Περί Ψυχικής Ειρήνης καί Αγάπης
Είναι αδύνατον νά διατηρήσωμεν τήν ψυχικήν ειρήνην, εάν δέν φυλάττωμεν τόν νούν. Εάν θέλη τις νά έχη ψυχικήν ειρήνην, πρέπει νά είναι εγκρατής, διότι η ειρήνη φυγαδεύεται καί εξ αιτίας τού σώματος ημών. Δέν πρέπει νά είσαι περίεργος απόφευγε νά αναγινώσκης εφημερίδας ή κοσμικά βιβλία, άτινα ερημούν τήν ψυχήν καί φέρουν ακηδίαν καί σύγχυσιν. Μή κατακρίνης τούς άλλους, διότι πολλάκις συμβαίνει οι άνθρωποι, μή γνωρίζοντές τινα, νά κατηγορούν αυτόν, ενώ ούτος κατά τόν νούν είναι όμοιος πρός Αγγέλους. Μή θελήσης νά γνωρίζης τάς ξένας υποθέσεις, αλλά μόνον τάς σεαυτού. Φρόντιζε μόνον νά εμπιστεύησαι εις τούς γέροντας, καί τότε, ένεκα τής υπακοής, ο Κύριος θά σέ βοηθήση διά τής χάριτος Αυτού. Η χάρις τού Θεού εν τώ κοινοβίω απομακρύνετα κυρίως, διότι δέν εμάθομεν νά αγαπώμεν τόν αδελφόν κατά τήν εντολήν τού Κυρίου. Εάν αδελφός τις σέ προσβάλη καί σύ εκείνην τήν στιγμήν δεχθής εναντίον αυτού λογισμόν οργής ή μισήσης αυτόν, τότε θά αισθανθής ότι η χάρις σέ εγκατέλειψε καί η ειρήνη απωλέσθη. Διά τήν ψυχικήν ειρήνην οφείλει νά μάθη η ψυχή νά αγαπά εκείνον, όστις προσέβαλεν αυτήν,καί ευθύς νά προσεύχηται υπέρ αυτού. Δέν δύναται η ψυχή νά έχη ειρήνην, εάν δέν ζητή παρά τού Κυρίου εξ όλης τής δυνάμεως τό χάρισμα νά αγαπά πάντας τούς ανθρώπους. Ο Κύριος είπεν: << Αγαπάτε τούς εχθρούς υμών >>, καί ημείς, εάν δέν αγαπώμεν τούς εχθρούς, δέν θά έχωμεν ειρήνην εν τή ψυχή. Απαραίτητον είναι νά αποκτήσωμεν υπακοήν, ταπείνωσιν καί αγάπην, άλλως πάσαι αι μεγάλαι ασκήσεις καί αγρυπνίαι ημών αποβαίνουν μάταιαι. Γέρων τις είδε τοιαύτην όρασιν: Άνθρωπός τις έχεεν ύδωρ εις σκάφην τινά, ήτις ήτο διάτρητος εις τόν πυθμένα. Προσεπάθει επί πολύ ο άνθρωπος, αλλά τό ύδωρ συνεχώς διέρρεε καί η σκάφη παρέμενε κενή. Ομοίως καί ημείς ζώμεν ασκητικώς, αλλά παραλείπομεν αρετήν τινα καί εξ αιτίας αυτής η ψυχή μένει κενή.
