ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Δι' ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.

Κύριε, εισάκουσoν της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εiσάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου· εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον· δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου., ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία· ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου· και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Θεὸς Κύριος καὶ επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου 
Εξομολογείσθε Τώ Κυρίῳ, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος Αυτού.

Θεὸς Κύριος...
Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί Τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς. 

Θεός Κύριος...
Παρά Κυρίου εγένετο αύτη καὶ έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών. 

Θεός Κύριος...

Ήχος δ'. Ο Υψωθείς εν τώ Σταυρώ.

Τού Ιεράρχου τή πανσέπτω Εικόνι, πιστοί προσπέσωμεν αυτώ εκβοώντες, οι αμαρτίαις πολλαίς εγκυλινδούμενοι, σπεύσον ώ Νικόλαε, ιεράρχα Κυρίου, σαίς πρός τόν Φιλάνθρωπον, ιεραίς ικεσίαις, παντός κινδύνου, λύπης καί φθοράς, καί δεινών νόσων, απάλλαξον άπαντας.

Δόξα.Καί νύν. Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν' ψαλμός καί ο κανών.

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα˙ όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ωδή α'. Ήχος πλ.δ'. Αρματηλάτην Φαραώ.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ταίς προσευχαίς σου ιερέ Νικόλαε, εκδυσωπών τόν Θεόν, τό σκοτεινόν νέφος, τό τής αθυμίας μου, παμμάκαρ διασκέδασον, θυμηδίας υπάρχων, καί ευθυμίας ανάπλεως, τώ Παμβασιλεί παριστάμενος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ταίς τών παθών με τρικυμίαις πάντοθεν, περικυκλούμενον, καί λογισμών σάλω, τήν ψυχήν δονούμενον, επί λιμένα εύδιον, τών Χριστού θελημάτων, ταίς προσευχαίς σου κυβέρνησον, όπως σέ δοξάζω, Νικόλαε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τών Αποστόλων καί Οσίων σύσκηνος, αποδεικνύμενος, καί θεϊκής αίγλης, πάντοτε πληρούμενος, τούς τήν σεπτήν σου σήμερον, προσκυνούντας Εικόνα, φωτός μετόχους ανάδειξον, ευχαίς σου παμμάκαρ Νικόλαε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Σέ τήν εν σπλάγχνοις δεξαμένην Άχραντε, τό πύρ τό άστεκτον, εκδυσωπώ πίστει, τής γεέννης ρύσαι με, καί τής αποκειμένης μοι, διά πλήθος πταισμάτων, κολάσεως ελευθέρωσον, σού ταίς ευπροσδέκτοις δεήσεσι.

Ωδή γ'. Σύ εί τό στερέωμα.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ίνα σέ δοξάζωμεν, καί σέ πρεπόντως γεραίρωμεν, δίδου υμίν, Νικόλαε μάκαρ, τήν ειρήνην πρεσβείαις σου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Κόπασον, Νικόλαε, ταίς σαίς θερμαίς παρακλήσεσι, τάς καθ' ημών, επανισταμένας, ασθενείας δεόμεθα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ρύσαι με Νικόλαε, περικυκλούμενον πάθεσι, καί πειρασμοίς, καί κινδύνοις πλείστοις, ταίς λιταίς σου  καί σώσον με.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Έχω σε Πανάσπιλε, βίου προστάτιν καί τείχος άρρηκτον, διό δεινών, τού ματαίου βίου, ου πτοούμαι τήν έφοδον.

Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Νόσοις πλείστοις Νικόλαε, καί πολλοίς τοίς πταίσμασι περιπέπτωκα, πρόφτασόν με ρύσαι πάνσεπτε, ταίς πρός τόν δεσπότην ικεσίαις σου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ο αθώους τυγχάνοντας, νέους τρείς θανάτου απαλλαξάμενος, σπεύσον ρύσαι με Νικόλαε, τής αιωνιζούσης κατακρίσεως.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Κατακρίσεως άξιος, ζών εν αμελεία ειμί ο άθλιος, ταίς λιταίς σου ώ Νικόλαε, μετανοίας όρμω με οδήγησον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Ρυπωθέντα με κάθαρον, καί νενεκρωμένον με σύ ανάστησον, Θεοτόκε αειπάρθενε, τόν νεκρούς ζωώσαντα κυήσασα.

Ωδή ε'. Ίνα τί με απώσω.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ακλινεί διανοία, πρός τόν επουράνιον ανήλθες Κύριον, παρ' ού καί τήν χάριν, τών μεγίστων θαυμάτων απείληφας, Νικόλαε μάκαρ διό ημάς τούς σούς οικέτας, τών δεινών καί τών νόσων απάλλαξον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εν τή θεία σου μνήμη, ιερέων Νικόλαε σύλλογος τέρπεται, καί πιστών χορείαι, τών θαυμάτων τών σών απολαύουσαι, εν χαρά τρυφώσι, καί ως εικός σε ανυμνούσι, καί προστάτην καλούσι σε μέγιστον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Λαμπρυνθείς θεία αίγλη, ώφθη η καρδία σου όντως Παράδεισος, τής ζωής τό ξύλον, κεκτημένη εν μέσω τόν Κύριον όν δυσώπει Πάτερ, τού Παραδείσου απολαύσαι, τής τρυφής καί τής δόξης τούς δούλους σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Ανατίθημι, Κόρη, πάσας επί σοί τάς ελπίδας τής σωτηρίας μου διό δυσωπώ σε, μή παρίδης δεινώς με ποντούμενον, συμφορών πελάγει, αλλά τήν σήν δίδου μοι χείρα, ως τώ Πέτρω ο Υιός σου, καί σώσον με.

Ωδή στ'. Τήν δέησιν εκχεώ.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Χειμάζει μέν τών κινδύνων ο σάλος, ουκ ισχύει δέ βυθίσαι με μάκαρ σέ γάρ αεί κυβερνήτην πλουτήσας, πρός γαληνόν τόν λιμένα ηδύνομαι, καί φθάνω μέχρις ουρανού, διά σού ιεράρχα Νικόλαε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ιλάσθητι τοίς σοίς δούλοις, παμμάκαρ, καί υγείας τήν αντίληψιν δίδου ως αγαθός καί φιλάδελφος φύσει, καί τών δεινών καί τών θλίψεων λύτρωσαι, ταίς θείαις σου πρός τόν Θεόν, μεσιτείαις, θεόφρον Νικόλαε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Λυτρούμενος εκ θανάτου ως ώφθης, τούς αθώους πρίν, ώ Πάτερ στρατηλάτα, ούτω καί νύν περιστάσεως πάσης, ημάς καί νόσων Νικόλαε λύτρωσαι, πρεσβείαις σου ταίς ιεραίς, ίνα πόθω τιμώμεν τήν μνήμην σου.

 Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

 Φιλάγαθε, νυσταγμώ βαρούμενον, ραθυμίας με θερμή σου ικεσία, έγειρον νύν καί μή δώης υπνώσαι, τής αμαρτίας σόν δούλον εις θάνατον, προστάτιν γάρ καί οδηγόν, τής εμής σε ζωής επιγράφομαι.

 Επίβλεψον μετ' ευμενείας, Νικόλαε μάκαρ, καί πάσαν θλίψιν λιταίς σου απέλασον, εκ τών ψυχών ημών τών οικετών σου.

 Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως επ' εσχάτων, τών ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ο Ιερεύς μνημονεύει, είτα τό

Κοντάκιον. Ήχος δ'.

Ταίς τών θαυμάτων ακτίσι, Νικόλαε, καταφαιδρύνεις υφήλιον άπασαν, καί λύεις τόν ζόφον τών θλίψεων, καί τών κινδύνων ελαύνεις τήν έφοδον, προστάτης υπάρχων θερμότατος.

 Καί ευθύς τό Προκείμενον. Ήχος δ'.

Οι ιερείς σου Κύριε ενδύσονται δικαιοσύνην, καί οι Όσιοί σου αγαλλιάσονται.


Στίχος. Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη, καί αγαλλιάσονται επί τών κοιτών αυτών.

Ευαγγέλιον. Εκ τού κατά Ιωάννην ( ι' 1-9 ).

Είπεν ο Κύριος πρός τούς εληλυθότας πρός αυτόν Ιουδαίους. Αμήν αμήν λέγω υμίν. Ο μή εισερχόμενος διά τής θύρας εις τήν αυλήν τών προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί καί ληστής ο δέ εισερχόμενος διά τής θύρας, ποιμήν εστι τών προβάτων. Τούτω ο θυρωρός ανοίγει, καί τά πρόβατα τής φωνής αυτού ακούει, καί τά ίδια πρόβατα καλεί κατ' όνομα, καί εξάγει αυτά. Καί όταν τά ίδια πρόβατα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται, καί τά πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι τήν φωνήν αυτού. Αλλοτρίω δέ ου μή ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι τών αλλοτρίων τήν φωνήν. Ταύτην τήν παροιμίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς εκείνοι δέ ουκ έγνωσαν τίνα ήν ά ελάλει αυτοίς. Είπεν ούν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι εγώ ειμι η θύρα τών προβάτων. Πάντες, όσοι ήλθον πρό εμού, κλέπται εισί καί λησταί αλλ' ουκ ήκουσαν αυτών τά πρόβατα. Εγώ ειμι η θύρα δι' εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, καί εισελεύσεται, καί εξελεύσεται, καί νομήν ευρήσει.

Δόξα. Ταίς τού Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.
Και νυν. Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν μέ ο Θεός κατά τό μέγα έλεος σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου.

Προσόμοιον. Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.

Άπαντα τόν βίον μου εν αμελεία διάγων, καί πρό τέλους έφτασα, άκαρπος ο δείλαιος, Υπεράγαθε, πονηρών πράξεων, επιφέρων μόνον, νύν φορτία τά δυσβάστακτα άπερ Φιλάνθρωπε, σκόρπισον ροπή τού ελέους σου, καί δίδου μοι κατάνυξιν, καί επιστροφήν τήν σωτήριον, ταίς τού Νικολάου, πρεσβείαις ευπροσδέκτοις ο Θεός, όν εις πρεσβείαν προσάγω σοι, καί τήν σέ κυήσασαν.

Τό, Σώσον ο Θεός τόν λαόν σου, κ.τ.λ.

Ωδή ζ'. Παίδες Εβραίων.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ρύστης πλεόντων ανεδείχθης, ώ Νικόλαε, καί τών χηρών προστάτης, ορφανών τε λιμήν, καί πλουτιστής πενήτων διό καί ημάς λύτρωσαι εκ κινδύνων σαίς πρεσβείαις.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ξένα Νικόλαε εργάζη, εν θαλάσση μακράν καί πάση υφηλίω, ταχυδρόμους αεί, καί πάσχοντας προφθάνων, καί τούτους εκλυτρούμενος, εκ νόσων καί κινδύνων.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Νόσων παντοίων καί κινδύνων, ιατρός φανείς, Νικόλαε τρισμάκαρ τής ψυχής μου διό, θεράπευσον τήν νόσον, καί ευρωστίαν δώρησαι, ταίς ενθέοις σου πρεσβείαις.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Έπαρον χείρας σου, Παρθένε, πρός τόν εύσπλαγχνον Θεόν καί Βασιλέα, καί δεινών συμφορών, καί νόσων καί κινδύνων, τή κραταιά πρεσβεία σου, εξελού τούς σούς οικέτας.

Ωδή η'. Τόν Βασιλέα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τούς πειρασμών νύν, περισχεθέντας τώ βάθει, σούς οικέτας Νικόλαε σώσον, δούς ημίν τήν λύσιν, αυτών σαίς ικεσίαις.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ως εν τρυφή, αυλιζόμενος μάκαρ, ουρανών τε δόξης απολαύων, τούς σέ ανυμνούντας, διάσωζε ευχαίς σου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τώ απροσίτω, ελλαμφθείς φωτί Πάτερ, τάς ψυχάς τών εν θλίψει αυγάζεις, διαλύων πάντα, τών πειρασμών τόν ζόφον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Ισχύεις Κόρη, τόν εν ισχύϊ τεκούσα, ευσυμπάθητον Σωτήρα τού Κόσμου διό τή θερμή σου, προστρέχω βοηθεία.

Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Γνωρίζει πάσα Κτίσις, Νικόλαε μάκαρ, σών αρετών καί θαυμάτων τό πέλαγος διό καί χαίρει, προστάτην σε ονομάζουσα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Νικόλαε παμμάκαρ, σώζε εκ κινδύνων, τούς σούς οικέτας πιστώς σε δοξάζοντας, ως μιμητής τού Σωτήρος, αξιοθαύμαστος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τρυφών ταίς ουρανίαις, θείαις λαμπηδόσι, θεομακάριστε πάτερ Νικόλαε, τή προστασία σου σώσον, ημάς καί σκέπασον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Μαρία Θεοτόκε, τήν κεκακωμένην, τή αμαρτία ψυχήν μου αγάθυνον, καί αγαθών αιωνίων, μέτοχον ποίησον.

Τό, Άξιόν εστιν,

καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.

Νικόλαε μάκαρ πάρεσο νύν, προστάτης καί φύλαξ, καί εκ βλάβης παντοδαπής, ημάς ρύσαι πάντας, εν γή καί εν θαλάσση, τούς σέ θερμώς φωνούντας, καί μεγαλύνοντας.

Χαίροις τών Πατέρων κλέος στερρόν, καί τό τής Τριάδος, ενδιαίτημα καθαρόν, τών πιστών προστάτης, καί καταπονουμένων, βοήθεια καί σκέπη, Πάτερ Νικόλαε.

Εν νόσοις σε έχομεν ιατρόν, εν κινδύνοις ρύστην, κηδενόνα εν ορφανοίς, εν πένησι πλούτον, εν θαλάσση σωτήρα, καί χαρμονήν εν θλίψει, σοφέ Νικόλαε.

Ορφανών προστάτην σε καί χηρών, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αιχμαλώτων ρύστην, πλεόντων τε σωτήρα, κεκτήμεθα παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε.

Πάσαι τών αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά τής Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν, εις τό σωθήναι ημάς.

Τρισάγιον, καί τό Απολυτίκιον. Ήχος δ'.

Κανόνα πίστεως, καί εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον, ανέδειξέ σε τή ποίμνη σου, η τών πραγμάτων αλήθεια διά τούτο εκτήσω τή ταπεινώσει τά υψηλά, τή πτωχεία τά πλούσια. Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο Ιερεύς μνημονεύει, καί εν τή απολύσει τό παρόν προσόμοιον.

Ήχος β'. Ότε εκ τού ξύλου Σε νεκρόν. 

Χάριν ειληφώς παρά Θεού, πάσι χορηγείς τάς ιάσεις, υπό τήν σκέπην σου, άγιε Νικόλαε, τοίς σοί προστρέχουσι, φυγαδεύεις δαιμόνων γάρ, ανίατα πάθη, πάντας θεραπεύεις δέ, τή προστασία σου. Όθεν καί ημείς δυσωπούμεν, πρέσβευε πρός Κύριον πάσης, λυτρωθήναι βλάβης τούς υμνούντάς σε.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Πληροφορίες για το Άγιον Όρος

Πληροφορίες

Το βορειοανατολικό πόδι της Χαλκιδικής είναι η χερσόνησος του Άθω. Είναι περίπου 50km μακρύ, ανάμεσα σε 5 και 10km πλάτος και επεκτείνεται νοτιοανατολικά. Στο νότιο άκρο του υψώνεται από την θάλασσα 2033m το όρος Άθως.
Το Άγιον Όρος αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του ελληνικού κράτους και υπάγεται πνευματικά στην δικαιοδοσία του οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Πρωτεύουσά του είναι οι Καρυές όπου έχει την έδρα ο πολιτικός διοικητής, ο οποίος με τη σειρά του υπάγεται στο υπουργείο εξωτερικών. Είναι υπεύθυνος για την τάξη και την ασφάλεια καθώς και για την πιστή εφαρμογή του καταστατικού χάρτη του Αγίου Όρους.
Το Άγιον Όρος έχει σήμερα μοναστικά ιδρύματα που χωρίζονται σε έξι (6) κατηγορίες: τις μονές, τις σκήτες, τα κελιά, τις καλύβες, τα καθίσματα και τα ησυχαστήρια.


α) Μονές:
Υπάρχουν 20 μονές στο Άγιο Όρος που απαγορεύεται να αυξομειωθούν. Είναι μεγάλα πολύπλοκα κτίρια που περιβάλλονται από δυνατό τείχος με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τον Πύργο με τις επάλξεις και τις πολεμίστρες που βοηθούσαν στην απομάκρυνση των πειρατών στα παραθαλάσσια κυρίως μοναστήρια. Έχουμε δύο ειδών μονές: ί) Τις Βασιλικές που λέγονται έτσι είτε γιατί η ίδρυση τους έγινε με εντολή και συνδρομή των Βυζαντινών αυτοκρατόρων ή γιατί επικυρώθηκε με αυτοκρατορικό χρυσόβουλο, π) Τις Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές γιατί συνδέθηκαν με το Πατριαρχείο Κων/πόλεως που ανέλαβε την πνευματική περισσότερο εποπτεία τους (Πατριαρχικές) και από το σταυρό που τοποθετούσε ο Πατριάρχης ή ένας επίσκοπος στα θεμέλια πριν από την Ίδρυση τους (Σταυροπηγιακές).


β) Σκήτες:
Μοναστικά ιδρύματα που βρίσκονται στο έδαφος των κυρίαρχων μονών, στις οποίες και ανήκουν. Είναι οργανωμένες κοινότητες που ο κανονισμός εσωτερικής λειτουργίας τους εγκρίνεται από τη μονή. Έχουμε σκήτες ιδιόρρυθμες ή κοινόβιες. Ιδιόρρυθμες είναι πολλές καλύβες (σπίτια) γύρω από ένα κεντρικό ναό, τον Κυριάκο. Επικεφαλής της σκήτης είναι ο Δι-καίος που εκλέγεται για ένα χρόνο. Κάθε Κυριακή και στις γιορτές οι μοναχοί πραγματοποιούν τις ακολουθίες τους στο Κυριάκο. Τις άλλες μέρες στους ναΐσκους των κελιών τους. Στις κοινοβιακές σκήτες ο Δίκαιος λέγεται Ηγούμενος και είναι ισόβιος. Τα κτίρια είναι σαν των μοναστηριών αλλά δεν μπορούν ποτέ να γίνουν μοναστήρια. Έχουμε 12 σκήτες τις εξής: ί) Της Αγίας Άννας π) Νέα Σκήτη πι) Σκήτη Καυσοκαλυ-βίων ίν) Τιμίου Προδρόμου (ανήκει στη μονή Μεγίστης Λαύρας ν) Αγίου Δημητρίου νί) Αγίου Ανδρέα (Βατοπεδίου) νϋ) Αγίου Ιωάννου Προδρόμου (Ιβήρων) νίπ) Αγίου Δημητρίου του Λάκκου (Αγίου Παύλου) ίχ) Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Ξενοφώντος) χ) Αγίου Παντελεήμονος (Κουτλουμουσίου) χι) Προφήτη Ηλία (Παντοκράτορα) χπ) Αγίου Παντελεήμονος ή "Βογοροδίτσα


γ) Κελλιά:
Είναι ευρύχωρα οικοδομήματα σαν αγροτικές κατοικίες, έχουν ενσωματωμένο ναό και παραχωρούνται από την κυρίαρχη μονή σε ομάδα τριών προσώπων κατά το σύστημα της διαδοχής. Πάνω από εννιά οι μοναχοί των κελλιών δεν μπορούν να αυξηθούν. Επικεφαλής είναι ο Γέροντας και οι άλλοι είναι οι υποτακτικοί του.


δ) Καλύβες:
Μικρότερα κτίρια που μοιάζουν με κελλιά με δική τους εδαφική περιοχή. Παραχωρούνται από την μονή σε ένα άτομο ή σε ομάδα δύο - τριών ατόμων.


ε) Καθίσματα:
Είναι μικρές καλύβες μ' ένα μόνο μοναχό. Σε αυτά οι μοναχοί διακρίνονται για την υψηλή τους πνευματικότητα .


στ)Ησυχαστήρια:
Λέγονται αλλιώς και ασκητήρια ή ασκηταριά Είναι μικρά καθίσματα μακριά από τις μονές σε έρημους τόπους, σε βράχους, σε απάτητες κορφές, σε ρωγμές βράχων όπου οι μοναχοί ζουν με πολύ σκληρή άσκηση , ατέλειωτες προσευχές και νηστείες, με μεγάλες αγρυπνίες κάνοντας έτσι μια παρά πολύ αυστηρή άσκηση χωρίς εμπόδια φτάνοντας στα ανώτερα και υψηλότερα στάδια του μοναχισμού.

Επίσκεψη στο Άγιον Όρος

Διαμονητήριο


Επίσκεψη στο Άγιον Όρος επιτρέπεται, σύμφωνα με το τυπικό της μοναστικής πολιτείας, το λεγόμενο ¨ΑΒΑΤΟ¨, μόνο στους άντρες.

Για να επισκεφθεί κάποιος το Άγιον Όρος, πρέπει έγκαιρα να προγραμματίσει την ακριβή ημέρα εισόδου του σ’ αυτό. Εν συνεχεία πρέπει να επικοινωνήσει με το γραφείο προσκυνητών αγίου όρους της Θεσσαλονίκης στο τηλέφωνο: 2310-252575 και fax: 2310-222424. Διεύθυνση γραφείου: Εγνατίας 109 τ.κ.: 54635 Θεσ/νικη . Στοιχεία που ζητούνται από το αρμόδιο γραφείο είναι τα εξής: ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, έτος γεννήσεως, αριθμός ταυτότητας, ημερομηνία έκδοσης και εκδούσα αρχή, αφού εξασφαλιστεί το διαμονητήριο, πρέπει να γίνει τηλεφωνική επικοινωνία με τις Ιερές Μονές της επιλογής του καθενός για τη διαμονή του. Πρέπει επίσης να γίνει επικοινωνία με τη ναυτιλιακή εταιρία για κλείσιμο θέσης με το καράβι στο τηλέφωνο: 23770-71149 ή 23770-21041 και fax: 23770-71016.

Είναι απαραίτητο να κλείσουν θέση επειδή ο αριθμός προσκυνητών είναι περιορισμένος. Μόνο 110 επισκέπτες την ημέρα (100 'Έλληνες και 10 αλλοδαποί). Οι πρέπει να πάνε οδικώς (με λεωφορείο ή αυτοκίνητο) από Θεσσαλονίκη προς την Ουρανούπολη, περίπου 120km.

Η διανυκτέρευση φρόνιμο είναι να γίνει στην Ουρανούπολη, γιατί πρέπει το πρωί και από ώρα 07:30 να παραλάβετε να διαμονητήριο (απαραίτητη η ταυτότητα και €25), από το εκεί εδρεύον γραφείο προσκυνητών Αγίου Όρους και εν συνεχεία να μεριμνήσετε για την παραλαβή του εισιτηρίου σας για το πλοίο, από το γραφείο της υπεύθυνης ναυτιλιακής εταιρίας , που πραγματοποιεί το δρομολόγιο για το Άγιον Όρος.

Η αναχώρηση από την Ουρανούπολη για το λιμάνι της Δάφνης γίνεται κάθε μέρα και ώρα 09:45.

Στη Δάφνη το καράβι φθάνει περίπου στις 12 η ώρα το μεσημέρι. Από εκεί, με το λεωφορείο της γραμμής μπορεί κάποιος να κατευθυνθεί προς τις Καρυές , δηλαδή στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους. Άλλη επιλογή είναι από τη Δάφνη να πάρει κανείς το άλλο ferry boat (που έχει ανταπόκριση) για τις ιερές μονές και τις σκήτες που βρίσκονται στο νοτιοδυτικό μέρος της χερσονήσου. Αυτές είναι: Σιμώνος Πέτρα, Γρηγορίου, Ι.Μ. Διονυσίου, Ι.Μ. Αγ. Παύλου και σκήτη Αγίας ¨Αννης .

Τέλος μπορεί κάποιος να μετακινείται με τα μικρά λεωφορεία που διατηρεί το γραφείο κινήσεως αυτοκινήτων Αγίου Όρους που εδρεύει στις Καρυές. Τηλέφωνο: 23770-23266 και fax: 23770-23879.

Εάν επιθυμείτε να επισκεφθείτε απ’ ευθείας τις Ι. Μονές και τις Σκήτες του νότου, έχετε τη δυνατότητα να αναχωρήσετε από την Ουρανούπολη με το πρωινό δρομολόγιο, ώρα 06:30 (πλοίο Αγ. Άννα) αφού αυτό το δηλώσετε έγκαιρα στο γραφείο προσκυνητών Θεσσαλονίκης, προκειμένου να παραλάβετε το διαμονητήριό σας το πρωί στο πλοίο.

Οι βιντεοκάμερες απαγορεύονται αυστηρά. Επίσης, οι βιντεοκασέτες που θα βρεθούν κατά την έξοδο από το Άγιο Όρος , καθώς οι προσκυνητές περνούν από έλεγχο του τελωνείου, κατάσχονται.

Όσοι είναι κάτω από 18 ετών πρέπει να συνοδεύονται από ενήλικα (π.χ. πατέρα τους). Νέοι που επισκέπτονται το Άγιον Όρος σαν group με ενήλικο αρχηγό για εκπαιδευτικούς λόγους, πρέπει να έχουν μαζί τους έγγραφη άδεια από τους γονείς τους επικυρωμένη από επίσημη αρχή.

Επίσης οι προσκυνητές πρέπει να είναι ευπρεπώς ντυμένοι. Κοντά παντελόνια και σορτς απαγορεύονται.

Το κυνήγι απαγορεύεται στο Άγιο Όρος, οπότε η είσοδος κυνηγετικών σκυλιών καθώς και όπλα δεν επιτρέπονται.

Η διαμονή στα μοναστήρια είναι δωρεάν, ωστόσο οι δωρεές γίνονται δεκτές.

Επίσης προσκυνητές με ειδικό διαμονητήριο (πρόσκληση) μπορούν να φιλοξενηθούν μόνο από το μοναστήρι από το οποίο προσκλήθηκαν. Η είσοδος Ι.Χ. αυτοκινήτων καθώς και μοτοσικλετών απαγορεύεται.

Tatăl nostru (Ρουμανικά, το Πάτερ ημών)

Tatăl nostru (Ρουμανικά)


Tatăl nostru care ești în ceruri,
sfințească-se numele Tău,
vie împărăția Ta,
facă-se voia Ta, precum în cer așa și pe Pământ.
Pâinea noastră cea de toate zilele,
dă-ne-o nouă astăzi
și ne iartă nouă greșelile noastre
precum iertăm și noi greșiților noștri
și nu ne duce pe noi în ispită
ci ne izbăvește de cel rău.
Amin.

Отче наш (Ρωσικά Πάτερ ημών)

Отче наш (Ρωσικά)

Отче наш, Иже еси́ на небесе́х!
Да святи́тся имя Твое́,
да прии́дет Ца́рствие Твое,
да будет воля Твоя,
я́ко на небеси́ и на земли́.
Хлеб наш насу́щный даждь нам днесь;
и оста́ви нам до́лги наша,
я́коже и мы оставля́ем должнико́м нашим;
и не введи́ нас во искушение,
но изба́ви нас от лука́ваго

Μαρτυρία Ιωσήπου

Μαρτυρία Ιωσήπου Ιουδαίου τού Φλαβίου περί τού Ιησού Χριστού.

Γίνεται δέ κατά τούτον τόν χρόνον, Ιησούς σοφός ανήρ είγε άνδρα αυτόν λέγειν χρή. << ήν γάρ παραδόξων έργων ποιητής, διδάσκαλος ανθρώπων, τών ηδονή ταληθή δεχομένων. Καί πολλούς μέν Ιουδαίους, πολλούς δέ καί τού Ελληνικού επηγάγετο. Ο Χριστός ούτος ήν. Καί αυτόν ενδείζει τών πρώτων ανδρών παρ' ημίν, σταυρώ επιτετιμηκότος Πιλάτου, ουκ επαύσαντο οίγε πρώτον αυτών αγαπήσαντες, εφάνη γάρ αυτοίς, τρίτην έχων ημέραν, πάλιν ζών. Τών θείων προφητών ταύτα, καί άλλα μυρία θαυμάσια περί αυτού ειρηκότων. Εις έτι νύν τών από τούδε ωνομασμένων ουκ επέλιπε τό φύλον >>.
( Ιωσήπ. Λόγ. ιή. κεφ. γ'. )

Επιστολή Πουπλίου

Επιστολή Πουπλίου, αξιωματικού ανδρός, τού Λεντούλου, απεσταλμένου εκ τής Ιερουσαλήμ πρός τήν Γερουσίαν τής Ρώμης, μεταφρασθείσα εκ τού Λατινικού.


Εφάνη, κατά τούς ημετέρους χρόνους, άνθρωπός τις, μεγάλης αρετής ( ός τις, ζή κατά τό παρόν ), καλούμενος Ιησούς Χριστός. Ο λαός, τόν ονομάζει προφήτην τής αληθείας. Οι δέ Απόστολοι αυτού, υιόν Θεού λέγουσιν. Ανασταίνει νεκρούς, ιατρεύει αρρώστους, είναι μέτριος κατά τό μέγεθος, καί καταπολλά ωραίος τή όψει, καί Γλυκύς λίαν. Καί τόσον είναι μεγαλοπρεπής εις τό είδος, οπού, οι βλέποντες αυτόν, αναγκάζονται νά τόν αγαπώσι, καί φοβούνται ενταυτώ, έχει τάς τρίχας τής Κεφαλής, παρομοίας μέ τόν χρωματισμόν τού παμπεπείρου λεπτοκαρίου, αίτινες καταβαίνουσιν έως εις τά ώτα, από δέ τά ώτα έως τούς ώμους, έχουσι τό χρώμα τής ερυθράς γής, αλλά λαμπρότερον έχει εις τό μέσον τού μετώπου τάς τρίχας, κατά τήν συνήθειαν τών Ναζηραίων, τό μέτωπον έχει μεγάλον, αλλά καταπολλά ίλεον, τό πρόσωπόν του είναι, χωρίς ρυτίδα, η στίγμα, συντροφιασμένον από κάποιον χρώμα μέτριον, τήν ρίναν καί τό στόμα έχει, χωρίς ψέγους τινός, τόν πώγωνα πυκνόν, καί κατά τό χρώμα τών τριχών τής κεφαλής, όχι μακρόν, αλλά εσχισμένον κατά τό μέσον, τό βλέμμα του είναι σοβαρόν, καί χαριέστατον, οι οφθαλμοί, χαριτωμένοι, καθαροί, καί Γλυκύτατοι. Καί όταν ελέγχη καταλήπτει, όταν διδάσκει αρέσκει, καί αγαπάται από όλους, είναι χαρούμενος, μέ σοβαρόν. Δέν τόν είδε ποτέ τινας νά γελάση, τόν είδον όμως, καί έκλαυσεν. Έχει τούς βραχίονας καί τάς χείρας, καταπολλά ωραίας. Κατά τάς συναναστροφάς, ικανοποιεί πολλά, αλλά σπανίως βλέπεται. Καί όταν συναναστρέφεται, είναι σωφρονέστατος εις τήν όψιν, καί εις τό φαινόμενον είναι, ο ευμορφώτερος άνθρωπος, οπού νά εφάνη εις τήν γήν.

Περί Μυστηρίου τής Εξομολογήσεως

Τοίς αμαρτάνουσιν ουκ ευθύς επέξεισιν ο Θεός, αλλά δίδωσιν χρόνον εις μετάνοιαν καί τήν τού σφάλματος ίασίν τε καί επανόρθωσιν.
Ουδείς ποτέ απώλετο τώ δραστικώ φαρμάκω τής μετανοίας καί εξομολογήσεως χρησάμενος.
Όπου άν προσέλθη τό πνεύμα τής μετανοίας, εκεί δήλον, ότι πάσης αμαρτίας γίνεται καταστροφή καί τών αλαστόρων Δαιμόνων κατάλυσις.
Αγίου Νείλου.
Μετάνοια καί εξομολόγησίς εστι πρόξενος Βασιλείας Ουρανών καί είσοδος παραδείσου καί τρυφής αιωνίου απόλαυσις.
Ουκ έστιν ουδέν έτερον φάρμακον τοιούτον πρός τήν τών αμαρτημάτων αναίερεσιν, ως εξομολόγησις αυτών, η συνεχής ανάμνησις καί η διηνεκής αυτών κατηγορία.
Αγίου Χρυσοστόμου.
Επειδή εν τώ σώματι ημάρτομεν, ότι παρεστήσαμεν τά μέλη ημών δούλα τή αμαρτία εις τήν ανομίαν, τώ στόματι εξομολογησώμεθα, τώ αυτώ κεχρημένοι οργάνω πρός τήν ανάλωσιν τής αμαρτίας. Ελοιδόρησας; ευλόγησον, επλεονέκτησας; απόδος, εμέθυσας; νήστευσον, ηλαζόνευσας; ταπεινώθητι, εφθόνησας; παρακάλεσον, εφόνευσας; μαρτύρησον, ή τά ισοδυναμούντα τώ μαρτυρίω, διά τής εξομολογήσεως, τό σώμα κάκωσον, καί τότε, μετά τήν εξομολόγησιν, άξιος εί εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψάλλειν τώ Θεώ.
Ως ούν τά πάθη τού σώματός ου πάσιν αποκαλύπτουσιν άνθρωποι, ούτε τοίς τυχαίοις, αλλά τοίς εμπείροις τής τούτων ιατρείας, ούτω καί η εξομολόγησις τών αμαρτημάτων γίνεσθαι οφείλει επί τών δυναμένων θεραπεύειν.
Κλαύσον πρό καιρού, ίνα μή κλαύσης εκεί, νύν μετανόει, νύν εξομολογήσου, ότε έξεστι μηδέ τότε τών αμαρτιών μετανόει, ότε ουκ έστι καιρός μετανοίας, εργασώμεθα τό αγαθόν ως έτι δυνάμεθα, χρήματα εάν απολέσωμεν, δυνάμεθα καί αύθις αυτά επιλαβέσθαι, καιρόν δέ εάν απολέσωμεν, αλλ' ευρείν ου δυνάμεθα, ουχ ούτως εραστής μανικός τής εαυτού ερωμένης ερά, ως ο Θεός τής μετανοούσης ψυχής. Τοιαύτη γάρ η τού Δεσπότου φιλανθρωπία, ουδένα τών προστρεχόντων αποστρεφομένη, αλλά χείρα ορέγει.
Μ. Βασιλείου.

Αγίου Γέροντος Σιλουανού τού Αθωνίτου (11-9-1938)

Περί Ψυχικής Ειρήνης καί Αγάπης

Είναι αδύνατον νά διατηρήσωμεν τήν ψυχικήν ειρήνην, εάν δέν φυλάττωμεν τόν νούν. Εάν θέλη τις νά έχη ψυχικήν ειρήνην, πρέπει νά είναι εγκρατής, διότι η ειρήνη φυγαδεύεται καί εξ αιτίας τού σώματος ημών. Δέν πρέπει νά είσαι περίεργος απόφευγε νά αναγινώσκης εφημερίδας ή κοσμικά βιβλία, άτινα ερημούν τήν ψυχήν καί φέρουν ακηδίαν καί σύγχυσιν. Μή κατακρίνης τούς άλλους, διότι πολλάκις συμβαίνει οι άνθρωποι, μή γνωρίζοντές τινα, νά κατηγορούν αυτόν, ενώ ούτος κατά τόν νούν είναι όμοιος     πρός Αγγέλους. Μή θελήσης νά γνωρίζης τάς ξένας υποθέσεις, αλλά μόνον τάς σεαυτού. Φρόντιζε μόνον νά εμπιστεύησαι εις τούς γέροντας, καί τότε, ένεκα τής υπακοής, ο Κύριος θά σέ βοηθήση διά τής χάριτος Αυτού. Η χάρις τού Θεού εν τώ κοινοβίω απομακρύνετα κυρίως, διότι δέν εμάθομεν νά αγαπώμεν τόν αδελφόν κατά τήν εντολήν τού Κυρίου. Εάν αδελφός τις σέ προσβάλη καί σύ εκείνην τήν στιγμήν δεχθής εναντίον αυτού λογισμόν οργής ή μισήσης αυτόν, τότε θά αισθανθής ότι η χάρις σέ εγκατέλειψε καί η ειρήνη απωλέσθη. Διά τήν ψυχικήν ειρήνην οφείλει νά μάθη η ψυχή νά αγαπά εκείνον, όστις προσέβαλεν αυτήν,καί ευθύς νά προσεύχηται υπέρ αυτού. Δέν δύναται η ψυχή νά έχη ειρήνην, εάν δέν ζητή παρά τού Κυρίου εξ όλης τής δυνάμεως τό χάρισμα νά αγαπά πάντας τούς ανθρώπους. Ο Κύριος είπεν: << Αγαπάτε τούς εχθρούς υμών >>, καί ημείς, εάν δέν αγαπώμεν τούς εχθρούς, δέν θά έχωμεν ειρήνην εν τή ψυχή. Απαραίτητον είναι νά αποκτήσωμεν υπακοήν, ταπείνωσιν καί αγάπην, άλλως πάσαι αι μεγάλαι ασκήσεις καί αγρυπνίαι ημών αποβαίνουν μάταιαι. Γέρων τις είδε τοιαύτην όρασιν: Άνθρωπός τις έχεεν ύδωρ εις σκάφην τινά, ήτις ήτο διάτρητος εις τόν πυθμένα. Προσεπάθει επί πολύ ο άνθρωπος, αλλά τό ύδωρ συνεχώς διέρρεε καί η σκάφη παρέμενε κενή. Ομοίως καί ημείς ζώμεν ασκητικώς, αλλά παραλείπομεν αρετήν τινα καί εξ αιτίας αυτής η ψυχή μένει κενή.

Αγίου Θεοφάνους τού Εγκλείστου

Πάντοτε νά στρέφεσαι στόν Χριστό

Όλα τά προβλήματά μου εγείρονται στόν αόρατο νού μου καί στήν καρδιά. Γι' αυτό ακριβώς χρειάζομαι έναν αόρατο Σωτήρα, ο Οποίος νά γνωρίζη τήν καρδιά μου. Άν πειράζεσαι από κάποια εμπαθή κίνησι (έχθρα, οργή, ζήλεια, μίσος, λιγοψυχία, φιλαυτία, θέλημα, απαιτήσεις τών αισθήσεων), σπεύσε καί μέ τήν πιό οδυνηρή αυτογνωσία στρέψου στόν Χριστό. Άν περιβάλλεσαι σάν νέφος από σκοτάδι, αμφιβολία ή απελπισία, επικαλέσου τό Όνομά Του μέ όλη σου τήν καρδιά. Σ' Αυτόν θά βρής γνώσι, εμπιστοσύνη καί ειρήνη. Καί άν δέν θέλης νά υφίστασαι τήν συνεχή ενόχλησι τού εχθρού, νά επαναλαβάνης συνεχώς στήν καρδιά σου τήν ευχή τού Ιησού, <<Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, ελέησόν με τόν αμαρτωλόν>>. Άν η προσευχή μου είναι ειλικρινής, ο Κύριος πάντοτε θά διώχνη τόν πειράζοντα, ο οποίος γίνεται δυνατός μόνον εξ αιτίας τής δικής μου παρεκκλίσεως. Ο αόρατος εχθρός λοιπόν έχει τόν αόρατο Θεό εναντίον του, τόν Δυνατό, τόν Παντοδύναμο.Γι' αυτό, πάντοτε νά στρέφεσαι στόν Χριστό καί νά Τόν σκέπτεσαι συνεχώσ, καί τότε θά σώζης καί τόν εαυτό σου καί τούς άλλους.

ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ

Η δύναμις τού Σταυρού καί τής νοεράς προσευχής.

Τώρα σάς λέγω νά κάμητε τούτο νά πάρετε όλοι από ένα κομπολόγιον ( κομβοσχοίνι ) καί νά προσεύχεσθε  νά λέγητε τό - Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ καί Λόγε τού Θεού τού ζώντος, διά τής Θεοτόκου καί πάντων σου τών Αγίων ελέησόν με τόν αμαρτωλόν καί ανάξιον δούλον σου-. Μέσα εις τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >>, αδελφοί μου, τί θεωρεί; Θεωρεί η Αγία Τριάς, ο Θεός μας, η ένσαρκος οικονομία τού Χριστού μας. Καί πάντες οι Άγιοι μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> επήγαν εις τόν Παράδεισον. Καί όποιος λέγει αυτόν τόν λόγον καί κάμνει καί τόν Σταυρόν του, κάν άνδρας, κάν γυναίκα, ευλογεί τόν ουρανόν, τήν γήν, τήν θάλασσαν. Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> ιατρεύονται κάθε αρρωστείες. Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> οι Απόστολοι αναστούσαν νεκρούς καί ιάτρευαν πάσαν ασθένειαν. Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> αποστομώνει ο άνθρωπος κάθε αιρετικόν. Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> αγιάζει ο άνθρωπος καί πηγαίνει εις τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά ευραίνεται ωσάν οι Άγγελοι....

Αγίου Επισκόπου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Προσευχή μέ μετάνοια καρδίας

Μέ μετάνοια καρδίας προσευχόμεθα μέ ανιδιοτέλεια, μέ ειλικρίνεια καί μέ απλότητα, μέ ελπίδα στόν Θεό, μέ πλήρη παράδοσι στό θέλημά Του, μέ πεποίθησι ( εμπιστοσύνη ) στήν σοφία Του, στήν καλωσύνη Του καί στήν Παντοδυναμία Του. Γι' αυτό, δέν πρέπει νά βασιζώμεθα στήν οποιαδήποτε βοήθεια τών τεχνικών μέσων ή στήν ποσότητα τών προσευχών μας, γιά νά μή περιπέσουμε στήν πλάνη τού νά στηριζώμαστε στόν εαυτό μας ή σέ κάτι τό εξωτερικό, καί έτσι εξ αιτίας τής υπερηφανείας μας χάσουμε τήν εμπιστοσύνη μας στόν Θεό. Άς μή αναζητούμε γιά ευχαριστήσεις καί οράματα: είμεθα αμαρτωλοί, ανάξιοι γιά πνευματικές απολαύσεις καί οράσεις. Επί πλέον, είμεθα ακόμη ανίκανοι νά δεχθούμε τέτοια πράγματα. Αυτό, τό οποίο μπορούμε νά κάνουμε είναι μόνον νά στρέψουμε τόν νού μας μέ προσεκτική προσευχή στόν εαυτό μας, ώστε νά διακρίνουμε ( εντοπίσουμε ) τίς ελλείψεις μας. Τότε, σάν τυφλοί, χωλοί καί βωβοί, λεπροί καί δαιμονισμένοι, ιστάμεθα ενώπιον τού Κυρίου μας καί μέ πτωχεία πνεύματος κραυγάζουμε εις Αυτόν: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!

ΧΑΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός καί Θεός, αδελφοί μου, ο γλυκύτατος αυθέντης καί Δεσπότης, ο ποιητής τών Αγγέλων καί πάσης νοητής καί αισθητής κτίσεως, παρακινούμενος ο Κύριος από τήν πολλήν του αγαθότητα οπού έχει εις τό γένος μας, σιμά εις άπειρα χαρίσματα οπού μάς εχάρισε καί μάς χαρίζει καθ' εκάστην ημέραν καί ώραν καί στιγμήν, ακαταδέχθη καί έγινε καί τέλειος άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου καί από τά καθαρώτατα αίματα τής Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί Αειπαρθένου Μαρίας, διά νά μάς κάμη νά έβγωμεν από τάς χείρας τού διαβόλου, καί νά μάς κάμη υιούς καί κληρονόμους τής βασιλείας του, νά χαίρωμεν πάντοτε εις τόν παράδεισον μαζί μέ τούς Αγγέλους καί νά μή καιώμεθα εις τήν κόλασιν μέ τούς ασεβείς καί τούς διαβόλους.

ΛΟΓΙΣΜΟΙ

Η αμαρτία του ανθρώπου εξαλείφεται με την εξομολόγηση. Οι ρίζες της αμαρτίαςόμως ξεριζώνονται

με τον αγώνα εναντίον των αμαρτωλών λογισμών και την συχνή εξαγόρευση. Με το που θα εμφανιστούν

οι λογισμοί κι ενοχλούν, πρέπει να τους εξομολογηθείς. Δεν είναι σπουδαίος ο πειρασμός σου.

Απλά γιγαντώθηκε επειδή τον έκρυψες. Να τον εξομολογηθείς με μετάνοια στη μητέρα Α.Κι όταν ο

λογισμός αρχίσει ξανά να σ' ενοχλεί, να εξομολογηθείς και πάλι με μετάνοια. Θά' ναι μεγάλη ευλογία

άν τον καιρό του πειρασμού έχεις κοντά σου ένα πρόσωπο στο οποίο μπορείς να εξομολογηθείς.

<< Αντίστητε τώ διαβόλω καί φεύξεται αφ' υμών >> ( Ιακ. δ' 17 ), είπε ο αδελφόθεος Ιάκωβος.

Στους λογισμούς πού σού υποβάλλει ο διάβολος ν' αντιστέκεσαι καί νά τούς εξομολογείσαι, νά μή

τούς δέχεσαι. Σ' όποιον κι άν ανήκει κάποιο πρόσωπο πού εμφανίζεται στήν φαντασία σου καί προκαλεί

ακάθαρτες σκέψεις καί ιδέες, είναι διαβολικό, είναι ο ίδιος ο διάβολος. Εκείνος στέκεται μπροστά στήν

ψυχή τήν ώρα τού πειρασμού καί τήν εξαπατά. Φοράει μάσκα κι είναι ικανός νά εμφυτέψει τό πάθος

ανάλογα μέ τήν προδιάθεση τής ψυχής. Εκείνος πού αποδέχεται τούς αμαρτωλούς λογισμούς καί τούς

ρεμβασμούς αποδέχεται τόν ίδιο τό σατανά. Υποτάσσεται σ' αυτόν τόσο στόν παρόντα αιώνα όσο καί

στό μέλλοντα. Γι' αυτό κι ο πόλεμος εναντίον τών λογισμών είναι ουσιώδης. Ακόμα κι ένας λογισμός ζήλειας

είναι απάτη τού διαβόλου. Γιατί όποιος διδάσκει τή νέκρωση πρός όλους καί όλα κι επομένως τούς αγαπά όλους

εξίσου, δέν προτιμά ένα πρόσωπο περισσότερο από άλλο. Ο Χριστός είναι Ένας.

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

( επιστολή σέ κάποια μοναχή )

«Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω»!

Ένας νέος πόθησε ν' αφιερώση τή ζωή του στό Θεό, ακολουθώντας τόν ερημικό βίο. Η μητέρα του όμως δέν τόν άφηνε κι' έκανε ότι μπορούσε νά τόν εμποδίση. - Αμαρτάνεις στόν Θεό, τής έλεγε συχνά εκείνος, βάζοντας στό δρόμο του τόσα προσκόμματα. Θέλω νά φύγω, νά σώσω τήν ψυχή μου. Τέλος, μέ τά πολλά κατάφερε νά τήν πείση. Έφυγε ευθύς στήν έρημο, βρήκε μιά καλύβα κι' έμεινε εκεί ν' ασκητεύη μόνος. Ύστερα από λίγο καιρό πέθανε κι' η μητέρα του πού δέν ήταν καθόλου καλή χριστιανή. Στήν αρχή ο νέος ερημίτης πήγαινε καλά, αγωνιζόταν. Μέ τόν καιρό όμως άρχισε νά χάνη τόν ζήλο του. Βαρέθηκε τή μοναξιά, παραμέλησε τά καθήκοντά του πού είχε σάν μοναχός καί στό τέλος κατάντησε νά μή δίνη σημασία γιά τή σωτηρία του. Κάποτε αρρώστησε βαρειά καί λίγο έλειψε νά πεθάνη. Ένας αδελφός, πού από αγάπη τόν φρόντιζε, τόν είδε νά πέφτη εξαντλημένος σέ βαθειά λιποθυμία. Ο ίδιος, όπως διηγείτο αργότερα, ένοιωσε νά χωρίζεται βίαια η ψυχή από τό σώμα του καί νά βυθίζεται στή σκοτεινή άβυσσο τής Κολάσεως. Εκεί, ανάμεσα στούς άλλους κολασμένους, βρήκε τή μητέρα του. Τόν είδε κι' εκείνη η δυστυχισμένη καί σάστισε. - Κι' εσύ, γυιέ μου, τού είπε θρηνώντας, σέ τούτο τόν καταραμένο τόπο τής απελπισίας καταδικάστηκες; Πού είναι λοιπόν τά λόγια πού μού έλεγες, πώς θέλεις νά σώσης τήν ψυχή σου; Έγινες καλόγηρος, μά δέν τήν έσωσες. Τόσο ντροπιάστηκε ο Μοναχός από τή δίκαιη εκείνη παρατήρησι, πού δέν έβρισκε λόγια νά δικαιολογηθή. Ευχόταν τή στιγμή εκείνη ν' άνοιγε πιό βαθειά ο Άδης νά τόν κρύψη, παρά ν' ακούη τόν έλεγχο τής μάνας του. Στή δύσκολη θέσι πού βρισκόταν, τού φάνηκε πώς άκουσε τήν προσταγή: - Πάρτε τον πίσω. Τού χαρίζεται λίγη προθεσμία νά διορθωθή. Ύστερα απ' αυτό ήρθε στίς αισθήσεις του. Τρομαγμένος διηγήθηκε στόν αδελφό του όσα είχε ιδεί κι' ακούσει. Σέ λίγες μέρες έγινε καλά από τήν αρρώστια του, αλλά καί ψυχικά αναγεννήθηκε. Κλείστηκε στήν καλύβα του καί φρόντιζε μέ φόβο καί τρόμο γιά τήν σωτηρία τής ψυχής του. Κάθε μέρα έκλαιγε μέ δάκρυα πικρά, βαθειά μετανοημένος γιά τήν περασμένη του αμέλεια. - Μήν κάνης έτσι, αδελφέ, τού έλεγαν οι γέροντες, θ' αρρωστήσης πάλι από τήν υπερβολική σου θλίψι. - Άν δέν υπέφερα, πατέρες μου, τούς έλεγε εκείνος, τό ντρόπιασμα τής μητέρας μου, πώς θά υπομείνω τάχα τήν καταισχύνη πού θά μού κάνη ο Κριτής μπροστά στούς Αγγέλους, στούς Δικαίους καί σ' όλους τούς συνανθρώπους μου τή φοβερή στιγμή πού θά μέ κρίνη;

Μέ τήν μελέτη αυτή ο πρώην αμελής Ερημίτης έφτασε σέ αγιότητα.

Κατέβηκε μιά μέρα στήν πόλι νά πουλήση τά πανέρια του ένας γέρος Αββάς. Κατάκοπος από τήν οδοιπορία πήγε καί κάθησε στό σκαλοπάτι ενός μεγάλου σπιτιού πού βρέθηκε στό δρόμο του. Τή στιγμή εκείνη ψυχορραγούσε ο πλούσιος νοικοκύρης τού σπιτιού. Ενώ ο Αββάς ξεκουραζόταν, ανίδεος γιά ότι γινόταν μέσα, είδε ξαφνικά νά έρχωνται καλπάζοντας πλήθος μαύροι καβαλλάρηδες, άγριοι στήν όψι. Στήν εξώθυρα κατέβηκαν από τά κατάμαυρα επίσης άλογά τους κι' ώρμησαν στό σπίτι. Ο γέροντας κατάλαβε καί τούς ακολούθησε ώς επάνω στό δωμάτιο τού ετοιμοθανάτου. Σάν τούς αντίκρυσε εκείνος, έβγαλε σπαρακτικές κραυγές:

- Θεέ μου, σώσε με.

Εκείνοι τόν ειρωνεύτηκαν σκληρά:

- Τώρα στή δύσι τής ζωής σου θυμάσαι τάχα τό Θεό;

Πολύ αργά τό σκέφτηκες. Γιατί δέν τόν φώναζες από τήν αυγή; Τώρα μάς ανήκεις.

Καθώς έλεγαν αυτά εκείνοι οι απάνθρωποι απόσπασαν μέ βία τήν ψυχή του καί μέ θριαμβευτικό αλαλαγμό απομακρύνθηκαν.

Ο Αββάς έμεινε σάν πεθαμένος από τή θλίψι καί τήν τρομάρα του. Όταν ύστερα από πολλή ώρα συνήλθε, διηγήθηκε γιά ωφέλεια τών άλλων, τί τού είχε φανερώσει ο Θεός.

Στα Ρωσικά το Πιστεύω

Верую во единаго Бога Отца, Вседержителя, Творца небу и земли, видимым же всем и невидимым.

И во единаго Господа Иисуса Христа, Сына Божия, Единороднаго, Иже от Отца рожденнаго прежде всех век; Света от Света, Бога истинна от Бога истинна, рожденна, несотворенна, единосущна Отцу, Имже вся быша. Нас ради человек и нашего ради спасения сшедшаго с небес и воплотившагося от Духа Свята и Марии Девы, и вочеловечшася. Распятаго же за ны при Понтийстем Пилате, и страдавша, и погребенна. И воскресшаго в третий день по Писанием. И возшедшаго на небеса, и седяща одесную Отца. И паки грядущаго со славою судити живым и мертвым, Егоже Царствию не будет конца.

И в Духа Святаго, Господа животворящаго, Иже от Отца исходящаго, Иже со Отцем и Сыном спокланяема и сславима, глаголавшаго пророки. Во едину Святую, Соборную и Апостольскую Церковь. Исповедую едино крещение во оставление грехов. Чаю воскресения мертвых, и жизни будущаго века. Аминь.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ'.

Εις τό κεφάλαιον τούτο εξιστορείται τό άνοιγμα τών έξ σφραγίδων τού βιβλίου, αίτινες εκπροσωπούν ουχί ωρισμένα ιστορικά γεγονότα, αλλά ομάδας τιμωριών, διά τών οποίων ο Θεός ενισχύει εις πάσαν γενεάν καί εποχήν μέχρι τής συντελείας τό κήρυγμα τού Ευαγγελίου. Η πρώτη λοιπόν σφραγίς σημαίνει πάντα τά μέχρι τής συντελείας τού κόσμου κηρύγματα τού ευαγγελίου, η δευτέρα πάντας τούς πολέμους, η τρίτη πάντας τούς λιμούς, η τετάρτη πάσας τάς λοιμώδεις νόσους, η πέμπτη πάντας τούς διωγμούς κατά τών πιστών καί η έκτη πάσας τάς μεγάλας θεομηνίας καί καταστροφάς τής φύσεως, τάς εγγεννώσας τό προαίσθημα τού τέλους τού κόσμου, αίτινες διαδεχόμεναι διά μέσου τών γενεών αλλήλας θά επισφραγισθούν εν τέλει από τάς δι' αυτών εξεικονιζομένας τελειωτικάς θλίψεις καί καταστροφάς, πού θά σημάνουν τήν κατάρρευσιν τού κράτους τού αντιχρίστου.

Καί είδον ότε ήνοιξε τό αρνίον μίαν εκ τών επτά σφραγίδων καί ήκουσα ενός εκ τών τεσσάρων ζώων λέγοντος, ως φωνή βροντής έρχου.
2 καί είδον, καί ιδού ίππος λευκός, καί ο καθήμενος επ' αυτόν έχων τόξον καί εδόθη αυτώ στέφανος, καί εξήλθε νικών καί ίνα νικήση.
3 Καί ότε ήνοιξε τήν σφραγίδα τήν δευτέραν, ήκουσα τού δευτέρου ζώου λέγοντος έρχου.
4 καί εξήλθεν άλλος ίππος πυρρός, καί τώ καθημένω επ' αυτόν εδόθη αυτώ λαβείν τήν ειρήνην εκ τής γής καί ίνα αλλήλους σφάξωσιν, καί εδόθη αυτώ μάχαιρα μεγάλη.
5 Καί ότε ήνοιξε τήν σφραγίδα τήν τρίτην, ήκουσα τού τρίτου ζώου λέγοντος, έρχου. καί είδον, καί ιδού ίππος μέλας, καί ο καθήμενος επ' αυτόν έχων ζυγόν εν τή χειρί αυτού
6 καί ήκουσα ως φωνήν εν μέσω τών τεσσάρων ζώων λέγουσαν χοίνιξ σίτου δηναρίου, καί τρείς χοίνικες κριθής δηναρίου καί τό έλαιον καί τόν οίνον μή αδικήσης.
7 Καί ότε ήνοιξε τήν σφραγίδα τήν τετάρτην, ήκουσα φωνήν τού τετάρτου ζώου λέγοντος έρχου.
8 καί είδον, καί ιδού ίππος χλωρός, καί ο καθήμενος επάνω αυτού, όνομα αυτώ ο θάνατος, καί ο άδης ηκολούθει μετ' αυτού καί εδόθη αυτώ εξουσία επί τό τέταρτον τής γής, αποκτείναι εν ρομφαία καί εν λιμώ καί εν θανάτω καί υπό τών θηρίων τής γής.
9 Καί ότε ήνοιξε τήν πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω τού θυσιαστηρίου τάς ψυχάς τών εσφαγμένων διά τόν λόγον τιύ Θεού καί διά τήν μαρτυρίαν τού αρνίου ήν είχον
10 καί έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες έως πότε, ο δεσπότης ο άγιος καί ο αληθινός, ου κρίνεις καί εκδικείς τό αίμα ημών εκ τών κατοικούντων επί τής γής;
11 καί εδόθη αυτοίς εκάστω στολή λευκή, καί ερρέθη αυτοίς ίνα αναπαύσωνται έτι χρόνον μικρόν, έως πληρώσωσι καί οι σύνδουλοι αυτών καί οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως καί αυτοί.
12 καί είδον ότε ήνοιξε τήν σφραγίδα τήν έκτην, καί σεισμός μέγας εγένετο, καί ο ήλιος μέλας εγένετο ως σάκκος τρίχινος, καί η σελήνη όλη εγένετο ως αίμα,
13 καί οι αστέρες τού ουρανού έπεσαν εις τήν γήν, ως συκή βάλλουσα τούς ολύνθους αυτής, υπό ανέμου μεγάλου σειομένη,
14 καί ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον ελισσόμενον, καί πάν όρος καί νήσος εκ τών τόπων εκινήθησαν
15 καί οι βασιλείς τής γής καί οι μεγιστάνες καί οι χιλίαρχοι καί οι πλούσιοι καί οι ισχυροί καί πάς δούλος καί ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς εις τά σπήλαια καί εις τάς πέτρας τών ορέων,
16 καί λέγουσι τοίς όρεσι καί ταίς πέτραις πέσατε εφ' ημάς καί κρύψατε ημάς από προσώπου τού καθημένου επί τού θρόνου καί από τής οργής τού αρνίου,
17 ότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη τής οργής αυτού, καί τίς δύναται σταθήναι;

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'.

Τό κεφάλαιον τούτο περιγράφει τήν δόξαν τού Αρνίου, τού Ιησού, τού θυσιασθέντος καί αναστάντος καί λαβόντος τό βιβλίον τό περιέχον τάς θείας βουλάς, τών οποίων η πραγματοποίησις θά εξασφαλίση τήν σωτηρίαν τού κόσμου. Εις τό Αρνίον τούτο, έχον επτά οφθαλμούς καί επτά κέρατα, ήτοι τήν πληρότητα τής θείας καί υπερφυσικής γνώσεως καί δυνάμεως, μεταβιβάζεται καί ανατίθεται η εκτέλεσις τού σωτηριώδους σχεδίου τού Θεού.
Καί είδον επί τήν δεξιάν τού καθημένου επί τού θρόνου βιβλίον γεγραμμένον έσωθεν καί έξωθεν, κατεσφραγισμένον σφραγίσιν επτά.
2 καί είδον άγγελον ισχυρόν κηρύσσοντα εν φωνή μεγάλη τίς άξιός εστιν ανοίξαι τό βιβλίον καί λύσαι τάς σφραγίδας αυτού;
3 καί ουδείς εδύνατο εν τώ ουρανώ ούτε επί τής γής ούτε υποκάτω τής γής ανοίξαι τό βιβλίον ούτε βλέπειν αυτό.
4 καί εγώ έκλαιον πολύ, ότι ουδείς άξιος ευρέθη ανοίξαι τό βιβλίον ούτε βλέπειν αυτό.
5 καί είς εκ τών πρεσβυτέρων λέγει μοι μή κλαίε ιδού ενίκησεν ο λέων ο εκ τής φυλής Ιούδα, η ρίζα Δαυΐδ, ανοίξαι τό βιβλίον καί τάς επτά σφραγίδας αυτού.
6 Καί είδον εν μέσω τού θρόνου καί τών τεσσάρων ζώων καί εν μέσω τών πρεσβυτέρων αρνίον εστηκός ως εσφαγμένον, έχον κέρατα επτά καί οφθαλμούς επτά, ά εισι τά επτά πνεύματα τού Θεού αποστελλόμενα εις πάσαν τήν γήν.
7 καί ήλθε καί είληφεν εκ τής δεξιάς τού καθημένου επί τού θρόνου.
8 καί ότε έλαβε τό βιβλίον, τά τέσσαρα ζώα καί οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι έπεσαν ενώπιον τού αρνίου, έχοντες έκαστος κιθάραν καί φιάλας χρυσάς γεμούσας θυμιαμάτων, αί εισιν αι προσευχαί τών αγίων
9 καί άδουσιν ωδήν καινήν λέγοντες άξιος εί λαβείν τό βιβλίον καί ανοίξαι τάς σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης καί ηγόρασας τώ Θεώ ημάς εν τώ αίματί σου εκ πάσης φυλής καί γλώσσης καί λαού καί έθνους,
10 καί εποίησας αυτούς τώ Θεώ ημών βασιλείς καί ιερείς, καί βασιλεύσουσιν επί τής γής.
11 καί είδον καί ήκουσα ως φωνήν αγγέλων πολλών κύκλω τού θρόνου καί τών ζώων καί τών πρεσβυτέρων, καί ήν ο αριθμός αυτών μυριάδες μυριάδων καί χιλιάδες χιλιάδων,
12 λέγοντες φωνή μεγάλη άξιόν εστι τό αρνίον τό εσφαγμένον λαβείν τήν δύναμιν καί τόν πλούτον καί σοφίαν καί ισχύν καί τιμήν καί δόξαν καί ευλογίαν.
13 καί πάν κτίσμα ό εν τώ ουρανώ καί επί τής γής καί υποκάτω τής γής καί επί τής θαλάσσης εστί, καί τά εν αυτοίς πάντα, ήκουσα λέγοντας τώ καθημένω επί τού θρόνου καί τώ αρνίω η ευλογία καί η τιμή καί η δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας τών αιώνων.
14 καί τά τέσσαρα ζώα έλεγον, αμήν καί οι πρεσβύτεροι έπεσαν καί προσεκύνησαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'.

Μετά τήν εκτεθείσαν εικόνα τών επτά Μικρασιατικών Εκκλησιών, αίτινες εν τώ συνόλω των παρέχουν είδός τι στατιστικής τών διαφόρων καταστάσεων πασών τών κατά τόπους χριστιανικών Εκκλησιών κατά τήν στιγμήν τής οπτασίας, ο Ιωάννης μεταφέρεται εν εκστάσεο εις τόν ουρανόν καί βλέπει τόν Θεόν επί θρόνου δοξολογούμενον. Τά ζώα, τά κύκλω τού θρόνου, είναι λειτουργικά πνεύματα, άτινα υπηρετούν καί εκπροσωπούν τήν θείαν δύναμιν εν τή φύσει, τού ομοίου πρός λέοντα συμβολίζοντος τό βασιλικόν μεγαλείον, τού πρός μόσχον τήν δύναμιν, τού πρός άνθρωπον τήν λογικότητα καί τού πρός αετόν τό ευπετές καί τό οξύ τής οράσεως. Οι 24 πρεσβύτεροι εκπροσωπούν τήν θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν, δώδεκα τήν εξ Ιουδαίων καί δώδεκα τήν εξ εθνών, καί η θάλασσα η υαλίνη η πρό τού θρόνου είναι τό έμβλημα τής απείρου διαυγείας, εν ή τό παντέφορον Όμμα τού Θεού θεωρεί καί εφορά τά πάντα.

Μετά ταύτα είδον, καί ιδού θύρα ανεωγμένη εν τώ ουρανώ, καί η φωνή η πρώτη ήν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, λέγων ανάβα ώδε καί δείξω σοι ά δεί γενέσθαι μετά ταύτα.

2 καί ευθέως εγενόμην εν πνεύματι καί ιδού θρόνος έκειτο εν τώ ουρανώ, καί επί τόν θρόνον καθήμενος,

3 όμοιος οράσει λίθω ιάσπιδι καί σαρδίω καί ίρις κυκλόθεν τού θρόνου, ομοίως όρασις σμαραγδίνων.

4 καί κυκλόθεν τού θρόνου θρόνοι είκοσι τέσσαρες, καί επί τούς θρόνους τούς είκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους, περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοίς, καί επί τάς κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς.

5 καί εκ τού θρόνου εκπορεύονται αστραπαί καί φωναί καί βρονταί καί επτά λαμπάδες πυρός καιόμεναι ενώπιον τού θρόνου, αί εισι τά επτά πνεύματα τού Θεού

6 καί ενώπιον τού θρόνου ως θάλασσα υαλίνη, ομοία κρυστάλλω καί εν μέσω τού θρόνου καί κύκλω τού θρόνου τέσσαρα ζώα γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν καί όπισθεν

7 καί τό ζώον τό πρώτον όμοιον λέοντι, καί τό δεύτερον ζώον όμοιον μόσχω, καί τό τρίτον ζώον έχον τό πρόσωπον ως ανθρώπου, καί τό τέταρτον ζώον όμοιον αετώ πετομένω.

8 καί τά τέσσαρα ζώα, έν καθ' έν αυτών έχον ανά πτέρυγας έξ, κυκλόθεν καί έσωθεν γέμουσιν οφθαλμών, καί ανάπαυσιν ουκ έχουσιν ημέρας καί νυκτός λέγοντες άγιος, άγιος, άγιος Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ήν καί ο ών καί ο ερχόμενος.

9 Καί όταν δώσι τά ζώα δόξαν καί τιμήν καί ευχαριστίαν τώ καθημένω επί τού θρόνου, τώ ζώντι εις τούς αιώνας τών αιώνων,

10 πεσούνται οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ενώπιον τού καθημένου επί τού θρόνου, καί προσκυνήσουσι τώ ζώντι εις τούς αιώνας τών αιώνων, καί βαλούσι τούς στεφάνους αυτών ενώπιον τού θρόνου λέγοντες

11 άξιος εί, ο Κύριος καί Θεός ημών, λαβείν τήν δόξαν καί τήν τιμήν καί τήν δύναμιν, ότι σύ έκτισας τά πάντα, καί διά τό θέλημά σου ήσαν καί εκτίσθησαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'.

Καί τώ αγγέλω τής εν Σάρδεσιν εκκλησίας γράψον τάδε λέγει ο έχων τά επτά πνεύματα τού Θεού καί τούς επτά αστέρας οίδά σου τά έργα, ότι όνομα έχεις ότι ζής, καί νεκρός .
2 γίνου γρηγορών, καί στήρισον τά λοιπά ά έμελλον αποθνήσκειν ου γάρ εύρηκά σου τά έργα πεπληρωμένα ενώπιον τού Θεού μου.
3 μνημόνευε ούν πώς είληφας καί ήκουσας, καί τήρει καί μετανόησον. εάν ούν μή γρηγορήσης, ήξω επί σέ ως κλέπτης, καί ου μή γνώση ποίαν ώραν ήξω επί σέ.
4 αλλά έχεις ολίγα ονόματα εν Σάρδεσιν, ά ουκ εμόλυναν τά ιμάτια αυτών, καί περιπατήσουσι μετ' εμού εν λευκοίς, ότι άξιοί εισιν.
5 Ο νικών ούτως περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς, καί ου μή εξαλείψω τό όνομα αυτού εκ τής βίβλου τής ζωής, καί ομολογήσω τό όνομα αυτού ενώπιον τού πατρός μου καί ενώπιον τών αγγέλων αυτού.
6 Ο έχων ούς ακουσάτω τί τό Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις.
7 Καί τώ αγγέλω τής εν Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον τάδε λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων τήν κλείν τού Δαυΐδ, ο ανοίγων καί ουδείς κλείσει, καί κλείων καί ουδείς ανοίξει
8 οίδά σου τά έργα. - ιδού δέδωκα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, ήν ουδείς δύναται κλείσαι αυτήν. - ότι μικράν έχεις δύναμιν, καί ετήρησάς μου τόν λόγον καί ουκ ηρνήσω τό όνομά μου.
9 ιδού δίδωμι εκ τής συναγωγής τού σατανά τών λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι, καί ουκ εισίν, αλλά ψεύδονται ιδού ποιήσω αυτούς ίνα ήξουσι καί προσκυνήσουσιν ενώπιον τών ποδών σου, καί γνώσιν ότι εγώ ηγάπησά σε.
10 ότι ετήρησας τόν λόγον τής υπομονής μου, καγώ σε τηρήσω εκ τής ώρας τού πειρασμού τής μελλούσης έρχεσθαι επί τής οικουμένης όλης, πειράσαι τούς κατοικούντας επί τής γής.
11 έρχομαι ταχύ κράτει ό έχεις, ίνα μηδείς λάβη τόν στέφανόν σου.
12 Ο νικών, ποιήσω αυτόν στύλον εν τώ ναώ τού Θεού μου, καί έξω ου μή εξέλθη έτι, καί γράψω επ' αυτόν τό όνομα τού Θεού μου καί τό όνομα τής πόλεως τού Θεού μου, τής καινής Ιερουσαλήμ, ή καταβαίνει εκ τού ουρανού από τού Θεού μου, καί τό όνομά μου τό καινόν.
13 Ο έχων ούς ακουσάτω τί τό Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις.
14 Καί τώ αγγέλω τής εν Λαοδικεία εκκλησίας γράψον τάδε λέγει ο αμήν, ο μάρτυς ο πιστός καί αληθινός, η αρχή τής κτίσεως τού Θεού
15 οίδά σου τά έργα, ότι ούτε ψυχρός εί ούτε ζεστός όφελον ψυχρός ής ή ζεστός.
16 ούτως ότι χλιαρός εί, καί ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ τού στόματός μου.
17 ότι λέγεις ότι πλούσιός ειμι καί πεπλούτηκα καί ουδενός χρείαν έχω, - καί ουκ οίδας ότι σύ εί ο ταλαίπωρος καί ο ελεεινός καί πτωχός καί τυφλός καί γυμνός, -
18 συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ' εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης, καί ιμάτια λευκά ίνα περιβάλη καί μή φανερωθή η αισχύνη τής γυμνότητός σου, καί κολλύριον ίνα εγχρίση τούς οφθαλμούς σου ίνα βλέπης.
19 εγώ όσους εάν φιλώ, ελέγχω καί παιδεύω ζήλευε ούν καί μετανόησον.
20 ιδού έστηκα επί τήν θύραν καί κρούω εάν τις ακούση τής φωνής μου καί ανοίξη τήν θύραν, καί εισελεύσομαι πρός αυτόν καί δειπνήσω μετ' αυτού καί αυτός μετ' εμού.
21 Ο νικών, δώσω αυτώ καθίσαι μετ' εμού εν τώ θρόνω μου, ως καγώ ενίκησα καί εκάθισα μετά τού πατρός μου εν τώ θρόνω αυτού.
22 Ο έχων ούς ακουσάτω τί τό Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'.

Τώ αγγέλω τής εν Εφέσω εκκλησίας γράψον τάδε λέγει ο κρατών τούς επτά αστέρας εν τή δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω τών επτά λυχνιών τών χρυσών

2 οίδα τά έργα σου καί τόν κόπον σου καί τήν υπομονήν σου, καί ότι ου δύνη βαστάσαι κακούς, καί επείρασας τούς λέγοντας εαυτούς αποστόλους είναι, καί ουκ εισί, καί εύρες αυτούς ψευδείς

3 καί υπομονήν έχεις, καί εβάστασας διά τό όνομά μου, καί ου κεκοπίακας.

4 αλλά έχω κατά σού, ότι τήν αγάπην σου τήν πρώτην αφήκας.

5 μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας, καί μετανόησον καί τά πρώτα έργα ποίησον ει δέ μή, έρχομαί σοι ταχύ καί κινήσω τήν λυχνίαν σου εκ τού τόπου αυτής, εάν μή μετανοήσης.

6 αλλά τούτο έχεις, ότι μισείς τά έργα τών Νικολαϊτών, ά καγώ μισώ.

7 Ο έχων ούς ακουσάτω τί τό Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις. Τώ νικώντι δώσω αυτώ γαγείν εκ τού ξύλου τής ζωής, ό εστιν εν τώ παραδείσω τού Θεού μου.

8 Καί τώ αγγέλω τής εν Σμύρνη εκκλησίας γράψον τάδε λέγει ο πρώτος καί ο έσχατος, ός εγένετο νεκρός καί έζησεν

9 οίδά σου τά έργα καί τήν θλίψιν καί τήν πτωχείαν αλλά πλούσιος εί καί τήν βλασφημίαν εκ τών λεγόντων Ιουδαίους είναι εαυτούς, καί ουκ εισίν, αλλά συναγωγή τού σατανά.

10 μηδέν φοβού ά μέλλεις παθείν. ιδού δή μέλλει βαλείν ο διάβολος εξ υμών εις φυλακήν ίνα πειρασθήτε, καί έξετε θλίψιν ημέρας δέκα. γίνου πιστός άχρι θανάτου, καί δώσω σοι τόν στέφανον τής ζωής.

11 Ο έχων ούς ακουσάτω τί τό Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις. Ο νικών ου μή αδικηθή εκ τού θανάτου τού δευτέρου.

12 Καί τώ αγγέλω τής εν Περγάμω εκκλησίας γράψον τάδε λέγει ο έχων τήν ρομφαίαν τήν δίστομον τήν οξείαν

13 οίδα τά έργα σου καί πού κατοικείς όπου ο θρόνος τού σατανά καί κρατείς τό όνομά μου, καί ουκ ηρνήσω τήν πίστιν μου καί εν ταίς ημέραις αίς Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός, ός απεκτάνθη παρ' υμίν, όπου ο σατανάς κατοικεί.

14 αλλά έχω κατά σού ολίγα, ότι έχεις εκεί κρατούντας τήν διδαχήν Βαλαάμ, ός εδίδαξε τόν Βαλάκ βαλείν σκάνδαλον ενώπιον τών υιών Ισραήλ καί φαγείν ειδωλόθυτα καί πορνεύσαι.

15 ούτως έχεις καί σύ κρατούντας τήν διδαχήν τών Νικολαϊτών ομοίως

16 μετανόησον ούν ει δέ μή, έρχομαί σοι ταχύ καί πολεμήσω μετ' αυτών εν τή ρομφαία τού στόματός μου.

17 Ο έχων ούς ακουσάτω τί τό Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις. Τώ νικώντι δώσω αυτώ τού μάννα τού κεκρυμμένου, καί δώσω αυτώ ψήφον λευκήν, καί επί τήν ψήφον όνομα καινόν γεγραμμένον, ό ουδείς οίδεν ει μή ο λαμβάνων.

18 Καί τώ αγγέλω τής εν Θυατείροις εκκλησίας γράψον τάδε λέγει ο υιός τού Θεού, ο έχων τού οφθαλμούς αυτού ως φλόγα πυρός, καί οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω

19 οίδά σου τά έργα καί τήν αγάπην καί τήν πίστιν καί τήν διακονίαν καί τήν υπομονήν σου, καί τά έργα σου τά έσχατα πλείονα τών πρώτων.

20 αλλά έχω κατά σού ολίγα, ότι αφείς τήν γυναίκά σου Ιεζάβελ, ή λέγει εαυτήν προφήτιν, καί διδάσκει καί πλανά τούς εμούς δούλους πορνεύσαι καί φαγείν ειδωλόθυτα.

21 καί έδωκα αυτή χρόνον ίνα μετανοήση, καί ου θέλει μετανοήση, καί ου θέλει μετανοήσαι εκ τής πορνείας αυτής.

22 ιδού βάλλω αυτήν εις κλίνην καί τούς μοιχεύοντας μετ' αυτής εις θλίψιν μεγάλην, εάν μή μετανοήσωσιν εκ τών έργων αυτής,

23 καί τά τέκνα αυτής αποκτενώ εν θανάτω, καί γνώσονται πάσαι αι εκκλησίαι ότι εγώ ειμι ο ερευνών νεφρούς καί καρδίας, καί δώσω υμίν εκάστω κατά τά έργα υμών.

24 υμίν δέ λέγω τοίς λοιποίς τοίς εν Θυατείροις, όσοι ουκ έχουσι τήν διδαχήν ταύτην, οίτινες ουκ έγνωσαν τά βαθέα τού σατανά, ως λέγουσιν ου βάλλω εφ' υμάς άλλο βάρος

25 πλήν ό έχετε κρατήσατε άχρις ού άν ήξω.

26 Καί ο νικών καί ο τηρών άχρι τέλους τά έργα μου, δώσω αυτώ εξουσίαν επί τών εθνών,

27 καί ποιμανεί αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως τά σκεύη τά κεραμικά συντριβήσεται, ως καγώ είληφα παρά τού πατρός μου,

28 καί δώσω αυτώ τόν αστέρα τόν πρωϊνόν.

29 Ο έχων ούς ακουσάτω τί τό Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις.

Σημειώστε ότι η Ελλάς είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα, Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας
ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Ελλάς: 219
Νορβηγία 61
Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής]
Πολωνία 30
Βέλγιο 18
Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3
Δανία 0 μέρες।[ Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ………………।]
Τσεχοσλοβακία 0
Λουξεμβούργο 0
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :
Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)
Ιταλοί: 8000
Boύλγαροι: 25000
Γερμανοί: 50000
Συνολικες απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)
Ελλάς 10% (750।000)
Σοβ. Ενωση 2,8%
Ολλανδία 2,2%
Γαλλία 2%
Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7%
Βέλγιο 1,5%
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
Πηγή:Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου
Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970 Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
"Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος."(Από ομιλία του στό Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τήν λήξη τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου.)
Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992Υπουργός των εξωτερικων τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974"Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν"(Από μήνυμά του πού απηύθηνε από τό BBC τού Λονδίνου στούς υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στίς 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε τήν Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι καί έξι εβδομάδων κάτα τού Χίτλερ.)
Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953"Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον."(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31 Ιανουαρίου 1943 μετά τήν νίκη τού Στάλιγκραντ καί τήν συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός"Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε".(Οταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού"Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς."(Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.)
Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945"Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις."(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 10/5/1941.)
Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945"Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ' όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον…."(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)
Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977 Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957 "Ασχέτως πρός ότι θα πούν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο τό οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στό ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε."(Από λόγο του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.)
Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965 Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο "Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν.""Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β' Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη." (Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941) "Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες" (Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC τίς πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.) "Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης." (Από λόγο πού εξεφώνησε στίς 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)
Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο "Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα." (Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 28 Οκτωβρίου 1941.)
Γεώργιος ΣΤ' (1898-1952)Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952 "Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου।" (Από λόγο του στο κοινοβούλιον τόν Μάιον 1945.)Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945 "Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν'αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια. ""Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας."(Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943.) "Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στήν απόπειρά τους νά εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος, γέμισε μέ ενθουσιασμό τίς καρδιές τού αμερικανικού λαού καί εκίνησε τήν συμπάθειά του. Πρό ενός καί πλέον αιώνος, κατά τόν πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, τό εθνος μας…εξέφρασε τήν φλογερή του συμπάθεια γιά τούς Ελληνες καί ευχότανε γιά τήν ελληνική νίκη… "(Δήλωσή τουστό Υπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στίς 25/04/1941, πού μεταδώθηκε ραδιοφωνικά από τόν Λευκό Οίκο.)ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:"10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγησι μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τά οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οί Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Ελληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ώς ένδειξι τιμής καί αναγνωρίσεως!Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά τήν πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού. "Ενας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. “Οι στρατιώται σας’’ είπε, ’’αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.’’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'.

Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, ήν έδωκεν αυτώ ο Θεός, δείξαι τοίς δούλοις αυτού ά δεί γενέσθαι εν τάχει, καί εσήμανεν αποστείλας διά τού αγγέλου αυτού τώ δούλω αυτού Ιωάννη,

2 ός εμαρτύρησε τόν λόγον τού Θεού καί τήν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού, όσα είδε.

3 μακάριος ο αναγινώσκων καί οι ακούοντες τούς λόγους τής προφητείας καί τηρούντες τά εν αυτή γεγραμμένα ο γάρ καιρός εγγύς.

4 Ιωάννης ταίς επτά εκκλησίαις ταίς εν τή Ασία χάρις υμίν καί ειρήνη από Θεού, ο ών καί ο ήν καί ο ερχόμενος, καί από τών επτά πνευμάτων, ά ενώπιον τού θρόνου αυτού,

5 καί από Ιησού Χριστού, ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος τών νεκρών καί ο άρχων τών βασιλέων τής γής. τώ αγαπώντι ημάς καί λούσαντι ημάς από τών αμαρτιών ημών εν τώ αίματι αυτού,

6 καί εποίησεν ημάς βασιλείαν, ιερείς τώ Θεώ καί πατρί αυτού, αυτώ η δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας τών αιώνων αμήν.

7 Ιδού έρχεται μετά τών νεφελών, καί όψεται αυτόν πάς οφθαλμός καί οίτινες αυτόν εξεκέντησαν, καί κόψονται επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί τής γής. ναί, αμήν.

8 Εγώ ειμι τό Α καί τό Ω, λέγει Κύριος ο Θεός, ο ών καί ο ήν καί ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ.

9 Εγώ Ιωάννης, ο αδελφός υμών καί συγκοινωνός εν τή θλίψει καί βασιλεία καί υπομονή εν Ιησού Χριστώ, εγενόμην εν τή νήσω τή καλουμένη Πάτμω διά τόν λόγον τού Θεού καί διά τήν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού.

10 εγενόμην εν πνεύματι εν τή Κυριακή ημέρα, καί ήκουσα φωνήν οπίσω μου μεγάλην ως σάλπιγγος

11 λεγούσης ό βλέπεις γράψον εις βιβλίον καί πέμψον ταίς επτά εκκλησίαις, εις Έφεσον καί εις Σμύρναν καί εις Πέργαμον καί εις Θυάτειρα καί εις Σάρδεις καί εις Φιλαδέλφειαν καί εις Λαοδίκειαν.

12 Καί εκεί επέστρεψα βλέπειν τήν φωνήν ήτις ελάλει μετ' εμού καί επιστρέψας είδον επτά λυχνίας χρυσάς,

13 καί εν μέσω τών επτά λυχνιών όμοιον υιώ ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη καί περιεζωσμένον πρός τοίς μαστοίς ζώνην χρυσήν

14 η δέ κεφαλή αυτού καί αι τρίχες λευκαί ως έριον λευκόν, ως χιών, καί οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός,

15 καί οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, καί η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών,

16 καί έχων εν τή δεξιά χειρί αυτού αστέρας επτά, καί εκ τού στόματος αυτού ρομφαία δίστομος οξεία εκπορευομένη, καί η όψις αυτού ως ο ήλιος φαίνει εν τή δυνάμει αυτού.

17 Καί ότε είδον αυτόν, έπεσα πρός τούς πόδας αυτού ως νεκρός, καί έθηκε τήν δεξιάν αυτού χείρα επ' εμέ λέγων μή φοβού εγώ ειμι ο πρώτος καί ο έσχατος

18 καί ο ζών, καί εγενόμην νεκρός, καί ιδού ζών ειμι εις τούς αιώνας τών αιώνων, καί έχω τάς κλείς τού θανάτου καί τού άδου.

19 γράψον ούν ά είδες, καί ά εισι καί ά μέλλει γίνεσθαι μετά ταύτα

20 τό μυστήριον τών επτά αστέρων ών είδες επί τής δεξιάς μου, καί τάς επτά λυχνίας τάς χρυσάς. οι επτά αστέρες άγγελοι τών επτά εκκλησιών εισι, καί αι λυχνίαι αι επτά επτά εκκλησίαι εισίν.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

Βιβλίον προφητικόν, εις τό οποίον ο θεόπνευστος συγγραφεύς εκθέτει τήν '' Αποκάλυψιν '', τήν οποίαν '' έδωκεν αυτώ ο Θεός ", ίνα δείξη εις τούς δούλους αυτού '' ά δεί γενέσθαι εν τάχει ". ( Αποκ. α' 1 ). Συγγραφεύς δ' αυτού είναι ο δούλος τού Χριστού Ιωάννης, ως ο ίδιος κατονομάζει εαυτόν εις αυτόν τόν πρώτον στίχον τού βιβλίου. Καί υπέθεσαν μέν τινες, ότι ο Ιωάννης ούτος είναι άλλος τις παρά τόν απόστολον Ιωάννην. Περί τοιούτου όμως προσώπου, απολαύοντος εν τή Αποστολική Εκκλησία τοσούτου κύρους, ώστε σύγγραμμα αυτού νά περιληφθή ως θεόπνευστον εις τόν κανόνα τής Καινής Διαθήκης, δέν έχομεν σοβαράν τινα καί αδιαμφισβήτητον μαρτυρίαν εκ τής ιστορίας τών αποστολικών χρόνων. Ο Ιωάννης λοιπόν, ο συγγραφεύς τής Αποκαλύψεως, είναι αυτός ούτος ο απόστολος καί ευαγγελιστής Ιωάννης. Σκοπός, διά τόν οποίον ο θείος απόστολος συνέγραψε τό βιβλίον τούτο, είναι νά προτρέψη μέν τούς πιστούς, όπως δι' εγρηγόρσεως καί μετανοίας προπαρασκευάζουν εαυτούς διά τήν δευτέραν τού Κυρίου παρουσίαν, παρηγορήση δ' αυτούς, ίνα μεθ' υπομονής καί ελπίδος αντιμετωπίζωσι τάς θλίψεις, αίτινες θά προηγηθώσι τής παρουσίας ταύτης. Κατ' ακολουθίαν κύριον θέμα τού βιβλίου είναι ο πρό τής δευτέρας παρουσίας τού Κυρίου αγών μεταξύ τής Βασιλείας τού Θεού καί τής δυνάμεως τού σατανά, ήτις εν τέλει κατασυντρίβεται διά τού Ιησού Χριστού καί τού οριστικού θριάμβου τής Εκκλησίας, τής εκπροσωπούσης τήν Βασιλείαν τού Θεού. Η δι' όλου δέ τού βιβλίου διήκουσα έννοια είναι ο αγών ούτος τού εσφαγμένου Αρνίου, ήτοι τού Ιησού Χριστού, τό οποίον εξήλθε νικών καί ίνα νικήση. Νικήσας δηλαδή ο Χριστός τόν σατανάν από τής πτώτης παρουσίας αυτού επί τής γής καί συμβασιλεύων ήδη μετά τού Θεού Πατρός εν τώ ουρανώ, είναι καί τώρα ο πραγματικός κύριος τού κόσμου καί τών εν αυτώ συμβαινόντων. Παρά τήν εν τώ παρόντι αιώνι προσωρινήν καί περιωρισμένην επικράτησιν τού σατανά, τό Αρνίον εξακολουθεί νά είναι ο κύριος τής ιστορίας τών ανθρώπων, θά έλθη δέ ως Κριτής καί Βασιλεύς, ίνα εκμηδενίση τόν σατανάν καί κρίνη ζώντας καί νεκρούς, οπότε αποδίδων εκάστω κατά τά έργα αυτού, θά εγκαθιδρύση νέαν τάξιν πραγμάτων, εν τή οποία η νέα Ιερουσαλήμ, η αποτελεσθησομένη υπό τής εν ουρανοίς εις τό διηνεκές θριαμβευούσης Εκκλησίας τών πιστών, εν " καινώ ουρανώ καί καινή γή " θά απολαύση εν αλήκτω κοινωνία μετά τού Θεού τής μακαριότητος καί δόξης αυτού. Τόπος δέ τής συγγραφής τού βιβλίου πιθανώτατα είναι η νήσος Πάτμος, όπου, ως δηλούται εν αρχή τού βιβλίου (α' 9 ), εγένοντο εις τόν Ιωάννην αι από τού Θεού αποκαλύψεις, αι περιληφθείσαι εις τό βιβλίον. Εις τήν νήσον δέ ταύτην ο θείος Απόστολος εξωρίσθη κατά τό 14ον έτος τής βασιλείας τού Δομετιανού ( τουτέστι περί τό 95 μ. Χ. ), ως αναφέρει ο Ευσέβιος εν τώ Χρονικώ αυτού. Περίπου κατά τόν αυτόν χρόνον συνεγράφη καί η Αποκάλυψις " υπό τήν νωπήν εντύπωσιν " τών οπτασιών, τάς οποίας εν εκστάσει είδεν ο Ιωάννης

Παιδιά μου αγαπημένα, νά έχετε μεταξύ σας αγάπη, υπομονή καί ταπείνωσι। Αγαπήστε τήν ξενιτεία εκ τού ματαίου τούτου κόσμου, τήν μακαρία σιωπή, τήν θεοποιό προσευχή। Νά φυλάττετε αγογγύστως καί όσο μπορείτε περισσότερο τίς νηστείες, πού μάς καθώρισαν οι άγιοι πατέρες μας। Προσέξτε μήπως ανάμεσά σας ευρεθή κάποιος ανυπότακτος καί ιδιόρρυθμος ή μάλλον δαιμονόρρυθμος, γιατί αυτό είναι τό χειρότερο απ' όλα τά αμαρτήματα। Κανένας επίσης κοινοβιάτης νά μήν έχη χρήματα ή ενδύματα περισσότερα από τούς άλλους, γιατί δέν θά αξιωθή τής ουράνιας χαράς। Εάν δέ καί κάποιος τέτοιος ευρεθή νά εκδιώκεται αμέσως από τή Μονή σάν τό ψωραλέο πρόβατο, γιά νά μή μολύνη καί τούς υπολοίπους। Νά εξομολογήσθε καί νά εξαγορεύετε συχνά τούς λογισμούς σας στό γέροντά σας γιά νά μή ψωλιάζουν στίς ψυχές σας οι δαίμονες। Άν συμβή κάποτε νά ψυχρανθούν μεταξύ τους δύο αδελφοί άς σπεύσουν νά συμφιλιωθούν πρό τού νά δύση ο ήλιος, καθώς μάς προστάζει ο Κύριος। Όλοι νά έχουν τό εργόχειρό τους καί νά εργάζωνται ο καθένας όπως γνωρίζει καί όσο μπορεί। Όποιος δέν εργάζεται νά μήν τρώη, σύμφωνα μέ τήν παραγγελία τού μεγάλου αποστόλου Παύλου। Όποιος θέλει νά φύγη από τό Μοναστήρι νά τό ανακοινώνη προηγουμένως στόν Ηγούμενο, γιά νά λαμβάνη συγχώρησι। Άν όμως φύγη κρυφά, τότε τό αμάρτημα άς είναι πάνω του εγώ δέν φέρω καμμιά ευθύνη γιά τήν απώλειά του। Οι νεώτεροι νά υποτάσσωνται στούς γεροντοτέρους καί αυτοί πάλι άς τούς νουθετούν μέ αγάπη καί τό καλό τους παράδειγμα। Τόν άρρωστο νά τόν περιποιήσθε σάν μέλος σας। Νά αποφεύγετε τήν φιλία μέ τούς νεωτέρους, ούτε νά μπαίνετε ο ένας στό κελλί τού άλλου। Υπεράνω όλων νά έχετε τήν κατά Θεόν αγάπη ο ένας πρός τόν άλλον। Άν κατ' αυτόν τόν τρόπο πολιτευθήτε σ' αυτόν τόν κόσμο ασφαλώς θά αξιωθήτε καί τής βασιλείας τών ουρανών, όπου θά συνευφραίνεσθε αιωνίως μέ τόν Δεσπότη μας Χριστό καί πάντας τούς αγίους। Άν δέ εύρω καί εγώ παρρησία πρός αυτόν, σάς υπόσχομαι ότι θά τόν παρακαλώ πάντοτε γιά σάς। Εάν δέ αυξηθούν στό μέλλον ακόμη περισσότερο τά μοναστήρια μας πού μέ τόσους κόπους, ιδρώτες καί βάσανα έκτισα, τούτο νά τό έχετε ως ένα καλό σημάδι ότι ο Πανάγαθος Θεός εδέχθη τούς κόπους μου καί τήν προσφορά μου।

Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω

Απομάκρυνση από τό Θεό σημαίνει αιώνια οδύνη στήν κόλαση, αιώνια επαφή μέ τό διάβολο καί τούς διαβολικούς ανθρώπους। Σημαίνει φλόγα, ψύχος καί σκοτάδι τής γέεννας। Αυτό είναι πού μπορούμε νά περιγράψουμε σάν κολαστήριο। Αυτό είναι τό βάσανο। Μεγάλο, φοβερό κι ανυπόφορο। Η υπερβολική απόλαυση τών ηδονών καί τών επίγειων διασκεδάσεων οδηγεί σέ μεγάλη κι αιώνια οδύνη। Τό ποτήριο τού Χριστού σώζει από τήν οδύνη καί τά αιώνια βάσανα όποιον πίνει απ' αυτό μέ ευχαριστία καί δοξολογία στόν υπερευλογημένο Θεό। Τό πικρό ποτήριο ποτήριο τών πρόσκαιρων βασάνων καί συμφορών παρέχει στόν άνθρωπο τό απεριόριστο κι αιώνιο έλεός Του। Αμήν।

Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι.
Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ, τας ψυχάς ημών.
Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς (εκ τρίτου).
Δόξα Πατρί και Υίω και αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Δόξα, και νυν.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· καί μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Κύριε ελέησον ιβ'. Δόξα, και νυν.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός ν' (50).

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα˙ όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ψαλμός ξθ' (69).

Ο Θεός, εις την βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εις το βοηθήσαι μοι σπεύσον. Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου.
Αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι βουλόμενοί μοι κακά.
Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντές μοι· εύγε, εύγε.
Αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν επί σο πάντες οι ζητούντές σε, ο Θεός.
Και λεγέτωσαν δια παντός, μεγαλυνθήτω ό Κύριος, οι αγαπώντες το σωτήριόν σου.
Εγώ δε πτωχός ειμί και πένης· ο Θεός, βοήθησόν μοι.
Βοηθός μου και ρύστης μου ει συ, Κύριε, μη χρονίσης.

Ψαλμός ρμβ' (142).

Κύριε, εισάκουσoν της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εiσάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου· εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον· δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου., ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία· ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου· και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Δοξολογία

Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμεν σε, ευλογούμεν σε, προσκυνούμεν σε, δοξολογούμεν σε, ευχαριστούμεν σοι δια την μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ· Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, και άγιον Πνεύμα.
Κύριε ο Θεός, ο αμνός του Θεού, ο Υιός του Πατρός, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου, ελέησον ημάς ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου.
Πρόσδεξαι την δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά του Πατρός, και ελέησον ημάς.
Ότι συ ει μόνος άγιος, συ ει μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, και αινέσω το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος.
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά και γενεά. Εγώ είπα· Κύριε, ελέησόν με· ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξον με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου.
Ότι παρά σοι πηγή ζωής, εν τω φωτί σου οψόμεθα φως.
Παράτεινον το έλεος σου τοις γινώσκουσί σε.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός ει, Κύριε, ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομά σου εις τους αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, το έλεος σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε.
Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου.
Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματα σου.
Ευλογητός ει, Άγιε, φώτισόν με τοις δικαιώμασί σου.
Κύριε, το έλεός σου εις τον αιώνα· τα έργα των χειρών σου μη παρίδης.
Σοι πρέπει αίνος, σοι πρέπει ύμνος, σοι δόξα πρέπει, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.
Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων˙ φως εκ φωτός, θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος άγιου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν έρχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς· ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον το ζωοποιόν το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υίω συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λάλησαν δια των προφητών.
Εις μίαν αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

"Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας"
Απολυτίκιον
Το προσταχθέν μυστικώς λαβών έν γνώσει, εν τή σκηνή του Ιωσήφ σπουδή επέστη, ο ασώματος λέγων τή Απειρογάμω. Ο κλίνας τή καταβάσει τους ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως όλος εν σοι· ον καί βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν, εξίσταμαι κραυγάζειν σοι·
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω το Χαίρε· (ε γ')καί συν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σεθεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων πρός αυτήν τοιαύτα· χαίρε δι ης η χαρά εκλάμψει χαίρε δι' ης η αρά εκλείψει χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσιςχαίρε ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς χαίρε βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς χαίρε ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα χαίρε ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα χαίρε γαστήρ ενθέου σαρκώσεως χαίρε δι' ης νεουργήται η κτίσις χαίρε δι' ής βρεφουργείται ο Κτίστης
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία,φησί τω Γραβριήλ θαρσαλέως·το παράδοξόν σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται·ασπόρου γαρ συλλήψεως, τήν κύησιν πώς λέγεις κράζειν·
Αλληλούϊα.
Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα,εβόησε πρός τόν λειτουργούντα·εκ λαγόνων αγνών,Υιόν πώς εστι τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι·πρός ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλην κραυγάζων ούτω· χαίρε βουλής απορρήτου μύστις χαίρε σιγής δεομένων πίστις χαίρε των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον χαίρε των δογμάτων αυτού το κεφάλαιον χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι' ής κατέβει κατέβη ο Θεός χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης πρός ουρανόν χαίρε το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα χαίρε το των δαιμόνων πολυθρήνητων τραύμα χαίρε το φώς μηδένα διδάξασα χαίρε σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν χαίρε πιστών καταυγάζουσα φρένας
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε,πρός σύλληψιν τή Απειρογάμω·καί τήν εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι,τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, εν τω ψάλλειν ούτως·
Αλληλούϊα.
Έχουσα θεοδόχον η Παρθένος τήν μήτραν,ανέδραμε πρός τήν Ελισάβετ,το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τόν ταύτης ασπασμόν, έχαιρε!Καί άλμασιν ως άσμασιν, εβόα πρός τήν Θεοτόκον।· χαίρε βλαστού αμαράντου κτήμα χαίρε γεωργόν γεωργούσα Φιλάνθρωπον χαίρε φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα χαίρε άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οιοκτιρμώνχαίρε τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών χαίρε ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις χαίρε ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα χαίρε παντός του κόσμου εξίλασμα χαίρε Θεού πρός θνητούς ευδοκία χαίρε θνητών προς Θεόν παρρησία
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων,ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, πρός τήν άγαμόν σε θεωρών,καί κλεψίγαμον υπονοών άμεμπτε·μαθών σε σου τήν σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη·
Αλληλούϊα.
Ήκουσαν οι Ποιμένες, των Αγγέλων υμνούντων,τήν ένσαρκον Χριστού παρουσίαν·καί δραμόντες ως πρός ποιμένα,θεωρούσι τούτον ως αμνός άμωμον,εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα,ην υμνούντες είπον· χαίρε αμνού καί Ποιμένος Μήτηρ χαίρε αυλή λογικών προβάτων χαίρε αοράτων εχθρών αμυντήριον χαίρε Παραδείσου θυρών ανοικτήριον χαίρε ότι τα ουράνια συναγάλλεται τή γη χαίρε ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς χαίρε των Αποστόλων το ασίγητον στόμα χαίρε των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος χαίρε στερρόν της πίστεως έρισμα χαίρε λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα χαίρε δι ης εγυμνώθη ο Άδης χαίρε δι ης ενεδύθημεν δόξαν
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι,τή τούτου ηκολούθησαν αίγλη·καί ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι' αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα·καί φθάσαντες τόν άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες·
Αλληλούϊα.
Ίδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της παρθένου,]τόν πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους·καί δεσπότην νοούντες αυτόν, ει καί δούλου έλαβε μορφήν,έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, καί βοήσαι τή ευλογημένη· χαίρε αστέρος αδύτου μήτηρ χαίρε αυγή μυστικής ημέρας χαίρε της απάτης τήν κάμινον σβέσασα χαίρε της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής χαίρε Κύριον Φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν χαίρε η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας χαίρε η του βορβόρου ρυομένη των έργων χαίρε πυρός προσκύνησιν παύσασα χαίρε φλογός παθών απαλλάττουσα χαίρε πιστών οδηγέ σωφροσύνης χαίρε πασών γενεών ευφροσύνη
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι,υπέστρεψαν εις τήν Βαβυλώνα·εκτελέσαντές σου τόν χρησμός, καί κυρήξαντές σε τόν Χριστόν άπασιν,αφέντες τόν Ηρώδην ως ληρώδη, μή ειδότα ψάλλειν·
Αλληλούϊα.
Λάμψας εν τή Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας,εδίωξας του ψεύδους το σκότος·τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μή ενέγκαντά σου τήν ισχύν πέπτωκεν,οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων πρός τήν Θεοτόκον χαίρε άνόρθωσις των ανθρώπων χαίρε κατάπτωσις των δαιμόνων χαίρε της απάτης τήν πλάνην πατήσασα χαίρε των ειδώλων τόν δόλον ελέγξασα χαίρε θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν χαίρε πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας τήν ζώην χαίρε σκέπη του κόσμου πλατυρέρα νεφέλης χαίρε τροφή του Μάννα διάδοχε χαίρε τρυφής αγίας διάκονεχαίρε η γή της επαγγελίας χαίρε εξ ης ρέει μέλι καί γάλα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεώνος,του παρόντος αιώνος,μεθίστασθαι του απατεώνος,επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ' εγνώσθης τούτω καί Θεός τέλειος·διόπερ εξεπλάγη σου τήν άρρητον σοφίαν κράζων·
Αλληλούϊα.
Νέαν έδειξε κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστις,ημίν τοις υπ' αυτού γενομένοις·εξ απόρου βλαστήσας γαστρός, καί φυλάξας ταύτη ώσπερ ην άφθορον,ίνα το θαύμα βλέποντες, υμνήσωμεν αυτήν βοώντες· χαίρε το άνθος της αφθαρσίας χαίρε το στέφος της εγκρατείας χαίρε αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα χαίρε των αγγέλων τόν βίον εμφαίνουσα χαίρε κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις χαίρε απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις χαίρε Κτιστού δικαίου δυσώπησις χαίρε πολλών πταιόντων συγχώρησις χαίρε στολή των γυμνών παρρησίας χαίρε στοργή πάντα πόθον νικώσα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τόν νουν εις ουρανόν μεταθέντες· διά τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος, βουλόμενος ελκύσαι πρός το ύψος, τους αυτώ βοώντας·
Αλληλούϊα.
Όλος ην εν τοις κάτω, καί των άνω ουδόλως, απήν ο απερίραπτος Λόγος· συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε, καί τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου, ακουούσης ταύτα· χαίρε Θεού αχωρήτου χώρα χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα χαίρε των απίστων αμφίβολον άκουσμαχαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα χαίρε όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ χαίρε οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφίμ χαίρε η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα χαίρε η παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνύσα χαίρε δι ης ελύθη παράβασις χαίρε δι ης ηνοίχθη Παράδεισος χαίρε η κλεις της Χριστού Βασιλείας χαίρε ελπίς αγαθών αιωνίων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Πάσα φύσις Αγγέλων, κατεπλάγη το μέγα, της σης εναθρωπίσεως έργον· τόν απρόσιτον γάρ ως Θεόν, εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον, ημίν μεν συδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως·
Αλληλούϊα.
Ρήτορας πολυφθόγους, ως ιχθύας αφώνους, ορώμεν επί σοι Θεοτόκε· απορούσι γαρ λέγειν το πώς καί Παρθένος μένεις καί τεκείν ίσχυσας·ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν·

χαίρε σοφίας Θεού δοχείον χαίρε προνοίας αυτού ταμείον χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί χαίρε των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα χαίρε των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι χάιρε λιμήν των του βίου πλωτήρων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Σώσαι θέλων τόν κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ, πρός τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε· καί ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος·ομοίω γάρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει·
Αλληλούϊα.
Τείχος ει των Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καί πάντων των εις σε προστρεχόντων· ο γαρ του ουρανού καί της γης, κατεσκεύασέ σου, καί πάντας σοι προσφωνείν διδάξας· χαίρε η στήλη της παρθενίας χαίρε η πύλη της σωτηρίας χαίρε αρχηγέ νοητής αναπλάσεως χαίρε χορηγέ θεΪκής αγαθότητος χαίρε συ γάρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς χαίρε συ γαρ ενουθετησας τους συληθέντας τόν νούν χαίρε η τόν σπορέα της αγνείας τεκούσα χαίρε παστάς ασπόρου νυμφεύσεως χαίρε πιστούς Κυρίω αρμόζουσα χαίρε καλή κουροτρόφε παρθένων χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Ύμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων,τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου· ισαρίθμους γαρ τή ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ών δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν·
Αλληλούϊα.
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν,ορώμεν τήν αγίαν Παρθένον· το γάρ άϋλον άπτουσα φως,οδηγεί πρός γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τόν νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα· χαίρε ακτίς νοητού ηλίου χαίρε βολίς του αδύτου φέγγουςχαίρε αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα χαίρε ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα χαίρε ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν χαίρε ότι το πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν χαίρε της κολυμβύθρας ζωγραφούσα τόν ρύπον χαίρε λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν χαίρε κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν χαίρε οσμή της Χριστού ευωδίας χαίρε ζωή μυστικής ευωχίας
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίας,ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι εαυτού, πρός τους αποδήμους της αυτού χάριτος·καί σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως·Αλληλούϊα.
Ψάλλοντές σου τόν τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες,ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε· εν τή ση γαρ οικήσας γαστρί, ο συνέχων πάντα τή χειρί Κύριος ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξεν βοάν σοι πάντας·

χαίρε σκηνή του Θεού καί Λόγου χαίρε αγία αγίων μείζων χαίρε κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι χαίρε θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε χαίρε τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών χαίρε καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών χαίρε της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος χαίρε της βασιλείας το απόρθητον τείχος χαίρε δι ης εγείρονται τρόπαια χαίρε δι ης εχθροί καταπίπτουσι χαίρε χρωτός του εμού θεραπεία χαίρε ψυχής της εμής σωτηρία

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε
Ώ πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τόν πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ')δεξαμένη τήν νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας· καί της μελλούσης κολάσεως, τους συμβοώντας·Αλληλούϊα.
'Αξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και μητέρα του Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Τρισάγιον। Παναγία Τριάς. Πάτερ ημών.
Είτα το κοντάκιον της εορτής ή της ημέρας, ή τo παρόντα τροπάριo.
Των εν όλω τω κοσμώ μαρτύρων σου, ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι, Χριστέ ο Θεός· τω λαώ σου τους οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τη πολιτεία σου δώρησαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.
Είτα το Κύριε έλέησον μ', και την ευχήν ταύτην.
Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Xριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυέσπλαγχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν διά της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών· αυτός. Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς σου. Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης. Τείχισον ημάς αγίοις σου Αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης· ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Κύριε ελέησον γ'. Δόξα, και νυν. Την τιμιωτέραν.
Ευχή εις την υπεραγίαν Θεοτόκον।
Άσπιλε, αμόλυντε, άφθορε, άχραντε, αγνή Παρθένε, θεόνυμφε Δέσποινα· η Θεόν Λόγον τοις ανθρώποις τη παραδόξω σου κυήσει ενώσασα και την απωσθείσαν φύσιν του γένους ημών τοις ουρανίοις συνάψασα· η των απηλπισμένων μόνη έλπις και των πολεμουμένων βοήθεια· η ετοίμη αντίληψις των εις σε προστρεχόντων, και πάντων των Χριστιανών το καταφύγιον· μη βδελύξη με τον αμαρτωλόν, τον εναγή, τόν αισχροίς λογισμοίς και λόγοις και πράξεσιν όλον εμαυτόν αχρειώσαντα, και των ηδονών του βίου, ραθυμία γνώμης, δούλον γενόμενον· αλλ' ως του φιλανθρώπου Θεού Μήτηρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίθητι επ' εμοί τω αμαρτωλώ και ασώτω, και δέξαι μου την εκ ρυπαρών χειλέων προσφερομένην σοι δέησιν, και τον σον Υιόν, και ημών Δεσπότην και Κύριον, τη μητρική σου παρρησία χρωμένη δυσώπησον, ίνα άνοιξη καμοί τα φιλάνθρωπα σπλάγχνα της αυτού αγαθότητος και, παριδών μου τα αναρίθμητα πταίσματα, επιστρέψη με προς μετάνοιαν και των αυτού εντολών εργάτην δόκιμον αναδείξη με। Και πάρεσό μοι αεί ως ελεήμων και συμπαθής και φιλάγαθος· εν μεν τω παρόντι βίω θερμή προστάτις και βοηθός, τας των εναντίων εφόδους αποτειχίζουσα και προς σωτηρίαν καθοδηγούσα με, και εν τω καιρώ της εξόδου μου την αθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα και τας σκοτεινάς όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω αυτής απελαύνουσα· εν δε τη φοβερά ήμερα της κρίσεως, της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως, και της απορρήτου δόξης του σου Υιού και Θεού ημών κληρονόμον με αποδεικνύουσα. Ης και τύχοιμι, Δέσποινα μου, υπεραγία Θεοτόκε, δια της σης μεσιτείας και αντιλήψεως, χάριτι και φιλανθρωπία του μονογενούς Υιού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού· ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευχή ετέρα εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν

Και δος ημίν, Δέσποτα, προς ύπνον απιούσιν, ανάπαυσιν σώματος και ψυχής, και διαφύλαξον ημάς από του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας και από πάσης σκοτεινής και νυκτερινής ηδυπαθείας. Παύσον τας ορμάς των παθών, σβέσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού τα καθ' ημών δολίως κινούμενα. Τας της σαρκός ημών επαναστάσεις κατάστειλον και παν γεώδες και υλικόν ημών φρόνημα κοίμισαν. Και δώρησαι ημίν, ο Θεός, γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ύπνον ελαφρόν και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον. Διανάστησον δε ημάς εν τω καιρώ της προσευχής εστηριγμένους εν ταις εντολαίς σου και την μνήμην των σων κριμάτων εν εαυτοίς απαράθραυστον έχοντας. Παννύχιον ημίν την σην δοξολογίαν χάρισαι εις το υμνείν και ευλογείν και δοξάζειν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα σου, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώση δια σου τας ψυχάς ημών.
Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον· Τριάς αγία, δόξα σοι.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Ευχή εις τον Άγγελον φύλακα της του ανθρώπου ζωής.
Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της άθλιας μου ψυχής και ταλαίπωρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ εμού δια την ακρασίαν μου· μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαί μου τη καταδυναστεία του θνητού του τούτου σώματος· κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησαν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, Άγγελε του θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν· σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη εν τίνι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν· και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν.
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω Σοι η πόλις Σου, Θεοτόκε. Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω Σοι χαίρε Νύμφη ανύμφευτε!
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου ευλογημένη Σύ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών. (τρίς)
Τη πρεσβεία, Κύριε, πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου, την Σήν ειρήνην δος ημίν και ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων.Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.