ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' 

Στίχ. 1-10. Συνέπειαι τής απιστίας τών Ιουδαίων. 

Λέγω ούν, μή απώσατο ο Θεός τόν λαόν αυτού; μή γένοιτο καί γάρ εγώ Ισραηλίτης ειμί, εκ σπέρματος Αβραάμ, φυλής Βενιαμίν. 
2 ουκ απώσατο ο Θεός τόν λαόν αυτού όν προέγνω. ή ουκ οίδατε εν Ηλία τί λέγει η γραφή, ως εντυγχάνει τώ Θεώ κατά τού Ισραήλ λέγων; 
3 Κύριε, τούς προφήτας σου απέκτειναν καί τά θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, καγώ υπελείφθην μόνος, καί ζητούσι τήν ψυχήν μου. 
4 αλλά τί λέγει αυτώ ο χρηματισμός; κατέλιπον εμαυτώ επτακισχιλίους άνδρας, οίτινες ουκ έκαμψαν γόνυ τή Βάαλ. 
5 ούτως ούν καί εν τώ νύν καιρώ λείμμα κατ' εκλογήν χάριτος γέγονεν. 
6 ει δέ χάριτι, ουκέτι εξ έργων επεί η χάρις ουκέτι γίνεται χάρις. ει δέ εξ έργων, ουκέτι εστί χάρις επεί τό έργον ουκέτι εστίν έργον. 
7 Τί ούν; ό επιζητεί Ισραήλ, τούτο ουκ επέτυχεν, η δέ εκλογή επέτυχεν οι δέ λοιποί επωρώθησαν, 
8 καθώς γέγραπται έδωκεν αυτοίς ο Θεός πνεύμα κατανύξεως, οφθαλμούς τού μή βλέπειν καί ώτα τού μή ακούειν, έως τής σήμερον ημέρας. 
9 καί Δαυΐδ λέγει γενηθήτω η τράπεζα αυτών εις παγίδα καί εις θήραν καί εις σκάνδαλον καί εις ανταπόδομα αυτοίς 
10 σκοτισθήτωσαν οι οφθαλμοί αυτών τού μή βλέπειν, καί τόν νώτον αυτών διά παντός σύγκαμψον.

Στίχ. 11-24. Η Θεία Πρόνοι καί η πτώσις τού Ισραήλ.

11 Λέγω ούν, μή έπταισαν ίνα πέσωσι; μή γένοιτο αλλά τώ αυτών παραπτώματι η σωτηρία τοίς έθνεσιν, εις τό παραζηλώσαι αυτούς. 
12 ει δέ τό παράπτωμα αυτών πλούτος κόσμου καί τό ήττημα αυτών πλούτος εθνών, πόσω μάλλον τό πλήρωμα αυτών; 
13 Υμίν γάρ λέγω τοίς έθνεσιν. εφ' όσον μέν ειμι εγώ εθνών απόστολος, τήν διακονίαν μου δοξάζω, 
14 εί πως παραζηλώσω μου τήν σάρκα καί σώσω τινάς εξ αυτών. 
15 ει γάρ η αποβολή αυτών καταλλαγή κόσμου, τίς η πρόσληψις ει μή ζωή εκ νεκρών; 
16 ει δέ η απαρχή αγία, καί τό φύραμα καί ει η ρίζα αγία, καί οι κλάδοι. 
17 Ει δέ τινες τών κλάδων εξεκλάσθησαν, σύ δέ αγριέλαιος ών ενεκεντρίσθης εν αυτοίς καί συγκοινωνός τής ρίζης καί τής πιότητος τής ελαίας εγένου, 
18 μή κατακαυχώ τών κλάδων ει δέ κατακαυχάσαι, ου σύ τήν ρίζαν βαστάζεις, αλλ' η ρίζα σέ. 
19 ερείς ούν εξεκλάσθησαν οι κλάδοι, ίνα εγώ εγκεντρισθώ. 
20 καλώς τή απιστία εξεκλάσθησαν, σύ δέ τή πίστει έστηκας. μή υψηλοφρόνει, αλλά φοβού 
21 ει γάρ ο Θεός τών κατά φύσιν κλάδων ουκ εφείσατο, μή πως ουδέ σού φείσεται. 
22 ίδε ούν χρηστότητα καί αποτομίαν Θεού, επί μέν τούς πεσόντας αποτομίαν, επί δέ σέ χρηστότητα, εάν επιμείνης τή χρηστότητι επεί καί σύ εκκοπήση. 
23 καί εκείνοι δέ, εάν μή επιμείνωσι τή απιστία, εγκεντρισθήσονται δυνατός γάρ ο Θεός εστι πάλιν εγκεντρίσαι αυτούς. 
24 ει γάρ σύ εκ τής κατά φύσιν εξεκόπης αγριελαίου καί παρά φύσιν ενεκεντρίσθης εις καλλιέλαιον, πόσω μάλλον ούτοι οι κατά φύσιν εγκεντρισθήσονται τή ιδία ελαία; 

Στίχ. 25-36. Ο Ισραήλ θά επιστρέψη χάρις εις τό έλεος τού Θεού.

25 Ου γάρ θέλω υμάς αγνοείν, αδελφοί, τό μυστήριον τούτο, ίνα μή ήτε παρ' εαυτοίς φρόνιμοι, ότι πώρωσις από μέρους τώ Ισραήλ γέγονεν άχρις ού τό πλήρωμα τών εθνών εισέλθη, 
26 καί ούτω πάς Ισραήλ σωθήσεται, καθώς γέγραπται ήξει εκ Σιών ο ρυόμενος καί αποστρέψει ασεβείας από Ιακώβ 
27 καί αύτη αυτοίς η παρ' εμού διαθήκη, όταν αφέλωμαι τάς αμαρτίας αυτών. 
28 κατά μέν τό ευαγγέλιον εχθροί δι' υμάς, κατά δέ τήν εκλογήν αγαπητοί διά τούς πατέρας 
29 αμεταμέλητα γάρ τά χαρίσματα καί η κλήσις τού Θεού. 
30 ώσπερ γάρ καί υμείς ποτε ηπειθήσατε τώ Θεώ, νύν δέ ηλεήθητε τή τούτων απειθεία, 
31 ούτω καί ούτοι νύν ηπείθησαν, τώ υμετέρω ελέει ίνα καί αυτοί ελεηθώσι 
32 συνέκλεισε γάρ ο Θεός τούς πάντας εις απείθειαν, ίνα τούς πάντας ελεήση. 
33 Ώ βάθος πλούτου καί σοφίας καί γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τά κρίματα αυτού καί ενεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού! 
34 τίς γάρ έγνω νούν Κυρίου; ή τίς σύμβουλος αυτού εγένετο; 
35 ή τίς προέδωκεν αυτώ, καί ανταποδοθήσεται αυτώ; 
36 ότι εξ αυτού καί δι' αυτού καί εις αυτόν τά πάντα. αυτώ η δόξα εις τούς αιώνας αμήν.