ειδωλολατρίας καί η από τού ύψους τής κυριαρχίας αυτού κατάπτωσις τού σατανά εξεικονίζεται διά τού νικηφόρου αγώνος τού Μιχαήλ κατά τού δράκοντος. Καί οι διωγμοί τούτου κατά τής γυναικός καί τών λοιπών τού σπέρματος αυτής εξεικονίζουσι τούς κατά τής γής στρατευομένης Εκκλησίας διωγμούς τού σατανά.

Καί σημείον μέγα ώφθη εν τώ ουρανώ, γυνή περιβεβλημένη τόν ήλιον, καί η σελήνη υποκάτω τών ποδών αυτής, καί επί τής κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα, 
2 καί εν γαστρί έχουσα έκραζεν ωδίνουσα καί βασανιζομένη τεκείν. 
3 καί ώφθη άλλο σημείον εν τώ ουρανώ, καί ιδού δράκων πυρρός μέγας, έχων κεφαλάς επτά καί κέρατα δέκα, καί επί τάς κεφαλάς αυτού επτά διαδήματα, 
4 καί η ουρά αυτού σύρει τό τρίτον τών αστέρων τού ουρανού, καί έβαλεν αυτούς εις τήν γήν. καί ο δράκων έστηκεν ενώπιον τής γυναικός τής μελλούσης τεκείν, ίνα, όταν τέκη, τό τέκνον αυτής καταφάγη. 
5 καί έτεκεν υιόν άρρενα, ός μέλλει ποιμαίνειν πάντα τά έθνη εν ράβδω σιδηρά καί ηρπάσθη τό τέκνον αυτής πρός τόν Θεόν καί πρός τόν θρόνον αυτού. 
6 καί η γυνή έφυγεν εις τήν έρημον, όπου έχει εκεί τόπον ητοιμασμένον από τού Θεού, ίνα εκεί τρέφωσιν αυτήν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα. 
7 Καί εγένετο πόλεμος εν τώ ουρανώ ο Μιχαήλ καί οι άγγελοι αυτού τού πολεμήσαι μετά τού δράκοντος καί ο δράκων επολέμησε καί οι άγγελοι αυτού, 
8 καί ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τώ ουρανώ. 
9 καί εβλήθη ο δράκων, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος καί ο Σατανάς, ο πλανών τήν οικουμένην όλην, εβλήθη εις τήν γήν, καί οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν. 
10 καί ήκουσα φωνήν μεγάλην εν τώ ουρανώ λέγουσαν άρτι εγένετο η σωτηρία καί η δύναμις καί η βασιλεία τού Θεού ημών καί η εξουσία τού Χριστού αυτού, ότι εβλήθη ο κατήγορος τών αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτών ενώπιον τού Θεού ημών ημέρας καί νυκτός. 
11 καί αυτοί ενίκησαν αυτόν διά τό αίμα τού αρνίου καί διά τόν λόγον τής μαρτυρίας αυτών, καί ουκ ηγάπησαν τήν ψυχήν αυτών άχρι θανάτου. 
12 διά τούτο ευφραίνεσθε ουρανοί καί οι εν αυτοίς σκηνούντες ουαί τήν γήν καί τήν θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος πρός υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει. 
13 Καί ότε είδεν ο δράκων ότι εβλήθη εις τήν γήν, εδίωξε τήν γυναίκα ήτις έτεκε τόν άρρενα. 
14 καί εδόθησαν τή γυναικί δύο πτέρυγες τού αετού τού μεγάλου, ίνα πέτηται εις τήν έρημον εις τόν τόπον αυτής, όπως τρέφηται εκεί καιρόν καί καιρούς καί ήμισυ καιρού από προσώπου τού όφεως. 
15 καί έβαλεν ο όφις εκ τού στόματος αυτού οπίσω τής γυναικός ύδωρ ως ποταμόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση. 
16 καί εβοήθησεν η γή τή γυναικί, καί ήνοιξεν η γή τό στόμα αυτής καί κατέπιε τόν ποταμόν όν έβαλεν ο δράκων εκ τού στόματος αυτού. 
17 καί ωργίσθη ο δράκων επί τή γυναικί, καί απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά τών λοιπών τού σπέρματος αυτής, τών τηρούντων τάς εντολάς τού Θεού καί εχόντων τήν μαρτυρίαν Ιησού.