ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'
Στίχ. 1-7. Τα καθήκοντα τού Χριστιανού πρός τό Κράτος.
Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. ου γάρ έστιν εξουσία ει μή υπό Θεού αι δέ ούσαι εξουσίαι υπό τού Θεού τεταγμέναι εισίν.
2 ώστε ο αντιτασσόμενος τή εξουσία τή τού Θεού διαταγή ανθέστηκεν οι δέ ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται.
3 οι γάρ άρχοντες ουκ εισί φόβος τών αγαθών έργων, αλλά τών κακών. θέλεις δέ μή φοβείσθαι τήν εξουσίαν; τό αγαθόν ποίει, καί έξεις έπαινον εξ αυτής
4 Θεού γάρ διάκονός εστί σοι εις τό αγαθόν. εάν δέ τό κακόν ποιής, φοβού ου γάρ εική τήν μάχαιραν φορεί Θεού γάρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τώ τό κακόν πράσσοντι.
5 διό ανάγκη υποτάσσεσθαι ου μόνον διά τήν οργήν, αλλά καί διά τήν συνείδησιν.
6 διά τούτο γάρ καί φόρους τελείτε λειτουργοί γάρ Θεού εισιν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες.
7 απόδοτε ούν πάσι τάς οφειλάς, τώ τόν φόρον τόν φόρον, τώ τό τέλος τό τέλος, τώ τόν φόβον τόν φόβον, τώ τήν τιμήν τήν τιμήν.
Στίχ. 8-10. Η πρός τόν πλησίον αγάπη ως κοινωνικόν καθήκον.
8 μηδενί μηδέν οφείλετε ει μή τό αγαπάν αλλήλους. ο γάρ αγαπών τόν έτερον νόμον πεπλήρωκε
9 τό γάρ ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις, καί εί τις ετέρα εντολή, εν τούτω τώ λόγω ανακεφαλαιούται, εν τώ αγαπήσεις τόν πλησίον σου ως σεαυτόν.
10 η αγάπη τώ πλησίον κακόν ουκ εργάζεται πλήρωμα ούν νόμου η αγάπη.
Στίχ. 11-14. Διά τήν χριστιανικήν τελειότητα έξοχον κίνητρον η τελική σωτηρία.
11 Καί τούτο, ειδότες τόν καιρόν, ότι ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι νύν γάρ εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν.
12 η νύξ προέκοψεν, η δέ ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ούν τά έργα τού σκότους καί ενδυσώμεθα τά όπλα τού φωτός.
13 ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μή κώμοις καί μέθαις, μή κοίταις καί ασελγείαις, μή έριδι καί ζήλω,
14 αλλ' ενδύσασθε τόν Κύριον Ιησούν Χριστόν, καί τής σαρκός πρόνοιαν μή ποιείσθε εις επιθυμίας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'
Στίχ. 1-7. Τα καθήκοντα τού Χριστιανού πρός τό Κράτος.
Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. ου γάρ έστιν εξουσία ει μή υπό Θεού αι δέ ούσαι εξουσίαι υπό τού Θεού τεταγμέναι εισίν.
2 ώστε ο αντιτασσόμενος τή εξουσία τή τού Θεού διαταγή ανθέστηκεν οι δέ ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται.
3 οι γάρ άρχοντες ουκ εισί φόβος τών αγαθών έργων, αλλά τών κακών. θέλεις δέ μή φοβείσθαι τήν εξουσίαν; τό αγαθόν ποίει, καί έξεις έπαινον εξ αυτής
4 Θεού γάρ διάκονός εστί σοι εις τό αγαθόν. εάν δέ τό κακόν ποιής, φοβού ου γάρ εική τήν μάχαιραν φορεί Θεού γάρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τώ τό κακόν πράσσοντι.
5 διό ανάγκη υποτάσσεσθαι ου μόνον διά τήν οργήν, αλλά καί διά τήν συνείδησιν.
6 διά τούτο γάρ καί φόρους τελείτε λειτουργοί γάρ Θεού εισιν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες.
7 απόδοτε ούν πάσι τάς οφειλάς, τώ τόν φόρον τόν φόρον, τώ τό τέλος τό τέλος, τώ τόν φόβον τόν φόβον, τώ τήν τιμήν τήν τιμήν.
Στίχ. 8-10. Η πρός τόν πλησίον αγάπη ως κοινωνικόν καθήκον.
8 μηδενί μηδέν οφείλετε ει μή τό αγαπάν αλλήλους. ο γάρ αγαπών τόν έτερον νόμον πεπλήρωκε
9 τό γάρ ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις, καί εί τις ετέρα εντολή, εν τούτω τώ λόγω ανακεφαλαιούται, εν τώ αγαπήσεις τόν πλησίον σου ως σεαυτόν.
10 η αγάπη τώ πλησίον κακόν ουκ εργάζεται πλήρωμα ούν νόμου η αγάπη.
Στίχ. 11-14. Διά τήν χριστιανικήν τελειότητα έξοχον κίνητρον η τελική σωτηρία.
11 Καί τούτο, ειδότες τόν καιρόν, ότι ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι νύν γάρ εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν.
12 η νύξ προέκοψεν, η δέ ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ούν τά έργα τού σκότους καί ενδυσώμεθα τά όπλα τού φωτός.
13 ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μή κώμοις καί μέθαις, μή κοίταις καί ασελγείαις, μή έριδι καί ζήλω,
14 αλλ' ενδύσασθε τόν Κύριον Ιησούν Χριστόν, καί τής σαρκός πρόνοιαν μή ποιείσθε εις επιθυμίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.