ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΖ'

Στίχ. 1-44. Τό ταξίδιον τού Παύλου εις Ρώμην καί τό ναυάγιον.

Ως δέ εκρίθη τού αποπλείν ημάς εις τήν Ιταλίαν, παρεδίδουν τόν τε Παύλον καί τινας ετέρους δεσμώτας εκατοντάρχη ονόματι Ιουλίω σπείρης Σεβαστής. 
2 επιβάντες δέ πλοίω Αδραμυττηνώ μέλλοντες πλείν τούς κατά τήν Ασίαν τόπους ανήχθημεν, όντος σύν ημίν Αριστάρχου Μακεδόνος Θεσσαλονικέως, 
3 τή τε ετέρα κατήχθημεν εις Σιδώνα φιλανθρώπως τε ο Ιούλιος τώ Παύλω χρησάμενος επέτρεψε πρός τούς φίλους πορευθέντα επιμελείας τυχείν. 
4 κακείθεν αναχθέντες υπεπλεύσαμεν τήν Κύπρον διά τό τούς ανέμους είναι εναντίους, 
5 τό τε πέλαγος τό κατά τήν Κιλικίαν καί Παμφυλίαν διαπλεύσαντες κατήλθομεν εις Μύρα τής Λυκίας. 
6 Κακεί ευρών ο εκατοντάρχης πλοίον Αλεξανδρίνον πλέον εις τήν Ιταλίαν ενεβίβασεν ημάς εις αυτό. 
7 εν ικαναίς δέ ημέραις βραδυπλοούντες καί μόλις γενόμενοι κατά τήν Κνίδον, μή προσεώντος ημάς τού ανέμου υπεπλεύσαμεν τήν Κρήτην κατά Σαλμώνην, 
8 μόλις τε παραλεγόμενοι αυτήν ήλθομεν εις τόπον τινά καλούμενον Καλούς λιμένας, ώ εγγύς ήν πόλις Λασαία. 
9 Ικανού δέ χρόνου διαγενομένου καί όντος ήδη επισφαλούς τού πλοός διά τό καί τήν νηστείαν ήδη παρεληλυθέναι, παρήνει ο Παύλος 
10 λέγων αυτοίς άνδρες, θεωρώ ότι μετά ύβρεως καί πολλής ζημίας ου μόνον τού φόρτου καί τού πλοίου, αλλά καί τών ψυχών ημών μέλλειν έσεσθαι τόν πλούν. 
11 ο δέ εκατοντάρχης τώ κυβερνήτη καί τώ ναυκλήρω επείθετο μάλλον ή τοίς υπό τού Παύλου λεγομένοις. 
12 ανευθέτου δέ τού λιμένος υπάρχοντος πρός παραχειμασίαν οι πλείους έθεντο βουλήν αναχθήναι κακείθεν, εί πως δύναιντο καταντήσαντες εις Φοίνικα παραχειμάσαι, λιμένα τής Κρήτης βλέποντα κατά λίβα καί κατά χώρον. 
13 Υποπνεύσαντος δέ νότου δόξαντες τής προθέσεως κεκρατηκέναι, άραντες άσσον παρελέγοντο τήν Κρήτην. 
14 μετ' ου πολύ δέ έβαλε κατ' αυτής άνεμος τυφωνικός ο καλούμενος Ευροκλύδων. 
15 συναρπασθέντος δέ τού πλοίου καί μή δυναμένου αντοφθαλμείν τώ ανέμω επιδόντες εφερόμεθα. 
16 νησίον δέ τι υποδραμόντες καλούμενον Κλαύδην μόλις ισχύσαμεν περικρατείς γενέσθαι τής σκάφης, 
17 ήν άραντες βοηθείαις εχρώντο υποζωννύντες τό πλοίον φοβούμενοί τε μή εις τήν Σύρτιν εκπέσωσι, χαλάσαντες τό σκεύος ούτως εφέροντο. 
18 σφοδρώς δέ χειμαζομένων ημών τή εξής εκβολήν εποιούντο, 
19 καί τή τρίτη αυτόχειρες τήν σκευήν τού πλοίου ερρίψαμεν. 
20 μήτε δέ ηλίου μήτε άστρων επιφαινόντων επί πλείονας ημέρας, χειμώνος τε ουκ ολίγου επικειμένου, λοιπόν περιηρείτο πάσα ελπίς τού σώζεσθαι ημάς. 
21 Πολλής δέ ασιτίας υπαρχούσης τότε σταθείς ο Παύλος εν μέσω αυτών είπεν έδει μέν, ώ άνδρες, πειθαρχήσαντάς μοι μή ανάγεσθαι από τής Κρήτης κερδήσαί τε τήν ύβριν ταύτην καί τήν ζημίαν. 
22 καί τά νύν παραινώ υμάς ευθυμείν αποβολή γάρ ψυχής ουδεμία έσται εξ υμών πλήν τού πλοίου. 
23 παρέστη γάρ μοι τή νυκτί ταύτη άγγελος τού Θεού ού ειμι, ώ καί λατρεύω, 
24 λέγων μή φοβού, Παύλε Καίσαρί σε δεί παραστήναι καί ιδού κεχάρισταί σοι ο Θεός πάντας τούς πλέοντας μετά σού. 
25 διό ευθυμείτε, άνδρες πιστεύω γάρ τώ Θεώ ότι ούτως έσται καθ' όν τρόπον λελάληταί μοι. 
26 εις νήσον δέ τινα δεί ημάς εκπεσείν. 
27 Ως δέ τεσσαρεσκαιδεκάτη νύξ εγένετο διαφερομένων ημών εν τώ Αδρία, κατά μέσον τής νυκτός υπενόουν οι ναύται προσάγειν τινά αυτοίς χώραν. 
28 καί βολίσαντες εύρον οργυιάς είκοσι, βραχύ δέ διαστήσαντες καί πάλιν βολίσαντες εύρον οργυιάς δεκαπέντε 
29 φοβούμενοί τε μήπως εις τραχείς τόπους εκπέσωμεν, εκ πρύμνης ρίψαντες αγκύρας τέσσαρας ηύχοντο ημέραν γενέσθαι. 
30 Τών δέ ναυτών ζητούντων φυγείν εκ τού πλοίου καί χαλασάντων τήν σκάφην εις τήν θάλασσαν, προφάσει ως εκ πρώρας μελλόντων αγκύρας εκτείνειν, 
31 είπεν ο Παύλος τώ εκατοντάρχη καί τοίς στρατιώταις εάν μή ούτοι μείνωσιν εν τώ πλοίω, υμείς σωθήναι ου δύνασθε. 
32 τότε οι στρατιώται απέκοψαν τά σχοινία τής σκάφης καί είασαν αυτήν εκπεσείν. 
33 Άχρι δέ έμελλεν ημέρα γίνεσθαι, παρεκάλει ο Παύλος άπαντας μεταλαβείν τροφής λέγων τεσσαρεσκαιδεκάτην σήμερον ημέραν προσδοκώντες άσιτοι διατελείτε, μηδέν προσλαβόμενοι. 
34 διό παρακαλώ υμάς μεταλαβείν τροφής τούτο γάρ πρός τής υμετέρας σωτηρίας υπάρχει ουδενός γάρ υμών θρίξ εκ τής κεφαλής πεσείται. 
35 ειπών δέ ταύτα καί λαβών άρτον ευχαρίστησε τώ Θεώ ενώπιον πάντων, καί κλάσας ήρξατο εσθίειν. 
36 εύθυμοι δέ γενόμενοι πάντες καί αυτοί προσελάβοντο τροφής 
37 ήμεν δέ εν τώ πλοίω αι πάσαι ψυχαί διακόσιαι εβδομήκοντα έξ. 
38 κορεσθέντες δέ τροφής εκούφιζον τό πλοίον εκβαλλόμενοι τόν σίτον εις τήν θάλασσαν. 
39 Ότε δέ ημέρα εγένετο, τήν γήν ουκ επεγίνωσκον, κόλπον δέ τινα κατενόουν έχοντα αιγιαλόν, εις όν εβουλεύσαντο, ει δύναιντο, εξώσαι τό πλοίον. 
40 καί τάς αγκύρας περιελόντες είων εις τήν θάλασσαν άμα ανέντες τάς ζευκτηρίας τών πηδαλίων, καί επάραντες τόν αρτέμωνα τή πνεούση κατείχον εις τόν αιγιαλόν. 
41 περιπεσόντες δέ εις τόπον διθάλασσον επώκειλαν τήν ναύν, καί η μέν πρώρα ερείσασα έμεινεν ασάλευτος, η δέ πρύμνα ελύετο υπό τής βίας τών κυμάτων. 
42 τών δέ στρατιωτών βουλή εγένετο ίνα τούς δεσμώτας αποκτείνωσι, μή τις εκκολυμβήσας διαφύγοι. 
43 ο δέ εκατοντάρχης βουλόμενος διασώσαι τόν Παύλον εκώλυσεν αυτούς τού βουλήματος, εκέλευσέ τε τούς δυναμένους κολυμβάν απορρίψαντας πρώτουςεπί τήν γήν εξιέναι, 
44 καί τούς λοιπούς ούς μέν επί σανίσιν, ούς δέ επί τίνων τών από τού πλοίου. καί ούτως εγένετο πάντας διασωθήναι επί τήν γήν.