Άγιος Ανδρέας ερημίτης

                                                              Χαλκιόπουλο Αιτωλ/νιας

Κάποιος συγγραφέας αναφέρει σέ κάποιο βιβλίο του μιά συζήτηση, πού είχε μέ μιά ομάδα νέων, σχετικά μέ τήν ερώτηση: Είναι ο Χριστός ο Μεσσίας; Επειδή οι νέοι αυτοί δέν παραδέχονταν ότι η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη, τούς υπενθύμισε πολλές φορές τίς προφητείες τής Παλαιάς Διαθήκης γιά τόν Μεσσία, πού εκπληρώθηκαν εντελώς στό πρόσωπο τού Ιησού Χριστού. Ένας από αυτούς, πού ήταν αρκετά έξυπνος καί κατάλαβε πόσο σπουδαίο ήταν τό επιχείρημα αυτό, απάντησε ότι, αφού αποφάσισε ο Ιησούς Χριστός νά ιδρύσει τή θρησκεία Του, κανόνισε τίς πράξεις Του σύμφωνα μέ τίς προφητείες γιά τόν Μεσσία καί έτσι δέν υπάρχει τίποτε τό αξιοθαύμαστο στήν εκπλήρωση αυτών τών προφητειών. Ζήτησα τότε από τόν νεαρό συζητητή μου νά μου εξηγήσει πώς ο Χριστός κατόρθωσε νά γεννηθεί σ' εκείνο ακριβώς τό χωριό, πού γράφει ο προφήτης Μιχαίας καί σ' εκείνη ακριβώς τήν οικογένεια καί σ' εκείνον ακριβώς τόν καιρό, γιά τά οποία είχαν γράψει οι Γραφές. Ο νεαρός απάντησε ότι, μιά καί γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός κατά τύχη στό χωριό, τήν οικογένεια καί τόν χρόνο, γιά τά οποία είχαν γράψει οι Γραφές, αποφάσισε νά εκπληρώσει τίς υπόλοιπες προφητείες καί έτσι νά διεκδικήσει τόν τίτλο τού Μεσσία. Έστω, είπα, αλλά πώς τά κανόνισε καί πώς τά κατάφερε ο Χριστός ώστε νά κρεμαστεί μεταξύ δύο ληστών ( Ησ. νγ' ) καί νά Τόν παραδώσει ο Ιούδας γιά 30 αργύρια καί μ' αυτά οι αρχιερείς νά αγοράσουν τόν αγρό τού κεραμέως γιά νά εκπληρωθούν οι προφητείες; Πώς ακόμη κατόρθωσε ο Χριστός, από τόν Σταυρό πού ήταν, νά πείσει τούς Ρωμαίους στρατιώτες νά μοιράσθούν τά ρούχα Του καί νά βάλουν κλήρο στόν χιτώνα Του, όπως είχε γράψει ο Ψαλμός κα'; Μήπως ακόμη καί η λόγχη, πού τρύπησε τήν πλευρά Του, είχε συνεννοηθεί μέ τόν Ιησού, γιά νά εκπληρωθεί η προφητεία; Ο νεαρός δέν απήντησε....

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' 

Στίχ. 1-6. Ο Χριστός μάς εδίδαξε τήν ανοχήν. 

Οφείλομεν δέ ημείς οι δυνατοί τά ασθενήματα τών αδυνάτων βαστάζειν, καί μή εαυτοίς αρέσκειν. 
2 έκαστος ημών τώ πλησίον αρεσκετω εις τό αγαθόν πρός οικοδομήν 
3 καί γάρ ο Χριστός ουχ εαυτώ ήρεσεν, αλλά καθώς γέγραπται, οι ονειδισμοί τών ονειδιζόντων σε επέπεσον επ' εμέ. 
4 όσα γάρ προεγράφη, εις τήν ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ίνα διά τής υπομονής καί τής παρακλήσεως τών γραφών τήν ελπίδα έχωμεν. 
5 ο δέ Θεός τής υπομονής καί τής παρακλήσεως δώη υμίν τό αυτό φρονείν εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, 
6 ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι δοξάζητε τόν Θεόν καί πατέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Στίχ. 7-13. Ιουδαίοι καί εθνικοί Χριστιανοί πρέπει νά ενωθούν.

7 διό προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς καί ο Χριστός προσελάβετο υμάς εις δόξαν Θεού. 
8 Λέγω δέ Χριστόν Ιησούν διάκονον γεγενήσθαι περιτομής υπέρ αληθείας Θεού, εις τό βεβαιώσαι τάς επαγγελίας τών πατέρων, 
9 τά δέ έθνη υπέρ ελέους δοξάσαι τόν Θεόν, καθώς γέγραπται διά τούτο εξομολογήσομαί σοι εν έθνεσι, Κύριε, καί τώ ονόματί σου ψαλώ. 
10 καί πάλιν λέγει ευφράνθητε έθνη μετά τού λαού αυτού. 
11 καί πάλιν αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, καί επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί. 
12 καί πάλιν Ησαΐας λέγει έσται η ρίζα τού Ιεσσαί, καί ο ανιστάμενος άρχειν εθνών επ' αυτώ έθνη ελπιούσιν. 
13 Ο δέ Θεός τής ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς καί ειρήνης εν τώ πιστεύειν, εις τό περισσεύειν υμάς εν τή ελπίδι εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου. 

Στίχ. 14-33. Διατί ο Παύλος δέν μετέβη εις τήν Ρώμην. 
Ζητεί τάς προσευχάς τών Χριστιανών τής Ρώμης. 

14 Πέπεισμαι δέ, αδελφοί μου, καί αυτός εγώ περί υμών, ότι καί αυτοί μεστοί εστε αγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως, δυνάμενοι καί αλλήλους νουθετείν. 
15 τολμηρότερον δέ έγραψα υμίν, αδελφοί, από μέρους, ως επαναμιμνήσκων υμάς, διά τήν χάριν τήν δοθείσάν μοι υπό τού Θεού 
16 εις τό είναί με λειτουργόν Ιησού Χριστού εις τά έθνη, ιερουργούντα τό ευαγγέλιον τού Θεού, ίνα γένηται η προσφορά τών εθνών ευπρόσδεκτος, ηγιασμένη εν Πνεύματι Αγίω. 
17 έχω ούν καύχησιν εν Χριστώ Ιησού τά πρός τόν Θεόν 
18 ου γάρ τολμήσω λαλείν τι ών ου κατειργάσατο Χριστός δι εμού εις υπακοήν εθνών λόγω καί έργω, 
19 εν δυνάμει σημείων καί τεράτων, εν δυνάμει Πνεύματος Θεού, ώστε με από Ιερουσαλήμ καί κύκλω μέχρι τού Ιλλυρικού πεπληρωκέναι τό ευαγγέλιον τού Χριστού, 
20 ούτω δέ φιλοτιμούμενον ευαγγελίζεσθαι ουχ όπου ωνομάσθη Χριστός, ίνα μή επ' αλλότριον θεμέλιον οικοδομώ, 
21 αλλά καθώς γέγραπται, οίς ουκ ανηγγέλη περί αυτού όψονται, καί οί ουκ ακηκόασι συνήσουσι. 
22 Διό καί ενεκοπτόμην τά πολλά τού ελθείν πρός υμάς 
23 νυνί δέ μηκέτι τόπον έχων εν τοίς κλίμασι τούτοις, επιποθίαν δέ έχων τού ελθείν πρός υμάς από πολλών ετών, 
24 ως εάν πορεύωμαι εις τήν Σπανίαν, ελεύσομαι πρός υμάς ελπίζω γάρ διαπορευόμενος θεάσασθαι υμάς καί υφ' υμών προπεμφθήναι εκεί, εάν υμών πρώτον από μέρους εμπλησθώ. 
25 νυνί δέ πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ διακονών τοίς αγίοις. 
26 ευδόκησαν γάρ Μακεδονία καί Αχαΐα κοινωνίαν τινά ποιήσασθαι εις τούς πτωχούς τών αγίων τών εν Ιερουσαλήμ. 
27 ευδόκησαν γάρ καί οφειλέται αυτών εισιν ει γάρ τοίς πνευματικοίς αυτών εκοινώνησαν τά έθνη, οφείλουσι καί εν τοίς σαρκικοίς λειτουργήσαι αυτοίς. 
28 τούτο ούν επιτελέσας, καί σφραγισάμενος αυτοίς τόν καρπόν τούτον, απελεύσομαι δι' υμών εις τήν Σπανίαν. 
29 οίδα δέ ότι ερχόμενος πρός υμάς εν πληρώματι ευλογίας τού ευαγγελίου τού Χριστού ελεύσομαι. 
30 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί, διά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού καί διά τής αγάπης τού Πνεύματος, συναγωνίσασθαί μοι εν ταίς προσευχαίς υπέρ εμού πρός τόν Θεόν, 
31 ίνα ρυσθώ από τών απειθούντων εν τή Ιουδαία καί ίνα η διακονία μου η εις Ιερουσαλήμ ευπρόσδεκτος γένηται τοίς αγίοις, 
32 ίνα εν χαρά έλθω πρός υμάς διά θελήματος Θεού καί συναναπαύσωμαι υμίν. 
33 ο δέ Θεός τής ειρήνης μετά πάντων υμών αμήν. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' 

Η κρίσις προανηγγέλθη, αλλά δέν επήλθεν εισέτι. Θά προηγηθούν ταύτης επτά νέαι πληγαί, αντιστοιχούσαι καί ομοιάζουσαι πρός τάς τών επτά σφραγίδων καί σαλπίγγων. Περιέχονται εις επτάς φιάλας, υπό επτά αγγέλων φερομένας. Πρίν ή αι φιάλαι αυταί εκκενωθούν, παρουσιάζεται τό πλήθος τών νικώντων τό θηρίον, διασχίζον τήν θάλασσαν τού πυρός τού διωγμού καί ψάλλον τήν ωδήν, τήν οποίαν καί ο Ισραήλ, διασχίσας τήν Ερυθράν θάλασσαν, ανέμελψε. Μεθ' ό επακολουθεί η προπαρασκευή τής εξαπολύσεως τών επτά εσχάτων πληγών. 

Καί είδον άλλο σημείον εν τώ ουρανώ μέγα καί θαυμαστόν, αγγέλους επτά έχοντας πληγάς επτά τάς εσχάτας, ότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός τού Θεού. 
2 καί είδον ως θάλασσαν υαλίνην μεμιγμένην πυρί, καί τούς νικώντας εκ τού θηρίου καί εκ τής εικόνος αυτού καί εκ τού αριθμού τού ονόματος αυτού εστώτας επί τήν θάλασσαν τήν υαλίνην, έχοντας τάς κιθάρας τού Θεού. 
3 καί άδουσι τήν ωδήν Μωϋσέως τού δούλου τού Θεού καί τήν ωδήν τού αρνίου λέγοντες μεγάλα καί θαυμαστά τά έργα σου, Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ δίκαιαι καί αληθιναί αι οδοί σου, ο βασιλεύς τών εθνών. 
4 τίς ου μή φοβηθή, Κύριε, καί δοξάση τό όνομα σου; ότι μόνος όσιος, ότι πάντα τά έθνη ήξουσι καί προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου, ότι τά δικαιώματά σου εφανερώθησαν. 
5 Καί μετά ταύτα είδον, καί ηνοίγη ο ναός τής σκηνής τού μαρτυρίου εν τώ ουρανώ, 
6 καί εξήλθον οι επτά άγγελοι οι έχοντες τάς επτά πληγάς εκ τού ναού, οί ήσαν ενδεδυμένοι λίνον καθαρόν λαμπρόν καί περιεζωσμένοι περί τά στήθη ζώνας χρυσάς. 
7 καί έν εκ τών τεσσάρων ζώων έδωκε τοίς επτά αγγέλοις επτά φιάλας χρυσάς, γεμούσας τού θυμού τού Θεού τού ζώντος εις τούς αιώνας τών αιώνων. 
8 καί εγεμίσθη ο ναός εκ τού καπνού τής δόξης τού Θεού καί εκ τής δυνάμεως αυτού 
9 καί ουδείς εδύνατο εισελθείν εις τόν ναόν άχρι τελεσθώσιν αι επτά πληγαί τών επτά αγγέλων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ'

Η απαισία εικών τής κυριαρχίας τού Αντιχρίστου παρακολουθείται υπό σκηνής ικανής νά ενισχύση τούς πιστούς, όπως εγένετο καί εν τώ Ζ' κεφαλαίω. Τό Αρνίον παρουσιάζεται επί τού όρους Σιών, τής επί γής στρατευομένης Εκκλησίας, περιβαλλόμενον υπό τών 144.000 τών εν τώ Ζ' κεφαλαίω σφραγισθεισών καί προωρισμένων διά τήν κρίσιμον ταύτην φάσιν τού αγώνος κατά τού Αντιχρίστου. Είναι η εκλεκτή μερίς τών πιστών, η αποτελούσα ήδη τό εξόχως εκλεκτόν μέρος τού λαού τού Θεού καί τού Αρνίου, η εκ τού Ισραηλιτικού λαού αφωρισμένη καί κεκλημένη, η διαφυλαχθείσα από παντός μολυσμού επιμιξίας πρός τά έθνη καί αποτελούσα τήν διά τού αίματος τού Χριστού εξαγιασθείσαν καλλιέλαιον καί εγκεντρισθείσαν εν τή ιδία ελαία, τής οποίας η ρίζα αγία (Ρωμ. ιά 16, 24). Φωναί ουράνιοι προαναγγέλλουσι τήν καθ' άπασαν τήν οικουμένην αναγγελίαν τού ευαγγελίου, όπερ ήδη εκηρύχθη εν όλω τώ κόσμω, καί τήν προσεγγίζουσαν κρίσιν, καθ' ήν πίπτει μέν η Βαβυλών, η πόλις η εξεικονιζομένη υπό τής παλαιάς Ρώμης καί αποτελούσα τό κέντρον τής πολιτικής, κρατικής καί πνευματικής αντιθέου δυνάμεως, επέρχεται δέ η τιμωρία τών υπηκόων τού Αντιχρίστου καί εξεικονίζεται η προσεγγίζουσα κρίσις, καθ' ήν ο Θεός ως διά θερισμού θά περισυνάξη τούς ιδικούς του εναποθηκεύων αυτούς ως σίτον πολύτιμον, θά καταπατήση δ' ως εν τρυγητώ εν τή ληνώ τής οργής αυτού τούς υπεναντίους. 

Καί είδον, καί ιδού τό αρνίον εστηκός επί τό όρος Σιών, καί μετ' αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι τό όνομα αυτού καί τό όνομα τού πατρός αυτού γεγραμμένον επί τών μετώπων αυτών. 
2 καί ήκουσα φωνήν εκ τού ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών καί ως φωνήν βροντής μεγάλης καί η φωνή ήν ήκουσα, ως κιθαρωδών κιθαριζόντων εν ταίς κιθάραις αυτών. 
3 καί άδουσιν ωδήν καινήν ενώπιον τού θρόνου καί ενώπιον τών τεσσάρων ζώων καί τών πρεσβυτέρων καί ουδείς εδύνατο μαθείν τήν ωδήν ει μή αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από τής γής. 
4 ούτοί εισιν οί μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν παρθένοι γάρ εισιν. ούτοί εισιν οι ακολουθούντες τώ αρνίω όπου άν υπάγη. ούτοι ηγοράσθησαν από τών ανθρώπων απαρχή τώ Θεώ καί τώ αρνίω 
5 καί ουχ ευρέθη ψεύδος εν τώ στόματι αυτών άμωνοι γάρ εισιν. 
6 Καί είδον άλλον άγγελον πετόμενον εν μεσουρανήματι, έχοντα ευαγγέλιον αιώνιον ευαγγελίσαι επί τούς καθημένους επί τής γής καί επί πάν έθνος καί φυλήν καί γλώσσαν καί λαόν, 
7 λέγων εν φωνή μεγάλη φοβήθητε τόν Κύριον καί δότε αυτώ δόξαν, ότι ήλθεν η ώρα τής κρίσεως αυτού, καί προσκυνήσατε τώ ποιήσαντι τόν ουρανόν καί τήν γήν καί τήν θάλασσαν καί πηγάς υδάτων. 
8 καί άλλος δεύτερος άγγελος ηκολούθησε λέγων έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, ή εκ τού οίνου τού θυμού τής πορνείας αυτής πεπότικε πάντα τά έθνη. 
9 Καί άλλος άγγελος τρίτος ηκολούθησεν αυτοίς λέγων εν φωνή μεγάλη εί τις προσκυνεί τό θηρίον καί τήν εικόνα αυτού, καί λαμβάνει τό χάραγμα επί τού μετώπου αυτού ή επί τήν χείρα αυτού, 
10 καί αυτός πίεται εκ τού οίνου τού θυμού τού Θεού τού κεκερασμένου ακράτου εν τώ ποτηρίω τής οργής αυτού, καί βασανισθήσεται εν πυρί καί θείω ενώπιον τών αγίων αγγέλων καί ενώπιον τού αρνίου. 
11 καί ο καπνός τού βασανισμού αυτών εις αιώνας αιώνων αναβαίνει, καί ουκ έχουσιν ανάπαυσιν ημέρας καί νυκτός οι προσκυνούντες τό θηρίον καί τήν εικόνα αυτού, καί εί τις λαμβάνει τό χάραγμα τού ονόματος αυτού. 
12 Ώδε η υπομονή τών αγίων εστίν, οι τηρούντες τάς εντολάς τού Θεού καί τήν πίστιν Ιησού. 
13 Καί ήκουσα φωνής εκ τού ουρανού λεγούσης γράψον, μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ' άρτι. ναί, λεγει τό Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ τών κόπων αυτών τά δέ έργα αυτών ακολουθεί μετ' αυτών. 
14 Καί είδον, καί ιδού νεφέλη λευκή, καί επί τήν νεφέλην καθήμενος όμοιος υιώ ανθρώπου, έχων επί τής κεφαλής αυτού στέφανον χρυσούν καί εν τή χειρί αυτού δρέπανον οξύ. 
15 Καί άλλος άγγελος εξήλθεν εκ τού ναού, κράζων εν φωνή μεγάλη τώ καθημένω επί τής νεφέλης πέμψον τό δρέπανόν σου καί θέρισον, ότι ήλθεν η ώρα τού θερίσαι, ότι εξηράνθη ο θερισμός τής γής. 
16 καί έβαλεν ο καθήμενος επί τήν νεφέλην τό δρέπανον αυτού επί τήν γήν, καί εθερίσθη η γή. 
17 Καί άλλος άγγελος εξήλθεν εκ τού ναού τού εν τώ ουρανώ, έχων καί αυτός δρέπανον οξύ. 
18 Καί άλλος άγγελος εξήλθεν εκ τού θυσιαστηρίου, έχων εξουσίαν επί τού πυρός, καί εφώνησε κραυγή μεγάλη τώ έχοντι τό δρέπανον τό οξύ λέγων πέμψον σου τό δρέπανον τό οξύ καί τρύγησον τούς βότρυας τής αμπέλου τής γής, ότι ήκμασεν η σταφυλή τής γής. 
19 καί έβαλεν ο άγγελος τό δρέπανον αυτού εις τήν γήν, καί ετρύγησε τήν άμπελον τής γής, καί έβαλεν εις τήν ληνόν τού θυμού τού Θεού τήν μεγάλην. 
20 καί επατήθη η ληνός έξω τής πόλεως, καί εξήλθεν αίμα εκ τής ληνού άχρι τών χαλινών τών ίππων από σταδίων χιλίων εξακοσίων. 

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ'


Στίχ. 1-12. Η συμπεριφορά μας πρός τούς ασθενείς τήν συνείδησιν.

Τόν σέ ασθενούντα τή πίστει προσλαμβάνεσθε, μή εις διακρίσεις διαλογισμών. 
2 ός μέν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δέ ασθενών λάχανα εσθίει. 
3 ο εσθίων τόν μή εσθίοντα μή εξουθενείτω, καί ο μή εσθίων τόν εσθίοντα μή κρινέτω ο Θεός γάρ αυτόν προσελάβετο. 
4 σύ τίς εί ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τώ ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει σταθήσεται δέ δυνατός γάρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν. 
5 ός μέν κρίνει ημέραν παρ' ημέραν, ός δέ κρίνει πάσαν ημέραν, έκαστος εν τώ ιδίω νοΐ πληροφορείσθω. 
6 ο φρονών τήν ημέραν Κυρίω φρονεί, καί ο μή φρονών τήν ημέραν Κυρίω ου φρονεί. καί ο εσθίων Κυρίω εσθίει ευχαριστεί γάρ τώ Θεώ καί ο μή εσθίων Κυρίω ουκ εσθίει, καί ευχαριστεί τώ Θεώ. 
7 ουδείς γάρ ημών εαυτώ ζή καί ουδείς εαυτώ αποθνήσκει  
8 εάν τε γάρ ζώμεν, τώ Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τώ Κυρίω αποθνήσκομεν. εάν τε ούν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, τού Κυρίου εσμέν. 
9 εις τούτο γάρ Χριστός καί απέθανε καί ανέστη καί έζησεν, ίνα καί νεκρών καί ζώντων κυριεύση. 
10 Σύ δέ τί κρίνεις τόν αδελφόν σου; ή καί σύ τί εξουθενείς τόν αδελφόν σου; πάντες γάρ παραστησόμεθα τώ βήματι τού Χριστού. 
11 γέγραπται γάρ ζώ εγώ, λέγει Κύριος, ότι εμοί κάμψει πάν γόνυ, καί πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τώ Θεώ. 
12 άρα ούν έκαστος ημών περί εαυτού λόγον δώσει τώ Θεώ.

Στίχ. 13-23. Προτροπαί πρός τούς δυνατούς. 

13 Μηκέτι ούν αλλήλους κρίνωμεν, αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, τό μή τιθέναι πρόσκομμα τώ αδελφώ ή σκάνδαλον. 
14 οίδα καί πέπεισμαι εν Κυρίω Ιησού ότι ουδέν κοινόν δι' αυτού ει μή τώ λογιζομένω τι κοινόν είναι, εκείνω κοινόν. 
15 ει δέ διά βρώμα ο αδελφός σου λυπείται, ουκέτι κατά αγάπην περιπατείς. μή τώ βρώματί σου εκείνον απόλλυε, υπέρ ού Χριστός απέθανε. 
16 μή βλασφημείσθω ούν υμών τό αγαθόν. 
17 ου γάρ εστιν η βασιλεία τού Θεού βρώσις καί πόσις, αλλά δικαιοσύνη καί ειρήνη καί χαρά εν Πνεύματι Αγίω 
18 ο γάρ εν τούτοις δουλεύων τώ Χριστώ ευάρεστος τώ Θεώ καί δόκιμος τοίς ανθρώποις. 
19 άρα ούν τά τής ειρήνης διώκωμεν καί τά τής οικοδομής τής εις αλλήλους. 
20 μή ένεκεν βρώματος κατάλυε τό έργον τού Θεού. πάντα μέν καθαρά, αλλά κακόν τώ ανθρώπω τώ διά προσκόμματος εσθίοντι. 
21 καλόν τό μή φαγείν κρέα μηδέ πιείν οίνον μηδέ εν ώ ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί. 
22 σύ πίστιν έχεις; κατά σεαυτόν έχε ενώπιον τού Θεού. μακάριος ο μή κρίνων εαυτόν εν ώ δοκιμάζει. 
23 ο δέ διακρινόμενος εάν φάγη, κατακέκριται, ότι ουκ εκ πίστεως πάν δέ ό ουκ εκ πίστεως, αμαρτία εστίν.

Στίχ. 24-26. Δοξολογία. 

24 Τώ δέ δυναμένω υμάς στηρίξαι κατά τό ευαγγέλιόν μου καί τό κήρυγμα Ιησού Χριστού, κατά αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου, 
25 φανερωθέντος δέ νύν, διά τε γραφών προφητικών κατ' επιταγήν τού αιωνίου Θεού εις υπακοήν πίστεως εις πάντα τά έθνη γνωρισθέντος, 
26 μόνω σοφώ Θεώ διά Ιησού Χριστού, ώ η δόξα εις τούς αιώνας αμήν.

Θέλω να πιστέψω στον Τριαδικό Θεό μας.
Να αλλάξω.
Να Τον καταλάβω. Γιατί επιμένει να με πάρει στην βασιλεία Του;
Γιατί κατέβηκε στην γη να με σώσει; Με ρώτησε; Καλά δεν είμαι;
Είμαι;
Θέλω να αλλάξω. Να Τον πιστέψω. Να γίνω διαφορετικός.
Πώς;
Αλήθεια πώς;
Δεν έχω την δύναμη να φύγω από την αμαρτία, είμαι δεμένος χειροπόδαρα. Του ζητώ βοήθεια.
Δεν την παίρνω, και χάνομαι περισσότερο στον βούρκο τής αμαρτίας. Δοκιμάζομαι; Γιατί;
Με δημιούργησε, γιατί με παιδεύει; Γιατί δεν με παίρνει κοντά Του από τώρα;
Θέλω να Τον καταλάβω.
Περιμένει εμένα τον άθλιο τον τιποτένιο το βδέλυγμα;
Ο μοναδικός Θεός, περιμένει εμένα; Αυτός που με δημιούργησε περιμένει εμένα;
Μα πώς; Δεν μπορώ, είμαι δεμένος.
Μήπως εδώ είναι το κλειδί;
Ναι, όντως είναι το κλειδί.
Η θέληση.
Η θέληση είναι το κλειδί που ανοίγει τα δεσμά.
Αρχή μετανοίας λιπών. Πώς;
Με το να γίνω Ορθόδοξος Χριστιανός και στην πράξη. Όχι μόνο στο όνομα.
Να γίνω Άγιος. Ναι αυτό θέλω τελικά. Να γίνω Άγιος.
Μετά δεν θα έχω εγωισμό.
Δεν θα έχω κατάκριση, γιατί δεν θα κρίνω πλέον
Δεν θα έχω μίσος, γιατί θα αγαπώ όλους.
Δεν θα είμαι φιλάργυρος, γιατί θα είμαι ελεήμων.
Δεν θα υπηρετώ τον διάβολο γιατί θα έχω μέσα μου τον Θεό.
Τώρα κατάλαβα, ότι είναι Αγάπη. Σε όλα τα γιατί, η απάντηση είναι, επειδή ο Θεός είναι Αγάπη.
Θα παλέψω να την αποκτήσω. Το ξέρω ότι θα χύσω αίμα για να την αποκτήσω.
Δεν ξέρω αν θα την αποκτήσω αλλά θα προσπαθώ.
Ο δρόμος του Θεού. Δύσκολος ανηφορικός, τεθλιμμένη οδός.
Όσο όμως τον βαδίζω ανακαλύπτω ότι δεν είμαι μόνος. Η φιλανθρωπία Του μου έδωσε και φύλακα άγγελο να με προσέχει.
Μου έδωσε πνευματικό να με καθοδηγεί και μέσο αυτού να σβήνονται οι αμαρτίες μου στην εξομολόγηση.
Μου έδωσε όπλα να αμυνθώ κατά του αντιπάλου. Πνευματικά όπλα. Αυτά που σκοτώνουν τον αόρατο εχθρό.
Τη προσευχή, την νηστεία, την μετάνοια, την εξομολόγηση, την ελεημοσύνη.
Ας βάλω και εγώ την θέληση.

Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού του ζώντος, ελέησον με τον αμαρτωλό δούλο σου.
Πρεσβείες της Παναχράντου σου Μητρός, και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν