ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤ'

Στίχ. 1-32. Ο Παύλος απολογείται πρός τόν Αγρίππαν, όστις τόν Θεωρεί αθώον. 

Αγρίππας δέ πρός τόν Παύλον έφη επιτρέπεταί σοι υπέρ σεαυτού λέγειν. τότε ο Παύλος εκτείνας τήν χείρα απελογείτο 
2 περί πάντων ών εγκαλούμαι υπό Ιουδαίων, βασιλεύ Αγρίππα, ήγημαι εμαυτόν μακάριον επί σού μέλλων απολογείσθαι σήμερον, 
3 μάλιστα γνώστην όντα σε πάντων τών κατά Ιουδαίους εθών τε καί ζητημάτων διό δέομαί σου μακροθύμως ακούσαί μου. 
4 Τήν μέν ούν βίωσίν μου τήν εκ νεότητος τήν απ' αρχής γενομένην εν τώ έθνει μου εν Ιεροσολύμοις ίσασι πάντες οι Ιουδαίοι, 
5 προγινώσκοντές με άνωθεν, εάν θέλωσι μαρτυρείν, ότι κατά τήν ακριβεστάτην αίρεσιν τής ημετέρας θρησκείας έζησα Φαρισαίος. 
6 καί νύν επ' ελπίδι τής πρός τούς πατέρας επαγγελίας γενομένης υπό τού Θεού έστηκα κρινόμενος, 
7 εις ήν τό δωδεκάφυλον ημών εν εκτενεία νύκτα καί ημέραν λατρεύον ελπίζει καταντήσαι περί ής ελπίδος εγκαλούμαι, βασιλεύ Αγρίππα, υπό τών Ιουδαίων. 
8 τί άπιστον κρίνεται παρ' υμίν ει ο Θεός νεκρούς εγείρει; 
9 εγώ μέν ούν έδοξα εμαυτώ πρός τό όνομα Ιησού τού Ναζωραίου δείν πολλά εναντία πράξαι 
10 ό καί εποίησα εν Ιεροσολύμοις, καί πολλούς τών αγίων εγώ εν φυλακαίς κατέκλεισα τήν παρά τών αρχιερέων εξουσίαν λαβών, αναιρουμένων τε αυτών κατήνεγκα ψήφον, 
11 καί κατά πάσας τάς συναγωγάς πολλάκις τιμωρών αυτούς ηνάγκαζον βλασφημείν, περισσώς τε εμμαινόμενος αυτοίς εδίωκον έως καί εις τάς έξω πόλεις. 
12 Εν οίς καί πορευόμενος εις τήν Δαμασκόν μετ' εξουσίας καί επιτροπής τής παρά τών αρχιερέων, 
13 ημέρας μέσης κατά τήν οδόν είδον, βασιλεύ, ουρανόθεν υπέρ τήν λαμπρότητα τού ηλίου περιλάμψαν με φώς καί τούς σύν εμοί πορευομένους 
14 πάντων δέ καταπεσόντων ημών εις τήν γήν ήκουσα φωνήν λαλούσαν πρός με καί λέγουσαν τή Εβραΐδι διαλέκτω Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν. 
15 εγώ δέ είπον τίς εί, Κύριε; ο δέ είπεν εγώ ειμι Ιησούς όν σύ διώκεις. 
16 αλλά ανάστηθι καί στήθι επί τούς πόδας σου εις τούτο γάρ ώφθην σοι, προχειρίσασθαί σε υπηρέτην καί μάρτυρα ών τε είδες ών τε οφθήσομαί σοι, 
17 εξαιρούμενός σε εκ τού λαού καί τών εθνών, εις ούς εγώ σε αποστέλλω 
18 ανοίξαι οφθαλμούς αυτών, τού επιστρέψαι από σκότους εις φώς καί τής εξουσίας τού σατανά επί τόν Θεόν, τού λαβείν αυτούς άφεσιν αμαρτιών καί κλήρον εν τοίς ηγιασμένοις πίστει τή εις εμέ. 
19 Όθεν, βασιλεύ Αγρίππα, ουκ εγενόμην απειθής τή ουρανίω οπτασία, 
20 αλλά τοίς εν Δαμασκώ πρώτον καί Ιεροσολύμοις, εις πάσάν τε τήν χώραν τής Ιουδαίας καί τοίς έθνεσιν απαγγέλλω μετανοείν καί επιστρέφειν επί τόν Θεόν, άξια τής μετανοίας έργα πράσσοντας. 
21 ένεκα τούτων με οι Ιουδαίοι συλλαβόμενοι εν τώ ιερώ επειρώντο διαχειρίσασθαι. 
22 επικουρίας ούν τυχών τής παρά τού Θεού άχρι τής ημέρας ταύτης έστηκα μαρτυρόμενος μικρώ τε καί μεγάλω, ουδέν εκτός λέγων ών τε οι προφήται ελάλησαν μελλόντων γενέσθαι καί Μωϋσής, 
23 ει παθητός ο Χριστός, ει πρώτος εξ αναστάσεως νεκρών φώς μέλλει καταγγέλλειν τώ λαώ καί τοίς έθνεσι. 
24 Ταύτα δέ αυτού απολογουμένου ο Φήστος μεγάλη τή φωνή έφη μαίνη, Παύλε τά πολλά σε γράμματα εις μανίαν περιτρέπει. 
25 ο δέ, ου μαίνομαι, φησί, κράτιστε Φήστε, αλλά αληθείας καί σωφροσύνης ρήματα αποφθέγγομαι. 
26 επίσταται γάρ περί τούτων ο βασιλεύς, πρός όν καί παρρησιαζόμενος λαλώ λανθάνειν γάρ αυτόν τι τούτων ου πείθομαι ουδέν ου γάρ εστιν εν γωνία πεπραγμένον τούτο. 
27 πιστεύεις, βασιλεύ Αγρίππα, τοίς προφήταις; οίδα ότι πιστεύεις. 
28 ο δέ Αγρίππας πρός τόν Παύλον έφη εν ολίγω με πείθεις Χριστιανόν γενέσθαι. 
29 ο δέ Παύλος είπεν ευξαίμην άν τώ Θεώ καί εν ολίγω καί εν πολλώ ου μόνον σέ, αλλά καί πάντας τούς ακούοντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους οποίος καγώ ειμι, παρεκτός τών δεσμών τούτων. 
30 Καί ταύτα ειπόντος αυτού ανέστη ο βασιλεύς καί ο ηγεμών ή τε Βερνίκη καί οι συγκαθήμενοι αυτοίς, 
31 καί αναχωρήσαντες ελάλουν πρός αλλήλους λέγοντες ότι ουδέν θανάτου άξιον ή δεσμών πράσσει ο άνθρωπος ούτος. 
32 Αγρίππας δέ τώ Φήστω έφη απολελύσθαι εδύνατο ο άνθρωπος ούτος, ει μή επεκέκλητο Καίσαρα.