ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΔΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄ 

Στίχ. 1-16. Οι ψευδοδιδάσκαλοι θα τιμωρηθούν. 

Ιούδας, Ιησού Χριστού δούλος, αδελφός δε Ιακώβου, τοις εν Θεώ πατρί ηγιασμένοις και Ιησού Χριστώ τετηρημένοις κλητοίς 
2 έλεος υμίν και ειρήνη και αγάπη πληθυνθείη. 
3 Αγαπητοί, πάσαν σπουδήν ποιούμενος γράφειν υμίν περί της κοινής σωτηρίας, ανάγκην έσχον γράψαι υμίν παρακαλών επαγωνίζεσθαι τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει. 
4 παρεισέδυσαν γαρ τινες άνθρωποι, οι πάλαι προγεγραμμένοι εις τούτο το κρίμα, ασεβείς, την του Θεού ημών χάριν μετατιθέντες εις ασέλγειαν και τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν αρνούμενοι. 
5 Υπομνήσαι δε υμάς βούλομαι, ειδότας υμάς άπαξ τούτο, ότι ο Κύριος λαόν εκ γης Αιγύπτου σώσας, το δεύτερον τους μη πιστεύσαντας απώλεσεν, 
6 αγγέλους τε τους μη τηρήσαντας την εαυτών αρχήν, αλλά απολιπόντας το ίδιον οικητήριον εις κρίσιν μεγάλης ημέρας δεσμοίς αϊδίοις υπό ζόφον τετήρηκεν 
7 ως Σόδομα και Γόμορρα και αι περί αυτάς πόλεις τον όμοιον τούτοις τρόπον εκπορνεύσασαι και απελθούσαι οπίσω σαρκός ετέρας πρόκεινται δείγμα, πυρός αιωνίου δίκην υπέχουσαι. 
8 ομοίως μέντοι και ούτοι ενυπνιαζόμενοι σάρκα μεν μιαίνουσι, κυριότητα δε αθετούσι, δόξας δε βλασφημούσιν. 
9 ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε τω διαβόλω διακρινόμενος διελέγετο περί του Μωσέως σώματος, ουκ ετόλμησε κρίσιν επενεγκείν βλασφημίας, αλλ' είπεν επιτιμήσαι σοι Κύριος. 
10 ούτοι δε όσα μεν ουκ οίδασι βλασφημούσιν, όσα δε φυσικώς ως τα άλογα ζώα επίστανται, εν τούτοις φθείρονται. 
11 ουαί αυτοίς, ότι τη οδώ του Κάϊν επορεύθησαν, και τη πλάνη του Βαλαάμ μισθού εξεχύθησαν, και τη αντιλογία του Κορέ απώλοντο. 
12 Ούτοι εισιν εν ταις αγάπαις υμών σπιλάδες, συνευωχούμενοι αφόβως, εαυτούς ποιμαίνοντες, νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δις αποθανόντα, εκριζωθέντα, 
13 κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας, αστέρες πλανήται, οις ο ζόφος του σκότους εις τον αιώνα τετήρηται. 
14 προεφήτευσε δε και τούτοις έβδομος από Αδάμ Ενώχ λέγων ιδού ήλθε Κύριος εν αγίαις μυριάσιν αυτού, 
15 ποιήσαι κρίσιν κατά πάντων και ελέγξαι πάντας τους ασεβείς αυτών περί πάντων των έργων ασεβείας αυτών ων ησέβησαν και περί πάντων των σκληρών ων ελάλησαν κατ' αυτού αμαρτωλοί ασεβείς. 
16 Ούτοι εισι γογγυσταί, μεμψίμοιροι, κατά τας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι, και το στόμα αυτών λαλεί υπέρογκα, θαυμάζοντες πρόσωπα ωφελείας χάριν. 

Στίχ. 17-25. Προτροπή προς τους πιστούς να προφυλαχθούν από την πλάνην. 

17 Υμείς δε, αγαπητοί, μνήσθητε των ρημάτων των προειρημένων υπό των αποστόλων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 
18 ότι έλεγον υμίν ότι εν ρσχάτω χρόνω έσονται εμπαίκται κατά τας εαυτών επιθυμίας πορευόμενοι των ασεβειών. 
19 Ούτοι εισιν οι αποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεύμα μη έχοντες. 
20 Υμείς δε, αγαπητοί, τη αγιωτάτη υμών πίστει εποικοδομούντες εαυτούς, εν Πνεύματι Αγίω προσευχόμενοι, 
21 εαυτούς εν αγάπη Θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις ζωήν αιώνιον. 
22 και ους μεν ελεείτε διακρινόμενοι, 
23 ους δε εν φόβω σώζετε εκ του πυρός αρπάζοντες, μισούντες και τον από της σαρκός εσπιλωμένον χιτώνα. 
24 Τω δε δυναμένω φυλάξαι υμάς απταίστους και στήσαι κατενώπιον της δόξης αυτού αμώμους εν αγαλλιάσει, 
25 μόνω σοφώ Θεώ σωτήρι ημών, δόξα και μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία και νυν και εις πάντας τους αιώνας αμήν. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΔΑ

Ο συγγραφεύς κατονομάζει εαυτόν αδελφόν μεν του Ιακώβου, ουχί δε και απόστολον. Δεν είναι λοιπόν ο εκ των δώδεκα Ιούδας, ο γνωστός και υπό το επώνυμον Θαδδαίος ή Λεββαίος, αλλ' είναι εις εκ των νομιζομένων αδελφών του Κυρίου, εις δηλαδή εκ των υιών, τους οποίους ο Ιωσήφ είχεν αποκτήσει εκ γυναικός, μετά της οποίας είχε συζευχθή προτού μνηστευθή την Θεοτόκον. Δεδομένου δε ότι ούτος θα ήτο πρεσβύτερος την ηλικίαν από τον Κύριον περί τα πέντε τουλάχιστον έτη, δυνάμεθα εξ αυτού να συμπεράνωμεν, ότι η επιστολή συνεγράφη περί το 70 μ. Χ. Περί της αφορμής δε, εκ της οποίας εγράφη αύτη, και περί του σκοπού αυτής δυνάμεθα να υποθέσωμεν, ότι εις Ιεροσόλυμα μετεδόθη η είδησις εκ πιστών τινων της Συρίας, ιδία της Εκκλησίας της Αντιοχείας, ότι ψευδοδιδάσκαλοι προεκάλουν μεγάλην φθοράν μεταξύ των Χριστιανών διά των πεπλανημένων διδασκαλιών των. Ο Ιούδας λοιπών, όστις ως εις εκ των παλαιών πρεσβυτέρων της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων απήλαυε, μετά τον θάνατον του αδελφού του Ιακώβου, ιδιαιτέρου κύρους εν τη Εκκλησία, γράφει την επιστολήν προς τον σκοπόν να τονίση εις τους πιστούς τον επαπειλούμενον κίνδυνον και να συστήση εις αυτούς την εμμονήν εις την ζωήν της αγνότητος και της αληθούς πίστεως. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Γ΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄ 

Στίχ. 1-8. Ο Ιωάννης εγκωμιάζει την χριστιανικήν συμπεριφοράν 
και την φιλοξενίαν του Γαΐου.

Ο πρεσβύτερος Γαΐω τω αγαπητώ, ον εγώ αγαπώ εν αληθεία.
2 Αγαπητέ, περί πάντων εύχομαί σε ευοδούσθαι και υγιαίνειν, καθώς ευοδούται σου η ψυχή. 
3 εχάρην γαρ λίαν ερχομένων αδελφών και μαρτυρούντων σου τη αληθεία, καθώς συ εν αληθεία περιπατείς. 
4 μειζοτέραν τούτων ουκ έχω χαράν, ίνα ακούω τα εμά τέκνα εν αληθεία περιπατούντα. 
5 Αγαπητέ, πιστόν ποιείς ο εάν εργάση εις τους αδελφούς και εις τους ξένους, 
6 οι εμαρτύρησάν σου τη αγάπη ενώπιον εκκλησίας, ους καλώς ποιήσεις προπέμψας αξίως του Θεού. 
7 υπέρ γαρ του ονόματος εξήλθον, μηδέν λαμβάνοντες από των εθνικών. 
8 ημείς ουν οφείλομεν απολαμβάνειν τους τοιούτους, ίνα συνεργοί γινώμεθα τη αληθεία.

Στίχ. 9-15. Διοτρεφής και Δημήτριος. 

9 Έγραψα τη εκκλησία αλλ' ο φιλοπρωτεύων αυτών Διοτρεφής ουκ επιδέχεται ημάς. 
10 διά τούτο, εάν έλθω, υπομνήσω αυτού τα έργα α ποιεί, λόγοις πονηροίς φλυαρών ημάς και μη αρκούμενος επί τούτοις ούτε αυτός επιδέχεται τους αδελφούς και τους βουλομένους κωλύει και εκ της εκκλησίας εκβάλλει. 
11 Αγαπητέ, μη μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν. ο αγαθοποιών εκ του Θεού εστιν ο κακοποιών ουχ εώρακε τον Θεόν. 
12 Δημητρίω μεμαρτύρηται υπό πάντων και υπ' αυτής της αληθείας και ημείς δε μαρτυρούμεν, και οίδατε ότι η μαρτυρία ημών αληθής εστι. 
13 Πολλά είχον γράφειν, αλλ' ου θέλω διά μέλανος και καλάμου σοι γράψαι
14 ελπίζω δε ευθέως ιδείν σε, και στόμα προς στόμα λαλήσομεν. 
15 ειρήνη σοι. ασπάζονταί σε οι φίλοι. ασπάζου τους φίλους κατ' όνομα. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Β΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Στίχ. 1-6. Η αναγκαιότης της αδελφικής αγάπης. 

Ο πρεσβύτερος εκλεκτή κυρία και τοις τέκνοις αυτής, ους εγώ αγαπώ εν αληθεία, και ουκ εγώ μόνος, αλλά και πάντες οι εγνωκότες την αλήθειαν, 
2 διά την αλήθειαν την μένουσαν εν ημίν, και μεθ' ημών έσται εις τον αιώνα 
3 έσται μεθ' υμών χάρις, έλεος, ειρήνη παρά Θεού πατρός και παρά Κυρίου Ιησού Χριστού του υιού του πατρός, εν αληθεία και αγάπη. 
4 Εχάρην λίαν ότι εύρηκα εκ των τέκνων σου περιπατούντας εν αληθεία, καθώς εντολήν ελάβομεν παρά του πατρός. 
5 και νυν ερωτώ σε, κυρία, ουχ ως εντολήν γράφων σοι καινήν, αλλά ην είχομεν απ' αρχής, ίνα αγαπώμεν αλλήλους. 
6 και αύτη εστίν η αγάπη, ίνα περιπατώμεν κατά τας εντολάς αυτού. αύτη εστίν η εντολή, καθώς ηκούσατε απ' αρχής, ίνα εν αυτή περιπατήτε. 

Στίχ. 7-13. Προφύλαξις από τους ψευδοδιδασκάλους. 

7 ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί ούτος εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος. 
8 βλέπετε εαυτούς, ίνα μη απολέσωμεν α ειργασάμεθα, αλλά μισθόν πλήρη απολάβωμεν. 
9 πας ο παραβαίνων και μη μένων εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν ουκ έχει ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος και τον πατέρα και τον υιόν έχει. 
10 ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε 
11 ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς. 
12 Πολλά έχων υμίν γράφειν, ουκ ηβουλήθην διά χάρτου και μέλανος, αλλά ελπίζω ελθείν προς υμάς και στόμα προς στόμα λαλήσαι, ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη. 
13 ασπάζεταί σε τα τέκνα της αδελφής σου της εκλεκτής αμήν.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄ 

Στίχ. 1-5. Αι νίκαι της πίστεως. 

Πας ο πιστεύων ότι Ιησούς εστιν ο Χριστός, εκ του Θεού γεγεννηται, και πας ο αγαπών τον γεννήσαντα αγαπά και τον γεγεννημένον εξ αυτού. 
2 εν τούτω γινώσκομεν ότι αγαπώμεν τα τέκνα του Θεού, όταν τον Θεόν αγαπώμεν και τας εντολάς αυτού τηρώμεν. 
3 αύτη γαρ εστιν η αγάπη του Θεού, ίνα τας εντολάς αυτού τηρώμεν και αι εντολαί αυτού βαρείαι ουκ εισίν, 
4 ότι παν το γεγεννημένον εκ του Θεού νικά τον κόσμον και αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. 
5 τις εστιν ο νικών τον κόσμον ει μη ο πιστεύων ότι Ιησούς εστιν ο υιός του Θεού; 

Στίχ. 6-12.  Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας.

6 Ούτος εστιν ο ελθών δι' ύδατος και αίματος, Ιησούς Χριστός ουκ εν τω ύδατι μόνον, αλλ' εν τω ύδατι και τω αίματι και το Πνεύμα εστι το μαρτυρούν, ότι το Πνεύμα εστιν η αλήθεια. 
7 ότι τρεις εισιν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις εν εισι 
8 και τρεις εισιν οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρεις εις το εν εισιν. 
9 ει την μαρτυρίαν των ανθρώπων λαμβάνομεν, η μαρτυρία του Θεού μείζων εστίν ότι αύτη εστίν η μαρτυρία του Θεού ην μεμαρτύρηκε περί του υιού αυτού. 
10 ο πιστεύων εις τον υιόν του Θεού έχει την μαρτυρίαν εν αυτώ ο μη πιστεύων τω Θεώ ψεύστην πεποίηκεν εις την μαρτυρίαν ην μεμαρτύρηκεν ο Θεός περί του υιού αυτού. 
11 και αύτη εστίν η μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν ημίν ο Θεός, και αύτη η ζωή εν τω υιώ αυτού εστιν. 
12 ο έχων τον υιόν έχει την ζωήν ο μη έχων τον υιόν του Θεού την ζωήν ουκ έχει. 

Στίχ. 13-21. Τα αποτελέσματα της πίστεως εις τον Χριστόν. 

13 Ταύτα έγραψα υμίν τοις πιστεύουσιν εις το όνομα του υιού του Θεού, ίνα ειδήτε ότι ζωήν αιώνιον έχετε, και ίνα πιστεύητε εις το όνομα του υιού του Θεού. 
14 και αύτη εστίν η παρρησία ην έχομεν προς αυτόν, ότι εάν τι αιτώμεθα κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημών. 
15 και εάν οίδομεν ότι ακούει ημών ο αν αιτώμεθα, οίδαμεν ότι έχομεν τα αιτήματα α ητήκαμεν παρ' αυτού. 
16 Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν μη προς θάνατον, αιτήσει, και δώσει αυτώ ζωήν, τοις αμαρτάνουσι μη προς θάνατον. έστιν αμαρτία προς θάνατον ου περί εκείνης λέγω ίνα ερωτήση. 
17 πάσα αδικία αμαρτία εστίν και έστιν αμαρτία ου προς θάνατον. 
18 Οίδαμεν ότι πας ο γεγεννημένος εκ του Θεού ουχ αμαρτάνει, αλλ' ο γεννηθείς εκ του Θεού τηρεί εαυτόν, και ο πονηρός ουχ άπτεται αυτού. 
19 οίδαμεν ότι εκ του Θεού εσμεν, και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται. 
20 οίδαμεν δε ότι ο υιός του Θεού ήκει και δέδωκεν ημίν διάνοιαν ίνα γινώσκωμεν τον αληθινόν και εσμεν εν τω αληθινώ, εν τω υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. ούτος εστιν ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος. 
21 Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων αμήν. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Στίχ. 1-6. Το πνεύμα της αληθείας και το πνεύμα της πλάνης. 

Αγαπητοί, μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ του Θεού εστιν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τον κόσμον. 

2 εν τούτω γινώσκετε το πνεύμα του Θεού παν πνεύμα ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού εστι 

3 και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι και τούτο εστι το του αντιχρίστου ο ακηκόατε ότι έρχεται, και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη. 

4 Υμείς εκ του Θεού εστε, τεκνία, και νενικήκατε αυτούς, ότι μείζων εστίν ο εν υμίν ή ο εν τω κόσμω. 

5 αυτοί εκ του κόσμου εισί δια τούτο εκ του κόσμου λαλούσι και ο κόσμος αυτών ακούει. 

6 ημείς εκ του Θεού εσμεν ο γινώσκων τον Θεόν ακούει ημών ος ουκ έστιν εκ του Θεού ουκ ακούει ημών. εκ τούτου γινώσκομεν το Πνεύμα της αληθείας και το πνεύμα της πλάνης. 

Στίχ. 7-21. Η αγάπη του Θεού προς ημάς. Οφείλομεν και ημείς να αγαπώμεν αλλήλους. 

7 Αγαπητοί, αγαπώμεν αλλήλους, ότι η αγάπη εκ του Θεού εστι, και πας ο αγαπών εκ του Θεού γεγέννηται και γινώσκει τον Θεόν. 

8 ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστίν. 

9 εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν, ότι τον υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι' αυτού. 

10 εν τούτω εστίν η αγάπη, ουχ ότι ημείς αγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. 

11 Αγαπητοί, ει ούτως ο Θεός ηγάπησεν ημάς, και ημείς οφείλομεν αλλήλους αγαπάν. 

12 Θεόν ουδείς πώποτε τεθέαται εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός εν ημίν μένει και η αγάπη αυτού τετελειωμένη εστίν εν ημίν. 

13 εν τούτω γινώσκομεν ότι εν αυτώ μένομεν και αυτός εν ημίν, ότι εκ του Πνεύματος αυτού δέδωκεν ημίν. 

14 Και ημείς τεθεάμεθα και μαρτυρούμεν ότι ο πατήρ απέσταλκε τον υιόν σωτήρα του κόσμου. 

15 ος αν ομολογήση ότι Ιησούς εστιν ο υιός του  Θεού, ο Θεός εν αυτώ μένει και αυτός εν τω Θεώ. 

16 και ημείς εγνώκαμεν και πεπιστεύκαμεν την αγάπην ην έχει ο Θεός εν ημίν. Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ. 

17 Εν τούτω τετελείωται η αγάπη μεθ' ημών, ίνα παρρησίαν έχωμεν εν τη ημέρα της κρίσεως, ότι καθώς εκείνος εστι, και ημείς εσμεν εν τω κόσμω τούτω. 

18 φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη, αλλ' η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον, ότι ο φόβος κόλασιν έχει, ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη. 

19 Ημείς αγαπώμεν αυτόν, ότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς. 

20 εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον αδελφόν αυτού μισή, ψεύστης εστίν ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε πως δύναται αγαπάν; 

21 και ταύτην την εντολήν έχομεν απ' αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄ 

Στίχ. 1-12. Τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα του διαβόλου.

Ίδετε ποταπήν αγάπην δέδωκεν ημίν ο πατήρ ίνα τέκνα Θεού κληθώμεν. δια τούτο ο κόσμος ου γινώσκει υμάς, ότι ουκ έγνω αυτόν. 
2 Αγαπητοί, νυν τέκνα Θεού εσμεν, και ούπω εφανερώθη τι εσόμεθα οίδαμεν δε ότι εάν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα, ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστι. 
3 και πας ο έχων την ελπίδα ταύτην επ' αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς εκείνος αγνός εστι. 
4 Πας ο ποιών την αμαρτίαν και την ανομίαν ποιεί, και η αμαρτία εστίν η ανομία. 
5 και οίδατε ότι εκείνος εφανερώθη ίνα τας αμαρτίας ημών άρη, και αμαρτία εν αυτώ ουκ έστι. 
6 πας ο εν αυτώ μένων ουχ αμαρτάνει πας ο αμαρτάνων ουχ εώρακεν αυτόν ουδέ έγνωκεν αυτόν. 
7 Τεκνία, μηδείς πλανάτω υμάς ο ποιών την δικαιοσύνην δίκαιός εστι, καθώς εκείνος δίκαιός εστιν
8 ο ποιών την αμαρτίαν εκ του διαβόλου εστίν, ότι απ' αρχής ο διάβολος αμαρτάνει. εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου. 
9 Πας ο γεγεννημένος εκ του Θεού αμαρτίαν ου ποιεί, ότι σπέρμα αυτού εν αυτώ μένει και ου δύναται αμαρτάνειν, ότι εκ του Θεού γεγέννηται. 
10 εν τούτω φανερά εστι τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα του διαβόλου. πας ο μη ποιών δικαιοσύνην ουκ έστιν εκ του Θεού, και ο μη αγαπών τον αδελφόν αυτού. 
11 ότι αύτη εστίν η αγγελία ην ηκούσατε απ' αρχής, ίνα αγαπώμεν αλλήλους, 
12 ου καθώς Κάϊν εκ του πονηρού ην και έσφαξε τον αδελφόν αυτού και χάριν τίνος έσφαξεν αυτόν; ότι τα έργα αυτού πονηρά ην, τα δε του αδελφού αυτού δίκαια. 

Στίχ. 13-15. Το κατά των Χριστιανών μίσος. 

13 Μη θαυμάζετε, αδελφοί μου, ει μισεί υμάς ο κόσμος. 
14 ημείς οίδαμεν ότι μεταβεβήκαμεν εκ του θανάτου εις την ζωήν, ότι αγαπώμεν τους αδελφούς ο μη αγαπών τον αδελφόν μένει εν τω θανάτω. 
15 πας ο μισών τον αδελφόν αυτού ανθρωποκτόνος εστί, και οίδατε ότι πας ανθρωποκτόνος ουκ έχει ζωήν αιώνιον εν αυτώ μένουσαν. 

Στίχ. 16-24. Η αγάπη προς τους αδελφούς είναι εντολή του Πατρός. 

16 εν τούτω εγνώκαμεν την αγάπην, ότι εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έθηκε και ημείς οφείλομεν υπέρ των αδελφών τας ψυχάς τιθέναι. 
17 ος δ' αν έχη τον βίον του κόσμου και θεωρή τον αδελφόν αυτού χρείαν έχοντα και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ' αυτού, πως η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ; 
18 Τεκνία μου, μη αγαπώμεν λόγω μηδέ τη γλώσση, αλλ' εν έργω και αληθεία. 
19 και εν τούτω γινώσκομεν ότι εκ της αληθείας εσμέν, και έμπροσθεν αυτού πείσομεν τας καρδίας ημών, 
20 ότι εάν καταγινώσκη ημών η καρδία, ότι μείζων εστίν ο Θεός της καρδίας ημών και γινώσκει πάντα. 
21 αγαπητοί, εάν η καρδία ημών μη καταγινώσκη ημών, παρρησίαν έχομεν προς τον Θεόν, 
22 και ο εάν αιτώμεν λαμβάνομεν παρ' αυτού, ότι τας εντολάς αυτού τηρούμεν και τα αρεστά ενώπιον αυτού ποιούμεν. 
23 και αύτη εστίν η εντολή αυτού, ίνα πιστεύσωμεν τω ονόματι του υιού αυτού Ιησού Χριστού και αγαπώμεν αλλήλους καθώς έδωκεν εντολήν. 
24 και ο τηρών τας εντολάς αυτού εν αυτώ μένει και αυτόςεν αυτώ. και εν τούτω γινώσκομεν ότι μένει εν ημίν εκ του Πνεύματος ου ημίν έδωκεν.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄

Στίχ. 1-6. Πρέπει να ζώμεν σύμφωνα με τας εντολάς του Κυρίου. 

Τεκνία μου, ταύτα γράφω υμίν ίνα μη αμάρτητε και εάν τις αμάρτη, παράκλητον έχομεν προς τον πατέρα, Ιησούν Χριστόν δίκαιον 
2 και αυτός ιλασμός εστι περί των αμαρτιών ημών, ου περί των ημετέρων δε μόνον, αλλά και περί όλου του κόσμου. 
3 Και εν τούτω γινώσκομεν ότι εγνώκαμεν αυτόν, εάν τας εντολάς αυτού τηρώμεν. 
4 ο λέγων, έγνωκα αυτόν, και τας εντολάς αυτού μη τηρών, ψεύστης εστί, και εν τούτω η αλήθεια ουκ έστιν 
5 ος δ' αν τηρή αυτού τον λόγον, αληθώς εν τούτω η αγάπη του Θεού τετελείωται, εν τούτω γινώσκομεν ότι εν αυτώ εσμεν. 
6 ο λέγων εν αυτώ μένειν οφείλει, καθώς εκείνος περιπάτησε, και αυτός ούτω περιπατείν. 

Στίχ. 7-11. Η εντολή της αγάπης. 

7 Αδελφοί, ουκ εντολήν καινήν γράφω υμίν, αλλ' εντολήν παλαιάν, ην είχετε απ' αρχής η εντολή η παλαιά εστιν ο λόγος ον ηκούσατε απ' αρχής. 
8 πάλιν εντολήν καινήν γράφω υμίν, ο εστιν αληθές εν αυτώ και εν υμίν, ότι η σκοτία παράγεται και το φως το αληθινόν ήδη φαίνει. 
9 ο λέγων εν τω φωτί είναι, και τον αδελφόν αυτού μισών, εν τη σκοτία εστίν έως άρτι. 
10 ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τω φωτί μένει, και σκάνδαλον εν αυτώ ουκ έστιν 
11 ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστί και εν τη σκοτία περιπατεί, και ουκ οίδε που υπάγει, ότι η σκοτία ετύφλωσε τους οφθαλμούς αυτού. 

Στίχ. 12-17. Όχι φιλία με τον αμαρτωλόν κόσμον. 

12 Γράφω υμίν, τεκνία, ότι αφέωνται υμίν αι αμαρτίαι διά το όνομα αυτού. 
13 γράφω υμίν, πατέρες. ότι εγνώκατε τον απ' αρχής. γράφω υμίν, νεανίσκοι, ότι νενικήκατε τον πονηρόν. έγραψαυμίν, παιδία, ότι εγνώκατε τον πατέρα. 
14 έγραψα υμίν, πατέρες, ότι εγνώκατε τον απ' αρχής. έγραψα υμίν, νεανίσκοι, ότι ισχυροί εστε και ο λόγος του Θεού εν υμίν μένει και νενικήκατε τον πονηρόν. 
15 μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω εάν τις αγαπά τον κόσμον, ουκ έστιν η αγάπη του πατρός εν αυτώ 
16 ότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου, ουκ έστιν εκ του πατρός, αλλ' εκ του κόσμου εστί. 
17 και ο κόσμος παράγεται και η επιθυμία αυτού ο δε ποιών το θέλημα του Θεού μένει εις το αιώνα. 

Στίχ. 18-29. Αποφυγή των αιρετικών και αφοσίωσις εις τον Χριστόν. 

18 Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν. 
19 εξ ημών εξήλθον, αλλ' ουκ ήσαν εξ ημών ει γαρ ήσαν εξ ημών, μεμενήκεισαν αν μεθ' ημών αλλ' ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών. 
20 και υμείς χρίσμα έχετε από του αγίου, και οίδατε πάντα. 
21 ουκ έγραψα υμίν ότι ουκ οίδατε τν αλήθειαν, αλλ' ότι οίδατε αυτήν, και ότι παν ψεύδος εκ της αληθείας ουκ έστι. 
22 τις εστιν ο ψεύστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ έστιν ο Χριστός; ούτος εστιν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον πατέρα και τον υιόν. 
23 πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον πατέρα έχει. 
24 Υμείς ουν ο ηκούσατε απ' αρχής, εν υμίν μενέτω. εάν εν υμίν μείνη ο απ' αρής ηκούσατε, και υμείς εν τω υιώ και εν τω πατρί μενείτε. 
25 και αύτη εστίν η επαγγελία ην αυτός επηγγείλατο ημίν, την ζωήν την αιώνιον. 
26 Ταύτα έγραψα υμίν περί των πλανώντων υμάς.
27 και υμείς, το χρίσμα ο ελάβατε απ' αυτού, εν υμίν μένει, και ου χρείαν έχετε ίνα τις διδάσκη υμάς, αλλ' ως το αυτό χρίσμα διδάσκει υμάς περί οάντων, και αληθές εστι και ουκ έστ ψεύδος, και καθώς εδίδαξεν υμάς μενείτε εν αυτώ. 
28 Και νυν, τεκνία, μένετε εν αυτώ, ίνα όταν φανερωθή έχωμεν παρρησίαν και μη αισχυνθώμεν απ' αυτού εν τη παρουσία αυτού. 
29 εάν ειδήτε ότι δίκαιός εστι, γινώσκετε ότι πας ο ποιών την δικαιοσύνην εξ αυτού γεγέννηται.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Στίχ. 1-4. Η καλή αγγελία του Ιωάννου.

Ο ην απ' αρχής, ο ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί του λόγου της ζωής 
2 και η ζωή εφανερώθη, και εωράκαμεν και μαρτυρούμεν και απαγγέλλομεν υμίν την ζωήν την αιώνιον, ήτις ην προς τον πατέρα και εφανερώθη ημίν 
3 ο εωράκαμεν και ακηκόαμεν, απαγγέλλομεν υμίν, ίνα και υμείς κοινωνίαν έχητε μεθ' ημών και η κοινωνία δε η ημετέρα μετά του πατρός και μετά του υιού αυτού Ιησού Χριστού. 
4 και ταύτα γράφομεν υμίν, ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη. 

Στίχ. 5-7. Ο Θεός είναι φως. 

5 Και αύτη εστίν η επαγγελία ην ακηκόαμεν απ' αυτού και αναγγέλλομεν υμίν, ότι ο Θεός φως εστι και σκοτία εν αυτώ ουκ έστιν ουδεμία. 
6 εάν είπωμεν ότι κοινωνίαν έχομεν μετ' αυτού και εν τω σκότει περιπατώμεν, ψευδόμεθα και ου ποιούμεν την αλήθειαν 
7 εάν δε εν τω φωτί περιπατώμεν, ως αυτός εστιν εν τω φωτί, κοινωνίαν έχομεν μετ' αλλήλων, και το αίμα Ιησού Χριστού του υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας. 

Στίχ. 8-10. Όλοι είμεθα αμαρτωλοί. 

8 εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν. 
9 εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός εστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας. 
10 εάν είπωμεν ότι ουχ ημαρτήκαμεν, ψεύστην ποιούμεν αυτόν, και ο λόγος αυτού ουκ έστιν εν ημίν. 

ΑΙ ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Και εις τας τρείς ταύτας επιστολάς διακρίνεται η αυτή συγγραφική σφραγίς, διό και ανέκαθεν εγένετο σχεδόν γενικώς δεκτόν, ότι προέρχονται εκ της αυτής χειρός και διανοίας. Παρέμειναν διά τούτο και αι τρείς αχώριστοι απ' αλλήλων, συναποτελέσασαι ιδίαν τινά κλάσιν μεταξύ πασών των επιστολών της Καινής Διαθήκης. Ο συγγραφεύς αυτών ανήκει εις τους αυτόπτας και ακροατάς του Κυρίου, τιτλοφορεί δε εαυτόν <<ο πρεσβύτερος>>, και κατά την ομόφωνον της Εκκλησίας παράδοσιν είναι ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Η πρώτη των επιστολών τούτων, αρκούντως εκτενής, εγράφη υπό του Αποστόλου εξ αφορμής του κινδύνου, τον οποίον εδημιούργουν εις την Εκκλησίαν ψευδοδιδάσκαλοι τινες, οίτινες χαρακτηρίζονται ως πρόδρομοι και όργανα του αντιχρίστου, και αυτοί αντίχριστοι υπό του Αποστόλου αποκαλούμενοι. Οι αιρετικοί ούτοι ηρνούντο, ότι ο Ιησούς είναι Υιός του Θεού και ότι ενηνθρώπησε και έπαθεν υπέρ ημών πράγματι και αληθεία. Εκ της αφορμής ταύτης γράψας ο Απόστολος την επιστολήν του ταύτην πιθανώτατα εξ Εφέσου κατά τον αυτόν περίπου χρόνον, καθ' ον συνέγραψε και το Ευαγγέλιον, έθεσεν ως κύριον σκοπόν αυτής το να στηρίξη τα πνευματικά του τέκνα εις την αληθή πίστιν και εις αδιάσπαστον επικοινωνίαν μετά των αυτοπτών του Λόγου της ζωής. Η δευτέρα επιστολή, βραχυτάτη ούσα, απευθύνεται <<εκλεκτή κυρία>> και κατακλείεται διά συντόμου χαιρετισμού εκ μέρους των τέκνων της αδελφής της εκλεκτής ταύτης κυρίας. Κατά την πιθανωτέραν γνώμην υπό την φράσιν ταύτην ο Ευαγγελιστής υπονοεί μεταφορικώς τοπικήν τινα Εκκλησίαν και υπέρ τούτου συνηγορεί, ότι φυσικώτερον παρουσιάζεται και τα τέκνα της άλλης εκλεκτής κυρίας, τα πέμποντα τους ασπασμούς να είναι τα μέλη άλλης τινός τοπικής Εκκλησίας. Και η επιστολή αύτη εγράφη εξ αφορμής του εκ των ψευδοδιδασκάλων κινδύνου με τον σκοπόν, όπως κατασφαλισθώσιν απ' αυτού οι πιστοί, προς τους οποίους απεστάλη η επιστολή, μέχρις ου ο Ευαγγελιστής θα ελάμβανε την ευκαιρίαν και αυτοπροσώπως να επισκεφθή αυτούς. Φαίνεται δε, ότι και αύτη απεστάλη εξ Εφέσου μετά την πρώτην Καθολικήν επιστολήν. Και η τρίτη επιστολή είναι εξ ίσου βραχεία, ως η δευτέρα. Εγράφη δε εξ αφορμής αδελφών τινων, οίτινες περιώδευον κηρύττοντες το Ευαγγέλιον, και τους οποίους ο θείος Απόστολος συνιστά εις την φιλοξενίαν των εκασταχού Χριστιανών. Απευθύνεται προς Γάϊόν τινα, προς τον οποίον ιδία συνιστά ο Απόστολος τους πειοδευτάς τούτους, παραπονούμενος συγχρόνως διά κάποιον Διοτρεφή, όστις αντιπολιτευόμενος τον Απόστολον κατεδίωκε τους εξ αυτού προερχομένους και απέπεμπεν από της Εκκλησίας πάντα, όστις θα εδέχετο αυτούς. Η επιστολή εγράφη κατά τα τελευταία έτη της ζωής του Αποστόλου, πιθανώτατα εξ Εφέσου.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Β΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄ 

Στίχ. 1-10. Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου θα γίνει ωρισμένως.

Ταύτην ήδη, αγαπητοί, δευτέραν υμίν γράφω επιστολήν, εν αις διεγείρω υμών εν υπομνήσει την ειλικρινή διάνοιαν, 
2 μνησθήναι των προειρημένων ρημάτων υπό των αγίων προφητών και της των αποστόλων υμών εντολής του Κυρίου και σωτήρος, 
3 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι ελεύσονται επ' εσχάτων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι 
4 και λέγοντες που εστιν η επαγγελία της παρουσίας αυτού; αφ' ης γαρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, πάντα ούτω διαμένει απ' αρχής κτίσεως. 
5 λανθάνει γαρ αυτούς τούτο θέλοντας ότι ουρανοί ήσαν έκπαλαι και γη εξ ύδατος και δι' ύδατος συνεστώσα τω του Θεού λόγω, 
6 δι' ων ο τότε κόσμος ύδατι κατακλυσθείς απώλετο 
7 οι δε νυν ουρανοί και η γη τω αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων. 
8 Εν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία. 
9 ου βραδύνει ο Κύριος της επαγγελίας ως τινες βραδυτήτα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενός τινας απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι. 
10 Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν η ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται. 

Στίχ. 11-18. Φροντίς των πιστών, ίνα ευρεθούν καθαροί ενώπιον του Κριτού. 

11 Τούτων ουν πάντων λυομένων ποταπούς δει υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις, 
12 προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας, δι' ην ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται! 
13 καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί. 
14 Διό, αγαπητοί, ταύτα προσδοκώντες σπουδάσατε άσπιλοι και αμώμητοι αυτώ ευρεθήναι εν ειρήνη, 
15 και την του Κυρίου ημών μακροθυμίαν σωτηρίαν ηγείσθε, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος κατά την αυτώ δοθείσαν σοφίαν έγραψεν υμίν, 
16 ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς λαλών εν αυταίς περί τούτων, εν οις εστι δυσνόητά τινα, α οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν. 
17 Υμείς ουν, αγαπητοί, προγινώσκοντες φυλάσσεσθε, ίνα μη τη των αθέσμων πλάνη συναπαχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού, 
18 αυξάνετε δε εν χάριτι και γνώσει του Κυρίου ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού, αυτώ η δόξα και νυν και εις ημέραν αιώνος αμήν. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Β΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄ 

Στίχ. 1-11. Οι ψευτοδιδάσκαλοι και η βεβαία τιμωρία των. 

Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τω λαώ, ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι, επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν 

2 και πολλοί εξακολουθήσουσιν αυτών ταις ασελγείαις, δι' ους η οδός της αληθείας βλασφημηθήσεται 

3 και εν πλεονεξία πλαστοίς λόγοις υμάς εμπορεύσονται, οις το κρίμα έκπαλαι ουκ αργεί, και η απώλεια αυτών ου νυστάξει. 

4 ει γαρ ο Θεός αγγέλων αμαρτησάντων ουκ εφείσατο, αλλά σειραίς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εις κρίσιν τηρουμένους, 

5 και αρχαίου κόσμου ουκ εφείσατο, αλλά όγδοον Νώε δικαιοσύνης κήρυκα εφύλαξε, κατακλυσμόν κόσμω ασεβών επάξας, 

6 και πόλεις Σοδόμων και Γομόρρας τεφρώσας καταστροφή κατέκρινεν, υπόδειγμα μελλόντων ασεβείν τεθεικώς, 

7 και δίκαιον Λωτ καταπονούμενον υπό της των αθέσμων εν ασελγεία αναστροφής ερρύσατο 

8 βλέμματι γαρ και ακοή ο δίκαιος, εγκατοικών εν αυτοίς, ημέραν εξ ημέρας ψυχήν δικαίαν ανόμοις έργοις εβασάνιζεν 

9 οίδε Κύριος ευσεβείς εκ πειρασμού ρύεσθαι, αδίκους δε εις ημέραν κρίσεως κολαζομένους τηρείν, 

10 μάλιστα δε τους οπίσω σαρκός εν επιθυμία μιασμού πορευομένους και κυριότητος καταφρονούντας. τολμηταί, αυθάδεις! δόξας ου τρέμουσι βλασφημούντες, 

11 όπου άγγελοι, ισχύϊ και δυνάμει μείζονες όντες, ου φέρουσι κατ' αυτών παρά Κυρίω βλάσφημον κρίσιν. 

Στίχ. 12-22. Τα αμαρτωλά ήθη των ψευδοδιδασκάλων. 

12 ούτοι δε, ως άλογα ζώα φυσικά γεγεννημένα εις άλωσιν και φθοράν, εν οις αγνοούσι βλασφημούντες, εν τη φθορά αυτών καταφθαρήσονται, 

13 κομιούμενοι μισθόν αδικίας, ηδονήν ηγούμενοι την εν ημέρα τρυφήν, σπίλοι και μώμοι, έντρυφώντες εν ταις απάταις αυτών, συνευωχούμενοι υμίν, 

14 οφθαλμούς έχοντες μεστούς μοιχαλίδος και ακαταπαύστους αμαρτίας, δελεάζοντες ψυχάς αστηρίκτους, καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας έχοντες, κατάρας τέκνα! 

15 καταλιπόντες ευθείαν οδόν επλανήθησαν, εξακολουθήσαντες τη οδώ του Βαλαάμ του Βοσόρ, ος μισθόν αδικίας ηγάπησεν, 

16 έλεγξιν δε έσχεν ιδίας παρανομίας υποζύγιον άφωνον εν ανθρώπου φωνή φθεγξάμενον εκώλυσε την του προφήτου παραφρονίαν. 

17 ούτοι εισι πηγαί άνυδροι, νεφέλαι υπό λαίλαπος ελαυνόμεναι, οις ο ζόφος του σκότους εις αιώνα τετήρηται. 

18 υπέρογκα γαρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν εν επιθυμίαις σαρκός ασελγείαις τους όντως αποφυγόντας τους εν πλάνη αναστρεφομένους, 

19 ελευθερίαν αυτοίς επαγγελλόμενοι, αυτοί δούλοι υπάρχοντες της φθοράς ω γαρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται. 

20 ει γαρ αποφυγόντες τα μιάσματα του κόσμου εν επιγνώσει του Κυρίου και σωτήρος Ιησού Χριστού, τούτοις δε πάλιν εμπλακέντες ηττώνται, γέγονεν αυτοίς τα έσχατα χείρονα των πρώτων. 

21 κρείττον γαρ ην αυτοίς μη επεγνωκέναι την οδόν της δικαιοσύνης ή επιγνούσιν επιστρέψαι εκ της παραδοθείσης αυτοίς αγίας εντολής. 

22 συμβέβηκε δε αυτοίς το της αληθούς παροιμίας, κύων επιστρέψας επί το ίδιον εξέραμα, και, υς λουσαμένη εις κύλισμα βορβόρου.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Β΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄ 

Στίχ. 1-11. Οι Χριστιανοί πρέπει να προοδεύουν εις την αρετήν. 

Συμεών Πέτρος, δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού, τοις ισότιμον ημίν λαχούσι πίστιν εν δικαιοσύνη του Θεού ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού 
2 χάριν υμίν και ειρήνη πληθυνθείη εν επιγνώσει του Θεού και Ιησού του Κυρίου ημών. 
3 Ως πάντα ημίν της θείας δυνάμεως αυτού τα προς ζωήν και ευσέβειαν δεδωρημένης διά της επιγνώσεως του καλέσαντος ημάς διά δόξης και αρετής, 
4 δι' ων τα τίμια ημίν και μέγιστα επαγγέλματα δεδώρηται, ίνα διά τούτων γένησθε θείας κοινωνοί φύσεως αποφυγόντες της εν κόσμω εν επιθυμία φθοράς. 
5 και αυτό τούτο δε σπουδήν πάσαν παρεισενέγκαντες επιχορηγήσατε εν τη πίστει υμών την αρετήν, εν δε τη αρετή την γνώσιν, 
6 εν δε τη γνώσει την εγκράτειαν, εν δε τη εγκρατεία την υπομονήν, εν δε τη υπομονή την ευσέβειαν, 
7 εν δε τη ευσεβεία την φιλαδελφίαν, εν δε τη φιλαδελφία την αγάπην. 
8 ταύτα γαρ υμίν υπάρχοντα και πλεονάζοντα ουκ αργούς ουδέ ακάρπους καθίστησιν εις την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού επίγνωσιν 
9 ω γαρ μη πάρεστι ταύτα, τυφλός εστι, μυωπάζων, λήθην λαβών του καθαρισμού των πάλαι αυτού αμαρτιών. 
10 διό μάλλον, αδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν υμών την κλήσιν και εκλογήν ποιείσθαι ταύτα γαρ ποιούντες ου μη πταίσητέ ποτε. 
11 ούτω γαρ πλουσίως επιχορηγηθήσεται υμίν η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού. 

Στίχ. 12-15. Καθήκον του Πέτρου να υπενθυμίζη τας θείας αληθείας. 

12 Διό ουκ αμελήσω αεί υμάς υπομιμνήσκειν περί τούτων, καίπερ ειδότας και εστηριγμένους εν τη παρούση αληθεία. 
13 δίκαιο δε ηγούμαι, εφ' όσον ειμί εν τούτω τω σκηνώματι, διεγείρειν υμάς εν υπομνήσει, 
14 ειδώς ότι ταχινή εστιν η απόθεσις του σκηνώματός μου, καθώς και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εδήλωσέ μοι. 
15 σπουδάσω δε και εκάστοτε έχειν υμάς ματά την εμήν έξοδον την τούτων μνήμην ποιείσθαι. 

Στίχ. 16-21. Οι Απόστολοι είδον την Μεταμόρφωσιν του Χριστού. 

16 ου γαρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν και παρουσίαν, αλλ' επόπται γενηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος. 
17 λαβών γαρ παρά Θεού πατρός τιμήν και δόξαν φωνής ενεχθείσης αυτώ τοιάσδε υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εις ον εγώ ευδόκησα, 
18 και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ενεχθείσαν, συν αυτώ όντες εν τω όρει τω αγίω. 
19 και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, ω καλώς ποιείτε προσέχοντες ως λύχνω φαίνοντι εν αυχμηρώ τόπω, έως ου ημέρα διαυγάση και φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών, 
20 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι πάσα προφητεία γραφής ιδίας επιλύσεως ου γίνεται. 
21 ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ' υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄ 

Στίχ. 1-9. Καθήκοντα των ποιμένων και των πιστών. 

Πρεσβυτέρους τους εν υμίν παρακαλώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των του Χριστού παθημάτων, ο και της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός, 
2 ποιμάνατε το εν υμίν ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστώς, αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως, 
3 μηδ' ως κατακυριεύοντες των κλήρων, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου 
4 και φανερωθέντος του αρχιποίμενος κομιείσθε τον αμαράντινον της δόξης στέφανον 
5 Ομοίως νεώτεροι υποτάγητε πρεσβυτέροις, πάντες δε αλλήλοις υποτασσόμενοι την ταπεινοφροσύνην εγκομβώσασθε ότι ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν. 
6 Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ. 
7 πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ' αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών, 
8 νήψατε, γρηγορήσατε ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη. 
9 ω αντίστητε στερεοί τη πίστει, ειδότες τα αυτά των παθημάτων τη εν κόσμω υμών αδελφότητι επιτελείσθαι. 

Στίχ. 10-14. Ευχαί και χαιρετισμοί. 

10 Ο δε Θεός πάσης χάριτος, ο καλέσας υμάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν εν Χριστώ Ιησού ολίγον παθόντας, αυτός καταρτίσει υμάς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει 
11 αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. 
12 Διά Σιλουανού υμίν του πιστού αδελφού, ως λογίζομαι, δι' ολίγων έγραψα, παρακαλών, και επιμαρτυρών ταύτην είναι αληθή χάριν του Θεού. εις ην εστήκατε. 
13 Ασπάζεται υμάς η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή και Μάρκος ο υιός μου.
14 ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγάπης. Ειρήνη υμίν πάσι τοις εν Χριστώ Ιησού αμήν. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄ 

Στίχ. 1-6. Σωτήρια αποτελέσματα εκ των παθημάτων. 

Χριστού ουν παθόντος υπέρ ημών σαρκί και υμείς την αυτήν έννοιαν οπλίσασθε, ότι ο παθών εν σαρκί πέπαυται αμαρτίας, 
2 εις το μηκέτι ανθρώπων επιθυμίαις, αλλά θελήματι Θεού τον επίλοιπον εν σαρκί βιώσαι χρόνον. 
3 αρκετός γαρ υμίν ο παρεληλυθώς χρόνος του βίου το θέλημα των εθνών κατεργάσασθαι, πεπορευμένους εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοφλυγίαις, κώμοις, πότοις και αθεμίτοις ειδωλολατρίαις. 
4 εν ω ξενίζονται μη συντρεχόντων υμών εις την αυτήν της ασωτίας ανάχυσιν, βλασφημούντες 
5 οι αποδώσουσι λόγον τω ετοίμως έχοντι κρίναι ζώντας και νεκρούς. 
6 εις τούτο γαρ και νεκροίς ευηγγελίσθη, ίνα κριθώσι μεν κατά ανθρώπους σαρκί, ζώσι δε κατά Θεόν πνεύματι. 

Στίχ. 7-19. Χριστιανική συμπεριφορά προς πάντας. 

7 Πάντων δε το τέλος ήγγικε. σωφρονήσατε ουν και νήψατε εις τας προσευχάς 
8 προ πάντων δε την εις εαυτούς αγάπην εκτενή έχοντες, ότι η αγάπη καλύψει πλήθος αμαρτιών 
9 φιλόξενοι εις αλλήλους άνευ γογγυσμών 
10 έκαστος καθώς έλαβε χάρισμα, εις εαυτούς αυτό διακονούντες ως καλοί οικονόμοι ποικίλης χάριτος Θεού 
11 ει τις λαλεί, ως λόγια Θεού ει τις διακονεί, ως εξ ισχύος, ης χορηγεί ο Θεός ίνα εν πάσι δοξάζηται ο Θεός διά Ιησού Χριστού, ω εστιν η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. 
12 Αγαπητοί, μη ξενίζεσθε τη εν υμίν πυρώσει προς πειρασμόν υμίν γινομένη, ως ξένου υμίν συμβαίνοντος, 
13 αλλά καθό κοινωνείτε τοις του Χριστού παθήμασι, χαίρετε, ίνα και εν τη αποκαλύψει της δόξης αυτού χαρήτε αγαλλιώμενοι. 
14 ει ονειδίζεσθε εν ονόματι Χριστού, μακάριοι, ότι το της δόξης και δυνάμεως και το του Θεού Πνεύμα εφ' υμάς αναπαύεται κατά μεν αυτούς βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται. 
15 μη γαρ τις υμών πασχέτω ως φονεύς ή κλέπτης ή κακοποιός ή ως αλλοτριοεπίσκοπος 
16 ει δε ως Χριστιανός, μη αισχυνέσθω, δοξαζέτω δε τον Θεόν εν τω μέρει τούτω. 
17 ότι ο καιρός του άρξασθαι το κρίμα από του οίκου του Θεού ει δε πρώτον αφ' ημών, τι το τέλος των απειθούντων τω του Θεού ευαγγελίω; 
18 και ει ο δίκαιος μόλις σώζεται, ο ασεβής και αμαρτωλός που φανείται; 
19 ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού, ως πιστώ κτίστη παρατιθέσθωσαν τας ψυχάς αυτών εν αγαθοποιΐα. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄ 

Στίχ. 1-7. Καθηκοντα των συζύγων. 

 

Ομοίως αι γυναίκες υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα και ει τινες απειθούσι τω λόγω, διά της των γυναικών αναστροφής άνευ λόγου κερδηθήσονται, 

2 εποπτεύσαντες την εν φόβω αγνήν αναστροφήν υμών. 

3 ων έστω ουχ ο έξωθεν εμπλοκής τριχών και περιθέσεως χρυσίων ή ενδύσεως ιματίων κόσμος, 

4 αλλ' ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τω αφθάρτω του πραέος και ησυχίου πνεύματος, ο εστιν ενώπιον του Θεού πολυτελές. 

5 ούτω γαρ ποτε και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εκόσμουν εαυτάς, υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν, 

6 ως Σάρρα υπήκουσε τω Αβραάμ, κύριον αυτόν καλούσα ης εγενήθητε τέκνα αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. 

7 Οι άνδρες ομοίως συνοικούντες κατά γνώσιν, ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμοντες τιμήν, ως και συγληρονόμοι χάριτος ζωής, εις το μη εγκόπτεσθαι τας προσευχάς υμών. 

Στίχ. 8-17. Προτροπαί διάφοποι προς τους πιστούς. 

8 Το δε τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, 

9 μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες, ειδότες ότι εις τούτο εκλήθητε, ίνα ευλογίαν κληρονομήσητε. 

10 ο γαρ θέλων ζωήν αγαπάν και ιδείν ημέρας αγαθάς παυσάτω την γλώσσαν αυτού από κακού και χείλη αυτού του μη λαλήσαι δόλον, 

11 εκκλινάτω από κακού και ποιησάτω αγαθόν, ζητησάτω ειρήνην και διωξάτω αυτήν 

12 ότι οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις σέησιν αυτών, πρόσωπον δε Κυρίου επί ποιούντας κακά. 

13 Και τις ο κακώσων υμάς, εάν του αγαθού μιμηταί γένησθε; 

14 αλλ' ει και πάσχοιτε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε, 

15 Κύριον δε τον Θεόν αγιάσατε εν ταις καρδίαις υμών, έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος μετά πραΰτητος και φόβου, 

16 συνείδησιν έχοντες αγαθήν, ίνα εν ω καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, καταισχυνθώσιν οι επηρεάζοντες υμών την αγαθήν εν Χριστώ αναστροφήν. 

 17 κρείττον γαρ αγαθοποιούντας, ει θέλοι το θέλημα του Θεού, πάσχειν ή κακοποιούντας. 

Στίχ. 18-22. Ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών. 

18 ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι 

19 εν ω και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν, 

20 απειθήσασί ποτε, ότε απεξεδέχετο η του Θεού μακροθυμία εν ημέραις Νώε κατασκευαζομένης κιβωτού, εις ην ολίγαι, τούτ' έστιν οκτώ ψυχαί, διεσώθησαν δι' ύδατος. 

21 ο αντίτυπον νυν και ημάς σώζει βάπτισμα, ου σαρκός απόθεσις ρύπου, αλλά συνειδήσεως αγαθής επερώτημα εις Θεόν, δι' αναστάσεως Ιησού Χριστού, 

22 ος εστιν εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις ουρανόν, υποταγέντων αυτώ αγγέλων και εξουσιών και δυνάμεων. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄ 

Στίχ. 1-3. Οι Χριστιανοί πρέπει να αποβάλουν κάθε κακίαν. 

Αποθέμενοι ουν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλίας, 
2 ως αρτιγέννητα βρέφη το λογικόν άδολον γάλα επιποθήσατε, ίνα εν αυτώ αυξηθήτε εις σωτηρίαν, 
3 είπερ εγεύσασθε ότι χρηστός ο Κύριος. 

Στίχ. 4-8. Ο Χριστός λίθος ακρογωνιαίος της Εκκλησίας. 

4 Προς ον προσερχόμενοι, λίθον ζώντα, υπό ανθρώπων μεν αποδεδοκιμασμένον, παρά δε Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, 
5 και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους τω Θεώ διά Ιησού Χριστού 
6 διότι περιέχει εν τη γραφή ιδού τίθημι εν Σιών λίθον ακρογωνιαίον, εκλεκτόν, έντιμον, και ο πιστεύων επ' αυτώ ου μη καταισχυνθή. 
7 υμίν ουν η τιμή τοις πιστεύουσιν, απειθούσι δε λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας και λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου 
8 οι προσκόπτουσι τω λόγω απειθούντες, εις ο και ετέθησαν. 

Στίχ. 9-10. Βασίλειον ιεράτευμα. 

9 υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τας αρετάς εξαγγείλητε του εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φώς 
10 οι ποτε ου λαός, νυν δε λαός Θεού, οι ουκ ηλεημένοι, νυν δε ελεηθέντες. 

Στίχ. 11-20. Καθήκοντα των Χριστιανών προς τους άρχοντας κ.λ.π. 

11 Αγαπητοί, παρακαλώ ως παροίκους και παρεπιδήμους, απέχεσθε των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής, 
12 την αναστροφήν υμών έχοντες καλήν εν τοις έθνεσιν, ίνα εν ω καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, εκ  των καλών έργων εποπτεύσαντες δοξάσωσι τον Θεόν εν ημέρα επισκοπής. 
13 Υποτάγητε ουν πάση ανθρωπίνη κτίσει διά τον Κύριον, είτε βασιλεί, ως υπερέχοντι, 
14 είτε ηγεμόσιν, ως δι' αυτού πεμπομένοις εις εκδίκησιν μεν κακοποιών, έπαινον δε αγαθοποιών 
15 ότι ούτως εστί το θέλιμα του Θεού, αγαθοποιούντας φιμούν την των αφρόνων ανθρώπων αγνωσίαν 
16 ως ελεύθεροι, και μη ως επικάλυμμα έχοντες της κακίας την ελευθερίαν, αλλ' ως δούλοι Θεού. 
17 πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε. 
18 Οι οικέται υποτασσόμενοι εν παντί φόβω τοις δεσπόταις, ου μόνον τοις αγαθοίς και επιεικέσιν, αλλά και τοις σκολιοίς. 
19 τούτο γαρ χάρις, ει διά συνείδησιν Θεούυποφέρει τις λύπας, πάσχων αδίκως. 
20 ποίον γαρ κλέος, ει αμαρτάνοντες και κολαφιζόμενοι υπομενείτε; αλλ' ει αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομενείτε, τούτο χάρις παρά Θεώ. 

Στίχ. 21-25. Ο Χριστός παράδειγμα υπομονής. 

21 εις τούτο γαρ εκλήθητε, ότι και Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού 
22 ος αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού 
23 ος λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει, παρεδίδου δε τω κρίνοντι δικαίως 
24 ος τας αμαρτίας ημών αυτός ανήνεγκεν εν τω σώματι αυτού επί το ξύλον, ίνα ταις αμαρτίαις απογενόμενοι τη δικαιοσύνη ζήσωμεν ου τω μώλωπι αυτού ιάθητε. 
25 ήτε γαρ ως πρόβατα πλανώμενα, αλλ' επεστράφητε νυν επί τον ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών υμών.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄ 

Στίχ. 1-12. Η εκ της σωτηρίας ανεκλάλητος χαρά. 

Πέτρος, απόστολος Ιησού Χριστού, εκλεκτοίς παρεπιδήμοις διασποράς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ασίας και Βιθυνίας, 
2 κατά πρόγνωσιν Θεού πατρός, εν αγιασμώ Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν αίματος Ιησού Χριστού χάρις υμίν και ειρήνη πληθυνθείη. 
3 Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο κατά το πολύ αυτού έλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν δι' αναστάσεως Ιησού Χριστού εκ νεκρών, 
4 εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς εις υμάς 
5 τους εν δυνάμει Θεού φρουρουμένους διά πίστεως εις σωτηρίαν ετοίμην αποκαλυφθήναι εν καιρώ εσχάτω 
6 εν ω αγαλλιάσθε, ολίγον άρτι, ει δέον εστί, λυπηθέντες εν ποικίλοις πειρασμοίς, 
7 ίνα το δοκίμιον υμών της πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου του απολλυμένου διά πυρός δε δοκιμαζομένου ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν εν αποκαλύψει  Ιησού Χριστού, 
8 ον ουκ ειδότες αγαπάτε, εις ον άρτι μη ορώντες, πιστεύοντες δε αγαλλιάσθε χαρά ανεκλαλήτω και δεδοξασμένη, 
9 κομιζόμενοι το τέλος της πίστεως υμών, σωτηρίαν ψυχών. 
10 περί ης σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν προφήται οι περί της εις υμάς χάριτος προφητεύσαντες, 
11 ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εδήλου το εν αυτοίς Πνεύμα Χριστού προμαρτυρόμενον τα εις Χριστόν παθήματα και τας μετά ταύτα δόξαν 
12 οις απεκαλύφθη ότι ουχ εαυτοίς, υμίν δε διηκόνουν αυτά, α νυν ανηγγέλη υμίν διά των ευαγγελισαμένων υμάς εν Πνεύματι Αγίω αποσταλέντι απ΄ ουρανού, εις α επιθυμούσιν άγγελοι παρακύψαι. 

Στίχ. 13-25. Πρέπει να ζώμεν αξίως των ευεργεσιών του Θεού. 

13 Διό αναζωσάμενοι τας οσφύας της διανοίας υμών, νήφοντες, τελείως ελπίσατε επί την φερομένην υμίν χάριν εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού, 
14 ως τέκνα υπακοής μη συσχηματιζόμενοι ταις πρότερον εν τη αγνοία υμών επιθυμίαις, 
15 αλλά κατά τον καλέσαντα υμάς άγιον και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε, 
16 διότι γέγραπται άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι. 
17 και ει πατέρα επικαλείσθε τον απροσωπολήπτως κρίνοντα κατά το εκάστου έργον, εν φόβω τον της παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε, 
18 ειδότες ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω ή χρυσίω, ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής πατροπαραδότου, 
19 αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού, 
20 προεγνωσμένου μεν προ καταβολής κόσμου, φανερωθέντος δε επ΄ εσχάτων των ρόνων δι΄ υμάς 
21 τους δι΄ αυτού πιστεύοντας εις Θεόν τον εγείραντα αυτόν εκ νεκρών και δόξαν αυτώ δόντα, ώστε την πίστιν υμών και ελπίδα είναι εις Θεόν. 
22 Τας ψυχάς υμών ηγνικότες εν τη υπακοή της αληθείας διά Πνεύματος εις φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, εκ καθαράς καρδίας αλλήλους αγαπήσατε εκτενώς, 
23 αναγεγεννημένοι ουκ εκ σποράς φθαρτής, αλλά αφθάρτου, διά λόγου ζώντος Θεού και μένοντος εις τον αιώνα 
24 διότι πάσα σαρξ ως χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσε 
25 το δε ρήμα Κυρίου μένει εις τον αιώνα. τούτο δε εστι το ρήμα το ευαγγελισθέν εις υμάς. 

ΚΑΘΟΛΙΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΠΕΤΡΟΥ

Σίμων υπήρξε το όνομα του κορυφαίου των Αποστόλων, όστις από του έργου του αλιέως εκλήθη, ίνα μετά Ανδρέου του αδελφού αυτού ακολουθήση τον Χριστόν και συγκαταριθμηθή μετ'αυτού εις τον χορόν των δώδεκα Αποστόλων. Υπό του Κυρίου εδόθη εις αυτόν και το όνομα Πέτρος, όταν εν Καισαρεία της Φιλίππου εξ αφορμής ερωτήσεως αυτού του Κυρίου διεκήρυξε την ορθήν περί αυτού πίστιν και ομολογίαν, ήτις θα απετέλει την πέτραν, επί της οποίας θα ωκοδομείτο η Εκκλησία. Ο πατήρ του Πέτρου ονομάζεται αλλαχού μεν των Ευαγγελίων Ιωνάς, αλλαχού δε Ιωάννης, πατρίς δε αυτού υπήρξεν η παρά την λίμνην Γεννησαρέτ Βηθσαϊδά, καίτοι παρουσιάζεται ως κάτοικος της Καπερναούμ, από της οποίας φαίνεται, ότι κατήγετο η σύζυγός του και κατ' ακολουθίαν εις την πόλιν ταύτην πιθανώτατα από του γάμου αυτού εγκατεστάθη ο Πέτρος. Ευθύς εξ αρχής ο Πέτρος κατέλαβε εν τω κύκλω των Αποστόλων πρωτεύουσαν θέσιν, πάντοτε πρώτος μεταξύ των μαθητών και εν τοις καταλόγοις των Ευαγγελίων μνημονευόμενος, αλλά και μετά των δύο υιών του Ζεβεδαίου συναποτελών τον στενώτερον περί τον Ιησούν κύκλον των Αποστόλων. Έχων χαρακτήρα ορμητικόν εξήπτετο ταχέως, διά να καταπέση πάλιν χάνων προς στιγμήν το θάρρος του. Εμφανίζεται εν τούτοις θαυμάσιος τύπος Γαλιλαίου και υπό το ευμετάβολον του χαρακτήρος αυτού έκρυπτεν ειλικρίνειαν και αφοσίωσιν θερμήν εις τον Διδάσκαλον, εκδηλωθείσαν κατά την παράδοσιν ο Πέτρος ελθών εις την Ρώμην, πιθανώτατα καθ' ους χρόνους και ο Παύλος διέτριβεν εκεί, εμαρτύρησεν επί Νέρωνος κατά το αυτό έτος, κατά το οποίον και ο Παύλος. Εκ των δυο Καθολικών επιστολών του θείου Πέτρου η πρώτη απευθύνεται προς τους πιστούς <<Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ασίας, Βιθυνίας>>, εκ του οποίου συνήχθη ως εν τη Μικρά Ασία εκτός των Εκκλησιών, αίτινες ιδρύθησαν υπό του Παύλου, υπήρχον και άλλαι Εκκλησίαι, αίτινες ιδρύθησαν είτε υπ' αυτού του Πέτρου, είτε υπό συνεργών αυτού. Εγράφη δε αύτη εκ Βαβυλώνος, ως εμφαίνεται εκ των εν τω τέλει αυτής πεμπομένων ασπασμών υπό της <<εν Βαβυλώνι συνεκλεκτής>> Εκκλησίας, υπό το όνομα δε τούτο τροπικώτερον ο Πέτρος εννοεί κατά πάσαν πιθανότητα την Ρώμην, εκ της συνεκλεκτής Εκκλησίας της οποίας πέμπει τους ασπασμούς. Χρόνος δε της συγγραφής της πρώτης ταύτης επιστολής πιθανώτατα είναι ο παρεμπεσών μεταξύ της πρώτης αποφυλακίσεως του Παύλου και της κηρύξεως του κατά των Χριστιανών διωγμού υπό του Νέρωνος, ήτοι μεταξύ του 60 και 64 μ. Χ. Και η δευτέρα επιστολή μαρτυρείται υπ' αυτό του προοιμίου αυτής ως συγγραφείσα υπό του Πέτρου, επέμφθη δε προς τους αυτούς Χριστιανούς, προς τους οποίους και η πρώτη επιστολή, μικρόν προ του θανάτου του Πέτρου, ήτοι μεταξύ του 64 και 66 μ. Χ.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄ 

Στίχ. 1-6. Απειλαί κατά των σκληρών πλουσίων.

Άγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις. 
2 ο πλούτος υμών σέσηπε και τα ιμάτια υμών σητόβρωτα γέγονεν, 
3 ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν έσται και φάγεται τας σάρκας υμών ως πυρ, εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις. 
4 ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ' υμών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ εισεληλύθασιν. 
5 ετρυφήσατε επί της γης και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας υμών ως εν ημέρα σφαγής. 
6 κατεδικάσατε, εφονεύσατε τον δίκαιον ουκ αντιτάσσεται υμίν. 

Στίχ. 7-12. Λόγοι παρηγορίας και ενισχύσεως. 

7 Μακροθυμήσατε ουν, αδελφοί, έως της παρουσίας του Κυρίου. ιδού ο γεωργός ακδέχεται τον τίμιον καρπόν της γης, μακροθυμών επ' αυτώ έως λάβη υετόν πρώϊμον και όψιμον. 
8 μακροθυμήσατε και υμείς, στηρίξατε τας καρδίας υμών, ότι η παρουσία του Κυρίου ήγγικε . 
9 μη στενάζετε κατ' αλλήλων, αδελφοί, ίνα μη κριθήτε ιδού ο κριτής προ των θυρών έστηκεν. 
10 υπόδειγμα λάβετε, αδελφοί μου, της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οι ελάλησαν τω ονόματι Κυρίου. 
11 ιδού μακαρίζομεν τους υπομένοντας την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε, και το τέλος Κυρίου είδετε, ότι πολύσπλαγχνός εστιν ο Κύριος και οικτίρμων. 
12 Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε μήτε τον ουρανόν μήτε την γην μήτε άλλον τινά όρκον ήτω δε υμών το ναι ναι, και το ου ου, ίνα μη εις υπόκρισιν πέσητε. 

Στίχ. 13-15. Το Ευχέλαιον εν καιρώ ασθενείας. 

13 Κακοπαθεί τις εν υμίν;προσευχέσθω ευθυμεί τις; ψαλλέτω. 
14 ασθενεί τις εν υμίν;προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και προσευξάσθωσαν επ' αυτόν αλείψαντες αυτόν ελαίω εν τω ονόματι του Κυρίου 
15 και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα, και εγερεί αυτόν ο Κύριος καν αμαρτίας ή πεποιηκώς, αφεθήσεται αυτώ. 

Στίχ. 16-18. Η δύναμις της προσευχής. 

16 εξομολογείσθε αλλήλοις τα παραπτώματα, και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, όπως ιαθήτε πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη. 
17 Ηλίας άνθρωπος ην ομοιοπαθής ημίν, και προσευχή προσηύξατο του μη βρέξαι, και ουκ έβρεξεν επί της γης ενιαυτούς τρείς και μήνας εξ 
18 και πάλιν προσηύξατο, και ο ουρανός υετόν έδωκε και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής. 

Στίχ. 19-20. Η ευλογία του να επιστρέφη τις αμαρτωλόν εκ της πλάνης. 

19 Αδελφοί, εάν τις εν υμίν πλανηθή από της αληθείας, και επιστρέψη τις αυτόν, 
20 γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών.