ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΗ'

Ήχος γ'.

Πρός Κολασσαείς επιστολής Παύλου.

( α' 12 - 18 )

Αδελφοί, ευχαριστούντες τώ Θεώ καί πατρί τώ ικανώσαντι ημάς εις τήν μερίδα τού κλήρου τών αγίων εν τώ φωτί, ός ερρύσατο ημάς εκ τής εξουσίας τού σκότους καί μετέστησεν εις τήν βασιλείαν τού υιού τής αγάπης αυτού, εν ώ έχομεν τήν απολύτρωσιν, τήν άφεσιν τών αμαρτιών ός εστιν εικών τού Θεού τού αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, ότι εν αυτώ εκτίσθη τά πάντα, τά εν τοίς ουρανοίς καί τά επί τής γής, τά ορατά καί τά αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι τά πάντα δι' αυτού καί εις αυτόν έκτισται καί αυτός εστι πρό πάντων, καί τά πάντα εν αυτώ συνέστηκε, καί αυτός εστιν η κεφαλή τού σώματος, τής εκκλησίας ός εστιν αρχή, πρωτότοκος εκ τών νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων.

Τό κατά Λουκάν αγίου ευαγγελίου

( ιβ' 16 - 21, )

Είπε δέ παραβολήν πρός αυτούς λέγων ανθρώπου τινός πλουσίου ευφόρησεν η χώρα καί διελογίζετο εν εαυτώ λέγων τί ποιήσω, ότι ουκ έχω πού συνάξω τούς καρπούς μου; καί είπε τούτο ποιήσω καθελώ μου τάς αποθήκας καί μείζονας οικοδομήσω, καί συνάξω εκεί πάντα τά γενήματά μου καί τά αγαθά μου, καί ερώ τή ψυχή μου ψυχή, έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου. είπε δέ αυτώ ο Θεός άφρον, ταύτη τή νυκτί τήν ψυχήν σου απαιτούσιν από σού ά δέ ητοίμασας τίνι έσται; ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, καί μή εις Θεόν πλουτών.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΖ'

Ήχος β'.

Πρός Εφεσίους επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.

( στ' 10 - 17 )

Τό λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω καί εν τώ κράτει τής ισχύος αυτού. ενδύσασθε τήν πανοπλίαν τού Θεού πρός τό δύνασθαι υμάς στήναι πρός τάς μεθοδείας τού διαβόλου ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη πρός αίμα καί σάρκα, αλλά πρός τάς αρχάς, πρός τάς εξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τού σκότους τού αιώνος τούτου, πρός τά πνευματικά τής πονηρίας εν τοίς επουρανίοις. διά τούτο αναλάβετε αντιστήναι εν τή ημέρα τή πονηρά καί άπαντα κατεργασάμενοι στήναι. στήτε ούν περιζωσάμενοι τήν οσφύν υμών εν αληθεία, καί ενδυσάμενοι τόν θώρακα τής δικαιοσύνης, καί υποδησάμενοι τούς πόδας εν ετοιμασία τού ευαγγελίου τής ειρήνης, επί πάσιν αναλαβόντες τόν θυρεόν τής πίστεως, εν ώ δυνήσεσθε πάντα τά βέλη τού πονηρού τά πεπυρωμένα σβέσαι καί τήν περικεφαλαίαν τού σωτηρίου δέξασθε, καί τήν μάχαιραν τού Πνεύματος, ό εστι ρήμα Θεού.

Τό κατά Λουκάν αγίου ευαγγελίου

( ι' 25 - 37 )

Καί ιδού νομικός τις ανέστη εκπειράζων αυτόν καί λέγων διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; ο δέ είπε πρός αυτόν εν τώ νόμω τί γέγραπται; πώς αναγινώσκεις; ο δέ αποκριθείς είπεν αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου εξ όλης τής καρδίας σου καί εξ όλης τής ψυχής σου καί εξ όλης τής ισχύος σου καί εξ όλης τής διανοίας σου, καί τόν πλησίον σου ως σεαυτόν είπε δέ αυτώ ορθώς απεκρίθης τούτο ποίει καί ζήση. ο δέ θέλων δικαιούν εαυτόν είπε πρός τόν Ιησούν καί τίς εστί μου πλησίον; υπολαβών δέ ο Ιησούς είπεν άνθρωπός τις κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ, καί λησταίς περιέπεσεν οί καί εκδύσαντες αυτόν καί πληγάς επιθέντες απήλθον αφέντες ημιθανή τυγχάνοντα. κατά συγκυρίαν δέ ιερεύς τις κατέβαινεν εν τή οδώ εκείνη, καί ιδών αυτόν αντιπαρήλθεν. ομοίως δέ καί Λευϊτης γενόμενος κατά τόν τόπον, ελθών καί ιδών αντιπαρήλθε. Σαμαρείτης δέ τις οδεύων ήλθε κατ' αυτόν, καί ιδών αυτόν εσπλαγχνίσθη, καί προσελθών κατέδησε τά τραύματα αυτού επιχέων έλαιον καί οίνον, επιβιβάσας δέ αυτόν επί τό ίδιον κτήνος ήγαγεν αυτόν εις πανδοχείον καί επεμελήθη αυτού καί επί τήν αύριον εξελθών, εκβαλών δύο δηνάρια έδωκε τώ πανδοχεί καί είπεν αυτώ επιμελήθητι αυτού, καί ότι άν προσδαπανήσης, εγώ εν τώ επανέρχεσθαί με αποδώσω σοι. τίς ούν τούτων τών τριών πλησίον δοκεί σοι γεγονέναι τού εμπεσόντος εις τούς ληστάς; ο δέ είπεν ο ποιήσας τό έλεος μετ' αυτού. είπεν ούν αυτώ ο Ιησούς πορεύου καί σύ ποίει ομοίως.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΣΤ'.

Ήχος α'.

Πρός Εβραιους επιστολής Παύλου.

( β' 2 - 10 )

Αδελφοί, ει γάρ ο δι' αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, καί πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πάς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι διά τού Κυρίου, υπο τών ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη, συνεπιμαρτυρούντος τού Θεού σημείοις τε καί τέρασι καί ποικίλαις δυνάμεσι καί Πνεύματος Αγίου μερισμοίς κατά τήν αυτού θέλησιν. Ου γάρ αγγέλοις υπέταξε τήν οικουμένην τήν μέλλουσαν, περί ής λαλούμεν, διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων τί εστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού, ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν; ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ' αγγέλους, δόξη καί τιμή εστεφάνωσας αυτόν, πάντα υπέταξας υποκάτω τών ποδών αυτού εν γάρ τώ υποτάξαι αυτώ τά πάντα ουδέν αφήκεν αυτώ ανυπότακτον. νύν δέ ούπω ορώμεν αυτώ τά πάντα υποτεταγμένα τόν δέ βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένον βλέπομεν Ιησούν διά τό πάθημα τού θανάτου δόξη καί τιμή εστεφανωμένον, όπως χάριτι Θεού υπέρ παντός γεύσηται θανάτου. έπρεπε γάρ αυτώ, δι' όν τά πάντα καί δι' ού τά πάντα, πολλούς υιούς εις δόξαν αγαγόντα, τόν αρχηγόν τής σωτηρίας αυτών διά παθημάτων τελειώσαι.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( η' 41 - 56 )

Τώ καιρώ εκείνω, άνθρωπός τις προσήλθεν τώ Ιησού, ώ όνομα Ιάειρος, καί αυτός άρχων τής Συναγωγής υπήρχε καί πεσών παρά τούς πόδας τού Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τόν οίκον αυτού, ότι θυγάτηρ μονογενής ήν αυτώ ως ετών δώδεκα, καί αύτη απέθνησκεν. Εν δέ τώ υπάγειν αυτόν οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν. Καί γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ιατροίς προσαναλώσασα όλον τόν βίον ουκ ίσχυσεν υπ' ουδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν ήψατο τού κρασπέδου τού ιματίου αυτού, καί παραχρήμα έστη η ρύσις τού αίματος αυτής. Καί είπεν ο Ιησούς Τίς ο αψάμενός μου; Αρνουμένων δέ πάντων, είπεν ο Πέτρος καί οι σύν αυτώ Επιστάτα, οι όχλοι συνέχουσί σε καί αποθλίβουσι, καί λέγεις Τίς ο αψάμενός μου; Ο δέ Ιησούς είπεν ήψατό μού τις εγώ γάρ έγνων δύναμιν εξελθούσαν απ' εμού. Ιδούσα δέ η γυνή ότι ουκ έλαθε, τρέμουσα ήλθεν καί προσπεσούσα αυτώ, δι' ήν αιτίαν ήψατο αυτού απήγγειλεν αυτώ ενώπιον παντός τού λαού, καί ως ιάθη παραχρήμα. Ο δέ είπεν αυτή Θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε πορεύου εις ειρήνην. Έτι αυτού λαλούντος έρχεταί τις παρά τού αρχισυναγώγου λέγων αυτώ ότι τέθνηκεν η θυγάτηρ σου μή σκύλλε τόν Διδάσκαλον. Ο δέ Ιησούς ακούσας απεκρίθη αυτώ λέγων Μή φοβού μόνον πίστευε, καί σωθήσεται. Εισελθών δέ εις τήν οικίαν ουκ αφήκεν εισελθείν ουδένα ει μή Πέτρον καί Ιάκωβον καί Ιωάννην καί τόν πατέρα τής παιδός καί τήν μητέρα. Έκλαιον δέ πάντες καί εκόπτοντο αυτήν. Ο δέ είπε Μή κλαίετε ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει. Καί κατεγέλων αυτού, ειδότες ότι απέθανεν. Αυτός δέ εκβαλών έξω πάντας καί κρατήσας τής χειρός αυτής εφώνησε λέγων Η παίς, εγείρου. Καί επέστρεψε τό πνεύμα αυτής, καί ανέστη παραχρήμα, καί διέταξεν αυτή δοθήναι φαγείν. Καί εξέστησαν οι γονείς αυτής. Ο δέ παρήγγειλεν αυτοίς μηδενί ειπείν τό γεγονός.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΕ'.

Ήχος πλ. δ'.

Πρός Α' Κορινθίους επιστολής Παύλου.

( ιβ' 27-ιγ' 8 )

Αδελφοί, υμείς δέ εστε σώμα Χριστού καί μέλη εκ μέρους. Καί ούς μέν έθετο ο Θεός εν τή εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών. μή πάντες απόστολοι; μή πάντες προφήται; μή πάντες διδάσκαλοι; μή πάντες δυνάμεις; μή πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων; μή πάντες γλώσσαις λαλούσι; μή πάντες διερμηνεύουσι; ζηλούτε δέ τά χαρίσματα τά κρείττονα. καί έτι καθ' υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι. Εάν ταίς γλώσσαις τών ανθρώπων λαλώ καί τών αγγέλων, αγάπην δέ μή έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. καί εάν έχω προφητείαν καί ειδώ τά μυστήρια πάντα καί πάσαν τήν γνώσιν, καί εάν έχω πάσαν τήν πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δέ μή έχω, ουδέν ειμι. καί εάν ψωμίσω πάντα τά υπάρχοντά μου, καί εάν παραδώ τό σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δέ μή έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τά εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται τό κακόν, ου χαίρει επί τή αδικία, συγχαίρει δέ τή αληθεία πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δέ προφητείαι, καταργηθήσονται είτε γλώσσαι, παύσονται είτε γνώσις, καταργηθήσεται.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( ιστ' 19 - 31 )

Είπεν ο Κύριος Άνθρωπός τις ήν πλούσιος, καί ενεδιδύσκετο πορφύραν καί βύσσον ευφραινόμενος καθ' ημέραν λαμπρώς. Πτωχός δέ τις ήν, ονόματι Λάζαρος, ός εβέβλητο πρός τόν πυλώνα αυτού ηλκωμένος καί επιθυμών χορτασθήναι από τών ψιχίων τών πιπτόντων από τής τραπέζης τού πλουσίου αλλά καί οι κύνες ερχόμενοι απέλειχον τά έλκη αυτού. Εγένετο δέ αποθανείν τόν πτωχόν καί απενεχθήναι αυτόν υπό τών Αγγέλων εις τόν κόλπον τού Αβραάμ. Απέθανε δέ καί ο πλούσιος καί ετάφη. Καί εν τώ Άδη επάρας τούς οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τόν Αβραάμ από μακρόθεν καί Λάζαρον εν τοίς κόλποις αυτού. Καί αυτός φωνήσας είπε Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με καί πέμψον Λάζαρον ίνα βάψη τό άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος καί καταψύξη τήν γλώσσάν μου, ότι οδυνώμαι εν τή φλογί ταύτη. Είπε δέ Αβραάμ Τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες σύ τά αγαθά σου εν τή ζωή σου, καί Λάζαρος ομοίως τά κακά νύν δέ ώδε παρακαλείται, σύ δέ οδυνάσαι. Καί επί πάσι τούτοις μεταξύ ημών καί υμών χάσμα μέγα εστήρικται, όπως οι θέλοντες διαβήναι εντεύθεν πρός υμάς μή δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν πρός ημάς διαπερώσιν. Είπε δέ Ερωτώ ούν σε, Πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν εις τόν οίκον τού πατρός μου έχω γάρ πέντε αδελφούς όπως διαμαρτύρηται αυτοίς, ίνα μή καί αυτοί έλθωσιν εις τόν τόπον τούτον τής βασάνου. Λέγει αυτώ Αβραάμ Έχουσι Μωσέα καί τούς Προφήτας ακουσάτωσαν αυτών. Ο δέ είπεν Ουχί, Πάτερ Αβραάμ, αλλ' εάν τις από νεκρών πορευθή πρός αυτούς, μετανοήσουσιν. Είπε δέ αυτώ Ει Μωσέως καί τών Προφητών ουκ ακούουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή, πεισθήσονται.

Ευχή εις τήν Υπεραγίαν Θεοτόκον.

( Αγ. Δημητρίου τού Ροστώφ )

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με καί διαφύλαττέ με, τόν δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε καί σώματος, καί από παντός εχθρού ορατού καί αοράτου. Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη σύ εν γυναιξί καί ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες τών ψυχών ημών. Χαίρε καί ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, καί πρέσβευε υπέρ τού δούλου σου. Κυρία καί Δέσποινα τών Αγγέλων καί Μήτηρ τών χριστιανών, βοήθησόν μοι τώ δούλω σου. Ώ Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε χαίρε, η χαρά τών θλιβομένων καί η παραμυθία τών λυπουμένων χαίρε, η τροφή τών πεινώντων καί ο λιμήν τών χειμαζομένων χαίρε, τών αγίων αγιωτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα χαίρε, τού Πατρός αγίασμα, τού Υιού τό σκήνωμα, καί τού Αγίου Πνεύματος τό επισκίασμα χαίρε, τού πάντων Βασιλέως, Χριστού τού Θεού ημών, τό τερπνόν παλάτιον χαίρε, η Μήτηρ τών ορφανών καί η βακτηρία τών τυφλών χαίρε, τό καύχημα τών χριστιανών καί τών προσκαλουμένων σε η ετοίμη βοηθός. Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου ότι εις τάς παναχράντους χείρας σου παρατίθημι τό πνεύμά μου. Γενού βοηθός καί σκέπη τής ψυχής μου εν τή φοβερά ημέρα τής κρίσεως, καί πρέσβευε υπέρ εμού τού αναξίου, ίνα εισέλθω καθαρός καί αγνός εις τόν Παράδεισον. Μή απορρίψης με, Κυρία μου, τόν δούλον σου αλλά βοήθησόν μοι, καί δός μοι πάν τό συμφέρον τή ψυχή μου. Λύτρωσαί με από παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης καί ασθενείας, καί δώρησαί μοι πρό τού τέλους μετάνοιαν ίνα, σωζόμενος τή μεσιτεία καί βοηθεία σου, διαφυλάττωμαι εν τώ παρόντι βίω από παντός εχθρού, ορατού καί αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοίς θελήμασι τού αγαπητού σου Υιού καί Θεού ημών. Καί εν τή φοβερά ημέρα τής κρίσεως ρύσαί με από τής αιωνίου καί φοβεράς κολάσεως, ίνα προσκυνώ, ευχαριστώ καί δοξάζω τό πανάγιόν σου όνομα εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν