ΩΔΗ ΕΒΔΟΜΗ 
( Δανιήλ κεφ. γ' ) 
Αίνος φλόγα σβέννυσι τών τριών νέων. 
Τών πατέρων καί ημών Θεός, ευλογητός εί. 

2 Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός τών πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας 
3 ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν, καί πάντα τά έργα σου αληθινά, καί ευθείαι αι οδοί σου, καί πάσαι αι κρίσεις σου αληθείς, 
4 καί κρίματα αληθείας εποίησας κατά πάντα, ά επήγαγες ημίν καί επί τήν πόλιν τήν αγίαν τήν τών πατέρων ημών Ιερουσαλήμ, ότι εν αληθεία καί κρίσει επήγαγες ταύτα πάντα διά τάς αμαρτίας ημών. 
5 ότι ημάρτομεν καί ηνομήσαμεν αποστήναι από σου 
6 καί εξημάρτομεν εν πάσι καί τών εντολών σου ουκ ηκούσαμεν ουδέ συνετηρήσαμεν ουδέ εποιήσαμεν καθώς ενετείλω ημίν, ίνα εύ ημίν γένηται. 
7 καί πάντα, όσα επήγαγες ημίν καί πάντα όσα εποίησας ημίν, εν αληθινή κρίσει εποίησας 
8 καί παρέδωκας ημάς εις χείρας εχθρών ανόμων, εχθίστων αποστατών, καί βασιλεί αδίκω καί πονηροτάτω παρά πάσαν τήν γήν. 
9 καί νύν ουκ έστιν ημίν ανοίξαι τό στόμα αισχύνη καί όνειδος εγενήθημεν τοίς δούλοις σου καί τοίς σεβομένοις σε. 
10 μή δή παραδώης ημάς εις τέλος διά τό όνομά σου καί μή διασκεδάσης τήν διαθήκην σου 
11 καί μή αποστήσης τό έλεός σου αφ' ημών διά Αβραάμ τόν ηγαπημένον υπό σού καί διά Ισαάκ τόν δούλόν σου καί Ισραήλ τόν άγιόν σου, 
12 οίς ελάλησας πληθύναι τό σπέρμα αυτών ως τά άστρα τού ουρανού καί ως τήν άμμον τήν παρά τό χείλος τής θαλάσσης. 
13 ότι, δέσποτα, εσμικρύνθημεν παρά πάντα τά έθνη καί εσμεν ταπεινοί εν πάση τή γή σήμερον διά τάς αμαρτίας ημών, 
14 καί ουκ έστιν εν τώ καιρώ τούτω άρχων καί προφήτης καί ηγούμενος, ουδέ ολοκαύτωσις ουδέ θυσία ουδέ προσφορά ουδέ θυμίαμα, ου τόπος τού καρπώσαι ενώπιόν σου καί ευρείν έλεος. 
15 αλλ' εν ψυχή συντετριμμένη καί πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν 
16 ως εν ολοκαυτώμασι κριών καί ταύρων καί ως εν μυριάσιν αρνών πιόνων, ούτω γενέσθω η θυσία ημών ενώπιόν σου σήμερον καί εκτελέσαι όπισθέν σου, ότι ουκ έστιν αισχύνη τοίς πεποιθόσιν επί σέ. 
17 καί νύν εξακολουθούμεν εν όλη καρδία καί φοβούμεθά σε καί ζητούμεν τό πρόσωπόν σου. 
18 μή καταισχύνης ημάς, αλλά ποίησον μεθ' ημών κατά τήν επιείκειάν σου καί κατά τό πλήθος τού ελέους σου 
19 καί εξελού ημάς κατά τά θαυμάσιά σου καί δός δόξαν τώ ονόματί σου, Κύριε. καί εντραπείησαν πάντες οι ενδεικνύμενοι τοίς δούλοις σου κακά 
20 καί καταισχυνθείησαν από πάσης δυναστείας, καί η ισχύς αυτών συντριβείη 
21 καί γνώτωσαν ότι σύ εί Κύριος Θεός μόνος καί ένδοξος εφ' όλην τήν οικουμένην. 
22 Καί ου διέλιπον οι εμβάλλοντες αυτούς υπηρέται τού βασιλέως καίοντες τήν κάμινον νάφθαν καί πίσσαν καί στιππύον καί κληματίδα. 
23 καί διεχείτο η φλόξ επάνω τής καμίνου επί πήχεις τεσσαρακονταεννέα. 
24 καί διώδευσε καί ενεπύρισεν ούς εύρε περί τήν κάμινον τών Χαλδαίων. 
25 ο δέ άγγελος Κυρίου συγκατέβη άμα τοίς περί τόν Αζαρίαν εις τήν κάμινον καί εξετίναξε τήν φλόγα τού πυρός εκ τήςκαμίνου 
26 καί εποίησε τό μέσον τής καμίνου ως πνεύμα δρόσου διασυρίζον, καί ουχ ήψατο αυτών τό καθόλου τό πύρ καί ουκ ελύπησεν ουδέ παρηνώχλησεν αυτοίς. 
27 Τότε οι τρείς ως εξ ενός στόματος ύμνουν καί εδόξαζον τόν Θεόν εν τή καμίνω λέγοντες 
28 Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός τών πατέρων ημών, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας, 
29 καί ευλογημένον τό όνομα τής δόξης σου τό άγιον, τό υπερύμνητον καί υπερυψούμενον εις τούς αιώνας. 
30 ευλογημένος εί εν τώ ναώ τής αγίας δόξης σου, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
31 ευλογημένος εί ο βλέπων αβύσσους, ο καθήμενος επί Χερουβίμ, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
32 ευλογημένος εί ο επί θρόνου δόξης τής βασιλείας, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας. 
33 ευλογημένος εί εν τώ στερεώματι τού ουρανού, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας.

ΩΔΗ ΕΚΤΗ 
( Ιωνά κεφ. β' ) 
Εκ θηρός εκραύγαζεν Ιωνάς, λέγων 
Ως τόν προφήτην Ιωνάν, σώσον ημάς, Κύριε.

3 Εβόησα εν θλίψει μου πρός Κύριον τόν Θεόν μου, καί εισήκουσέ μου εκ κοιλίας άδου κραυγής μου ήκουσας φωνής μου. 
4 απέρριψάς με εις βάθη καρδίας θαλάσσης, καί ποταμοί εκύκλωσάν με πάντες οι μετεωρισμοί σου καί τά κύματά σου επ' εμέ διήλθον. 
5 καγώ είπα απώσμαι εξ οφθαλμών σου άρα προσθήσω τού επιβλέψαι με πρός ναόν τόν άγιόν σου; 
6 περιεχύθη μοι ύδωρ έως ψυχής, άβυσσος εκύκλωσέ με εσχάτη, έδυ η κεφαλή μου εις σχισμάς ορέων. 
7 κατέβην εις γήν, ής οι μοχλόι αυτής κάτοχοι αιώνιοι, καί αναβήτω εκ φθοράς η ζωή μου πρός σέ, Κύριε ο Θεός μου. 
8 εν τώ εκλείπειν απ' εμού τήν ψυχήν μου τού Κυρίου εμνήσθην, καί έλθοι πρός σέ η προσευχή μου εις ναόν τόν άγιόν σου. 
9 φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή έλεον αυτών εγκατέλιπον. 
10 εγώ δέ μετά φωνής αινέσεως καί εξομολογήσεως θύσω σοι όσα ηυξάμην αποδώσω σοι εις σωτηρίαν μου τώ Κυρίω. 

ΩΔΗ ΠΕΜΠΤΗ
( Ησαΐου κεφ. κς' )
Ησαΐου πρόρρησις, ευχή τό πλέον. 
Κύριε, ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν.

9 Εκ νυκτός ορθρίζει τό πνεύμα μου πρός σέ, ο Θεός, διότι φώς τά προστάγματά σου επί τής γής δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί τής γής. 
10 πέπαυται γάρ ο ασεβής πάς ός ου μή μάθη δικαιοσύνην επί τής γής, αλήθειαν ου μή ποιήσει αρθήτω ο ασεβής, ίνα μή ίδη τήν δόξαν Κυρίου. 
11 Κύριε, υψηλός σου ο βραχίων, καί ουκ ήδεισαν, γνόντες δέ αισχυνθήτωσαν ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον, καί νύν πύρ τούς υπεναντίους έδεται. 
12 Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν πάντα γάρ απέδωκας ημίν. 
13 Κύριε ο Θεός ημών, κτήσαι ημάς Κύριε, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. 
14 οι δέ νεκροί ζωήν ου μή ίδωσιν, ουδέ ιατροί ου μή αναστήσουσι διά τούτο επήγαγες καί απώλεσας καί ήρας πάν άρσεν αυτών. 
15 πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοίς ενδόξοις τής γής. 
16 Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν σου, εν θλίψει μικρά η παιδεία σου ημίν. 
17 καί ως η ωδίνουσα εγγίζει τού τεκείν καί επί τή ωδίνι αυτής εκέκραξεν ούτως εγενήθημεν τώ αγαπητώ σου. 
18 διά τόν φόβον σου, Κύριε, εν γαστρί ελάβομεν καί ωδινήσαμεν καί ετέκομεν πνεύμα σωτηρίας ό εποιήσαμεν επί τής γής. ου πεσούμεθα, αλλά πεσούνται πάντες οι ενοικούντες επί τής γής. 
19 αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί ευφρανθήσονται οι εν τή γή η γάρ δρόσος η παρά σού ίαμα αυτοίς εστιν, η δέ γή τών ασεβών πεσείται. 
20 βάδιζε, λαός μου, είσελθε εις τό ταμιείόν σου, απόκλεισον τήν θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως άν παρέλθη η οργή Κυρίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'

Τά εν τώ κεφαλαίω τούτω μέχρι τού στίχου 13 εθεωρήθησαν ως αναφερόμενα εις ομαδικήν επιστροφήν τού Ισραήλ. Η καταμέτρησις τού ναού τού εν τή πόλει τή αγία, <<ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα καί Αίγυπτος, όπου καί ο Κύριος εσταυρώθη>>, καθώς καί τό ότι εν τή πλατεία τής πόλεως ταύτης εξετέθησαν τά πτώματα τών δύο μαρτύρων, αναφέρονται εις γεγονότα προδήλως πρός τήν Ιερουσαλήμ καί τήν ζωήν τού ιουδαϊκού λαού σχετιζόμενα. Καί τό ότι μέν η αυλή η έξωθεν τού ναού δέν καταμετρείται υπό τού Ιωάννου, η δέ πόλις παραδίδεται εις καταπάτησιν τών εθνών, εξελήφθησαν ως υποδηλούντα, ότι μεγάλη μερίς τού ιουδαϊκού λαού πεισμόνως εμμένουσα εν τή απιστία θ' αρνηθή καί αυτήν τήν πρός τόν Θεόν πίστιν συζώσα μετά τών εθνών καί αφομοιουμένη πρός αυτά. Άλλη όμως μερίς, ήν εκπροσωπεί η καταμέτρησις τού κυρίως ναού, θά επιστραφή εις Χριστόν. Οι δύο μάρτυρες είναι κήρυκες ένθεοι τού ευαγγελίου εκ τών κόλπων τού λαού τούτου εξανατέλλοντες, όμοιοι πρός τόν Ηλίαν καί Μωϋσήν. Τόν θάνατον αυτών εκδικείται σκληρώς ο Θεός. Η δέ ανάστασις αυτών αναφέρεται άραγε εις υπερφυσικήν ενέργειαν, αποδίδουσαν εις αυτούς τήν ζωήν ή αποτελεί σύμβολον δηλούν, ότι τό έργον τών δύο τούτων μαρτύρων θά αναληφθή υπ' άλλων ομοίων κατά πάντα πρός αυτούς μαρτυρικών προσώπων, εν οίς οι προηγηθέντες δύο μαρτυρικοί τύποι οιονεί θά αναζήσωσι; Κλίνομεν υπέρ τής δευτέρας εκδοχής. Εις τούς στίχους 15-19 περιγράφεται τό έβδομον σάλπισμα, καί προαναγγέλλεται ο τελικός θρίαμβος τής βασιλείας τού Θεού από τού επικειμένου αγώνος πρός τόν Αντίχριστον.

Καί εδόθη μοι κάλαμος όμοιος ράβδω, λέγων έγειρε καί μέτρησον τόν ναόν τού Θεού καί τό θυσιαστήριον καί τούς προσκυνούντας εν αυτώ 
2 καί τήν αυλήν τήν έξωθεν τού ναού έκβαλε έξω καί μή αυτήν μετρήσης, ότι εδόθη τοίς έθνεσι, καί τήν πόλιν τήν αγίαν πατήσουσι μήνας τεσσαράκοντα δύο. 
3 καί δώσω τοίς δυσί μάρτυσί μου, καί προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. 
4 ούτοί εισιν αι δύο ελαίαι καί αι δύο λυχνίαι αι ενώπιον τού Κυρίου τής γής εστώσαι. 
5 καί εί τις αυτούς θέλει αδικήσαι, πύρ εκπορεύεται εκ τού στόματος αυτών καί κατεσθίει τούς εχθρούς αυτών καί εί τις θέλει αυτούς αδικήσαι, ούτω δεί αυτόν αποκτανθήναι. 
6 ούτοι έχουσιν εξουσίαν τόν ουρανόν κλείσαι, ίνα μή υετός βρέχη τάς ημέρας τής προφητείας αυτών, καί εξουσίαν έχουσιν επί τών υδάτων στρέφειν αυτά εις αίμα καί πατάξαι τήν γήν εν πάση πληγή, οσάκις εάν θελήσωσι. 
7 καί όταν τελέσωσι τήν μαρτυρίαν αυτών, τό θηρίον τό αναβαίνον εκ τής αβύσσου ποιήσει  μετ' αυτών πόλεμον καί νικήσει αυτούς καί αποκτενεί αυτούς. 
8 καί τό πτώμα αυτών επί τής πλατείας τής πόλεως τής μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα καί Αίγυπτος, όπου καί ο Κύριος αυτών εσταυρώθη. 
9 καί βλέπουσιν εκ τών λαών καί φυλών καί γλωσσών καί εθνών τό πτώμα αυτών ημέρας τρείς καί ήμισυ, καί τά πτώματα αυτών ουκ αφήσουσι τεθήναι εις μνήμα. 
10 καί οι κατοικούντες επί τής γής χαίρουσιν επ' αυτοίς, καί ευφρανθήσονται καί δώρα πέμψουσιν αλλήλοις, ότι ούτοι οι δύο προφήται εβασάνισαν τούς κατοικούντας επί τής γής. 
11 καί μετά τάς τρείς ημέρας καί ήμισυ, πνεύμα ζωής εκ τού Θεού εισήλθεν εις αυτούς, καί έστησαν επί τούς πόδας αυτών, καί φόβος μέγας επέπεσεν επί τούς θεωρούντας αυτούς. 
12 καί ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ τού ουρανού λέγουσαν αυτοίς ανάβητε ώδε. καί ανέβησαν εις τόν ουρανόν εν τή νεφέλη, καί εθεώρησαν αυτούς οι εχθροί αυτών. 
13 Καί εν εκείνη τή ημέρα εγένετο σεισμός μέγας, καί τό δέκατον τής πόλεως έπεσε, καί απεκτάνθησαν εν τώ σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά, καί οι λοιποί έμφοβοι εγένοντο καί έδωκαν δόξαν τώ Θεώ τού ουρανού. 
14 Η ουαί η δευτέρα απήλθεν η ουαί η τρίτη ιδού έρχεται ταχύ. 
15 Καί ο έβδομος άγγελος εσάλπισε καί εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τώ ουρανώ λέγουσαι εγένετο η βασιλεία τού κόσμου τού Κυρίου ημών καί τού Χριστού αυτού, καί βασιλεύσει εις τούς αιώνας τών αιώνων. 
16 καί οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι οι ενώπιον τού θρόνου τού Θεού, οι κάθηνται επί τούς θρόνους αυτών, έπεσαν επί τά πρόσωπα αυτών καί προσεκύνησαν τώ Θεώ 
17 λέγοντες ευχαριστούμέν σοι, Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ών καί ο ήν καί ο ερχόμενος, ότι είληφας τήν δύναμίν σου τήν μεγάλην καί εβασίλευσας, 
18 καί τά έθνη ωργίσθησαν, καί ήλθεν η οργή σου καί ο καιρός τών εθνών κριθήναι καί δούναι τόν μισθόν τοίς δούλοις σου τοίς προφήταις καί τοίς αγίοις τοίς φοβουμένοις τό όνομα σου, τοίς μικροίς καί τοίς μεγάλοις, καί διαφθείραι τούς διαφθείραντας τήν γήν. 
19 Καί ηνοίγη ο ναός τού Θεού ο εν τώ ουρανώ, καί ώφθη η κιβωτός τής διαθήκης Κυρίου εν τώ ναώ αυτού, καί εγένοντο αστραπαί καί φωναί καί βρονταί καί σεισμός καί χάλαζα μεγάλη. 

ΩΔΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
( Αββακούμ κεφ. γ' ) 
Τήν τού Λόγου κένωσιν, Αββακούμ, φράσον. 
Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

1 Κύριε, εισακήκοα τήν ακοήν σου καί εφοβήθην 
2 Κύριε, κατενόησα τά έργα σου καί εξέστην. εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση, εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, εν τώ ταραχθήναι τήν ψυχήν μου εν οργή ελέους μνησθήση. 
3 ο Θεός από Θαιμάν ήξει, καί ο άγιος εξ όρους κατασκίου δασέος. εκάλυψεν ουρανούς η αρετή αυτού, καί αινέσεως αυτού πλήρης η γή. 
4 καί φέγγος αυτού ως φώς έσται, κέρατα εν χερσίν αυτού, καί έθετο αγάπησιν κραταιάν ισχύος αυτού. 
5 πρό προσώπου αυτού πορεύσεται λόγος, καί εξελεύσεται εις παιδείαν κατά πόδας αυτού. 
6 έστη, καί εσαλεύθη η γή επέβλεψε, καί ετάκη έθνη. διεθρύβη τά όρη βία, ετάκησαν βουνοί αιώνιοι. 
7 πορείας αιωνίας αυτού αντί κόπων είδον σκηνώματα Αιθιόπων πτοηθήσονται καί αι σκηναί γής Μαδιάμ. 
8 μή εν ποταμοίς ωργίσθης, Κύριε, ή εν ποταμοίς ο θυμός σου; ή εν θαλάσση τό όρμημά σου; ότι επιβήση επί τούς ίππους σου, καί η ιππασία σου σωτηρία. 
9 εντείνων εντενείς τό τόξον σου επί σκήπτρα, λέγει Κύριος. ποταμών ραγήσεται γή. 
10 όψονταί σε καί ωδινήσουσι λαοί. σκορπίζων ύδατα πορείας αυτού έδωκεν η άβυσσος φωνήν αυτής, ύψος φαντασίας αυτής. 
11 επήρθη ο ήλιος, καί η σελήνη έστη εν τή τάξει αυτής εις φώς βολίδες σου πορεύσονται, εις φέγγος αστραπής όπλων σου. 
12 εν απειλή ολιγώσεις γήν καί εν θυμώ πατάξεις έθνη. 
13 εξήλθες εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας έβαλες εις κεφαλάς ανόμων θάνατον, εξήγειρας δεσμούς έως τραχήλου. 
14 διέκοψας εν εκστάσει κεφαλάς δυναστών, σεισθήσονται εν αυτή διανοίξουσι χαλινούς αυτών ως εσθίων πτωχός λάθρα. 
15 καί επεβίβασας εις θάλασσαν τούς ίππους σου ταράσσοντας ύδατα πολλά. 
16 εφυλαξάμην, καί επτοήθη η καρδία μου από φωνής προσευχής χειλέων μου, καί εισήλθε τρόμος εις τά οστά μου, καί υποκάτωθέν μου εταράχθη η ισχύς μου. αναπαύσομαι εν ημέρα θλίψεώς μου τού αναβήναι εις λαόν παροικίας μου. 
17 διότι συκή ου καρποφορήσει, καί ουκ έσται γενήματα εν ταίς αμπέλοις ψεύσεται έργον ελαίας, καί τά πεδία ου ποιήσει βρώσιν εξέλιπον από βρώσεως πρόβατα, καί ουχ υπάρχουσι βόες επί φάτναις. 
18 εγώ δέ εν τώ Κυρίω αγαλλιάσομαι, χαρήσομαι επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου. 
19 Κύριος ο Θεός δύναμίς μου καί τάξει τούς πόδας μου εις συντέλειαν επί τά υψηλά επιβιβά με τού νικήσαί με εν τή ωδή αυτού.