Ο ΠΑΥΛΟΣ

Ο υπέρ πάντας τούς άλλους Αποστόλους κοπιάσας απόστολος τών Εθνών Παύλος εγεννήθη μέν εν Ταρσώ τής Κιλικίας εκ Φαρισαίου καί εκ τής φυλής Βενιαμίν καταγομένου πατρός, επαιδεύθη δέ εν Ιεροσολύμοις παρά τούς πόδας τού Γαμαλιήλ, γενόμενος κάτοχος, όσον ελάχιστοι, τής ραββινικής θεολογίας. Κατά τήν ογδόην από τής γεννήσεώς του ημέραν, ότε περιετμήθη, εδόθη εις αυτόν τό όνομα Σαούλ ή Σαύλος, επειδή όμως είχε κληρονομήσει από τόν πατέρα του καί τήν ιδιότητα τού Ρωμαίου πολίτου, προσέλαβεν είτα καί τό επώνυμον Παύλος, όπερ ήτο σύνηθες μεταξύ ρωμαϊκών οικογενειών, εξ ωρισμένων γενών καταγομένων. Διώκτης αδιάλλακτος τής Εκκλησίας κατ' αρχάς, επεστράφη εις τόν Χριστιανισμόν, εμφανισθέντος εις αυτόν καθ' οδόν καί εγγύς τής Δαμασκού τού αναστάντος Κυρίου. Διά τήν εμφάνισιν ταύτην αυτός ο διαβόητος μεταξύ τών ορθολογιστών Baur ηναγκάσθη νά ομολογήση, ότι << δι' ουδεμιάς αναλύσεως είτε ψυχολογικής είτε διαλεκτικής δύναταί τις νά επιτύχη τήν βυθομέτρησιν τού μυστηρίου τής ενεργείας, διά τής οποίας ο Θεός απεκάλυψεν εις τόν Σαούλ τόν Υιόν του >>. Κρίσις καί αντίληψις ισχυρά, καρδία πυρίνη, δραστηριότης ακατάβλητος, θέλησις χαλυβδίνη, φύσις συναισθηματική, οξεία ηθική παρατηρητικότης, ετοιμότης καί ευστροφία, δημιουργικότης καί πρωτοτυπία, οργανωτική ικανότης σπανία καί δεξιότης τού άρχειν καί κυβερνάν καί μέ ολίγας λέξεις ασυνήθης πλούτος προσόντων διανοητικών καί πνευματικών απέδειξαν τόν Παύλον πραγματικώς μεγαλοφυή Απόστολον, εξ ολοκλήρου αφωσιωμένον εις τήν αποστολήν αυτού καί καταπληκτικόν εν τή ακαταπονήτω καί εξόχως καρποφόρω δράσει αυτού, ήτις διήρκεσε περί τά 28-30 έτη. Μετά προπαρασκευαστικήν τινα περίοδον, διαρκέσασαν επτά έτη, τήν οποίαν διήλθεν εν Αραβία καί Ταρσώ, κατήλθεν εις Αντιόχειαν ως συμβοηθός τού Βαρνάβα εν τή οργανώσει τής Εκκλησίας ταύτης, επεχείρησε δέ τάς εν Πράξ. ιγ' 1 - ιδ' 27, καί ιε' 36 - ιη' 22, καί ιη' 23 - κα' 16 αναφερομένας τρείς αποστολικάς πορείας αυτού. Συλληφθείς δ' εν Ιεροσολύμοις καί επί διετίαν παραμείνας φυλακισμένος εν Καισαρεία, ωδηγήθη μετά κινδυνώδη πλούν εις Ρώμην, όπου επί διετίαν καί πάλιν παραμείνας δέσμιος καί υπό στρατιωτικήν επιτήρησιν, αφέθη ελεύθερος διά νά επιχειρήση καί τετάρτην αποστολικήν πορείαν, ως εμφαίνεται εκ τών ποιμαντικών του επιστολών. Εν τέλει συνελήφθη καί πάλιν επί Νέρωνος καί περί τό 64 υπέστη τόν διά ξίφους μαρτυρικόν θάνατον. 

Η ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Πρό τής αφίξεως τού Παύλου εις Ρώμην, η οποία εγένετο κατά τήν πρώτην φυλάκισιν αυτού, ήτοι περί τό 60 μ.Χ., δέν φαίνεται πιθανόν άλλος Απόστολος νά εκήρυξε τό ευαγγέλιον εκεί. Διότι άλλως, πώς ήτο δυνατόν νά βεβαιοί ο Παύλος περί εαυτού εν σχέσει καί πρός τήν Ρώμην, ότι εφιλοτιμείτο νά κηρύττη τό Ευαγγέλιον ουχί εκεί, << όπου ωνομάσθη Χριστός, ίνα μή επ' αλλότριον θεμέλιον οικοδομή >>; ( Ρωμ. ιε' 20 ). Εν τούτοις, καθώς φαίνεται εκ τής επιστολής, εν Ρώμη υπήρχεν Εκκλησία προηγμένη καί ακμάζουσα. Πώς λοιπόν καί υπό ποίου είχεν ιδρυθή αύτη; Η πιθανωτέρα γνώμη φαίνεται νά είναι, ότι ο Χριστιανισμός εισήχθη εις τήν πρωτεύουσαν τού τότε κόσμου ουχί υπό μελών τής εκεί ακμαζούσης από τής εποχής τού Πομπηΐου ( 61 π.Χ. ) ιουδαϊκής παροικίας, άτινα είχον ακούσει τό κήρυγμα τού Ευαγγελίου εν Ιεροσολύμοις καί εκείθεν εκόμισαν αυτό, αλλ' υπό Χριστιανών εξ εθνών δι' εμπορικούς καί πολιτικούς λόγους εκ Συρίας, Μακεδονίας καί Αχαΐας επισκεπτομένων συχνάκις τήν πρωτεύουσαν, μεταξύ τών οποίων πιθανώτατα συγκατελέγοντο καί οι Ρωμ. ιστ' 7 μνημονευόμενοι Ανδρόνικος καί Ιουνία ή Ιουνίας. Καί συγκατηριθμήθησαν μέν εις τά μέλη τής εν Ρώμη Εκκλησίας καί εξ Ιουδαίων πολλοί, ως εμφαίνεται καί εκ τού περιεχομένου τής επιστολής ( παράβαλε τά περί Αβραάμ καί Αδάμ αναπτυσσόμενα εις τά πρώτα κεφάλαια ). Κατά τό πλείστον όμως οι Χριστιανοί τής Ρώμης προήρχοντο εξ εθνών ( παράβαλε τά εν κεφ. θ' καί εξής αναπτυσσόμενα ). Εφ' όσον δέ ο Απόστολος είχεν από μακρού τήν επιθυμίαν νά επισκεφθή τήν Ρώμην καί προτιθέμενος ήδη μέ πρώτην ευκαιρίαν νά επιχειρήση τό εις αυτήν ταξίδιον, επωφελείται τής εις Ρώμην μεταβάσεως τής Φοίβης, διακόνου τής εν Κεγχρεαίς Εκκλησίας, νά αποστείλη εκ Κορίνθου εις τούς εκεί Χριστιανούς τήν επιστολήν του ταύτην διά νά προαναγγείλη μέν εις αυτούς τό μελετώμενον ταξίδιον, νά προπαρασκευάση δέ μεταξύ αυτών τό έδαφος πρός καρποφορίαν τού έργου του, όταν θά επεσκέπτετο αυτούς. Επί τώ σκοπώ τούτω προβαίνει εις πλήρη έκθεσιν τού Ευαγγελίου του, αναπτύσσων τάς κεντρικάς γραμμάς αυτού. Δεδομένου δέ, ότι, ως αναφέρεται εν τή επιστολή ( ιε' 25-28 ), επρόκειτο ο Απόστολος νά κομίση εις Ιεροσόλυμα τάς χρηματικάς συνδρομάς, αίτινες είχον συλλεγή από τάς διαφόρους εξ εθνών Εκκλησίας υπέρ τών εκεί πτωχών Χριστιανών, δυνάμεθα νά συναγάγωμεν, ότι η επιστολή εγράφη κατά τό τελευταίον ταξίδιον τού Παύλου εις Κόρινθον καί μήνας τινάς πρίν ή συλληφθή ούτος εν Ιεροσολύμοις, διά νά φυλακισθή εν συνεχεία εις Καισάρειαν ήτοι περίπου κατά τό 58 μ.Χ.