Ο ΠΑΥΛΟΣ

Ο υπέρ πάντας τούς άλλους Αποστόλους κοπιάσας απόστολος τών Εθνών Παύλος εγεννήθη μέν εν Ταρσώ τής Κιλικίας εκ Φαρισαίου καί εκ τής φυλής Βενιαμίν καταγομένου πατρός, επαιδεύθη δέ εν Ιεροσολύμοις παρά τούς πόδας τού Γαμαλιήλ, γενόμενος κάτοχος, όσον ελάχιστοι, τής ραββινικής θεολογίας. Κατά τήν ογδόην από τής γεννήσεώς του ημέραν, ότε περιετμήθη, εδόθη εις αυτόν τό όνομα Σαούλ ή Σαύλος, επειδή όμως είχε κληρονομήσει από τόν πατέρα του καί τήν ιδιότητα τού Ρωμαίου πολίτου, προσέλαβεν είτα καί τό επώνυμον Παύλος, όπερ ήτο σύνηθες μεταξύ ρωμαϊκών οικογενειών, εξ ωρισμένων γενών καταγομένων. Διώκτης αδιάλλακτος τής Εκκλησίας κατ' αρχάς, επεστράφη εις τόν Χριστιανισμόν, εμφανισθέντος εις αυτόν καθ' οδόν καί εγγύς τής Δαμασκού τού αναστάντος Κυρίου. Διά τήν εμφάνισιν ταύτην αυτός ο διαβόητος μεταξύ τών ορθολογιστών Baur ηναγκάσθη νά ομολογήση, ότι << δι' ουδεμιάς αναλύσεως είτε ψυχολογικής είτε διαλεκτικής δύναταί τις νά επιτύχη τήν βυθομέτρησιν τού μυστηρίου τής ενεργείας, διά τής οποίας ο Θεός απεκάλυψεν εις τόν Σαούλ τόν Υιόν του >>. Κρίσις καί αντίληψις ισχυρά, καρδία πυρίνη, δραστηριότης ακατάβλητος, θέλησις χαλυβδίνη, φύσις συναισθηματική, οξεία ηθική παρατηρητικότης, ετοιμότης καί ευστροφία, δημιουργικότης καί πρωτοτυπία, οργανωτική ικανότης σπανία καί δεξιότης τού άρχειν καί κυβερνάν καί μέ ολίγας λέξεις ασυνήθης πλούτος προσόντων διανοητικών καί πνευματικών απέδειξαν τόν Παύλον πραγματικώς μεγαλοφυή Απόστολον, εξ ολοκλήρου αφωσιωμένον εις τήν αποστολήν αυτού καί καταπληκτικόν εν τή ακαταπονήτω καί εξόχως καρποφόρω δράσει αυτού, ήτις διήρκεσε περί τά 28-30 έτη. Μετά προπαρασκευαστικήν τινα περίοδον, διαρκέσασαν επτά έτη, τήν οποίαν διήλθεν εν Αραβία καί Ταρσώ, κατήλθεν εις Αντιόχειαν ως συμβοηθός τού Βαρνάβα εν τή οργανώσει τής Εκκλησίας ταύτης, επεχείρησε δέ τάς εν Πράξ. ιγ' 1 - ιδ' 27, καί ιε' 36 - ιη' 22, καί ιη' 23 - κα' 16 αναφερομένας τρείς αποστολικάς πορείας αυτού. Συλληφθείς δ' εν Ιεροσολύμοις καί επί διετίαν παραμείνας φυλακισμένος εν Καισαρεία, ωδηγήθη μετά κινδυνώδη πλούν εις Ρώμην, όπου επί διετίαν καί πάλιν παραμείνας δέσμιος καί υπό στρατιωτικήν επιτήρησιν, αφέθη ελεύθερος διά νά επιχειρήση καί τετάρτην αποστολικήν πορείαν, ως εμφαίνεται εκ τών ποιμαντικών του επιστολών. Εν τέλει συνελήφθη καί πάλιν επί Νέρωνος καί περί τό 64 υπέστη τόν διά ξίφους μαρτυρικόν θάνατον. 

Η ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Πρό τής αφίξεως τού Παύλου εις Ρώμην, η οποία εγένετο κατά τήν πρώτην φυλάκισιν αυτού, ήτοι περί τό 60 μ.Χ., δέν φαίνεται πιθανόν άλλος Απόστολος νά εκήρυξε τό ευαγγέλιον εκεί. Διότι άλλως, πώς ήτο δυνατόν νά βεβαιοί ο Παύλος περί εαυτού εν σχέσει καί πρός τήν Ρώμην, ότι εφιλοτιμείτο νά κηρύττη τό Ευαγγέλιον ουχί εκεί, << όπου ωνομάσθη Χριστός, ίνα μή επ' αλλότριον θεμέλιον οικοδομή >>; ( Ρωμ. ιε' 20 ). Εν τούτοις, καθώς φαίνεται εκ τής επιστολής, εν Ρώμη υπήρχεν Εκκλησία προηγμένη καί ακμάζουσα. Πώς λοιπόν καί υπό ποίου είχεν ιδρυθή αύτη; Η πιθανωτέρα γνώμη φαίνεται νά είναι, ότι ο Χριστιανισμός εισήχθη εις τήν πρωτεύουσαν τού τότε κόσμου ουχί υπό μελών τής εκεί ακμαζούσης από τής εποχής τού Πομπηΐου ( 61 π.Χ. ) ιουδαϊκής παροικίας, άτινα είχον ακούσει τό κήρυγμα τού Ευαγγελίου εν Ιεροσολύμοις καί εκείθεν εκόμισαν αυτό, αλλ' υπό Χριστιανών εξ εθνών δι' εμπορικούς καί πολιτικούς λόγους εκ Συρίας, Μακεδονίας καί Αχαΐας επισκεπτομένων συχνάκις τήν πρωτεύουσαν, μεταξύ τών οποίων πιθανώτατα συγκατελέγοντο καί οι Ρωμ. ιστ' 7 μνημονευόμενοι Ανδρόνικος καί Ιουνία ή Ιουνίας. Καί συγκατηριθμήθησαν μέν εις τά μέλη τής εν Ρώμη Εκκλησίας καί εξ Ιουδαίων πολλοί, ως εμφαίνεται καί εκ τού περιεχομένου τής επιστολής ( παράβαλε τά περί Αβραάμ καί Αδάμ αναπτυσσόμενα εις τά πρώτα κεφάλαια ). Κατά τό πλείστον όμως οι Χριστιανοί τής Ρώμης προήρχοντο εξ εθνών ( παράβαλε τά εν κεφ. θ' καί εξής αναπτυσσόμενα ). Εφ' όσον δέ ο Απόστολος είχεν από μακρού τήν επιθυμίαν νά επισκεφθή τήν Ρώμην καί προτιθέμενος ήδη μέ πρώτην ευκαιρίαν νά επιχειρήση τό εις αυτήν ταξίδιον, επωφελείται τής εις Ρώμην μεταβάσεως τής Φοίβης, διακόνου τής εν Κεγχρεαίς Εκκλησίας, νά αποστείλη εκ Κορίνθου εις τούς εκεί Χριστιανούς τήν επιστολήν του ταύτην διά νά προαναγγείλη μέν εις αυτούς τό μελετώμενον ταξίδιον, νά προπαρασκευάση δέ μεταξύ αυτών τό έδαφος πρός καρποφορίαν τού έργου του, όταν θά επεσκέπτετο αυτούς. Επί τώ σκοπώ τούτω προβαίνει εις πλήρη έκθεσιν τού Ευαγγελίου του, αναπτύσσων τάς κεντρικάς γραμμάς αυτού. Δεδομένου δέ, ότι, ως αναφέρεται εν τή επιστολή ( ιε' 25-28 ), επρόκειτο ο Απόστολος νά κομίση εις Ιεροσόλυμα τάς χρηματικάς συνδρομάς, αίτινες είχον συλλεγή από τάς διαφόρους εξ εθνών Εκκλησίας υπέρ τών εκεί πτωχών Χριστιανών, δυνάμεθα νά συναγάγωμεν, ότι η επιστολή εγράφη κατά τό τελευταίον ταξίδιον τού Παύλου εις Κόρινθον καί μήνας τινάς πρίν ή συλληφθή ούτος εν Ιεροσολύμοις, διά νά φυλακισθή εν συνεχεία εις Καισάρειαν ήτοι περίπου κατά τό 58 μ.Χ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'

Μετά τό έβδομον σάλπισμα αρχίζουν γεγονότα προμηνύοντα τήν έλευσιν τού αντιχρίστου. Τοποθετούνται δέ εν τώ ουρανώ, διότι τά ανταποκρινόμενα εις αυτά επίγεια γεγονότα βασίζονται καί έχουσι τόν αόρατον  παράγοντα αυτών εις συνθήκας καί όρους υπεργηΐνους καί ουρανίους. Η μυστηριώδης γυνή μάλλον συμβολίζει τήν βασιλείαν τών ουρανών εν τή ιουδαϊκή θεοκρατία καί τή ταύτην διαδεχθείση Εκκλησία. Εγκυμονούσα τήν γέννησιν τού Μεσσίου η πρώτη, μετά τήν γέννησιν αυτού υπό τής Μαρίας αντικατεστάθη υπό τής Εκκλησίας, τής έτι ωδινούσης άχρις ού μορφωθή Χριστός εν τοίς τέκνοις αυτής. Ο δράκων ο κινούμενος πρός εξόντωσιν τού τεχθέντος Μεσσίου είναι ο σατανάς, κυριαρχών διά τής πολυθεΐας καί δι' αυτής πειρώμενος νά κατακτήση καί αυτόν τόν ουρανόν. Ο αγών τού μονοθεϊσμού κατά τής ειδωλολατρίας καί η από τού ύψους τής κυριαρχίας αυτού κατάπτωσις τού σατανά εξεικονίζεται διά τού νικηφόρου αγώνος τού Μιχαήλ κατά τού δράκοντος. Καί οι διωγμοί τούτου κατά τής γυναικός καί τών λοιπών τού σπέρματος αυτής εξεικονίζουσι τούς κατά τής γής στρατευομένης Εκκλησίας διωγμούς τού σατανά.

Καί σημείον μέγα ώφθη εν τώ ουρανώ, γυνή περιβεβλημένη τόν ήλιον, καί η σελήνη υποκάτω τών ποδών αυτής, καί επί τής κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα, 
2 καί εν γαστρί έχουσα έκραζεν ωδίνουσα καί βασανιζομένη τεκείν. 
3 καί ώφθη άλλο σημείον εν τώ ουρανώ, καί ιδού δράκων πυρρός μέγας, έχων κεφαλάς επτά καί κέρατα δέκα, καί επί τάς κεφαλάς αυτού επτά διαδήματα, 
4 καί η ουρά αυτού σύρει τό τρίτον τών αστέρων τού ουρανού, καί έβαλεν αυτούς εις τήν γήν. καί ο δράκων έστηκεν ενώπιον τής γυναικός τής μελλούσης τεκείν, ίνα, όταν τέκη, τό τέκνον αυτής καταφάγη. 
5 καί έτεκεν υιόν άρρενα, ός μέλλει ποιμαίνειν πάντα τά έθνη εν ράβδω σιδηρά καί ηρπάσθη τό τέκνον αυτής πρός τόν Θεόν καί πρός τόν θρόνον αυτού. 
6 καί η γυνή έφυγεν εις τήν έρημον, όπου έχει εκεί τόπον ητοιμασμένον από τού Θεού, ίνα εκεί τρέφωσιν αυτήν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα. 
7 Καί εγένετο πόλεμος εν τώ ουρανώ ο Μιχαήλ καί οι άγγελοι αυτού τού πολεμήσαι μετά τού δράκοντος καί ο δράκων επολέμησε καί οι άγγελοι αυτού, 
8 καί ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τώ ουρανώ. 
9 καί εβλήθη ο δράκων, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος καί ο Σατανάς, ο πλανών τήν οικουμένην όλην, εβλήθη εις τήν γήν, καί οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν. 
10 καί ήκουσα φωνήν μεγάλην εν τώ ουρανώ λέγουσαν άρτι εγένετο η σωτηρία καί η δύναμις καί η βασιλεία τού Θεού ημών καί η εξουσία τού Χριστού αυτού, ότι εβλήθη ο κατήγορος τών αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτών ενώπιον τού Θεού ημών ημέρας καί νυκτός. 
11 καί αυτοί ενίκησαν αυτόν διά τό αίμα τού αρνίου καί διά τόν λόγον τής μαρτυρίας αυτών, καί ουκ ηγάπησαν τήν ψυχήν αυτών άχρι θανάτου. 
12 διά τούτο ευφραίνεσθε ουρανοί καί οι εν αυτοίς σκηνούντες ουαί τήν γήν καί τήν θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος πρός υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει. 
13 Καί ότε είδεν ο δράκων ότι εβλήθη εις τήν γήν, εδίωξε τήν γυναίκα ήτις έτεκε τόν άρρενα. 
14 καί εδόθησαν τή γυναικί δύο πτέρυγες τού αετού τού μεγάλου, ίνα πέτηται εις τήν έρημον εις τόν τόπον αυτής, όπως τρέφηται εκεί καιρόν καί καιρούς καί ήμισυ καιρού από προσώπου τού όφεως. 
15 καί έβαλεν ο όφις εκ τού στόματος αυτού οπίσω τής γυναικός ύδωρ ως ποταμόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση. 
16 καί εβοήθησεν η γή τή γυναικί, καί ήνοιξεν η γή τό στόμα αυτής καί κατέπιε τόν ποταμόν όν έβαλεν ο δράκων εκ τού στόματος αυτού. 
17 καί ωργίσθη ο δράκων επί τή γυναικί, καί απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά τών λοιπών τού σπέρματος αυτής, τών τηρούντων τάς εντολάς τού Θεού καί εχόντων τήν μαρτυρίαν Ιησού.

ΑΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΜΕΧΡΙ
ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, καί τοίς εν τοίς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος. ( Τρίς ).
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον Κύριον, Ιησούν, τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν. ( Τρίς ).

Προλαβούσαι τόν όρθρον αι περί Μαριάμ καί ευρούσαι τόν λίθον αποκυλισθέντα τού μνήματος, ήκουον εκ τού αγγέλου Τόν εν φωτί αΪδίω υπάρχοντα μετά νεκρών τί ζητείτε ως άνθρωπον; Βλέπετε τά εντάφια σπάργανα δράμετε καί τώ κόσμω κηρύξατε, ως ηγέρθη ο Κύριος θανατώσας τόν θάνατον ότι υπάρχει Θεού Υιός, τού σώζοντος τό γένος τών ανθρώπων.

Ει καί εν τάφω κατήλθες, Αθάνατε, αλλά τού άδου καθείλες τήν δύναμιν καί ανέστης ως νικητής, Χριστέ ο Θεός, γυναιξί μυροφόροις φθεγξάμενος, Χαίρετε, καί τοίς σοίς αποστόλοις ειρήνην δωρούμενος, ο τοίς πεσούσι παρέχων ανάστασιν.

Εν τάφω σωματικώς, εν άδου δέ μετά ληστού καί εν θρόνω υπήρχες, Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.

Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι.

Ως ζωηφόρος, ως Παραδείσου ωραιότερος, όντως καί παστάδος πάσης βασιλικής αναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ, ο τάφος σου, η πηγή τής ημών αναστάσεως.

Καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Τό τού Υψίστου ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε, τοίς κραυγάζουσιν Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν υπάρχεις, πανάμωμε Δέσποινα.

Κύριε, ελέησον. ( 40 )

Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβείμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, Σέ μεγαλύνομεν.

Δι' ευχών τών αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

( Τρισσεύεται δέ η τοιαύτη ακολουθία καί εις τό μεσονυκτικόν, τάς ώρας καί τό απόδειπνον. Εν δέ τώ αποδείπνω λέγεται καί η επομένη. )

Ευχή του Μ. Βασιλείου.

Ευλογητός εί, Δέσποτα παντοκράτορ, ο φωτίσας τήν ημέραν τώ φωτί τώ ηλιακώ καί τήν νύκτα φαιδρύνας ταίς αυγαίς τού πυρός, ο τό μήκος τής ημέρας διελθείν ημάς καταξιώσας καί προσεγγίσαι ταίς αρχαίς τής νυκτός, επάκουσον τής δεήσεως ημών καί παντός τού λαού σου καί πάσιν ημίν συγχωρήσας τά εκούσια καί τά ακούσια αμαρτήματα, πρόσδεξαι τάς εσπερινάς ημών ικεσίας καί κατάπεμψον τό πλήθος τού ελέους σου καί τών οικτιρμών σου επί τήν κληρονομίαν σου. Τείχισον ημάς αγίοις αγγέλοις σου, όπλισον ημάς όπλοις δικαιοσύνης σου περιχαράκωσον ημάς τή αληθεία σου φρούρησον ημάς τή δυνάμει σου ρύσαι ημάς εκ πάσης περιστάσεως καί πάσης επιβουλής τού αντικειμένου. Παράσχου δέ ημίν καί τήν παρούσαν εσπέραν σύν τή επερχομένη νυκτί, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν, αναμάρτητον, ασκανδάλιστον, αφάνταστον καί πάσας τάς ημέρας τής ζωής ημών πρεσβείαις τής αγίας Θεοτόκου καί πάντων τών αγίων, τών απ' αιώνος σοι ευαρεστησάντων. Αμήν.
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, καί τοίς εν τοίς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος. ( Τρίς ).

ΩΔΗ ΕΝΑΤΗ 
( Λουκά κεφ. α' ) 
Τόν υιόν υμνεί καί Θεόν Μήτηρ κόρη. 
Τήν Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν.

46 Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον 
47 καί ηγαλλίασε τό πνεύμα μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρι μου, 
48 ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού. ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί. 
49 ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός καί άγιον τό όνομα αυτού, 
50 καί τό έλεος αυτού εις γενεάν καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν. 
51 εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών 
52 καθείλε δυνάστας από θρόνων καί ύψωσε ταπεινούς, 
53 πεινώντας ενέπλησεν αγαθών καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς. 
54 αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού μνησθήναι ελέους, 
55 καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ καί τώσπέρματι αυτού έως αιώνος. 
Ο Ζαχαρίας ευλογεί παιδός τόκον. 
68 Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ότι επεσκέψατο καί εποίησε λύτρωσιν τώ λαώ αυτού, 
69 καί ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν εν τώ οίκω Δαυΐδ τού παιδός αυτού, 
70 καθώς ελάλησε διά στόματος τών αγίων, τών απ' αιώνος προφητών αυτού, 
71 σωτηρίαν εξ εχθρών ημών καί εκ χειρός πάντων τών μισούντων ημάς, 
72 ποιήσαι έλεος μετά τών πατέρων ημών καί μνησθήναι διαθήκης αγίας αυτού, 
73 όρκον όν ώμοσε πρός Αβραάμ τόν πατέρα ημών, 
74 τού δούναι ημίν αφόβως, εκ χειρός τών εχθρών ημών ρυσθέντας, 
75 λατρεύειν αυτώ εν οσιότητι καί δικαιοσύνη ενώπιον αυτού πάσας τάς ημέρας τής ζωής ημών. 
76 Καί σύ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού, 
77 τού δούναι γνώσιν σωτηρίας τώ λαώ αυτού εν αφέσει αμαρτιών αυτών, 
78 διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οίς επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους 
79 επιφάναι τοίς εν σκότει καί σκιά θανάτου καθημένοις, τού κατευθύναι τούς πόδας ημών εις οδόν ειρήνης. 

ΩΔΗ ΟΓΔΟΗ
( Δανιήλ κεφ. γ' ) 
Τόν Δεσπότην ύμνησον η κτιστών φύσις.
Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα 
καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας. 

Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον  υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, άγγελοι Κυρίου, ουρανοί Κυρίου τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ύδατα πάντα τά υπεράνω τών ουρανών, πάσαι αι δυνάμεις Κυρίου τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ήλιος καί σελήνη, άστρα τού ουρανού, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάς όμβρος καί δρόσος καί πάντα τά πνεύματα, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πύρ καί καύμα, ψύχος καί καύσων, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, δρόσοι καί νιφετοί, πάγοι καί ψύχος, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάχναι καί χιόνες, αστραπαί καί νεφέλαι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, φώς καί σκότος, νύκτες καί ημέραι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, γή, όρη καί βουνοί, καί πάντα τά φυόμενα εν αυτή, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πηγαί, θάλασσα καί ποταμοί, κήτη, καί πάντα τά κινούμενα εν τοίς ύδασι, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πάντα τά πετεινά τού ουρανού, τά θηρία, καί πάντα τά κτήνη, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, υιοί τών ανθρώπων, ευλογείτω Ισραήλ, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, ιερείς Κυρίου, δούλοι Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, πνεύματα καί ψυχαί δικαίων, όσιοι καί ταπεινοί τή καρδία, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία, καί Μισαήλ, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογείτε, Απόστολοι, Προφήται καί Μάρτυρες Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας. 
ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν καί  Άγιον Πνεύμα, τόν Κύριον υμνούμεν καί υπερυψούμεν αυτόν εις τούς αιώνας. 
αινούμεν, ευλογούμεν καί προσκυνούμεν τόν Κύριον, υμνούντες καί υπερυψούντες αυτόν εις τούς αιώνας.