Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'.
Στίχ. 1-9. Ο Παύλος ευχαριστεί τόν Θεόν διά τά χαρίσματα
τών Κορινθίων Χριστιανών.

Παύλος, κλητός απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, καί Σωσθένης ο αδελφός,
2 τή εκκλησία τού Θεού τή ούση εν Κορίνθω, ηγιασμένοις εν Χριστώ Ιησού, κλητοίς αγίοις, σύν πάσι τοίς επικαλουμένοις τό όνομα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν παντί τόπω αυτών τε καί ημών
3 χάρις υμίν καί ειρήνη από Θεού πατρός ημών καί Κυρίου Ιησού Χριστού.
4 Ευχαριστώ τώ Θεώ μου πάντοτε περί υμών επί τή χάριτι τού Θεού τή δοθείση υμίν εν Χριστώ Ιησού,
5 ότι εν παντί επλουτίσθητε εν αυτώ, εν παντί λόγω καί πάση γνώσει,
6 καθώς τό μαρτύριον τού Χριστού εβεβαιώθη εν υμίν,
7 ώστε υμάς μή υστερείσθαι εν μηδενί χαρίσματι, απεκδεχομένους τήν αποκάλυψιν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
8 ός καί βεβαιώσει υμάς έως τέλους ανεγκλήτους εν τή ημέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
9 πιστός ο Θεός δι' ού εκλήθητε εις κοινωνίαν τού υιού αυτού Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών.

Στίχ. 10-17. Οι Κορίνθιοι Χριστιανοί διηρημένοι εις κόμματα.

10 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί, διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα τό αυτό λέγητε πάντες, καί μή ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δέ κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοΐ καί εν τή αυτή γνώμη. 
11 εδηλώθη γάρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό τών Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισι. 
12 λέγω δέ τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει εγώ μέν ειμι Παύλου, εγώ δέ Απολλώ, εγώ δέ Κηφά, εγώ δέ Χριστού. 
13 μεμέρισται ο Χριστός; μή Παύλος εσταυρώθη υπέρ υμών; ή εις τό όνομα Παύλου εβαπτίσθητε; 
14 ευχαριστώ τώ Θεώ ότι ουδένα υμών εβάπτισα ει μή Κρίσπον καί Γάϊον, 
15 ίνα μή τις είπη ότι εις τό εμόν όνομα εβάπτισα. 
16 εβάπτισα δέ καί τόν Στεφανά οίκον λοιπόν ουκ οίδα εί τινα άλλον εβάπτισα. 
17 ου γάρ απέστειλέ με Χριστός βαπτίζειν, αλλ' ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μή κενωθή ο σταυρός τού Χριστού. 

Στίχ. 18-31. Τό Ευαγγέλιον καί η σοφία τού κόσμου.
Ο Θεός δέν έχει ανάγκην τών σοφών τού κόσμου.

18 Ο λόγος γάρ ο τού σταυρού τοίς μέν απολλυμένοις μωρία αστί, τοίς δέ σωζομένοις ημίν δύναμις Θεου εστι. 
19 γέγραπται γάρ απολώ τήν σοφίαν τών σοφών, καί τήν σύνεσιν τών συνετών αθετήσω. 
20 πού σοφός; πού γραμματεύς; πού συζητητής τού αιώνος τούτου; ουχί εμώρανεν ο Θεός τήν σοφίαν τού κόσμου τούτου; 
21 επειδή γάρ εν τή σοφία τού Θεού ουκ έγνω ο κόσμος διά τής σοφίας τόν Θεόν, ευδόκησεν ο Θεός διά τής μωρίας τού κηρύγματος σώσαι τούς πιστεύοντας. 
22 επειδή καί Ιουδαίοι σημείον αιτούσι καί Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, 
23 ημείς δέ κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μέν σκάνδαλον, Έλλησι δέ μωρίαν, 
24 αυτοίς  δέ τοίς κλητοίς, Ιουδαίοις τε καί Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν καί Θεού σοφίαν 
25 ότι τό μωρόν τού Θεού σοφώτερον τών ανθρώπων εστί, καί τό ασθενές τού Θεού ισχυρότερον τών ανθρώπων εστί.  
26 Βλέπετε γάρ τήν κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς, 
27 αλλά τά μωρά τού κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τούς σοφούς καταισχύνη, καί τά ασθενή τού κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τά ισχυρά, 
28 καί τά αγενή τού κόσμου καί τά εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, καί τά μή όντα, ίνα τά όντα καταργήση, 
29 όπως μή καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον τού Θεού. 
30 εξ αυτού δέ υμείς εστε εν Χριστώ Ιησού, ός εγενήθη ημίν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε καί αγιασμός καί απολύτρωσις, 
31 ίνα, καθώς γέγραπται, ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω.

ΚΥΡΙΑΚΗ 11η 06/08/2012

(19/08/2012)

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Προκείμενον Ήχος δ'. 

 Ως εμεγαλύνθη τὰ έργα σου Κύριε πάντα εν σοφίᾳ εποίησας. 

 Στίχ. Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον. 

Καθολικής Β' Επιστολής Πέτρου τό ανάγνωσμα.

Αδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν υμων τήν κλήσιν καὶ εκλογὴν ποιείσθαι· ταύτα γὰρ ποιούντες ου μὴ πταίσητέ ποτε. Ούτω γὰρ πλουσίως επιχορηγηθήσεται υμίν η είσοδος εις τὴν αιώνιον βασιλείαν τού Κυρίου ημών καὶ σωτήρος Ιησού Χριστού. Διὸ ουκ αμελήσω αεὶ υμάς υπομιμνήσκειν περὶ τούτων, καίπερ ειδότας καὶ εστηριγμένους εν τή παρούσῃ αληθείᾳ. Δίκαιον δὲ ηγούμαι, εφ᾿ όσον ειμὶ εν τούτῳ τώ σκηνώματι, διεγείρειν υμάς εν υπομνήσει, ειδὼς ότι ταχινή εστιν η απόθεσις τού σκηνώματός μου, καθὼς καὶ ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστὸς εδήλωσέ μοι. Σπουδάσω δὲ καὶ εκάστοτε έχειν υμάς μετὰ τὴν εμὴν έξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιείσθαι. Ου γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν τὴν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ επόπται γενηθέντες τής εκείνου μεγαλειότητος. Λαβὼν γὰρ παρὰ Θεού πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνής ενεχθείσης αυτώ τοιάσδε υπὸ τής μεγαλοπρεπούς δόξης, ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εις όν εγὼ ευδόκησα, καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ενεχθείσαν, σὺν αυτώ όντες εν τώ όρει τώ αγίῳ. Καὶ έχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ώ καλώς ποιείτε προσέχοντες ως λύχνῳ φαίνοντι εν αυχμηρώ τόπῳ, έως ού ημέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ανατείλῃ εν ταίς καρδίαις υμών.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου

( ιζ' 1 - 9 )

Καί μεθ’ ημέρας έξ, παραλαμβάνει ο Ιησούς τόν Πέτρον καί Ιάκωβον καί Ιωάννην τόν αδελφόν αυτού καί αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ’ ιδίαν, καί μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, καί έλαμψε τό πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τά δέ ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως τό φώς. Καί ιδού ώφθησαν αυτοίς Μωσής καί Ηλίας μετ’ αυτού συλλαλούντες. Αποκριθείς δέ ο Πέτρος είπε τώ Ιησού: Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι. Ει θέλεις, ποιήσωμεν ώδε τρείς σκηνάς, σοί μίαν καί Μωσεί μίαν καί μίαν Ηλία. Έτι αυτού λαλούντος, ιδού νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς, καί ιδού φωνή εκ τής νεφέλης λέγουσα: «ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα, αυτού ακούετε». Καί ακούσαντες οι μαθηταί έπεσον επί πρόσωπον αυτών καί εφοβήθησαν σφόδρα. Καί προσελθών ο Ιησούς ήψατο αυτών καί είπεν: εγέρθητε καί μή φοβείσθε. Επάραντες δέ τους οφθαλμούς αυτών, ουδένα είδον ει μή τόν Ιησούν μόνον. Καί καταβαινόντων αυτών από τού όρους ενετείλατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων: «μηδενί είπητε το όραμα, έως ού ο υιός του ανθρώπου εκ νεκρών αναστή».

ΚΥΡΙΑΚΗ 10η 30/07/2012

(12/08/2012)

Προκείμενον. Ήχος α'.

Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς.

( Ψ. 32, 22 ) 

Στίχ. Αγαλλιάσθε, δίκαιοι, εν Κυρίω.

( Ψ. 32, 1 )

Πρός Κορινθίους Α' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( δ' 9 - 16 )

Αδελφοί, ο Θεός ημάς τούς αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τώ κόσμω καί αγγέλοις καί ανθρώποις. Ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δέ φρόνιμοι εν Χριστώ ημείς ασθενείς, υμείς δέ ισχυροί υμείς ένδοξοι, ημείς δέ άτιμοι. Άχρι τής άρτι ώρας καί πεινώμεν καί διψώμεν καί γυμνητεύομεν καί κολαφιζόμεθα καί ατατούμεν καί κοπιώμεν εργαζόμενοι ταίς ιδίαις χερσί λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν ως περικαθάρματα τού κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι. Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ' ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. Εάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ' ου πολλούς πατέρας εν γάρ Χριστώ Ιησού διά τού ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα. Παρακαλώ ούν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( ιζ' 14-23 )

Τώ καιρώ εκείνω, άνθρωπός τις προσήλθε τώ Ιησού, γονυπετών αυτώ, καί λέγων Κύριε, ελέησόν μου τόν υιόν, ότι σεληνιάζεται καί κακώς πάσχει πολλάκις γάρ πίπτει εις τό πύρ καί πολλάκις εις τό ύδωρ. Καί προσήνεγκα αυτόν τοίς μαθηταίς σου, καί ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι. Αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν Ώ γενεά άπιστος καί διαστραμμένη! έως πότε έσομαι μέθ' υμών; έως πότε ενέξομαι υμών; Φέρετέ μοι αυτόν ώδε. Καί επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς, καί εξήλθεν απ' αυτού τό δαιμόνιον καί ιάθη ο παίς από τής ώρας εκείνης. Τότε προσελθόντες οι Μαθηταί τώ Ιησού κατ' ιδίαν είπον Διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό; Ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς Διά τήν απιστίαν υμών Αμήν γάρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τώ όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, καί μεταβήσεται καί ουδέν αδυνατήσει υμίν. Τούτο δέ τό γένος ουκ εκπορεύεται, ει μή εν προσευχή καί νηστεία. Αναστρεφομένων δέ αυτών εν τή Γαλιλαία, είπεν αυτοίς ο Ιησούς Μέλλει ο Υιός τού ανθρώπου παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων καί αποκτενούσιν αυτόν, καί τή τρίτη ημέρα εγερθήσεται.

ΚΥΡΙΑΚΗ 23-07-2012

(05-08-2012)

Προκείμενον. Ήχος πλ. δ'.

Εύξασθε καί απόδοτε Κυρίω τώ Θεώ ημών.

( Ψ. 75, 12 )

Στίχ. Γνωστός εν τή Ιουδαία ο Θεός,

εν τώ Ισραήλ μέγα τό όνομα αυτού.

( Ψ. 75, 2 )

Πρός Κορινθίους Α' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( γ' 9-17 )

Αδελφοί, Θεού εσμεν συνεργοί Θεού γεώργιον, Θεού οικοδομή εστε. Κατά τήν χάριν τού Θεού τήν δοθείσάν μοι ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, άλλος δέ εποικοδομεί έκαστος δέ βλεπέτω πώς εποικοδομεί θεμέλιον γάρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τόν κείμενον, ός εστιν Ιησούς Χριστός. Ει δέ τις εποικοδομεί επί τόν θεμέλιον τούτον χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, εκάστου τό έργον φανερόν γενήσεται η γάρ ημέρα δηλώσει ότι εν πυρί αποκαλύπτεται καί εκάστου τό έργον οποίον εστι τό πύρ δοκιμάσει. Εί τινος τό έργον μενεί ό επωκοδόμησε, μισθόν λήψεται εί τινος τό έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αυτός δέ σωθήσεται, ούτως δέ ως διά πυρός. Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε καί τό Πνεύμα τού Θεού οικεί εν υμίν; Εί τις τόν ναόν τού Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός ο γάρ ναός τού Θεού άγιός εστιν, οίτινές εστε υμείς.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( ιδ' 22-34 )

Τώ καιρώ εκείνω, ηνάγκασεν ο Ιησούς τούς Μαθητάς αυτού εμβήναι εις τό πλοίον καί προάγειν αυτόν εις τό πέραν, έως ού απολύση τούς όχλους. Καί απολύσας τούς όχλους ανέβη εις τό όρος κατ' ιδίαν προσεύξασθαι. Οψίας δέ γενομένης μόνος ήν εκεί. Τό δέ πλοίον ήδη μέσον τής θαλάσσης ήν, βασανιζόμενον υπό τών κυμάτων ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. Τετάρτη δέ φυλακή τής νυκτός απήλθε πρός αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί τής θαλάσσης. Καί ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί τήν θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμά εστι καί από τού φόβου έκραξαν. Ευθέως δέ ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων Θαρσείτε, εγώ ειμι μή φοβείσθε. Αποκριθείς δέ αυτώ ο Πέτρος είπε Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με πρός σέ ελθείν επί τά ύδατα. Ο δέ είπεν Ελθέ. Καί καταβάς από τού πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τά ύδατα ελθείν πρός τόν Ιησούν. Βλέπων δέ τόν άνεμον ιχυρόν εφοβήθη, καί αρξάμενος καταποντίζεσθαι, έκραξε λέγων Κύριε, σώσόν με. Ευθέως δέ ο Ιησούς εκτείνας τήν χείρα επελάβετο αυτού καί λέγει αυτώ Ολιγόπιστε! εις τί εδίστασας; Καί εμβάντων αυτών εις τό πλοίον εκόπασεν ο άνεμος. Οι δέ εν τώ πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες Αληθώς Θεού Υιός εί. Καί διαπεράσαντες ήλθον εις τήν γήν Γεννησαρέτ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 16-07-2012

(29-07-2012)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ( ζ' Οικ. Συνόδου )

Προκείμενον. Ήχος πλ. α'.

Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν.

Πρός Τίτον επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( γ' 8-15 )

Τέκνον Τίτε, πιστός ο λόγος καί περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τώ Θεώ. Ταύτα εστι τά καλά καί ωφέλιμα τοίς ανθρώποις μωράς δέ ζητήσεις καί γενεαλογίας καί έρεις καί μάχας νομικάς περιΐστασο εισί γάρ ανωφελείς καί μάταιοι. Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος καί αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος. Όταν πέμψω Αρτεμών πρός σέ ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν πρός με εις Νικόπολιν εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνάν τόν νομικόν καί Απολλώ σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. Μανθανέτωσαν δέ καί οι ημέτεροι καλώς έργων προΐστασθαι εις τάς αναγκαίας χρείας, ίνα μή ώσιν άκαρποι. Ασπάζονταί σε οι μετ' εμού πάντες. Άσπασαι τούς φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετά πάντων υμών. Αμήν. 

Εκ τού κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου.

( ε' 14-19 ) 

Είπεν ο Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς Υμείς εστε τό φώς τού κόσμου. ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη ουδέ καίουσι λύχνον καί τιθέασιν αυτόν υπό τόν μόδιον, αλλ' επί τήν λυχνίαν, καί λάμπει πάσι τοίς εν τή οικία. Ούτω λαμψάτω τό φώς υμών έμπροσθεν τών ανθρώπων , όπως ίδωσιν υμών τά καλά έργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα υμών τόν εν τοίς ουρανοίς. Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τόν νόμον ή τούς προφήτας ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. Αμήν γάρ λέγω υμίν, έως άν παρέλθη ο ουρανός καί η γή, ιώτα έν ή μία κεραία ου μή παρέλθη από τού νόμου, έως άν πάντα γένηται. Ός εάν ούν λύση μίαν τών εντολών τούτων τών ελαχίστων καί διδάξη ούτω τούς ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τή βασιλεία τών ουρανών ός δ' άν ποιήση καί διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τή βασιλεία τών ουρανών.