Α’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ’

Στίχ. 1-13. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου είναι διάκονοι του Χριστού.

Ούτως ημάς λογιζέσθω άνθρωπος, ως υπηρέτας Χριστού και οικονόμους μυστηρίων Θεού.
2 ο δε λοιπόν ζητείται εν τοις οικονόμοις, ίνα πιστός τις ευρεθή.
3 εμοί δε εις ελάχιστόν εστιν ίνα υφ’ υμών ανακριθώ ή υπό ανθρωπίνης ημέρας αλλ’ ουδέ εμαυτόν ανακρίνω
4 ουδέν γαρ εμαυτώ σύνοιδα αλλ’ ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι ο δε ανακρίνων με Κύριός εστιν.
5 ώστε μη προ καιρού τι κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος, ος και φωτίσει τα κρυπτά του σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από του Θεού.
6 Ταύτα δε, αδελφοί, μετεσχημάτισα εις εμαυτόν και Απολλώ δι υμάς, ίνα εν ημίν μάθητε το μη υπέρ ο γέγραπται φρονείν, ίνα μη εις υπέρ του ενός φυσιούσθε κατά του ετέρου.
7 τις γαρ σε διακρίνει; Τι δε έχεις ο ουκ έλαβες; Ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;
8 ήδη κεκορεσμένοι εστέ, ήδη επλουτήσατε, χωρίς ημών εβασιλεύσατε και όφελόν γε εβασιλεύσατε, ίνα και ημείς υμίν συμβασιλεύσωμεν.
9 δοκώ γαρ ότι ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις.
10 ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι.
11 άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν
12 και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα,
13 βλασφημούμενοι παρακαλούμεν ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι. 

Στίχ. 14-21. Πατρικαί προτροπαί του Αποστόλου.


14 Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ’ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ.
15 εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα.
16 παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.
17 Διά τούτο έπεμψα υμίν Τιμόθεον, ος εστι τέκνον μου αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω, ος υμάς αναμνήσει τας οδούς μου τας εν Χριστώ, καθώς πανταχού εν πάση εκκλησία διδάσκω.
18 Ως μη ερχομένου δε μου προς υμάς εφυσιώθησάν τινες
19 ελεύσομαι δε ταχέως προς υμάς, εάν ο Κύριος θελήση, και γνώσομαι ου τον λόγον των πεφυσιωμένων, αλλά την δύναμιν
20 ου γαρ εν λόγω η βασιλεία του Θεού, αλλ’ εν δυνάμει.
21 τι θέλετε; Εν ράβδω έλθω προς υμάς, ή εν αγάπη πνεύματί τε πραότητος;