ΩΔΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
( Δευτερονομίου κεφ. λβ' )Νόμου γραφέντος, αύθις ωδή Μωσέως. )
1 Πρόσεχε, ουρανέ, καί λαλήσω, καί ακουέτω η γή ρήματα εκ στόματος μου.
2 προσδοκάσθω ως υετός τό απόφθεγμά μου, καί καταβήτω ως δρόσος τά ρήματά μου, ωσεί όμβρος επ' άγρωστιν καί ωσεί νιφετός επί χόρτον.
3 ότι τό όνομα Κυρίου εκάλεσα δότε μεγαλωσύνην τώ Θεώ ημών.
4 Θεός, αληθινά τά έργα αυτού, καί πάσαι αι οδοί αυτού κρίσεις Θεός πιστός, καί ουκ έστιν αδικία, δίκαιος καί όσιος Κύριος.
5 ημάρτοσαν ουκ αυτώ τέκνα μωμητά, γενεά σκολιά καί διεστραμμένη.
6 ταύτα Κυρίω ανταποδίδοτε; ούτω λαός μωρός καί ουχί σοφός; ουκ αυτός ούτός σου πατήρ εκτήσατό σε καί εποίησέ σε καί έπλασέ σε;
7 μνήσθητε ημέρας αιώνος, σύνετε έτη γενεάς γενεών επερώτησον τόν πατέρα σου, καί αναγγελεί σοι, τούς πρεσβυτέρους σου, καί ερούσί σοι.
8 ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος έθνη, ως διέσπειρεν υιούς Αδάμ, έστησεν όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων Θεού,
9 καί εγενήθη μερίς Κυρίου λαός αυτού Ιακώβ, σχοίνισμα κληρονομίας αυτού Ισραήλ.
10 αυτάρκησεν αυτόν εν γή ερήμω, εν δίψει καύματος εν γή ανύδρω εκύκλωσεν αυτόν καί επαίδευσεν αυτόν καί διεφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού,
11 ως αετός σκεπάσαι νοσσιάν αυτού καί επί τοίς νοοσσοίς αυτού επεπόθησε, διείς τάς πτέρυγας αυτού εδέξατο αυτούς καί ανέλαβεν αυτούς επί τών μεταφρένων αυτού.
12 Κύριος μόνος ήγεν αυτούς, καί ουκ ήν μετ' αυτών θεός αλλότριος.
13 ανεβίβασεν αυτούς επί τήν ισχύν τής γής, εψώμισεν αυτούς γενήματα αγρών εθήλασαν μέλι εκ πέτρας καί έλαιον εκ στερεάς πέτρας,
14 βούτυρον βοών καί γάλα προβάτων μετά στέατος αρνών καί κριών, υιών ταύρων καί τράγων, μετά στέατος νεφρών πυρού, καί αίμα σταφυλής έπιον οίνον.
15 καί έφαγεν Ιακώβ καί ενεπλήσθη, καί απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη καί εγκατέλιπε τόν Θεόν τόν ποιήσαντα αυτόν καί απέστη από Θεού σωτήρος αυτού.
16 παρώξυνάν με επ' αλλοτρίοις, εν βδελύγμασιν αυτών παρεπίκρανάν με
17 έθυσαν δαιμονίοις καί ου Θεώ, θεοίς, οίς ουκ ήδεισαν καινοί καί πρόσφατοι ήκασιν, ούς ουκ ήδεισαν οι πατέρες αυτών.
18 Θεόν τόν γεννήσαντά σε εγκατέλιπες καί επελάθου Θεού τού τρέφοντός σε.
19 καί είδε Κύριος καί εζήλωσε καί παρωξύνθη δι' οργήν υιών αυτού καί θυγατέρων
20 καί είπεν αποστρέψω τό πρόσωπόν μου απ' αυτών καί δείξω τί έσται αυτοίς επ' εσχάτων ημερών ότι γενεά εξεστραμμένη εστίν, υιοί, οίς ουκ έστι πίστις εν αυτοίς.
21 αυτοί παρεζήλωσάν με επ' ου θεώ, παρώξυνάν με εν τοίς ειδώλοις αυτών καγώ παραζηλώσω αυτούς επ' ουκ έθνει, επί έθνει ασυνέτω παροργιώ αυτούς.
22 ότι πύρ εκκέκαυται εκ τού θυμού μου, καυθήσεται έως άδου κάτω, καταφάγεται γήν καί τά θεμέλια ορέων.
23 συνάξω εις αυτούς κακά καί τά βέλη μου συντελέσω εις αυτούς.
24 τηκόμενοι λιμώ καί βρώσει ορνέων καί οπισθότονος ανίατος οδόντας θηρίων εξαποστελώ εις αυτούς μετά θυμού συρόντων επί τής γής.
25 έξωθεν ατεκνώσει αυτούς μάχαιρα καί εκ τών ταμιείων φόβος νεανίσκος σύν παρθένω, θηλάζων μετά καθεστηκότος πρεσβύτου.
26 είπα διασπερώ αυτούς, παύσω δέ εξ ανθρώπων τό μνημόσυνον αυτών,
27 ει μή δι οργήν εχθρών, ίνα μή μακροχρονίσωσιν, ίνα μή συνεπιθώνται οι υπεναντίοι, μή είπωσιν η χείρ ημών η υψηλή, καί ουχί Κύριος εποίησε ταύτα πάντα.
28 ότι έθνος απολωλεκός βουλήν εστι, καί ουκ έστιν εν αυτοίς επιστήμη.
29 ουκ εφρόνησαν συνιέναι ταύτα καταδεξάσθωσαν εις τόν επιόντα χρόνον.
30 πώς διώξεται είς χιλίους καί δύο μετακινήσουσι μυριάδας, ει μή ο Θεός απέδοτο αυτούς καί Κύριος παρέδωκεν αυτούς;
31 ότι ουκ εισίν ως ο Θεός ημών οι θεοί αυτών οι δέ εχθροί ημών ανόητοι.
32 εκ γάρ αμπέλου Σοδόμων η άμπελος αυτών, καί η κληματίς αυτών εκ Γομόρρας η σταφυλή αυτών σταφυλή χολής, βότρυς πικρίας αυτοίς
33 θυμός δρακόντων ο οίνος αυτών καί θυμός ασπίδων ανίατος.
34 ουκ ιδού ταύτα συνήκται παρ' εμοί καί εσφράγισται εν τοίς θησαυροίς μου;
35 εν ημέρα εκδικήσεως ανταποδώσω, εν καιρώ, όταν σφαλή ο πούς αυτών ότι εγγύς ημέρα απωλείας αυτοίς, καί πάρεστιν έτοιμα υμίν.
36 ότι κρινεί Κύριος τόν λαόν αυτού καί επί τοίς δούλοις αυτού παρακληθήσεται είδε γάρ παραλελυμένους αυτούς καί εκλελοιπότας εν επαγωγή καί παρειμένους.
37 καί είπε Κύριος πού εισιν οι θεοί αυτών, εφ' οίς επεποίθεισαν επ' αυτοίς;
38 ών τό στέαρ τών θυσιών αυτών ησθίετε καί επίνετε τόν οίνον τών σπονδών αυτών; αναστήτωσαν καί βοηθησάτωσαν υμίν καί γενηθήτωσαν υμίν σκεπασταί.
39 ίδετε ίδετε ότι εγώ ειμι, καί ουκ έστι Θεός πλήν εμού εγώ αποκτενώ καί ζήν ποιήσω, πατάξω καγώ ιάσομαι, καί ουκ έστιν ός εξελείται εκ τών χειρών μου.
40 ότι αρώ εις τόν ουρανόν τήν χείρά μου καί ομούμαι τή δεξιά μου καί ερώ ζώ εγώ εις τόν αιώνα,
41 ότι παροξυνώ ως αστραπήν τήν μάχαιράν μου, καί ανθέξεται κρίματος η χείρ μου, καί αποδώσω δίκην τοίς εχθροίς καί τοίς μισούσί με ανταποδώσω
42 μεθύσω τά βέλη μου αφ' αίματος, καί η μάχαιρά μου φάγεται κρέα, αφ' αίματος τραυματιών καί αιχμαλωσίας, από κεφαλής αρχόντων εχθρών.
43 ευφράνθητε, ουρανοί, άμα αυτώ, καί προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι Θεού ευφράνθητε, έθνη μετά τού λαού αυτού, καί ενισχυσάτωσαν αυτώ πάντες υιοί Θεού ότι τό αίμα τών υιών αυτού εκδικάται, καί εκδικήσει καί ανταποδώσει δίκην τοίς εχθροίς καί τοίς μισούσιν ανταποδώσει, καί εκκαθαριεί Κύριος τήν γήν τού λαού αυτού.
