ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'

Στίχ. 1-112. Το έργον του Παύλου και των συνεργών του εν Θεσσαλονίκη.

Αυτοί γαρ οίδατε, αδελφοί, την είσοδον ημών την προς υμάς ότι ου κενή γέγονεν, 
2 αλλά προπαθόντες και υβρισθέντες, καθώς οίδατε, εν Φιλίπποις, επαρρησιασάμεθα εν τω Θεώ ημών λαλήσαι προς υμάς το ευαγγέλιον του Θεού εν πολλώ αγώνι. 
3 η γαρ παράκλησις ημών ουκ εκ πλάνης ουδέ εξ ακαθαρσίας, ούτε εν δόλω, 
4 αλλά καθώς δεδοκιμάσμεθα υπό του Θεού πιστευθήναι το ευαγγέλιον, ούτω λαλούμεν, ουχ ως ανθρώποις αρέσκοντες, αλλά τω Θεώ τω δοκιμάζοντι τας καρδίας ημών. 
5 ούτε γαρ ποτε εν λόγω κολακείας εγενήθημεν, καθώς οίδατε, ούτε εν προφάσει πλεονεξίας, Θεός μάρτυς, 
6 ούτε ζητούντες εξ ανθρώπων δόξαν, ούτε αφ' υμών ούτε από άλλων, δυνάμενοι εν βάρει είναι ως Χριστού απόστολοι, 
7 αλλ' εγενήθημεν ήπιοι εν μέσω υμών, ως αν τροφός θάλπη τα εαυτής τέκνα 
8 ούτως ομειρόμενοι υμών ευδοκούμεν μεταδούναι υμίν ου μόνον το ευαγγέλιον του Θεού, αλλά και τας εαυτών ψυχάς, διότι αγαπητοί ημίν γεγένησθε. 
9 μνημονεύετε γαρ, αδελφοί, τον κόπον ημών και τον μόχθον νυκτός γαρ και ημέρας εργαζόμενοι προς το μη επιβαρήσαι τινα υμών εκηρύξαμεν εις υμάς το ευαγγέλιον του Θεού. 
10 υμείς μάρτυρες και ο Θεός ως οσίως και δικαίως και αμέμπτως υμίν τοις πιστεύουσιν εγενήθημεν, 
11 καθάπερ οίδατε ως ένα έκαστον υμών ως πατήρ τέκνα εαυτού παρακαλούντες υμάς και παραμυθούμενοι 
12 και μαρτυρόμενοι εις το περιπατήσαι υμάς αξίως του Θεού του καλούντος υμάς εις την εαυτού βασιλείαν και δόξαν.

Στίχ. 13-16. Ο ζήλος των Θεσσαλονικέων. 

13 Διά τούτο και ημείς ευχαριστούμεν τω Θεώ αδιαλείπτως, ότι παραλαβόντε λόγον ακοής παρ' ημών του Θεού αδέξασθε ου λόγον ανθρώπων, αλλά καθώς εστιν αληθώς, λόγον Θεού, ος και ενεργείται εν υμίν τοις πιστεύουσιν. 
14 υμείς γαρ μιμηταί εγενήθητε, αδελφοί, των εκκλησιών του Θεού των ουσών εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, ότι τα αυτά επάθετε και υμείς υπό των ιδίων συμφυλετών καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, 
15 των και τον Κύριον αποκτεινάντων Ιησούν και τους ιδίους προφήτας, και ημάς εκδιωξάντων, και Θεώ μη αρεσκόντων, και πάσιν ανθρώποις εναντίων, 
16 κωλυόντων ημάς τοις έθνεσι λαλήσαι ίνα σωθώσιν, εις το αναπληρώσαι αυτών τας αμαρτίας πάντοτε. έφθασε δε επ' αυτούς η οργή εις τέλος.

Στίχ. 17-20. Σφοδρά επιθυμία του Παύλου να επανέλθη εις Θεσσαλονίκην. 

17 Ημείς δε, αδελφοί, απορφανισθέντες αφ' υμών προς καιρόν ώρας, προσώπω ου καρδία, περισσοτέρως εσπουδάσαμεν το πρόσωπον υμών ιδείν εν πολλή επιθυμία. 
18 διό ηθελήσαμεν ελθείν προς υμάς, εγώ μεν Παύλος και άπαξ και δις, και ενέκοψεν ημάς ο σατανάς. 
19 τις γαρ ημών ελπίς ή χαρά ή στέφανος καυχήσεως ή ουχί και υμείς έμπροσθεν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τη αυτού παρουσία; 
20 υμείς γαρ εστε η δόξα ημών και χαρά.

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' 

Στίχ. 1-10. Ευχαριστεί τον Θεόν διά τους εν Θεσσαλονίκη Χριστιανούς. 

Παύλος και Σιλουανός και Τιμόθεος τη εκκλησία Θεσσαλονικέων εν Θεώ πατρί και Κυρίω Ιησού Χριστώ χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 
2 Ευχαριστούμεν τω Θεώ πάντοτε περί πάντων υμών μνείαν υμών ποιούμενοι επί των προσευχών ημών, 
3 αδιαλείπτως μνημονεύοντες υμών του έργου της πίστεως και του κόπου της αγάπης και της υπομονής της ελπίδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έμπροσθεν του Θεού και πατρός ημών, 
4 ειδότες, αδελφοί ηγαπημένοι υπό Θεού, την εκλογήν υμών, 
5 ότι το ευαγγέλιον ημών ουκ εγενήθη εις υμάς εν λόγω μόνον, αλλά και εν δυνάμει και εν Πνεύματι Αγίω και εν πληροφορία πολλή, καθώς οίδατε οίοι εγενήθημεν εν υμίν δι' υμάς 
6 και υμείς μιμηταί ημών εγενήθητε και του Κυρίου δεξάμενοι τον λόγον εν θλίψει πολλή μετά χαράς Πνεύματος Αγίου, 
7 ώστε γενέσθαι υμάς τύπους πάσι τοις πιστεύουσιν εν τη Μακεδονία και εν τη Αχαΐα. 
8 αφ' υμών γαρ εξήχηται ο λόγος του Κυρίου ου μόνον εν τη Μακεδονία και εν τη Αχαΐα, αλλά και εν παντί τόπω η πίστις υμών η προς τον Θεόν εξελήλυθεν, ώστε μη χρείαν ημάς έχειν λαλείν τι 
9 αυτοί γαρ περί ημών απαγγέλλουσιν οποίαν είσοδον έσχομεν προς υμάς, και πως επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων δουλεύειν Θεώ ζώντι και αληθινώ, 
10 και αναμένειν τον υιόν αυτού εκ των ουρανών, ον ήγειρεν εκ των νεκρών, Ιησούν τον ρυόμενον ημάς από της οργής της ερχομένης. 

ΑΙ ΔΥΟ ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

Την Θεσσαλονίκην ο Παύλος επεσκέφθη διά πρώτην φοράν περί το έτος 52 μ. Χ. κατά την δευτέραν αποστολικήν οδοιπορίαν του, όταν συνοδευόμενος από τον Σίλαν και τον Τιμόθεον είχεν αναχωρήσει από τους  Φιλίππους μετά τας κακοπαθείας και την εκεί φυλάκισιν. Κατά τας εκ των Πράξεων πληροφορίας (κεφ. ιζ' 1-10 ), ο θείος Απόστολος ελθών εις Θεσσαλονίκην απηυθύνθη πρώτον εις τους Ιουδαίους, προς τους οποίους επί τρία κατά συνέχειαν Σάββατα ωμίλησεν επί τη βάσει των προφητειών της Αγίας Γραφής καταγγέλλων εις αυτούς τον Κύριον. Ιδρύθη ούτω η Εκκλησία της Θεσσαλονίκης, η οποία περιέλαβεν ολίγους μεν Ιουδαίους, πλήθος όμως πολύ εκ των προσηλύτων και εκ των εθνικών και εκ των γυναικών της ανωτέρας πιθανώτατα τάξεως. Τούτο διήγειρε τον φανατισμόν των απιστησάντων Ιουδαίων, οίτινες υπεκίνησαν κατά του Παύλου διωγμόν, όστις εντός ολίγου επεξετάθη και κατά πάντων των εν Θεσσαλονίκη Χριστιανών. Αναγκασθείς ένεκα του διωγμού τούτου να φύγη ο θείος Απόστολος ου μόνον εκ Θεσσαλονίκης αλλά και εκ Βεροίας, όταν ήλθεν εις Αθήνας, απέστειλεν εκείθεν τον Τιμόθεον εις Θεσσαλονίκην, όπως ενισχύση τους διωκομένους εν αυτή Χριστιανούς. Αι ειδήσεις δε, τας οποίας μετέδωκεν ο Τιμόθεος περί των Θεσσαλονικέων εις τον Παύλον, ευρισκόμενον ήδη εν Κορίνθω, έδωαν εις αυτόν αφορμήν να γράψη περί τα τέλη του 52 μ. Χ. την πρώτην προς αυτούς επιστολήν και να εκφράση μεν την χαράν του διά την σταθερότητά των εν μέσω των διωγμών και των πειρασμών, να επιστήση δε την προσοχήν των εις μερικά ολέθρια υπολείμματα από τας προτέρας ειδωλολατρικάς των συνηθείας και κακίας, αλλά και να πληροφορήση αυτούς περί της κατά την δευτέραν παρουσίαν του Κυρίου αναστάσεως των νεκρών. Και την σευτέραν επιστολήν του προς τους Θεσσαλονικείς έγραψεν ο Απόστολος εκ Κορίνθου, ολίγας μήνας μετά την πρώτην, λαβών αφορμήν είτε εξ επιστολής, την οποίαν του έστειλαν ούτοι μετά την λήψιν της πρώτης επιστολής, είτε εκ πληροφοριών, τας οποίας εν τω μεταξύ έλαβεν ο Απόστολος περί της εν Θεσσαλονίκη καταστάσεως.

Εφύμνιον

Σύντομο τροπάριο δοξολογικού και ευχαριστιακού περιεχομένου, που ψάλλεται στο τέλος των ψαλμικών στίχων. Αρχικά το εφύμνιο το έψαλλαν όλοι οι πιστοί. Περισσότερο γνωστά εφύμνια είναι το << Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου...>> και το << Σώσον ημάς Υιέ Θεού...>> που ψάλλονται σε κάθε θεία Λειτουργία.

Αντίφωνα

Είναι ψαλμός, που απαγγέλλεται μελωδικά, που στο τέλος κάθε στίχου ψάλλεται το εφύμνιο που το συνοδεύει, π.χ. << Αλλαλάξατε τω Κυρίω πάσα η γη >>, είναι ο στίχος και το << Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου...>>, που ακολουθεί, είναι το εφύμνιο. Στα Αντίφωνα ο ένας απαγγέλλει τον ψαλμικό στίχο και ο άλλος ψάλλει το εφύμνιο. Ο τρόπος αυτός λέγεται αντιφωνικός και αυτός έδωσε το όνομά του στα Αντίφωνα. Τα Αντίφωνα ψάλλονται στη θεία Λειτουργία μετά τα Ειρηνικά. Εκτός από τα Αντίφωνα της θείας Λειτουργίας, που είναι τρία, ήτοι: <<Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου...>>, Σώσον ημάς Υιέ Θεού...>> και το Απολυτίκιο του τυχόντος ήχου ή της τυχούσης εορτής, έχουμε μία ομάδα από δεκαπέντε Αντίφωνα, που ανήκουν σε όλους τους ήχους και ψάλλονται στην ακολουθία των παθών στον Όρθρο της Μεγάλης Παρασκευής. Ο ορθόδοξη, χριστιανική λατρεία χαρακτηρίζεται από την αντιφωνία. Αντίφωνα είναι και τα τροπάρια των Αναβαθμών. Ένας σύγχρονος θεολόγος σημειώνει << τα Αντίφωνα ψάλλονται από τους δύο χορούς των ψαλτών αντιφωνικά. Αυτός ο τρόπος της ψαλμωδίας είναι πολύ αρχαίος στην εκκλησία, και δείχνει την πνευματική ομορφιά της ορθόδοξης λατρείας. Το κάθε Αντίφωνο αρχίζει με μιά ιερατική ευχή >>. Παλαιότερα το κάθε Αντίφωνο ήταν ολόκληρος ψαλμός, σήμερα, όμως, ψάλλονται μόνο τρεις ψαλμικοί στίχοι, και σε κάθε στίχο ακολουθεί ένα εφύμνιο. Τα τρία Αντίφωνα που ψάλλονται στην αρχή της θείας Λειτουργίας, είναι από τα πρώτα ψάλματα της Εκκλησίας μας.

Ακάθιστος ύμνος

Κατανυκτικός ύμνος, που ψάλλεται τμηματικά τις Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής προς τιμή της Θεοτόκου. Την πέμπτη Παρασκευή ψάλλεται ολόκληρος ο ύμνος. Ονομάστηκε Ακάθιστος, γιατί οι βυζαντινοί τον έψαλλαν όρθιοι όλη τη νύκτα στο ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών, επειδή τους βοήθησε να αποκρούσουν επίθεση των Αράβων το 626 μ. Χ. Πολλοί συγγραφείς διεκδικούν την πατρότητα του ύμνου, μεταξύ των οποίων ο Σέργιος πατριάρχης Κων/λεως, ο Γεώργιος Μητροπολίτης Νικομηδείας, ο Γεώργιος Πισίδης, ο Ρωμανός ο Μελωδός κ. ά. Τη νύκτα αυτή δεν εγράφη ο ύμνος αυτός, όπως πιστεύεται, αλλά μόνο το Κοντάκιο << Τη Υπερμάχω...>>. Ο Ακάθιστος ύμνος αποτελείται από 24 οίκους με αλφαβητική σειρά και τον κανόνα του υμνογράφου Ιωσήφ << Ανοίξω το στόμα μου...>>

Συναξάριον

Από το συν + άγω = σύναξη, συναγωγή, συγκέντρωση. Το βιβλίο που διαβαζόταν σε συνάξεις, συγκεντρώσεις μοναχών, πιστών κ.λ.π.

Μηναία

Εκκλησιαστικά, λειτουργικά βιβλία που περιέχουν τις ιερές ακολουθίες του έτους. Υπάρχουν δώδεκα Μηναία, όσοι δηλ. είναι και οι μήνες και κάθε Μηναίο περιέχει τις ασματικές ακολουθίες των αγίων του μηνός. Περιέχουν επίσης και τυπικές διατάξεις. Στα Μηναία περιέχονται μόνο οι Ακίνητες γιορτές του χρόνου. Λέγονται Μηναία γιατί αναφέρονται στους αγίους κάθε μηνός. 

Ασματικόν

Ονομάζεται έτσι το αργό << Άγιος ο Θεός... >> και ψάλλεται εναλλάξ από τους δύο χορούς στο τέλος της Δοξολογίας. Σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας μας την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού τα ασματικά ψάλλονται σε ήχο Τέταρτον, << Άγια >>.

Αλληλούϊα

Το Αλληλούϊα είναι λέξη Εβραϊκή και σημαίνει << αινείτε τον Κύριον >>. Το Αλληλούϊα ψάλλεται προ και μετά του Αποστολικού αναγνώσματος, στο τέλος του Εισοδικού και του Χερουβικού. Ψάλλεται επίσης στο τέλος των Νεκρωσίμων ή Αναστασίμων Ευλογηταρίων, στους όρθρους της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και στις παννυχίδες της Μεγάλης Εβδομάδος. Πολλοί ψαλμοί έχουν ως εφύμνιο το Αλληλούϊα.

Αρτοκλασία

Μικρή ακολουθία που ψάλλεται πριν από τα Απόστιχα στον Εσπερινό και μετά την Δοξολογία στον Όρθρο. Η ακολουθία της Αρτοκλασίας ψάλλεται μαζί με τη Λιτή. Στην Αρτοκλασία ευλογούνται οι πέντε άρτοι, σε ανάμνηση των πέντε άρτων που ευλόγησε ο Ιησούς Χριστός << εν τη ερήμω >> ( Ματθ. ΙΔ΄ 15-21 ). Μαζί με τους άρτους ευλογούνται << οίνος και έλεον >> που συμβολίζουν την αρετή της ελεημοσύνης. Η Αρτοκλασία είναι μοναστηριακή ακολουθία και τελείται στις αγρυπνίες στην διάρκεια των οποίων << δίδεται άρτος τοις αδελφοίς >> γιά τον κάματο της νυκτός. Σήμερα η Αρτοκλασία τελείται και στους ενοριακούς ναούς την ημέρα της πανηγύρεως αλλά και σε μεγάλες εορτές. 

Πληρωτικά

Σειρά αιτημάτων που απαγγέλονται από τον ιερέα ή τον διάκονο μετά την Μεγάλη Είσοδο. Τα Πληρωτικά επαναλαμβάνονται και μετά το << Έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού >>. Επειδή αρχίζουν με τη φράση << Πληρώσωμεν την δέησιν ημών τω Κυρίω >> ονομάστηκαν πληρωτικά. Εκτός της θείας Λειτουργίας τα Πληρωτικά απαγγέλλονται και στην ακολουθία του Εσπερινού. 

Λαμπαδάριος

Εκκλησιαστικός τίτλος που δινόταν την εποχή του βυζαντίου σ' αυτούς που φρόντιζαν τις λαμπάδες της Εκκλησίας. Αργότερα τον τίτλο αυτόν τον προσέλαβε ο αριστερός Ιεροψάλτης και διατηρείται μέχρι σήμερα. Είναι ο αρχηγός του αριστερού χορού. 

Κατηχούμενοι

Ονομάζεται έτσι η τάξη των Κατηχουμένων, των ανθρώπων εκείνων που η Εκκλησία τους προετοίμαζε γιά το Φώτισμα ή το Βάπτισμα. Στη Λειτουργία των Προηγιασμένων , οι οποίοι παρέμεναν στο ναό μέχρι το τέλος της Εκτενούς Ικεσίας και ύστερα αποχωρούσαν γιά να συνεχιστεί η Λειτουργία των Πιστών. 
Οι Κατηχούμενοι ύστερα από συστηματική κατήχηση βαπτίζονταν σε μεγάλη ηλικία. Η βάπτιση γινόταν σε ειδικά βαπτιστήρια που βρισκόνταν στο προαύλιο του ναού. Βαπτιζόντουσαν κατά ομάδες και σε τακτές ημέρες και γιορτές π.χ. των Θεοφανείων, την επόμενη μέρα του Τιμίου Προδρόμου, το Σάββατο του Λαζάρου, το Μέγα Σάββατο, την Κυριακή του Πάσχα, την Διακαινήσιμο εβδομάδα, την Πεντηκοστή, τη Δευτέρα του αγίου Πνεύματος και τα Χριστούγεννα. Μετά τη βάπτισή τους ντυμένοι όλοι με λευκούς χιτώνες και κρατώντας αναμμένες λαμπάδες ερχόντουσαν στην Εκκλησία. Ήταν η πρώτη θεία Λειτουργία που μπορούσαν να παρακολουθήσουν και να μεταλάβουν των Αχράντων Μυστηρίων, του σώματος και του αίματος  του Σωτήρος Χριστού, ο οποίος και << υπέρ αυτών απέθανε και ανέστη >>. Την ώρα που έμπαιναν στην Εκκλησία όλοι οι πιστοί έψαλλαν τα λόγια του αποστόλου Παύλου << Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Αλληλούϊα >>. Γι' αυτό και τις μέρες αυτές αντί του Τρισαγίου ύμνου << Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς >> ψάλλεται το <<Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε...>> που είναι κατάλοιπο της αρχαίας πράξης της Εκκλησίας, και ανάμνηση της βαπτίσεως των Κατηχουμένων. 

ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' 

Οι κύριοι το δίκαιον και την ισότητα τοις δούλοις παρέχεσθε, ειδότες ότι και υμείς έχετε Κύριον εν ουρανοίς.

Στίχ. 2-6. Προτροπαί διά προσευχήν και συνετήν συμπεριφοράν.

2 Τη προσευχή προσκαρτερείτε, γρηγορούντες εν αυτή εν ευχαριστία, 
3 προσευχόμενοι άμα και περί ημών, ίνα ο Θεός ανοίξη ημίν θύραν του λόγου, λαλήσαι το μυστήριον του Χριστού, δι΄ο και δέδεμαι, 
4 ίνα φανερώσω αυτό ως δει με λαλήσαι. 
5 Εν σοφία περιπατείτε προς τους έξω, τον καιρόν εξαγοραζόμενοι. 
6 ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος, ειδέναι πως δει υμάς ενί εκάστω αποκρίνεσθαι. 

Στίχ. 1-18. Προσωπικαί πληροφορίαι του Αποστόλου και χαιρετισμοί. 

7 Τα κατ' εμέ πάντα γνωρίσει υμίν Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος και σύνδουλος εν Κυρίω, 
8 ον έπεμψα προς υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνω τα περί υμών και παρακαλέση τας καρδίας υμών, 
9 συν Ονησίμω τω πιστώ και αγαπητώ αδελφώ, ος εστιν εξ υμών πάντα υμίν γνωριούσι τα ώδε. 
10 Ασπάζεται υμάς Αρίσταρχος ο συναιχμάλωτός μου, και Μάρκος ο ανεψιός Βαρνάβα, περί ου ελάβετε εντολάς εάν έλθη προς υμάς, δέξασθε αυτόν, 
11 και Ιησούς ο λεγόμενος Ιούστος, οι όντες εκ περιτομής, ούτοι μόνοι συνεργοί εις την βασιλείαν του Θεού, οίτινες εγενήθησάν μοι παρηγορία. 
12 ασπάζεται υμάς Επαφράς ο εξ υμών, δούλος Χριστού, πάντοτε αγωνιζόμενος υπέρ υμών εν ταις προσευχαίς, ίνα στήτε τέλειοι και πεπληρωμένοι εν παντί θελήματι του Θεού 
13 μαρτυρώ γαρ αυτώ ότι έχει ζήλον πολύν υπέρ υμών και των εν Λαοδικεία και των εν Ιεραπόλει. 
14 ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός και Δημάς. 
15 ασπάσασθε τους εν Λαοδικεία αδελφούς και Νυμφάν και την κατ' οίκον αυτού εκκλησίαν 
16 και όταν αναγνωσθή παρ' υμίν η επιστολή, ποιήσατε ίνα και εν τη Λαοδικέων εκκλησία αναγνωσθή, και την εκ Λαοδικείας ίνα και υμείς αναγνώτε. 
17 και είπατε Αρχίππω βλέπε την διακονίαν ην παρέλαβες εν Κυρίω, ίνα αυτήν πληροίς. 
18 Ο ασπασμός τη εμή χειρί Παύλου. μνημονεύετέ μου των δεσμών. Η χάρις μεθ' υμών αμήν.

ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'

Στίχ. 1-17. Πως πρέπει να ζη ο Χριστιανός την νέαν ζωήν.

Ει ουν συνηγέρθητε τω Χριστώ, τα άνω ζητείτε, ου ο Χριστός εστιν εν δεξιά του Θεού καθήμενος,
2 τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης.
3 απεθάνετε γαρ, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ
4 όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη.
5 Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία,
6 δι' α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας,
7 εν οις και υμείς περιεπατήσατέ ποτε, ότε εζήτε εν αυτοίς
8 νυνί δε απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος υμών
9 μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού
10 και ενδυσάμενοι τον νέο τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα του κτίσαντος αυτόν,
11 όπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός.
12 Ενδύσασθε ουν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμού, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν,
13 ανεχόμενοι αλλήλων και χαριζόμενοι εαυτοίς εάν  τις προς τινα έχη μορφήν καθώς και ο Χριστός εχαρίσατο υμίν, ούτω και υμείς
14 επί πάσι δε τούτοις την αγάπην, ήτις εστί σύνδεσμος της τελειότητος.
15 και η ειρήνη του Θεού βραβευέτω εν ταις καρδίαις υμών, εις ην και εκλήθητε εν ενί σώματι και ευχάριστοι γίνεσθε
16 ο λόγος του Χριστού ενοικείτω εν υμίν πλουσίως, εν πάση σοφία διδάσκοντες και νουθετούντες εαυτούς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, εν χάριτι άδοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω.
17 και παν ό,τι αν ποιήτε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού, ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί δι' αυτού.

Στίχ. 18-25, δ΄ 1. Τα καθήκοντα των συζύγων,
γονέων και τέκνων, κυρίων και δούλων.

18 Αι γυναίκες υποτάσσεσθε τοις ανδράσιν, ως ανήκεν εν Κυρίω.
19 Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας και μη πικραίνεσθε προς αυτάς.
20 Τα τέκνα υπακούετε τοις γονεύσι κατά πάντα τούτο γαρ εστιν ευάρεστον τω Κυρίω.
21 Οι πατέρες μη ερεθίζετε τα τέκνα υμών, ίνα μη αθυμώσιν.
22 Οι δούλοι υπακούετε κατά πάντα τοις κατά σάρκα κυρίοις, μη εν οφθαλμοδουλίαις, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' εν απλότητι καρδίας, φοβούμενοι τον Θεόν.
23 και παν ό,τι εάν ποιήτε, εκ ψυχής ργάζεσθε, ως τω Κυρίω και ως ανθρώποις,
24 ειδότες ότι από Κυρίου απολήψεσθε την ανταπόδοσιν της κληρονομίας τω γαρ Κυρίω Χριστώ δουλεύετε
25 ο δε αδικών κομιείται ο ηδίκησε, και ουκ έστι προσωποληψία. 

Εξαποστειλάρια

Τροπάρια που ψάλλονται πριν από τους Αίνους και μετά την εκφώνηση που ακολουθεί την Τιμιωτέρα. Το περιεχόμενο τους είναι δογματικό, ιστορικό, εγκωμιαστικό. 
Ονομάστηκαν Εξαποστειλάρια γιατί συνδιάστηκαν με την αποστολή των Αποστόλων στον κόσμο. Κατά μίαν άλλη ερμηνεία, επειδή μία ομάδα απ' αυτά, τα λεγόμενα <<Φωταγωγικά>> αρχίζουν με την φράση <<Εξαπόστειλον το φως Σου...>>.
Εξαποστειλάρια υπάρχουν σε όλους τους εορταζομένους αγίους, ενώ όπου δεν υπάρχουν, ψάλλονται τα Εξαποστειλάρια της ημέρας. Το Εξαποστειλάριο συνοδεύεται πάντα από Θεοτοκίον. 
Τα Εξαποστειλάρια που ψάλλονται τις Κυριακές, ονομάζονται Εωθινά και αναφέρονται στις ένδεκα εμφανίσεις του αναστάντος Χριστού και αντιστοιχούν στα ένδεκα Εωθινά Ευαγγέλια. Τα εωθινά Εξαποστειλάρια συνοδεύονται και αυτά από Θεοτοκία και προτάσσεται σ' αυτά ο στίχος <<Άγιος Κύριος ο Θεός ημών>>. 
Τα Εωθινά Εξαποστειλάρια είναι ποιήματα του γυιού του βασιλέως Λέοντος του Σοφού, <<Κωνσταντίνου του Βασιλέως>>. 
Τα Εξαποστειλάρια αντικατέστησαν τα <<Φωταγωγικά>>, τα οποία σήμερα ψάλλονται τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή στη θέση των Εξαποστειλαρίων.

ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'

Στίχ. 1-23. Ο Παύλος εφιστά την προσοχήν των Κολασσαέων 
έναντι των ψευδοδιδασκάλων. 

Θέλω γαρ υμάς ειδέναι ηλίκον αγώνα έχω περί υμών και των εν Λαοδικεία και όσοι ουχ εωράκασι το πρόσωπόν μου εν σαρκί, 
2 ίνα παρακληθώσιν αι καρδίαι αυτών, συμβιβασθέντων εν αγάπη και εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως, εις επίγνωσιν του μυστηρίου του Θεού και πατρός και του Χριστού, 
3 εν ω εισι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι. 
4 Τούτο δε λέγω ίνα μη τις υμάς παραλογίζηται εν πιθανολογία 
5 ει γαρ και τη σαρκί άπειμι, αλλά τω πνεύματι συν υμίν ειμι, χαίρων και βλέπων υμών την τάξιν και το στερέωμα της εις Χριστόν πίστεως υμών. 
6 Ως ουν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, 
7 ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και βεβαιούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή εν ευχαριστία. 
8 Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών διά της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν 
9 ότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς, 
10 και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι, ος εστιν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας, 
11 εν ω και περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδύσει του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού, 
12 συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν ω και συνηγέρθητε διά της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών. 
13 και υμάς, νεκρούς όντας εν τοις παραπτώμασι και τη ακροβυστία της σαρκός υμών, συνεζωοποίησεν υμάς συν αυτώ, χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα, 
14 εξαλείψας το καθ' ημών χειρόγραφον τοις δόγμασιν ο ην υπεναντίον ημίν, και αυτό ήρεν εκ του μέσου προσηλώσας αυτό τω σταυρώ 
15 απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας εδειγμάτισεν εν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ. 
16 Μη ουν τις υμάς κρινέτω εν βρώσει ή εν πόσει ή εν μέρει εορτής ή νουμηνίας ή σαββάτων, 
17 α εστι σκιά των μελλόντων, το δε σώμα Χριστού. 
18 μηδείς υμάς καταβραβευέτω θέλων εν ταπεινοφροσύνη και θρησκεία των αγγέλων, α μη εώρακεν εμβατεύων, εική φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού, 
19 και ου κρατών την κεφαλήν, εξ ου παν το σώμα διά των αφών και συνδέσμων επιχορηγούμενον και συμβιβαζόμενον αύξει την αύξησιν του Θεού. 
20 Ει ουν απεθάνετε συν τω Χριστώ από των στοιχείων του κόσμου, τι ως ζώντες εν κόσμω δογματίζεσθε, 
21 μη άψη μηδέ γεύση μηδέ θίγης - 
22 α εστι πάντα εις φθοράν τη αποχρήσει - κατά τα εντάλματα και διδασκαλίας των ανθρώπων; 
23 άτινά εστι λόγον μεν έχοντα σοφίας εν εθελοθρησκία και ταπεινοφροσύνη και αφειδία σώματος, ουκ εν τιμή τινι προς πλησμονήν της σαρκός. 

ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'

Στίχ. 1-14. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν δια την πίστιν των Κολασσαέων
και προσεύχεται δι' αυτούς.

Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού, και Τιμόθεος ο αδελφός,
2 τοις εν Κολασσαίς αγίοις και πιστοίς αδελφοίς εν Χριστώ χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
3 Ευχαριστούμεν τω Θεώ και πατρί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε περί υμών προσευχόμενοι,
4 ακούσαντες την πίστιν υμών εν Χριστώ Ιησού και την αγάπην την εις πάντας τους αγίους,
5 δια την ελπίδα την αποκειμένην υμίν εν τοις ουρανοίς, ην προηκούσατε εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου
6 του παρόντος εις υμάς, καθώς και εν παντί τω κόσμω, και έστι καρποφορούμενον και αυξανόμενον καθώς και εν υμίν, αφ' ής ημέρας ηκούσατε και επέγνωτε την χάριν του Θεού εν αληθεία,
7 καθώς και εμάθετε από Επαφρά του αγαπητού συνδούλου ημών, ος εστι πιστός υπέρ υμών διάκονος του Χριστού, 
8 ο και δηλώσας ημίν την υμών αγάπην εν Πνεύματι. 
9 Διά τούτο και ημείς, αφ' ής ημέρας ηκούσαμεν, ου παυόμεθα υπέρ υμών προσευχόμενοι και αιτούμενοι ίνα πληρωθήτε την επίγνωσιν του θελήματος αυτού εν πάση σοφία και συνέσει πνευματική, 
10 περιπατήσαι υμάς αξίως του Κυρίου εις πάσαν αρέσκειαν, εν παντί έργω αγαθώ καρποφορούντες και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού, 
11 εν πάση δυνάμει δυναμούμενοι κατά το κράτος της δόξης αυτού εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν, μετά χαράς 
12 ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί τω ικανώσαντι ημάς εις την μερίδα του κλήρου των αγίων εν τω φωτί, 
13 ος ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού, 
14 εν ω έχομεν την απολύτρωσιν, την άφεσιν των αμαρτιών 

Στίχ. 15-20. Η ασύγκριτος υπεροχή και το μεγαλείον του Χριστού.

15 ος εστιν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, 
16 ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι τα πάντα δι' αυτού και εις αυτόν έκτισται 
17 και αυτός εστι προ πάντων, και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκε, 
18 και αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας ος εστιν αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων, 
19 ότι εν αυτώ ευδόκησε παν το πλήρωμα κατοικήσαι 
20 και δι' αυτού αποκαταλλάξαι τα πάντα εις αυτόν, ειρηνοποιήσας διά του αίματος του σταυρού αυτού, δι' αυτού είτε τα επί της γης είτε τα εν τοις ουρανοίς.

Στίχ. 21-29. Η θεία βουλή της απολυτρώσεως και οι Κολασσαείς. 

21 και υμάς ποτε όντας απηλλοτριωμένους και εχθρούς τη διανοία εν τοις έργοις τοις πονηροίς, 
22 νυνί δε αποκατήλλαξεν εν τω σώματι της σαρκός αυτού διά του θανάτου, παραστήσαι υμάς αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους κατενώπιον αυτού, 
23 ει γε επιμένετε τη πίστει τεθεμελιωμένοι και εδραίοι και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου ου ηκούσατε, του κηρυχθέντος εν πάση τη κτίσει τη υπό τον ουρανόν, ου εγενόμην εγώ Παύλος διάκονος. 
24 Νυν χαίρω εν τοις παθήμασί μου υπέρ υμών και ανταναπληρώ τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί μου υπέρ του σώματος αυτού, ο εστιν η εκκλησία, 
25 ης εγενόμην εγώ διάκονος κατά την οικονομίαν του Θεού την δοθείσαν μοι εις υμάς, πληρώσαι τον λόγον του Θεού, 
26 το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών, νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις αυτού, 
27 οις ηθέλησεν ο Θεός γνωρίσαι τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εν τοις έθνεσιν, ος εστι Χριστός εν υμίν, η ελπίς της δόξης 
28 ον ημείς καταγγέλλομεν νουθετούντες πάντα άνθρωπον και διδάσκοντες πάντα άνθρωπον εν πάση σοφία, ίνα παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον εν  Χριστώ Ιησού 
29 εις ο και κοπιώ αγωνιζόμενος κατά την ενέργειαν αυτού την ενεργουμένην εν εμοί εν δυνάμει. 

Προκείμενον

Σύντομος ύμνος που ψάλλεται στην ακολουθία του Εσπερινού μετά την Είσοδο και το <<Φως ιλαρόν>>. Το Προκείμενο επαναλαμβάνεται τρείς φορές στις δύο τελευταίες προηγείται ψαλμικός στίχος. Υπάρχουν τα απλά Προκείμενα, τα οποία ψάλλονται κάθε μέρα στον Εσπερινό ( κάθε μέρα ψάλλεται κι' άλλο ) και στα Μεγάλα, που ψάλλονται μόνο τις Κυριακές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ( Κατανυκτικοί Εσπερινοί ). Επίσης Μέγα Προκείμενο ψάλλεται την Κυριακή του Πάσχα, την ημέρα των Χριστουγέννων, των Θεοφανείων κ. ά.
Προκείμενο ψάλλεται ή διαβάζεται προ του Ευαγγελίου του Όρθρου, προ των Αποστολικών Αναγνωσμάτων στη Θεία Λειτουργία, προ του Ευαγγελίου των Παρακλητικών Κανόνων, προ των Αναγνωσμάτων της Παλαιάς Διαθήκης, στον Όρθρο και τον Εσπερινό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και σε άλλες ιερές ακολουθίες. 
Το Προκείμενο είναι ένας ψαλμικός στίχος ο οποίος ψάλλεται και συνοδεύεται από άλλους δύο ψαλμικούς στίχους πριν τα Αναγνώσματα.

Ωδαί

Ύμνοι - προσευχές - που περιέχονται στην Παλαιά Διαθήκη, εκτός από την ενάτη ωδή που περιέχεται στην Καινή Διαθήκη. Υπάρχουν εννέα ωδές και διαβάζονται την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. 
Οι εννέα Ωδές είναι: 
1η Ωδή Μωϋσέως ( Έξοδος ΙΕ' 1-19 ). 
2η Ωδή Μωϋσέως ( Δευτ. λβ' 1-43 ). 
3η Ωδή Άννης της μητρός Σαμουήλ του Προφήτου. ( Βασ. Α' καφ. Β' 1-10 ). 
4η Προσευχή Αββακούμ του Προφήτου ( Γ' 1-19 ). 
5η Προσευχή Ησαΐου του Προφήτου ( ΚΣΤ' 9-20 ). 
6η Προσευχή Ιωνά του Προφήτου ( Β' 3-10 ). 
7η Προσευχή των αγίων Τριών Παίδων ( Δαν. Γ' 2-33 ). 
8η Ύμνος των αγίων Τριών Παίδων ( Δαν. Γ' 34-66 ). 
9η Ωδή της Θεοτόκου ( Λουκ. Α' 46-55 ) και Προσευχή Ζαχαρίου του Πατρός του Προδρόμου ( Λουκ. Α' 68-79 ). 
Οι εννέα Ωδές των Κανόνων έχουν αντιστοιχία προς στις βιβλικ΄ς ωδές. ( μόνο οι Ειρμοί ).

Ωδή

Είναι θρησκευτικός ύμνος, θρησκευτικό άσμα. Παλαιότερα συνοδευόταν από μουσικό όργανο. Στη χριστιανική λατρεία ωδή είναι ομάδα τριών - τεσσάρων τροπαρίων που έχουν τον ίδιο ρυθμό και περιλαμβάνουν και τον Ειρμό. Η Ωδή είναι υποδιαίρεση του Κανόνος ο οποίος έχει εννέα ωδές, όσες είναι και οι βιβλικές ωδές και βρίσκονται σε απόλυτη αντιστοιχία. 

Ακροστιχίς

Στην εκκλησιαστική ορολογία Ακροστιχίς σημαίνει σειρά στίχων ή τροπαρίων, των οποίων τα αρχικά γράμματα αποτελούν μιά ορισμένη λέξη ή φράση. Ακροστιχίδα έχουν κυρίως οι Κανόνες, π.χ. ο κανών του Ακαθίστου ύμνου, που μελοποίησε ο Ιωσήφ ο υμνογράφος έχει ακροστιχίδα << Χαράς δοχείον, σοι πρέπει χαίρειν μόνη Ιωσήφ>>. Πολλοί κανόνες έχουν Ακροστιχίδα << κατ' αλφάβητον >> δηλ. κατ' απόλυτη σειρά γραμμάτων ( Α-Ω ) ή αντίστροφα ( Ω-Α ). Ακροστιχίδα έχουν και τα Κοντάκια π.χ. το Κοντάκιο του Ακαθίστου ύμνου έχει ακροστιχίδα << κατ' αλφάβητον >>. Επίσης σειρά τροπαρίων δύνανται να έχουν ακροστιχίδα, όπως τα Εγκώμια κ.ά.

Περί Οργής και Μνησικακίας

Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ

Μην οργίζεσαι ποτέ εναντίον κανενός και για καμμιά αιτία, εκτός κι αν κάποιος θελήση να σε χωρίση από τον Θεό και την αγάπη Του. Ποιός όμως έχει τη δύναμι να το κατορθώση αυτό, αν δεν το θέλης εσύ ο ίδιος; << Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; ... Ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών>> (Ρωμ. 8. 35, 38-39 ). 

Γέννημα της οργής είναι η μνησικακία. Μνησικακία είναι η συντήρησις της οργής, μιά διαρκής κακία, σαράκι της ψυχής, ένα καρφί μπηγμένο μόνιμα στην ψυχή, φονευτής της αγάπης, της προσευχής, της μετανοίας και όλων των αρετών. Αν θέλης να νικήσης τη μνησικακία, πολέμησε το πάθος της οργής, που την γεννά. Αν θέλεις όμως να τη φονεύσης, τότε πρέπει πρώτα να παλαίψης γιά την απόξτησι της αγάπης και της ταπεινώσεως. Μέχρι τότε, χρησιμοποίησε σαν προσωρινό βάλσαμο γιά την κατασίγασι του πάθους την ανάμνησι των παθημάτων του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η ανάμνησις των φρικτών παθών και του σταυρικού Του θανάτου θα μαλακώση την ψυχή σου που μνησικακεί, γιατί θα αισθανθής υπερβολική ντροπή αναλογιζόμενος τη δική Του ανεξικακία. 

ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αι Κολασσαί ήσαν αξιόλογος πόλις της Φρυγίας, ουχί μακράν της Λαοδικείας και Ιεραπόλεως κείμεναι, ως συνάγεται και εκ του Κολας. Δ’ 13, όπου μνημονεύονται και αι τρείς αύται πόλεις ομού. Ήδη έχει ταφή εις ερείπια και μνημονεύεται χάρις εις την επιστολήν ταύτην, ήτις εστάλη εις την εν αυταίς ακμάζουσαν τότε Εκκλησίαν.

Ο απόστολος Παύλος φαίνεται, ότι δεν είχεν ιδρύσει αυτός την εν αυταίς Εκκλησίαν, αλλ’ ο εκ της πόλεως ταύτης καταγόμενος Επαφράς ( πρβλ. κεφ. α’ 7-9 και δ’ 12 ). Εν τούτοις επέδειξε μέγα ενδιαφέρον περί αυτής, όπως εμφαίνεται και εκ της επιστολής ταύτης, την οποίαν απέστειλεν εις τους εν Κολασσαίς Χριστιανούς, διά να προφυλάξη αυτούς από των ψευδοδιδασκάλων, οίτινες εζήτουν να παρασύρουν αυτούς εις είδός τι αγγελοθρησκείας και εις υπερασκητικάς υπερβολάς αποχής από ωρισμένων φαγητών και διακρίσεως ημερών.

Πληροφορίας περί τούτων έλαβεν ο Απόστολος υπ’ αυτού του Επαφρά, όστις ήλθεν εις συνάντησιν του Αποστόλου, ότε ούτος ήτο φυλακισμένος εις την Ρώμην κατά την πρώτην φυλάκισίν του. Συνεπώς και η επιστολή αύτη εγράφη από Ρώμης περί το 63 μ. Χ.

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ’

Στίχ. 1-9. Προτροπή προς την ενότητα, χαράν και ειρήνην.

Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί και επιπόθητοι, χαρά και στέφανός μου, ούτω στήκετε εν Κυρίω, αγαπητοί.

2 Ευοδίαν παρακαλώ και Συντύχην παρακαλώ το αυτό φρονείν εν Κυρίω

3 ναι ερωτώ και σε, Σύζυγε γνήσιε, συλλαμβάνου αυταίς, αίτινες εν τω ευαγγελίω συνήθλησάν μοι μετά και Κλήμεντος και των λοιπών συνεργών μου, ων τα ονόματα εν βίβλω ζωής.

4 Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε πάλιν ερώ, χαίρετε.

5 το επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις. Ο Κύριος εγγύς.

6 μηδέν μεριμνάτε, αλλ’ εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετά ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν.

7 και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας υμών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού.

8 Το λοιπόν, αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα ει τις αρετή και ει τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε

9 α και εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε και ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ’ υμών.

Στίχ. 10-23. Ευχαριστεί τους Φιλιππησίους διά τας προς αυτόν γενναιόφρονας δωρεάς.

10 Εχάρην δε εν Κυρίω μεγάλως ότι ήδη ποτέ ανεθάλετε το υπέρ εμού φρονείν εφ’ ω και εφρονείτε, ηκαιρείσθε δε.

11 ουχ ότι καθ’ υστέρησιν λέγω εγώ γαρ έμαθον εν οις ειμι αυτάρκης είναι.

12 οίδα και ταπεινούσθαι, οίδα και περισσεύειν εν παντί και εν πάσι μεμύημαι και χορτάζεσθαι και πεινάν, και περισσεύειν και υστερείσθαι

13 πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντί με Χριστώ.

14 πλην καλώς εποιήσατε συγκοινωνήσαντές μου τη θλίψει.

15 οίδατε δε και υμείς, Φιλιππήσιοι, ότι εν αρχή του ευαγγελίου, ότε εξήλθον από Μακεδονίας, ουδεμία μοι εκκλησία εκοινώνησεν εις λόγον δόσεως και λήψεως ει μη υμείς μόνοι,

16 ότι και εν Θεσσαλονίκη και άπαξ και δις εις την χρείαν μοι επέμψατε.

17 ουχ ότι επιζητώ το δόμα, αλλ’ επιζητώ τον καρπόν τον πλεονάζοντα εις λόγον υμών.

18 απέχω δε πάντα και περισσεύω πεπλήρωμαι δεξάμενος παρά Επαφροδίτου τα παρ’ υμών, οσμήν ευωδίας, θυσίαν δεκτήν, ευάρεστον τω Θεώ.

19 ο δε Θεός μου πληρώσει πάσαν χρείαν υμών κατά τον πλούτον αυτού εν δόξη εν Χριστώ Ιησού.

20 Τω δε Θεώ και πατρί ημών η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

21 Ασπάσασθε πάντα άγιον εν Χριστώ Ιησού. ασπάζονται υμάς οι συν εμοί αδελφοί.

22 ασπάζονται υμάς πάντες οι άγιοι, μάλιστα δε οι εκ της Καίσαρος οικίας.

23 Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών αμήν. 

Πολυέλεος

Ψαλμικός ύμνος που ψάλλεται σε αργό μέλος. Στο τέλος κάθε ψαλμικού στίχου ψάλλεται το εφύμνιο << ... το έλεος Αυτού. Αλληλούϊα >>. Απ' εδώ και Πολυέλεος = πονετικός, πολυεύσπλαχνος, αυτός που συμπονεί. Εδώ πρόκειται γιά τον ελεήμονα Θεό. 
Σύμφωνα με άλλη ερμηνεία, ονομάστηκε έτσι γιατί οι ψαλμοί αυτοί εψάλλοντο κάτω από τον μεσαίο πολυέλαι(ε)ο. Τον Πολυέλεο τον απαρτίζουν οι ψαλμοί 134ος, 135ος και 145ος. Ψάλλεται κυρίως τις μεγάλες γιορτές και στις ολονυκτίες, μετά τα Καθίσματα της δεύτερης Στιχολογίας. Ο Πολυέλεος δεν ψάλλεται την Κυριακή του αγίου Πάσχα και τη Διακαινήσιμο εβδομάδα.

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' 

Στίχ. 1-11. Προσοχή από τους Ιουδαΐζοντας.

Το λοιπόν, αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω. τα αυτά γράφειν υμίν εμοί μεν ουκ οκνηρόν, υμίν δε ασφαλές. 
2 Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατατομήν 
3 ημείς γαρ εσμεν η περιτομή, οι Πνεύματι Θεού λατρεύοντες και καυχώμενοι εν Χριστώ Ιησού και ουκ εν σαρκί πεποιθότες, 
4 καίπερ εγώ έχων πεποίθησιν και εν σαρκί. ει τις δοκεί άλλος πεποιθέναι εν σαρκί, εγώ μάλλον 
5 περιτομή οκταήμερος, εκ γένους Ισραήλ, φυλής Βενιαμίν, Εβραίος εξ Εβραίων, κατά νόμον Φαρισαίος, 
6 κατά ζήλον διώκων την εκκλησίαν, κατά δικαιοσύνην την εν νόμω γενόμενος άμεμπτος. 
7 αλλ' άτινα ην μοι κέρδη, ταύτα ήγημαι διά τον Χριστόν ζημίαν. 
8 αλλά μενούνγε και ηγούμαι πάντα ζημίαν είναι διά το υπερέχον της γνώσεως Χριστού Ιησού του Κυρίου μου, δι' ον τα πάντα εζημιώθην, και ηγούμαι σκύβαλα είναι ίνα Χριστόν κερδήσω 
9 και ευρεθώ εν αυτώ μη έχων εμήν δικαιοσύνην την εκ νόμου, αλλά την διά πίστεως Χριστού, την εκ Θεού δικαιοσύνην επί τη πίστει, 
10 του γνώναι αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος τω θανάτω αυτού, 
11 ει πως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών. 

Στίχ. 12-21. Προτροπαί προς την τελειότητα.

12 ουχ ότι ήδη έλαβον ή ήδη τετελείωμαι, διώκω δε ει και καταλάβω, εφ' ω και κατελήφθην υπό του Χριστού Ιησού. 
13 αδελφοί, εγώ εμαυτόν ούπω λογίζομαι κατειληφέναι 
14 εν δε, τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος τοις ε έμπροσθεν επεκτεινόμενος ατά σκοπόν διώκω επί το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού. 
15 όσοι ουν τέλειοι, τούτο φρονώμεν και ει τι ετέρως φρονείτε, και τούτο ο Θεός υμίν αποκαλύψει. 
16 πλην εις ο εφθάσαμεν, τω αυτώ στοιχείν κανόνι, το αυτό φρονείν. 
17 Συμμιμηταί μου γίνεσθε, αδελφοί, και σκοπείτε τους ούτω περιπατούντας, καθώς έχετε τύπον ημάς. 
18 πολλοί γαρ περιπατούσιν, ους πολλάκις έλεγον υμίν, νυν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού, 
19 ων το τέλος απώλεια, ων ο Θεός η κοιλία και η δόξα εν τη αισχύνη αυτών, οι τα επίγεια φρονούντες! 
20 ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν, 
21 ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν του δύνασθαι αυτόν και υποτάξαι αυτώ τα πάντα. 

CREO (Ισπανικά το πιστεύω)

1.Creo en un solo Dios, Padre todopoderoso, Creador del cielo y de la tierra, de todo lo visible y lo invisible.
2.Creo en un solo Señor, Jesucristo, Hijo único de Dios,
nacido del Padre antes de todos los siglos: Luz de Luz,
Dios verdadero de Dios verdadero, engendrado, no creado, de la misma naturaleza del Padre; por quien todas las cosas fueron hechas;
3. que por nosotros los hombres, y por nuestra salvación
descendió del cielo, y por obra del Espíritu Santo se encarnó de María, la Virgen, y se hizo hombre;
4.y por nuestra causa fue crucificado en tiempos de Poncio Pilato, padeció y fue sepultado,
5.y resucitó al tercer día, según las Escrituras,
6.y subió al cielo, y está sentado a la derecha del Padre;
7.y de nuevo vendrá con gloria, para juzgar a vivos y muertos, y su reino no tendrá fin.
8.Creo en el Espíritu Santo, Señor y dador de vida,
que procede del Padre, que con el Padre y el Hijo recibe una misma adoración y gloria, y que habló por los profetas.
9.Creo en la Iglesia que es Una, Santa, Católica y Apostólica.
10.Reconozco que hay un solo bautismo para el perdón de los pecados,
11.espero la resurrección de la carne
12.y la vida del mundo futuro.
Amén.

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β’

Στίχ. 1-4. Θερμή παράκλησις διά την ενότητα των Χριστιανών.

Ει τις ουν παράκλησις εν Χριστώ, ει τι παραμύθιον αγάπης, ει τις κοινωνία Πνεύματος, ει τις σπλάγχνα και οικτιρμοί,

2 πληρώσατέ μου την χαράν, ίνα το αυτό φρονήτε, την αυτήν αγάπην έχοντες, σύμψυχοι, το εν φρονούντες,

3 μηδέν κατά εριθείαν ή κενοδοξίαν, αλλά τη ταπεινοφροσύνη αλλήλους ηγούμενοι υπερέχοντας εαυτών.

4 μη τα εαυτών έκαστος σκοπείτε, αλλά και τα ετέρων έκαστος.

Στίχ. 5-11. Ο Χριστός πρότυπον αυταπαρνήσεως και ταπεινώσεως.

5 τούτο γαρ φρονείσθω εν υμίν ο και εν Χριστώ Ιησού,

6 ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ,

7 αλλ’ εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος,

8 και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου δε σταυρού.

9 διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα,

10 ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων,

11 και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός.

Στίχ. 12-18. Πιστοί και θαρραλέοι.

12 Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, μη ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά νυν πολλώ μάλλον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε

13 ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας.

14 πάντα ποιείτε χωρίς γογγυσμών και διαλογισμών,

15 ίνα γένησθε άμεμπτοι και ακέραιοι εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, εν οις φαίνεσθε ως φωστήρες εν κόσμω,

16 λόγον ζωής επέχοντες, εις καύχημα εμοί εις ημέραν Χριστού, ότι ουκ εις κενόν έδραμον ουδέ εις κενόν εκοπίασα.

17 Αλλ’ ει και σπένδομαι επί τη θυσία και λειτουργία της πίστεως υμών, χαίρω και συγχαίρω πάσιν υμίν

18 το δ’ αυτό και υμείς χαίρετε και συγχαίρετέ μοι.

Στίχ. 19-30. Εγκώμιον των συνεργών του Τιμοθέου και Επαφροδίτου.

19 Ελπίζω δε εν Κυρίω Ιησού Τιμόθεον ταχέως πέμψαι υμίν, ίνα καγώ ευψυχώ γνους τα περί υμών
20 ουδένα γαρ έχω ισόψυχον, όστις γνησίως τα περί υμών μεριμνήσει
21 οι πάντες γαρ τα εαυτών ζητούσιν, ου τα Χριστού Ιησού. 
22 την δε δοκιμήν αυτού γινώσκετε, ότι ως πατρί τέκνον συν εμοί εδούλευσεν εις το ευαγγέλιον. 
23 τούτον μεν ουν ελπίζω πέμψαι ως αν απίδω τα περί εμέ εξαυτής 
24 πέποιθα δε εν Κυρίω ότι και αυτός ταχέως ελεύσομαι. 
25 Αναγκαίον δε ηγησάμην Επαφρόδιτον τον αδελφόν και συνεργόν και συστρατιώτην μου, υμών δε απόστολον και λειτουργόν της χρείας μου, πέμψαι προς υμάς, 
26 επειδή επιποθών ην πάντας υμάς, και αδημονών διότι ηκούσατε ότι ησθένησε. 
27 και γαρ ησθένησε παραπλήσιον θανάτου αλλ' ο Θεός αυτόν ηλέησεν, ουκ αυτόν δε μόνον, αλλά και εμέ, ίνα μη λύπην επί λύπην σχώ. 
28 σπουδαιοτέρως ουν έπεμψα αυτόν, ίνα ιδόντες αυτόν πάλιν χαρήτε, καγώ αλυπότερος ω. 
29 προσδέχεσθε ουν αυτόν εν Κυρίω μετά πάσης χαράς, και τους τοιούτους εντίμους έχετε, 
30 ότι διά το έργον του Χριστού μέχρι θανάτου ήγγισε, παραβουλευσάμενος τη ψυχή ίνα αναπληρώση το υμών υστέρημα της προς με λειτουργίας.

Θεοτοκίον

Ύμνος σύντομος ή μακρύς, όμοιος με τα δοξαστικά. Ονομάστηκε έτσι γιατί είναι αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο. 
Το τελευταίο τροπάριο κάθε ωδής στους Κανόνες καθώς και σε άλλες ομάδες τροπαρίων είναι αφιερωμένο στην Θεοτόκο και λέγεται και αυτό Θεοτοκίο. Οι Θεομητορικές εορτές έχουν πάντα <<Δόξα... Και νυν...>> Θεοτοκίο. Το Δοξαστικό των στίχων του εσπερινού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, είναι οκτώηχο, δηλ. οι στίχοι του ψάλλονται εναλλάξ από τους δύο χορούς στους οκτώ ήχους. Τα Θεοτοκία διακρίνονται σε Δογματικά και Σταυρώσιμα.

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄
Στίχ. 1-11.  Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν διά τους Φιλιππησίους. 

Παύλος και Τιμόθεος, δούλοι Ιησού Χριστού, πάσι τοις αγίοις εν Χριστώ Ιησού τοις ούσιν εν Φιλίπποις συν επισκόποις και διακόνοις 
2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 
3 Ευχαριστώ τω Θεώ μου επί πάση τη μνεία υμών, 
4 πάντοτε εν πάση δεήσει μου υπέρ πάντων υμών μετά χαράς την δέησιν ποιούμενος 
5 επί τη κοινωνία υμών εις το ευαγγέλιον από πρώτης ημέρας άχρι του νυν, 
6 πεποιθώς αυτό τούτο, ότι ο εναρξάμενος εν υμίν έργον αγαθόν επιτελέσει άχρις ημέρας Ιησού Χριστού, 
7 καθώς εστι δίκαιον εμοί τούτο φρονείν υπέρ πάντων υμών διά το έχειν με εν τη καρδία υμάς, εν τε τοις δεσμοίς μου και εν τη απολογία και βεβαιώσει του ευαγγελίου συγκοινωνούς μου της χάριτος πάντας υμάς όντας. 
8 μάρτυς γαρ μού εστιν ο Θεός, ως επιποθώ πάντας υμάς εν σπλάγχνοις Ιησού Χριστού. 
9 και τούτο προσεύχομαι, ίνα η αγάπη υμών έτι μάλλον και μάλλον περισσεύη εν επιγνώσει και πάση αισθήσει, 
10 εις το δοκιμάζειν υμάς τα διαφέροντα, ίνα ήτε ειλικρινείς και απρόσκοποι εις ημέραν Χριστού, 
11 πεπληρωμένοι καρπών δικαιοσύνης των διά Ιησού Χριστού εις δόξαν και έπαινον Θεού. 

Στίχ. 12-18. Το Ευαγγέλιον διαδίδεται παρά τας δυσμενείς συνθήκας του Αποστόλου. 

12 Γινώσκειν δε υμάς βούλομαι, αδελφοί, ότι τα κατ' εμέ μάλλον εις προκοπήν του ευαγγελίου ελήλυθεν, 
13 ώστε τους δεσμούς μου φανερούς εν Χριστώ γενέσθαι εν όλω τω πραιτωρίω και τοις λοιποίς πάσι, 
14 και τους πλείονας των αδελφών εν Κυρίω πεποιθότας τοις δεσμοίς μου περισσοτέρως τολμάν αφόβως τον λόγον λαλείν. 
15 τινές μεν και διά φθόνον και έριν, τινές δε και δι' ευδοκίαν τον Χριστόν κηρύσσουσιν 
16 οι μεν εξ εριθείας τον Χριστόν καταγγέλλουσιν, ουχ αγνώς, οιόμενοι θλίψιν επιφέρειν τοις δεσμοίς μου 
17 οι δε εξ αγάπης, ειδότες ότι εις απολογίαν του ευαγγελίου κείμαι. 
18 τί γαρ; πλην παντί τρόπω, είτε προφάσει είτε αληθεία, Χριστός καταγγέλλεται. και εν τούτω χαίρω. αλλά και χαρήσομαι 

Στίχ. 19-26. Τα συναισθήματα του Παύλου ευρισκομένου εις την φυλακήν. 

19 οίδα γαρ ότι τούτο μοι αποβήσεται εις σωτηρίαν διά της υμών δεήσεως και επιχορηγίας του Πνεύματος Ιησού Χριστού, 
20 κατά την αποκαραδοκίαν και ελπίδα μου ότι εν ουδενί αισχυνθήσομαι, αλλ' εν πάση παρρησία, ως πάντοτε και νυν μεγαλυνθήσεται Χριστός εν τω σώματί μου είτε διά ζωής είτε διά θανάτου. 
21 Εμοί γαρ το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος. 
22 ει δε το ζην εν σαρκί, τούτο μοι καρπός έργου, και τι αιρήσομαι ου γνωρίζω. 
23 συνέχομαι δε εκ των δύο, την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι πολλώ γαρ μάλλον κρείσσον 
24 το δε επιμένειν εν τη σαρκί αναγκαιότερον δι' υμάς. 
25 και τούτο πεποιθώς οίδα ότι μενώ και συμπαραμενώ πάσιν υμίν εις την υμών προκοπήν και χαράν της πίστεως, 
26 ίνα το καύχημα υμών περισσεύη εν Χριστώ Ιησού εν εμοί διά της εμής παρουσίας πάλιν προς υμάς. 

Στίχ. 27-30. Προτροπαί προς τους Φιλιππησίους. 

27 Μόνον αξίως του ευαγγελίου του Χριστού πολιτεύεσθε, ίνα είτε ελθών και ιδών υμάς είτε απών ακούσω τα περί υμών, ότι στήκετε εν ενί πνεύματι, μιά ψυχή συναθλούντες τη πίστει του ευαγγελίου, 
28 και μη πτυρόμενοι εν μηδενί υπό των αντικειμένων, ήτις αυτοίς μεν εστιν ένδειξις απωλείας, υμίν δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού 
29 ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν, 
30 τον αυτόν αγώνα έχοντες, οίον είδετε εν εμοί και νυν ακούετε εν εμοί. 

ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ

Οι Καταβασίες  αποτελούνται από τους Ειρμούς των Κανόνων και ονομάστηκαν έτσι γιατί όταν τις έψαλλαν οι ιεροψάλτες και οι πιστοί κατέβαιναν από τα αναλόγια και τα στασίδια τους. 

Σε κάθε γιορτή υπάρχουν διαφορετικές Καταβασίες και το περιεχόμενό τους είναι ανάλογο με τα περιστατικά της γιορτής που γιορτάζουμε. 

Στις μεγάλες γιορτές, Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πεντηκοστή, οι Καταβασίες είναι διπλές οι μεν απλές, οι δε Ιαμβικές, δηλ. είναι γραμμένες σε αρχαίο δωδεκασύλλαβο μέτρο. 

Αρχικά οι Καταβασίες εψάλλοντο χωριστά η κάθε μία στο τέλος, μετά από τα τροπάρια κάθε ωδής, όπως ψάλλονται σήμερα τη Μεγάλη Εβδομάδα καθώς και η Καταβασία της Θ΄ ωδής. Αργότερα επεκράτησε η συνήθεια να ψάλλονται όλες μαζί, κατά σειρά, στο τέλος του Κανόνα.

Όταν βλέπης πράγματα ωραία εις την όψιν, και έντιμα εις την γην, συλλογίσου, ότι όλα είναι ουτιδανά, και ωσάν μία κοπρία, κατά σύγκρισιν των ωραιοτήτων, και πλουσιοτήτων του ουρανού, τας οποίας μετά θάνατον έχεις να απολαύσης, ανίσως καταφρονήσης όλον τον Κόσμον στρέφωντας δε όλον το βλέμμα σου προς τον ήλιον, στοχάσου, ότι περισσότερον από αυτόν είναι λαμπρά και ωραία η ψυχή σου, ανίσως στέκης εις την χάριν του ποιητού σου ειδέ μη, είναι πλέον σκοτεινή και βδελυκτή, από το καταχθόνιον σκότος. Κυττάζωντας με τους οφθαλμούς σου εις τον ουρανόν, πέρασε με τα όμματα της ψυχής σου υψηλότερα εις τον εμπύρινον ουρανόν, και εκεί προσηλώσου με τον λογισμόν, ωσάν οπού, αυτός, σου είναι ετοιμασμένος διά παντοτεινόν ευτυχέστατον κατοικητήριον, ανίσως και ζήσης εδώ εις την γην με αθωότητα. Ακούωντας τα κελαδίσματα των πετεινών επάνω εις τα δένδρα, τον καιρόν της ανοίξεως, και άλλα μελωδικά άσματα, ύψωσε τον νουν εις εκείνα τα γλυκοκελαδίσματα του Παραδείσου, και στοχάσου πως εκεί αντηχεί ακαταπάυστος το, Αλληλούϊα, και η άλλαις Αγγελικαίς δοξολογίαις, και παρακάλεσε τον Θεόν να σε αξιώση να τον υμνής παντοτεινά, ομού με εκείνα τα ουράνια Πνεύματα << Και μετά ταύτα ήκουσα φωνήν όχλου πολλού μεγάλην εν τω ουρανώ, λέγοντος Αλληλούϊα >> (Αποκ. ιθ΄. 3).

Αγίου Νικοδήμου Αγιορειτου

Κυριακαί των Αγίων Πατέρων

 Εις τρείς Κυριακάς του όλου ενιαυτού εορτάζομεν την μνήμην των Αγίων Πατέρων, ήτοι εις τας εξής:
α. Εις την εβδόμην Κυριακήν από του Πάσχα, ότε τιμώμεν τους Αγίους Πατέρας της Α΄ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου, εν Νικαία της Βιθυνίας (έτος 325).
β. Εις την Κυριακήν, ήτις συμπίπτει μεταξύ της ΙΓ΄ και ΙΘ΄ Ιουλίου, ότε τιμώμεν άπαντας τους Αγίους Πατέρας και των επτά ομού Αγίων Οικουμενικών Συνόδων (έτη 325, 381, 431, 451, 553, 680/1, 787).
γ. Εις την Κυριακήν, ήτις συμπίπτει μεταξύ της ΙΑ΄ και ΙΖ΄ Οκτωβρίου, ότε τιμώμεν τους Αγίους Πατέρας της Ζ΄ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου (έτος 787). 
Αι λοιπαί Άγιαι Σύνοδοι Οικουμενικαί Σύνοδοι μνημονεύονται εις τας εξής σταθεράς ημερομηνίας:
Β΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος (22α Μαΐου), 
Γ΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος (9η Σεπτεμβρίου),
Δ΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος (16η Ιουλίου),
Ε΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος (25η Ιουλίου),
ς΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος (14η Σεπτεμβρίου).

Παροιμίες για τον Σταυρό

Έχεις το Σταυρό στα στήθια;
Έχεις το Χριστό βοήθεια.

Όταν κάνεις το Σταυρό σου, 
έχεις φίλο τον εχθρό σου. 

Σταυρωμένο ψωμί, 
γλύκα στο στόμα και στην ψυχή. 

Μαξιλάρι με Σταυρό, 
φέρνει ύπνο ελαφρό. 

Σταύρωνα και πήγαινα, 
φορτωμένος γύριζα. 

Σπείρε σταυρωμένο σπόρο, 
να μικρύνει το κατώϊ.

Μαντρί σταυρωμένο, 
γάλα πλημμυρισμένο. 

Δεν το βάνει το μυαλό μου, 
γι' αυτό κάνω το Σταυρό μου.

Σταυρός, Χριστός και Παναγία, 
χαρά Θεού και ευλογία. 

Κάνε πάντα το Σταυρό σου, 
και θα φέγγει το μυαλό σου. 

Σαν κλειδώνω με Σταυρό, 
κάνω ύπνο ελαφρό. 

Όποιος κάνει το Σταυρό του, 
όπλο έχει στο πλευρό του. 

Σταύρωνε και άγιαζε, 
και αφέντης πλάγιαζε. 

Ζερβά δεξιά 'ναι ο Σταυρός, 
κι από πάνω Τ' ο Χριστός. 

Αν δεν ήταν ο Σταυρός, 
θα μας έτρωγε ο οχτρός. 

Σταυρός υψώνεται, 
θάνατος χαντακώνεται. 

Σταυρός στον κόρφο σου; 
αγάπη στην ψυχή σου. 

Στη Σημαία ο Σταυρός, 
ο στρατός πάει εμπρός.

Σταύρωνε τα κλήματα, 
κι αγόραζε βαρέλια. 

Καν' Τον μιά με το δεξί σου, 
κι εκατό με την ψυχή σου. 

Σταυρωμένα τα χωράφια, 
φαρδεμένα τα αμπάρια.

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Η Εκκλησία των Φιλίππων, πόλεως της Μακεδονίας πλησίον της σημερινής Καβάλας κειμένης, Ιδρύθη υπό του θείου Παύλου κατά την δευτέραν αποστολικήν οδοιπορίαν του περί το έτος 52 μ. Χ. Υπήρξε δε αύτη η πρώτη εν Ευρώπη Ιδρυθείσα Εκκλησία (Πράξ. ιστ΄12). Συνοδευόμενος υπό του Σίλα και του Τιμοθέου ο θείος Απόστολος απηυθύνθη κατ' αρχάς εις τους εν Φιλίπποις Ιουδαίους, πρώτη δε ελκυσθείσα εις την χριστιανικήν πίστιν υπήρξεν η πορφυρόπωλις Λυδία, ήτις και εβαπτίσθη μεθ' όλου του οίκου της. Εξ αφορμής αφ' ετέρου της θεραπείας, την οποίαν ενήργησεν ο Παύλος επί μιάς παιδίσκης, ήτις είχε μαντικόν πνεύμα, εδάρησαν και εφυλακίσθησαν και ο Παύλος και ο Σίλας, η θαυμασία δε απελευθέρωσίς των από τα δεσμά εγένετο αιτία να προσελκυσθή εις την χριστιανικήν πίστιν και ο δεσμοφύλαξ, όστις εβαπτίσθη μεθ' ολοκλήρου της οικογενείας αυτού. Τας λεπτομερείας της φυλακίσεως των δύο Αποστόλων και τα επακολουθήσαντα εις αυτήν αναγινώσκομεν εις το 16ον κεφάλαιον των Πράξεων (στίχ. 16-40). 
Δευτέραν φοράν επεσκέφθη ο Απόστολος την Εκκλησίαν των Φιλίππων κατά την τρίτην αποστολικήν οδοιπορίαν του περί το έτος 57 μ.Χ., διά τρίτην δε φοράν, όταν περί το τέλος της οδοιπορίας του ταύτης επανήρχετο εις Ιεροσόλυμα (Πράξ. κ΄6). 
Την επιστολήν ταύτην έγραψεν ο Απόστολος εκ Ρώμης κατά το πρώτον έτος της πρώτης φυλακίσεώς του. Έλαβε δε αφορμήν εις το να γράψη αυτήν εξ ασθενείας και αναρρώσεως του Επαφροδίτου, με τον οποίον οι Φιλιππήσιοι είχον αποστείλει χρηματικήν ενίσχυσιν εις τον Απόστολον. Όταν λοιπόν ο Επαφρόδιτος ανέρρωσε, διά να μη ανησυχούν οι Φιλιππήσιοι, οίτινες εν τω μεταξύ είχον πληροφορηθή τα της ασθενείας του απεσταλμένου των (Φιλιπ. β΄25-26), παρεκίνησε τούτον να επιστρέψη και επί τη ευκαιρία ταύτη ο Απόστολος έγραψε την επιστολήν του αυτήν, διά να εκφράση τας ευχαριστίας του εις τους Φιλιππησίους διότι τον ενεθυμήθησαν, αλλά και διά να τους απευθύνη συμβουλάς και εντολάς συμφώνως προς τας πληροφορίας, τα οποίας είχε λάβει παρά του Επαφροδίτου.

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄ 

Στίχ. 1-4. Αμοιβαία καθήκοντα γονέων και τέκνων.

Τα τέκνα υπακούετε τοις γονεύσιν υμών εν Κυρίω τούτο γαρ εστι δίκαιον. 
2 τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις στίν εντολή πρώτη εν επαγγελία, 
3 ίνα ευ σοι γένηται και έση μακροχρόνιος επί της γης. 
4 και οι πατέρες μη παροργίζετε τα τέκνα υμών, αλλ' εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. 

Στίχ. 5-9. Καθήκοντα κυρίων και δούλων. 

5 Οι δούλοι υπακούετε τοις κυρίοις κατά σάρκα μετά φόβου και τρόμου εν απλότητι της καρδίας υμών ως τω Χριστώ, 
6 μη κατ' οφθαλμοδουλίαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' ως δούλοι του Χριστού, ποιούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής, 
7 μετ' ευνοίας δουλεύοντες ως τω Κυρίω και ουκ ανθρώποις, 
8 ειδότες ότι ο εάν τι έκαστος ποιήση αγαθόν, τούτο κομιείται παρά του Κυρίου, είτε δούλος είτε ελεύθερος. 
9 Και οι κύριοι τα αυτά ποιείτε προς αυτούς, ανιέντες την απειλήν, ειδότες ότι και υμών αυτών ο Κύριος εστιν εν ουρανοίς, και προσωποληψία ουκ έστι παρ' αυτώ. 

Στίχ. 10-13. Προτροπή προς θαρραλέον αγώνα.

10 Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. 
11 ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου 
12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. 
13 διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι.

Στίχ. 14-20. Ο πνευματικός οπλισμός του Χριστιανού.

14 στήτε ουν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, 
15 και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης, 
16 επί πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ω δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι 
17 και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ο εστι ρήμα Θεού, 
18 διά πάσης προσευχής και δεήσεως, προσευχόμενοι εν παντί καιρώ εν Πνεύματι, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες εν πάση προσκαρτερήσει και δεήσει περί πάντων των αγίων, 
19 και υπέρ εμού, ίνα μοι δοθή λόγος εν ανοίξει του στόματός μου, εν παρρησία γνωρίσαι το μυστήριον του ευαγγελίου, 
20 υπέρ ου πρεσβεύω εν αλύσει, ίνα εν αυτώ παρρησιάσωμαι ως δει με λαλήσαι.

Στίχ. 21-24. Η αποστολή του Τυχικού.

21 Ίνα δε ειδήτε και υμείς τα κατ' εμέ, τι πράσσω, πάντα υμίν γνωρίσει Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονον εν Κυρίω, 
22 ον έπεμψα προς υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνώτε τα περί ημών και παρακαλέση τας καρδίας υμών. 
23 Ειρήνη τοις αδελφοίς και αγάπη μετά πίστεως από Θεού πατρός και Κυρίου Ιησού Χριστού. 
24 Η χάρις μετά πάντων των αγαπώντων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εν αφθαρσία αμήν.

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Στίχ. 1-21. <<Μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά>>. 

Γίνεσθε ουν μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά, 

2 και περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν τω Θεώ εις οσμήν ευωδίας. 

3 πορνείαν δε και πάσα ακαθαρσία ή πλεονεξία μηδέ ονομαζέσθω εν υμίν, καθώς πρέπει αγίοις, 

4 και αισχρότης και μωρολογία ή ευτραπελία, τα ουκ ανήκοντα, αλλά μάλλον ευχαριστία. 

5 τούτο γαρ έστε γινώσκοντες, ότι πας πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ος εστιν ειδωλολάτρης, ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού. 

6 Μηδείς υμάς απατάτω κενοίς λόγοις διά ταύτα γαρ έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας. 

7 μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών. 

8 ήτε γαρ ποτε σκότος, νυν δε φως εν Κυρίω ως τέκνα φωτός περιπατείτε 

9 ο γαρ καρπός του Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία 

10 δοκιμάζοντες τι εστιν ευάρεστον τω Κυρίω. 

11 και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε 

12 τα γαρ κρυφή γινόμενα υπ αυτών αισχρόν εστι και λέγειν 

13 τα δε πάντα ελεγχόμενα υπό του φωτός φανερούται παν γαρ το φανερούμενον φως εστι. 

14 διό λέγει έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι ο Χριστός. 

15 Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί, 

16 εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι. 

17 διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου. 

18 και μη μεθύσκεσθε οίνω, εν ω εστιν ασωτία, αλλά πληρούσθε εν Πνεύματι, 

19 λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω, 

20 ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τω Θεώ και πατρί, 

21 υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστού. 

Στίχ. 22-33. Αμοιβαία καθήκοντα των χριστιανών συζύγων. 

22 Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Κυρίω, 

23 ότι ο ανήρ εστι κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός εστι σωτήρ του σώματος. 

24 αλλ' ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί. 

25 οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, 

26 ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τω λουτρώ του ύδατος εν ρήματι, 

27 ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον την εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλ' ίνα η αγία και άμωμος. 

28 ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά 

29 ουδείς γαρ ποτε την εαυτού σάρκα εμίσησεν, αλλ' εκτρέφει και θάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν 

30 ότι μέλη εσμέν του σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού 

31 αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 

32 το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν. 

33 πλην και υμείς οι καθ' ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν, η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα. 

Китай-город Собор Василия Блаженного Красная пл.

Собор Василия Блаженного (Покровский собор, 1555-1560 годы) в Москве на Красной площади - главный храм столицы России. Поэтому для многих жителей планеты он является символом России, так же как Эйфелева башня для Франции или Статуя Свободы для Америки. В настоящее время храм является филиалом Государственного Исторического музея.С 1990 года он входит в Список объектов Всемирного наследия ЮНЕСКО в России. Вид со стороны Васильевского спуска.

Αγίου Βασιλείου 

Κόκκινη Πλατεία. 

Kαθεδρικό του Αγίου Βασιλείου (Pokrovsky καθεδρικό ναό, τα έτη 1555-1560), στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας - η κύρια εκκλησία της ρωσικής πρωτεύουσας. Ως εκ τούτου, για πολλούς ανθρώπους στον κόσμο, είναι ένα σύμβολο της Ρωσίας, καθώς και ο Πύργος του Άιφελ στη Γαλλία ή το Άγαλμα της Ελευθερίας για την Αμερική. Επί του παρόντος, ο ναός είναι ένας κλάδος της το Κρατικό Ιστορικό Μουσείο. Από το 1990, είναι στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ρωσίας. Θέα από την κάθοδο Vasilevsky.

Соловецкий монастырь. Белое море

Σολοβέτσκι μοναστήρι. 

Λευκή Θάλασσα.

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Στίχ. 1-16. Ανάγκη ενότητος εις την Εκκλησίαν.

Παρακαλώ ουν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε,

2 μετά πάσης ταπεινοφροσήνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη,

3 σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης.

4 εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μιά ελπίδι της κλήσεως υμών

5 εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα

6 εις Θεός και πατήρ πάντων, ο επί πάντων, και διά πάντων, και εν πάσιν ημίν.

7 Ενί δε εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.

8 διό λέγει αναβάς εις ύψος ηχμαλώτευσεν  αιχμαλωσίαν και έδωκε δόματα τοις ανθρώποις.

9 το δε ανέβη τι εστιν ει μη ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γης;

10 ο καταβάς αυτός εστι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, ίνα πληρώση τα πάντα.

11 και αυτός έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους,

12 προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού,

13 μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτριον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού,

14 ίνα μηκέτι ώμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι και περιφερόμενοι παντί ανέμω της διδασκαλίας, εν τη κυβεία των ανθρώπων, εν πανουργία προς την μεθοδείαν της πλάνης,

15 αληθεύοντες δε εν αγάπη αυξήσωμεν εις αυτόν τα πάντα, ος εστιν η κεφαλή, ο Χριστός,

16 εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συμβιβαζόμενον διά πάσης αφής  της επιχορηγίας κατ’ ενέργειαν εν μέτρω ενός εκάστου μέρους την αύξησιν του σώματος ποιείται εις οικοδομήν εαυτού εν αγάπη.

Στίχ. 17-24. Η νέα εν Χριστώ ζωή εν αντιθέσει προς τα ειδωλολατρικά ήθη.

17 Τούτο ουν λέγω και μαρτύρομαι εν Κυρίω, μηκέτι υμάς περιπατείν καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατεί εν ματαιότητι του νοός αυτών,

18 εσκοτισμένοι τη διανοία, όντες απηλλοτριωμένοι της ζωής του Θεού διά την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς διά την πώρωσιν της καρδίας αυτών,

19 οίτινες, απηλγηκότες, εαυτούς παρέδωκαν τη ασελγεία εις εργασίαν ακαθαρσίας πάσης εν πλεονεξία.

20 υμείς δε ουχ ούτως εμάθετε τον Χριστόν,

21είγε αυτόν ηκούσατε και εν αυτώ εδιδάχθητε, καθώς εστιν αλήθεια εν τω Ιησού,

22 αποθέσθαι υμάς κατά την προτέραν αναστροφήν τον παλαιόν άνθρωπον τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης,

23 ανανεούσθαι δε τω πνεύματι του νοός υμών

24 και ενδύσασθαι τον καινόν άνθρωπον τον κατά Θεόν κτισθέντα εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.

Στίχ. 25-32. Ιδιαίτεραι οδηγίαι διά την χριστιανικήν ζωήν.

25 Διό αποθέμενοι το ψεύδος λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού ότι εσμέν αλλήλων μέλη.

26 οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε ο ήλιος μη επιδυέτω επί τω παροργισμώ υμών,

27 μηδέ δίδοτε τόπον τω διαβόλω.

28 ο κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μάλλον δε κοπιάτω εργαζόμενος το αγαθόν ταις χερσίν, ίνα έχη μεταδιδόναι τω χρείαν έχοντι.

29 πας λόγος σαπρός εκ του στόματος υμών μη εκπορευέσθω, αλλ’ ει τις αγαθός προς οικοδομήν της χρείας, ίνα δω χάριν τοις ακούουσι.

30 και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, εν ω εσφραγίσθητε εις ημέραν απολυτρώσεως.

31 πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία

32 γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο υμίν. 

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄

Στίχ. 1-13. Η προσωπική συμβολή του Παύλου εις

το κήρυγμα του Ευαγγελίου.

Τούτου χάριν εγώ Παύλος ο δέσμιος του Χριστού Ιησού υπέρ υμών των εθνών,

2 είγε ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης μοι εις υμάς,

3 ότι κατά αποκάλυψιν εγνώρισέ μοι το μυστήριον, καθώς προέγραψα εν ολίγω,

4 προς ο δύνασθε αναγινώσκοντες νοήσαι την σύνεσίν μου εν τω μυστηρίω του Χριστού,

5 ο ετέραις γενεαίς ουκ εγνωρίσθη τοις υιοίς των ανθρώπων ως νυν απεκαλύφθη τοις αγίοις αποστόλοις αυτού και προφήταις εν Πνεύματι,

6 είναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ διά του ευαγγελίου,

7 ου εγενόμην διάκονος κατά την δωρεάν της χάριτος του Θεού την δοθείσάν μοι κατά  την ενέργειαν της δυνάμεως αυτού.

8 εμοί τω ελαχιστοτέρω πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αύτη, εν τοις έθνεσιν ευαγγελίσασθαι τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού

9 και φωτίσαι πάντας τις η οικονομία του μυστηρίου του αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τω Θεώ, τω τα πάντα κτίσαντι διά Ιησού Χριστού,

10 ίνα γνωρισθή νυν ταις αρχαίς και ταις εξουσίαις εν τοις επουρανίοις διά της εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού,

11 κατά πρόθεσιν των αιώνων ην εποίησεν εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών,

12 εν ω έχομεν την παρρησίαν και την προσαγωγήν εν πεποιθήσει διά της πίστεως αυτού.

13 διό αιτούμαι μη εκκακείν εν ταις θλίψεσί μου υπέρ υμών, ήτις εστί δόξα υμών.

Στίχ. 14-21. Προσεύχεται διά την τελειοποίησιν των Εφεσίων.

14 Τούτου χάριν κάμπτω τα γόνατά μου προς τον πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,

15 εξ ου πάσα πατριά εν ουρανοίς και επί γης ονομάζεται,

16 ίνα δώη υμίν κατά τον πλούτον της δόξης αυτού δυνάμει κραταιωθήναι διά του Πνεύματος αυτού εις τον έσω άνθρωπον,

17 κατοικήσαι τον Χριστόν διά της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών,

18 εν αγάπη ερριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι ίνα εξισχύσητε καταλαβέσθαι συν πάσι τοις αγίοις τι το πλάτος και μήκος και βάθος και ύψος,

19 γνώναί τε την υπερβάλλουσαν της γνώσεως αγάπην του Χριστού, ίνα πληρωθήτε εις παν το πλήρωμα του Θεού.

20 Τω δε δυναμένω υπέρ πάντα ποιήσαι υπερεκπερισσού ων αιτούμεθα ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν,

21 αυτώ η δόξα εν τη εκκλησία εν Χριστώ Ιησού εις πάσας τας γενεάς του αιώνος των αιώνων αμήν.

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄

Στίχ. 1-10.  Οι Εφέσιοι, νεκροί ένεκα των αμαρτιών των,

εζωοποιήθησαν υπό του Χριστού.

Και υμάς όντας νεκρούς τοις παραπτώμασι και ταις αμαρτίαις,

2 εν αις ποτε περιεπατήσατε κατά τον αιώνα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απειθείας

3 εν οις και ημείς πάντες ανεστράφημέν ποτε εν ταις επιθυμίαις της σαρκός ημών, ποιούντες τα θελήματα της σαρκός και των διανοιών, και ήμεν τέκνα φύσει οργής, ως και οι λοιποί –

4 ο δε Θεός πλούσιος ων εν ελέει, διά την πολλήν αγάπην αυτού ην ηγάπησεν ημάς,

5 και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωοποίησε τω Χριστώ χάριτί εστε σεσωσμένοι

6 και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού,

7 ίνα ενδείξηται εν τοις αιώσι τοις επερχομένοις τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού εν χρηστότητι εφ’ ημάς εν Χριστώ Ιησού.

8 τη γαρ χάριτί εστε σεσωσμένοι διά της πίστεως και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον,

9 ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται.

10 αυτού γαρ εσμεν ποίημα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οις προητοίμασεν ο Θεός ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν.

Στίχ. 11-22. Ο Θεός διά του Ιησού Χριστού ήνωσεν εθνικούς και Ιουδαίους

εις μίαν Εκκλησίαν.

11 Διό μνημονεύετε ότι υμείς ποτε τα έθνη εν σαρκί, οι λεγόμενοι ακροβυστία υπό της λεγομένης περιτομής εν σαρκί χειροποιήτου,

12 ότι ήτε εν τω καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού, απηλλοτριωμένοι της πολιτείας του Ισραήλ και ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν τω κόσμω.

13 νυνί δε εν Χριστώ Ιησού υμείς οι ποτέ όντες μακράν εγγύς εγενήθητε εν τω αίματι του Χριστού.

14 αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας,

15 την έχθραν, εν τη σαρκί αυτού τον νόμον των εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην,

16 και αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τω Θεώ διά του σταυρού, αποκτρείνας την έχθραν εν αυτώ

17 και ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοις μακράν και τοις εγγύς,

18 ότι δι’ αυτού έχομεν την προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί πνεύματι προς τον πατέρα.

19 άρα ουκ ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού,

20 εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού,

21 εν ω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω

22 εν ω και υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού εν Πνεύματι.