ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Σήμερον έπνευσαν αύραι χαράς παγκοσμίου προάγγελοι. Ευφραινέσθω ο ουρανός άνωθεν και αγαλλιάσθω η γη, σαλευθήτω η του κόσμου θάλασσα εν αυτή γαρ κόχλος γεννάται, ήτις ουρανόθεν εκ της αστραπής της θεότητος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν τον πολυτίμητον μαργαρίτην Χριστόν εξ ης ο βασιλεύς της δόξης την της σαρκός πορφύραν περιβαλλόμενος, τοις αιχμαλώτοις επιδημήσας κηρύξει άφεσιν. Σκιρτάτω η φύσις η γαρ αμνάς τίκτεται, εξ ης ο ποιμήν περιβαλείται το πρόβατον και τους χιτώνας διαρρήξει της πάλαι νεκρώσεως. Χορευέτω η παρθενία, ότι ετέχθη κατά τον Ησαΐαν παρθένος, ήτις εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ τουτέστι Μεθ' ημών ο Θεός. Μεθ' ημών ο Θεός, γνώτε, Νεστόριοι, και ηττάσθε, ότι μεθ' ημών ο Θεός. Ουκ άγγελος, ου πρέσβυς, αλλ' αυτός ο Κύριος ήξει και σώσει ημάς. 

Σήμερα φύσηξαν χαράς πνοές, προμηνύματα της Χαράς όλου του κόσμου. Ας χαμογελάη πάνω ο ουρανός, κι ας πηδάη απ΄τη χαρά της κάτω η γη, ας πάλλεται η θάλασσα του κόσμου. Μέσα της γεννιέται το στρείδι, που με την αστραπή του Θεού απ' τα ουράνια θα συλλάβη στα σπλάχνα του, και θα γεννήση το πολύτιμο μαργαριτάρι, τον Χριστό. Απ' αυτό το στρείδι θα βγη ο <<δοξασμένος βασιλιάς>>, ντυμένος την πορφύρα της σάρκας, που αφού επισκεφθή τους αιχμαλώτους θα διακηρύξη την απελευθέρωσή τους. Ας πηδάη απ' τη χαρά της η φύση γεννιέται η προβατίνα, που απ' αυτήν ο τσοπάνης θα ντύση το πρόβατο, και θα ξεσχίση το ρούχο της παλιάς θανατικής καταδίκης μας. Ας χορεύουν οι παρθένες, αφού γεννήθηκε όπως είπε ο Ησαΐας παρθένος, που θα <<συλλάβη στην κοιλιά της και θα γεννήση γιό, που θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ>>, που σημαίνει <<ο Θεός είναι μαζί μας>>. <<Ο Θεός είναι μαζί μας>>, μάθετέ το καλά Νεστόριοι κι' αναγνωρίστε τον χαμό σας. <<Είν' ο Θεός μαζί μας>>! Όχι άγγελος, όχι απεσταλμένος, αλλά ο ίδιος ο Κύριος θάρθη και θα μας σώση.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Σήμερον ο του τέκτονος υιός, ο παντεχνήμων Λόγος του δι' αυτού τα πάντα κατασκευάσαντος, ο βραχίων ο ισχυρός του Θεού του υψίστου, ως εαυτού δακτύλω τω Πνεύματι, αμβλυνθέν το σκέπαρνον ακονήσας της φύσεως, κατασκεύασεν εαυτώ έμψυχον κλίμακα, ης η βάσις επί γης εστήρικται, η δε κεφαλή προς αυτόν τον ουρανόν, εφ' ης ο Θεός αναπέπαυται, ης τον τύπον Ιακώβ εθεάσατο, δι' ης ο Θεός καταβάς αμεταβάτως, μάλλον δε συγκαταβάς, επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη. Ταύτα γαρ η κατάβασις, η συγκαταβατική ταπείνωσις, η επί γης πολιτεία, η τοις επί γης δοθείσα αυτού επίγνωσις. Επί γης η νοητή κλίμαξ, η παρθένος, εστήρικται εκ γης γαρ έχει την γένεσιν η δε κεφαλή προς τον ουρανόν. Πάσης γαρ γυναικός κεφαλή ο ανήρ, αλλ' αύτη, επεί άνδρα ουκ έγνω, κεφαλή αυτής ο Θεός και Πατήρ εχρημάτισεν, Πνεύματι Αγίω τας συναλλαγάς ποιησάμενος, και οιονεί θείον σπόρον πνευματικόν, τον εαυτού Υιόν και Λόγον την παντοδύναμον δύναμιν εξαποστείλας. Ευδοκία γαρ Πατρός, ουκ εκ συναφείας φυσικής, αλλ' εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της παρθένου, υπερφυώς ο Λόγος σαρξ ατρέπτως εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν. Συνάφεια γαρ Θεού προς ανθρώπους διά Πνεύματος Αγίου γίνεται.


Σήμερα ο <<γιός του μαραγκού>>, ο παντεχνίτης Λόγος του Θεού, που χάρη σ' Αυτόν ο Πατέρας έφτιαξε τα πάντα, ο δυνατός βραχίονας του μεγάλου Θεού, έχοντας, με το Άγιο Πνεύμα σα δάχτυλό του, ακονίσει το στομωνένο σκεπάρνι της φύσεως, έφτιξε για τον εαυτό του έμψυχη σκάλα, που η βάση της στηρίζεται πάνω στη γη και το κεφάλι της ακουμπάει στον ουρανό, που πάνω της αναπαύεται ο Θεός, που τον τύπο της αντίκρυσε ο Ιακώβ. Απ' αυτή αφού κατέβηκε, χωρίς να μετακινηθή από την θέση του ο Θεός, πιό σωστά αφού ταπεινώθηκε, <<φανερώθηκε πάνω στη γη>> και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους. Αυτά όλα λοιπόν σημαίνουν η κατάβαση, η συγκαταβατική ταπείνωση, η πολιτεία του πάνω στη γη, την πιό βαθιά γνώση, που δόθηκε στους ανθρώπους της γης. Πάνω στη γη στηρίχθηκε η νοητή σκάλα, η Παρθένος γιατί γεννήθηκε από τη γη και η κεφαλή της φθάνει στον ουρανό. Η κεφαλή, βέβαια, κάθε γυναίκας είναι ο άνδρας για την Παρθένο όμως μιά και δεν γνώρισε άνδρα, έγινε κεφαλή της ο Θεός και Πατέρας, αφού με το Άγιο Πνεύμα έκανε συμφωνία με την Παρθένο κι αφού έστειλε σαν κάποιο θεϊκό πνευματικό σπόρο, το Γιό και Λόγο του, την παντοδύναμη δύναμή Του. Πραγματικά με το ευλογημένο θέλημα του Πατέρα, έγινε υπερφυσικά, χωρίς μεταβολή, ο Λόγος σάρκα, όχι με φυσικά ένωση, αλλά ξεπερνώντας τους νόμους της φύσεως, από το Άγιον Πνεύμα και από την Παρθένο Μαρία και <<κατασκήνωσε ανάμεσά μας>>. Γιατί η ένωση του Θεού με τους ανθρώπους γίνεται με το Άγιο Πνεύμα. 

Ευχή εις τήν Υπεραγίαν Θεοτόκον.

( Αγ. Δημητρίου τού Ροστώφ )

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με καί διαφύλαττέ με, τόν δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε καί σώματος, καί από παντός εχθρού ορατού καί αοράτου. Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη σύ εν γυναιξί καί ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες τών ψυχών ημών. Χαίρε καί ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, καί πρέσβευε υπέρ τού δούλου σου. Κυρία καί Δέσποινα τών Αγγέλων καί Μήτηρ τών χριστιανών, βοήθησόν μοι τώ δούλω σου. Ώ Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε χαίρε, η χαρά τών θλιβομένων καί η παραμυθία τών λυπουμένων χαίρε, η τροφή τών πεινώντων καί ο λιμήν τών χειμαζομένων χαίρε, τών αγίων αγιωτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα χαίρε, τού Πατρός αγίασμα, τού Υιού τό σκήνωμα, καί τού Αγίου Πνεύματος τό επισκίασμα χαίρε, τού πάντων Βασιλέως, Χριστού τού Θεού ημών, τό τερπνόν παλάτιον χαίρε, η Μήτηρ τών ορφανών καί η βακτηρία τών τυφλών χαίρε, τό καύχημα τών χριστιανών καί τών προσκαλουμένων σε η ετοίμη βοηθός. Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου ότι εις τάς παναχράντους χείρας σου παρατίθημι τό πνεύμά μου. Γενού βοηθός καί σκέπη τής ψυχής μου εν τή φοβερά ημέρα τής κρίσεως, καί πρέσβευε υπέρ εμού τού αναξίου, ίνα εισέλθω καθαρός καί αγνός εις τόν Παράδεισον. Μή απορρίψης με, Κυρία μου, τόν δούλον σου αλλά βοήθησόν μοι, καί δός μοι πάν τό συμφέρον τή ψυχή μου. Λύτρωσαί με από παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης καί ασθενείας, καί δώρησαί μοι πρό τού τέλους μετάνοιαν ίνα, σωζόμενος τή μεσιτεία καί βοηθεία σου, διαφυλάττωμαι εν τώ παρόντι βίω από παντός εχθρού, ορατού καί αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοίς θελήμασι τού αγαπητού σου Υιού καί Θεού ημών. Καί εν τή φοβερά ημέρα τής κρίσεως ρύσαί με από τής αιωνίου καί φοβεράς κολάσεως, ίνα προσκυνώ, ευχαριστώ καί δοξάζω τό πανάγιόν σου όνομα εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν

Παναγία, Δέσποινά μου Θεοτόκε, η μόνη καθαρωτάτη ψυχή τε καί σώματι, η μόνη κατοικητήριον όλη γενομένη τής όλης χάριτος τού Παναγίου Πνεύματος, καντεύθεν καί αυτάς τάς αϋλους καί αγγελικάς Δυνάμεις ασυγκρίτως υπερβάσα τή καθαρότητι καί τώ αγιασμώ τής ψυχής καί τού σώματος. Έπιδε επ' εμέ τόν εναγή καί ακάθαρτον καί ρερυπωμένον καί ψυχήν καί σώμα τώ μολυσμώ τής εμπαθούς καί ενηδόνου ζωής μου. Κάθαρόν μου τήν εμπαθή διάνοιαν καί άγνισον διόρθωσόν μου τούς πεπλανημένους καί τετυφλωμένους λογισμούς ρύθμισον καί παιδαγώγησόν μου τάς αισθήσεις, ελευθέρωσόν με τής τυραννούσης κακίας καί αισχράς συνηθείας τών ακαθάρτων προλήψεων καί παθών. Στήσόν μου πάσαν τήν κατ' ενέργειαν αμαρτίαν, καί δώρησαί μοι νήψιν καί διάκρισιν τώ εσκοτισμένω καί ταλαιπώρω νοϊ πρός διόρθωσιν τών οικείων σφαλμάτων τε καί πτωμάτων, ίνα τού σκότους τής αμαρτίας απαλλαγείς, καταξιωθώ δοξάζειν καί ανυμνείν εν παρρησία, Σέ τήν μόνην αληθινήν Μητέρα τού αληθινού φωτός, Χριστού τού Θεού ημών. Ότι μόνη σύν Αυτώ καί δι' Αυτού ευλογημένη καί δεδοξασμένη υπάρχεις υπό πάσης τής αοράτου καί ορατής κτίσεως, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Αγνή παρθένε δέσποινα,
άχραντε Θεοτόκε,
Παρθένε μήτηρ άνασσα,
πανένδροσέ τε πόκε.

Υψηλοτέρα Ουρανών,
ακτίνων λαμπτοτέρα,
χαρά παρθενικών χορών,
αγγέλων υπερτέρα.

Εκλαμπροτέρα Ουρανών,
φωτός καθαρωτέρα,
τών Ουρανίων στρατιών
πασών αγιωτέρα.

Τών προπατόρων η ελπίς,
τών προφητών τό χάρμα,
τών εναθλούντων η ισχύς,
τού θείου λόγου άρμα.

Παρθένων αγαλλίαμα,
Μητέρων η φαιδρότης,
αγνείας τό ωράϊσμα,
ψυχών η καθαρότης.

Προστάτις τών αμαρτωλών,
λιμήν χειμαζομένων,
ρύστις πασχόντων, ασθενών,
ελπίς απηλπισμένων.

Μήτηρ Χριστόν κυήσασα,
έρεισμα σωφροσύνης,
ράβδος άνθος βλαστήσασα,
δοχείον ευφροσύνης.

Σύ ορφανών αντίληψις,
χηρών παραμυθία,
πασχόντων η επίσκεψις,
πτωχών η ευθυνία.

Κόρη σεμνή καί άσπιλε,
Δέσποινα παναγία,
επάκουσόν με άχραντε
κόσμου παντός Κυρία.

Θερμώς επικαλούμαί Σε
Ναέ ηγιασμένε,
Μεσίτριαν αιρούμαί Σε
ρύσαί με ώ Παρθένε.

<< ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ >>