ΩΔΗ ΠΕΜΠΤΗ
( Ησαΐου κεφ. κς' )
Ησαΐου πρόρρησις, ευχή τό πλέον. 
Κύριε, ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν.

9 Εκ νυκτός ορθρίζει τό πνεύμα μου πρός σέ, ο Θεός, διότι φώς τά προστάγματά σου επί τής γής δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί τής γής. 
10 πέπαυται γάρ ο ασεβής πάς ός ου μή μάθη δικαιοσύνην επί τής γής, αλήθειαν ου μή ποιήσει αρθήτω ο ασεβής, ίνα μή ίδη τήν δόξαν Κυρίου. 
11 Κύριε, υψηλός σου ο βραχίων, καί ουκ ήδεισαν, γνόντες δέ αισχυνθήτωσαν ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον, καί νύν πύρ τούς υπεναντίους έδεται. 
12 Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν πάντα γάρ απέδωκας ημίν. 
13 Κύριε ο Θεός ημών, κτήσαι ημάς Κύριε, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. 
14 οι δέ νεκροί ζωήν ου μή ίδωσιν, ουδέ ιατροί ου μή αναστήσουσι διά τούτο επήγαγες καί απώλεσας καί ήρας πάν άρσεν αυτών. 
15 πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοίς ενδόξοις τής γής. 
16 Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν σου, εν θλίψει μικρά η παιδεία σου ημίν. 
17 καί ως η ωδίνουσα εγγίζει τού τεκείν καί επί τή ωδίνι αυτής εκέκραξεν ούτως εγενήθημεν τώ αγαπητώ σου. 
18 διά τόν φόβον σου, Κύριε, εν γαστρί ελάβομεν καί ωδινήσαμεν καί ετέκομεν πνεύμα σωτηρίας ό εποιήσαμεν επί τής γής. ου πεσούμεθα, αλλά πεσούνται πάντες οι ενοικούντες επί τής γής. 
19 αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί ευφρανθήσονται οι εν τή γή η γάρ δρόσος η παρά σού ίαμα αυτοίς εστιν, η δέ γή τών ασεβών πεσείται. 
20 βάδιζε, λαός μου, είσελθε εις τό ταμιείόν σου, απόκλεισον τήν θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως άν παρέλθη η οργή Κυρίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'

Τά εν τώ κεφαλαίω τούτω μέχρι τού στίχου 13 εθεωρήθησαν ως αναφερόμενα εις ομαδικήν επιστροφήν τού Ισραήλ. Η καταμέτρησις τού ναού τού εν τή πόλει τή αγία, <<ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα καί Αίγυπτος, όπου καί ο Κύριος εσταυρώθη>>, καθώς καί τό ότι εν τή πλατεία τής πόλεως ταύτης εξετέθησαν τά πτώματα τών δύο μαρτύρων, αναφέρονται εις γεγονότα προδήλως πρός τήν Ιερουσαλήμ καί τήν ζωήν τού ιουδαϊκού λαού σχετιζόμενα. Καί τό ότι μέν η αυλή η έξωθεν τού ναού δέν καταμετρείται υπό τού Ιωάννου, η δέ πόλις παραδίδεται εις καταπάτησιν τών εθνών, εξελήφθησαν ως υποδηλούντα, ότι μεγάλη μερίς τού ιουδαϊκού λαού πεισμόνως εμμένουσα εν τή απιστία θ' αρνηθή καί αυτήν τήν πρός τόν Θεόν πίστιν συζώσα μετά τών εθνών καί αφομοιουμένη πρός αυτά. Άλλη όμως μερίς, ήν εκπροσωπεί η καταμέτρησις τού κυρίως ναού, θά επιστραφή εις Χριστόν. Οι δύο μάρτυρες είναι κήρυκες ένθεοι τού ευαγγελίου εκ τών κόλπων τού λαού τούτου εξανατέλλοντες, όμοιοι πρός τόν Ηλίαν καί Μωϋσήν. Τόν θάνατον αυτών εκδικείται σκληρώς ο Θεός. Η δέ ανάστασις αυτών αναφέρεται άραγε εις υπερφυσικήν ενέργειαν, αποδίδουσαν εις αυτούς τήν ζωήν ή αποτελεί σύμβολον δηλούν, ότι τό έργον τών δύο τούτων μαρτύρων θά αναληφθή υπ' άλλων ομοίων κατά πάντα πρός αυτούς μαρτυρικών προσώπων, εν οίς οι προηγηθέντες δύο μαρτυρικοί τύποι οιονεί θά αναζήσωσι; Κλίνομεν υπέρ τής δευτέρας εκδοχής. Εις τούς στίχους 15-19 περιγράφεται τό έβδομον σάλπισμα, καί προαναγγέλλεται ο τελικός θρίαμβος τής βασιλείας τού Θεού από τού επικειμένου αγώνος πρός τόν Αντίχριστον.

Καί εδόθη μοι κάλαμος όμοιος ράβδω, λέγων έγειρε καί μέτρησον τόν ναόν τού Θεού καί τό θυσιαστήριον καί τούς προσκυνούντας εν αυτώ 
2 καί τήν αυλήν τήν έξωθεν τού ναού έκβαλε έξω καί μή αυτήν μετρήσης, ότι εδόθη τοίς έθνεσι, καί τήν πόλιν τήν αγίαν πατήσουσι μήνας τεσσαράκοντα δύο. 
3 καί δώσω τοίς δυσί μάρτυσί μου, καί προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. 
4 ούτοί εισιν αι δύο ελαίαι καί αι δύο λυχνίαι αι ενώπιον τού Κυρίου τής γής εστώσαι. 
5 καί εί τις αυτούς θέλει αδικήσαι, πύρ εκπορεύεται εκ τού στόματος αυτών καί κατεσθίει τούς εχθρούς αυτών καί εί τις θέλει αυτούς αδικήσαι, ούτω δεί αυτόν αποκτανθήναι. 
6 ούτοι έχουσιν εξουσίαν τόν ουρανόν κλείσαι, ίνα μή υετός βρέχη τάς ημέρας τής προφητείας αυτών, καί εξουσίαν έχουσιν επί τών υδάτων στρέφειν αυτά εις αίμα καί πατάξαι τήν γήν εν πάση πληγή, οσάκις εάν θελήσωσι. 
7 καί όταν τελέσωσι τήν μαρτυρίαν αυτών, τό θηρίον τό αναβαίνον εκ τής αβύσσου ποιήσει  μετ' αυτών πόλεμον καί νικήσει αυτούς καί αποκτενεί αυτούς. 
8 καί τό πτώμα αυτών επί τής πλατείας τής πόλεως τής μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα καί Αίγυπτος, όπου καί ο Κύριος αυτών εσταυρώθη. 
9 καί βλέπουσιν εκ τών λαών καί φυλών καί γλωσσών καί εθνών τό πτώμα αυτών ημέρας τρείς καί ήμισυ, καί τά πτώματα αυτών ουκ αφήσουσι τεθήναι εις μνήμα. 
10 καί οι κατοικούντες επί τής γής χαίρουσιν επ' αυτοίς, καί ευφρανθήσονται καί δώρα πέμψουσιν αλλήλοις, ότι ούτοι οι δύο προφήται εβασάνισαν τούς κατοικούντας επί τής γής. 
11 καί μετά τάς τρείς ημέρας καί ήμισυ, πνεύμα ζωής εκ τού Θεού εισήλθεν εις αυτούς, καί έστησαν επί τούς πόδας αυτών, καί φόβος μέγας επέπεσεν επί τούς θεωρούντας αυτούς. 
12 καί ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ τού ουρανού λέγουσαν αυτοίς ανάβητε ώδε. καί ανέβησαν εις τόν ουρανόν εν τή νεφέλη, καί εθεώρησαν αυτούς οι εχθροί αυτών. 
13 Καί εν εκείνη τή ημέρα εγένετο σεισμός μέγας, καί τό δέκατον τής πόλεως έπεσε, καί απεκτάνθησαν εν τώ σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά, καί οι λοιποί έμφοβοι εγένοντο καί έδωκαν δόξαν τώ Θεώ τού ουρανού. 
14 Η ουαί η δευτέρα απήλθεν η ουαί η τρίτη ιδού έρχεται ταχύ. 
15 Καί ο έβδομος άγγελος εσάλπισε καί εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τώ ουρανώ λέγουσαι εγένετο η βασιλεία τού κόσμου τού Κυρίου ημών καί τού Χριστού αυτού, καί βασιλεύσει εις τούς αιώνας τών αιώνων. 
16 καί οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι οι ενώπιον τού θρόνου τού Θεού, οι κάθηνται επί τούς θρόνους αυτών, έπεσαν επί τά πρόσωπα αυτών καί προσεκύνησαν τώ Θεώ 
17 λέγοντες ευχαριστούμέν σοι, Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ών καί ο ήν καί ο ερχόμενος, ότι είληφας τήν δύναμίν σου τήν μεγάλην καί εβασίλευσας, 
18 καί τά έθνη ωργίσθησαν, καί ήλθεν η οργή σου καί ο καιρός τών εθνών κριθήναι καί δούναι τόν μισθόν τοίς δούλοις σου τοίς προφήταις καί τοίς αγίοις τοίς φοβουμένοις τό όνομα σου, τοίς μικροίς καί τοίς μεγάλοις, καί διαφθείραι τούς διαφθείραντας τήν γήν. 
19 Καί ηνοίγη ο ναός τού Θεού ο εν τώ ουρανώ, καί ώφθη η κιβωτός τής διαθήκης Κυρίου εν τώ ναώ αυτού, καί εγένοντο αστραπαί καί φωναί καί βρονταί καί σεισμός καί χάλαζα μεγάλη. 

ΩΔΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
( Αββακούμ κεφ. γ' ) 
Τήν τού Λόγου κένωσιν, Αββακούμ, φράσον. 
Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

1 Κύριε, εισακήκοα τήν ακοήν σου καί εφοβήθην 
2 Κύριε, κατενόησα τά έργα σου καί εξέστην. εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση, εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, εν τώ ταραχθήναι τήν ψυχήν μου εν οργή ελέους μνησθήση. 
3 ο Θεός από Θαιμάν ήξει, καί ο άγιος εξ όρους κατασκίου δασέος. εκάλυψεν ουρανούς η αρετή αυτού, καί αινέσεως αυτού πλήρης η γή. 
4 καί φέγγος αυτού ως φώς έσται, κέρατα εν χερσίν αυτού, καί έθετο αγάπησιν κραταιάν ισχύος αυτού. 
5 πρό προσώπου αυτού πορεύσεται λόγος, καί εξελεύσεται εις παιδείαν κατά πόδας αυτού. 
6 έστη, καί εσαλεύθη η γή επέβλεψε, καί ετάκη έθνη. διεθρύβη τά όρη βία, ετάκησαν βουνοί αιώνιοι. 
7 πορείας αιωνίας αυτού αντί κόπων είδον σκηνώματα Αιθιόπων πτοηθήσονται καί αι σκηναί γής Μαδιάμ. 
8 μή εν ποταμοίς ωργίσθης, Κύριε, ή εν ποταμοίς ο θυμός σου; ή εν θαλάσση τό όρμημά σου; ότι επιβήση επί τούς ίππους σου, καί η ιππασία σου σωτηρία. 
9 εντείνων εντενείς τό τόξον σου επί σκήπτρα, λέγει Κύριος. ποταμών ραγήσεται γή. 
10 όψονταί σε καί ωδινήσουσι λαοί. σκορπίζων ύδατα πορείας αυτού έδωκεν η άβυσσος φωνήν αυτής, ύψος φαντασίας αυτής. 
11 επήρθη ο ήλιος, καί η σελήνη έστη εν τή τάξει αυτής εις φώς βολίδες σου πορεύσονται, εις φέγγος αστραπής όπλων σου. 
12 εν απειλή ολιγώσεις γήν καί εν θυμώ πατάξεις έθνη. 
13 εξήλθες εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας έβαλες εις κεφαλάς ανόμων θάνατον, εξήγειρας δεσμούς έως τραχήλου. 
14 διέκοψας εν εκστάσει κεφαλάς δυναστών, σεισθήσονται εν αυτή διανοίξουσι χαλινούς αυτών ως εσθίων πτωχός λάθρα. 
15 καί επεβίβασας εις θάλασσαν τούς ίππους σου ταράσσοντας ύδατα πολλά. 
16 εφυλαξάμην, καί επτοήθη η καρδία μου από φωνής προσευχής χειλέων μου, καί εισήλθε τρόμος εις τά οστά μου, καί υποκάτωθέν μου εταράχθη η ισχύς μου. αναπαύσομαι εν ημέρα θλίψεώς μου τού αναβήναι εις λαόν παροικίας μου. 
17 διότι συκή ου καρποφορήσει, καί ουκ έσται γενήματα εν ταίς αμπέλοις ψεύσεται έργον ελαίας, καί τά πεδία ου ποιήσει βρώσιν εξέλιπον από βρώσεως πρόβατα, καί ουχ υπάρχουσι βόες επί φάτναις. 
18 εγώ δέ εν τώ Κυρίω αγαλλιάσομαι, χαρήσομαι επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου. 
19 Κύριος ο Θεός δύναμίς μου καί τάξει τούς πόδας μου εις συντέλειαν επί τά υψηλά επιβιβά με τού νικήσαί με εν τή ωδή αυτού. 

ΩΔΗ ΤΡΙΤΗ
( Α' Βασιλειών κεφ. β' )
Θεόν γεραίρει στείρα τίκτουσα ξένως. 
Άγιος εί, Κύριε, καί σέ υμνεί τό πνεύμα μου. 

1 Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου επλατύνθη επ' εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρία σου. 
2 ότι ουκ έστιν άγιος ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος ως ο Θεός ημών ουκ έστιν άγιος πλήν σου. 
3 μή καυχάσθε καί μή λαλείτε υψηλά, μή εξελθέτω μεγαλορρημοσύμη εκ τού στόματος υμών, ότι Θεός γνώσεως Κύριος καί Θεός ετοιμάζων επιτηδεύματα αυτού. 
4 τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν 
5 πλήρεις άρτων ηλαττώθησαν, καί οι πεινώντες παρήκαν γήν ότι στείρα έτεκεν επτά, καί η πολλή εν τέκνοις ησθένησε. 
6 Κύριος θανατοί καί ζωογονεί, κατάγει εις άδου καί ανάγει 
7 Κύριος πτωχίζει καί πλουτίζει ταπεινοί καί ανυψοί. 
8 ανιστά από γής πένητα καί από κοπρίας εγείρει πτωχόν τού καθίσαι αυτόν μετά δυναστών λαού καί θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς. 
9 διδούς ευχήν τώ ευχομένω καί ευλόγησεν έτη δικαίου ότι ουκ εν ισχύι δυνατός ανήρ, 
10 Κύριος ασθενή ποιήσει αντίδικον αυτού, Κύριος άγιος μή καυχάσθω ο φρόνιμος εν τή φρονήσει αυτού, καί μή καυχάσθω ο δυνατός εν τή δυνάμει αυτού, καί μή καυχάσθω ο πλούσιος εν τώ πλούτω αυτού, αλλ' εν τούτω καυχάσθω ο καυχώμενος, συνιείν καί γινώσκειν τόν Κύριον καί ποιείν κρίμα καί δικαιοσύνην εν μέσω τής γής. Κύριος ανέβη εις ουρανούς καί εβρόντησεν, αυτός κρινεί άκρα γής δίκαιος ών καί δίδωσιν ισχύν τοίς βασιλεύσιν ημών καί υψώσει κέρας χριστού αυτού. 

ΩΔΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

( Δευτερονομίου κεφ. λβ' )
Νόμου γραφέντος, αύθις ωδή Μωσέως. )

1 Πρόσεχε, ουρανέ, καί λαλήσω, καί ακουέτω η γή ρήματα εκ στόματος μου. 
2 προσδοκάσθω ως υετός τό απόφθεγμά μου, καί καταβήτω ως δρόσος τά ρήματά μου, ωσεί όμβρος επ' άγρωστιν καί ωσεί νιφετός επί χόρτον. 
3 ότι τό όνομα Κυρίου εκάλεσα δότε μεγαλωσύνην τώ Θεώ ημών. 
4 Θεός, αληθινά τά έργα αυτού, καί πάσαι αι οδοί αυτού κρίσεις Θεός πιστός, καί ουκ έστιν αδικία, δίκαιος καί όσιος Κύριος. 
5 ημάρτοσαν ουκ αυτώ τέκνα μωμητά, γενεά σκολιά καί διεστραμμένη. 
6 ταύτα Κυρίω ανταποδίδοτε; ούτω λαός μωρός καί ουχί σοφός; ουκ αυτός ούτός σου πατήρ εκτήσατό σε καί εποίησέ σε καί έπλασέ σε; 
7 μνήσθητε ημέρας αιώνος, σύνετε έτη γενεάς γενεών επερώτησον τόν πατέρα σου, καί αναγγελεί σοι, τούς πρεσβυτέρους σου, καί ερούσί σοι. 
8 ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος έθνη, ως διέσπειρεν υιούς Αδάμ, έστησεν όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων Θεού, 
9 καί εγενήθη μερίς Κυρίου λαός αυτού Ιακώβ, σχοίνισμα κληρονομίας αυτού Ισραήλ. 
10 αυτάρκησεν αυτόν εν γή ερήμω, εν δίψει καύματος εν γή ανύδρω εκύκλωσεν αυτόν καί επαίδευσεν αυτόν καί διεφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού, 
11 ως αετός σκεπάσαι νοσσιάν αυτού καί επί τοίς νοοσσοίς αυτού επεπόθησε, διείς τάς πτέρυγας αυτού εδέξατο αυτούς καί ανέλαβεν αυτούς επί τών μεταφρένων αυτού. 
12 Κύριος μόνος ήγεν αυτούς, καί ουκ ήν μετ' αυτών θεός αλλότριος. 
13 ανεβίβασεν αυτούς επί τήν ισχύν τής γής, εψώμισεν αυτούς γενήματα αγρών εθήλασαν μέλι εκ πέτρας καί έλαιον εκ στερεάς πέτρας, 
14 βούτυρον βοών καί γάλα προβάτων μετά στέατος αρνών καί κριών, υιών ταύρων καί τράγων, μετά στέατος νεφρών πυρού, καί αίμα σταφυλής έπιον οίνον. 
15 καί έφαγεν Ιακώβ καί ενεπλήσθη, καί απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη καί εγκατέλιπε τόν Θεόν τόν ποιήσαντα αυτόν καί απέστη από Θεού σωτήρος αυτού. 
16 παρώξυνάν με επ' αλλοτρίοις, εν βδελύγμασιν αυτών παρεπίκρανάν με 
17 έθυσαν δαιμονίοις καί ου Θεώ, θεοίς, οίς ουκ ήδεισαν καινοί καί πρόσφατοι ήκασιν, ούς ουκ ήδεισαν οι πατέρες αυτών. 
18 Θεόν τόν γεννήσαντά σε εγκατέλιπες καί επελάθου Θεού τού τρέφοντός σε. 
19 καί είδε Κύριος καί εζήλωσε καί παρωξύνθη δι' οργήν υιών αυτού καί θυγατέρων 
20 καί είπεν αποστρέψω τό πρόσωπόν μου απ' αυτών καί δείξω τί έσται αυτοίς επ' εσχάτων ημερών ότι γενεά εξεστραμμένη εστίν, υιοί, οίς ουκ έστι πίστις εν αυτοίς. 
21 αυτοί παρεζήλωσάν με επ' ου θεώ, παρώξυνάν με εν τοίς ειδώλοις αυτών καγώ παραζηλώσω αυτούς επ' ουκ έθνει, επί έθνει ασυνέτω παροργιώ αυτούς. 
22 ότι πύρ εκκέκαυται εκ τού θυμού μου, καυθήσεται έως άδου κάτω, καταφάγεται γήν καί τά θεμέλια ορέων. 
23 συνάξω εις αυτούς κακά καί τά βέλη μου συντελέσω εις αυτούς. 
24 τηκόμενοι λιμώ καί βρώσει ορνέων καί οπισθότονος ανίατος οδόντας θηρίων εξαποστελώ εις αυτούς μετά θυμού συρόντων επί τής γής. 
25 έξωθεν ατεκνώσει αυτούς μάχαιρα καί εκ τών ταμιείων φόβος νεανίσκος σύν παρθένω, θηλάζων μετά καθεστηκότος πρεσβύτου. 
26 είπα διασπερώ αυτούς, παύσω δέ εξ ανθρώπων τό μνημόσυνον αυτών, 
27 ει μή δι οργήν εχθρών, ίνα μή μακροχρονίσωσιν, ίνα μή συνεπιθώνται οι υπεναντίοι, μή είπωσιν η χείρ ημών η υψηλή, καί ουχί Κύριος εποίησε ταύτα πάντα. 
28 ότι έθνος απολωλεκός βουλήν εστι, καί ουκ έστιν εν αυτοίς επιστήμη. 
29 ουκ εφρόνησαν συνιέναι ταύτα καταδεξάσθωσαν εις τόν επιόντα χρόνον. 
30 πώς διώξεται είς χιλίους καί δύο μετακινήσουσι μυριάδας, ει μή ο Θεός απέδοτο αυτούς καί Κύριος παρέδωκεν αυτούς; 
31 ότι ουκ εισίν ως ο Θεός ημών οι θεοί αυτών οι δέ εχθροί ημών ανόητοι. 
32 εκ γάρ αμπέλου Σοδόμων η άμπελος αυτών, καί η κληματίς αυτών εκ Γομόρρας η σταφυλή αυτών σταφυλή χολής, βότρυς πικρίας αυτοίς 
33 θυμός δρακόντων ο οίνος αυτών καί θυμός ασπίδων ανίατος. 
34 ουκ ιδού ταύτα συνήκται παρ' εμοί καί εσφράγισται εν τοίς θησαυροίς μου; 
35 εν ημέρα εκδικήσεως ανταποδώσω, εν καιρώ, όταν σφαλή ο πούς αυτών ότι εγγύς ημέρα απωλείας αυτοίς, καί πάρεστιν έτοιμα υμίν. 
36 ότι κρινεί Κύριος τόν λαόν αυτού καί επί τοίς δούλοις αυτού παρακληθήσεται είδε γάρ  παραλελυμένους αυτούς καί εκλελοιπότας εν επαγωγή καί παρειμένους. 
37 καί είπε Κύριος πού εισιν οι θεοί αυτών, εφ' οίς επεποίθεισαν επ' αυτοίς; 
38 ών τό στέαρ τών θυσιών αυτών ησθίετε καί επίνετε τόν οίνον τών σπονδών αυτών; αναστήτωσαν καί βοηθησάτωσαν υμίν καί γενηθήτωσαν υμίν σκεπασταί. 
39 ίδετε ίδετε ότι εγώ ειμι, καί ουκ έστι Θεός πλήν εμού εγώ αποκτενώ καί ζήν ποιήσω, πατάξω καγώ ιάσομαι, καί ουκ έστιν ός εξελείται εκ τών χειρών μου. 
40 ότι αρώ εις τόν ουρανόν τήν χείρά μου καί ομούμαι τή δεξιά μου καί ερώ ζώ εγώ εις τόν αιώνα, 
41 ότι παροξυνώ ως αστραπήν τήν μάχαιράν μου, καί ανθέξεται κρίματος η χείρ μου, καί αποδώσω δίκην τοίς εχθροίς καί τοίς μισούσί με ανταποδώσω 
42 μεθύσω τά βέλη μου αφ' αίματος, καί η μάχαιρά μου φάγεται κρέα, αφ' αίματος τραυματιών καί αιχμαλωσίας, από κεφαλής αρχόντων εχθρών. 
43 ευφράνθητε, ουρανοί, άμα αυτώ, καί προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι Θεού ευφράνθητε, έθνη μετά τού λαού αυτού, καί ενισχυσάτωσαν αυτώ πάντες υιοί Θεού ότι τό αίμα τών υιών αυτού εκδικάται, καί εκδικήσει καί ανταποδώσει δίκην τοίς εχθροίς καί τοίς μισούσιν ανταποδώσει, καί εκκαθαριεί Κύριος τήν γήν τού λαού αυτού.