ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ'
Στίχ. 1-12. Η συμπεριφορά μας πρός τούς ασθενείς τήν συνείδησιν.
Τόν σέ ασθενούντα τή πίστει προσλαμβάνεσθε, μή εις διακρίσεις διαλογισμών.
2 ός μέν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δέ ασθενών λάχανα εσθίει.
3 ο εσθίων τόν μή εσθίοντα μή εξουθενείτω, καί ο μή εσθίων τόν εσθίοντα μή κρινέτω ο Θεός γάρ αυτόν προσελάβετο.
4 σύ τίς εί ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τώ ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει σταθήσεται δέ δυνατός γάρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν.
5 ός μέν κρίνει ημέραν παρ' ημέραν, ός δέ κρίνει πάσαν ημέραν, έκαστος εν τώ ιδίω νοΐ πληροφορείσθω.
6 ο φρονών τήν ημέραν Κυρίω φρονεί, καί ο μή φρονών τήν ημέραν Κυρίω ου φρονεί. καί ο εσθίων Κυρίω εσθίει ευχαριστεί γάρ τώ Θεώ καί ο μή εσθίων Κυρίω ουκ εσθίει, καί ευχαριστεί τώ Θεώ.
7 ουδείς γάρ ημών εαυτώ ζή καί ουδείς εαυτώ αποθνήσκει
8 εάν τε γάρ ζώμεν, τώ Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τώ Κυρίω αποθνήσκομεν. εάν τε ούν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, τού Κυρίου εσμέν.
9 εις τούτο γάρ Χριστός καί απέθανε καί ανέστη καί έζησεν, ίνα καί νεκρών καί ζώντων κυριεύση.
10 Σύ δέ τί κρίνεις τόν αδελφόν σου; ή καί σύ τί εξουθενείς τόν αδελφόν σου; πάντες γάρ παραστησόμεθα τώ βήματι τού Χριστού.
11 γέγραπται γάρ ζώ εγώ, λέγει Κύριος, ότι εμοί κάμψει πάν γόνυ, καί πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τώ Θεώ.
12 άρα ούν έκαστος ημών περί εαυτού λόγον δώσει τώ Θεώ.
Στίχ. 13-23. Προτροπαί πρός τούς δυνατούς.
13 Μηκέτι ούν αλλήλους κρίνωμεν, αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, τό μή τιθέναι πρόσκομμα τώ αδελφώ ή σκάνδαλον.
14 οίδα καί πέπεισμαι εν Κυρίω Ιησού ότι ουδέν κοινόν δι' αυτού ει μή τώ λογιζομένω τι κοινόν είναι, εκείνω κοινόν.
15 ει δέ διά βρώμα ο αδελφός σου λυπείται, ουκέτι κατά αγάπην περιπατείς. μή τώ βρώματί σου εκείνον απόλλυε, υπέρ ού Χριστός απέθανε.
16 μή βλασφημείσθω ούν υμών τό αγαθόν.
17 ου γάρ εστιν η βασιλεία τού Θεού βρώσις καί πόσις, αλλά δικαιοσύνη καί ειρήνη καί χαρά εν Πνεύματι Αγίω
18 ο γάρ εν τούτοις δουλεύων τώ Χριστώ ευάρεστος τώ Θεώ καί δόκιμος τοίς ανθρώποις.
19 άρα ούν τά τής ειρήνης διώκωμεν καί τά τής οικοδομής τής εις αλλήλους.
20 μή ένεκεν βρώματος κατάλυε τό έργον τού Θεού. πάντα μέν καθαρά, αλλά κακόν τώ ανθρώπω τώ διά προσκόμματος εσθίοντι.
21 καλόν τό μή φαγείν κρέα μηδέ πιείν οίνον μηδέ εν ώ ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί.
22 σύ πίστιν έχεις; κατά σεαυτόν έχε ενώπιον τού Θεού. μακάριος ο μή κρίνων εαυτόν εν ώ δοκιμάζει.
23 ο δέ διακρινόμενος εάν φάγη, κατακέκριται, ότι ουκ εκ πίστεως πάν δέ ό ουκ εκ πίστεως, αμαρτία εστίν.
Στίχ. 24-26. Δοξολογία.
24 Τώ δέ δυναμένω υμάς στηρίξαι κατά τό ευαγγέλιόν μου καί τό κήρυγμα Ιησού Χριστού, κατά αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου,
25 φανερωθέντος δέ νύν, διά τε γραφών προφητικών κατ' επιταγήν τού αιωνίου Θεού εις υπακοήν πίστεως εις πάντα τά έθνη γνωρισθέντος,
26 μόνω σοφώ Θεώ διά Ιησού Χριστού, ώ η δόξα εις τούς αιώνας αμήν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ'
Στίχ. 1-12. Η συμπεριφορά μας πρός τούς ασθενείς τήν συνείδησιν.
Τόν σέ ασθενούντα τή πίστει προσλαμβάνεσθε, μή εις διακρίσεις διαλογισμών.
2 ός μέν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δέ ασθενών λάχανα εσθίει.
3 ο εσθίων τόν μή εσθίοντα μή εξουθενείτω, καί ο μή εσθίων τόν εσθίοντα μή κρινέτω ο Θεός γάρ αυτόν προσελάβετο.
4 σύ τίς εί ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τώ ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει σταθήσεται δέ δυνατός γάρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν.
5 ός μέν κρίνει ημέραν παρ' ημέραν, ός δέ κρίνει πάσαν ημέραν, έκαστος εν τώ ιδίω νοΐ πληροφορείσθω.
6 ο φρονών τήν ημέραν Κυρίω φρονεί, καί ο μή φρονών τήν ημέραν Κυρίω ου φρονεί. καί ο εσθίων Κυρίω εσθίει ευχαριστεί γάρ τώ Θεώ καί ο μή εσθίων Κυρίω ουκ εσθίει, καί ευχαριστεί τώ Θεώ.
7 ουδείς γάρ ημών εαυτώ ζή καί ουδείς εαυτώ αποθνήσκει
8 εάν τε γάρ ζώμεν, τώ Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τώ Κυρίω αποθνήσκομεν. εάν τε ούν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, τού Κυρίου εσμέν.
9 εις τούτο γάρ Χριστός καί απέθανε καί ανέστη καί έζησεν, ίνα καί νεκρών καί ζώντων κυριεύση.
10 Σύ δέ τί κρίνεις τόν αδελφόν σου; ή καί σύ τί εξουθενείς τόν αδελφόν σου; πάντες γάρ παραστησόμεθα τώ βήματι τού Χριστού.
11 γέγραπται γάρ ζώ εγώ, λέγει Κύριος, ότι εμοί κάμψει πάν γόνυ, καί πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τώ Θεώ.
12 άρα ούν έκαστος ημών περί εαυτού λόγον δώσει τώ Θεώ.
Στίχ. 13-23. Προτροπαί πρός τούς δυνατούς.
13 Μηκέτι ούν αλλήλους κρίνωμεν, αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, τό μή τιθέναι πρόσκομμα τώ αδελφώ ή σκάνδαλον.
14 οίδα καί πέπεισμαι εν Κυρίω Ιησού ότι ουδέν κοινόν δι' αυτού ει μή τώ λογιζομένω τι κοινόν είναι, εκείνω κοινόν.
15 ει δέ διά βρώμα ο αδελφός σου λυπείται, ουκέτι κατά αγάπην περιπατείς. μή τώ βρώματί σου εκείνον απόλλυε, υπέρ ού Χριστός απέθανε.
16 μή βλασφημείσθω ούν υμών τό αγαθόν.
17 ου γάρ εστιν η βασιλεία τού Θεού βρώσις καί πόσις, αλλά δικαιοσύνη καί ειρήνη καί χαρά εν Πνεύματι Αγίω
18 ο γάρ εν τούτοις δουλεύων τώ Χριστώ ευάρεστος τώ Θεώ καί δόκιμος τοίς ανθρώποις.
19 άρα ούν τά τής ειρήνης διώκωμεν καί τά τής οικοδομής τής εις αλλήλους.
20 μή ένεκεν βρώματος κατάλυε τό έργον τού Θεού. πάντα μέν καθαρά, αλλά κακόν τώ ανθρώπω τώ διά προσκόμματος εσθίοντι.
21 καλόν τό μή φαγείν κρέα μηδέ πιείν οίνον μηδέ εν ώ ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί.
22 σύ πίστιν έχεις; κατά σεαυτόν έχε ενώπιον τού Θεού. μακάριος ο μή κρίνων εαυτόν εν ώ δοκιμάζει.
23 ο δέ διακρινόμενος εάν φάγη, κατακέκριται, ότι ουκ εκ πίστεως πάν δέ ό ουκ εκ πίστεως, αμαρτία εστίν.
Στίχ. 24-26. Δοξολογία.
24 Τώ δέ δυναμένω υμάς στηρίξαι κατά τό ευαγγέλιόν μου καί τό κήρυγμα Ιησού Χριστού, κατά αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου,
25 φανερωθέντος δέ νύν, διά τε γραφών προφητικών κατ' επιταγήν τού αιωνίου Θεού εις υπακοήν πίστεως εις πάντα τά έθνη γνωρισθέντος,
26 μόνω σοφώ Θεώ διά Ιησού Χριστού, ώ η δόξα εις τούς αιώνας αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.