ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ'.

Στίχ. 1-23. Όσοι εδικαιώθησαν δέ αμαρτάνουν πλέον, 
αλλά φέρουν καρπούς αγιασμού.

Τί ούν ερούμεν; επιμενούμεν τή αμαρτία ίνα η χάρις πλεονάση; 
2 μή γένοιτο. οίτινες απεθάνομεν τή αμαρτία, πώς έτι ζήσομεν εν αυτή; 
3 ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τόν θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; 
4 συνετάφημεν ούν αυτώ διά τού βαπτίσματος εις τόν θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών διά τής δόξης τού πατρός, ούτω καί ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. 
5 ει γάρ σύμφυτοι γενόναμεν τώ ομοιώματι τού θανάτου αυτού, αλλά καί τής αναστάσεως εσόμεθα, 
6 τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη ίνα καταργηθή τό σώμα τής αμαρτίας, τού μηκέτι δουλεύειν ημάς τή αμαρτία 
7 ο γάρ αποθανών δεδικαίωται από τής αμαρτίας. 
8 ει δέ απεθάνομεν σύν Χριστώ, πιστεύομεν ότι καί συζήσομεν αυτώ, 
9 ειδότες ότι Χριστός εγερθείς εκ νεκρών ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει. 
10 ό γάρ απέθανε, τή αμαρτία απέθανεν εφάπαξ, ό δέ ζή, ζή τώ Θεώ. 
11 ούτω καί υμείς λογίζεσθε εαυτούς νεκρούς μέν είναι τή αμαρτία, ζώντας δέ τώ Θεώ εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών. 
12 Μή ούν βασιλευέτω η αμαρτία εν τώ θνητώ υμών σώματι εις τό υπακούειν αυτή εν ταίς επιθυμίαις αυτού, 
13 μηδέ παριστάνετε τά μέλη υμών όπλα αδικίας τή αμαρτία, αλλά παραστήσατε εαυτούς τώ Θεώ ως εκ νεκρών ζώντας καί τά μέλη υμών όπλα δικαιοσύνης τώ Θεώ. 
14 αμαρτία γάρ υμών ου κυριεύσει ου γάρ εστε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν. 
15 Τί ούν; αμαρτήσομεν ότι ουκ εσμέν υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν; μή γένοιτο. 
16 ουκ οίδατε ότι ώ παριστάνετε εαυτούς δούλους εις υπακοήν, δούλοί εστε ώ υπακούετε, ήτοι αμαρτίας εις θάνατον ή υπακοής εις δικαιοσύνην; 
17 χάρις δέ τώ Θεώ ότι ήτε δούλοι τής αμαρτίας, υπηκούσατε δέ εκ καρδίας εις όν παρεδόθητε τύπον διδαχής, 
18 ελευθερωθέντες δέ από τής αμαρτίας εδουλώθητε τή δικαιοσύνη. 
19 ανθρώπινον λέγω διά τήν ασθένειαν τής σαρκός υμών. ώσπερ γάρ παρεστήσατε τά μέλη υμών δούλα τή ακαθαρσία καί τή ανομία εις τήν ανομίαν, ούτω νύν παραστήσατε τά μέλη υμών δούλα τή δικαιοσύνη εις αγιασμόν. 
20 ότε γάρ δούλοι ήτε τής αμαρτίας, ελεύθεροι ήτε τή δικαιοσύνη. 
21 τίνα ούν καρπόν είχετε τότε εφ' οίς νύν επαισχύνεσθε; τό γάρ τέλος εκείνων θάνατος. 
22 νυνί δέ ελευθερωθέντες από τής αμαρτίας δουλωθέντες δέ τώ Θεώ έχετε τόν καρπόν υμών εις αγιασμόν, τό δέ τέλος ζωήν αιώνιον. 
23 τά γάρ οψώνια τής αμαρτίας θάνατος, τό δέ χάρισμα τού Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών.