ΩΔΗ ΕΝΑΤΗ 
( Λουκά κεφ. α' ) 
Τόν υιόν υμνεί καί Θεόν Μήτηρ κόρη. 
Τήν Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν.

46 Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον 
47 καί ηγαλλίασε τό πνεύμα μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρι μου, 
48 ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού. ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί. 
49 ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός καί άγιον τό όνομα αυτού, 
50 καί τό έλεος αυτού εις γενεάν καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν. 
51 εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών 
52 καθείλε δυνάστας από θρόνων καί ύψωσε ταπεινούς, 
53 πεινώντας ενέπλησεν αγαθών καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς. 
54 αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού μνησθήναι ελέους, 
55 καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ καί τώσπέρματι αυτού έως αιώνος. 
Ο Ζαχαρίας ευλογεί παιδός τόκον. 
68 Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ότι επεσκέψατο καί εποίησε λύτρωσιν τώ λαώ αυτού, 
69 καί ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν εν τώ οίκω Δαυΐδ τού παιδός αυτού, 
70 καθώς ελάλησε διά στόματος τών αγίων, τών απ' αιώνος προφητών αυτού, 
71 σωτηρίαν εξ εχθρών ημών καί εκ χειρός πάντων τών μισούντων ημάς, 
72 ποιήσαι έλεος μετά τών πατέρων ημών καί μνησθήναι διαθήκης αγίας αυτού, 
73 όρκον όν ώμοσε πρός Αβραάμ τόν πατέρα ημών, 
74 τού δούναι ημίν αφόβως, εκ χειρός τών εχθρών ημών ρυσθέντας, 
75 λατρεύειν αυτώ εν οσιότητι καί δικαιοσύνη ενώπιον αυτού πάσας τάς ημέρας τής ζωής ημών. 
76 Καί σύ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού, 
77 τού δούναι γνώσιν σωτηρίας τώ λαώ αυτού εν αφέσει αμαρτιών αυτών, 
78 διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οίς επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους 
79 επιφάναι τοίς εν σκότει καί σκιά θανάτου καθημένοις, τού κατευθύναι τούς πόδας ημών εις οδόν ειρήνης. 

ΩΔΗ ΟΓΔΟΗ
( Δανιήλ κεφ. γ' ) 
Τόν Δεσπότην ύμνησον η κτιστών φύσις.
Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα 
καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας. 

Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον  υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, άγγελοι Κυρίου, ουρανοί Κυρίου τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ύδατα πάντα τά υπεράνω τών ουρανών, πάσαι αι δυνάμεις Κυρίου τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ήλιος καί σελήνη, άστρα τού ουρανού, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάς όμβρος καί δρόσος καί πάντα τά πνεύματα, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πύρ καί καύμα, ψύχος καί καύσων, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, δρόσοι καί νιφετοί, πάγοι καί ψύχος, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάχναι καί χιόνες, αστραπαί καί νεφέλαι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, φώς καί σκότος, νύκτες καί ημέραι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, γή, όρη καί βουνοί, καί πάντα τά φυόμενα εν αυτή, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πηγαί, θάλασσα καί ποταμοί, κήτη, καί πάντα τά κινούμενα εν τοίς ύδασι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάντα τά πετεινά τού ουρανού, τά θηρία, καί πάντα τά κτήνη, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, υιοί τών ανθρώπων, ευλογείτω Ισραήλ, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ιερείς Κυρίου, δούλοι Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πνεύματα καί ψυχαί δικαίων, όσιοι καί ταπεινοί τή καρδία, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία, καί Μισαήλ, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, Απόστολοι, Προφήται καί Μάρτυρες Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν καί  Άγιον Πνεύμα, τόν Κύριον υμνούμεν καί υπερυψούμεν αυτόν εις τούς αιώνας. 
αινούμεν, ευλογούμεν καί προσκυνούμεν τόν Κύριον, υμνούντες καί υπερυψούντες αυτόν εις τούς αιώνας. 

ΩΔΗ ΕΒΔΟΜΗ 
( Δανιήλ κεφ. γ' ) 
Αίνος φλόγα σβέννυσι τών τριών νέων. 
Τών πατέρων καί ημών Θεός, ευλογητός εί. 

2 Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός τών πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας 
3 ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν, καί πάντα τά έργα σου αληθινά, καί ευθείαι αι οδοί σου, καί πάσαι αι κρίσεις σου αληθείς, 
4 καί κρίματα αληθείας εποίησας κατά πάντα, ά επήγαγες ημίν καί επί τήν πόλιν τήν αγίαν τήν τών πατέρων ημών Ιερουσαλήμ, ότι εν αληθεία καί κρίσει επήγαγες ταύτα πάντα διά τάς αμαρτίας ημών. 
5 ότι ημάρτομεν καί ηνομήσαμεν αποστήναι από σου 
6 καί εξημάρτομεν εν πάσι καί τών εντολών σου ουκ ηκούσαμεν ουδέ συνετηρήσαμεν ουδέ εποιήσαμεν καθώς ενετείλω ημίν, ίνα εύ ημίν γένηται. 
7 καί πάντα, όσα επήγαγες ημίν καί πάντα όσα εποίησας ημίν, εν αληθινή κρίσει εποίησας 
8 καί παρέδωκας ημάς εις χείρας εχθρών ανόμων, εχθίστων αποστατών, καί βασιλεί αδίκω καί πονηροτάτω παρά πάσαν τήν γήν. 
9 καί νύν ουκ έστιν ημίν ανοίξαι τό στόμα αισχύνη καί όνειδος εγενήθημεν τοίς δούλοις σου καί τοίς σεβομένοις σε. 
10 μή δή παραδώης ημάς εις τέλος διά τό όνομά σου καί μή διασκεδάσης τήν διαθήκην σου 
11 καί μή αποστήσης τό έλεός σου αφ' ημών διά Αβραάμ τόν ηγαπημένον υπό σού καί διά Ισαάκ τόν δούλόν σου καί Ισραήλ τόν άγιόν σου, 
12 οίς ελάλησας πληθύναι τό σπέρμα αυτών ως τά άστρα τού ουρανού καί ως τήν άμμον τήν παρά τό χείλος τής θαλάσσης. 
13 ότι, δέσποτα, εσμικρύνθημεν παρά πάντα τά έθνη καί εσμεν ταπεινοί εν πάση τή γή σήμερον διά τάς αμαρτίας ημών, 
14 καί ουκ έστιν εν τώ καιρώ τούτω άρχων καί προφήτης καί ηγούμενος, ουδέ ολοκαύτωσις ουδέ θυσία ουδέ προσφορά ουδέ θυμίαμα, ου τόπος τού καρπώσαι ενώπιόν σου καί ευρείν έλεος. 
15 αλλ' εν ψυχή συντετριμμένη καί πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν 
16 ως εν ολοκαυτώμασι κριών καί ταύρων καί ως εν μυριάσιν αρνών πιόνων, ούτω γενέσθω η θυσία ημών ενώπιόν σου σήμερον καί εκτελέσαι όπισθέν σου, ότι ουκ έστιν αισχύνη τοίς πεποιθόσιν επί σέ. 
17 καί νύν εξακολουθούμεν εν όλη καρδία καί φοβούμεθά σε καί ζητούμεν τό πρόσωπόν σου. 
18 μή καταισχύνης ημάς, αλλά ποίησον μεθ' ημών κατά τήν επιείκειάν σου καί κατά τό πλήθος τού ελέους σου 
19 καί εξελού ημάς κατά τά θαυμάσιά σου καί δός δόξαν τώ ονόματί σου, Κύριε. καί εντραπείησαν πάντες οι ενδεικνύμενοι τοίς δούλοις σου κακά 
20 καί καταισχυνθείησαν από πάσης δυναστείας, καί η ισχύς αυτών συντριβείη 
21 καί γνώτωσαν ότι σύ εί Κύριος Θεός μόνος καί ένδοξος εφ' όλην τήν οικουμένην. 
22 Καί ου διέλιπον οι εμβάλλοντες αυτούς υπηρέται τού βασιλέως καίοντες τήν κάμινον νάφθαν καί πίσσαν καί στιππύον καί κληματίδα. 
23 καί διεχείτο η φλόξ επάνω τής καμίνου επί πήχεις τεσσαρακονταεννέα. 
24 καί διώδευσε καί ενεπύρισεν ούς εύρε περί τήν κάμινον τών Χαλδαίων. 
25 ο δέ άγγελος Κυρίου συγκατέβη άμα τοίς περί τόν Αζαρίαν εις τήν κάμινον καί εξετίναξε τήν φλόγα τού πυρός εκ τήςκαμίνου 
26 καί εποίησε τό μέσον τής καμίνου ως πνεύμα δρόσου διασυρίζον, καί ουχ ήψατο αυτών τό καθόλου τό πύρ καί ουκ ελύπησεν ουδέ παρηνώχλησεν αυτοίς. 
27 Τότε οι τρείς ως εξ ενός στόματος ύμνουν καί εδόξαζον τόν Θεόν εν τή καμίνω λέγοντες 
28 Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός τών πατέρων ημών, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας, 
29 καί ευλογημένον τό όνομα τής δόξης σου τό άγιον, τό υπερύμνητον καί υπερυψούμενον εις τούς αιώνας. 
30 ευλογημένος εί εν τώ ναώ τής αγίας δόξης σου, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
31 ευλογημένος εί ο βλέπων αβύσσους, ο καθήμενος επί Χερουβίμ, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
32 ευλογημένος εί ο επί θρόνου δόξης τής βασιλείας, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
33 ευλογημένος εί εν τώ στερεώματι τού ουρανού, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ'

Στίχ. 1-11. 0 Παύλος ενώπιον τού Ιουδαϊκού συνεδρίου.

Ατενίσας δέ ο Παύλος τώ συνεδρίω είπεν άνδρες αδελφοί, εγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπολίτευμαι τώ Θεώ άχρι ταύτης τής ημέρας. 
2 ο δέ αρχιερεύς Ανανίας επέταξε τοίς παρεστώσιν αυτώ τύπτειν αυτού τό στόμα. 
3 τότε ο Παύλος πρός αυτόν είπε τύπτειν σε μέλλει ο Θεός, τοίχε κεκονιαμένε καί σύ κάθη κρίνων με κατά νόμον, καί παρανομών κελεύεις με τύπτεσθαι! 
4 οι δέ παρεστώτες είπον τόν αρχιερέα τού Θεού λοιδορείς; 
5 έφη τε ο Παύλος ουκ ήδειν, αδελφοί, ότι εστίν αρχιερεύς γέγραπται γάρ άρχοντα τού λαού σου ουκ ερείς κακώς. 
6 γνούς δέ ο Παύλος ότι τό έν μέρος εστί Σαδδουκαίων, τό δέ έτερον Φαρισαίων, έκραξεν εν τώ συνεδρίω άνδρες αδελφοί, εγώ Φαρισαίός ειμι, υιός Φαρισαίου περί ελπίδος καί αναστάσεως νεκρών εγώ κρίνομαι. 
7 τούτο δέ αυτού λαλήσαντος εγένετο στάσις τών Φαρισαίων καί τών Σαδδουκαίων, καί εσχίσθη τό πλήθος. 
8 Σαδδουκαίοι μέν γάρ λέγουσι μή είναι ανάστασιν μήτε άγγελον μήτε πνεύμα, Φαρισαίοι δέ ομολογούσι τά αμφότερα. 
9 εγένετο δέ κραυγή μεγάλη, καί αναστάντες οι γραμματείς τού μέρους τών Φαρισαίων διεμάχοντο λέγοντες ουδέν κακόν ευρίσκομεν εν τώ ανθρώπω τούτω ει δέ πνεύμα ελάλησεν αυτώ ή άγγελος, μή θεομαχώμεν. 
10 πολλής δέ γενομένης στάσεως ευλαβηθείς ο χιλίαρχος μή διασπασθή ο Παύλος υπ' αυτών, εκέλευσε τό στράτευμα καταβήναι καί αρπάσαι αυτόν εκ μέσου αυτών άγειν τε εις τήν παρεμβολήν. 
11 Τή δέ επιούση νυκτί επιστάς αυτώ ο Κύριος είπε θάρσει, Παύλε ως γάρ διεμαρτύρω τά περί εμού εις Ιερουσαλήμ, ούτω σε δεί καί εις Ρώμην μαρτυρήσαι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ'

Στίχ. 22-30. Ο Παύλος δέσμιος εν τώ φρουρίω.
Συνδιάλεξις μετά τού χιλιάρχου. 

22 Ήκουον δέ αυτού άχρι τούτου τού λόγου, καί επήραν τήν φωνήν αυτών λέγοντες αίρε από τής γής τόν τοιούτον ου γάρ καθήκεν αυτόν ζήν. 
23 κραυγαζόντων δέ αυτών καί ριπτόντων τά ιμάτια καί κονιορτόν βαλλόντων εις τόν αέρα, 
24 εκέλευσεν αυτόν ο χιλίαρχος άγεσθαι εις τήν παρεμβολήν, ειπών μάστιξιν ανετάζεσθαι αυτόν, ίνα επιγνώ δι ήν αιτίαν ούτως επεφώνουν αυτώ. 
25 ως δέ προέτειναν αυτόν τοίς ιμάσιν, είπε πρός τόν εστώτα εκατόνταρχον ο Παύλος ει άνθρωπον Ρωμαίον καί ακατάκριτον έξεστιν υμίν μαστίζειν; 
26 ακούσας δέ ο εκατόνταρχος προσελθών απήγγειλε τώ χιλιάρχω λέγων όρα τί μέλλεις ποιείν ο γάρ άνθρωπος ούτος Ρωμαίός εστι. 
27 προσελθών δέ ο χιλίαρχος είπεν αυτώ λέγε μοι ει σύ Ρωμαίος εί. ο δέ έφη ναί. 
28 απεκρίθη τε ο χιλίαρχος εγώ πολλού κεφαλαίου τήν πολιτείαν ταύτην εκτησάμην. ο δέ Παύλος έφη εγώ δέ καί γεγέννημαι. 
29 ευθέως ούν απέστησαν απ' αυτού οι μέλλοντες αυτόν ανετάζειν καί ο χιλίαρχος δέ εφοβήθη επιγνούς ότι Ρωμαίός εστι, καί ότι ήν αυτόν δεδεκώς. 
30 Τή δέ επαύριον βουλόμενος γνώναι τό ασφαλές, τό τί κατηγορείται παρά τών Ιουδαίων, έλυσεν αυτόν από τών δεσμών καί εκέλευσεν ελθείν τούς αρχιερείς καί όλον τό συνέδριον αυτών, καί καταγαγών τόν Παύλον έστησεν εις αυτούς.   

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ'

Στίχ. 1-21. Λόγος τού Παύλου πρός τούς Ιουδαίους τών Ιεροσολύμων.

Άνδρες αδελφοί καί πατέρες, ακούσατέ μου τής πρός υμάς νυνί απολογίας. 
2 ακούσαντες δέ ότι τή Εβραΐδι διαλέκτω προσεφώνει αυτοίς, μάλλον παρέσχον ησυχίαν. 
3 καί φησιν εγώ μέν ειμι ανήρ Ιουδαίος, γεγεννημένος εν Ταρσώ τής Κιλικίας, ανατεθραμμένος δέ εν τή πόλει ταύτη παρά τούς πόδας Γαμαλιήλ, πεπαιδευμένος κατά ακρίβειαν τού πατρώου νόμου, ζηλωτής υπάρχων τού Θεού καθώς πάντες υμείς εστε σήμερον 
4 ός ταύτην τήν οδόν εδίωξα άχρι θανάτου, δεσμεύων καί παραδιδούς εις φυλακάς άνδρας τε καί γυναίκας, 
5 ως καί ο αρχιερεύς μαρτυρεί μοι καί πάν τό πρεσβυτέριον παρ' ών καί επιστολάς δεξάμενος πρός τούς αδελφούς εις Δαμασκόν επορευόμην άξων καί τούς εκείσε όντας δεδεμένους εις Ιερουσαλήμ ίνα τιμωρηθώσιν. 
6 Εγένετο δέ μοι πορευομένω καί εγγίζοντι τή Δαμασκώ περί μεσημβρίαν εξαίφνης εκ τού ουρανού περιαστράψαι φώς ικανόν περί εμέ, 
7 έπεσόν τε εις τό έδαφος καί ήκουσα φωνής λεγούσης μοι Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεις; 
8 εγώ δέ απεκρίθην τίς εί, Κύριε; είπέ τε πρός με εγώ ειμι Ιησούς ο Ναζωραίος όν σύ διώκεις. 
9 οι δέ σύν εμοί όντες τό μέν φώς εθεάσαντο καί έμφοβοι εγένοντο, τήν δέ φωνήν ουκ ήκουσαν τού λαλούντός μοι. 
10 είπον δέ τί ποιήσω, Κύριε; ο δέ Κύριος είπε πρός με αναστάς πορεύου εις Δαμασκόν, κακεί σοι λαληθήσεται περί πάντων ών τέτακταί σοι ποιήσαι. 
11 ως δέ ουκ ενέβλεπον από τής δόξης τού φωτός εκείνου, χειραγωγούμενος υπό τών συνόντων μοι ήλθον εις Δαμασκόν. 
12 Ανανίας δέ τις, ανήρ ευσεβής κατά νόμον, μαρτυρούμενος υπό πάντων τών κατοικούντων εν Δαμασκώ Ιουδαίων, 
13 ελθών πρός με καί επιστάς είπέ μοι Σαούλ αδελφέ, ανάβλεψον. καγώ αυτή τή ώρα ανάβλεψα εις αυτόν. 
14 ο δέ είπεν ο Θεός τών πατέρων ημών προεχειρίσατό σε γνώναι τό θέλημα αυτού καί ιδείν τόν δίκαιον καί ακούσαι φωνήν εκ τού στόματος αυτού, 
15 ότι έση μάρτυς αυτώ πρός πάντας ανθρώπους ών εώρακας καί ήκουσας. 
16 καί νύν τί μέλλεις; αναστάς βάπτισαι καί απόλουσαι τάς αμαρτίας σου, επικαλεσάμενος τό όνομα τού Κυρίου. 
17 Εγένετο δέ μοι υποστρέψαντι εις Ιερουσαλήμ καί προσευχομένου μου εν τώ ιερώ γενέσθαι με εν εκστάσει καί ιδείν αυτόν λέγοντά μοι 
18 σπεύσον καί έξελθε εν τάχει εξ Ιερουσαλήμ, διότι ου παραδέξονταί σου τήν μαρτυρίαν περί εμού. 
19 καγώ είπον Κύριε, αυτοί επίστανται ότι εγώ ήμην φυλακίζων καί δέρων κατά τάς συναγωγάς τούς πιστεύοντας επί σέ 
20 καί ότε εξεχείτο τό αίμα Στεφάνου τού μάρτυρός σου, καί αυτός ήμην εφεστώς καί συνευδοκών τή αναιρέσει αυτού καί φυλάσσων τά ιμάτια τών αναιρούντων αυτόν. 
21 καί είπε πρός με πορεύου, ότι εγώ εις έθνη μακράν εξαποστελώ σε.

ΩΔΗ ΕΚΤΗ 
( Ιωνά κεφ. β' ) 
Εκ θηρός εκραύγαζεν Ιωνάς, λέγων 
Ως τόν προφήτην Ιωνάν, σώσον ημάς, Κύριε.

3 Εβόησα εν θλίψει μου πρός Κύριον τόν Θεόν μου, καί εισήκουσέ μου εκ κοιλίας άδου κραυγής μου ήκουσας φωνής μου. 
4 απέρριψάς με εις βάθη καρδίας θαλάσσης, καί ποταμοί εκύκλωσάν με πάντες οι μετεωρισμοί σου καί τά κύματά σου επ' εμέ διήλθον. 
5 καγώ είπα απώσμαι εξ οφθαλμών σου άρα προσθήσω τού επιβλέψαι με πρός ναόν τόν άγιόν σου; 
6 περιεχύθη μοι ύδωρ έως ψυχής, άβυσσος εκύκλωσέ με εσχάτη, έδυ η κεφαλή μου εις σχισμάς ορέων. 
7 κατέβην εις γήν, ής οι μοχλόι αυτής κάτοχοι αιώνιοι, καί αναβήτω εκ φθοράς η ζωή μου πρός σέ, Κύριε ο Θεός μου. 
8 εν τώ εκλείπειν απ' εμού τήν ψυχήν μου τού Κυρίου εμνήσθην, καί έλθοι πρός σέ η προσευχή μου εις ναόν τόν άγιόν σου. 
9 φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή έλεον αυτών εγκατέλιπον. 
10 εγώ δέ μετά φωνής αινέσεως καί εξομολογήσεως θύσω σοι όσα ηυξάμην αποδώσω σοι εις σωτηρίαν μου τώ Κυρίω. 

ΩΔΗ ΠΕΜΠΤΗ
( Ησαΐου κεφ. κς' )
Ησαΐου πρόρρησις, ευχή τό πλέον. 
Κύριε, ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν.

9 Εκ νυκτός ορθρίζει τό πνεύμα μου πρός σέ, ο Θεός, διότι φώς τά προστάγματά σου επί τής γής δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί τής γής. 
10 πέπαυται γάρ ο ασεβής πάς ός ου μή μάθη δικαιοσύνην επί τής γής, αλήθειαν ου μή ποιήσει αρθήτω ο ασεβής, ίνα μή ίδη τήν δόξαν Κυρίου. 
11 Κύριε, υψηλός σου ο βραχίων, καί ουκ ήδεισαν, γνόντες δέ αισχυνθήτωσαν ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον, καί νύν πύρ τούς υπεναντίους έδεται. 
12 Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν πάντα γάρ απέδωκας ημίν. 
13 Κύριε ο Θεός ημών, κτήσαι ημάς Κύριε, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. 
14 οι δέ νεκροί ζωήν ου μή ίδωσιν, ουδέ ιατροί ου μή αναστήσουσι διά τούτο επήγαγες καί απώλεσας καί ήρας πάν άρσεν αυτών. 
15 πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοίς ενδόξοις τής γής. 
16 Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν σου, εν θλίψει μικρά η παιδεία σου ημίν. 
17 καί ως η ωδίνουσα εγγίζει τού τεκείν καί επί τή ωδίνι αυτής εκέκραξεν ούτως εγενήθημεν τώ αγαπητώ σου. 
18 διά τόν φόβον σου, Κύριε, εν γαστρί ελάβομεν καί ωδινήσαμεν καί ετέκομεν πνεύμα σωτηρίας ό εποιήσαμεν επί τής γής. ου πεσούμεθα, αλλά πεσούνται πάντες οι ενοικούντες επί τής γής. 
19 αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί ευφρανθήσονται οι εν τή γή η γάρ δρόσος η παρά σού ίαμα αυτοίς εστιν, η δέ γή τών ασεβών πεσείται. 
20 βάδιζε, λαός μου, είσελθε εις τό ταμιείόν σου, απόκλεισον τήν θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως άν παρέλθη η οργή Κυρίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'

Τά εν τώ κεφαλαίω τούτω μέχρι τού στίχου 13 εθεωρήθησαν ως αναφερόμενα εις ομαδικήν επιστροφήν τού Ισραήλ. Η καταμέτρησις τού ναού τού εν τή πόλει τή αγία, <<ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα καί Αίγυπτος, όπου καί ο Κύριος εσταυρώθη>>, καθώς καί τό ότι εν τή πλατεία τής πόλεως ταύτης εξετέθησαν τά πτώματα τών δύο μαρτύρων, αναφέρονται εις γεγονότα προδήλως πρός τήν Ιερουσαλήμ καί τήν ζωήν τού ιουδαϊκού λαού σχετιζόμενα. Καί τό ότι μέν η αυλή η έξωθεν τού ναού δέν καταμετρείται υπό τού Ιωάννου, η δέ πόλις παραδίδεται εις καταπάτησιν τών εθνών, εξελήφθησαν ως υποδηλούντα, ότι μεγάλη μερίς τού ιουδαϊκού λαού πεισμόνως εμμένουσα εν τή απιστία θ' αρνηθή καί αυτήν τήν πρός τόν Θεόν πίστιν συζώσα μετά τών εθνών καί αφομοιουμένη πρός αυτά. Άλλη όμως μερίς, ήν εκπροσωπεί η καταμέτρησις τού κυρίως ναού, θά επιστραφή εις Χριστόν. Οι δύο μάρτυρες είναι κήρυκες ένθεοι τού ευαγγελίου εκ τών κόλπων τού λαού τούτου εξανατέλλοντες, όμοιοι πρός τόν Ηλίαν καί Μωϋσήν. Τόν θάνατον αυτών εκδικείται σκληρώς ο Θεός. Η δέ ανάστασις αυτών αναφέρεται άραγε εις υπερφυσικήν ενέργειαν, αποδίδουσαν εις αυτούς τήν ζωήν ή αποτελεί σύμβολον δηλούν, ότι τό έργον τών δύο τούτων μαρτύρων θά αναληφθή υπ' άλλων ομοίων κατά πάντα πρός αυτούς μαρτυρικών προσώπων, εν οίς οι προηγηθέντες δύο μαρτυρικοί τύποι οιονεί θά αναζήσωσι; Κλίνομεν υπέρ τής δευτέρας εκδοχής. Εις τούς στίχους 15-19 περιγράφεται τό έβδομον σάλπισμα, καί προαναγγέλλεται ο τελικός θρίαμβος τής βασιλείας τού Θεού από τού επικειμένου αγώνος πρός τόν Αντίχριστον.

Καί εδόθη μοι κάλαμος όμοιος ράβδω, λέγων έγειρε καί μέτρησον τόν ναόν τού Θεού καί τό θυσιαστήριον καί τούς προσκυνούντας εν αυτώ 
2 καί τήν αυλήν τήν έξωθεν τού ναού έκβαλε έξω καί μή αυτήν μετρήσης, ότι εδόθη τοίς έθνεσι, καί τήν πόλιν τήν αγίαν πατήσουσι μήνας τεσσαράκοντα δύο. 
3 καί δώσω τοίς δυσί μάρτυσί μου, καί προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. 
4 ούτοί εισιν αι δύο ελαίαι καί αι δύο λυχνίαι αι ενώπιον τού Κυρίου τής γής εστώσαι. 
5 καί εί τις αυτούς θέλει αδικήσαι, πύρ εκπορεύεται εκ τού στόματος αυτών καί κατεσθίει τούς εχθρούς αυτών καί εί τις θέλει αυτούς αδικήσαι, ούτω δεί αυτόν αποκτανθήναι. 
6 ούτοι έχουσιν εξουσίαν τόν ουρανόν κλείσαι, ίνα μή υετός βρέχη τάς ημέρας τής προφητείας αυτών, καί εξουσίαν έχουσιν επί τών υδάτων στρέφειν αυτά εις αίμα καί πατάξαι τήν γήν εν πάση πληγή, οσάκις εάν θελήσωσι. 
7 καί όταν τελέσωσι τήν μαρτυρίαν αυτών, τό θηρίον τό αναβαίνον εκ τής αβύσσου ποιήσει  μετ' αυτών πόλεμον καί νικήσει αυτούς καί αποκτενεί αυτούς. 
8 καί τό πτώμα αυτών επί τής πλατείας τής πόλεως τής μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα καί Αίγυπτος, όπου καί ο Κύριος αυτών εσταυρώθη. 
9 καί βλέπουσιν εκ τών λαών καί φυλών καί γλωσσών καί εθνών τό πτώμα αυτών ημέρας τρείς καί ήμισυ, καί τά πτώματα αυτών ουκ αφήσουσι τεθήναι εις μνήμα. 
10 καί οι κατοικούντες επί τής γής χαίρουσιν επ' αυτοίς, καί ευφρανθήσονται καί δώρα πέμψουσιν αλλήλοις, ότι ούτοι οι δύο προφήται εβασάνισαν τούς κατοικούντας επί τής γής. 
11 καί μετά τάς τρείς ημέρας καί ήμισυ, πνεύμα ζωής εκ τού Θεού εισήλθεν εις αυτούς, καί έστησαν επί τούς πόδας αυτών, καί φόβος μέγας επέπεσεν επί τούς θεωρούντας αυτούς. 
12 καί ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ τού ουρανού λέγουσαν αυτοίς ανάβητε ώδε. καί ανέβησαν εις τόν ουρανόν εν τή νεφέλη, καί εθεώρησαν αυτούς οι εχθροί αυτών. 
13 Καί εν εκείνη τή ημέρα εγένετο σεισμός μέγας, καί τό δέκατον τής πόλεως έπεσε, καί απεκτάνθησαν εν τώ σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά, καί οι λοιποί έμφοβοι εγένοντο καί έδωκαν δόξαν τώ Θεώ τού ουρανού. 
14 Η ουαί η δευτέρα απήλθεν η ουαί η τρίτη ιδού έρχεται ταχύ. 
15 Καί ο έβδομος άγγελος εσάλπισε καί εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τώ ουρανώ λέγουσαι εγένετο η βασιλεία τού κόσμου τού Κυρίου ημών καί τού Χριστού αυτού, καί βασιλεύσει εις τούς αιώνας τών αιώνων. 
16 καί οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι οι ενώπιον τού θρόνου τού Θεού, οι κάθηνται επί τούς θρόνους αυτών, έπεσαν επί τά πρόσωπα αυτών καί προσεκύνησαν τώ Θεώ 
17 λέγοντες ευχαριστούμέν σοι, Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ών καί ο ήν καί ο ερχόμενος, ότι είληφας τήν δύναμίν σου τήν μεγάλην καί εβασίλευσας, 
18 καί τά έθνη ωργίσθησαν, καί ήλθεν η οργή σου καί ο καιρός τών εθνών κριθήναι καί δούναι τόν μισθόν τοίς δούλοις σου τοίς προφήταις καί τοίς αγίοις τοίς φοβουμένοις τό όνομα σου, τοίς μικροίς καί τοίς μεγάλοις, καί διαφθείραι τούς διαφθείραντας τήν γήν. 
19 Καί ηνοίγη ο ναός τού Θεού ο εν τώ ουρανώ, καί ώφθη η κιβωτός τής διαθήκης Κυρίου εν τώ ναώ αυτού, καί εγένοντο αστραπαί καί φωναί καί βρονταί καί σεισμός καί χάλαζα μεγάλη. 

ΩΔΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
( Αββακούμ κεφ. γ' ) 
Τήν τού Λόγου κένωσιν, Αββακούμ, φράσον. 
Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

1 Κύριε, εισακήκοα τήν ακοήν σου καί εφοβήθην 
2 Κύριε, κατενόησα τά έργα σου καί εξέστην. εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση, εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, εν τώ ταραχθήναι τήν ψυχήν μου εν οργή ελέους μνησθήση. 
3 ο Θεός από Θαιμάν ήξει, καί ο άγιος εξ όρους κατασκίου δασέος. εκάλυψεν ουρανούς η αρετή αυτού, καί αινέσεως αυτού πλήρης η γή. 
4 καί φέγγος αυτού ως φώς έσται, κέρατα εν χερσίν αυτού, καί έθετο αγάπησιν κραταιάν ισχύος αυτού. 
5 πρό προσώπου αυτού πορεύσεται λόγος, καί εξελεύσεται εις παιδείαν κατά πόδας αυτού. 
6 έστη, καί εσαλεύθη η γή επέβλεψε, καί ετάκη έθνη. διεθρύβη τά όρη βία, ετάκησαν βουνοί αιώνιοι. 
7 πορείας αιωνίας αυτού αντί κόπων είδον σκηνώματα Αιθιόπων πτοηθήσονται καί αι σκηναί γής Μαδιάμ. 
8 μή εν ποταμοίς ωργίσθης, Κύριε, ή εν ποταμοίς ο θυμός σου; ή εν θαλάσση τό όρμημά σου; ότι επιβήση επί τούς ίππους σου, καί η ιππασία σου σωτηρία. 
9 εντείνων εντενείς τό τόξον σου επί σκήπτρα, λέγει Κύριος. ποταμών ραγήσεται γή. 
10 όψονταί σε καί ωδινήσουσι λαοί. σκορπίζων ύδατα πορείας αυτού έδωκεν η άβυσσος φωνήν αυτής, ύψος φαντασίας αυτής. 
11 επήρθη ο ήλιος, καί η σελήνη έστη εν τή τάξει αυτής εις φώς βολίδες σου πορεύσονται, εις φέγγος αστραπής όπλων σου. 
12 εν απειλή ολιγώσεις γήν καί εν θυμώ πατάξεις έθνη. 
13 εξήλθες εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας έβαλες εις κεφαλάς ανόμων θάνατον, εξήγειρας δεσμούς έως τραχήλου. 
14 διέκοψας εν εκστάσει κεφαλάς δυναστών, σεισθήσονται εν αυτή διανοίξουσι χαλινούς αυτών ως εσθίων πτωχός λάθρα. 
15 καί επεβίβασας εις θάλασσαν τούς ίππους σου ταράσσοντας ύδατα πολλά. 
16 εφυλαξάμην, καί επτοήθη η καρδία μου από φωνής προσευχής χειλέων μου, καί εισήλθε τρόμος εις τά οστά μου, καί υποκάτωθέν μου εταράχθη η ισχύς μου. αναπαύσομαι εν ημέρα θλίψεώς μου τού αναβήναι εις λαόν παροικίας μου. 
17 διότι συκή ου καρποφορήσει, καί ουκ έσται γενήματα εν ταίς αμπέλοις ψεύσεται έργον ελαίας, καί τά πεδία ου ποιήσει βρώσιν εξέλιπον από βρώσεως πρόβατα, καί ουχ υπάρχουσι βόες επί φάτναις. 
18 εγώ δέ εν τώ Κυρίω αγαλλιάσομαι, χαρήσομαι επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου. 
19 Κύριος ο Θεός δύναμίς μου καί τάξει τούς πόδας μου εις συντέλειαν επί τά υψηλά επιβιβά με τού νικήσαί με εν τή ωδή αυτού. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ'

Στίχ. 17-40. Αναταραχή τών Ιουδαίων καί σύλληψις τού Παύλου.

17 Γενομένων δέ ημών εις Ιεροσόλυμα ασμένως εδέξαντο ημάς οι αδελφοί. 
18 τή δέ επιούση εισήει ο Παύλος σύν ημίν πρός Ιάκωβον, πάντες τε παρεγένοντο οι πρεσβύτεροι. 
19 καί ασπασάμενος αυτούς εξηγείτο καθ' έν έκαστον ών εποίησεν ο Θεός εν τοίς έθνεσι διά τής διακονίας αυτού. 
20 οι δέ ακούσαντες εδόξαζον τόν Κύριον, είπόν τε αυτώ θεωρείς, αδελφέ, πόσαι μυριάδες εισίν Ιουδαίων τών πεπιστευκότων, καί πάντες ζηλωταί τού νόμου υπάρχουσι. 
21 κατηχήθησαν δέ περί σού ότι αποστασίαν διδάσκεις από Μωϋσέως τούς κατά τά έθνη πάντας Ιουδαίους, λέγων μή περιτέμνειν αυτούς τά τέκνα μηδέ τοίς έθεσι περιπατείν. 
22 τί ούν εστι; πάντως δεί πλήθος συνελθείν ακούσονται γάρ ότι ελήλυθας. 
23 τούτο ούν ποίησον ό σοι λέγομεν εισίν ημίν άνδρες τέσσαρες ευχήν έχοντες εφ' εαυτών 
24 τούτους παραλαβών αγνίσθητι σύν αυτοίς καί δαπάνησον επ' αυτοίς ίνα ξυρήσωνται τήν κεφαλήν, καί γνώσι πάντες ότι ών κατήχηνται περί σού ουδέν εστιν, αλλά στοιχείς καί αυτός τόν νόμον φυλάσσων. 
25 περί δέ τών πεπιστευκότων εθνών ημείς επεστείλαμεν κρίναντες μηδέν τοιούτον τηρείν αυτούς, ει μή φυλάσσεσθαι αυτούς τό τε ειδωλόθυτον καί τό αίμα καί πνικτόν καί πορνείαν. 
26 τότε ο Παύλος παραλαβών τούς άνδρας τή εχομένη ημέρα σύν αυτοίς αγνισθείς εισήει εις τό ιερόν, διαγγέλλων τήν εκπλήρωσιν τών ημερών τού αγνισμού, έως ού πρσηνέχθη υπέρ ενός εκάστου αυτών η προσφορά. 
27 Ως δέ έμελλον αι επτά ημέραι συντελείσθαι, οι από τής Ασίας Ιουδαίοι θεασάμενοι αυτόν εν τώ ιερώ συνέχεον πάντα τόν όχλον, καί επέβαλον τάς χείρας επ' αυτόν 
28 κράζοντες άνδρες Ισραηλίται, βοηθείτε ούτός εστιν ο άνθρωπος ο κατά τού λαού καί τού νόμου καί τού τόπου τούτου πάντες πανταχού διδάσκων έτι τε καί Έλληνας εισήγαγεν εις τό ιερόν καί κεκοίνωκε τόν άγιον τόπον τούτον 
29 ήσαν γάρ εωρακότες Τρόφιμον τόν Εφέσιον εν τή πόλει σύν αυτώ, όν ενόμιζον ότι εις τό ιερόν εισήγαγεν ο Παύλος. 
30 εκινήθη τε η πόλις όλη καί εγένετο συνδρομή τού λαού, καί επιλαβόμενοι τού Παύλου είλκον αυτόν έξω τού ιερού, καί ευθέως εκλείσθησαν αι θύραι. 
31 ζητούντων δέ αυτόν αποκτείναι ανέβη φάσις τώ χιλιάρχω τής σπείρης ότι όλη συγκέχυται Ιερουσαλήμ 
32 ός εξαυτής παραλαβών στρατιώτας καί εκατοντάρχους κατέδραμεν επ' αυτούς. οι δέ ιδόντες τόν χιλίαρχον καί τούς στρατιώτας επαύσαντο τύπτοντες τόν Παύλον. 
33 εγγίσας δέ ο χιλίαρχος επελάβετο αυτού καί εκέλευσε δεθήναι αλύσεσι δυσί, καί επυνθάνετο τίς άν είη καί τί εστι πεποιηκώς. 
34 άλλοι δέ άλλο τι εβόων εν τώ όχλω μή δυνάμενος δέ γνώναι τό ασφαλές διά τόν θόρυβον, εκέλευσεν άγεσθαι αυτόν εις τήν παρεμβολήν. 
35 ότε δέ εγένετο επί τούς αναβαθμούς, συνέβη βαστάζεσθαι αυτόν υπό τών στρατιωτών διά τήν βίαν τού όχλου 
36 ηκολούθει γάρ τό πλήθος τού λαού κράζον αίρε αυτόν. 
37 Μέλλων τε εισάγεσθαι εις τήν παρεμβολήν ο Παύλος λέγει τώ χιλιάρχω ει έξεστί μοι ειπείν τι πρός σέ; ο δέ έφη Ελληνιστί γινώσκεις; 
38 ουκ άρα σύ εί ο Αιγύπτιος ο πρό τούτων τών ημερών αναστατώσας καί εξαγαγών εις τήν έρημον τούς τετρακισχιλίους άνδρας τών σικαρίων; 
39 είπε δέ ο Παύλος εγώ άνθρωπος μέν ειμι Ιουδαίος Ταρσεύς, τής Κιλικίας ουκ ασήμου πόλεως πολίτης δέομαι δέ σου, επίτρεψόν μοι λαλήσαι πρός τόν λαόν. 
40 επιτρέψαντος δέ αυτού ο Παύλος εστώς επί τών αναβαθμών κατέσεισε τή χειρί τώ λαώ πολλής δέ σιγής γενομένης προσεφώνησε τή Εβραΐδι διαλέκτω λέγων

ΩΔΗ ΤΡΙΤΗ
( Α' Βασιλειών κεφ. β' )
Θεόν γεραίρει στείρα τίκτουσα ξένως. 
Άγιος εί, Κύριε, καί σέ υμνεί τό πνεύμα μου. 

1 Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου επλατύνθη επ' εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρία σου. 
2 ότι ουκ έστιν άγιος ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος ως ο Θεός ημών ουκ έστιν άγιος πλήν σου. 
3 μή καυχάσθε καί μή λαλείτε υψηλά, μή εξελθέτω μεγαλορρημοσύμη εκ τού στόματος υμών, ότι Θεός γνώσεως Κύριος καί Θεός ετοιμάζων επιτηδεύματα αυτού. 
4 τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν 
5 πλήρεις άρτων ηλαττώθησαν, καί οι πεινώντες παρήκαν γήν ότι στείρα έτεκεν επτά, καί η πολλή εν τέκνοις ησθένησε. 
6 Κύριος θανατοί καί ζωογονεί, κατάγει εις άδου καί ανάγει 
7 Κύριος πτωχίζει καί πλουτίζει ταπεινοί καί ανυψοί. 
8 ανιστά από γής πένητα καί από κοπρίας εγείρει πτωχόν τού καθίσαι αυτόν μετά δυναστών λαού καί θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς. 
9 διδούς ευχήν τώ ευχομένω καί ευλόγησεν έτη δικαίου ότι ουκ εν ισχύι δυνατός ανήρ, 
10 Κύριος ασθενή ποιήσει αντίδικον αυτού, Κύριος άγιος μή καυχάσθω ο φρόνιμος εν τή φρονήσει αυτού, καί μή καυχάσθω ο δυνατός εν τή δυνάμει αυτού, καί μή καυχάσθω ο πλούσιος εν τώ πλούτω αυτού, αλλ' εν τούτω καυχάσθω ο καυχώμενος, συνιείν καί γινώσκειν τόν Κύριον καί ποιείν κρίμα καί δικαιοσύνην εν μέσω τής γής. Κύριος ανέβη εις ουρανούς καί εβρόντησεν, αυτός κρινεί άκρα γής δίκαιος ών καί δίδωσιν ισχύν τοίς βασιλεύσιν ημών καί υψώσει κέρας χριστού αυτού. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ'

Στίχ. 1-16. Ο Παύλος εις Καισάρειαν τής Παλαιστίνης. 

Προφητείαι περί τού Παύλου. Άφιξις εις Ιερουσαλήμ. 

Ως δέ εγένετο αναχθήτας ημάς αποσπασθέντας απ' αυτών, ευθυδρομήσαντες ήλθομεν εις τήν Κώ, τή δέ εξής εις τήν Ρόδον, κακείθεν εις Πάταρα. 
2 καί ευρόντες πλοίον διαπερών εις Φοινίκην επιβάντες ανήχθημεν. 
3 αναφανέντες δέ τήν Κύπρον καί καταλιπόντες αυτήν ευώνυμον επλέομεν εις Συρίαν, καί κατήχθημεν εις Τύρον εκείσε γάρ ήν τό πλοίον αποφορτιζόμενον τόν γόμον. 
4 καί ανευρόντες τούς μαθητάς επεμείναμεν αυτού ημέρας επτά οίτινες τώ Παύλω έλεγον διά τού Πνεύματος μή αναβαίνειν εις Ιεροσόλυμα. 
5 ότε δέ εγένετο ημάς εξαρτίσαι τάς ημέρας, εξελθόντες επορευόμεθα προπεμπόντων ημάς πάντων σύν γυναιξί καί τέκνοις έως έξω τής πόλεως, καί θέντες τά γόνατα επί τόν αιγιαλόν προσηυξάμεθα, 
6 καί ασπασάμενοι αλλήλους επέβημεν εις τό πλοίον, εκείνοι δέ υπέστρεψαν εις τά ίδια. 
7 Ημείς δέ τό πλούν διανύσαντες από Τύρου κατηντήσαμεν εις Πτολεμαΐδα, καί ασπασάμενοι τούς αδελφούς εμείναμεν ημέραν μίαν παρ' αυτοίς. 
8 τή δέ επαύριον εξελθόντες ήλθομεν εις Καισάρειαν, καί εισελθόντες εις τόν οίκον Φιλίππου τού ευαγγελιστού, όντος εκ τών επτά, εμείναμεν παρ' αυτώ. 
9 τούτω δέ ήσαν θυγατέρες παρθένοι τέσσαρες προφητεύουσαι. 
10 επιμενόντων δέ ημών ημέρας πλείους κατήλθέ τις από τής Ιουδαίας προφήτης ονόματι Άγαβος, 
11 καί ελθών πρός ημάς καί άρας τήν ζώνην τού Παύλου, δήσας τε αυτού τούς πόδας καί τάς χείρας είπε τάδε λέγει τό Πνεύμα τό Άγιον τόν άνδρα ού εστιν η ζώνη αύτη, ούτω δήσουσιν εις Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι καί παραδώσουσιν εις χείρας εθνών. 
12 ως δέ ηκούσαμεν ταύτα, παρεκαλούμεν ημείς τε καί οι εντόπιοι τού μή αναβαίνειν αυτόν εις Ιερουσαλήμ. 
13 απεκρίθη τε ο Παύλος τί ποιείτε κλαίοντες καί συνθρύπτοντές μου τήν καρδίαν; εγώ γάρ ου μόνον δεθήναι, αλλά καί αποθανείν εις Ιερουσαλήμ ετοίμως έχω υπέρ τού ονόματος τού Κυρίου Ιησού. 
14 μή πειθομένου δέ αυτού ησυχάσαμεν ειπόντες τό θέλημα τού Κυρίου γινέσθω. 
15 Μετά δέ τάς ημέρας ταύτας επισκευασάμενοι ανεβαίνομεν εις Ιερουσαλήμ 
16 συνήλθον δέ καί τών μαθητών από Καισαρείας σύν ημίν, άγοντες παρ' ώ ξενισθώμεν Μνάσωνί τινι Κυπρίω, αρχαίω μαθητή.

ΩΔΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

( Δευτερονομίου κεφ. λβ' )
Νόμου γραφέντος, αύθις ωδή Μωσέως. )

1 Πρόσεχε, ουρανέ, καί λαλήσω, καί ακουέτω η γή ρήματα εκ στόματος μου. 
2 προσδοκάσθω ως υετός τό απόφθεγμά μου, καί καταβήτω ως δρόσος τά ρήματά μου, ωσεί όμβρος επ' άγρωστιν καί ωσεί νιφετός επί χόρτον. 
3 ότι τό όνομα Κυρίου εκάλεσα δότε μεγαλωσύνην τώ Θεώ ημών. 
4 Θεός, αληθινά τά έργα αυτού, καί πάσαι αι οδοί αυτού κρίσεις Θεός πιστός, καί ουκ έστιν αδικία, δίκαιος καί όσιος Κύριος. 
5 ημάρτοσαν ουκ αυτώ τέκνα μωμητά, γενεά σκολιά καί διεστραμμένη. 
6 ταύτα Κυρίω ανταποδίδοτε; ούτω λαός μωρός καί ουχί σοφός; ουκ αυτός ούτός σου πατήρ εκτήσατό σε καί εποίησέ σε καί έπλασέ σε; 
7 μνήσθητε ημέρας αιώνος, σύνετε έτη γενεάς γενεών επερώτησον τόν πατέρα σου, καί αναγγελεί σοι, τούς πρεσβυτέρους σου, καί ερούσί σοι. 
8 ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος έθνη, ως διέσπειρεν υιούς Αδάμ, έστησεν όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων Θεού, 
9 καί εγενήθη μερίς Κυρίου λαός αυτού Ιακώβ, σχοίνισμα κληρονομίας αυτού Ισραήλ. 
10 αυτάρκησεν αυτόν εν γή ερήμω, εν δίψει καύματος εν γή ανύδρω εκύκλωσεν αυτόν καί επαίδευσεν αυτόν καί διεφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού, 
11 ως αετός σκεπάσαι νοσσιάν αυτού καί επί τοίς νοοσσοίς αυτού επεπόθησε, διείς τάς πτέρυγας αυτού εδέξατο αυτούς καί ανέλαβεν αυτούς επί τών μεταφρένων αυτού. 
12 Κύριος μόνος ήγεν αυτούς, καί ουκ ήν μετ' αυτών θεός αλλότριος. 
13 ανεβίβασεν αυτούς επί τήν ισχύν τής γής, εψώμισεν αυτούς γενήματα αγρών εθήλασαν μέλι εκ πέτρας καί έλαιον εκ στερεάς πέτρας, 
14 βούτυρον βοών καί γάλα προβάτων μετά στέατος αρνών καί κριών, υιών ταύρων καί τράγων, μετά στέατος νεφρών πυρού, καί αίμα σταφυλής έπιον οίνον. 
15 καί έφαγεν Ιακώβ καί ενεπλήσθη, καί απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη καί εγκατέλιπε τόν Θεόν τόν ποιήσαντα αυτόν καί απέστη από Θεού σωτήρος αυτού. 
16 παρώξυνάν με επ' αλλοτρίοις, εν βδελύγμασιν αυτών παρεπίκρανάν με 
17 έθυσαν δαιμονίοις καί ου Θεώ, θεοίς, οίς ουκ ήδεισαν καινοί καί πρόσφατοι ήκασιν, ούς ουκ ήδεισαν οι πατέρες αυτών. 
18 Θεόν τόν γεννήσαντά σε εγκατέλιπες καί επελάθου Θεού τού τρέφοντός σε. 
19 καί είδε Κύριος καί εζήλωσε καί παρωξύνθη δι' οργήν υιών αυτού καί θυγατέρων 
20 καί είπεν αποστρέψω τό πρόσωπόν μου απ' αυτών καί δείξω τί έσται αυτοίς επ' εσχάτων ημερών ότι γενεά εξεστραμμένη εστίν, υιοί, οίς ουκ έστι πίστις εν αυτοίς. 
21 αυτοί παρεζήλωσάν με επ' ου θεώ, παρώξυνάν με εν τοίς ειδώλοις αυτών καγώ παραζηλώσω αυτούς επ' ουκ έθνει, επί έθνει ασυνέτω παροργιώ αυτούς. 
22 ότι πύρ εκκέκαυται εκ τού θυμού μου, καυθήσεται έως άδου κάτω, καταφάγεται γήν καί τά θεμέλια ορέων. 
23 συνάξω εις αυτούς κακά καί τά βέλη μου συντελέσω εις αυτούς. 
24 τηκόμενοι λιμώ καί βρώσει ορνέων καί οπισθότονος ανίατος οδόντας θηρίων εξαποστελώ εις αυτούς μετά θυμού συρόντων επί τής γής. 
25 έξωθεν ατεκνώσει αυτούς μάχαιρα καί εκ τών ταμιείων φόβος νεανίσκος σύν παρθένω, θηλάζων μετά καθεστηκότος πρεσβύτου. 
26 είπα διασπερώ αυτούς, παύσω δέ εξ ανθρώπων τό μνημόσυνον αυτών, 
27 ει μή δι οργήν εχθρών, ίνα μή μακροχρονίσωσιν, ίνα μή συνεπιθώνται οι υπεναντίοι, μή είπωσιν η χείρ ημών η υψηλή, καί ουχί Κύριος εποίησε ταύτα πάντα. 
28 ότι έθνος απολωλεκός βουλήν εστι, καί ουκ έστιν εν αυτοίς επιστήμη. 
29 ουκ εφρόνησαν συνιέναι ταύτα καταδεξάσθωσαν εις τόν επιόντα χρόνον. 
30 πώς διώξεται είς χιλίους καί δύο μετακινήσουσι μυριάδας, ει μή ο Θεός απέδοτο αυτούς καί Κύριος παρέδωκεν αυτούς; 
31 ότι ουκ εισίν ως ο Θεός ημών οι θεοί αυτών οι δέ εχθροί ημών ανόητοι. 
32 εκ γάρ αμπέλου Σοδόμων η άμπελος αυτών, καί η κληματίς αυτών εκ Γομόρρας η σταφυλή αυτών σταφυλή χολής, βότρυς πικρίας αυτοίς 
33 θυμός δρακόντων ο οίνος αυτών καί θυμός ασπίδων ανίατος. 
34 ουκ ιδού ταύτα συνήκται παρ' εμοί καί εσφράγισται εν τοίς θησαυροίς μου; 
35 εν ημέρα εκδικήσεως ανταποδώσω, εν καιρώ, όταν σφαλή ο πούς αυτών ότι εγγύς ημέρα απωλείας αυτοίς, καί πάρεστιν έτοιμα υμίν. 
36 ότι κρινεί Κύριος τόν λαόν αυτού καί επί τοίς δούλοις αυτού παρακληθήσεται είδε γάρ  παραλελυμένους αυτούς καί εκλελοιπότας εν επαγωγή καί παρειμένους. 
37 καί είπε Κύριος πού εισιν οι θεοί αυτών, εφ' οίς επεποίθεισαν επ' αυτοίς; 
38 ών τό στέαρ τών θυσιών αυτών ησθίετε καί επίνετε τόν οίνον τών σπονδών αυτών; αναστήτωσαν καί βοηθησάτωσαν υμίν καί γενηθήτωσαν υμίν σκεπασταί. 
39 ίδετε ίδετε ότι εγώ ειμι, καί ουκ έστι Θεός πλήν εμού εγώ αποκτενώ καί ζήν ποιήσω, πατάξω καγώ ιάσομαι, καί ουκ έστιν ός εξελείται εκ τών χειρών μου. 
40 ότι αρώ εις τόν ουρανόν τήν χείρά μου καί ομούμαι τή δεξιά μου καί ερώ ζώ εγώ εις τόν αιώνα, 
41 ότι παροξυνώ ως αστραπήν τήν μάχαιράν μου, καί ανθέξεται κρίματος η χείρ μου, καί αποδώσω δίκην τοίς εχθροίς καί τοίς μισούσί με ανταποδώσω 
42 μεθύσω τά βέλη μου αφ' αίματος, καί η μάχαιρά μου φάγεται κρέα, αφ' αίματος τραυματιών καί αιχμαλωσίας, από κεφαλής αρχόντων εχθρών. 
43 ευφράνθητε, ουρανοί, άμα αυτώ, καί προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι Θεού ευφράνθητε, έθνη μετά τού λαού αυτού, καί ενισχυσάτωσαν αυτώ πάντες υιοί Θεού ότι τό αίμα τών υιών αυτού εκδικάται, καί εκδικήσει καί ανταποδώσει δίκην τοίς εχθροίς καί τοίς μισούσιν ανταποδώσει, καί εκκαθαριεί Κύριος τήν γήν τού λαού αυτού. 

ΑΙ ΕΝΝΕΑ ΩΔΑΙ

ΑΙ ΕΝΝΕΑ ΩΔΑΙ

ΩΔΗ ΠΡΩΤΗ

( Εξόδου κεφ. ιε' )

Άρδην βυθίσας Φαραώ, Μωσής λέγει 

Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται. 

1 Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται ίππον καί αναβάτην έρριψεν εις θάλασσαν. 

2 βοηθός καί σκεπαστής εγένετό μοι εις σωτηρίαν ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν, Θεός τού πατρός μου, καί υψώσω αυτόν. 

3 Κύριος συντρίβων πολέμους, Κύριος όνομα αυτώ. 

4 άρματα Φαραώ καί τήν δύναμιν αυτού έρριψεν εις θάλασσαν, επιλέκτους αναβάτας τριστάτας κατεπόντισεν εν ερυθρά θαλάσση, 

5 πόντω εκάλυψεν αυτούς, κατέδυσαν εις βυθόν ωσεί λίθος. 

6 η δεξιά σου, Κύριε, δεδόξασται εν ισχύι η δεξιά σου χείρ, Κύριε, έθραυσεν εχθρούς. 

7 καί τώ πλήθει τής δόξης σου συνέτριψας τούς υπεναντίους απέστειλας τήν οργήν σου καί κατέφαγεν αυτούς ως καλάμην. 

8 καί διά πνεύματος τού θυμού σου διέστη τό ύδωρ επάγη ωσεί τείχος τά ύδατα, επάγη τά κύματα εν μέσω τής θαλάσσης. 

9 είπεν ο εχθρός, διώξας καταλήψομαι, μεριώ σκύλα, εμπλήσω ψυχήν μου, ανελώ τή μαχαίρα μου, κυριεύσει η χείρ μου. 

10 απέστειλας τό πνεύμα σου, εκάλυψεν αυτούς θάλασσα έδυσαν ωσεί μόλιβος εν ύδατι σφοδρώ. 

11 τίς όμοιός σοι εν θεοίς, Κύριε; τίς όμοιός σοι, δεδοξασμένος εν αγίοις, θαυμαστός εν δόξαις, ποιών τέρατα; 

12 εξέτεινας τήν δεξιάν σου, κατέπιεν αυτούς γή. 

13 ωδήγησας τή δικαιοσύνη σου τόν λαόν σου τούτον, όν ελυτρώσω, παρεκάλεσας τή ισχύι σου εις κατάλυμα άγιόν σου. 

14 ήκουσαν έθνη καί ωργίσθησαν ωδίνες έλαβον κατοικούντας Φυλιστιείμ. 

15 τότε έσπευσαν ηγεμόνες Εδώμ καί άρχοντες Μωαβιτών, έλαβεν αυτούς τρόμος, ετάκησαν πάντες οι κατοικούντες Χαναάν. 

16 επιπέσοι επ' αυτούς τρόμος καί φόβος, μεγέθει βραχίονός σου απολιθωθήτωσαν, έως άν παρέλθη ο λαός σου, Κύριε, έως άν παρέλθη ο λαός σου ούτος, όν εκτήσω. 

17 εισαγαγών καταφύτευσον αυτούς εις όρος κληρονομίας σου, εις  έτοιμον κατοικητήριόν σου, ό κατηρτίσω, Κύριε, αγίασμα, Κύριε, ό ητοίμασαν αι χείρές σου. 

18 Κύριος βασιλεύων τόν αιώνα καί επ' αιώνα καί έτι. 

19 ότι εισήλθεν ίππος Φαραώ σύν άρμασι καί αναβάταις εις θάλασσαν, καί επήγαγεν επ' αυτούς Κύριος τό ύδωρ τής θαλάσσης οι δέ υιοί Ισραήλ επορεύθησαν διά ξηράς εν μέσω τής θαλάσσης. 

ΕΥΧΑΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

 Πρό τού γεύματος


Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου 
ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, 
ως εν ουρανώ καί επί τής γής τόν άρτον ημών τόν επιούσιον 
δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως 
καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης 
ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσι ημάς από τού πονήρου.


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν καί τήν πόσιν τών 
δούλων σου, ότι Άγιος εί, πάντοτε, νύν, καί αεί, 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Εις τό τέλος τού γεύματος 


Ευχαριστούμεν σοι, Χριστέ ο Θεός ημών, ότι ενέπλησας ημάς 
τών επιγείων σου αγαθών μή στερήσης ημάς καί τής επουρανίου 
σου βασιλείας αλλ' ως εν μέσω τών μαθητών σου παρεγένου, 
Σωτήρ, τήν ειρήνην διδούς αυτοίς, ελθέ καί μεθ' ημών καί σώσον ημάς.


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Ευλογητός ο Θεός, ο ελεών καί τρέφων ημάς εκ τών αυτού
πλουσίων δωρεών, τή αυτού χάριτι καί φιλανθρωπία πάντοτε, 
νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Πρό τού δείπνου 


Φάγονται πένητες καί εμπλησθήσονται καί αινέσουσι Κύριον 
οι εκζητούντες αυτόν ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος. 


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν καί τήν πόσιν τών 
δούλων σου, ότι Άγιος εί, πάντοτε, νύν, καί αεί, 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Εις τό τέλος τού δείπνου 


Εύρανας ημάς, Κύριε, εν τοίς ποιήμασί σου, καί εν τοίς έργοις τών
χειρών σου ηγαλλιασάμεθα. Εσημειώθη εφ' ημάς τό φώς τού 
προσώπου σου, Κύριε. Έδωκας ευφροσύνην εις τάς καρδίας ημών 
από καρπού σίτου, οίνου καί ελαίου ενεπλήσθημεν εν ειρήνη επί 
τό αυτό κοιμηθησόμεθα καί υπνώσομεν ότι σύ, Κύριε, κατά μόνας 
επ' ελπίδι κατώκησας ημάς. 


 Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Ευλογητός ο Θεός, ο ελεών καί τρέφων ημάς εκ νεότητος ημών 
ο διδούς τροφήν πάση σαρκί, πλήρωσον χαράς καί ευφροσύνης 
τάς καρδίας ημών ίνα πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες, 
περισσεύωμεν εις πάν έργον αγαθόν, εν Χριστώ Ιησού ημών 
μεθ' ού σοι δόξα πρέπει, κράτος, τιμή καί προσκύνησις σύν 
τώ Αγίω Πνεύματι, εις τούς αιώνας. Αμήν. 

( Ευχή πρό τού φαγητού εις τήν κατ' οίκον ευωχίαν 
( από αρχαία ευχολόγια )


Ο Θεός, ο πάσης ευφροσύνης καί χαράς χορηγός, ο χαρισάμενος ημίν άρτον στηρίζοντα καί οίνον ευφραίνοντα δός ημίν γενέσθαι τήν ετοιμασθείσαν βρώσιν παρά τής σής αγαθότητος, μή εις σαρκός επανάστασιν ή ψυχής διάλυσιν ή λήθην τών σωτηρίων σου εντολών, αλλ' εις αφορμήν ευχαριστίας, εις υπόθεσιν δοξολογίας, εις έπαινον καί δόξαν τής πολυϋμνήτου σου μεγαλειότητος ίνα τών παρόντων μεταλαμβάνοντες καί τής αιωνίου τρυφής αξιωθώμεν. 


Ευχή εις τό τέλος τού φαγητού
( από αρχαία ευχολόγια ) 


Σοί τώ αληθινώ καί φιλανθρώπω Θεώ ημείς οι αμαρτωλοί καί ανάξιοι δούλοι σου, εμπλησθέντες τών πλουσίων σου αγαθών, ευχαριστίαν προσάγομεν καί δεόμεθά σου, Δέσποτα, σύν τοίς επιγείοις σου αγαθοίς καί τών επουρανίων σου δωρεών μετόχους ημάς ανάδειξον, πρεσβείαις τής αχράντου μητρός σου καί πάντων τών αγίων σου. )

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ'

Στίχ. 17-38. Λόγος τού Αποστόλου πρός τούς πρεσβυτέρους τής Εφέσου.

17 Από δέ τής Μιλήτου πέμψας εις Έφεσον μετεκαλέσατο τούς πρεσβυτέρους τής εκκλησίας. 
18 ως δέ παρεγένοντο πρός αυτόν, είπεν αυτοίς υμείς επίστασθε, από πρώτης ημέρας αφ' ής επέβην εις τήν Ασίαν, πώς μεθ' υμών τόν πάντα χρόνον εγενόμην, 
19 δουλεύων τώ Κυρίω μετά πάσης ταπεινοφροσύνης καί πολλών δακρύων καί πειρασμών τών συμβάντων μοι εν ταίς επιβουλαίς τών Ιουδαίων, 
20 ως ουδέν υπεστειλάμην τών συμφερόντων τού μή αναγγείλαι υμίν καί διδάξαι υμάς δημοσία καί κατ' οίκους, 
21 διαμαρτυρόμενος Ιουδαίοις τε καί Έλλησι τήν εις τόν Θεόν μετάνοιαν καί πίστιν τήν εις τόν Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. 
22 καί νύν ιδού εγώ δεδεμένος τώ πνεύματι πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ, τά εν αυτή συναντήσοντά μοι μή ειδώς, 
23 πλήν ότι τό Πνεύμα τό Άγιον κατά πόλιν διαμαρτύρεται λέγον ότι δεσμά με καί θλίψεις μένουσιν. 
24 αλλ' ουδενός λόγον ποιούμαι ουδέ έχω τήν ψυχήν μου τιμίαν εμαυτώ, ως τελειώσαι τόν δρόμον μου μετά χαράς καί τήν διακονίαν ήν έλαβον παρά τού Κυρίου Ιησού, διαμαρτύρασθαι τό ευαγγέλιον τής χάριτος τού Θεού. 
25 καί νύν ιδού εγώ οίδα ότι ουκέτι όψεσθε τό πρόσωπόν μου υμείς πάντες, εν οίς διήλθον κηρύσσων τήν βασιλείαν τού Θεού. 
26 διό μαρτύρομαι υμίν εν τή σήμερον ημέραν ότι καθαρός εγώ από τού αίματος πάντων 
27 ου γάρ υπεστειλάμην τού μή αναγγείλαι υμίν πάσαν τήν βουλήν τού Θεού. 
28 προσέχετε ούν εαυτοίς καί παντί τώ ποιμνίω εν ώ υμάς τό Πνεύμα τό Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν τήν εκκλησίαν τού Κυρίου καί Θεού, ήν περιεποιήσατο διά τού ιδίου αίματος. 
29 εγώ γάρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά τήν άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μή φειδόμενοι τού ποιμνίου 
30 καί εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα τού αποσπάν τούς μαθητάς οπίσω αυτών. 
31 διό γρηγορείτε, μνημονεύοντες ότι τριετίαν νύκτα καί ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον. 
32 καί τά νύν παρατίθεμαι υμάς, αδελφοί, τώ Θεώ καί τώ λόγω τής χάριτος αυτού τώ δυναμένω εποικοδομήσαι καί δούναι υμίν κληρονομίαν εν τοίς ηγιασμένοις πάσιν. 
33 αργυρίου ή χρυσίου ή ιματισμού ουδενός επεθύμησα 
34 αυτοί γινώσκετε ότι ταίς χρείαις μου καί τοίς ούσι μετ' εμού υπηρέτησαν αι χείρες αύται. 
35 πάντα υπέδειξα υμίν ότι ούτω κοπιώντας δεί αντιλαμβάνεσθαι τών ασθενούντων, μνημονεύειν τε τών λόγων τού Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε μακάριόν εστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν. 
36 καί ταύτα ειπών, θείς τά γόνατα αυτού σύν πάσιν αυτοίς προσηύξατο. 
37 ικανός δέ εγένετο κλαυθμός πάντων, καί επιπεσόντες επί τόν τράχηλον τού Παύλου κατεφίλουν αυτόν, 
38 οδυνώμενοι μάλιστα επί τώ λόγω ώ ειρήκει, ότι ουκέτι μέλλουσι τό πρόσωπον αυτού θεωρείν. προέπεμπον δέ αυτόν εις τό πλοίον. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ'

Στίχ. 1-16. Ο Παύλος εις Τρωάδα. Ο Εύτυχος σώζεται υπό τού Παύλου.

Άφιξις αυτού εις Μίλητον. 

Μετά δέ τό παύσασθαι τόν θόρυβον προσκαλεσάμενος ο Παύλος τούς μαθητάς καί ασπασάμενος εξήλθε πορευθήναι εις Μακεδονίαν. 
2 διελθών δέ τά μέρη εκείνα καί παρακαλέσας αυτούς λόγω πολλώ ήλθεν εις τήν Ελλάδα 
3 ποιήσας τε μήνας τρείς, γενομένης αυτώ επιβουλής υπό τών Ιουδαίων μέλλοντι ανάγεσθαι εις τήν Συρίαν, εγένετο γνώμη τού υποστρέφειν διά Μακεδονίας. 
4 συνείπετο δέ αυτώ άχρι τής Ασίας Σώπατρος Βεροιαίος, Θεσσαλονικέων δέ Αρίσταρχός καί Σεκούνδος, καί Γάϊος Δερβαίος καί Τιμόθεος, Ασιανοί δέ Τυχικός καί Τρόφιμος. 
5 ούτοι προελθόντες έμενον ημάς εν Τρωάδι 
6 ημείς δέ εξεπλεύσαμεν μετά τάς ημέρας τών αζύμων από Φιλίππων καί ήλθομεν πρός αυτούς εις τήν Τρωάδα άχρις ημερών πέντε, ού διετρίψαμεν ημέρας επτά. 
7 Εν δέ τή μιά τών σαββάτων συνηγμένων τών μαθητών κλάσαι άρτον, ο Παύλος διελέγετο αυτοίς, μέλλων εξιέναι τή επαύριον, παρέτεινέ τε τόν λόγον μέχρι μεσονυκτίου. 
8 ήσαν δέ λαμπάδες ικανοί εν τώ υπερώω ού ήμεν συνηγμένοι. 
9 καθήμενος δέ τις νεανίας ονόματι Εύτυχος επί τής θυρίδος, καταφερόμενος ύπνω βαθεί διαλεγομένου τού Παύλου επί πλείον, κατενεχθείς από τού ύπνου έπεσεν από τού τριστέγου κάτω καί ήρθη νεκρός. 
10 καταβάς δέ ο Παύλος επέπεσεν αυτώ καί συμπεριλαβών είπε μή θορυβείσθε η γάρ ψυχή αυτού εν αυτώ εστιν. 
11 αναβάς δέ καί κλάσας άρτον καί γευσάμενος, εφ' ικανόν τε ομιλήσας άχρις αυγής, ούτως εξήλθεν. 
12 ήγαγον δέ τόν παίδα ζώντα, καί παρεκλήθησαν ου μετρίως. 
13 Ημείς δέ προελθόντες επί τό πλοίον ανήχθημεν εις τήν Άσσον, εκείθεν μέλλοντες αναλαμβάνειν τόν Παύλον ούτω γάρ ήν διατεταγμένος, μέλλων αυτός πεζεύειν. 
14 ως δέ συνέβαλεν ημίν εις τήν Άσσον, αναλαβόντες αυτόν ήλθομεν εις Μυτιλήνην 
15 κακείθεν αποπλεύσαντες τή επιούση κατηντήσαμεν αντικρύ Χίου, τή δέ ετέρα παρεβάλομεν εις Σάμον, καί μείναντες εν Τρωγυλίω τή εχομένη ήλθομεν εις Μίλητον. 
16 έκρινε γάρ ο Παύλος παραπλεύσαι τήν Έφεσον, όπως μή γένηται αυτώ χρονοτριβήσαι εν τή Ασία έσπευδε γάρ, ει δυνατόν ήν αυτώ, τήν ημέραν τής πεντηκοστής γενέσθαι εις Ιεροσόλυμα. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'

Στίχ. 21-41. Αναταραχαί εις τήν Έφεσον. 

21 Ως δέ επληρώθη ταύτα, έθετο ο Παύλος εν τώ πνεύματι διελθών τήν Μακεδονίαν καί Αχαΐαν πορεύεσθαι εις Ιερουσαλήμ, ειπών ότι μετά τό γενέσθαι με εκεί δεί με καί Ρώμην ιδείν. 
22 αποστείλας δέ εις τήν Μακεδονίαν δύο τών διακονούντων αυτώ, Τιμόθεον καί Έραστον, αυτός επέσχε χρόνον εις τήν Ασίαν. 
23 Εγένετο δέ κατά τόν καιρόν εκείνον τάραχος ουκ ολίγος περί τής οδού. 
24 Δημήτριος γάρ τις ονόματι, αργυροκόπος, ποιών ναούς αργυρούς Αρτέμιδος παρείχετο τοίς τεχνίταις εργασίαν ουκ ολίγην 
25 ούς συναθροίσας καί τούς περί τά τοιαύτα εργάτας είπεν άνδρες, επίστασθε ότι εκ ταύτης τής εργασίας η ευπορία ημών εστι, 
26 καί θεωρείτε καί ακούετε ότι ου μόνον Εφέσου, αλλά σχεδόν πάσης τής Ασίας ο Παύλος ούτος πείσας μετέστησεν ικανόν όχλον, λέγων ότι ουκ εισί θεοί οι διά χειρών γινόμενοι. 
27 ου μόνον δέ τούτο κινδυνεύει ημίν τό μέρος εις απελεγμόν ελθείν, αλλά καί τό τής μεγάλης θεάς Αρτέμιδος ιερόν εις ουθέν λογισθήναι, μέλλειν τε καί καθαιρείσθαι τήν μεγαλειότητα αυτής, ήν όλη η Ασία καί η οικουμένη σέβεται. 
28 ακούσαντες δέ καί γενόμενοι πλήρεις θυμού έκραζον λέγοντες μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 
29 καί επλήσθη η πόλις όλη τής συγχύσεως, ώρμησάν τε ομοθυμαδόν εις τό θέατρον συναρπάσαντες Γάϊον καί Αρίσταρχον Μακεδόνας, συνεκδήμους Παύλου. 
30 τού δέ Παύλου βουλομένου εισελθείν εις τόν δήμον ουκ είων αυτόν οι μαθηταί 
31 τινές δέ καί τών Ασιαρχών, όντες αυτώ φίλοι, πέμψαντες πρός αυτόν παρεκάλουν μή δούναι εαυτόν εις τό θέατρον. 
32 άλλοι μέν ούν άλλο τι έκραζον ήν γάρ η εκκλησία συγκεχυμένη, καί οι πλείους ουκ ήδεισαν τίνος ένεκεν συνεληλύθεισαν. 
33 εκ δέ τού όχλου προεβίβασαν Αλέξανδρον, προβαλλόντων αυτόν τών Ιουδαίων ο δέ Αλέξανδρος κατασείσας τήν χείρα ήθελεν απολογείσθαι τώ δήμω. 
34 επιγνόντες δέ ότι Ιουδαίος εστι, φωνή εγένετο μία εκ πάντων, ως επί ώρας δύο κραζόντων μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 
35 καταστείλας δέ ο γραμματεύς τόν όχλον φησίν άνδρες Εφέσιοι, τίς γάρ εστιν άνθρωπος ός ου γινώσκει τήν Εφεσίων πόλιν νεωκόρον ούσαν τής μεγάλης θεάς Αρτέμιδος καί τού Διοπετούς; 
36 αναντιρρήτων ούν όντων τούτων δέον εστίν υμάς κατεσταλμένους υπάρχειν καί μηδέν προπετές πράσσειν. 
37 ηγάγετε γάρ τούς άνδρας τούτους ούτε ιεροσύλους ούτε βλασφημούντας τήν θεάν υμών. 
38 ει μέν ούν Δημήτριος καί οι σύν αυτώ τεχνίται έχουσι πρός τινα λόγον, αγοραίοι άγονται καί ανθύπατοί εισιν, εγκαλείτωσαν αλλήλοις. 
39 ει δέ τι περί ετέρων επιζητείτε, εν τή εννόμω εκκλησία επιλυθήσεται. 
40 καί γάρ κινδυνεύομεν εγκαλείσθαι στάσεως περί τής σήμερον, μηδενός αιτίου υπάρχοντος περί ού δυνησόμεθα αποδούναι λόγον τής συστροφής ταύτης. 
41 καί ταύτα ειπών απέλυσε τήν εκκλησίαν. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'

Στίχ. 1-20. Ο Παύλος εις Έφεσον. 
Οι επτά εξορκισταί. Καύσις μαγικών βιβλίων. 

Εγένετο δέ εν τώ τόν Απολλώ είναι εν Κορίνθω Παύλον διελθόντα τά ανωτερικά μέρη ελθείν εις Έφεσον καί ευρών μαθητάς τινας 
2 είπε πρός αυτούς ει Πνεύμα Άγιον ελάβετε πιστεύσαντες; οι δέ είπον πρός αυτόν αλλ' ουδέ ει Πνεύμα Άγιόν εστιν ηκούσαμεν. 
3 είπέ τε πρός αυτούς εις τί ούν εβαπτίσθητε; οι δέ είπον εις τό Ιωάννου βάπτισμα. 
4 είπε δέ Παύλος Ιωάννης μέν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τώ λαώ λέγων εις τόν ερχόμενον μετ' αυτόν ίνα πιστεύσωσι, τούτ' έστιν εις τόν Ιησούν Χριστόν. 
5 ακούσαντες δέ εβαπτίσθησαν εις τό όνομα τού Κυρίου Ιησού. 
6 καί επιθέντος αυτοίς τού Παύλου τάς χείρας ήλθε τό Πνεύμα τό Άγιον επ' αυτούς, ελάλουν τε γλώσσαις καί προεφήτευον. 
7 ήσαν δέ οι πάντες άνδρες ωσεί δεκαδύο. 
8 Εισελθών δέ εις τήν συναγωγήν επαρρησιάζετο επί μήνας τρείς διαλεγόμενος καί πείθων τά περί τής βασιλείας τού Θεού. 
9 ως δέ τινες εσκληρύνοντο καί ηπείθουν κακολογούντες τήν οδόν ενώπιον τού πλήθους, αποστάς απ' αυτών αφώρισε τούς μαθητάς, καθ' ημέραν διαλεγόμενος εν τή σχολή Τυράννου τινός. 
10 τούτο δέ εγένετο επί έτη δύο, ώστε πάντας τούς κατοικούντας τήν Ασίαν ακούσαι τόν λόγον τού Κυρίου Ιησού, Ιουδαίους τε καί Έλληνας. 
11 Δυνάμεις τε ου τάς τυχούσας εποίει ο Θεός διά τών χειρών Παύλου, 
12 ώστε καί επί τούς ασθενούντας επιφέρεσθαι από τού χρωτός αυτού σουδάρια ή σιμικίνθια καί απαλλάσσεσθαι απ' αυτών τάς νόσους, τά τε πνεύματα τά πονηρά εξέρχεσθαι απ' αυτών. 
13 Επεχείρησαν δέ τινες από τών περιερχομένων Ιουδαίων εξορκιστών ονομάζειν επί τούς έχοντας τά πνεύματα τά πονηρά τό όνομα τού Κυρίου Ιησού λέγοντες ορκίζομεν υμάς τόν Ιησούν όν ο Παύλος κηρύσσει. 
14 ήσαν δέ τινες υιοί Σκευά Ιουδαίου αρχιερέως επτά οι τούτο ποιούντες. 
15 αποκριθέν δέ τό πνεύμα τό πονηρόν είπε τόν Ιησούν γινώσκω καί τόν Παύλον επίσταμαι υμείς δέ τίνες εστέ; 
16 καί εφαλλόμενος επ' αυτούς ο άνθρωπος, εν ώ ήν τό πνεύμα τό πονηρόν, καί κατακυριεύσας αυτών ίσχυσε κατ' αυτών, ώστε γυμνούς καί τετραυματισμένους εκφυγείν εκ τού οίκου εκείνου. 
17 τούτο δέ εγένετο γνωστόν πάσιν Ιουδαίοις τε καί Έλλησι τοίς κατοικούσι τήν Έφεσον, καί επέπεσε φόβος επί πάντας αυτούς, καί εμεγαλύνετο τό όνομα τού Κυρίου Ιησού 
18 πολλοί τε τών πεπιστευκότων ήρχοντο εξομολογούμενοι καί αναγγέλλοντες τάς πράξεις αυτών. 
19 ικανοί δέ τών τά περίεργα πραξάντων συνενέγκαντες τάς βίβλους κατέκαιον ενώπιον πάντων καί συνεψήφισαν τάς τιμάς αυτών καί εύρον αργυρίου μυριάδας πέντε. 
20 Ούτω κατά κράτος ο λόγος τού Κυρίου ηύξανε καί ίσχυεν. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ'

Στίχ. 24-28. Ο Απολλώς έρχεται εις Κόρινθον. 

24 Ιουδαίος δέ τις Απολλώς ονόματι, Αλεξανδρεύς τώ γένει, ανήρ λόγιος, κατήντησεν εις Έφεσον, δυνατός ών εν ταίς γραφαίς. 
25 ούτος ήν κατηχημένος τήν οδόν τού Κυρίου, καί ζέων τώ πνεύματι ελάλει καί εδίδασκεν ακριβώς τά περί τού Κυρίου, επιστάμενος μόνον τό βάπτισμα Ιωάννου 
26 ούτός τε ήρξατο παρρησιάζεσθαι εν τή συναγωγή. ακούσαντες δέ αυτού Ακύλας καί Πρίσκιλλα προσελάβοντο αυτόν καί ακριβέστερον αυτώ εξέθεντο τήν οδόν τού Θεού. 
27 βουλομένου δέ αυτού διελθείν εις τήν Αχαΐαν προτρεψάμενοι οι αδελφοί έγραψαν τοίς μαθηταίς αποδέξασθαι αυτόν ός παραγενόμενος συνεβάλετο πολύ τοίς πεπιστευκόσι διά τής χάριτος 
28 ευτόνως γάρ τοίς Ιουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσία επιδεικνύς διά τών γραφών είναι τόν Χριστόν Ιησούν. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ'

Στίχ. 18-23. Ο Παύλος επιστρέφει εις Αντιόχειαν. 

Επίσκεψις τής Γαλατίας καί τής Φρυγίας. 

18 Ο δέ Παύλος έτι προσμείνας ημέρας ικανάς, τοίς αδελφοίς αποταξάμενος εξέπλει εις Συρίαν, καί σύν αυτώ Πρίσκιλλα καί Ακύλας, κειράμενος τήν κεφαλήν εν Κεγχρεαίς είχε γάρ ευχήν. 
19 κατήντησε δέ εις Έφεσον, κακείνους κατέλιπεν αυτού, αυτός δέ εισελθών εις τήν συναγωγήν διελέχθη τοίς Ιουδαίοις. 
20 ερωτώντων δέ αυτών επί πλείονα χρόνον μείναι παρ' αυτοίς ουκ επένευσεν, 
21 αλλά απετάξατο αυτοίς ειπών δεί με πάντως τήν εορτήν τήν ερχομένην ποιήσαι εις Ιεροσόλυμα, πάλιν δέ ανακάμψω πρός υμάς τού Θεού θέλοντος. καί ανήχθη από τής Εφέσου, 
22 καί κατελθών εις Καισάρειαν, αναβάς καί ασπασάμενος τήν εκκλησίαν κατέβη εις Αντιόχειαν, 
23 καί ποιήσας χρόνον τινά εξήλθε διερχόμενος καθεξής τήν Γαλατικήν χώραν καί Φρυγίαν, επιστηρίζων πάντας τούς μαθητάς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'

Όπως μεταξύ τής έκτης καί εβδόμης σφραγίδος, ούτω καί μεταξύ τής έκτης καί εβδόμης σάλπιγγος παρεμβάλλεται επεισόδιον αναφερόμενον πιθανώτατα εις τήν τύχην τού Ισραήλ κατά τήν επικειμένην μετά τό έβδομον σάλπισμα κρίσιν. Άγγελος εξ ουρανού εκπροσωπών τόν Υιόν τού ανθρώπου, ως διαπιστούται εκ τής διαπρεπούς εμφανίσεως αυτού, προαναγγέλων τόν εντός ολίγου τελικόν αγώνα εγχειρίζει εις τόν Ιωάννην μικρόν βιβλίον, ίνα καταφάγη αυτό, σύμβολον τής πλήρους προσοικειώσεως καί κατανοήσεως τού περιεχομένου τού βιβλίου. Συντασσόμεθα υπέρ τής γνώμης, ότι τό βιβλίον ασχολείται μέ τήν επιστροφήν τού Ισραήλ, ούτινος η ιστορία, ως εξ αρχής τής εθνικής του συγκροτήσεως καί άχρι τού νύν χωρισθείσα τής ιστορίας τού λοιπού κόσμου, προσφυώς ενταύθα παρουσιάζεται ως βιβλιαρίδιον εν τώ μεγάλω βιβλίω εις χείρας τού Αρνίου περιλαμβανόμενον. Εφ' όσον δέ η εβδόμη σάλπιγξ αποτελεί τήν συνέχειαν τών εν τώ μεγάλω βιβλίω έξ σαλπισμάτων, τό περιεχόμενον τού βιβλιαριδίου τούτου πιθανώτερον μάς φαίνεται νά εκτείνεται μέχρι τού κεφαλαιου ια' 15, οπόθεν άρχεται η εξιστόρησις τών κατά τό έβδομον σάλπισμα. Γλυκύ εις τήν γεύσιν τούτο, ως προαναγγέλλον τήν ευφρόσυνον επιστροφήν εις Χριστόν μεγάλης μερίδος Ιουδαίων - αι προηγουμένως σφραγισθείσαι 144.000 Ιουδαίων κατά τήν περίοδον αυτήν επιστρέφουσι - παρουσιάζεται ακολούθως πικρόν λόγω τών επακολουθησόντων εις τήν επιστροφήν ταύτην δεινών, πιθανώς καί εκ τού φανατισμού τών πεισμόνως εν τή απιστία παραμεινάντων Ιουδαίων.


Καί είδον άλλον άγγελον ισχυρόν καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, περιβεβλημένον νεφέλην, καί η ίρις επί τής κεφαλής αυτού, καί τό πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, καί οι πόδες αυτού ως στύλοι πυρός, 
2 καί έχων εν τή χειρί αυτού βιβλίον ανεωγμένον. καί έθηκε τόν πόδα αυτού τόν δεξιόν επί τής θαλάσσης, τόν δέ ευώνυμον επί τής γής, 
3 καί έκραξε φωνή μεγάλη ώσπερ λέων μυκάται. καί ότε έκραξεν, ελάλησαν αι επτά βρονταί τάς εαυτών φωνάς. 
4 καί ότε ελάλησαν αι επτά βρονταί, έμελλον γράφειν καί ήκουσα φωνήν εκ τού ουρανού λέγουσαν σφράγισον ά ελάλησαν αι επτά βρονταί, καί μή αυτά γράψης. 
5 καί ο άγγελος, όν είδον εστώτα επί τής θαλάσσης καί επί τής γής, ήρε τήν χείρα αυτού τήν δεξιάν εις τόν ουρανόν 
6 καί ώμοσεν εν τώ ζώντι εις τούς αιώνας τών αιώνων, ός έκτισε τόν ουρανόν καί τά εν αυτώ καί τήν γήν καί τά εν αυτή καί τήν θάλασσαν καί τά εν αυτή, ότι χρόνος ουκέτι έσται, 
7 αλλ' εν ταίς ημέραις τής φωνής τού εβδόμου αγγέλου, όταν μέλλη σαλπίζειν, καί ετελέσθη τό μυστήριον τού Θεού, ως ευηγγέλισε τούς δούλους αυτού τούς προφήτας. 
8 Καί η φωνή ήν ήκουσα εκ τού ουρανού, πάλιν λαλούσα μετ' εμού καί λέγουσα ύπαγε λάβε τό βιβλιδάριον τό ανεωγμένον εν τή χειρί τού αγγέλου τού εστώτος επί τής θαλάσσης καί επί τής γής. 
9 καί απήλθα πρός τόν άγγελον, λέγων αυτώ δούναί μοι τό βιβλιδάριον. καί λέγοι μοι λάβε καί κατάφαγε αυτό, καί πικρανεί σου τήν κοιλίαν, αλλ' εν τώ στόματί σου έσται γλυκύ ως μέλι. 
10 καί έλαβον τό βιβλίον εκ τής χειρός τού αγγέλου καί κατέφαγον αυτό, καί ήν εν τώ στόματί μου ως μέλι γλυκύ καί ότε έφαγον αυτό, επικράνθη η κοιλία μου. 
11 καί λέγουσί μοι δεί σε πάλιν προφητεύσαι επί λαοίς καί έθνεσι καί γλώσσαις καί βασιλεύσι πολλοίς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ'

Στίχ. 1-17. Ο Παύλος εις Κόρινθον. Ενώπιον τού Γαλλίωνος. 

Μετά δέ ταύτα χωρισθείς ο Παύλος εκ τών Αθηνών ήλθεν εις Κόρινθον 
2 καί ευρών τινα Ιουδαίον ονόματι Ακύλαν, Ποντικόν τώ γένει, προσφάτως εληλυθότα από τής Ιταλίας, καί Πρίσκιλλαν γυναίκα αυτού, διά τό διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τούς Ιουδαίους από τής Ρώμης, προσήλθεν αυτοίς, 
3 καί διά τό ομότεχνον είναι έμεινε παρ' αυτοίς καί ειργάζετο ήσαν γάρ σκηνοποιοί τή τέχνη. 
4 διελέγετο δέ εν τή συναγωγή κατά πάν σάββατον, έπειθέ τε Ιουδαίους καί Έλληνας. 
5 Ως δέ κατήλθον από τής Μακεδονίας ό τε Σίλας καί Τιμόθεος, συνείχετο τώ πνεύματι ο Παύλος διαμαρτυρόμενος τοίς Ιουδαίοις τόν Χριστόν Ιησούν. 
6 αντιτασσομένων δέ αυτών καί βλασφημούντων εκτιναξάμενος τά ιμάτια είπε πρός αυτούς τό αίμα υμών επί τήν κεφαλήν υμών καθαρός εγώ από τού νύν εις τά έθνη πορεύσομαι. 
7 καί μεταβάς εκείθεν ήλθεν εις οικίαν τινός ονόματι Ιούστου, σεβομένου τόν Θεόν, ού η οικία ήν συνομορούσα τή συναγωγή. 
8 Κρίσπος δέ ο αρχισυνάγωγος επίστευσε τώ Κυρίω σύν όλω τώ οίκω αυτού, καί πολλοί τών Κορινθίων ακούοντες επίστευον καί εβαπτίζοντο. 
9 Είπε δέ ο Κύριος δι' οράματος εν νυκτί τώ Παύλω μή φοβού, αλλά λάλει καί μή σιωπήσης, 
10 διότι εγώ ειμι μετά σού, καί ουδείς επιθήσεταί σοι τού κακώσαί σε, διότι λαός εστί μοι πολύς εν τή πόλει ταύτη. 
11 εκάθισέ τε ενιαυτόν καί μήνας έξ διδάσκων εν αυτοίς τόν λόγον τού Θεού. 
12 Γαλλίωνος δέ ανθυπατεύοντος τής Αχαΐας κατεπέστησαν ομοθυμαδόν οι Ιουδαίοι τώ Παύλω καί ήγαγον αυτόν επί τό βήμα, 
13 λέγοντες ότι παρά τόν νόμον ούτος αναπείθει τούς ανθρώπους σέβεσθαι τόν Θεόν. 
14 μέλλοντος δέ τού Παύλου ανοίγειν τό στόμα είπεν ο Γαλλίων πρός τούς Ιουδαίους ει μέν ούν ήν αδίκημά τι ή ραδιούργημα πονηρόν, ώ Ιουδαίοι, κατά λόγον άν ηνεσχόμην υμών 
15 ει δέ ζήτημά εστι περί λόγου καί ονομάτων καί νόμου τού καθ' υμάς, όψεσθε αυτοί κριτής γάρ εγώ τούτων ου βούλομαι είναι. 
16 καί απήλασεν αυτούς από τού βήματος. 
17 επιλαβόμενοι δέ πάντες οι Έλληνες Σωσθένην τόν αρχισυνάγωγον έτυπτον έμπροσθεν τού βήματος καί ουδέν τούτων τώ Γαλλίωνι έμελεν. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ'

Στίχ. 16-34. Ο λόγος  τού Παύλου επί τού Αρείου Πάγου. 

16 Εν δέ ταίς Αθήναις εκδεχομένου αυτούς τού Παύλου, παρωξύνετο τό πνεύμα αυτού εν αυτώ θεωρούντι κατείδωλον ούσαν τήν πόλιν. 

17 διελέγετο μέν ούν εν τή συναγωγή τοίς Ιουδαίοις καί τοίς σεβομένοις καί εν τή αγορά κατά πάσαν ημέραν πρός τούς παρατυγχάνοντας. 

18 τινές δέ τών Επικουρείων καί τών Στοϊκών φιλοσόφων συνέβαλλον αυτώ, καί τινες έλεγον τί άν θέλοι ο σπερμολόγος ούτος λέγειν; οι δέ ξένων δαιμονίων δοκεί καταγγελεύς είναι ότι τόν Ιησούν καί τήν ανάστασιν ευηγγελίζετο αυτοίς. 

19 επιλαβόμενοί τε αυτού επί τόν Άρειον πάγον ήγαγον λέγοντες δυνάμεθα γνώναι τίς η καινή αύτη η υπό σού λαλουμένη διδαχή; 

20 ξενίζοντα γάρ τινα εισφέρεις εις τας ακοάς ημών βουλόμεθα ούν γνώναι τί άν θέλοι ταύτα είναι. 

21 Αθηναίοι δέ πάντες καί οι επιδημούντες ξένοι εις ουδέν έτερον ευκαίρουν ή λέγειν τι καί ακούειν καινότερον. 

22 Σταθείς δέ Παύλος εν μέσω τού Αρείου πάγου έφη άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα ως δεισιδαιμονεστέρους υμάς θεωρώ. 

23 διερχόμενος γάρ καί αναθεωρών τά σεβάσματα υμών εύρον καί βωμόν εν ώ επεγέγραπτο, αγνώστω Θεώ. όν ούν αγνοούντες ευσεβείτε, τούτον εγώ καταγγέλλω υμίν. 

24 ο Θεός ο ποιήσας τόν κόσμον καί πάντα τά εν αυτώ, ούτος ουρανού καί γής Κύριος υπάρχων ουκ εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί, 

25 ουδέ υπό χειρών ανθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, αυτός διδούς πάσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα 

26 εποίησέ τε εξ ενός αίματος πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί πάν τό πρόσωπον τής γής, ορίσας προστεταγμένους καιρούς καί τάς οροθεσίας τής κατοικίας αυτών, 

27 ζητείν τόν Κύριον, ει άρα γε ψηλαφήσειαν αυτόν καί εύροιεν, καί γε ου μακράν από ενός εκάστου ημών υπάρχοντα. 

28 εν αυτώ γάρ ζώμεν καί κινούμεθα καί εσμέν, ως καί τινες τών καθ' υμάς ποιητών ειρήκασι τού γάρ καί γένος εσμέν. 

29 γένος ούν υπάρχοντες τού Θεού ουκ οφείλομεν νομίζειν χρυσώ ή αργύρω ή λίθω, χαράγματι τέχνης καί ενθυμήσεως ανθρώπου, τό θείον είναι όμοιον. 

30 τούς μέν ούν χρόνους τής αγνοίας υπεριδών ο Θεός τανύν παραγγέλλει τοίς ανθρώποις πάσι πανταχού μετανοείν, 

31 διότι έστησεν ημέραν εν ή μέλλει κρίνειν τήν οικουμένην εν δικαιοσύνη, εν ανδρί ώ ώρισεν, πίστιν παρασχών πάσιν αναστήσας αυτόν εκ νεκρών. 

32 ακούσαντες δέ ανάστασιν νεκρών οι μέν εχλεύαζον, οι δέ είπον ακουσόμεθά σου πάλιν περί τούτου. 

33 καί ούτως ο Παύλος εξήλθεν εκ μέσου αυτών. 

34 τινές δέ άνδρες κολληθέντες αυτώ επίστευσαν, εν οίς καί Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης καί γυνή ονόματι Δάμαρις καί έτεροι σύν αυτοίς. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ'

Στίχ. 1-15. Ο Παύλος εις Θεσσαλονίκην, Βέροιαν καί Αθήνας.

Διοδεύσαντες δέ τήν Αμφίπολιν καί Απολλωνίαν ήλθον εις Θεσσαλονίκην, όπου ήν η συναγωγή τών Ιουδαίων. 
2 κατά δέ τό ειωθός τώ Παύλω εισήλθε πρός αυτούς, καί επί σάββατα τρία διελέγετο αυτοίς από τών γραφών, 
3 διανοίγων καί παρατιθέμενος ότι τόν Χριστόν έδει παθείν καί αναστήναι εκ νεκρών, καί ότι ούτός εστιν ο Χριστός, Ιησούς όν εγώ καταγγέλλω υμίν. 
4 καί τινες εξ αυτών επείσθησαν καί προσεκληρώθησαν τώ Παύλω καί τώ Σίλα, τών τε σεβομένων Ελλήνων πολύ πλήθος, γυναικών τε τών πρώτων ουκ ολίγαι. 
5 Προσλαβόμενοι δέ οι απειθούντες Ιουδαίοι τών αγοραίων τινάς άνδρας πονηρούς καί οχλοποιήσαντες εθορύβουν τήν πόλιν, επιστάντες τε τή οικία Ιάσονος εζήτουν αυτούς αγαγείν εις τόν δήμον 
6 μή ευρόντες δέ αυτούς έσυρον τόν Ιάσονα καί τινας αδελφούς επί τούς πολιτάρχας, βοώντες ότι οι τήν οικουμένην αναστατώσαντες ούτοι καί ενθάδε πάρεισιν, 
7 ούς υποδέδεκται Ιάσων καί ούτοι πάντες απέναντι τών δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι, βασιλέα έτερον λέγοντες είναι, Ιησούν. 
8 ετάραξαν δέ τόν όχλον καί τούς πολιτάρχας ακούοντας ταύτα, 
9 καί λαβόντες τό ικανόν παρά τού Ιάσονος καί τών λοιπών απέλυσαν αυτούς. 
10 Οι δέ αδελφοί ευθέως διά τής νυκτός εξέπεμψαν τόν τε Παύλον καί τόν Σίλαν εις Βέροιαν, οίτινες παραγενόμενοι εις τήν συναγωγήν απήεσαν τών Ιουδαίων. 
11 ούτοι δέ ήσαν ευγενέστεροι τών Θεσσαλονίκη, οίτινες εδέξαντο τόν λόγον μετά πάσης προθυμίας, τό καθ' ημέραν ανακρίνοντες τάς γραφάς ει έχοι ταύτα ούτως. 
12 πολλοί μέν ούν εξ αυτών επίστευσαν, καί τών Ελληνίδων γυναικών τών ευσχημόνων καί ανδρών ουκ ολίγοι. 
13 Ως δέ έγνωσαν οι από τής Θεσσαλονίκης Ιουδαίοι ότι καί εν τή Βεροία κατηγγέλη υπό τού Παύλου ο λόγος τού Θεού, ήλθον κακεί σαλεύοντες τούς όχλους . 
14 ευθέως δέ τότε τόν Παύλον εξαπέστειλαν οι αδελφοί πορεύεσθαι ως επί τήν θάλασσαν υπέμενον δέ ό τε Σίλας καί ο Τιμόθεος εκεί. 
15 οι δέ καθιστώντες τόν Παύλον ήγαγον αυτόν έως Αθηνών, καί λαβόντες εντολήν πρός τόν Σίλαν καί Τιμόθεον ίνα ως τάχιστα έλθωσι πρός αυτόν, εξήεσαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΣΤ'

Στίχ. 16-40. Φυλάκισις τού Παύλου καί τού Σίλα καί απελευθέρωσις αυτών.

16 Εγένετο δέ πορευομένων ημών εις προσευχήν παιδίσκην τινά έχουσαν πνεύμα πύθωνος απαντήσαι ημίν, ήτις εργασίαν πολλήν παρείχε τοίς κυρίοις αυτής μαντευομένη. 
17 αύτη κατακολουθήσασα τώ Παύλω καί τώ Σίλα έκραζε λέγουσα ούτοι οι άνθρωποι δούλοι τού Θεού τού υψίστου εισίν, οίτινες καταγγέλλουσιν ημίν οδόν σωτηρίας. 
18 τούτο δέ εποίει επί πολλάς ημέρας. διαπονηθείς δέ ο Παύλος καί επιστρέψας τώ πνεύματι είπε παραγγέλλω σοι εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού εξελθείν απ' αυτής. καί εξήλθεν αυτή τή ώρα. 
19 Ιδόντες δέ οι κύριοι αυτής ότι εξήλθεν η ελπίς τής εργασίας αυτών, επιλαβόμενοι τόν Παύλον καί τόν Σίλαν είλκυσαν εις τήν αγοράν επί τούς άρχοντας, 
20 καί προσαγαγόντες αυτούς τοίς στρατηγοίς είπον ούτοι οι άνθρωποι εκταράσσουσιν ημών τήν πόλιν Ιουδαίοι υπάρχοντες, 
21 καί καταγγέλλουσιν έθη ά ουκ έξεστιν ημίν παραδέχεσθαι ουδέ ποιείν Ρωμαίοις ούσι. 
22 καί συνεπέστη ο όχλος κατ' αυτών. καί οι στρατηγοί περιρρήξαντες αυτών τά ιμάτια εκέλευον ραβδίζειν, 
23 πολλάς τε επιθέντες αυτοίς πληγάς έβαλον εις φυλακήν, παραγγείλαντες τώ δεσμοφύλακι ασφαλώς τηρείν αυτούς 
24 ός παραγγελίαν τοιαύτην ειληφώς έβαλεν αυτούς εις τήν εσωτέραν φυλακήν καί τούς πόδας αυτών ησφαλίσατο εις τό ξύλον. 
25 Κατά δέ τό μεσονύκτιον Παύλος καί Σίλας προσευχόμενοι ύμνουν τόν Θεόν επηκροώντο δέ αυτών οι δέσμιοι. 
26 άφνω δέ σεισμός εγένετο μέγας, ώστε σαλευθήναι τά θεμέλια τού δεσμωτηρίου, ανεώχθησάν τε παραχρήμα αι θύραι πάσαι καί πάντων τά δεσμά ανέθη 
27 έξυπνος δέ γενόμενος ο δεσμοφύλαξ καί ιδών ανεωγμένας τάς θύρας τής φυλακής, σπασάμενος μάχαιραν έμελλεν εαυτόν αναιρείν, νομίζων εκπεφευγέναι τούς δεσμίους. 
28 εφώνησε δέ φωνή μεγάλη ο Παύλος λέγων μηδέν πράξης σεαυτώ κακόν άπαντες γάρ εσμεν ενθάδε. 
29 αιτήσας δέ φώτα εισεπήδησε, καί έντρομος γενόμενος προσέπεσε τώ Παύλω καί τώ Σίλα, 
30 καί προαγαγών αυτούς έξω έφη κύριοι, τί με δεί ποιείν ίνα σωθώ; 
31 οι δέ είπον πίστευσον επί τόν Κύριον Ιησούν Χριστόν, καί σωθήση σύ καί ο οίκός σου. 
32 καί ελάλησαν αυτώ τόν λόγον τού Κυρίου καί πάσι τοίς εν τή οικία αυτού. 
33 καί παραλαβών αυτούς εν εκείνη τή ώρα τής νυκτός έλουσεν από τών πληγών, καί εβαπτίσθη αυτός καί οι αυτού πάντες παραχρήμα, 
34 αναγαγών τε αυτούς εις τόν οίκον αυτού παρέθηκε τράπεζαν, καί ηγαλλιάσατο πανοικί πεπιστευκώς τώ Θεώ. 
35 Ημέρας δέ γενομένης απέστειλαν οι στρατηγοί τούς ραβδούχους λέγοντες απόλυσον τούς ανθρώπους εκείνους. 
36 απήγγειλε δέ ο δεσμοφύλαξ τούς λόγους τούτους πρός τόν Παύλον, ότι απεστάλκασιν οι στρατηγοί ίνα απολυθήτε. νύν ούν εξελθόντες πορεύεσθε εν ειρήνη. 
37 ο δέ Παύλος έφη πρός αυτούς δείραντες ημάς δημοσία ακατακρίτους, ανθρώπους Ρωμαίους υπάρχοντας, έβαλον εις φυλακήν καί νύν λάθρα ημάς εκβάλλουσιν; ου γάρ, αλλά ελθόντες αυτοί ημάς εξαγαγέτωσαν. 
38 ανήγγειλαν δέ τοίς στρατηγοίς οι ραβδούχοι τά ρήματα ταύτα καί εφοβήθησαν ακούσαντες ότι Ρωμαίοί εισι, 
39 καί ελθόντες παρεκάλεσαν αυτούς, καί εξαγαγόντες ηρώτων εξελθείν τής πόλεως. 
40 εξελθόντες δέ εκ τής φυλακής εισήλθον πρός τήν Λυδίαν, καί ιδόντες τούς αδελφούς παρεκάλεσαν αυτούς καί εξήλθον.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΣΤ'

Στίχ. 1-15. Ο Παύλος διά τής Μικράς Ασίας εις Φιλίππους τής Μακεδονίας.

Κατήντησε δέ εις Δέρβην καί Λύστραν. καί ιδού μαθητής τις ήν εκεί ονόματι Τιμόθεος, υιός γυναικός τινος Ιουδαίας πιστής, πατρός δέ Έλληνος, 
2 ός εμαρτυρείτο υπό τών εν Λύστροις καί Ικονίω αδελφών. 
3 τούτον ηθέλησεν ο Παύλος σύν αυτώ εξελθείν, καί λαβών περιέτεμεν αυτόν διά τούς Ιουδαίους τούς όντας εν τοίς τόποις εκείνοις ήδεισαν γάρ άπαντες τόν πατέρα αυτού ότι Έλλην υπήρχεν. 
4 Ως δέ διεπορεύοντο τάς πόλεις, παρεδίδουν αυτοίς φυλάσσειν τά δόγματα τά κεκριμένα υπό τών αποστόλων καί τών πρεσβυτέρων τών εν Ιερουσαλήμ. 
5 Αι μέν ούν εκκλησίαι εστερεούντο τή πίστει καί επερίσσευον τώ αριθμώ καθ' ημέραν.
6 Διελθόντες δέ τήν Φρυγίαν καί τήν Γαλατικήν χώραν, κωλυθέντες υπό τού Αγίου Πνεύματος λαλήσαι τόν λόγον εν τή Ασία, 
7 ελθόντες κατά τήν Μυσίαν επείραζον κατά τήν Βιθυνίαν πορεύεσθαι καί ουκ είασεν αυτούς τό Πνεύμα. 
8 παρελθόντες δέ τήν Μυσίαν κατέβησαν εις Τρωάδα. 
9 καί όραμα διά τής νυκτός ώφθη τώ Παύλω ανήρ τις ήν Μακεδών εστώς, παρακαλών αυτόν καί λέγων διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν. 
10 ως δέ τό όραμα είδεν, ευθέως εζητήσαμεν εξελθείν εις τήν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ότι προσκέκληται ημάς ο Κύριος ευαγγελίσασθαι αυτούς. 
11 Αναχθέντες ούν από τής Τρωάδος ευθυδρομήσαμεν εις Σαμοθράκην, τή δέ επιούση εις Νεάπολιν, 
12 εκείθέν τε εις Φιλίππους, ήτις εστί πρώτη τής μερίδος τής Μακεδονίας πόλις κολωνία. Ήμεν δέ εν αυτή τή πόλει διατρίβοντες ημέρας τινάς, 
13 τή τε ημέρα τών σαββάτων εξήλθομεν έξω τής πόλεως παρά ποταμόν ού ενομίζετο προσευχή είναι, καί καθίσαντες ελαλούμεν ταίς συνελθούσαις γυναιξί. 
14 καί τις γυνή ονόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τόν Θεόν, ήκουεν, ής ο Κύριος διήνοιξε τήν καρδίαν προσέχειν τοίς λαλουμένοις υπό τού Παύλου. 
15 ως δέ εβαπτίσθη καί ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα ει κεκρίκατέ με πιστήν τώ Κυρίω είναι, εισελθόντες εις τόν οίκόν μου μείνατε καί παρεβιάσατο ημάς. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ'

Στίχ. 36-41. Αποχωρισμός Παύλου καί Βαρνάβα.

36 Μετά δέ τινας ημέρας είπε Παύλος πρός Βαρνάβαν επιστρέψαντες δή επισκεψώμεθα τούς αδελφούς ημών κατά πάσαν πόλιν εν αίς κατηγγείλαμεν τόν λόγον τού Κυρίου, πώς έχουσι.
37 Βαρνάβας δέ εβουλεύσατο συμπαραλαβείν τόν Ιωάννην τόν επικαλούμενον Μάρκον
38 Παύλος δέ ηξίου, τόν αποστάντα απ' αυτών από Παμφυλίας καί μή συνελθόντα αυτοίς εις τό έργον, μή συμπαραλαβείν τούτον.
39 εγένετο ούν παροξυσμός, ώστε αποχωρισθήναι αυτούς απ' αλλήλων, τόν τε Βαρνάβαν παραλαβόντα τόν Μάρκον εκπλεύσαι εις Κύπρον.
40 Παύλος δέ επιλεξάμενος Σίλαν εξήλθε, παραδοθείς τή χάριτι τού Θεού υπό τών αδελφών,
41 διήρχετο δέ τήν Συρίαν καί Κιλικίαν επιστηρίζων τάς εκκλησίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ'

Στίχ. 22-35. Απόφασις τής Συνόδου καί επιστολή αυτής
εις τούς Χριστιανούς τής Αντιοχείας. 

22 Τότε έδοξε τοίς αποστόλοις καί τοίς πρεσβυτέροις σύν όλη τή εκκλησία εκλεξαμένους άνδρας εξ αυτών πέμψαι εις Αντιόχειαν σύν τώ Παύλω καί Βαρνάβα, Ιούδαν τόν επικαλούμενον Βαρσαββάν καί Σίλαν, άνδρας ηγουμένους εν τοίς αδελφοίς, 
23 γράψαντες διά χειρός αυτών τάδε Οι απόστολοι καί οι πρεσβύτεροι καί οι αδελφοί τοίς κατά τήν Αντιόχειαν καί Συρίαν καί Κιλικίαν αδελφοίς τοίς εξ εθνών χαίρειν. 
24 Επειδή ηκούσαμεν ότι τινές εξ ημών εξελθόντες ετάραξαν υμάς λόγοις ανασκευάζοντες τάς ψυχάς υμών, λέγοντες περιτέμνεσθαι καί τηρείν τόν νόμον, οίς ου διεστειλάμεθα, 
25 έδοξεν ημίν γενομένοις ομοθυμαδόν, εκλεξαμένους άνδρας πέμψαι πρός υμάς σύν τοίς αγαπητοίς ημών Βαρνάβα καί Παύλω 
26 ανθρώποις παραδεδωκόσι τάς ψυχάς αυτών υπέρ τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 
27 απεστάλκαμεν ούν Ιούδαν καί Σίλαν καί αυτούς διά λόγου απαγγέλλοντας τά αυτά. 
28 έδοξε γάρ τώ Αγίω Πνεύματι καί ημίν μηδέν πλέον επιτίθεσθαι υμίν βάρος πλήν  τών επάναγκες τούτων, 
29 απέχεσθαι ειδωλοθύτων καί αίματος καί πνικτού καί πορνείας εξ ών διατηρούντες εαυτούς εύ πράξετε. έρρωσθε. 
30 Οι μέν ούν απολυθέντες ήλθον εις Αντιόχειαν, καί συναγαγόντες τό πλήθος επέδωκαν τήν επιστολήν. 
31 αναγνόντες δέ εχάρησαν επί τή παρακλήσει. 
32 Ιούδας τε καί Σίλας, καί αυτοί προφήται όντες, διά λόγου πολλού παρεκάλεσαν τούς αδελφούς καί επεστήριξαν. 
33 ποιήσαντες δέ χρόνον απελύθησαν μετ' ειρήνης από τών αδελφών πρός τούς αποστόλους. 
34 έδοξε δέ τώ Σίλα επιμείναι αυτού. 
35 Παύλος δέ καί Βαρνάβας διέτριβον εν Αντιοχεία διδάσκοντες καί ευαγγελιζόμενοι μετά καί ετέρων πολλών τόν λόγον τού Κυρίου.