Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Κύριε, Στρατηγέ ἡμῶν Ὑπέρμαχε, τοῦ ᾅδου νικητά, ὃν κατεπάτησας, ὡς λυτρωθέντες τοῦ αἰωνίου θανάτου, ἀναγράφομεν τὰ κτίσματα καὶ οἱ δοῦλοί σου, νικητήρια εὐγνωμόνως χαριστήρια καὶ κραυγάζομεν· Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἡμᾶς ἐλέησον.
Ἀγγέλων Ποιητὰ καὶ Κύριε τῶν Δυνάμεων, ἄνοιξον τὸν ἄπορον νοῦν καὶ τὴν γλῶτταν μου, εἰς αἴνεσιν τοῦ παναχράντου ὀνόματός σου (ἐκ γ΄), καθάπερ ἤνοιξας πάλαι τὴν γλῶτταν τοῦ κωφοῦ τε καὶ μογγιλάλου, κραυγάζειν πρὸς σὲ τοιαῦτα·
Ἰησοῦ πανθαύμαστε, τῶν Ἀγγέλων ἡ ἔκπληξις·
Ἰησοῦ παντοδύναμε, τῶν Προπατόρων ἡ λύτρωσις.
Ἰησοῦ γλυκύτατε, Πατριαρχῶν τὸ καύχημα·
Ἰησοῦ πανένδοξε, Βασιλέων ὀχύρωμα.
Ἰησοῦ ὑπερπόθητε, Προφητῶν ἡ ἐκπλήρωσις·
Ἰησοῦ ἐκπληκτικώτατε, Ἀθλητῶν ἡ κραταίωσις.
Ἰησοῦ ἱλαρώτατε, μοναζόντων τερπνότης·
Ἰησοῦ παντελεῆμον, πρεσβυτέρων γλυκύτης.
Ἰησοῦ ὑπερήδιστε, χαρμοσύνη δικαίων·
Ἰησοῦ ὑπερεύσπλαγχνε, ἐγκράτεια νηστευόντων.
Ἰησοῦ μου πάντιμε, σωφροσύνη παρθένων·
Ἰησοῦ προαιώνιε, σωτηρία πταιόντων.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Βλέπων, Κύριε, τὴν χήραν θρηνοῦσαν σφόδρα, συνεπάθησας τὸν υἱὸν αὐτῆς ἐπὶ τὸν τάφον φερώνυμον ἀναστήσας· σπλαγχνίσθητι κᾀμὲ, Φιλάνθρωπε, καὶ τὴν ταῖς ἁμαρτίαις θανοῦσάν μου ψυχὴν ἀνάστησον κράζουσαν·
Ἀλληλούια.
Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ζητῶν ὁ Φίλιππος, δεῖξον ἡμῖν Κύριε ἔλεγε τὸν Πατέρα, σὺ δὲ πρὸς αὐτὸν, ὅτι ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοὶ, κᾀγὼ ἐν τῷ Πατρί· διὸ, Ἀνεξιχνίαστε, κἀγὼ φόβῳ κραυγάζω σοι·
Ἰησοῦ Θεὲ προαιώνιε·
Ἰησοῦ Βασιλεῦ παντοδύναμε.
Ἰησοῦ Δέσποτα μακρόθυμε·
Ἰησοῦ Σωτὴρ πολυέλεε.
Ἰησοῦ φύλαξ μου ὑπεράγαθε·
Ἰησοῦ τὰς ἁμαρτίας μου πάριδε.
Ἰησοῦ ἄμελε τὰς ἐμὰς ἀνομίας·
Ἰησοῦ ἄφες τὰς ἐμὰς ἀδικίας.
Ἰησοῦ ἡ ἐμὴ ἐλπὶς μὴ ἐάσης με·
Ἰησοῦ βοηθὲ μὴ ἀποῤῤίψῃς με.
Ἰησοῦ Ποιητὰ μὴ ἀπώσῃ με·
Ἰησοῦ ποιμὴν μὴ ἀπωλέσῃς με.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Δύναμιν ἐξ ὕψους τοὺς Ἀποστόλους, ἐν Ἱερουσαλὴμ καθημένους περιβαλλόμενος Κύριε, κἀμὲ τὸν πάσης ἀγαθοποιΐας γεγυμνωμένον, περιβαλοῦ τῆ ζέσει τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος καὶ δός μοι μετὰ πόθου ψάλλειν σοι·
Ἀλληλούια.
Ἔχων πλοῦτον εὐσπλαγχνίας, τελῶνας καὶ ἁμαρτωλούς καὶ ἀπίστους ἐκάλεσας Ἰησοῦ· μὴ παρίδῃς κᾀμὲ τὸν ὁμοιωθέντα αὐτοῖς, ἀλλ’ ὡς πολύτιμον μύρον πρόσδεξαι τὸν ὕμνον τοῦτον·
Ἰησοῦ δύναμις ἄμαχος·
Ἰησοῦ ἔλεος ἀτελεύτητος.
Ἰησοῦ ὡραιότης ὑπέρλαμπρος·
Ἰησοῦ ἔφεσις ἄφραστος.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ζῶντος·
Ἰησοῦ ἁμαρτωλῶν σωτηρία ὄντως.
Ἰησοῦ ἐπάκουσόν μου, τὸν συλληφθέντα ἐν ἀνομίαις·
Ἰησοῦ καθάρισόν με, τὸν τεχθέντα ἐν ἁμαρτίαις.
Ἰησοῦ τὸν ἀχρεῖόν με δίδαξον·
Ἰησοῦ τὸν ἐν σκότει με φώτισον.
Ἰησοῦ τὸν ῥυπαρόν με καθάρισον·
Ἰησοῦ τὸν ἄσωτόν με μετάστρεψον.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ Πέτρος κατεκλύζετο· ἰδὼν δέ σε Ἰησοῦ ἐν σαρκὶ πεφυκότα, ᾄμα τοῖς ὕδασι πορευόμενον, ἐπέγνω σε Θεὸν ἀληθῇ καὶ τῆς σωτηρίου σου λαβόμενος δεξιᾶς ἔλεγεν·
Ἀλληλούια.
Ἤκουσεν ὁ τυφλὸς δι’ ὁδοῦ σε βαδίζοντα, Κύριε, καὶ ἐβόησε, Ἰησοῦ Υἱὲ Δαυῒδ ἐλέησόν με· καθάπερ ἐκεῖνον τοτ’ ἐπεκαλεσάμενον ᾤκτειρας, διανοίξας αὐτοῦ τὰ ὄμματα, οὕτω φώτισον κἀμοῦ τοὺς νοεροὺς ὀφθαλμοὺς τῷ ἐλέει σου, ὅπως κἀγὼ παῤῥησίᾳ σοι κράζω·
Ἰησοῦ τῶν ἄνω ὁ ποιητής·
Ἰησοῦ τῶν κάτω ἐξαγοραστής.
Ἰησοῦ τῶν καταχθονίων ὁ παντολέτωρ·
Ἰησοῦ πάσης κτίσεως ὁ κοσμήτωρ.
Ἰησοῦ τῆς ἐμῆς ψυχῆς ἡ παραμυθία·
Ἰησοῦ τοῦ νοός μου ἡ φωταυγία.
Ἰησοῦ τῆς καρδίας μου ἀγαλλίασις·
Ἰησοῦ τοῦ σώματός μου ὑγίανσις.
Ἰησοῦ Σωτήρ με διάσωσον·
Ἰησοῦ λαμπρότης μὲ φώτισον.
Ἰησοῦ τυραννίδος παντοίας ἀπάλλαξον·
Ἰησοῦ τὸν ἀνάξιον φύλαξον.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Θεοῤῥύτῳ αἵματι, καθάπερ πάλαι Ἰησοῦ ἐξηγόρασας κατάρας τῆς νομικῆς, οὕτως ἐξελοῦ καὶ τῆς παγίδος τοῦ ὄφεως, μεθ’ ᾗς πάθεσι σαρκὸς καὶ κέντρῳ ἀσωτίας ἐπτέρνισεν ἡμᾶς, πεδήσας τῇ φαύλῃ ῥαθυμίᾳ, ἵνα κράζωμέν σοι·
Ἀλληλούια.
Ἴδον παῖδες Ἑβραίων ἐν μορφῇ ἀνθρωπίνῃ, τὸν πλάσαντα χειρὶ τὸν ἄνθρωπον καὶ Δεσπότην νοοῦντά σε, ἔσπευσαν τοῖς κλάδοις θεραπεῦσαι, τὸ ὡσαννὰ βοῶντες· ἡμεῖς δὲ τὸν ὕμνον προσφέρομέν σοι λέγοντες·
Ἰησοῦ Θεέ μου ἀληθινέ·
Ἰησοῦ τοῦ Δαυῒδ κατὰ τὴν σάρκα υἱέ.
Ἰησοῦ Βασιλεῦ ὑπερένδοξε·
Ἰησοῦ ἀμνὲ πανακήρατε.
Ἰησοῦ τροφὲ τῆς νεότητός μου·
Ἰησοῦ βακτηρία τοῦ γήρατός μου.
Ἰησοῦ ἐν θανάτῳ ἀπαντοχή·
Ἰησοῦ μετὰ τὸν θάνατον ἡ ζωή.
Ἰησοῦ ὅταν ἔλθῃς ἐν δόξῃ τοῦ κρίναι με·
Ἰησοῦ τηνικαῦτα μὴ καταισχύνῃς με.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Κηρύκων θεοφθόγγων τὰς ῥήσεις ἐκπληρῶν Ἰησοῦ, ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθης καὶ τοῖς ἀνθρώποις ὁ Ἀχώρητος συνανεστράφης καὶ τὰς ἡμῶν ἐβάστασας ἀσθενείας· διὸ καὶ τοὺς μόλωπας ὑπὸ σοῦ ἰαθέντες, ἐδιδάχθημεν ψάλλειν·
Ἀλληλούια.
Λάμψας τῇ οἰκουμένῃ φωτισμὸν ἀληθείας, τὴν πλάνην ἀπήλασας τῶν δαιμόνων· τὰ γὰρ εἴδωλα, Σωτὴρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκε, ἡμεῖς δὲ σωτηρίας τυχόντες βοῶμέν σοι·
Ἰησοῦ αὐτοαλήθεια, τὴν ἀπάτην καθελών·
Ἰησοῦ φῶς ὑπὲρτατον, πάντα φῶτα νικῶν.
Ἰησοῦ ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, θρέψον με τὸν πεινῶντα·
Ἰησοῦ ἡ πηγὴ τῆς γνώσεως, πότισόν με τὸν διψῶντα.
Ἰησοῦ τὸν φθαρέντα με, εὐφροσύνης ἱμάτιον ἔνδυσον·
Ἰησοῦ ἡ τῆς χαρᾶς ὀροφή, σκέπασόν με τὸν ἀνάξιον.
Ἰησοῦ παράσχου, ταῖς ἁμαρτίαις μου συντριβήν·
Ἰησοῦ δώρησαι, ταῖς ἐμαῖς ἀνομίαις ἐπιστροφήν.
Ἰησοῦ πᾶσάς μου πονηρίας ἐξάλειψον·
Ἰησοῦ ἀπολυμένην τὴν ψυχήν μου διάσωσον.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Μέλλων ἀποκαλύψαι κεκρυμμένον ἀπὸ τοῦ αἰώνος μυστήριον, ὡς ἀμνὸς ἤχθης ἐπὶ σφαγὴν Ἰησοῦ· καὶ ὡς ἀρνίον ἐναντίον τοῦ κείροντος ἄφωνος· ἠγέρθης δὲ Θεὸς ὧν ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ μετὰ δόξης ἀνῆλθες εἰς οὐρανοὺς καὶ ἡμᾶς ἀνήγαγες, κράζοντάς σοι·
Ἀλληλούια.
Νέαν ἔδειξεν κτίστιν, ἐμφανισθεὶς ἡμῖν ὁ Κτίστης, ἀσπόρως τ’ ἐκ Παρθένου τεχθείς, ἀδιαφθόρως δ’ ἠγέρθης ἐκ τοῦ μνήματος καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ἐπέστης τοῖς σοῖς μαθηταῖς· διὸ καὶ ἡμεῖς θαυμάζοντες βοῶμέν σοι·
Ἰησοῦ Λόγε ἄῤῥητε·
Ἰησοῦ Λόγε ἀόρατε.
Ἰησοῦ δύναμις ἄπειρος·
Ἰησοῦ σοφία ἀμέτρητος.
Ἰησοῦ θεότης ἀπερίγραπτος·
Ἰησοῦ κυριότης ἀπέραντος.
Ἰησοῦ βασιλεία ἀκαταμάχητος·
Ἰησοῦ δεσποτεία ἀτελεύτητος.
Ἰησοῦ ἰσχὺς ὑπερκόσμιος·
Ἰησοῦ ἐξουσία αἰώνιος.
Ἰησοῦ Ποιητά με οἰκτείρησον·
Ἰησοῦ Σωτήρ μου διάσωσον.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Ξένως ὁρώντες Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα, ξενωθῶμεν τοῦ ματαίου κόσμου, τὸν νοῦν εἰς τὰ θεῖα μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ Θεὸς ἐπὶ γῆς κατῆλθεν, ἵνα ἡμᾶς ἀνάξῃ εἰς οὐρανοὺς κράζοντας·
Ἀλληλούια.
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν ὁ Ἀκατάληπτος· ἔπαθεν ἐπὶ γῆς ἑκουσίᾳ βολῇ, θανάτῳ θάνατον ἐνέκρωσε καὶ τῇ Ἀναστάσει ζωὴν ἐδωρήσατο ἡμῖν τοῖς μελωδοῦσι ταῦτα·
Ἰησοῦ τῆς καρδίας γλυκύτης·
Ἰησοῦ τοῦ νοὸς ἡ ταχύτης.
Ἰησοῦ τοῦ σώματος ἡ ἱσχύς·
Ἰησοῦ ῥωμαλαιότης ψυχῆς.
Ἰησοῦ χαρὰ συνειδήσεως·
Ἰησοῦ εὐπορία τῆς γνώσεως.
Ἰησοῦ σοφία ἡ προαιώνιος·
Ἰησοῦ αἴνεσις ὑπερουράνιος.
Ἰησοῦ δόξα ὕψιστος·
Ἰησοῦ ἔφεσις ἀκόρεστος.
Ἰησοῦ Ποιμὴν ἀναζήτησόν με·
Ἰησοῦ Σωτήρ διάσωσόν με.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, ἀπαύστως δοξάζει τὸ Πανάγιόν σου ὄνομα Ἰησοῦ, τὸν Τρισάγιον ὕμνον ἐν οὐρανοῖς ἀναβοῶσα σοι· ἡμεῖς δὲ οἱ ἁμαρτωλοὶ, χοϊκοῖς χείλεσιν ἐπὶ γῆς, ψάλλομεν τῷ Θεῷ σοι·
Ἀλληλούια.
Ῥήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Σωτὴρ ἡμῶν· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τὸ πῶς Θεὸς ἀναλλοίωτος καὶ ἄνθρωπος τέλειος μένεις· ἡμεῖς δὲ τὸ φρικτὸν μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·
Ἰησοῦ Θεὸς ὁ πρὸ τῶν αἰώνων·
Ἰησοῦ Βασιλεῦ τῶν βασιλευόντων.
Ἰησοῦ Δεσπότης τῶν δεσποζόντων·
Ἰησοῦ Κριτὰ τῶν νεκρῶν καὶ ζώντων.
Ἰησοῦ ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων·
Ἰησοῦ παρακλήτωρ τῶν θλιβομένων.
Ἰησοῦ τῶν πενήτων ἡ προμήθεια·
Ἰησοῦ τῶν κρινομένων ἡ βοήθεια.
Ἰησοῦ πᾶσαν ἀκηδίαν μου διασκόρπισον·
Ἰησοῦ πάσης με πλημμελείας καθάρισον.
Ἰησοῦ τὴν ἐμὴν διάνοιαν λάμπρυνον·
Ἰησοῦ μνήμην θανάτου μοι πάρεξον.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ἀνατολὴ ἀνατολῶν εἰς δύσιν ζοφώδη, τὴν φύσιν ἡμῶν προσείληφας, μέχρι θανάτου σεαυτὸν ταπεινώσας· διὸ τὸ ὄνομά σου ὑπὲρ πᾶν ὄνομα ὑπερύψωται καὶ ἐκ πασῶν γενεῶν, οὐρανίων καὶ ἐπιγείων ἀκούεις·
Ἀλληλούια.
Τεῖχος εἶ τῶν γηγενῶν, Βασιλεῦ προαιώνιε, ἀπόστειλον ἡμῖν τὸν Παράκλητον καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλίδος, ὡς πάλαι τοὺς δέκα λεπροὺς ἐκαθάρισας καὶ ἴασαι ἡμᾶς, καθάπερ ἰάσω τὴν τοῦ τελώνου Ζακχαίου φιλόχρυσον ψυχήν, ὅπως ἐν κατανύξει βοῶμέν σοι·
Ἰησοῦ θησαυρὸς ἀνέκλειπτος·
Ἰησοῦ πλοῦτος ἀδαπάνητος.
Ἰησοῦ τροφὴ ζωοπάροχε·
Ἰησοῦ πόσις ἀνεξάντλητε.
Ἰησοῦ γυμνῶν ἡ ἀμφίασις·
Ἰησοῦ χηρῶν τε καὶ ὀρφανῶν ἡ ἀντίληψις.
Ἰησοῦ τῶν ἀπορουμένων ἡ ὑπεράσπισις·
Ἰησοῦ τῶν κοπιόντων ἡ ἀνάπαυσις.
Ἰησοῦ τῶν ὁδοιπόρων ὁ συνοδίτης·
Ἰησοῦ τῶν πλεόντων ὁ κυβερνήτης.
Ἰησοῦ ἡ γαλήνη τῶν ἐν ζάλῃ καὶ τρικυμίᾳ·
Ἰησοῦ τῶν πιπτόντων χειραγωγία.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Ὕμνον ἐν κατανύξει προσφέρω σοι ὁ ἀνάξιος καὶ βοῶ σοι ὥσπερ ἡ Χαναναία, Ἰησοῦ ἐλέησόν με· οὗ θυγατέρα, ἀλλά σάρκα κέκτημαι δαιμονῶσαν δεινῶς καὶ τῷ θυμῷ φλεγομένην, ἀλλὰ παράσχου μοι τὴν ἴασιν βοῶντί σοι·
Ἀλληλούια.
Φωτοπάροχον φῶς καὶ ἀληθινόν, τοῖς ἐν σκότει τῆς ἀγνωσίας, ὥσπερ πάλαι τοῦ διώκοντός σε Παύλου, διὰ τῆς οὐρανόθεν φωνῆς διανοίξας τὰς ἀκοὰς τῆς ψυχῆς καὶ τὴν τοῦ νοὸς κατηύγασας ὀξύτητα, οὕτω κἀμοῦ τὰ ζοφώδη βλέφαρα φώτισον τῆς καρδίας, βοῶντάς σοι·
Ἰησοῦ Βασιλεῦ πανθενέστατε·
Ἰησοῦ Θεὲ παντοδύναμε.
Ἰησοῦ Παντοκράτορ ἀθάνατε·
Ἰησοῦ Κτίστα μου ὑπερδόξαστε.
Ἰησοῦ ὁδηγὸς τῶν ἐσκοτισμένων·
Ἰησοῦ ἀνάπαυσις τῶν πεφορτισμένων.
Ἰησοῦ Δέσποτα ἐλεῆμον·
Ἰησοῦ Σῶτέρ μου πανοικτίρμον.
Ἰησοῦ φώτισόν μου τὰς αἰσθήσεις, σκοτισθείσας τοῖς πάθεσιν·
Ἰησοῦ ἴασόν με ὅλον, λεπρωθέντα τοῖς πλημμελήμασι.
Ἰησοῦ καθάρισόν μου τὸν νοῦν, ἀπὸ αἰσχρῶν λογισμῶν·
Ἰησοῦ διατήρησον τὴν καρδίαν μου, ἀπὸ ὀρέξεων πονηρῶν.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Χάριν μοι παράσχου πάντων ὀφλημάτων ὁ χρεολύτης καὶ δέξαι με μετανοοῦντά σοι, ὡς ἐδέξω ἀρνησάμενόν σε τὸν Πέτρον καὶ ἀνακάλεσαι ῥαθυμοῦντά με, ὡς ποτὲ τὸν Παῦλον προσκαλέσω διώκοντά σε καὶ ἐπάκουσόν μου ἀναβοῶντός σοι·
Ἀλληλούια.
Ψάλλοντές σου τὴν ἐνανθρώπησιν, ἀνυμνοῦμέν σε πάντες καὶ πιστεύοντες σὺν τῷ Θωμᾷ σοι βοῶμεν· ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐν δεξιᾷ καθεζόμενος τοῦ Πατρός καὶ μέλλων κρῖναι ζῶντάς τε καὶ νεκρούς· καὶ ἡμᾶς ἀξίωσον τότε τῆς ἐκ δεξιῶν σου μερίδος, ἀναβοῶντάς σοι·
Ἰησοῦ Βασιλεῦ τῶν αἰώνων ἐλέησόν με·
Ἰησοῦ ἄνθος εὔοσμον μύρισόν με.
Ἰησοῦ τῇ ζέσει ἀγάπης τῆς σῆς με περίθαλψον·
Ἰησοῦ τῇ σῇ χάριτι τὴν ἐμὴν γύμνωσιν κάλυψον.
Ἰησοῦ χιτῶνα φωτεινὸν ἔνδυσόν με·
Ἰησοῦ τῷ σῷ φωτὶ λάμπρυνόν με.
Ἰησοῦ τὸ ὄντως φῶς φώτισόν με·
Ἰησοῦ, Ἥλιε τῆς δικαιοσύνης, αὔγασόν με.
Ἰησοῦ φωτουργὲ φαιδρόν με ἀνάδειξον·
Ἰησοῦ νόσων ψυχῆς καὶ σώματός με ἀπάλλαξον.
Ἰησοῦ χειρὸς ἐναντίων με ἐξάρπασον·
Ἰησοῦ πυρὸς ἀσβέστου καὶ πάσης βασάνου με λύτρωσον.
Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ ἐλέησόν με.
Ὦ Γλυκύτατε καὶ Πανοικτίρμον Ἰησοῦ, πρόσδεξαι ταύτην ἡμῶν τὴν ἱκέσιον δέησιν (ἐκ γ΄), ὡς ἐδέξω τὰ τῆς χήρας δύο λεπτὰ καὶ συντήρησον τὴν κληρονομίαν σου, ἀπὸ ἐχθρῶν ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐκ νόσου λιμοῦ, παντείας ἀνάγκης καὶ θανατηφόρου πληγῆς καὶ λύτρωσαι κολάσεως τοὺς βοῶντάς σοι·
Ἀλληλούια.
Καὶ αὖθυς τὸ Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Κύριε, Στρατηγέ ἡμῶν Ὑπέρμαχε, τοῦ ᾅδου νικητά, ὃν κατεπάτησας, ὡς λυτρωθέντες τοῦ αἰωνίου θανάτου, ἀναγράφομεν τὰ κτίσματα καὶ οἱ δοῦλοί σου, νικητήρια εὐγνωμόνως χαριστήρια καὶ κραυγάζομεν· Ἰησοῦ Υἱέ Θεοῦ ἡμᾶς ἐλέησον.
