Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΠΕΜΠΤΗ


Προκείμενον. Ήχος πλ. β'. Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου καί

ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου.

( Ψ. 27, 9 )


Στίχ. Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι, ο Θεός μου.

( Ψ. 27, 1 ).


Πρός Κορινθίους Β' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( δ' 6 -15 )


Αδελφοί, ο Θεός Ο ειπών εκ σκότους φώς λάμψαι, ός έλαμψεν εν ταίς καρδίαις ημών πρός φωτισμόν τής γνώσεως τής δόξης τού Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού. Έχομεν δέ τόν θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή τής δυνάμεως ή τού Θεού καί μή εξ ημών, εν παντί θλιβόμενοι αλλ' ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ' ουκ εξαπορούμενοι, διωκόμενοι, αλλ' ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ' ουκ απολλύμενοι, πάντοτε τήν νέκρωσιν τού Κυρίου Ιησού εν τώ σώματι περιφέροντες, ίνα καί η ζωή τού Ιησού εν τώ σώματι ημών φανερωθή. Αεί γάρ ημείς οι ζώντες εις θάνατον παραδιδόμεθα διά Ιησούν, ίνα καί η ζωή τού Ιησού φανερωθή εν τή θνητή σαρκί ημών. Ώστε ο μέν θάνατος εν ημίν ενεργείται, η δέ ζωή εν υμίν. Έχοντες δέ τό αυτό πνεύμα τής πίστεως κατά τό γεγραμμένον, <<Επίστευσα, διό ελάλησα>>, καί ημείς πιστεύομεν, διό καί λαλούμεν, ειδότες ότι ο εγείρας τόν Κύριον Ιησούν καί ημάς διά Ιησού εγερεί καί παραστήσει σύν υμίν. Τά γάρ πάντα δι' υμάς, ίνα η χάρις πλεονάσασα διά τών πλειόνων τήν ευχαριστίαν περισσεύση εις τήν δόξαν τού Θεού.


Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( κβ' 35 - 46 )

Τώ καιρώ εκείνω, Νομικός τις προσήλθε τώ Ιησού, πειράζων αυτόν καί λέγων Διδάσκαλε, ποίαν εντολή μεγάλη εν τώ νόμω; Ο δέ Ιησούς έφη αυτώ Αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου εν όλη τή καρδία σου καί εν όλη τή ψυχή σου καί εν όλη τή διανοία σου αύτη εστί πρώτη καί μεγάλη εντολή. Δευτέρα δέ ομοία αυτή Αγαπήσεις τόν πλησίον σου ως σεαυτόν. Εν ταύταις ταίς δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος καί οι προφήται κρέμανται. Συνηγμένων δέ τών Φαρισαίων, επηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς λέγων Τί υμίν δοκεί περί τού Χριστού; τίνος υιός εστι; Λέγουσιν αυτώ Τού Δαυϊδ. Λέγει αυτοίς Πώς ούν Δαυϊδ, εν Πνεύματι, Κύριον αυτόν καλεί, λέγων <<Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου, έως άν θώ τούς εχθρούς σου υποπόδιον τών ποδών σου>>; Ει ούν Δαυϊδ καλεί αυτόν Κύριον, πώς υιός αυτού εστι; Καί ουδείς εδύνατο αυτώ αποκριθήναι λόγον, ουδέ ετόλμησέ τις απ' εκείνης τής ημέρας επερωτήσαι αυτόν ουκέτι.

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Προκείμενον. Ήχος πλ. α'.

Σύ, Κύριε, φυλάξαις ημάς καί διατηρήσαις ημάς.

( Ψ. 11, 8 )

Στίχ. Σώσόν με, Κύριε, ότι εκλέλοιπεν όσιος.

( Ψ. 11, 2 ).

Πρός Κορινθίους Β' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( α' 21 - β' 4 )

Αδελφοί, ο βεβαιών ημάς σύν υμίν εις Χριστόν καί χρίσας ημάς Θεός, ο καί σφραγισάμενος ημάς καί δούς τόν αρραβώνα τού Πνεύματος εν ταίς καρδίαις ημών. Εγώ δέ μάρτυρα τόν Θεόν επικαλούμαι επί τήν εμήν ψυχήν, ότι φειδόμενος υμών ουκέτι ήλθον εις Κόρινθον. Ουχ ότι κυριεύομεν υμών τής πίστεως, αλλά συνεργοί εσμεν τής χαράς υμών τή γάρ πίστει εστήκατε. Έκρινα δέ εμαυτώ τούτο, τό μή πάλιν εν λύπη ελθείν πρός υμάς. Ει γάρ εγώ λυπώ υμάς, καί τίς εστιν ο ευφραίνων με ει μή ο λυπούμενος εξ εμού; Καί έγραψα υμίν τούτο αυτό, ίνα μή ελθών λύπην έχω αφ' ών έδει με χαίρειν, πεποιθώς επί πάντας υμάς ότι η εμή χαρά πάντων υμών εστιν. Εκ γάρ πολλής θλίψεως καί συνοχής καρδίας έγραψα υμίν διά πολλών δακρύων, ουχ ίνα λυπηθήτε, αλλά τήν αγάπην ίνα γνώτε ήν έχω περισσοτέρως εις υμάς.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( κβ' 2 - 14 )

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην Ωμοιώθη η βασιλεία τών ουρανών ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησε γάμους τώ υιώ αυτού. Καί απέστειλε τούς δούλους αυτού καλέσαι τούς κεκλημένους εις τούς γάμους καί ουκ ήθελον ελθείν. Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους, λέγων Είπατε τοίς κεκλημένοις Ιδού τό άριστόν μου ητοίμασα, οι ταύροί μου καί τά σιτιστά τεθυμένα, καί πάντα έτοιμα δεύτε εις τούς γάμους. Οι δέ αμελήσαντες απήλθον, ο μέν εις τόν ίδιον αγρόν, ο δέ εις τήν εμπορίαν αυτού οι δέ λοιποί, κρατήσαντες τούς δούλους αυτού, ύβρισαν καί απέκτειναν. Ακούσας δέ ο βασιλεύς εκείνος ωργίσθη, καί πέμψας τά στρατεύματα αυτού απώλεσε τούς φονείς εκείνους καί τήν πόλιν αυτών ενέπρησε. Τότε λέγει τοίς δούλοις αυτού Ο μέν γάμος έτοιμός εστιν, οι δέ κεκλημένοι ουκ ήσαν άξιοι. Πορεύεσθε ούν επί τάς διεξόδους τών οδών, καί όσους άν εύρητε, καλέσατε εις τούς γάμους. Καί εξελθόντες οι δούλοι εκείνοι εις τάς οδούς, συνήγαγον πάντας όσους εύρον, πονηρούς τε καί αγαθούς καί επλήσθη ο γάμος ανακειμένων. Εισελθών δέ ο βασιλεύς θεάσασθαι τούς ανακειμένους, είδεν εκεί άνθρωπον ουκ ενδεδυμένον ένδυμα γάμου, καί λέγει αυτώ Εταίρε, πώς εισήλθες ώδε μή έχων ένδυμα γάμου; Ο δε εφιμώθη. Τότε είπεν ο βασιλεύς τοίς διακόνοις Δήσαντες αυτού χείρας καί πόδας άρατε αυτόν καί εκβάλετε εις τό σκότος τό εξώτερον εκεί έσται ο κλαυθμός καί ο βρυγμός τών οδόντων. Πολλοί γάρ εισι κλητοί, ολίγοι δέ εκλεκτοί.

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ

Προκείμενον. Ήχος δ'.

Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε

πάντα εν σοφία εποίησας.

( Ψ. 103, 24 ).

Στίχ. Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον.

( Ψ. 103, 1).

Πρός Κορινθίους Α' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( ιστ' 13-24 )

Αδελφοί, γρηγορείτε, στήκετε εν τή πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε. Πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω. Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί οίδατε τήν οικίαν Στεφανά, ότι εστίν απαρχή τής Αχαϊας καί εις διακονίαν τοίς αγίοις έταξαν εαυτούς ίνα καί υμείς υποτάσσησθε τοίς τοιούτοις καί παντί τώ συνεργούντι καί κοπιώντι. Χαίρω δέ επί τή παρουσία Στεφανά καί Φουρτουνάτου καί Αχαϊκού, ότι τό υμών υστέρημα ούτοι ανεπλήρωσαν ανέπαυσαν γάρ τό εμόν πνεύμα καί τό υμών. Επιγινώσκετε ούν τούς τοιούτους. Ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι τής Ασίας. Ασπάζονται υμάς εν Κυρίω πολλά Ακύλας καί Πρίσκιλλα σύν τή κατ' οίκον αυτών εκκλησία. Ασπάζονται υμάς οι αδελφοί πάντες. Ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω. Ο ασπασμός τή εμή χειρί Παύλου. Εί τις ου φιλεί τόν Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα Μαράν αθά. Η χάρις τού Κυρίου Ιησού Χριστού μεθ' υμών. Η αγάπη μου μετά πάντων υμών εν Χριστώ Ιησού Αμήν.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( κα'33-42 )

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην Άνθρωπός τις ήν οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα καί φραγμόν αυτώ περιέθηκε καί ώρυξεν εν αυτώ ληνόν καί ωκοδόμησε πύργον, καί εξέδοτο αυτόν γεωργοίς καί απεδήμησεν. Ότε δέ ήγγισεν ο καιρός τών καρπών, απέστειλε τούς δούλους αυτού πρός τούς γεωργούς λαβείν τούς καρπούς αυτού. Καί λαβόντες οι γεωργοί τούς δούλους αυτού, όν μέν έδειραν, όν δέ απέκτειναν, όν δέ ελιθοβόλησαν. Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους πλείονας τών πρώτων καί εποίησαν αυτοίς ωσαύτως. Ύστερον δέ απέστειλε πρός αυτούς τόν υιόν αυτού, λέγων Εντραπήσονται τόν υιόν μου. Οι δέ γεωργοί ιδόντες τόν υιόν, είπον εν εαυτοίς Ούτος εστιν ο κληρονόμος δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν καί κατάσχωμεν τήν κληρονομίαν αυτού. Καί λαβόντες αυτόν, εξέβαλον έξω τού αμπελώνος καί απέκτειναν. Όταν ούν έλθη ο κύριος τού αμπελώνος, τί ποιήσει τοίς γεωργοίς εκείνοις; Λέγουσιν αυτώ Κακούς κακώς απολέσει αυτούς, καί τόν αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τούς καρπούς εν τοίς καιροίς αυτών. Λέγει αυτοίς ο Ιησούς Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταίς Γραφαίς Λίθον όν απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΩΔΕΚΑΤΗ

Προκείμενον. Ήχος γ'.

Ψάλατε τώ Θεώ ημών, ψάλατε.

( Ψ. 46, 7 ).

Στίχ. Πάντα τά έθνη, κροτήσατε χείρας.

( Ψ. 46, 2 ).

Πρός Κορινθίους Α' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( ιε' 1-11 )

Αδελφοί, γνωρίζω υμίν τό Ευαγγέλιον ό ευηγγελισάμην υμίν, ό καί παρελάβετε, εν ώ καί εστήκατε, δι' ού καί σώζεσθε, τίνι λόγω ευηγγελισάμην υμίν ει κατέχετε, εκτός ει μή εική επιστεύσατε. Παρέδωκα γάρ υμίν εν πρώτοις ό καί παρέλαβον, ότι Χριστός απέθανεν υπέρ τών αμαρτιών ημών κατά τάς Γραφάς, καί ότι ετάφη, καί ότι εγήγερται τή τρίτη ημέρα κατά τάς Γραφάς, καί ότι ώφθη Κηφά, είτα τοίς δώδεκα έπειτα ώφθη επάνω πεντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ ών οι πλείους μένουσιν έως άρτι, τινές δέ καί εκοιμήθησαν έπειτα ώφθη Ιακώβω, είτα τοίς αποστόλοις πάσιν έσχατον δέ πάντων ωσπερεί τώ εκτρώματι ώφθη καμοί. Εγώ γάρ ειμι ο ελάχιστος τών αποστόλων, ός ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι εδίωξα τήν εκκλησίαν τού Θεού χάριτι δέ Θεού ειμι ό ειμι καί η χάρις αυτού η εις εμέ ου κενή εγενήθη, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, ουκ εγώ δέ, αλλ' η χάρις τού Θεού η σύν εμοί. Είτε ούν εγώ είτε εκείνοι, ούτω κηρύσσομεν καί ούτως επιστεύσατε.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( ιθ' 16-26 )

Τώ καιρώ εκείνω, νεανίσκος τις προσήλθε τώ Ιησού, γονυπετών αυτώ, καί λέγων Διδάσκαλε αγαθέ, τί αγαθόν ποιήσω, ίνα έχω ζωήν αιώνιον; Ο δέ είπεν αυτώ Τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός, ει μή είς, ο Θεός. Ει δέ θέλεις εισελθείν εις τήν ζωήν, τήρησον τάς εντολάς. Λέγει αυτώ Ποίας; Ο δέ Ιησούς είπε Τό Ου φονεύσεις Ου μοιχεύσεις Ου κλέψεις Ου ψευδομαρτυρήσεις Τίμα τόν πατέρα σου, καί τήν μητέρα, καί Αγαπήσεις τόν πλησίον σου ως σεαυτόν. Λέγει αυτώ ο νεανίσκος Πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου τί έτι υστερώ; Έφη αυτώ ο Ιησούς Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τά υπάρχοντα καί δός πτωχοίς, καί έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, καί δεύρο ακολούθει μοι. Ακούσας δέ ο νεανίσκος τόν λόγον απήλθε λυπούμενος ήν γάρ έχων κτήματα πολλά. Ο δέ Ιησούς είπε τοίς Μαθηταίς αυτού Αμήν λέγω υμίν, ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις τήν βασιλείαν τών ουρανών. Πάλιν δέ λέγω υμίν, ευκοπώτερόν εστι κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος διελθείν, ή πλούσιον εις τήν βασιλείαν τού Θεού εισελθείν. Ακούσαντες δέ οι μαθηταί αυτού, εξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες Τίς άρα δύναται σωθήναι; Εμβλέψας δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατόν εστι, πάρα δέ Θεώ πάντα δυνατά εστι.

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ

Προκείμενον. Ήχος β΄.

Ισχύς μου καί ύμνησίς μου ο Κύριος.

( Ψ. 117, 14 ).

Στίχ. Παιδεύων επαίδευσέ με ο Κύριος.

( Ψ. 117, 18 ).

Πρός Κορινθίους Α' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( θ' 2-12 )

Αδελφοί, η σφραγίς τής εμής αποστολής υμείς εστε εν Κυρίω. Η εμή απολογία τοίς εμέ ανακρίνουσιν αύτη εστί. Μή ουκ έχομεν εξουσίαν φαγείν καί πιείν; Μή ουκ έχομεν εξουσίαν αδελφήν γυναίκα περιάγειν, ως καί οι λοιποί απόστολοι καί οι αδελφοί τού Κυρίου καί Κηφάς; Ή μόνος εγώ καί Βαρνάβας ουκ έχομεν εξουσίαν τού μή εργάζεσθαι; Τίς στρατεύεται ιδίοις οψωνίοις ποτέ; Τίς φυτεύει αμπελώνα καί εκ τού καρπού αυτού ουκ εσθίει; Ή τίς πιμαίνει ποίμνην καί εκ τού γάλακτος τής ποίμνης ουκ εσθίει; Μή κατά άνθρωπον ταύτα λαλώ; Ή ουχί καί ο νόμος ταύτα λέγει; Εν γάρ τώ Μωϋσέως νόμω γέγραπται << Ου φιμώσεις βούν αλοώντα >>. Μή τών βοών μέλει τώ Θεώ; Ή δι' ημάς πάντως λέγει; Δι' ημάς γάρ εγράφη, ότι επ' ελπίδι οφείλει ο αροτριών αροτριάν, καί ο αλοών τής ελπίδος αυτού μετέχειν επ' ελπίδι. Ει ημείς υμίν τά πνευματικά εσπείραμεν, μέγα ει ημείς υμών τά σαρκικά θερίσομεν; Ει άλλοι τής εξουσίας υμών μετέχουσιν, ου μάλλον ημείς; Αλλ' ουκ εχρησάμεθα τή εξουσία ταύτη, αλλά πάντα στέγομεν, ίνα μή εγκοπήν τινα δώμεν τώ Ευαγγελίω τού Χριστού.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( ιη' 23-35 ).

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην Ωμοιώθη η βασιλεία τών ουρανών ανθρώπω βασιλεί, ός ηθέλησε συνάραι λόγον μετά τών δούλων αυτού. Αρξαμένου δέ αυτού συναίρειν, προσηνέχθη αυτώ είς οφειλέτης μυρίων ταλάντων. Μή έχοντος δέ αυτού αποδούναι, εκέλευσεν αυτόν ο κύριος αυτού πραθήναι καί τήν γυναίκα αυτού καί τά τέκνα καί πάντα όσα είχε, καί αποδοθήναι. Πεσών ούν ο δούλος προσεκύνει αυτώ λέγων Κύριε, μακροθύμησον επ' εμοί, καί πάντα σοι αποδώσω. Σπλαγχνισθείς δέ ο κύριος τού δούλου εκείνου, απέλυσεν αυτόν καί τό δάνειον αφήκεν αυτώ. Εξελθών δέ ο δούλος εκείνος εύρεν ένα τών συνδούλων αυτού, ός ώφειλεν αυτώ εκατόν δηνάρια καί κρατήσας αυτόν έπνιγε, λέγων Απόδος μοι εί τι οφείλεις. Πεσών ούν ο σύνδουλος αυτού εις τούς πόδας αυτού παρεκάλει αυτόν, λέγων Μακροθύμησον επ' εμοί, καί πάντα αποδώδω σοι. Ο δέ ουκ ήθελεν αλλ' απελθών έβαλεν αυτόν εις φυλακήν, έως ού αποδώ τό οφειλόμενον. Ιδόντες δέ οι σύνδουλοι αυτού τά γενόμενα ελυπήθησαν σφόδρα, καί ελθόντες διεσάφησαν τώ κυρίω αυτών πάντα τά γενόμενα. Τότε προσκαλεσάμενος αυτόν ο Κύριος αυτού λέγει αυτώ Δούλε πονηρέ, πάσαν τήν οφειλήν εκείνην αφήκά σοι, επεί παρεκάλεσάς με ουκ έδει καί σέ ελεήσαι τόν σύνδουλόν σου, ως καί εγώ σε ηλέησα; Καί οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν τοίς βασανισταίς, έως ού αποδώ πάν τό οφειλόμενον αυτώ. Ούτω καί ο Πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν, εάν μή αφήτε έκαστος τώ αδελφώ αυτού από τών καρδιών υμών, τά παραπτώματα αυτών.