ΚΥΡΙΑΚΗ 11η 06/08/2012

(19/08/2012)

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Προκείμενον Ήχος δ'. 

 Ως εμεγαλύνθη τὰ έργα σου Κύριε πάντα εν σοφίᾳ εποίησας. 

 Στίχ. Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον. 

Καθολικής Β' Επιστολής Πέτρου τό ανάγνωσμα.

Αδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν υμων τήν κλήσιν καὶ εκλογὴν ποιείσθαι· ταύτα γὰρ ποιούντες ου μὴ πταίσητέ ποτε. Ούτω γὰρ πλουσίως επιχορηγηθήσεται υμίν η είσοδος εις τὴν αιώνιον βασιλείαν τού Κυρίου ημών καὶ σωτήρος Ιησού Χριστού. Διὸ ουκ αμελήσω αεὶ υμάς υπομιμνήσκειν περὶ τούτων, καίπερ ειδότας καὶ εστηριγμένους εν τή παρούσῃ αληθείᾳ. Δίκαιον δὲ ηγούμαι, εφ᾿ όσον ειμὶ εν τούτῳ τώ σκηνώματι, διεγείρειν υμάς εν υπομνήσει, ειδὼς ότι ταχινή εστιν η απόθεσις τού σκηνώματός μου, καθὼς καὶ ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστὸς εδήλωσέ μοι. Σπουδάσω δὲ καὶ εκάστοτε έχειν υμάς μετὰ τὴν εμὴν έξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιείσθαι. Ου γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν τὴν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ επόπται γενηθέντες τής εκείνου μεγαλειότητος. Λαβὼν γὰρ παρὰ Θεού πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνής ενεχθείσης αυτώ τοιάσδε υπὸ τής μεγαλοπρεπούς δόξης, ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εις όν εγὼ ευδόκησα, καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ενεχθείσαν, σὺν αυτώ όντες εν τώ όρει τώ αγίῳ. Καὶ έχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ώ καλώς ποιείτε προσέχοντες ως λύχνῳ φαίνοντι εν αυχμηρώ τόπῳ, έως ού ημέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ανατείλῃ εν ταίς καρδίαις υμών.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου

( ιζ' 1 - 9 )

Καί μεθ’ ημέρας έξ, παραλαμβάνει ο Ιησούς τόν Πέτρον καί Ιάκωβον καί Ιωάννην τόν αδελφόν αυτού καί αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ’ ιδίαν, καί μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, καί έλαμψε τό πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τά δέ ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως τό φώς. Καί ιδού ώφθησαν αυτοίς Μωσής καί Ηλίας μετ’ αυτού συλλαλούντες. Αποκριθείς δέ ο Πέτρος είπε τώ Ιησού: Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι. Ει θέλεις, ποιήσωμεν ώδε τρείς σκηνάς, σοί μίαν καί Μωσεί μίαν καί μίαν Ηλία. Έτι αυτού λαλούντος, ιδού νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς, καί ιδού φωνή εκ τής νεφέλης λέγουσα: «ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα, αυτού ακούετε». Καί ακούσαντες οι μαθηταί έπεσον επί πρόσωπον αυτών καί εφοβήθησαν σφόδρα. Καί προσελθών ο Ιησούς ήψατο αυτών καί είπεν: εγέρθητε καί μή φοβείσθε. Επάραντες δέ τους οφθαλμούς αυτών, ουδένα είδον ει μή τόν Ιησούν μόνον. Καί καταβαινόντων αυτών από τού όρους ενετείλατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων: «μηδενί είπητε το όραμα, έως ού ο υιός του ανθρώπου εκ νεκρών αναστή».

ΚΥΡΙΑΚΗ 10η 30/07/2012

(12/08/2012)

Προκείμενον. Ήχος α'.

Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς.

( Ψ. 32, 22 ) 

Στίχ. Αγαλλιάσθε, δίκαιοι, εν Κυρίω.

( Ψ. 32, 1 )

Πρός Κορινθίους Α' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( δ' 9 - 16 )

Αδελφοί, ο Θεός ημάς τούς αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τώ κόσμω καί αγγέλοις καί ανθρώποις. Ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δέ φρόνιμοι εν Χριστώ ημείς ασθενείς, υμείς δέ ισχυροί υμείς ένδοξοι, ημείς δέ άτιμοι. Άχρι τής άρτι ώρας καί πεινώμεν καί διψώμεν καί γυμνητεύομεν καί κολαφιζόμεθα καί ατατούμεν καί κοπιώμεν εργαζόμενοι ταίς ιδίαις χερσί λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν ως περικαθάρματα τού κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι. Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ' ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. Εάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ' ου πολλούς πατέρας εν γάρ Χριστώ Ιησού διά τού ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα. Παρακαλώ ούν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( ιζ' 14-23 )

Τώ καιρώ εκείνω, άνθρωπός τις προσήλθε τώ Ιησού, γονυπετών αυτώ, καί λέγων Κύριε, ελέησόν μου τόν υιόν, ότι σεληνιάζεται καί κακώς πάσχει πολλάκις γάρ πίπτει εις τό πύρ καί πολλάκις εις τό ύδωρ. Καί προσήνεγκα αυτόν τοίς μαθηταίς σου, καί ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι. Αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν Ώ γενεά άπιστος καί διαστραμμένη! έως πότε έσομαι μέθ' υμών; έως πότε ενέξομαι υμών; Φέρετέ μοι αυτόν ώδε. Καί επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς, καί εξήλθεν απ' αυτού τό δαιμόνιον καί ιάθη ο παίς από τής ώρας εκείνης. Τότε προσελθόντες οι Μαθηταί τώ Ιησού κατ' ιδίαν είπον Διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό; Ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς Διά τήν απιστίαν υμών Αμήν γάρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τώ όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, καί μεταβήσεται καί ουδέν αδυνατήσει υμίν. Τούτο δέ τό γένος ουκ εκπορεύεται, ει μή εν προσευχή καί νηστεία. Αναστρεφομένων δέ αυτών εν τή Γαλιλαία, είπεν αυτοίς ο Ιησούς Μέλλει ο Υιός τού ανθρώπου παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων καί αποκτενούσιν αυτόν, καί τή τρίτη ημέρα εγερθήσεται.

ΚΥΡΙΑΚΗ 23-07-2012

(05-08-2012)

Προκείμενον. Ήχος πλ. δ'.

Εύξασθε καί απόδοτε Κυρίω τώ Θεώ ημών.

( Ψ. 75, 12 )

Στίχ. Γνωστός εν τή Ιουδαία ο Θεός,

εν τώ Ισραήλ μέγα τό όνομα αυτού.

( Ψ. 75, 2 )

Πρός Κορινθίους Α' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( γ' 9-17 )

Αδελφοί, Θεού εσμεν συνεργοί Θεού γεώργιον, Θεού οικοδομή εστε. Κατά τήν χάριν τού Θεού τήν δοθείσάν μοι ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, άλλος δέ εποικοδομεί έκαστος δέ βλεπέτω πώς εποικοδομεί θεμέλιον γάρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τόν κείμενον, ός εστιν Ιησούς Χριστός. Ει δέ τις εποικοδομεί επί τόν θεμέλιον τούτον χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, εκάστου τό έργον φανερόν γενήσεται η γάρ ημέρα δηλώσει ότι εν πυρί αποκαλύπτεται καί εκάστου τό έργον οποίον εστι τό πύρ δοκιμάσει. Εί τινος τό έργον μενεί ό επωκοδόμησε, μισθόν λήψεται εί τινος τό έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αυτός δέ σωθήσεται, ούτως δέ ως διά πυρός. Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε καί τό Πνεύμα τού Θεού οικεί εν υμίν; Εί τις τόν ναόν τού Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός ο γάρ ναός τού Θεού άγιός εστιν, οίτινές εστε υμείς.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( ιδ' 22-34 )

Τώ καιρώ εκείνω, ηνάγκασεν ο Ιησούς τούς Μαθητάς αυτού εμβήναι εις τό πλοίον καί προάγειν αυτόν εις τό πέραν, έως ού απολύση τούς όχλους. Καί απολύσας τούς όχλους ανέβη εις τό όρος κατ' ιδίαν προσεύξασθαι. Οψίας δέ γενομένης μόνος ήν εκεί. Τό δέ πλοίον ήδη μέσον τής θαλάσσης ήν, βασανιζόμενον υπό τών κυμάτων ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. Τετάρτη δέ φυλακή τής νυκτός απήλθε πρός αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί τής θαλάσσης. Καί ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί τήν θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμά εστι καί από τού φόβου έκραξαν. Ευθέως δέ ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων Θαρσείτε, εγώ ειμι μή φοβείσθε. Αποκριθείς δέ αυτώ ο Πέτρος είπε Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με πρός σέ ελθείν επί τά ύδατα. Ο δέ είπεν Ελθέ. Καί καταβάς από τού πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τά ύδατα ελθείν πρός τόν Ιησούν. Βλέπων δέ τόν άνεμον ιχυρόν εφοβήθη, καί αρξάμενος καταποντίζεσθαι, έκραξε λέγων Κύριε, σώσόν με. Ευθέως δέ ο Ιησούς εκτείνας τήν χείρα επελάβετο αυτού καί λέγει αυτώ Ολιγόπιστε! εις τί εδίστασας; Καί εμβάντων αυτών εις τό πλοίον εκόπασεν ο άνεμος. Οι δέ εν τώ πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες Αληθώς Θεού Υιός εί. Καί διαπεράσαντες ήλθον εις τήν γήν Γεννησαρέτ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 16-07-2012

(29-07-2012)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ( ζ' Οικ. Συνόδου )

Προκείμενον. Ήχος πλ. α'.

Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν.

Πρός Τίτον επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( γ' 8-15 )

Τέκνον Τίτε, πιστός ο λόγος καί περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τώ Θεώ. Ταύτα εστι τά καλά καί ωφέλιμα τοίς ανθρώποις μωράς δέ ζητήσεις καί γενεαλογίας καί έρεις καί μάχας νομικάς περιΐστασο εισί γάρ ανωφελείς καί μάταιοι. Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος καί αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος. Όταν πέμψω Αρτεμών πρός σέ ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν πρός με εις Νικόπολιν εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνάν τόν νομικόν καί Απολλώ σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. Μανθανέτωσαν δέ καί οι ημέτεροι καλώς έργων προΐστασθαι εις τάς αναγκαίας χρείας, ίνα μή ώσιν άκαρποι. Ασπάζονταί σε οι μετ' εμού πάντες. Άσπασαι τούς φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετά πάντων υμών. Αμήν. 

Εκ τού κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου.

( ε' 14-19 ) 

Είπεν ο Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς Υμείς εστε τό φώς τού κόσμου. ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη ουδέ καίουσι λύχνον καί τιθέασιν αυτόν υπό τόν μόδιον, αλλ' επί τήν λυχνίαν, καί λάμπει πάσι τοίς εν τή οικία. Ούτω λαμψάτω τό φώς υμών έμπροσθεν τών ανθρώπων , όπως ίδωσιν υμών τά καλά έργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα υμών τόν εν τοίς ουρανοίς. Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τόν νόμον ή τούς προφήτας ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. Αμήν γάρ λέγω υμίν, έως άν παρέλθη ο ουρανός καί η γή, ιώτα έν ή μία κεραία ου μή παρέλθη από τού νόμου, έως άν πάντα γένηται. Ός εάν ούν λύση μίαν τών εντολών τούτων τών ελαχίστων καί διδάξη ούτω τούς ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τή βασιλεία τών ουρανών ός δ' άν ποιήση καί διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τή βασιλεία τών ουρανών.

Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Τήν Κόρινθον επεσκέφθη ο Παύλος κατά τήν δευτέραν αποστολικήν οδοιπορίαν του, περί τό 51 μ. Χ. Ευρεθείς δέ εις τήν Κόρινθον εν μέσω τής κυριαρχούσης εν αυτή διαφθοράς, εσχημάτισε πολύ δυσμενείς προβλέψεις περί τής επιτυχίας τού έργου του καί δι' αυτό εσκέφθη πρός στιγμήν νά επιστρέψη εις Μακεδονίαν. Δι' ειδικής όμως αποκαλύψεως ( Πράξ. ιη' 9-10 ) επληροφορήθη, ότι πολύς λαός τού Κυρίου ευρίσκετο εν Κορίνθω καί εδίδετο εις αυτόν η εντολή νά λαλήση τόν λόγον μετά παρρησίας. Πρώτοι, μετά τών οποίων εσχετίσθη εν Κορίνθω ο Απόστολος, ήσαν ο ομότεχνος αυτού Ακύλας καί η σύζυγός του Πρίσκιλλα, αμφότεροι Ιουδαίοι, οίτινες είχον έλθει εκ Ρώμης συνεπεία τού κατά τών Ιουδαίων διωγμού τού αυτοκράτορος Κλαυδίου. Συγκατοικήσας ο Παύλος μετ' αυτών προσείλκυσεν αυτούς εις τήν πίστιν καί είχεν έπειτα τούτους σπουδαίους συνεργούς εν τώ αποστολικώ του έργω. Ακολούθως ο Απόστολος απηυθύνθη πρός τούς εν Κορίνθω Ιουδαίους καί εκήρυττε  κατ' αρχάς εν τή συναγωγή αυτών. Όταν δέ εξεδιώχθη εκείθεν υπό τούτων, κατέστησε κέντρον τής διδασκαλίας του τήν οικίαν τού Ιούστου, η οποία ευρίσκετο πλησίον τής συναγωγής. Κρίσπος ο αρχισυνάγωγος μεθ' όλου τού οίκου αυτού υπήρξεν ο σπουδαιότερος εκ τών Ιουδαίων, τούς ο Απόστολος προσείλκυσεν εις τήν πίστιν. Εκ τών πρώτων δέ Χριστιανών τής Αχαΐας υπήρξε καί ο Στεφανάς, τόν οποίον μεθ' ολοκλήρου τού οίκου αυτού εβάπτισεν αυτός ούτος ο Απόστολος ( Α' Κορινθ. α' 16 ). Επί έν δέ καί ήμισυ έτος παρατείνας ο Παύλος τήν διαμονήν του ταύτην εν Κορίνθω εχρημάτισεν ο θεμελιωτής τής περιφήμου ταύτης Εκκλησίας, περί τής οποίας γράφει ( Α' Κορινθ. γ' 6 ) δι' εαυτόν μέν, ότι εφύτευσεν αυτήν, διά δέ τόν Απολλώ, ότι επότισεν αυτήν. Αναχωρήσας εκ Κορίνθου ο Παύλος περί τό τέλος τού 52 μ. Χ. μετά τού Ακύλα καί τής Πρισκίλλης, κατέλιπεν αυτούς εις τήν Έφεσον καί αυτός ανέβη εις Ιεροσόλυμα καί εκείθεν ήλθεν εις Αντιόχειαν τής Συρίας, οπόθεν ήρχισε τήν τρίτην αποστολικήν αυτού οδοιπορίαν. Εν τώ μεταξύ ο Ακύλας καί η Πρίσκιλλα προσείλκυσαν εις τήν πίστιν τόν Ιουδαίον Απολλώ, όστις εταξίδευσεν εις Αχαΐαν καί εγκατασταθείς εις Κόρινθον κατέθελγε τούς εκεί Χριστιανούς διά τής ρητορικής του δεινότητος καί συνεπλήρωνε τό έργον τού Παύλου. Αλλ' εξ αφορμής ίσως καί τού θαυμασμού, τόν οποίον διήγειρε παρά πολλοίς ο Απολλώς, διηρέθη η Εκκλησία τής Κορίνθου εις διάφορα κόμματα, διότι άλλοι μέν εθεώρουν ως αρχηγόν των τόν Απολλώ, άλλοι τόν Παύλον καί άλλοι τόν Κηφάν. Επί πλέον δέ εσημειώθησαν καί άλλαι αταξίαι, αλλά καί προέκυψαν διάφορα ζητήματα, διά τήν λύσιν τών οποίων έγραψαν οι Κορίνθιοι επιστολήν εις τόν Παύλον , όστις εν τώ μεταξύ είχεν έλθει εις τήν Έφεσον. Εξ Εφέσου λοιπόν γράφει ο θείος Απόστολος τήν επιστολήν του ταύτην μεταξύ τών ετών 54 καί 55 μ. Χ. καί επιτιμά μέν τούς Κορινθίους διά τάς αταξίας καί τά σκάνδαλα, άτινα είχον συμβή μεταξύ αυτών, λύει δέ συγχρόνως καί τάς επί τών προβληθέντων ζητημάτων απορίας των.