ΩΔΗ ΕΝΑΤΗ 
( Λουκά κεφ. α' ) 
Τόν υιόν υμνεί καί Θεόν Μήτηρ κόρη. 
Τήν Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν.

46 Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον 
47 καί ηγαλλίασε τό πνεύμα μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρι μου, 
48 ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού. ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί. 
49 ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός καί άγιον τό όνομα αυτού, 
50 καί τό έλεος αυτού εις γενεάν καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν. 
51 εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών 
52 καθείλε δυνάστας από θρόνων καί ύψωσε ταπεινούς, 
53 πεινώντας ενέπλησεν αγαθών καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς. 
54 αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού μνησθήναι ελέους, 
55 καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ καί τώσπέρματι αυτού έως αιώνος. 
Ο Ζαχαρίας ευλογεί παιδός τόκον. 
68 Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ότι επεσκέψατο καί εποίησε λύτρωσιν τώ λαώ αυτού, 
69 καί ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν εν τώ οίκω Δαυΐδ τού παιδός αυτού, 
70 καθώς ελάλησε διά στόματος τών αγίων, τών απ' αιώνος προφητών αυτού, 
71 σωτηρίαν εξ εχθρών ημών καί εκ χειρός πάντων τών μισούντων ημάς, 
72 ποιήσαι έλεος μετά τών πατέρων ημών καί μνησθήναι διαθήκης αγίας αυτού, 
73 όρκον όν ώμοσε πρός Αβραάμ τόν πατέρα ημών, 
74 τού δούναι ημίν αφόβως, εκ χειρός τών εχθρών ημών ρυσθέντας, 
75 λατρεύειν αυτώ εν οσιότητι καί δικαιοσύνη ενώπιον αυτού πάσας τάς ημέρας τής ζωής ημών. 
76 Καί σύ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού, 
77 τού δούναι γνώσιν σωτηρίας τώ λαώ αυτού εν αφέσει αμαρτιών αυτών, 
78 διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οίς επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους 
79 επιφάναι τοίς εν σκότει καί σκιά θανάτου καθημένοις, τού κατευθύναι τούς πόδας ημών εις οδόν ειρήνης. 

ΩΔΗ ΟΓΔΟΗ
( Δανιήλ κεφ. γ' ) 
Τόν Δεσπότην ύμνησον η κτιστών φύσις.
Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα 
καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας. 

Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον  υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, άγγελοι Κυρίου, ουρανοί Κυρίου τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ύδατα πάντα τά υπεράνω τών ουρανών, πάσαι αι δυνάμεις Κυρίου τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ήλιος καί σελήνη, άστρα τού ουρανού, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάς όμβρος καί δρόσος καί πάντα τά πνεύματα, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πύρ καί καύμα, ψύχος καί καύσων, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, δρόσοι καί νιφετοί, πάγοι καί ψύχος, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάχναι καί χιόνες, αστραπαί καί νεφέλαι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, φώς καί σκότος, νύκτες καί ημέραι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, γή, όρη καί βουνοί, καί πάντα τά φυόμενα εν αυτή, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πηγαί, θάλασσα καί ποταμοί, κήτη, καί πάντα τά κινούμενα εν τοίς ύδασι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάντα τά πετεινά τού ουρανού, τά θηρία, καί πάντα τά κτήνη, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, υιοί τών ανθρώπων, ευλογείτω Ισραήλ, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ιερείς Κυρίου, δούλοι Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πνεύματα καί ψυχαί δικαίων, όσιοι καί ταπεινοί τή καρδία, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία, καί Μισαήλ, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, Απόστολοι, Προφήται καί Μάρτυρες Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν καί  Άγιον Πνεύμα, τόν Κύριον υμνούμεν καί υπερυψούμεν αυτόν εις τούς αιώνας. 
αινούμεν, ευλογούμεν καί προσκυνούμεν τόν Κύριον, υμνούντες καί υπερυψούντες αυτόν εις τούς αιώνας. 

ΩΔΗ ΕΒΔΟΜΗ 
( Δανιήλ κεφ. γ' ) 
Αίνος φλόγα σβέννυσι τών τριών νέων. 
Τών πατέρων καί ημών Θεός, ευλογητός εί. 

2 Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός τών πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας 
3 ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν, καί πάντα τά έργα σου αληθινά, καί ευθείαι αι οδοί σου, καί πάσαι αι κρίσεις σου αληθείς, 
4 καί κρίματα αληθείας εποίησας κατά πάντα, ά επήγαγες ημίν καί επί τήν πόλιν τήν αγίαν τήν τών πατέρων ημών Ιερουσαλήμ, ότι εν αληθεία καί κρίσει επήγαγες ταύτα πάντα διά τάς αμαρτίας ημών. 
5 ότι ημάρτομεν καί ηνομήσαμεν αποστήναι από σου 
6 καί εξημάρτομεν εν πάσι καί τών εντολών σου ουκ ηκούσαμεν ουδέ συνετηρήσαμεν ουδέ εποιήσαμεν καθώς ενετείλω ημίν, ίνα εύ ημίν γένηται. 
7 καί πάντα, όσα επήγαγες ημίν καί πάντα όσα εποίησας ημίν, εν αληθινή κρίσει εποίησας 
8 καί παρέδωκας ημάς εις χείρας εχθρών ανόμων, εχθίστων αποστατών, καί βασιλεί αδίκω καί πονηροτάτω παρά πάσαν τήν γήν. 
9 καί νύν ουκ έστιν ημίν ανοίξαι τό στόμα αισχύνη καί όνειδος εγενήθημεν τοίς δούλοις σου καί τοίς σεβομένοις σε. 
10 μή δή παραδώης ημάς εις τέλος διά τό όνομά σου καί μή διασκεδάσης τήν διαθήκην σου 
11 καί μή αποστήσης τό έλεός σου αφ' ημών διά Αβραάμ τόν ηγαπημένον υπό σού καί διά Ισαάκ τόν δούλόν σου καί Ισραήλ τόν άγιόν σου, 
12 οίς ελάλησας πληθύναι τό σπέρμα αυτών ως τά άστρα τού ουρανού καί ως τήν άμμον τήν παρά τό χείλος τής θαλάσσης. 
13 ότι, δέσποτα, εσμικρύνθημεν παρά πάντα τά έθνη καί εσμεν ταπεινοί εν πάση τή γή σήμερον διά τάς αμαρτίας ημών, 
14 καί ουκ έστιν εν τώ καιρώ τούτω άρχων καί προφήτης καί ηγούμενος, ουδέ ολοκαύτωσις ουδέ θυσία ουδέ προσφορά ουδέ θυμίαμα, ου τόπος τού καρπώσαι ενώπιόν σου καί ευρείν έλεος. 
15 αλλ' εν ψυχή συντετριμμένη καί πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν 
16 ως εν ολοκαυτώμασι κριών καί ταύρων καί ως εν μυριάσιν αρνών πιόνων, ούτω γενέσθω η θυσία ημών ενώπιόν σου σήμερον καί εκτελέσαι όπισθέν σου, ότι ουκ έστιν αισχύνη τοίς πεποιθόσιν επί σέ. 
17 καί νύν εξακολουθούμεν εν όλη καρδία καί φοβούμεθά σε καί ζητούμεν τό πρόσωπόν σου. 
18 μή καταισχύνης ημάς, αλλά ποίησον μεθ' ημών κατά τήν επιείκειάν σου καί κατά τό πλήθος τού ελέους σου 
19 καί εξελού ημάς κατά τά θαυμάσιά σου καί δός δόξαν τώ ονόματί σου, Κύριε. καί εντραπείησαν πάντες οι ενδεικνύμενοι τοίς δούλοις σου κακά 
20 καί καταισχυνθείησαν από πάσης δυναστείας, καί η ισχύς αυτών συντριβείη 
21 καί γνώτωσαν ότι σύ εί Κύριος Θεός μόνος καί ένδοξος εφ' όλην τήν οικουμένην. 
22 Καί ου διέλιπον οι εμβάλλοντες αυτούς υπηρέται τού βασιλέως καίοντες τήν κάμινον νάφθαν καί πίσσαν καί στιππύον καί κληματίδα. 
23 καί διεχείτο η φλόξ επάνω τής καμίνου επί πήχεις τεσσαρακονταεννέα. 
24 καί διώδευσε καί ενεπύρισεν ούς εύρε περί τήν κάμινον τών Χαλδαίων. 
25 ο δέ άγγελος Κυρίου συγκατέβη άμα τοίς περί τόν Αζαρίαν εις τήν κάμινον καί εξετίναξε τήν φλόγα τού πυρός εκ τήςκαμίνου 
26 καί εποίησε τό μέσον τής καμίνου ως πνεύμα δρόσου διασυρίζον, καί ουχ ήψατο αυτών τό καθόλου τό πύρ καί ουκ ελύπησεν ουδέ παρηνώχλησεν αυτοίς. 
27 Τότε οι τρείς ως εξ ενός στόματος ύμνουν καί εδόξαζον τόν Θεόν εν τή καμίνω λέγοντες 
28 Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός τών πατέρων ημών, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας, 
29 καί ευλογημένον τό όνομα τής δόξης σου τό άγιον, τό υπερύμνητον καί υπερυψούμενον εις τούς αιώνας. 
30 ευλογημένος εί εν τώ ναώ τής αγίας δόξης σου, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
31 ευλογημένος εί ο βλέπων αβύσσους, ο καθήμενος επί Χερουβίμ, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
32 ευλογημένος εί ο επί θρόνου δόξης τής βασιλείας, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
33 ευλογημένος εί εν τώ στερεώματι τού ουρανού, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας.

ΩΔΗ ΕΚΤΗ 
( Ιωνά κεφ. β' ) 
Εκ θηρός εκραύγαζεν Ιωνάς, λέγων 
Ως τόν προφήτην Ιωνάν, σώσον ημάς, Κύριε.

3 Εβόησα εν θλίψει μου πρός Κύριον τόν Θεόν μου, καί εισήκουσέ μου εκ κοιλίας άδου κραυγής μου ήκουσας φωνής μου. 
4 απέρριψάς με εις βάθη καρδίας θαλάσσης, καί ποταμοί εκύκλωσάν με πάντες οι μετεωρισμοί σου καί τά κύματά σου επ' εμέ διήλθον. 
5 καγώ είπα απώσμαι εξ οφθαλμών σου άρα προσθήσω τού επιβλέψαι με πρός ναόν τόν άγιόν σου; 
6 περιεχύθη μοι ύδωρ έως ψυχής, άβυσσος εκύκλωσέ με εσχάτη, έδυ η κεφαλή μου εις σχισμάς ορέων. 
7 κατέβην εις γήν, ής οι μοχλόι αυτής κάτοχοι αιώνιοι, καί αναβήτω εκ φθοράς η ζωή μου πρός σέ, Κύριε ο Θεός μου. 
8 εν τώ εκλείπειν απ' εμού τήν ψυχήν μου τού Κυρίου εμνήσθην, καί έλθοι πρός σέ η προσευχή μου εις ναόν τόν άγιόν σου. 
9 φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή έλεον αυτών εγκατέλιπον. 
10 εγώ δέ μετά φωνής αινέσεως καί εξομολογήσεως θύσω σοι όσα ηυξάμην αποδώσω σοι εις σωτηρίαν μου τώ Κυρίω. 

ΩΔΗ ΠΕΜΠΤΗ
( Ησαΐου κεφ. κς' )
Ησαΐου πρόρρησις, ευχή τό πλέον. 
Κύριε, ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν.

9 Εκ νυκτός ορθρίζει τό πνεύμα μου πρός σέ, ο Θεός, διότι φώς τά προστάγματά σου επί τής γής δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί τής γής. 
10 πέπαυται γάρ ο ασεβής πάς ός ου μή μάθη δικαιοσύνην επί τής γής, αλήθειαν ου μή ποιήσει αρθήτω ο ασεβής, ίνα μή ίδη τήν δόξαν Κυρίου. 
11 Κύριε, υψηλός σου ο βραχίων, καί ουκ ήδεισαν, γνόντες δέ αισχυνθήτωσαν ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον, καί νύν πύρ τούς υπεναντίους έδεται. 
12 Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν πάντα γάρ απέδωκας ημίν. 
13 Κύριε ο Θεός ημών, κτήσαι ημάς Κύριε, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. 
14 οι δέ νεκροί ζωήν ου μή ίδωσιν, ουδέ ιατροί ου μή αναστήσουσι διά τούτο επήγαγες καί απώλεσας καί ήρας πάν άρσεν αυτών. 
15 πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοίς ενδόξοις τής γής. 
16 Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν σου, εν θλίψει μικρά η παιδεία σου ημίν. 
17 καί ως η ωδίνουσα εγγίζει τού τεκείν καί επί τή ωδίνι αυτής εκέκραξεν ούτως εγενήθημεν τώ αγαπητώ σου. 
18 διά τόν φόβον σου, Κύριε, εν γαστρί ελάβομεν καί ωδινήσαμεν καί ετέκομεν πνεύμα σωτηρίας ό εποιήσαμεν επί τής γής. ου πεσούμεθα, αλλά πεσούνται πάντες οι ενοικούντες επί τής γής. 
19 αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί ευφρανθήσονται οι εν τή γή η γάρ δρόσος η παρά σού ίαμα αυτοίς εστιν, η δέ γή τών ασεβών πεσείται. 
20 βάδιζε, λαός μου, είσελθε εις τό ταμιείόν σου, απόκλεισον τήν θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως άν παρέλθη η οργή Κυρίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'

Τά εν τώ κεφαλαίω τούτω μέχρι τού στίχου 13 εθεωρήθησαν ως αναφερόμενα εις ομαδικήν επιστροφήν τού Ισραήλ. Η καταμέτρησις τού ναού τού εν τή πόλει τή αγία, <<ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα καί Αίγυπτος, όπου καί ο Κύριος εσταυρώθη>>, καθώς καί τό ότι εν τή πλατεία τής πόλεως ταύτης εξετέθησαν τά πτώματα τών δύο μαρτύρων, αναφέρονται εις γεγονότα προδήλως πρός τήν Ιερουσαλήμ καί τήν ζωήν τού ιουδαϊκού λαού σχετιζόμενα. Καί τό ότι μέν η αυλή η έξωθεν τού ναού δέν καταμετρείται υπό τού Ιωάννου, η δέ πόλις παραδίδεται εις καταπάτησιν τών εθνών, εξελήφθησαν ως υποδηλούντα, ότι μεγάλη μερίς τού ιουδαϊκού λαού πεισμόνως εμμένουσα εν τή απιστία θ' αρνηθή καί αυτήν τήν πρός τόν Θεόν πίστιν συζώσα μετά τών εθνών καί αφομοιουμένη πρός αυτά. Άλλη όμως μερίς, ήν εκπροσωπεί η καταμέτρησις τού κυρίως ναού, θά επιστραφή εις Χριστόν. Οι δύο μάρτυρες είναι κήρυκες ένθεοι τού ευαγγελίου εκ τών κόλπων τού λαού τούτου εξανατέλλοντες, όμοιοι πρός τόν Ηλίαν καί Μωϋσήν. Τόν θάνατον αυτών εκδικείται σκληρώς ο Θεός. Η δέ ανάστασις αυτών αναφέρεται άραγε εις υπερφυσικήν ενέργειαν, αποδίδουσαν εις αυτούς τήν ζωήν ή αποτελεί σύμβολον δηλούν, ότι τό έργον τών δύο τούτων μαρτύρων θά αναληφθή υπ' άλλων ομοίων κατά πάντα πρός αυτούς μαρτυρικών προσώπων, εν οίς οι προηγηθέντες δύο μαρτυρικοί τύποι οιονεί θά αναζήσωσι; Κλίνομεν υπέρ τής δευτέρας εκδοχής. Εις τούς στίχους 15-19 περιγράφεται τό έβδομον σάλπισμα, καί προαναγγέλλεται ο τελικός θρίαμβος τής βασιλείας τού Θεού από τού επικειμένου αγώνος πρός τόν Αντίχριστον.

Καί εδόθη μοι κάλαμος όμοιος ράβδω, λέγων έγειρε καί μέτρησον τόν ναόν τού Θεού καί τό θυσιαστήριον καί τούς προσκυνούντας εν αυτώ 
2 καί τήν αυλήν τήν έξωθεν τού ναού έκβαλε έξω καί μή αυτήν μετρήσης, ότι εδόθη τοίς έθνεσι, καί τήν πόλιν τήν αγίαν πατήσουσι μήνας τεσσαράκοντα δύο. 
3 καί δώσω τοίς δυσί μάρτυσί μου, καί προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. 
4 ούτοί εισιν αι δύο ελαίαι καί αι δύο λυχνίαι αι ενώπιον τού Κυρίου τής γής εστώσαι. 
5 καί εί τις αυτούς θέλει αδικήσαι, πύρ εκπορεύεται εκ τού στόματος αυτών καί κατεσθίει τούς εχθρούς αυτών καί εί τις θέλει αυτούς αδικήσαι, ούτω δεί αυτόν αποκτανθήναι. 
6 ούτοι έχουσιν εξουσίαν τόν ουρανόν κλείσαι, ίνα μή υετός βρέχη τάς ημέρας τής προφητείας αυτών, καί εξουσίαν έχουσιν επί τών υδάτων στρέφειν αυτά εις αίμα καί πατάξαι τήν γήν εν πάση πληγή, οσάκις εάν θελήσωσι. 
7 καί όταν τελέσωσι τήν μαρτυρίαν αυτών, τό θηρίον τό αναβαίνον εκ τής αβύσσου ποιήσει  μετ' αυτών πόλεμον καί νικήσει αυτούς καί αποκτενεί αυτούς. 
8 καί τό πτώμα αυτών επί τής πλατείας τής πόλεως τής μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα καί Αίγυπτος, όπου καί ο Κύριος αυτών εσταυρώθη. 
9 καί βλέπουσιν εκ τών λαών καί φυλών καί γλωσσών καί εθνών τό πτώμα αυτών ημέρας τρείς καί ήμισυ, καί τά πτώματα αυτών ουκ αφήσουσι τεθήναι εις μνήμα. 
10 καί οι κατοικούντες επί τής γής χαίρουσιν επ' αυτοίς, καί ευφρανθήσονται καί δώρα πέμψουσιν αλλήλοις, ότι ούτοι οι δύο προφήται εβασάνισαν τούς κατοικούντας επί τής γής. 
11 καί μετά τάς τρείς ημέρας καί ήμισυ, πνεύμα ζωής εκ τού Θεού εισήλθεν εις αυτούς, καί έστησαν επί τούς πόδας αυτών, καί φόβος μέγας επέπεσεν επί τούς θεωρούντας αυτούς. 
12 καί ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ τού ουρανού λέγουσαν αυτοίς ανάβητε ώδε. καί ανέβησαν εις τόν ουρανόν εν τή νεφέλη, καί εθεώρησαν αυτούς οι εχθροί αυτών. 
13 Καί εν εκείνη τή ημέρα εγένετο σεισμός μέγας, καί τό δέκατον τής πόλεως έπεσε, καί απεκτάνθησαν εν τώ σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά, καί οι λοιποί έμφοβοι εγένοντο καί έδωκαν δόξαν τώ Θεώ τού ουρανού. 
14 Η ουαί η δευτέρα απήλθεν η ουαί η τρίτη ιδού έρχεται ταχύ. 
15 Καί ο έβδομος άγγελος εσάλπισε καί εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τώ ουρανώ λέγουσαι εγένετο η βασιλεία τού κόσμου τού Κυρίου ημών καί τού Χριστού αυτού, καί βασιλεύσει εις τούς αιώνας τών αιώνων. 
16 καί οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι οι ενώπιον τού θρόνου τού Θεού, οι κάθηνται επί τούς θρόνους αυτών, έπεσαν επί τά πρόσωπα αυτών καί προσεκύνησαν τώ Θεώ 
17 λέγοντες ευχαριστούμέν σοι, Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ών καί ο ήν καί ο ερχόμενος, ότι είληφας τήν δύναμίν σου τήν μεγάλην καί εβασίλευσας, 
18 καί τά έθνη ωργίσθησαν, καί ήλθεν η οργή σου καί ο καιρός τών εθνών κριθήναι καί δούναι τόν μισθόν τοίς δούλοις σου τοίς προφήταις καί τοίς αγίοις τοίς φοβουμένοις τό όνομα σου, τοίς μικροίς καί τοίς μεγάλοις, καί διαφθείραι τούς διαφθείραντας τήν γήν. 
19 Καί ηνοίγη ο ναός τού Θεού ο εν τώ ουρανώ, καί ώφθη η κιβωτός τής διαθήκης Κυρίου εν τώ ναώ αυτού, καί εγένοντο αστραπαί καί φωναί καί βρονταί καί σεισμός καί χάλαζα μεγάλη. 

ΩΔΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
( Αββακούμ κεφ. γ' ) 
Τήν τού Λόγου κένωσιν, Αββακούμ, φράσον. 
Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

1 Κύριε, εισακήκοα τήν ακοήν σου καί εφοβήθην 
2 Κύριε, κατενόησα τά έργα σου καί εξέστην. εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση, εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, εν τώ ταραχθήναι τήν ψυχήν μου εν οργή ελέους μνησθήση. 
3 ο Θεός από Θαιμάν ήξει, καί ο άγιος εξ όρους κατασκίου δασέος. εκάλυψεν ουρανούς η αρετή αυτού, καί αινέσεως αυτού πλήρης η γή. 
4 καί φέγγος αυτού ως φώς έσται, κέρατα εν χερσίν αυτού, καί έθετο αγάπησιν κραταιάν ισχύος αυτού. 
5 πρό προσώπου αυτού πορεύσεται λόγος, καί εξελεύσεται εις παιδείαν κατά πόδας αυτού. 
6 έστη, καί εσαλεύθη η γή επέβλεψε, καί ετάκη έθνη. διεθρύβη τά όρη βία, ετάκησαν βουνοί αιώνιοι. 
7 πορείας αιωνίας αυτού αντί κόπων είδον σκηνώματα Αιθιόπων πτοηθήσονται καί αι σκηναί γής Μαδιάμ. 
8 μή εν ποταμοίς ωργίσθης, Κύριε, ή εν ποταμοίς ο θυμός σου; ή εν θαλάσση τό όρμημά σου; ότι επιβήση επί τούς ίππους σου, καί η ιππασία σου σωτηρία. 
9 εντείνων εντενείς τό τόξον σου επί σκήπτρα, λέγει Κύριος. ποταμών ραγήσεται γή. 
10 όψονταί σε καί ωδινήσουσι λαοί. σκορπίζων ύδατα πορείας αυτού έδωκεν η άβυσσος φωνήν αυτής, ύψος φαντασίας αυτής. 
11 επήρθη ο ήλιος, καί η σελήνη έστη εν τή τάξει αυτής εις φώς βολίδες σου πορεύσονται, εις φέγγος αστραπής όπλων σου. 
12 εν απειλή ολιγώσεις γήν καί εν θυμώ πατάξεις έθνη. 
13 εξήλθες εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας έβαλες εις κεφαλάς ανόμων θάνατον, εξήγειρας δεσμούς έως τραχήλου. 
14 διέκοψας εν εκστάσει κεφαλάς δυναστών, σεισθήσονται εν αυτή διανοίξουσι χαλινούς αυτών ως εσθίων πτωχός λάθρα. 
15 καί επεβίβασας εις θάλασσαν τούς ίππους σου ταράσσοντας ύδατα πολλά. 
16 εφυλαξάμην, καί επτοήθη η καρδία μου από φωνής προσευχής χειλέων μου, καί εισήλθε τρόμος εις τά οστά μου, καί υποκάτωθέν μου εταράχθη η ισχύς μου. αναπαύσομαι εν ημέρα θλίψεώς μου τού αναβήναι εις λαόν παροικίας μου. 
17 διότι συκή ου καρποφορήσει, καί ουκ έσται γενήματα εν ταίς αμπέλοις ψεύσεται έργον ελαίας, καί τά πεδία ου ποιήσει βρώσιν εξέλιπον από βρώσεως πρόβατα, καί ουχ υπάρχουσι βόες επί φάτναις. 
18 εγώ δέ εν τώ Κυρίω αγαλλιάσομαι, χαρήσομαι επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου. 
19 Κύριος ο Θεός δύναμίς μου καί τάξει τούς πόδας μου εις συντέλειαν επί τά υψηλά επιβιβά με τού νικήσαί με εν τή ωδή αυτού. 

ΩΔΗ ΤΡΙΤΗ
( Α' Βασιλειών κεφ. β' )
Θεόν γεραίρει στείρα τίκτουσα ξένως. 
Άγιος εί, Κύριε, καί σέ υμνεί τό πνεύμα μου. 

1 Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου επλατύνθη επ' εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρία σου. 
2 ότι ουκ έστιν άγιος ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος ως ο Θεός ημών ουκ έστιν άγιος πλήν σου. 
3 μή καυχάσθε καί μή λαλείτε υψηλά, μή εξελθέτω μεγαλορρημοσύμη εκ τού στόματος υμών, ότι Θεός γνώσεως Κύριος καί Θεός ετοιμάζων επιτηδεύματα αυτού. 
4 τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν 
5 πλήρεις άρτων ηλαττώθησαν, καί οι πεινώντες παρήκαν γήν ότι στείρα έτεκεν επτά, καί η πολλή εν τέκνοις ησθένησε. 
6 Κύριος θανατοί καί ζωογονεί, κατάγει εις άδου καί ανάγει 
7 Κύριος πτωχίζει καί πλουτίζει ταπεινοί καί ανυψοί. 
8 ανιστά από γής πένητα καί από κοπρίας εγείρει πτωχόν τού καθίσαι αυτόν μετά δυναστών λαού καί θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς. 
9 διδούς ευχήν τώ ευχομένω καί ευλόγησεν έτη δικαίου ότι ουκ εν ισχύι δυνατός ανήρ, 
10 Κύριος ασθενή ποιήσει αντίδικον αυτού, Κύριος άγιος μή καυχάσθω ο φρόνιμος εν τή φρονήσει αυτού, καί μή καυχάσθω ο δυνατός εν τή δυνάμει αυτού, καί μή καυχάσθω ο πλούσιος εν τώ πλούτω αυτού, αλλ' εν τούτω καυχάσθω ο καυχώμενος, συνιείν καί γινώσκειν τόν Κύριον καί ποιείν κρίμα καί δικαιοσύνην εν μέσω τής γής. Κύριος ανέβη εις ουρανούς καί εβρόντησεν, αυτός κρινεί άκρα γής δίκαιος ών καί δίδωσιν ισχύν τοίς βασιλεύσιν ημών καί υψώσει κέρας χριστού αυτού. 

ΩΔΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

( Δευτερονομίου κεφ. λβ' )
Νόμου γραφέντος, αύθις ωδή Μωσέως. )

1 Πρόσεχε, ουρανέ, καί λαλήσω, καί ακουέτω η γή ρήματα εκ στόματος μου. 
2 προσδοκάσθω ως υετός τό απόφθεγμά μου, καί καταβήτω ως δρόσος τά ρήματά μου, ωσεί όμβρος επ' άγρωστιν καί ωσεί νιφετός επί χόρτον. 
3 ότι τό όνομα Κυρίου εκάλεσα δότε μεγαλωσύνην τώ Θεώ ημών. 
4 Θεός, αληθινά τά έργα αυτού, καί πάσαι αι οδοί αυτού κρίσεις Θεός πιστός, καί ουκ έστιν αδικία, δίκαιος καί όσιος Κύριος. 
5 ημάρτοσαν ουκ αυτώ τέκνα μωμητά, γενεά σκολιά καί διεστραμμένη. 
6 ταύτα Κυρίω ανταποδίδοτε; ούτω λαός μωρός καί ουχί σοφός; ουκ αυτός ούτός σου πατήρ εκτήσατό σε καί εποίησέ σε καί έπλασέ σε; 
7 μνήσθητε ημέρας αιώνος, σύνετε έτη γενεάς γενεών επερώτησον τόν πατέρα σου, καί αναγγελεί σοι, τούς πρεσβυτέρους σου, καί ερούσί σοι. 
8 ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος έθνη, ως διέσπειρεν υιούς Αδάμ, έστησεν όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων Θεού, 
9 καί εγενήθη μερίς Κυρίου λαός αυτού Ιακώβ, σχοίνισμα κληρονομίας αυτού Ισραήλ. 
10 αυτάρκησεν αυτόν εν γή ερήμω, εν δίψει καύματος εν γή ανύδρω εκύκλωσεν αυτόν καί επαίδευσεν αυτόν καί διεφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού, 
11 ως αετός σκεπάσαι νοσσιάν αυτού καί επί τοίς νοοσσοίς αυτού επεπόθησε, διείς τάς πτέρυγας αυτού εδέξατο αυτούς καί ανέλαβεν αυτούς επί τών μεταφρένων αυτού. 
12 Κύριος μόνος ήγεν αυτούς, καί ουκ ήν μετ' αυτών θεός αλλότριος. 
13 ανεβίβασεν αυτούς επί τήν ισχύν τής γής, εψώμισεν αυτούς γενήματα αγρών εθήλασαν μέλι εκ πέτρας καί έλαιον εκ στερεάς πέτρας, 
14 βούτυρον βοών καί γάλα προβάτων μετά στέατος αρνών καί κριών, υιών ταύρων καί τράγων, μετά στέατος νεφρών πυρού, καί αίμα σταφυλής έπιον οίνον. 
15 καί έφαγεν Ιακώβ καί ενεπλήσθη, καί απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη καί εγκατέλιπε τόν Θεόν τόν ποιήσαντα αυτόν καί απέστη από Θεού σωτήρος αυτού. 
16 παρώξυνάν με επ' αλλοτρίοις, εν βδελύγμασιν αυτών παρεπίκρανάν με 
17 έθυσαν δαιμονίοις καί ου Θεώ, θεοίς, οίς ουκ ήδεισαν καινοί καί πρόσφατοι ήκασιν, ούς ουκ ήδεισαν οι πατέρες αυτών. 
18 Θεόν τόν γεννήσαντά σε εγκατέλιπες καί επελάθου Θεού τού τρέφοντός σε. 
19 καί είδε Κύριος καί εζήλωσε καί παρωξύνθη δι' οργήν υιών αυτού καί θυγατέρων 
20 καί είπεν αποστρέψω τό πρόσωπόν μου απ' αυτών καί δείξω τί έσται αυτοίς επ' εσχάτων ημερών ότι γενεά εξεστραμμένη εστίν, υιοί, οίς ουκ έστι πίστις εν αυτοίς. 
21 αυτοί παρεζήλωσάν με επ' ου θεώ, παρώξυνάν με εν τοίς ειδώλοις αυτών καγώ παραζηλώσω αυτούς επ' ουκ έθνει, επί έθνει ασυνέτω παροργιώ αυτούς. 
22 ότι πύρ εκκέκαυται εκ τού θυμού μου, καυθήσεται έως άδου κάτω, καταφάγεται γήν καί τά θεμέλια ορέων. 
23 συνάξω εις αυτούς κακά καί τά βέλη μου συντελέσω εις αυτούς. 
24 τηκόμενοι λιμώ καί βρώσει ορνέων καί οπισθότονος ανίατος οδόντας θηρίων εξαποστελώ εις αυτούς μετά θυμού συρόντων επί τής γής. 
25 έξωθεν ατεκνώσει αυτούς μάχαιρα καί εκ τών ταμιείων φόβος νεανίσκος σύν παρθένω, θηλάζων μετά καθεστηκότος πρεσβύτου. 
26 είπα διασπερώ αυτούς, παύσω δέ εξ ανθρώπων τό μνημόσυνον αυτών, 
27 ει μή δι οργήν εχθρών, ίνα μή μακροχρονίσωσιν, ίνα μή συνεπιθώνται οι υπεναντίοι, μή είπωσιν η χείρ ημών η υψηλή, καί ουχί Κύριος εποίησε ταύτα πάντα. 
28 ότι έθνος απολωλεκός βουλήν εστι, καί ουκ έστιν εν αυτοίς επιστήμη. 
29 ουκ εφρόνησαν συνιέναι ταύτα καταδεξάσθωσαν εις τόν επιόντα χρόνον. 
30 πώς διώξεται είς χιλίους καί δύο μετακινήσουσι μυριάδας, ει μή ο Θεός απέδοτο αυτούς καί Κύριος παρέδωκεν αυτούς; 
31 ότι ουκ εισίν ως ο Θεός ημών οι θεοί αυτών οι δέ εχθροί ημών ανόητοι. 
32 εκ γάρ αμπέλου Σοδόμων η άμπελος αυτών, καί η κληματίς αυτών εκ Γομόρρας η σταφυλή αυτών σταφυλή χολής, βότρυς πικρίας αυτοίς 
33 θυμός δρακόντων ο οίνος αυτών καί θυμός ασπίδων ανίατος. 
34 ουκ ιδού ταύτα συνήκται παρ' εμοί καί εσφράγισται εν τοίς θησαυροίς μου; 
35 εν ημέρα εκδικήσεως ανταποδώσω, εν καιρώ, όταν σφαλή ο πούς αυτών ότι εγγύς ημέρα απωλείας αυτοίς, καί πάρεστιν έτοιμα υμίν. 
36 ότι κρινεί Κύριος τόν λαόν αυτού καί επί τοίς δούλοις αυτού παρακληθήσεται είδε γάρ  παραλελυμένους αυτούς καί εκλελοιπότας εν επαγωγή καί παρειμένους. 
37 καί είπε Κύριος πού εισιν οι θεοί αυτών, εφ' οίς επεποίθεισαν επ' αυτοίς; 
38 ών τό στέαρ τών θυσιών αυτών ησθίετε καί επίνετε τόν οίνον τών σπονδών αυτών; αναστήτωσαν καί βοηθησάτωσαν υμίν καί γενηθήτωσαν υμίν σκεπασταί. 
39 ίδετε ίδετε ότι εγώ ειμι, καί ουκ έστι Θεός πλήν εμού εγώ αποκτενώ καί ζήν ποιήσω, πατάξω καγώ ιάσομαι, καί ουκ έστιν ός εξελείται εκ τών χειρών μου. 
40 ότι αρώ εις τόν ουρανόν τήν χείρά μου καί ομούμαι τή δεξιά μου καί ερώ ζώ εγώ εις τόν αιώνα, 
41 ότι παροξυνώ ως αστραπήν τήν μάχαιράν μου, καί ανθέξεται κρίματος η χείρ μου, καί αποδώσω δίκην τοίς εχθροίς καί τοίς μισούσί με ανταποδώσω 
42 μεθύσω τά βέλη μου αφ' αίματος, καί η μάχαιρά μου φάγεται κρέα, αφ' αίματος τραυματιών καί αιχμαλωσίας, από κεφαλής αρχόντων εχθρών. 
43 ευφράνθητε, ουρανοί, άμα αυτώ, καί προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι Θεού ευφράνθητε, έθνη μετά τού λαού αυτού, καί ενισχυσάτωσαν αυτώ πάντες υιοί Θεού ότι τό αίμα τών υιών αυτού εκδικάται, καί εκδικήσει καί ανταποδώσει δίκην τοίς εχθροίς καί τοίς μισούσιν ανταποδώσει, καί εκκαθαριεί Κύριος τήν γήν τού λαού αυτού. 

ΑΙ ΕΝΝΕΑ ΩΔΑΙ

ΑΙ ΕΝΝΕΑ ΩΔΑΙ

ΩΔΗ ΠΡΩΤΗ

( Εξόδου κεφ. ιε' )

Άρδην βυθίσας Φαραώ, Μωσής λέγει 

Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται. 

1 Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται ίππον καί αναβάτην έρριψεν εις θάλασσαν. 

2 βοηθός καί σκεπαστής εγένετό μοι εις σωτηρίαν ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν, Θεός τού πατρός μου, καί υψώσω αυτόν. 

3 Κύριος συντρίβων πολέμους, Κύριος όνομα αυτώ. 

4 άρματα Φαραώ καί τήν δύναμιν αυτού έρριψεν εις θάλασσαν, επιλέκτους αναβάτας τριστάτας κατεπόντισεν εν ερυθρά θαλάσση, 

5 πόντω εκάλυψεν αυτούς, κατέδυσαν εις βυθόν ωσεί λίθος. 

6 η δεξιά σου, Κύριε, δεδόξασται εν ισχύι η δεξιά σου χείρ, Κύριε, έθραυσεν εχθρούς. 

7 καί τώ πλήθει τής δόξης σου συνέτριψας τούς υπεναντίους απέστειλας τήν οργήν σου καί κατέφαγεν αυτούς ως καλάμην. 

8 καί διά πνεύματος τού θυμού σου διέστη τό ύδωρ επάγη ωσεί τείχος τά ύδατα, επάγη τά κύματα εν μέσω τής θαλάσσης. 

9 είπεν ο εχθρός, διώξας καταλήψομαι, μεριώ σκύλα, εμπλήσω ψυχήν μου, ανελώ τή μαχαίρα μου, κυριεύσει η χείρ μου. 

10 απέστειλας τό πνεύμα σου, εκάλυψεν αυτούς θάλασσα έδυσαν ωσεί μόλιβος εν ύδατι σφοδρώ. 

11 τίς όμοιός σοι εν θεοίς, Κύριε; τίς όμοιός σοι, δεδοξασμένος εν αγίοις, θαυμαστός εν δόξαις, ποιών τέρατα; 

12 εξέτεινας τήν δεξιάν σου, κατέπιεν αυτούς γή. 

13 ωδήγησας τή δικαιοσύνη σου τόν λαόν σου τούτον, όν ελυτρώσω, παρεκάλεσας τή ισχύι σου εις κατάλυμα άγιόν σου. 

14 ήκουσαν έθνη καί ωργίσθησαν ωδίνες έλαβον κατοικούντας Φυλιστιείμ. 

15 τότε έσπευσαν ηγεμόνες Εδώμ καί άρχοντες Μωαβιτών, έλαβεν αυτούς τρόμος, ετάκησαν πάντες οι κατοικούντες Χαναάν. 

16 επιπέσοι επ' αυτούς τρόμος καί φόβος, μεγέθει βραχίονός σου απολιθωθήτωσαν, έως άν παρέλθη ο λαός σου, Κύριε, έως άν παρέλθη ο λαός σου ούτος, όν εκτήσω. 

17 εισαγαγών καταφύτευσον αυτούς εις όρος κληρονομίας σου, εις  έτοιμον κατοικητήριόν σου, ό κατηρτίσω, Κύριε, αγίασμα, Κύριε, ό ητοίμασαν αι χείρές σου. 

18 Κύριος βασιλεύων τόν αιώνα καί επ' αιώνα καί έτι. 

19 ότι εισήλθεν ίππος Φαραώ σύν άρμασι καί αναβάταις εις θάλασσαν, καί επήγαγεν επ' αυτούς Κύριος τό ύδωρ τής θαλάσσης οι δέ υιοί Ισραήλ επορεύθησαν διά ξηράς εν μέσω τής θαλάσσης. 

ΕΥΧΑΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

 Πρό τού γεύματος


Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου 
ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, 
ως εν ουρανώ καί επί τής γής τόν άρτον ημών τόν επιούσιον 
δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως 
καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης 
ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσι ημάς από τού πονήρου.


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν καί τήν πόσιν τών 
δούλων σου, ότι Άγιος εί, πάντοτε, νύν, καί αεί, 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Εις τό τέλος τού γεύματος 


Ευχαριστούμεν σοι, Χριστέ ο Θεός ημών, ότι ενέπλησας ημάς 
τών επιγείων σου αγαθών μή στερήσης ημάς καί τής επουρανίου 
σου βασιλείας αλλ' ως εν μέσω τών μαθητών σου παρεγένου, 
Σωτήρ, τήν ειρήνην διδούς αυτοίς, ελθέ καί μεθ' ημών καί σώσον ημάς.


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Ευλογητός ο Θεός, ο ελεών καί τρέφων ημάς εκ τών αυτού
πλουσίων δωρεών, τή αυτού χάριτι καί φιλανθρωπία πάντοτε, 
νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Πρό τού δείπνου 


Φάγονται πένητες καί εμπλησθήσονται καί αινέσουσι Κύριον 
οι εκζητούντες αυτόν ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος. 


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν καί τήν πόσιν τών 
δούλων σου, ότι Άγιος εί, πάντοτε, νύν, καί αεί, 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Εις τό τέλος τού δείπνου 


Εύρανας ημάς, Κύριε, εν τοίς ποιήμασί σου, καί εν τοίς έργοις τών
χειρών σου ηγαλλιασάμεθα. Εσημειώθη εφ' ημάς τό φώς τού 
προσώπου σου, Κύριε. Έδωκας ευφροσύνην εις τάς καρδίας ημών 
από καρπού σίτου, οίνου καί ελαίου ενεπλήσθημεν εν ειρήνη επί 
τό αυτό κοιμηθησόμεθα καί υπνώσομεν ότι σύ, Κύριε, κατά μόνας 
επ' ελπίδι κατώκησας ημάς. 


 Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Ευλογητός ο Θεός, ο ελεών καί τρέφων ημάς εκ νεότητος ημών 
ο διδούς τροφήν πάση σαρκί, πλήρωσον χαράς καί ευφροσύνης 
τάς καρδίας ημών ίνα πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες, 
περισσεύωμεν εις πάν έργον αγαθόν, εν Χριστώ Ιησού ημών 
μεθ' ού σοι δόξα πρέπει, κράτος, τιμή καί προσκύνησις σύν 
τώ Αγίω Πνεύματι, εις τούς αιώνας. Αμήν. 

( Ευχή πρό τού φαγητού εις τήν κατ' οίκον ευωχίαν 
( από αρχαία ευχολόγια )


Ο Θεός, ο πάσης ευφροσύνης καί χαράς χορηγός, ο χαρισάμενος ημίν άρτον στηρίζοντα καί οίνον ευφραίνοντα δός ημίν γενέσθαι τήν ετοιμασθείσαν βρώσιν παρά τής σής αγαθότητος, μή εις σαρκός επανάστασιν ή ψυχής διάλυσιν ή λήθην τών σωτηρίων σου εντολών, αλλ' εις αφορμήν ευχαριστίας, εις υπόθεσιν δοξολογίας, εις έπαινον καί δόξαν τής πολυϋμνήτου σου μεγαλειότητος ίνα τών παρόντων μεταλαμβάνοντες καί τής αιωνίου τρυφής αξιωθώμεν. 


Ευχή εις τό τέλος τού φαγητού
( από αρχαία ευχολόγια ) 


Σοί τώ αληθινώ καί φιλανθρώπω Θεώ ημείς οι αμαρτωλοί καί ανάξιοι δούλοι σου, εμπλησθέντες τών πλουσίων σου αγαθών, ευχαριστίαν προσάγομεν καί δεόμεθά σου, Δέσποτα, σύν τοίς επιγείοις σου αγαθοίς καί τών επουρανίων σου δωρεών μετόχους ημάς ανάδειξον, πρεσβείαις τής αχράντου μητρός σου καί πάντων τών αγίων σου. )

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'

Όπως μεταξύ τής έκτης καί εβδόμης σφραγίδος, ούτω καί μεταξύ τής έκτης καί εβδόμης σάλπιγγος παρεμβάλλεται επεισόδιον αναφερόμενον πιθανώτατα εις τήν τύχην τού Ισραήλ κατά τήν επικειμένην μετά τό έβδομον σάλπισμα κρίσιν. Άγγελος εξ ουρανού εκπροσωπών τόν Υιόν τού ανθρώπου, ως διαπιστούται εκ τής διαπρεπούς εμφανίσεως αυτού, προαναγγέλων τόν εντός ολίγου τελικόν αγώνα εγχειρίζει εις τόν Ιωάννην μικρόν βιβλίον, ίνα καταφάγη αυτό, σύμβολον τής πλήρους προσοικειώσεως καί κατανοήσεως τού περιεχομένου τού βιβλίου. Συντασσόμεθα υπέρ τής γνώμης, ότι τό βιβλίον ασχολείται μέ τήν επιστροφήν τού Ισραήλ, ούτινος η ιστορία, ως εξ αρχής τής εθνικής του συγκροτήσεως καί άχρι τού νύν χωρισθείσα τής ιστορίας τού λοιπού κόσμου, προσφυώς ενταύθα παρουσιάζεται ως βιβλιαρίδιον εν τώ μεγάλω βιβλίω εις χείρας τού Αρνίου περιλαμβανόμενον. Εφ' όσον δέ η εβδόμη σάλπιγξ αποτελεί τήν συνέχειαν τών εν τώ μεγάλω βιβλίω έξ σαλπισμάτων, τό περιεχόμενον τού βιβλιαριδίου τούτου πιθανώτερον μάς φαίνεται νά εκτείνεται μέχρι τού κεφαλαιου ια' 15, οπόθεν άρχεται η εξιστόρησις τών κατά τό έβδομον σάλπισμα. Γλυκύ εις τήν γεύσιν τούτο, ως προαναγγέλλον τήν ευφρόσυνον επιστροφήν εις Χριστόν μεγάλης μερίδος Ιουδαίων - αι προηγουμένως σφραγισθείσαι 144.000 Ιουδαίων κατά τήν περίοδον αυτήν επιστρέφουσι - παρουσιάζεται ακολούθως πικρόν λόγω τών επακολουθησόντων εις τήν επιστροφήν ταύτην δεινών, πιθανώς καί εκ τού φανατισμού τών πεισμόνως εν τή απιστία παραμεινάντων Ιουδαίων.


Καί είδον άλλον άγγελον ισχυρόν καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, περιβεβλημένον νεφέλην, καί η ίρις επί τής κεφαλής αυτού, καί τό πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, καί οι πόδες αυτού ως στύλοι πυρός, 
2 καί έχων εν τή χειρί αυτού βιβλίον ανεωγμένον. καί έθηκε τόν πόδα αυτού τόν δεξιόν επί τής θαλάσσης, τόν δέ ευώνυμον επί τής γής, 
3 καί έκραξε φωνή μεγάλη ώσπερ λέων μυκάται. καί ότε έκραξεν, ελάλησαν αι επτά βρονταί τάς εαυτών φωνάς. 
4 καί ότε ελάλησαν αι επτά βρονταί, έμελλον γράφειν καί ήκουσα φωνήν εκ τού ουρανού λέγουσαν σφράγισον ά ελάλησαν αι επτά βρονταί, καί μή αυτά γράψης. 
5 καί ο άγγελος, όν είδον εστώτα επί τής θαλάσσης καί επί τής γής, ήρε τήν χείρα αυτού τήν δεξιάν εις τόν ουρανόν 
6 καί ώμοσεν εν τώ ζώντι εις τούς αιώνας τών αιώνων, ός έκτισε τόν ουρανόν καί τά εν αυτώ καί τήν γήν καί τά εν αυτή καί τήν θάλασσαν καί τά εν αυτή, ότι χρόνος ουκέτι έσται, 
7 αλλ' εν ταίς ημέραις τής φωνής τού εβδόμου αγγέλου, όταν μέλλη σαλπίζειν, καί ετελέσθη τό μυστήριον τού Θεού, ως ευηγγέλισε τούς δούλους αυτού τούς προφήτας. 
8 Καί η φωνή ήν ήκουσα εκ τού ουρανού, πάλιν λαλούσα μετ' εμού καί λέγουσα ύπαγε λάβε τό βιβλιδάριον τό ανεωγμένον εν τή χειρί τού αγγέλου τού εστώτος επί τής θαλάσσης καί επί τής γής. 
9 καί απήλθα πρός τόν άγγελον, λέγων αυτώ δούναί μοι τό βιβλιδάριον. καί λέγοι μοι λάβε καί κατάφαγε αυτό, καί πικρανεί σου τήν κοιλίαν, αλλ' εν τώ στόματί σου έσται γλυκύ ως μέλι. 
10 καί έλαβον τό βιβλίον εκ τής χειρός τού αγγέλου καί κατέφαγον αυτό, καί ήν εν τώ στόματί μου ως μέλι γλυκύ καί ότε έφαγον αυτό, επικράνθη η κοιλία μου. 
11 καί λέγουσί μοι δεί σε πάλιν προφητεύσαι επί λαοίς καί έθνεσι καί γλώσσαις καί βασιλεύσι πολλοίς.