ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ'

Στίχ. 13-27. Ο Παύλος πρό τού Αγρίππα. 

13 Ημερών δέ διαγενομένων τινών Αγρίππας ο βασιλεύς καί Βερνίκη κατήντησαν εις Καισάρειαν ασπασόμενοι τόν Φήστον. 
14 ως δέ πλείους ημέρας διέτριβον εκεί, ο Φήστος τώ βασιλεί ανέθετο τά κατά τόν Παύλον λέγων ανήρ τίς εστι καταλελειμμένος υπό Φήλικος δέσμιος, 
15 περί ού γενομένου μου εις Ιεροσόλυμα ενεφάνισαν οι αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι τών Ιουδαίων αιτούμενοι κατ' αυτού δίκην 
16 πρός ούς απεκρίθην ότι ουκ έστιν έθος Ρωμαίοις χαρίζεσθαί τινα άνθρωπον εις απώλειαν πρίν ή ο κατηγορούμενος κατά πρόσωπον έχοι τούς κατηγόρους τόπον τε απολογίας λάβοι περί εγκλήματος. 
17 συνελθόντων ούν αυτών ενθάδε αναβολήν μηδεμίαν ποιησάμενος τή εξής καθίσας επί τού βήματος εκέλευσα αχθήναι τόν άνδρα 
18 περί ού σταθέντες οι κατήγοροι ουδεμίαν αιτίαν επέφερον ών υπενόουν εγώ, 
19 ζητήματα δέ τινα περί τής ιδίας δεισιδαιμονίας είχον πρός αυτόν καί περί τινος Ιησού τεθνηκότος, όν έφασκεν ο Παύλος ζήν. 
20 απορούμενος δέ εγώ τήν περί τούτου ζήτησιν έλεγον ει βούλοιτο πορεύεσθαι εις Ιεροσόλυμα κακεί κρίνεσθαι περί τούτων. 
21 τού δέ Παύλου επικαλεσαμένου τηρηθήναι αυτόν εις τήν τού Σεβαστού διάγνωσιν, εκέλευσα τηρείσθαι αυτόν έως ού πέμψω αυτόν πρός Καίσαρα. 
22 Αγρίππας δέ πρός τόν Φήστον έφη εβουλόμην καί αυτός τού ανθρώπου ακούσαι. ο δέ, αύριον, φησίν, ακούση αυτού. 
23 Τή ούν επαύριον ελθόντος τού Αγρίππα καί τής Βερνίκης μετά πολλής φαντασίας καί εισελθόντων εις τό ακροατήριον σύν τε τοίς χιλιάρχοις καί ανδράσι τοίς κατ' εξοχήν  ούσι τής πόλεως, καί κελεύσαντος τού Φήστου ήχθη ο Παύλος. 
24 καί φησιν ο Φήστος Αγρίππα βασιλεύ καί πάντες οι συμπαρόντες ημίν άνδρες, θεωρείτε τούτον περί ού πάν τό πλήθος τών Ιουδαίων ενέτυχόν μοι έν τε Ιεροσολύμοις καί ενθάδε, επιβοώντες μή δείν ζήν αυτόν μηκέτι. 
25 εγώ δέ καταλαβόμενος μηδέν άξιον θανάτου αυτόν πεπραχέναι, καί αυτού δέ τούτου επικαλέσαμένου τόν Σεβαστόν, έκρινα πέμπειν αυτόν. 
26 περί ού ασφαλές τι γράψαι τώ κυρίω ουκ έχω διό προήγαγον αυτόν εφ' υμών καί μάλιστα επί σού, βασιλεύ Αγρίππα, όπως τής ανακρίσεως γενομένης σχώ τι γράψαι. 
27 άλογον γάρ μοι δοκεί πέμποντα δέσμιον μή καί τάς κατ' αυτού αιτίας σημάναι.