ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΓΔΟΗ

Προκείμενον. Ήχος βαρύς.

Κύριος ισχύν τώ λαώ αυτού δώσει.

( Ψ. 28, 11 )

Στίχ. Ενέγκατε τώ Κυρίω υιοί Θεού, ...

ενέγκατε τώ Κυρίω δόξαν καί τιμήν.

( Ψ. 28, 1 )

Πρός Κορινθίους Α' επιστολής

Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( α' 10-17 )

Αδελφοί, παρακαλώ υμάς διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα τό αυτό λέγητε πάντες, καί μή ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δέ κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοϊ καί εν τή αυτή γνώμη. Εδηλώθη γάρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό τών Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισι. Λέγω δέ τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει Εγώ μέν ειμι Παύλου, εγώ δέ Απολλώ, εγώ δέ Κηφά, εγώ δέ Χριστού. Μεμέρισται ο Χριστός; Μή Παύλος εσταυρώθη υπέρ υμών; Ή εις τό όνομα Παύλου εβαπτίσθητε; Ευχαριστώ τώ Θεώ, ότι ουδένα υμών εβάπτισα ει μή Κρίσπον καί Γάϊον, ίνα μή τις είπη ότι εις τό εμόν όνομα εβάπτισα. Εβάπτισα δέ καί τόν Στεφανά οίκον λοιπόν ουκ οίδα εί τινα άλλον εβάπτισα. Ου γάρ απέστειλέ με Χριστός βαπτίζειν, αλλ' ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μή κενωθή ο Σταυρός τού Χριστού.

Εκ τού κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου.

( ιδ' 14-22 )

Τώ καιρώ εκείνω, είδεν ο Ιησούς πολύν όχλον, καί εσπλαγχνίσθη επ' αυτοίς καί εθεράπευσε τούς αρρώστους αυτών. Οψίας δέ γενομένης, προσήλθον αυτώ οι μαθηταί αυτού, λέγοντες Έρημός εστιν ο τόπος, καί η ώρα ήδη παρήλθεν απόλυσον τούς όχλους, ίνα απελθόντες εις τάς κώμας αγοράσωσιν εαυτοίς βρώματα. Ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς Ου χρείαν έχουσιν απελθείν δότε αυτοίς υμείς φαγείν. Οι δέ λέγουσιν αυτώ Ουκ έχομεν ώδε ει μή πέντε άρτους καί δύο ιχθύας. Ο δέ είπε Φέρετέ μοι αυτούς ώδε. Καί κελεύσας τούς όχλους ανακλιθήναι επί τούς χόρτους, καί λαβών τούς πέντε άρτους καί τούς δύο ιχθύας, αναβλέψας εις τόν ουρανόν, ευλόγησε καί κλάσας έδωκε τοίς Μαθηταίς τούς άρτους, οι δέ Μαθηταί τοίς όχλοις. Καί έφαγον πάντες καί εχορτάσθησαν, καί ήραν τό περισσεύον τών κλασμάτων, δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οι δέ εσθίοντες ήσαν άνδρες ωσεί πεντακισχίλιοι, χωρίς γυναικών καί παιδίων. Καί ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τούς Μαθητάς αυτού εμβήναι εις τό πλοίον καί προάγειν αυτόν εις τό πέραν, έως ού απολύση τούς όχλους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΒΔΟΜΗ

Προκείμενον. Ήχος πλ. β'.

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου.

( Ψ. 27, 9 )

Στιχ. Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι, ο Θεός μου.

( Ψ. 27, 1 )

Πρός Ρωμαίους επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( ιε' 1-7 )

Αδελφοί, οφείλομεν ημείς οι δυνατοί τά ασθενήματα τών αδυνάτων βαστάζειν, καί μή εαυτοίς αρέσκειν. Έκαστος ημών τώ πλησίον αρεσκέτω εις τό αγαθόν πρός οικοδομήν καί γάρ ο Χριστός ουχ εαυτώ ήρεσεν, αλλά καθώς γέγραπται, << Οι ονειδισμοί τών ονειδιζόντων σε επέπεσον επ' εμέ >>. Όσα γάρ προεγράφη, εις τήν ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ίνα διά τής υπομονής καί τής παρακλήσεως τών Γραφών τήν ελπίδα έχωμεν. Ο δέ Θεός τής υπομονής καί τής παρακλήσεως δώη υμίν τό αυτό φρονείν εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι δοξάζητε τόν Θεόν καί πατέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Διό προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς καί ο Χριστός προσελάβετο υμάς εις δόξαν Θεού.

Εκ τού κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου.

( θ' 27-35 )

Τώ καιρώ εκείνω, παράγοντι τώ Ιησού, ηκολούθησαν αυτώ δύο τυφλοί, κράζοντες καί λέγοντες Ελέησον ημάς, Υιέ Δαϋίδ. Ελθόντι δέ εις τήν οικίαν προσήλθον αυτώ οι τυφλοί, καί λέγει αυτοίς ο Ιησούς Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; Λέγουσιν αυτώ Ναί, Κύριε. Τότε ήψατο τών οφθαλμών αυτών λέγων Κατά τήν πίστιν υμών γενηθήτω υμίν. Καί ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί καί ενεβριμήσατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων Οράτε μηδείς γινωσκέτω. Οι δέ εξελθόντες διεφήμισαν αυτόν εν όλη τή γή εκείνη. Αυτών δέ εξερχομένων ιδού προσήνεγκαν αυτώ άνθρωπον κωφόν δαιμονιζόμενον. Καί εκβληθέντος τού δαιμονίου, ελάλησεν ο κωφός, καί εθαύμασαν οι όχλοι λέγοντες ότι ουδέποτε εφάνη ούτως εν τώ Ισραήλ. Οι δέ Φαρισαίοι έλεγον Εν τώ άρχοντι τών δαιμονίων εκβάλλει τά δαιμόνια. Καί περιήγεν ο Ιησούς τάς πόλεις πάσας καί τάς κώμας, διδάσκων εν ταίς συναγωγαίς αυτών καί κηρύσσων τό Ευαγγέλιον τής βασιλείας καί θεραπεύων πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν εν τώ λαώ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΚΤΗ

Προκείμενον. Ήχος πλ. α'.

Σύ, Κύριε, φυλάξαις ημάς

καί διατηρήσαις ημάς.

(Ψ. 11, 8).

Στίχ. Σώσόν με, Κύριε,

ότι εκλέλοιπεν όσιος.

( Ψ. 11, 2 ).

Πρός Ρωμαίους επιστολής

Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( ιβ' 6-14 )

Αδελφοί, έχοντες χαρίσματα κατά τήν χάριν τήν δοθείσαν ημίν διάφορα, είτε προφητείαν, κατά τήν αναλογίαν τής πίστεως, είτε διακονίαν, εν τή διακονία, είτε ο διδάσκων, εν τή διδασκαλία, είτε ο παρακαλών, εν τή παρακλήσει, ο μεταδιδούς, εν απλότητι, ο προϊστάμενος, εν σπουδή, ο ελεών, εν ιλαρότητι. Η αγάπη ανυπόκριτος. Αποστυγούντες τό πονηρόν, κολλώμενοι τώ αγαθώ, τή φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι, τή τιμή αλλήλους προηγούμενοι, τή σπουδή μή οκνηροί, τώ πνεύματι ζέοντες, τώ Κυρίω δουλεύοντες, τή ελπίδι χαίροντες, τή θλίψει υπομένοντες, τή προσευχή προσκαρτερούντες, ταίς χρείαις τών αγίων κοινωνούντες, τήν φιλοξενίαν διώκοντες. Ευλογείτε τούς διώκοντας υμάς, ευλογείτε καί μή καταράσθε.

Εκ τού κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου.

( θ' 1-8 )

Τώ καιρώ εκείνω, εμβάς ο Ιησούς εις τό πλοίον διεπέρασε καί ήλθεν εις τήν ιδίαν πόλιν. Καί ιδού προσέφερον αυτώ παραλυτικόν επί κλίνης βεβλημένον καί ιδών ο Ιησούς τήν πίστιν αυτών είπε τώ παραλυτικώ Θάρσει, τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου. Καί ιδού τινες γραμματέων είπον εν εαυτοίς ούτος βλασφημεί. Καί ιδών ο Ιησούς τάς ενθυμήσεις αυτών είπεν Ίνα τί υμεί ενθυμείσθε πονηρά εν ταίς καρδίαις υμών; Τί γάρ εστιν ευκοπώτερον, ειπείν, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειραι καί περιπάτει; Ίνα δέ ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο Υιός τού ανθρώπου επί τής γής αφιέναι αμαρτίας, τότε λέγει τώ παραλυτικώ Εγερθείς άρόν σου τήν κλίνην καί ύπαγε εις τόν οίκον σου. Καί εγερθείς απήλθεν εις τόν οίκον αυτού. Ιδόντες δέ οι όχλοι εθαύμασαν καί εδόξασαν τόν Θεόν, τόν δόντα εξουσίαν τοιαύτην τοίς ανθρώποις.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΜΠΤΗ

Προκείμενον. Ήχος δ'.

Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε

πάντα εν σοφία εποίησας.

( Ψ. 103, 24 ).

Στίχ. Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον.

( Ψ. 103, 1 ).

Πρός Ρωμαίους επιστολής

Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( ι' 1-10 )

Αδελφοί, η μέν ευδοκία τής εμής καρδίας καί η δέησις η πρός τόν Θεόν υπέρ τού Ισραήλ εστιν εις σωτηρίαν μαρτυρώ γάρ αυτοίς ότι ζήλον Θεού έχουσιν, αλλ' ου κατ' επίγνωσιν. Αγνοούντες γάρ τήν τού Θεού δικαιοσύνην, καί τήν ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες στήσαι, τή δικαιοσύνη τού Θεού ουχ υπετάγησαν. Τέλος γάρ νόμου Χριστός εις δικαιοσύνην παντί τώ πιστεύοντι. Μωϋσής γάρ γράφει τήν δικαιοσύνην τήν εκ τού νόμου, ότι << ο ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς >> η δέ εκ πίστεως δικαιοσύνη ούτω λέγει << Μή είπης εν τή καρδία σου, τίς αναβήσεται εις τόν ουρανόν; >> Τούτ' έστι Χριστόν καταγαγείν ή << τίς καταβήσεται εις τήν άβυσσον; >> Τούτ' έστι Χριστόν εκ νεκρών αναγαγείν. Αλλά τί λέγει; << Εγγύς σου τό ρήμα εστιν, εν τώ στόματί σου καί εν τή καρδία σου>> τούτ' έστι τό ρήμα τής πίστεως ό κηρύσσομεν. Ότι εάν ομολογήσης εν τώ στόματί σου Κύριον Ιησούν, καί πιστεύσης εν τή καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση καρδία γάρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δέ ομολογείται εις σωτηρίαν.

Εκ τού κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου.

( η' 28- θ' 1 )

Τώ καιρώ εκείνω, ελθόντι τώ Ιησού εις τήν χώραν τών Γεργεσηνών υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι, εκ τών μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μή ισχύειν τινά παρελθείν διά τής οδού εκείνης. Καί ιδού έκραξαν λέγοντες Τί ημίν καί σοί, Ιησού Υιέ τού Θεού; ήλθες ώδε πρό καιρού βασανίσαι ημάς; Ήν δέ μακράν απ' αυτών αγέλη χοίρων πολλών βοσκομένη. Οι δέ δαίμονες παρεκάλουν αυτόν λέγοντες Ει εκβάλλεις ημάς, επίτρεψον ημίν απελθείν εις τή αγέλην τών χοίρων. Καί είπεν αυτοίς Υπάγετε. Οι δέ εξελθόντες απήλθον εις τήν αγέλην τών χοίρων. Καί ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη τών χοίρων κατά τού κρημνού εις τήν θάλασσαν, καί απέθανον εν τοίς ύσασιν. Οι δέ βόσκοντες έφυγον, καί απελθόντες εις τήν πόλιν απήγγειλαν πάντα, καί τά τών δαιμονιζομένων. Καί ιδού πάσα η πόλις εξήλθεν εις συνάντησιν τώ Ιησού, καί ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή από τών ορίων αυτών. Καί εμβάς εις τό πλοίον διεπέρασε καί ήλθεν εις τήν ιδίαν πόλιν.

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Η αλήθεια είναι αναγκαία διά τόν ενάρετον βίον, διότι η φιλαλήθεια είναι καθήκον οφειλόμενον πρός τέ ημάς αυτούς καί πρός τούς περί ημάς ο αληθεύων τιμά πρώτον εαυτόν καί είτα τόν πλησίον, αποδίδει οφειλομένην τιμήν πρός όν λογικόν, δικαιουμένον νά γνωρίση τήν αλήθειαν η αλήθεια περικοσμεί ως διπλοίς τόν αληθεύοντα, τελειοί δ' αυτόν εν τή αρετή, διότι τελειοποιός τής αρετής η αλήθεια, καί εξομοιεί πρός τόν Θεόν τό ψεύδος είναι η εξαχρείωσις τού ανθρωπίνου χαρακτήρος ο ψεύτης είναι καί ασεβής καί άδικος διότι τό ψεύδος είναι ασέβεια καί αδικία. Ο δέ Θεός είναι αλήθεια, καί ο μένων εν τή αληθεία εν τώ Θεώ μένει καί ο Θεός εν αυτώ. Ο υπέρ τής αληθείας αγωνιζόμενος έχει τόν Θεόν συναγωνιζόμενον.

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ