ΑΙ ΕΝΝΕΑ ΩΔΑΙ

ΑΙ ΕΝΝΕΑ ΩΔΑΙ

ΩΔΗ ΠΡΩΤΗ

( Εξόδου κεφ. ιε' )

Άρδην βυθίσας Φαραώ, Μωσής λέγει 

Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται. 

1 Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται ίππον καί αναβάτην έρριψεν εις θάλασσαν. 

2 βοηθός καί σκεπαστής εγένετό μοι εις σωτηρίαν ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν, Θεός τού πατρός μου, καί υψώσω αυτόν. 

3 Κύριος συντρίβων πολέμους, Κύριος όνομα αυτώ. 

4 άρματα Φαραώ καί τήν δύναμιν αυτού έρριψεν εις θάλασσαν, επιλέκτους αναβάτας τριστάτας κατεπόντισεν εν ερυθρά θαλάσση, 

5 πόντω εκάλυψεν αυτούς, κατέδυσαν εις βυθόν ωσεί λίθος. 

6 η δεξιά σου, Κύριε, δεδόξασται εν ισχύι η δεξιά σου χείρ, Κύριε, έθραυσεν εχθρούς. 

7 καί τώ πλήθει τής δόξης σου συνέτριψας τούς υπεναντίους απέστειλας τήν οργήν σου καί κατέφαγεν αυτούς ως καλάμην. 

8 καί διά πνεύματος τού θυμού σου διέστη τό ύδωρ επάγη ωσεί τείχος τά ύδατα, επάγη τά κύματα εν μέσω τής θαλάσσης. 

9 είπεν ο εχθρός, διώξας καταλήψομαι, μεριώ σκύλα, εμπλήσω ψυχήν μου, ανελώ τή μαχαίρα μου, κυριεύσει η χείρ μου. 

10 απέστειλας τό πνεύμα σου, εκάλυψεν αυτούς θάλασσα έδυσαν ωσεί μόλιβος εν ύδατι σφοδρώ. 

11 τίς όμοιός σοι εν θεοίς, Κύριε; τίς όμοιός σοι, δεδοξασμένος εν αγίοις, θαυμαστός εν δόξαις, ποιών τέρατα; 

12 εξέτεινας τήν δεξιάν σου, κατέπιεν αυτούς γή. 

13 ωδήγησας τή δικαιοσύνη σου τόν λαόν σου τούτον, όν ελυτρώσω, παρεκάλεσας τή ισχύι σου εις κατάλυμα άγιόν σου. 

14 ήκουσαν έθνη καί ωργίσθησαν ωδίνες έλαβον κατοικούντας Φυλιστιείμ. 

15 τότε έσπευσαν ηγεμόνες Εδώμ καί άρχοντες Μωαβιτών, έλαβεν αυτούς τρόμος, ετάκησαν πάντες οι κατοικούντες Χαναάν. 

16 επιπέσοι επ' αυτούς τρόμος καί φόβος, μεγέθει βραχίονός σου απολιθωθήτωσαν, έως άν παρέλθη ο λαός σου, Κύριε, έως άν παρέλθη ο λαός σου ούτος, όν εκτήσω. 

17 εισαγαγών καταφύτευσον αυτούς εις όρος κληρονομίας σου, εις  έτοιμον κατοικητήριόν σου, ό κατηρτίσω, Κύριε, αγίασμα, Κύριε, ό ητοίμασαν αι χείρές σου. 

18 Κύριος βασιλεύων τόν αιώνα καί επ' αιώνα καί έτι. 

19 ότι εισήλθεν ίππος Φαραώ σύν άρμασι καί αναβάταις εις θάλασσαν, καί επήγαγεν επ' αυτούς Κύριος τό ύδωρ τής θαλάσσης οι δέ υιοί Ισραήλ επορεύθησαν διά ξηράς εν μέσω τής θαλάσσης. 

ΕΥΧΑΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

 Πρό τού γεύματος


Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου 
ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, 
ως εν ουρανώ καί επί τής γής τόν άρτον ημών τόν επιούσιον 
δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως 
καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης 
ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσι ημάς από τού πονήρου.


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν καί τήν πόσιν τών 
δούλων σου, ότι Άγιος εί, πάντοτε, νύν, καί αεί, 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Εις τό τέλος τού γεύματος 


Ευχαριστούμεν σοι, Χριστέ ο Θεός ημών, ότι ενέπλησας ημάς 
τών επιγείων σου αγαθών μή στερήσης ημάς καί τής επουρανίου 
σου βασιλείας αλλ' ως εν μέσω τών μαθητών σου παρεγένου, 
Σωτήρ, τήν ειρήνην διδούς αυτοίς, ελθέ καί μεθ' ημών καί σώσον ημάς.


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Ευλογητός ο Θεός, ο ελεών καί τρέφων ημάς εκ τών αυτού
πλουσίων δωρεών, τή αυτού χάριτι καί φιλανθρωπία πάντοτε, 
νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Πρό τού δείπνου 


Φάγονται πένητες καί εμπλησθήσονται καί αινέσουσι Κύριον 
οι εκζητούντες αυτόν ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος. 


Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν καί τήν πόσιν τών 
δούλων σου, ότι Άγιος εί, πάντοτε, νύν, καί αεί, 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Εις τό τέλος τού δείπνου 


Εύρανας ημάς, Κύριε, εν τοίς ποιήμασί σου, καί εν τοίς έργοις τών
χειρών σου ηγαλλιασάμεθα. Εσημειώθη εφ' ημάς τό φώς τού 
προσώπου σου, Κύριε. Έδωκας ευφροσύνην εις τάς καρδίας ημών 
από καρπού σίτου, οίνου καί ελαίου ενεπλήσθημεν εν ειρήνη επί 
τό αυτό κοιμηθησόμεθα καί υπνώσομεν ότι σύ, Κύριε, κατά μόνας 
επ' ελπίδι κατώκησας ημάς. 


 Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί 
καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν. 


Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. 


Ευλογητός ο Θεός, ο ελεών καί τρέφων ημάς εκ νεότητος ημών 
ο διδούς τροφήν πάση σαρκί, πλήρωσον χαράς καί ευφροσύνης 
τάς καρδίας ημών ίνα πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες, 
περισσεύωμεν εις πάν έργον αγαθόν, εν Χριστώ Ιησού ημών 
μεθ' ού σοι δόξα πρέπει, κράτος, τιμή καί προσκύνησις σύν 
τώ Αγίω Πνεύματι, εις τούς αιώνας. Αμήν. 

( Ευχή πρό τού φαγητού εις τήν κατ' οίκον ευωχίαν 
( από αρχαία ευχολόγια )


Ο Θεός, ο πάσης ευφροσύνης καί χαράς χορηγός, ο χαρισάμενος ημίν άρτον στηρίζοντα καί οίνον ευφραίνοντα δός ημίν γενέσθαι τήν ετοιμασθείσαν βρώσιν παρά τής σής αγαθότητος, μή εις σαρκός επανάστασιν ή ψυχής διάλυσιν ή λήθην τών σωτηρίων σου εντολών, αλλ' εις αφορμήν ευχαριστίας, εις υπόθεσιν δοξολογίας, εις έπαινον καί δόξαν τής πολυϋμνήτου σου μεγαλειότητος ίνα τών παρόντων μεταλαμβάνοντες καί τής αιωνίου τρυφής αξιωθώμεν. 


Ευχή εις τό τέλος τού φαγητού
( από αρχαία ευχολόγια ) 


Σοί τώ αληθινώ καί φιλανθρώπω Θεώ ημείς οι αμαρτωλοί καί ανάξιοι δούλοι σου, εμπλησθέντες τών πλουσίων σου αγαθών, ευχαριστίαν προσάγομεν καί δεόμεθά σου, Δέσποτα, σύν τοίς επιγείοις σου αγαθοίς καί τών επουρανίων σου δωρεών μετόχους ημάς ανάδειξον, πρεσβείαις τής αχράντου μητρός σου καί πάντων τών αγίων σου. )

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'

Όπως μεταξύ τής έκτης καί εβδόμης σφραγίδος, ούτω καί μεταξύ τής έκτης καί εβδόμης σάλπιγγος παρεμβάλλεται επεισόδιον αναφερόμενον πιθανώτατα εις τήν τύχην τού Ισραήλ κατά τήν επικειμένην μετά τό έβδομον σάλπισμα κρίσιν. Άγγελος εξ ουρανού εκπροσωπών τόν Υιόν τού ανθρώπου, ως διαπιστούται εκ τής διαπρεπούς εμφανίσεως αυτού, προαναγγέλων τόν εντός ολίγου τελικόν αγώνα εγχειρίζει εις τόν Ιωάννην μικρόν βιβλίον, ίνα καταφάγη αυτό, σύμβολον τής πλήρους προσοικειώσεως καί κατανοήσεως τού περιεχομένου τού βιβλίου. Συντασσόμεθα υπέρ τής γνώμης, ότι τό βιβλίον ασχολείται μέ τήν επιστροφήν τού Ισραήλ, ούτινος η ιστορία, ως εξ αρχής τής εθνικής του συγκροτήσεως καί άχρι τού νύν χωρισθείσα τής ιστορίας τού λοιπού κόσμου, προσφυώς ενταύθα παρουσιάζεται ως βιβλιαρίδιον εν τώ μεγάλω βιβλίω εις χείρας τού Αρνίου περιλαμβανόμενον. Εφ' όσον δέ η εβδόμη σάλπιγξ αποτελεί τήν συνέχειαν τών εν τώ μεγάλω βιβλίω έξ σαλπισμάτων, τό περιεχόμενον τού βιβλιαριδίου τούτου πιθανώτερον μάς φαίνεται νά εκτείνεται μέχρι τού κεφαλαιου ια' 15, οπόθεν άρχεται η εξιστόρησις τών κατά τό έβδομον σάλπισμα. Γλυκύ εις τήν γεύσιν τούτο, ως προαναγγέλλον τήν ευφρόσυνον επιστροφήν εις Χριστόν μεγάλης μερίδος Ιουδαίων - αι προηγουμένως σφραγισθείσαι 144.000 Ιουδαίων κατά τήν περίοδον αυτήν επιστρέφουσι - παρουσιάζεται ακολούθως πικρόν λόγω τών επακολουθησόντων εις τήν επιστροφήν ταύτην δεινών, πιθανώς καί εκ τού φανατισμού τών πεισμόνως εν τή απιστία παραμεινάντων Ιουδαίων.


Καί είδον άλλον άγγελον ισχυρόν καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, περιβεβλημένον νεφέλην, καί η ίρις επί τής κεφαλής αυτού, καί τό πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, καί οι πόδες αυτού ως στύλοι πυρός, 
2 καί έχων εν τή χειρί αυτού βιβλίον ανεωγμένον. καί έθηκε τόν πόδα αυτού τόν δεξιόν επί τής θαλάσσης, τόν δέ ευώνυμον επί τής γής, 
3 καί έκραξε φωνή μεγάλη ώσπερ λέων μυκάται. καί ότε έκραξεν, ελάλησαν αι επτά βρονταί τάς εαυτών φωνάς. 
4 καί ότε ελάλησαν αι επτά βρονταί, έμελλον γράφειν καί ήκουσα φωνήν εκ τού ουρανού λέγουσαν σφράγισον ά ελάλησαν αι επτά βρονταί, καί μή αυτά γράψης. 
5 καί ο άγγελος, όν είδον εστώτα επί τής θαλάσσης καί επί τής γής, ήρε τήν χείρα αυτού τήν δεξιάν εις τόν ουρανόν 
6 καί ώμοσεν εν τώ ζώντι εις τούς αιώνας τών αιώνων, ός έκτισε τόν ουρανόν καί τά εν αυτώ καί τήν γήν καί τά εν αυτή καί τήν θάλασσαν καί τά εν αυτή, ότι χρόνος ουκέτι έσται, 
7 αλλ' εν ταίς ημέραις τής φωνής τού εβδόμου αγγέλου, όταν μέλλη σαλπίζειν, καί ετελέσθη τό μυστήριον τού Θεού, ως ευηγγέλισε τούς δούλους αυτού τούς προφήτας. 
8 Καί η φωνή ήν ήκουσα εκ τού ουρανού, πάλιν λαλούσα μετ' εμού καί λέγουσα ύπαγε λάβε τό βιβλιδάριον τό ανεωγμένον εν τή χειρί τού αγγέλου τού εστώτος επί τής θαλάσσης καί επί τής γής. 
9 καί απήλθα πρός τόν άγγελον, λέγων αυτώ δούναί μοι τό βιβλιδάριον. καί λέγοι μοι λάβε καί κατάφαγε αυτό, καί πικρανεί σου τήν κοιλίαν, αλλ' εν τώ στόματί σου έσται γλυκύ ως μέλι. 
10 καί έλαβον τό βιβλίον εκ τής χειρός τού αγγέλου καί κατέφαγον αυτό, καί ήν εν τώ στόματί μου ως μέλι γλυκύ καί ότε έφαγον αυτό, επικράνθη η κοιλία μου. 
11 καί λέγουσί μοι δεί σε πάλιν προφητεύσαι επί λαοίς καί έθνεσι καί γλώσσαις καί βασιλεύσι πολλοίς.

Ναός της Αναστάσεως

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'

Αναστατώσεις εν ταίς ανθρωπίναις κοινωνίαις, εις τάς οποίας εισβάλλει επιδημία τις πνευματική, προελεύσεως διαβολικής, εγγεννώσα εις τάς ψυχάς τών ασφραγίστων αγωνίαν καί μίασμα μελαγχολίας αφορήτου, ωθούσης εις αυτοκτονίαν, επακολουθούν εις τό σάλπισμα τής πέμπτης σάλπιγγος. Αι εν τώ τμήματι τούτω ακρίδες δέν είναι αισθηταί, αλλά δέον νά εκληφθούν αλληγορικώς ως δυνάμεις σατανικαί καί η επίδρασις αυτών καί η εξ αυτών πληγή περιγράφουν είδός τι δαιμονοληψίας καί αιχμαλωσίας πονηράς, εν τή οποία ο μαμωνισμός, αι κοινωνικαί ανατροπαί, αι συγκρούσεις τών ανθρωπίνων παθών δημιουργούν κατάστασις αφόρητον. Τά εις τό έκτον σάλπισμα επακολουθούντα εθεωρήθησαν υπό πλείστων ερμηνευτών ως αναφερόμενα εις επιδρομάς καί εισβολάς βαρβάρων καί ξένων προερχομένων εξ Ανατολής καί σκορπιζόντων εις τήν διάβασιν αυτών ερείπια καί καταστροφάς. Καί αι πληγαί αύται δέν αναφέρονται εις ωρισμένην εποχήν. Έχουσαι τά προανακρούσματα αυτών εις πάσαν γενεάν, θά επιταθούν κατά τήν περίοδον τού τελικού αγώνος, όστις θά προηγηθή τού οριστικού θριάμβου τού ευαγγελίου καί τής επικρατήσεως τής βασιλείας τού Θεού.

Καί ο πέμπτος άγγελος εσάλπισε καί είδον αστέρα εκ τού ουρανού πεπτωκότα εις τήν γήν, καί εδόθη αυτώ η κλείς τού φρέατος τής αβύσσου, 
2 καί ήνοιξε τό φρέαρ τής αβύσσου, καί ανέβη καπνός εκ τού φρέατος ως καπνός καμίνου καιομένης, καί εσκοτίσθη ο ήλιος καί ο αήρ εκ τού καπνού τού φρέατος. 
3 καί εκ τού καπνού εξήλθον ακρίδες εις τήν γήν, καί εδόθη αυταίς εξουσία ως έχουσιν εξουσίαν οι σκορπίοι τής γής 
4 καί ερρέθη αυταίς ίνα μή αδικήσωσι τόν χόρτον τής γής ουδέ πάν χλωρόν ουδέ πάν δένδρον, ει μή τούς ανθρώπους οίτινες ουκ έχουσι τήν σφραγίδα τού Θεού επί τών μετώπων αυτών. 
5 καί εδόθη αυταίς ίνα μή αποκτείνωσιν αυτούς, αλλ' ίνα βασανισθώσι μήνας πέντε καί ο βασανισμός αυτών ως βασανισμός σκορπίου, όταν παίση άνθρωπον. 
6 καί εν ταίς ημέραις εκείναις ζητήσουσιν οι άνθρωποι τόν θάνατον καί ου μή ευρήσουσιν αυτόν, καί επιθυμήσουσιν αποθανείν, καί φεύξεται απ' αυτών ο θάνατος. 
7 καί τά ομοιώματα τών ακρίδων όμοια ίπποις ητοιμασμένοις εις πόλεμον, καί επί τάς καφαλάς αυτών ως στέφανοι όμοιοι χρυσίω, καί τά πρόσωπα αυτών ως πρόσωπα ανθρώπων, 
8 καί είχον τρίχας ως τρίχας γυναικών, καί οι οδόντες αυτών ως λεόντων ήσαν, 
9 καί είχον θώρακας ως θώρακας σιδηρούς, καί η φωνή τών πτερύγων αυτών ως φωνή αρμάτων ίππων πολλών τρεχόντων εις πόλεμον. 
10 καί έχουσιν ουράς ομοίας σκορπίοις καί κέντρα, καί εν ταίς ουραίς αυτών εξουσίαν έχουσι τού αδικήσαι τούς ανθρώπους μήνας πέντε. 
11 έχουσι βασιλέα επ' αυτών τόν άγγελον τής αβύσσου όνομα αυτώ Εβραϊστί Αβαδδών, εν δέ τή Ελληνική όνομα έχει Απολλύων. 
12 Η ουαί η μία απήλθεν ιδού έρχονται έτι δύο ουαί μετά ταύτα. 
13 Καί ο έκτος άγγελος εσάλπισε καί ήκουσα φωνήν μίαν εκ τών τεσσάρων κεράτων τού θυσιαστηρίου τού χρυσού τού ενώπιον τού Θεού, 
14 λέγοντος τώ έκτω αγγέλω ο έχων τήν σάλπιγγα, λύσον τούς τέσσαρας αγγέλους τούς δεδεμένους επί τώ ποταμώ τώ μεγάλω Ευφράτη. 
15 καί ελύθησαν οι τέσσαρες άγγελοι οι ητοιμασμένοι εις τήν ώραν καί εις τήν ημέραν καί μήνα καί ενιαυτόν, ίνα αποκτείνωσι τό τρίτον τών ανθρώπων. 
16 καί ο αριθμός τών στρατευμάτων τού ίππου δύο μυριάδες μυριάδων ήκουσα τόν αριθμόν αυτών. 
17 καί ούτως είδον τούς ίππους εν τή οράσει καί τούς καθημένους επ' αυτών, έχοντας θώρακας πυρίνους καί υακινθίνους καί θειώδεις καί αι κεφαλαί τών ίππων ως κεφαλαί λεόντων, καί εκ τών στομάτων αυτών εκπορεύεται πύρ καί καπνός καί θείον. 
18 από τών τριών πληγών τούτων απεκτάνθησαν τό τρίτον τών ανθρώπων, εκ τού πυρός καί τού καπνού καί τού θείου τού εκπορευομένου εκ τών στομάτων αυτών. 
19 η γάρ εξουσία τών ίππων εν τώ στόματι αυτών εστι καί εν ταίς ουραίς αυτών αι γάρ ουραί αυτών όμοιαι όφεσιν, έχουσαι κεφαλάς, καί εν αυταίς αδικούσι. 
20 καί οι λοιποί τών ανθρώπων, οί ουκ απεκτάνθησαν εν ταίς πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ τών έργων τών χειρών αυτών, ίνα μή προσκυνήσωσι τά δαιμόνια καί τά είδωλα τά χρυσά καί τά αργυρά καί τά χαλκά καί τά λίθινα καί τά ξύλινα, ά ούτε βλέπειν δύναται ούτε ακούειν ούτε περιπατείν, 
21 καί ου μετανόησαν εκ τών φόνων αυτών ούτε εκ τών φαρμακειών αυτών ούτε εκ τής πορνείας αυτών ούτε εκ τών κλεμμάτων αυτών.