Η ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 Ο Τίτος ήτο εξ εθνών Χριστιανός και συναντώμεν αυτόν ως ακόλουθον του Παύλου και του Βαρνάβα εις τα Ιεροσόλυμα, ότε συνεκροτείτο εκεί περί το 51 μ. Χ. η Αποστολική Σύνοδος διά να επιλύση το ζήτημα, εάν η περιτομή και αι λοιπαί τελετουργικαί του νόμου διατάξεις ήσαν υποχρεωτικαί διά τους εξ εθνών Χριστιανούς. Υπό τοιαύτας περιστάσεις ευρεθείς ο Παύλος μετά του Τίτου εις Ιεροσόλυμα, επόμενον ήτο να μη συγκατατεθή, όπως περιτμηθή ούτος, καθώς ηξίουν οι Ιουδαΐζοντες ( Γαλάτ. β΄ 1 ). Ακολούθως γενόμενος συνεργός του Παύλου αποστέλλεται υπ’ αυτού επανειλημμένως εις Κόρινθον, κατά την τετάρτην δε αποστολικήν οδοιπορίαν του καταλείπεται υπ’ αυτού εις την Κρήτην. Εκ Κρήτης δε έπειτα ο απόστολος συνεχίσας την οδοιπορίαν αυτού προς επίσκεψιν των εν τη Μικρά Ασία Εκκλησιών και καταλιπών εν Εφέσω τον Τιμόθεον, ότε επέστρεφεν εις Ρώμην απηύθυνε προς τον Τίτον την επιστολήν ταύτην, εν τέλει της οποίας καλεί αυτόν να έλθη εις Νικόπολιν. Πράγματι δε φαίνεται να συνηντήθη εκεί μετά του Παύλου, ως δυνάμεθα να συμπεράνωμεν εκ πληροφορίας τινός της Β΄ προς Τιμόθεον επιστολής ( δ΄ 10 ) κατά την οποίαν, ότε ο απόστολος αντιμετώπιζεν εν Ρώμη τον κίνδυνον του μαρτυρίου, ο Τίτος ευρίσκετο εις την Δαλματίαν.