Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β’

Στίχ. 1-11. Συνιστά αγάπην προς τον μετανοήσαντα.

Έκρινα δε εμαυτώ τούτο, το μη πάλιν εν λύπη ελθείν προς υμάς.

2 ει γαρ εγώ λυπώ υμάς, και τις εστιν ο ευφραίνων με ει μη ο λυπούμενος εξ εμού;

3 και έγραψα υμίν τούτο αυτό, ίνα μη ελθών λύπην έχω αφ’ ων έδει με χαίρειν, πεποιθώς επί πάντας υμάς ότι η εμή χαρά πάντων υμών εστιν.

4 εκ γαρ πολλής θλίψεως και συνοχής καρδίας έγραψα υμίν διά πολλών δακρύων, ουχ ίνα λυπηθήτε, αλλά την αγάπην ίνα γνώτε ην έχω περισσοτέρως εις υμάς.

5 Ει δε τις λελύπηκεν, ουκ εμέ λελύπηκεν, αλλά από μέρους , ίνα μη επιβαρώ, πάντας υμάς.

6 ικανόν τω τοιούτω η επιτιμία αύτη η υπό των πλειόνων

7 ώστε τουναντίον μάλλον υμάς χαρίσασθαι και παρακαλέσαι, μήπως τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος.

8 διό παρακαλώ υμάς κυρώσαι εις αυτόν αγάπην.

9 εις τούτο γαρ και έγραψα, ίνα γνώ την δοκιμήν υμών, ει εις πάντα υπήκοοί εστε.

10 ω δε τι χαρίζεσθε, και εγώ και γαρ εγώ ει τι κεχάρισμαι ω κεχάρισμαι, δι’ υμάς εν προσώπω Χριστού,

11 ίνα μη πλεονεκτηθώμεν υπό του σατανά ου γαρ αυτού τα νοήματα αγνοούμεν.

Στίχ. 12-17. Οι Απόστολοι είναι ειλικρινείς εργάται του ευαγγελίου.

12 Ελθών δε εις την Τρωάδα εις το ευαγγέλιον του Χριστού, και θύρας μοι ανεωγμένης εν Κυρίω,

13 ουκ έσχηκα άνεσιν τω πνεύματί μου τω μη ευρείν με Τίτον τον αδελφόν μου, αλλά αποταξάμενος αυτοίς εξήλθον εις Μακεδονίαν.

14 Τω δε Θεώ χάρις τω πάντοτε θριαμβεύοντι ημάς εν τω Χριστώ και την οσμήν της γνώσεως αυτού φανερούντι δι’ ημών εν παντί τόπω

15 ότι Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζομένοις και εν τοις απολλυμένοις,

16 οις μεν οσμή θανάτου εις θάνατον, οις δε οσμή ζωής εις ζωήν. και προς ταύτα τις ικανός;

17 ου γαρ εσμεν ως οι λοιποί καπηλεύοντες τον λόγον του Θεού, αλλ’ ως εξ ειλικρινείας, αλλ’ ως εκ Θεού κατενώπιον του Θεού εν Χριστώ λαλούμεν. 

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Στίχ. 1-11. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν, διότι παρηγορεί

τους Αποστόλους εις τας θλίψεις των.

Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, και Τιμόθεος ο αδελφός, τη εκκλησία του Θεού τη ούση εν Κορίνθω συν τοις αγίοις πάσι τοις ούσιν εν όλη τη Αχαΐα

2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.

3 Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως,

4 ο παρακαλών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών, εις το δύνασθαι ημάς παρακαλείν τους εν πάση θλίψει διά της παρακλήσεως ης παρακαλούμεθα αυτοί υπό του Θεού

5 ότι καθώς περισσεύει τα παθήματα του Χριστού εις ημάς, ούτω διά Χριστού περισσεύει και η παράκλησις ημών.

6 είτε δε θλιβόμεθα, υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας της ενεργουμένης εν υπομονή των αυτών παθημάτων ων και ημείς πάσχομεν, είτε παρακαλούμεθα, υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας,

7 και η ελπίς ημών βεβαία υπέρ υμών ειδότες ότι ώσπερ κοινωνοί εστε των παθημάτων, ούτω και της παρακλήσεως.

8 Ου γαρ θέλομεν υμάς αγνοείν, αδελφοί. υπέρ της θλίψεως ημών της γενομένης ημίν εν τη Ασία, ότι καθ’ υπερβολήν εβαρήθημεν υπέρ δύναμιν, ώστε εξαπορηθήναι ημάς και του ζην

9 αλλά αυτοί εν εαυτοίς το απόκριμα του θανάτου εσχήκαμεν, ίνα μη πεποιθότες ώμεν εφ’ εαυτοίς, αλλ’ επί τω Θεώ τω εγείροντι τους νεκρούς

10 ος εκ τηλικούτου θανάτου ερρύσατο ημάς και ρύεται, εις ον ηλπίκαμεν ότι και έτι ρύσεται,

11 συνυπουργούντων και υμών υπέρ ημών τη δεήσει, ίνα εκ πολλών προσώπων το εις ημάς χάρισμα διά πολλών ευχαριστηθή υπέρ ημών.

Στίχ. 12-24. Διατί μετέβαλε το δρομολόγιόν του.

12 Η γαρ καύχησις ημών αύτη εστί, το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών, ότι εν απλότητι και ειλικρινεία Θεού, ουκ εν σοφία σαρκική, αλλ’ εν χάριτι Θεού ανεστράφημεν εν τω κόσμω, περισσοτέρως δε προς υμάς.

13 ου γαρ άλλα γράφομεν υμίν, αλλ’ η α αναγινώσκετε, ελπίζω δε ότι και έως τέλους επιγνώσεσθε,

14 καθώς και επέγνωτε ημάς από μέρους, ότι καύχημα υμών εσμεν, καθάπερ και υμείς ημών, εν τη ημέρα του Κυρίου Ιησού.

15 Και ταύτη τη πεποιθήσει εβουλόμην προς υμάς ελθείν πρότερον, ίνα δευτέραν χάριν έχητε,

16 και δι’ υμών διελθείν εις Μακεδονίαν, και πάλιν από Μακεδονίας ελθείν προς υμάς και υφ’ υμών προπεμφθήναι εις την Ιουδαίαν.

17 τούτο ουν βουλόμενος μήτι άρα τη ελαφρία εχρησάμην; ή ά βουλεύομαι, κατά σάρκα βουλεύομαι, ίνα η παρ’ εμοί το ναι ναι και το ου ου;

18 πιστός δε ο Θεός ότι ο λόγος ημών ο προς υμάς ουκ εγένετο ναι και ου.

19 ο γαρ του Θεού υιός Ιησούς Χριστός ο εν υμίν δι’ ημών κηρυχθείς, δι’ εμού και Σιλουανού και Τιμοθέου, ουκ εγένετο ναι και ου, αλλά ναι εν αυτώ γέγονεν

20 όσαι γαρ επαγγελίαι Θεού, εν αυτώ το ναι και εν αυτώ το αμήν, τω Θεώ προς δόξαν δι’ ημών.

21 ο δε βεβαιών ημάς συν υμίν εις Χριστόν και χρίσας ημάς Θεός,

22 ο και σφραγισάμενος ημάς και δους τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών.

23 Εγώ δε μάρτυρα τον Θεόν επικαλούμαι επί την εμήν ψυχήν, ότι φειδόμενος υμών ουκέτι ήλθον εις Κόρινθον.

24 ουχ ότι κυριεύομεν υμών της πίστεως, αλλά συνεργοί εσμεν της χαράς υμών τη γαρ πίστει εστήκατε.   

Our Father (Πάτερ ημών Αγγλικά)

Our Father who art in heaven,
hallowed be thy name.
Thy kingdom come.
Thy will be done
on earth as it is in heaven.
Give us this day our daily bread,
and forgive us our trespasses,
as we forgive those who trespass against us,
and lead us not into temptation,
but deliver us from evil.
Amen.

Είς Χριστός, είς Υιός, Θεός και άνθρωπος ο αυτός, Θεός τε ομού τέλειος και άνθρωπος τέλειος, όλος Θεός και όλος άνθρωπος, μία υπόστασις σύνθετος, εκ δύο φύσεων τελείων θεότητός τε και ανθρωπότητος, και εν δύο φύσεσιν τελείαις θεότητί τε και ανθρωπότητι ου γυμνός Θεός ουδέ ψιλός άνθρωπος, αλλ' είς Υιός Θεού και Θεός σεσαρκωμένος, Θεός ομού τε αυτός και άνθρωπος. 

Είς εστιν Υιός, διπλούς την φύσιν, αλλ' ου την υπόστασιν διό και τέλειον αυτόν Θεόν και τέλειον άνθρωπον αληθώς κηρύττοντες, ομολογούμεν Χριστόν τον Θεόν ημών.

Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.

Καλή Τεσσαρακοστή σε όλους , αν κάποιον τον στεναχώρησα, έστω και το παραμικρό, του ζητάω να με συγχωρέσει. Ας συνχωρέσουμε όσους μας πικράνανε αδελφοί Χριστιανοί, όλοι κάνουμε λάθη, ο μόνος αλάθητος είναι μόνο ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού συν τω Παναγίω και αγαθώ καί ζωοποιώ αυτού Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.Ας βάλουμε αρχή μετανοίας τώρα αδελφοί. Να διορθωθούμε πρώτα εμείς για να γίνει και ο πλησίον μας καλύτερος. Να πλησιάσουμε τον εχθρό μας, να φτιάξουμε την αγάπη μαζί του, αφού διώξουμε τον εγωισμό μας. Να κάνουμε πράξη τά λόγια του Κυρίου μας. Τότε και μόνο, αυτός ο κόσμος θα γίνει καλύτερος. Με Αγάπη. Να προσευχηθούμε αδελφοί στον Πλάστη μας να μας συνχωρέση και να μας αξιώσει να έχουμε καρδιακή Μετάνοια. Αμήν.


Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν, ευάρεστον τώ Κυρίω αληθής νηστεία, η τών κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους, καί επιορκίας η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν, αληθής καί ευπρόσδεκτος.
(Α' ΔΕΥΤΕΡΑ - ΕΣΠΕΡΑΣ)